გასული წლის ნოემბერში ესპანელმა მშობლებმა ბოიკოტი მოაწყვეს – ერთი თვის განმავლობაში ისინი საშინაო დავალების მოცულობას აპროტესტებდნენ. მათი განცხადებით, ბავშვები მეცადინეობას ვერ აუდიოდნენ.
ჯერ კიდევ 2012 წელს ეკონომიკური განვითარებისა და თანამშრომლობის საერთაშორისო ორგანიზაციის ანგარიშში ითქვა, რომ ესპანელი მოსწავლეები საშინაო დავალების შესრულებაზე კვირაში ექვს საათზე მეტს ხარჯავენ, მაშინ, როდესაც სხვა ქვეყნებში მსგავს სამუშაოზე დახარჯული საათების რაოდენობა სამჯერ ნაკლებია. ამდენად რა გასაკვირია, რომ შეწუხებულ მშობელთა თმენის ლიმიტს ვადა გაუვიდა.
The Guardian-მა მშობლების გამოკითხვით დაადგინა, მტკივნეულია თუ არა საშინაო დავალების თემა სხვებისთვის:
ესპანეთი, 37 წლის ანა: „საშინაო დავალების“ გამო ბავშვებს დრო არც დასვენებისთვის რჩებათ და არც ჰობისთვის“.
ოთხი შვილი მყავს, რომლებიც საშინაო დავალებებზე კვირაში ოთხიდან ექვს საათამდე ხარჯავენ. ეს ძალიან დიდი დროა. დიახ, ვიზიარებ ესპანელ მშობელთა პროტესტს. ჩემი რვა წლის შვილი სახლში ორ საათს მეცადინეობს, რომ შემდეგი დღის გაკვეთილები მოამზადოს. თან, რაც ყველაზე ცუდია, ის უბრალოდ წიგნებიდან დიდი მოცულობის ტექსტების გადაწერითაა დაკავებული. მინდოდა სხვა მშობლებთან ერთად შევხვედროდი სკოლის ადმინისტრაციას და ეს საკითხი დღის წესრიგში დამეყენებინა, მაგრამ გვიპასუხეს, რომ ასეთ სისულელეზე დროს ვერ დაკარგავდნენ…
ჩემი შვილები იმდენად გადაიტვირთნენ საშინაო დავალებებით, რომ არც დასვენებისთვის რჩებათ დრო და არც ჰობისთვის, არც თამაშისთვის და არც ოჯახთან ურთიერთობისთვის. ჩემი ვაჟიშვილი ძალიან იღლება მოსაწყენი და მონოტონური დავალებების შესრულებით. არ მგონია, რომ ამით ის ახალ ცოდნას იძენდეს, რომელიც მომავალში გამოადგება.
უამრავი საშინაო დავალების გამო ხშირად იშლება ჩემი ოჯახის გეგმები: სახლიდან ვერსად გავდივართ, ვიდრე ბავშვები არ იმეცადინებენ. ჩვენ აღარ ვსეირნობთ პარკში, საღამოობით ერთ მაგიდასთან ვეღარ ვიკრიბებით. ნუთუ ასეთი აუცილებელია გაკვეთილზე მოსმენილი მასალის სახლში გამეორება? მინდა, რომ საშინაო დავალება უფრო შემოქმედებითი იყოს, რათა სკოლაში მიღებული ცოდნა ბავშვმა ხალისით გაიმეოროს. მაგალითად, გაიგოს რით განსხვავდებიან ერთმანეთისგან ადგილობრივი ხეების ჯიშები ან ძერწვითა და ცხობით დაკავდნენ…
დანა მაკ-გროუ, კალიფორნია, აშშ: „ჩემს შვილს სკოლაში არ ეძლევა საშინაო დავალება და ეს მშვენივრად მუშაობს“.
სკოლაში The Country School, სადაც ჩემი შვიდი წლის შვილი სწავლობს, მეოთხე კლასამდე საშინაო დავალებებს საერთოდ არ იძლევიან. რა თქმა უნდა, ვერც იმას ვიტყვი, რომ ბავშვები არაფერს აკეთებენ. ისინი ამზადებენ პროექტებს, ხვეწენ მართლწერის უნარებს. მათი სასკოლო დატვირთვა თანდათან იზრდება და ბავშვები უფროსი კლასებისთვის ემზადებიან. ასეთი მიდგომა ჩემს ოჯახს ძალიან მოსწონს. სკოლა პროგრესულია ინტერაქტიული ფორმატის სწავლების კუთხით.
საზეპიროების არმიცემა ქმნის ატმოსფეროს, რომელიც ბავშვში ცნობისმოყვარეობას აღძრავს. სკოლის მერე მას თვითონ უჩნდება დამატებითი ინფორმაციის მოპოვების სურვილი.
