ყველა მასწავლებლის, საგანმანათლებლო საკითხებით, ამ სფეროში მიმდინარე რეფორმებით, ცვლილებებით თუ ბავშვის სწორი განვითარებით დაინტერესებული პირებისთვის საჭირო და მრავალფეროვანი ინტერნეტჟურნალის, mastavlebeli.ge – ს თვალიერებით და მასში არსებული სტატიების კითხვით იწყება ბოლო ერთი წლის თითქმის ყველა დილა ჩემთვის.
ერთ დილას, სანამ ჟამიანობის დრო დაგვიდგებოდა, ადრიანად გამეღვიძა და ჩემს საყვარელ “სივრცეში შევიარე”, თვალი გადავავლე სტატიებს და ერთ-ერთი ჩემი საყვარელი მასწავლებლის, ლელა კოტორაშვილის სტატიას წავაწყდი, ალბათ გექნებათ წაკითხული, თუ როგორ შეგვიძლია დავალების თავში, თარიღები შევცვალით სათაურებით.
დღის განწყობის შექმნას არამარტო ჩემთვის, არამედ მოსწავლეებისთვისაც ფიქრი, იდეები სჭირდება. აუცილებელია, თითოეულ ჩვენს მოსწავლესთან შევძლოთ ყოველდღე ემოციური სიახლოვე. ჩვენ ხშირად საკლასო ოთახში თანაგრძნობაზე და მის აუცილებელ არსებობაზე ვსაუბრობთ და სწორედ ეს მიმაჩნია ყველა იმ წარმატების საწინდრად, რასაც შეგვიძლია ჩვენს საკლასო ოთახებში მივაღწიოთ – ყველა გაკვეთილზე ჩავწვდეთ ბავშვის ემოციას, განწყობას და ნებისმიერ შემთხვევაში ვუთანაგრძნოთ თითოეულ მათგანს. როცა ერთ სივრცეში მყოფნი ერთმანეთს იმაზე უკეთ ვიცნობთ და ერთმანეთის იმაზე უკეთ გვესმის, ვიდრე წინა დღით.
ამ ყველაფრის სახალისოდ და ასე რომ ვთქვათ, ოსტატურად მისაღწევად კი გთავაზობთ ჩემს პრაქტიკაში დანერგილ და მრავალგზის გამოცდილ მეთოდს, რომლის გამოყენებაც ლელა კოტორაშვილის წერილმა შთამაგონა.
…აი, ერთი სული რომ მაქვს შევხვდე უმცროს მეგობრებს და ეს იდეა გავუზიარო. ასეც მოვიქეცი.
პირველი გაკვეთილი მათემატიკა გვქონდა, ერთი წინადადებით გავუზიარე იდეა: დავწეროთ რვეულში ჩვენი ამ წუთის განწყობის სათაური და რა თქმა უნდა, პირველი თავად ვიყავი, ვინც დაფაზე, თარიღის ადგილას ბრჭყალები გავხსენი და დავწერე: ,,იდეას ვუზიარებ ჩემს უმაგრეს მოსწავლეებს“, თარიღი კი თავისი ჩვეული ადგილიდან, რომელიც ჩემი განწყობის სათაურმა დაიკავა, გადავასკუპე დაფის მარჯვენა კუთხეში. ამ დღიდან, ჩვენ ყოველ გაკვეთილზე წერას ვიწყებდით არა უხალისოდ, თარიღის წერით, არამედ იმაზე ფიქრით, თუ რა განწყობაზე ვართ იმ წუთას. განწყობას ერთი წინადადებით, სათაურის მსგავსად ვწერდით. თარიღმა კი ე.წ. ,,მინდორზე”(ყველა რვეულის ფურცელს აქვს წითელი ხაზი გვერდით)გადაინაცვლა.
წერის დასაწყისში დაწერილ ,,განწყობის სათაურს“ ვკითხულობდით გაკვეთილის ბოლო 5 წუთის ფარგლებში, ან, ბავშვების თხოვნით, მაშინვე, ანუ გაკვეთილის საწყის 5 წუთში. ამას, ძირითადად, მასწავლებელი წყვეტს.
,,განწყობის სათაური“ ეხმარება მასწავლებელს და მშობელს, ყოველ დღე (ისე, რომ ბავშვი ამას ვერც ხვდება) გაიგოს:
- ბავშვის ემოციური ფონი;
- რა არის ბავშვისთვის იმ დღეს მნიშვნელოვანი;
- რაზე დარდობს;
- რა უხარია:
- რა განწყობითაა სკოლაში მოსული;
- პრობლემა ხომ არ აქვს;
- უფროსების რომელმა ქცევამ, დამოკიდებულებამ გააბედნიერა/დაამწუხრა;
- რაიმე ხომ არ აქვს გადასაწყვეტი და ამაზე ფიქრობს;
- მისთვის რაიმე მნიშვნელოვანი მოვლენით დატვირთული დღე ხომ არ არის;
- რა არის მისი დღის გეგმა, მიზანი;
- და ა. შ.
ბავშვები ამ შეთავაზებისას მაქსიმალურად იხსნებიან და ჩვენ, უფროსებს, შეგვიძლია ეს აქტივობა სასარგებლოდ გამოვიყენოთ და მთლიანი დრო, რომელსაც სკოლაში ატარებს დღის განმავლობაში, უფრო ნაყოფიერად და პოზიტიურად მივმართოთ.
ამჟამად ყველა ონლაინ სწავლებაზე ვართ გადასული და ვფიქრობ, ბავშვების ემოციური ფონის გაგება ახლა, როგორც არასდროს, ძალიან მნიშვნელოვანია, რადგან უფროსებზე არანაკლებ განიცდიან დღევანდელ რეალობას.
ამიტომაც, ახლა მეტად სჭირდებათ მრავალმხრივი თანაგრძნობა.
გამიხარდა, როდესაც მშობლებმაც მომწერეს და მითხრეს ამ მეთოდის სიკარგე. როდესაც ბავშვს დიდად არ უყვარს საუბარი თავის ფიქრებზე, ემოციებზე, განწყობაზე, არ არის გახსნილი, ეს შეთავაზება გვეხმარება, ბევრი რამ შევიტყოთ ასეთ მოსწავლეზე, შვილზე. ვისაც წერა არ უყვარს, ვთავაზობ, დახატოს განწყობის შესაფერისი ემოცია(სტიკერის მსგავსი), შემდეგ კი ისაუბროს ნახატზე. ამ შემთხვევაში უადვილდებათ საუბარი, რადგან საუბრობენ ნახატზე, სათაურზე და არა უშუალოდ საკუთარ “მე”-ზე.
,,განწყობის სათაური”-ს დახმარებით ონლაინ გაკვეთილიც კი სახალისოდ და ღიმილით იწყება და სრულდება. ჩემთვის კი, როგორც მასწავლებლისთვის, მთავარია, ჩემი ღიმილიანი მოსწავლეების გარემოცვაში ვატარებდე გაკვეთილს. ამ მეთოდით ყველა უფრო ახლობელი ვართ ერთმანეთისთვის, რადგან ვიცით, იმ წუთისთვის რა არის ჩვენთვის მნიშვნელოვანი.
ფოტოებზე ასახულია წერილში აღწერილი მეთოდი/აქტივობა.
