პროექტებით სწავლება – საინტერესო, სასარგებლო თუ ორივე ერთად?!

თანადროულად განათლებული, მომავალზე ორიენტირებული  მოქალაქის მისაღებად მასწავლებელი, მოსწავლე და მშობელი ერთობლივად უნდა  ჩაერთონ სწავლების პროცესში, ერთად ეძებონ  და  უფრო საინტერესო გახადონ ცოდნის მიღების ისეთი გზა, რომ  არა მხოლოდ „მწარე” ,არამედ საინტერესოც იყოს.

ერთი-ერთი ასეთია პროექტებით სწავლება, სადაც მოსწავლე თვითონ არკვევს, რა არის პრობლემა, რაში მდგომარეობს, ეძიებს მისი გადაწყვეტის გზებს. რაც ძალიან მნიშვნელოვანია, მოსწავლე მთელი ამ პროცესის განმავლობაში აქტიური, კომუნიკაბელურია, იკვლევს და ეძებს სხვადასხვა ინფორმაციას(სპეციალური ლიტერატურა, თემატური კვლევები, ელექტრონული ინფორმაცია, ინტერვიუ…) და ამ უკვე ახალი ცოდნით  ადვილად ახერხებს დასახული მიზნის მიღწევას;

სწორედ პროექტული სწავლების აქტუალობის გამო გთავაზობთ, IX კლასელებისთვის  საინტერესო პროექტს, სადაც მოსწავლესთან ერთად ჩაერთვება როგორც მასწავლებელი ,ასევე თემი, რაც უფრო მიმზიდველს ხდის როგორც პროცესს, ასევე მიღებულ შედეგს, პროდუქტს.

მიზანი: სკოლაში  შეიქმნას მოცემული თემის ეთნოგრაფიული კუთხე, განუვითარდეთ თანამშრომლობის, კომუნიკაციის, კვლევის, სამუზეუმო მუშაობის უნარები.

სამუშაოს ორგანიზება – საშუალო (საბაზო) საფეხურის მოსწავლეებისთვის პროექტის გაცნობა, ჯგუფური მუშაობის პრინციპის კიდევ ერთხელ შეხსენება, ჯგუფების დავალების გაცნობა და შემდეგ მოსწავლეთა სურვილის მიხედვით ჯგუფებად დაყოფა;

I ჯგუფი-იკვლევს ისტორიულად სოფლის მეურნეობის რომელი დარგები იყო გავრცელებული  ადგილობრივ( შესაბამისი სამეცნიერო ლიტერატურის მოძიება, ინტერვიუ სოფლის უხუცესებთან, მოსახლეობაში ეთნოგრაფიული მასალის მოძიება-შეგროვება);

II ჯგუფი-ახლომახლო მდებარე ქართული კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლების აღწერა, ფოტოების გადაღება;

III ჯგუფი- სოფლის დამსახურებული, გამორჩეული ადამიანების ბიოგრაფიის, ფოტოების მოძიება.

მიმდინარეობა–

I პუნქტი

პროექტის მონაწილეები მოაწყობენ შეხვედრებს და თემს გააცნობენ პროექტის მიზანს და სთხოვენ, შეძლებისდაგვარად სხვადასხვა სახის დახმარების გაწევას, კერძოდ, შემოწირულობებით დაეხმარონ და ხელი შეუწყონ სასკოლო ეთნოგრაფიული კუთხის შექმნას: ძველი სამუშაო(შესაფერისი ზომის) იარაღები, საყოფაცხოვრებო ნივთები, ძველი ფოტოები.

II პუნქტი-მოსწავლეები იღებენ ინტერვიუს თემის უხუცეს წევრებთან, აჯერებენ ერთმანეთში პასუხებს, აგროვებენ თემში ეთნოგრაფიულ და ფოტომასალას, თავს უყრიან სკოლაში სპეციალურად ამისთვის გამოყოფილ ოთახში(სურვილის შემთხვევაში, შესაძლებელია საქართველოს პარლამენტის,  ილია ჭავჭავაძის სახელობის, ეროვნულ ბიბლიოთეკასთან  თანამშრომლობით, თემთან მოძიებული ფოტოების გაციფრულება).

III პუნქტი-მოსწავლეები  დაუკავშირდებიან მუნიციპალიტეტის ეთნოგრაფიულ მუზეუმს, სთხოვენ დახმარებას თავმოყრილი ეთნოგრაფიული და ფოტო  მასალის  დამუშავება- დახარისხებაში, რათა შემოწირულ ნივთებს მიეცეთ სამუზეუმო ექსპონატის სახე, აგრეთვე, მუზეუმის თანამშრომლები კონსულტაციას გაუწევენ და ასწავლიან, როგორ მოაწყონ  საგამოფენო  სტენდები,  შემდეგ  მოსწავლეები დამოუკიდებლად შეძლებენ სასკოლო ეთნოგრაფიული კუთხის მოწყობას;

IV პუნქტი-მოსწავლეთა ინიციატივით, უკვე ჩატარებული კვლევით და სამუზეუმო ცოდნის გათვალისწინებით, შეიქმნება ეთნოგრაფიული კუთხე(ოთახი), რომელიც  იქნება სასკოლო ისტორიის წრის, არა მხოლოდ ზრუნვის საგანი, არამედ ძალიან კარგი საშუალება, თემის, სკოლის სტუმრებისთვის  თემის წარსულის საინტერესოდ გასაცნობად,  მნიშვნელოვანია, რომ თვითონ მოსწავლეები იქნებიან ეთნოგრაფიული კუთხის გიდები, არა მხოლოდ ქართულ, არამედ უცხო ენაზეც.

შედეგი: მოსწავლეების, მასწავლებლის და თემის ერთობლივი კვლევით და შემოწირულობებით შეიქმნება ეთნოგრაფიული კუთხე (სასურველია გამოიყოს ოთახი, მით უმეტეს, სოფლად, სკოლის შენობების უმრავლესობა იძლევა ამის საშუალებას)

შედგება სხვადასხვა თაობის კომუნიკაცია-დაახლოება. მოსწავლეებს განუვითარდებათ  კვლევის უნარი, გაეცნობიან და დაუახლოვდებიან სამუზეუმო საქმიანობას. ასევე განუვითარდებათ საკუთარი, მშობლიური კუთხის სიყვარული, ისტორიულ-კულტურული ძეგლების, ტრადიციების პატივისცემა, მისი მოვლის და პოპულარიზაციის სურვილი.