საღამოებს ერთად ვატარებთ, ვსაუბრობთ სხვადასხვა თემაზე. ასეთი სწავლება პოზიტიურად მოქმედებს ბავშვისა და მშობლის ურთიერთობაზე. ჩემი შვილი ხშირად მონაწილეობს სხვადასხვა ღონისძიებაში. საშინაო დავალების კეთებას მას არავინ ავალდებულებს.
კრეიგ ტურფი, 44 წლის, ბუქარესტი: „ჩემი შვილი ხშირად ღამის 12 საათამდე მეცადინეობს“.
ჩვენ ბუქარესტში ვცხოვრობთ. ჩვენი შვილები სახელმწიფო სკოლაში დადიან. უფროსი მერვეკლასელია და ის გაკვეთილების მომზადებას ხშირად ღამის 12 საათზე ამთავრებს. ეს არა მხოლოდ ჩემი ოჯახის გასაჭირია. რუმინული განათლების სისტემა ჩაციკლულია საშინაო დავალებების შესრულებაზე.
სკოლა, სადაც ჩემი შვილი სწავლობს, მოსწავლეებითაა გადატვირთული, რაც კიდევ უფრო აღრმავებს პრობლემას. საშუალო ასაკის ბავშვები მეორე ცვლაში სწავლობენ, პატარები კი დღის პირველ ნახევარში დადიან სკოლაში. სახლში დაბრუნებული ჩემი შვილი სადილობს და ცოტაოდენ დასვენებას ახერხებს, მერე კი მეცადინეობას იწყებს და გართობისთვის დრო აღარ რჩება. საშინაო დავალებებს ის გვიან ღამემდე წერს. ხშირად დილით ადრე დგება, რომ ის, რაც ღამე ვერ მოასწრო, დილით დაწეროს.
სკოლაში საკმაოდ რთულ და, რაც მთავარია, ბევრ დავალებას აძლევენ. ძალიან ძნელია მათემატიკის სწავლა. ხშირად ჩემი შვილი ერთი ამოცანის ამოხსნაზე რამდენიმე საათს ხარჯავს.
ზეინაბი, 39 წლის, ლონდონი, დიდი ბრიტანეთი: „ჩემი შვილი სწავლას უხალისო პროცესად აღიქვამს“.
ჩემი შვილი ექვსი წლისაა. საშინაო დავალებების შესრულებაზე კვირაში ექვს საათს ხარჯავს. ეს მისთვის მეტისმეტი დატვირთვაა. ბავშვი საათობით ეძებს ინფორმაციას კედლის გაზეთისთვის პირველ სამამულო ომზე. გარდა იმისა, რომ ის მას არაფერს აძლევს და უამრავ დროს ტყუილად აკარგვინებს, სტრესს და ძილის დანაკლისსაც განიცდის. მესმის, რომ სკოლის მოსწავლემ უნდა იცოდეს მნიშვნელოვანი ისტორიული ფაქტების შესახებ, მაგრამ სკოლაში მისი ასაკისთვის შეუფერებლად ბევრს ითხოვენ.
ჩემი შვილი ყოველ კვირა ადგენს იმ საკითხების სიას, რომლებიც კარგად ვერ გაიგო. ეს სია საკმაოდ გრძელია. ის სულ მუდამ დაძაბული და განერვიულებულია. გასული სასწავლო წლის ბოლოს ატესტაცია ჰქონდა. უბრალოდ, მიღებული ცოდნა უნდა შეემოწმებინათ. ჩემი ხუთი წლის ბავშვი პარანოიდულ არსებად იქცა, რომელსაც პანიკურად ეშინოდა გამოცდის. თავის თავს ის გამუდმებით ადარებდა მოსწავლეებს, ვინც ატესტაცია ვერ გაიარა.
სკოლა ბავშვს აშინებს და სტრესავს. მისთვის სწავლა არ არის საინტერესო და სახალისო პროცესი. სკოლას სამსახურივით უყურებს, სადაც სავალდებულოა, იაროს მხოლოდ იმიტომ, რომ მასზე ცუდად არ იფიქრონ.
ალექსი, 37 წლის, სუონსი, დიდი ბრიტანეთი: „ჩემს შვილს ძალიან ცოტა საშინაო დავალებას აძლევენ. მინდა, რომ მეტი დაავალონ“.
