მდიდარია ქართული მწერლობა თუ ხალხური სიტყვიერება ანდაზებითა და აფორიზმებით. ბევრ მეცნიერულ თეორემასა და აქსიომას შეშურდება მათი სისხარტე, ლაკონიურობა თუ სიღრმე.

ვიცოდი ის, რომ ყოფილ სამხედრო დასახლებაში მივდიოდი, სადაც ახლა სოციალურად დაუცველები, მაღალმთიანი რეგიონებიდან ჩამოსულები, იძულებით გადაადგილებულები, ემიგრირებული  ჩინელები და ინდოელები

ბატონი პი ჩქარი ნაბიჯით შევიდა წიგნის მაღაზიაში. ასეთი არეული თაროები, მიმოფანტული წიგნები და ბევრი ძახილის მიუხედავად ვერნაპოვნი გამყიდველი – ცოტა

წინა პოსტში მიმოვიხილეთ წიგნები, რომლებიც აუცილებლად გამოგადგებათ ენისა თუ ლიტერატურის გაკვეთილების სრულყოფისთვის, ორთოგრაფიასთან დაკავშირებული პრობლემების მოსაგვარებლად თუ, უბრალოდ, ახალი და

ეს ისე, განწყობისთვის. ისე კი, ცხელ გულზე აქტუალურ საკითხთა განხილვა არ ეგების. ხანდახან პრობლემის ყველა ასპექტი ნელ-ნელა ავლენს თავს, შავბნელი

ეს პრობლემა დიდი ხნის წინ იღებს სათავეს. ალბათ ჯერ კიდევ იმ დროიდან, როცა უზარმაზარ ქვეყანაში სულ თითზე ჩამოსათვლელი გაზეთი გამოდიოდა

მახსოვს, რომ კარი თვითონვე გაგვიღო და მისალმების შემდეგ მისაღებისკენ გაგვიძღვა, რომელიც მისი სამუშაო ოთახიც იყო. სამსახურის საქმეზე ვიყავით: მის ახალ

წიგნი, რომელსაც ვკითხულობთ ჩვენი პროფესიული ზრდისთვის, ინტერესისა თუ სიამოვნებისთვის, უამრავია. ახალი ტექსტების მოძიება თუ ძველების გადაკითხვა, უპირველეს ყოვლისა, ჩვენთვისვეა სასარგებლო,

არც ისე დიდი ხნის წინ, უფრო გაჭირვებულ და უცნაურ ყოფაში, აი, მოკლედ „შევარდნაძის დროს“ რომ ეძახიან, თბილისი ლიტერატურულ საღამოებს მიჰქონდა.