ჩემი შვილი თორმეტი წლის არის. არ მგონია, რომ სკოლაში ბევრ დავალებებს აძლევდნენ, დავალებებიც ბოლო ოცი წლის განმავლობაში გაცილებით გამარტივდა. ბავშვები ცოტას და არათანამიმდევრულად მეცადინეობენ. ისეთი განცდა მაქვს, რომ ამას მხოლოდ მოვალეობის გამო აკეთებენ. ბავშვებს ეზარებათ მეცადინეობა. ისინი არ არიან ჩვეული მეცადინეობას, რის გამოც მშობლებთან კონფლიქტი მოსდით.
ჩემმა შვილმა იცის, რომ თუ საშინაო დავალება არ შეასრულა, სკოლაში პრობლემები არ შეექმნება. გაკვეთილების მოსამზადებლად ხშირად სჭირდება ინტერნეტის და პრინტერის გამოყენება, მაგრამ კონკრეტული ამოცანები არ აქვს დასახული. ამიტომ ინტერნეტში ინფორმაციის მოძიების პარალელურად, ონლაინთამაშებით ერთობა.
მე თუ მკითხავთ, სკოლის მოსწავლემ საშინაო დავალებების შესრულებას კვირაში სამიდან ხუთ საათამდე უნდა დაუთმოს. ის კი მხოლოდ ერთ საათს ხარჯავს.
ედვარდი, 38 წლის, ლონდონი, დიდი ბრიტანეთი: „საშინაო დავალება ორივეს გვსტრესავს, მეც და ჩემს შვილსაც“.
სკოლაში სწავლების დროს აქცენტი აშკარად საშინაო დავალებაზეა გადატანილი. ის კი ძალიან მოცულობითია. მე ამჟამად დანიაში ვმუშაობ. როდესაც აქ ჩემი ექვსი წლის ქალიშვილზე ვჰყვები, ისე მიყურებენ, როგორც გიჟს. დაწყებით კლასებში დანიაში არავინ არავის ტანჯავს საშინაო დავალებებით. მიუხედავად ამისა, დანიელი ბავშვები გადასარევ განათლებას იღებენ. სკოლის მერე ბევრი თავისუფალი დრო რჩებათ.
ხშირად ჩემს შვილს ისეთ დავალებას აძლევენ, რომ იძულებული ვხდებით დავეხმაროთ. მაგალითად, ავალებენ, რომ ინტერნეტით დამატებითი ინფორმაცია იპოვოს ან რთული ამოცანა ამოხსნას. რომ ვუკვირდები, ჩემს შვილს არასოდეს მოუტანია სკოლიდან საშინაო დავალება, რომელსაც დამოუკიდებლად გაართმევდა თავს.
როდესაც საუბარია შვილის სწავლაზე, მუდმივად განვიცდი სტრესს. მე დარწმუნებული უნდა ვიყო, რომ ბავშვი არ ჩამორჩა სკოლის მასალას, რომ მისი ცოდნა მყარია. ამ კონტროლის გამო ვჩხუბობთ კიდეც.
არ ვამბობ, რომ საშინაო დავალება საერთოდ არ უნდა არსებობდეს, მაგრამ აშკარად უფრო ნაკლები უნდა იყოს. 10-15-წუთიანი წიგნის კითხვა კარგია, დანარჩენი დავალებები კი მშობლების ჩარევას საჭიროებს. მაგალითად, შვილს დაავალეს, რომ ქაღალდისგან 3D განზომილებაში პირამიდა და კუბი გაეკეთებინა. ექვსი წლის ბავშვმა ეს მარტო როგორ უნდა შეძლოს?
უტპალავაჯარი, 43 წლის, შლუსბერი, დიდი ბრიტანეთი: „ძალიან კარგად მესმის ესპანელი მშობლების ამბოხის…“
მე ორი ვაჟი მყავს – ექვსი და რვა წლის. ორივეს ბევრი სამეცადინო აქვს, მაგრამ უფროსს განსაკუთრებით და ეს მას თრგუნავს. მას უყვარს სეირნობა, თამაში. უნდა, რომ სკოლის შემდეგ განიმუხტოს და მებრალება, როდესაც იძულებულია გაკვეთილების მომზადებას შეუდგეს.
ვფიქრობ, დაწყებით კლასებში არ არის აუცილებელი საშინაო დავალების მიცემა. შინ დაბრუნებულმა ბავშვმა კარგად უნდა დაისვენოს და მოასწროს თავის გარშემო არსებული სამყაროს შეცნობა. მახსენდება ჩემი და ჩემი შვილის მასწავლებლის მოკლე დიალოგი:
– არა მგონია, აუცილებელია ბავშვი ყოველდღიურად იყოს დაკავებული მართლწერით. ის ისედაც სწრაფად იმახსოვრებს სიტყვებს.
– მაშინ დავალებად ამ სიტყვების სინონიმებს მივცემ…
ამიტომ კარგად მესმის ესპანელი მშობლების ამბოხის.
