ალბათ ყველას ბევრი წაგვიკითხავს იმის შესახებ, თუ როგორ არ უნდა დაველაპარაკოთ მოსწავლეებს, როგორ არ უნდა ვაგრძნობინოთ თავი, როგორ არ უნდა გვეგონოს რომ მათზე ჭკვიანები ვართ, მხოლოდ იმიტომ რომ მათზე უფროსები ვართ და ა.შ. თუმცა პრაქტიკაში შეცდომებს ყველა ვუშვებთ. ალბათ მთავარი ისაა, რომ მსგავსი შეცდომები გამიზნული არ იყოს, მალევე შევამჩნიოთ და მაქსიმალურად ვეცადოთ მათ გამოსწორებას, რადგან ასეთმა შეცდომება შეიძლება საშინელი კვალი დატოვონ მოსწავლეების ემოციებსა და გრძნობებზე. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ მიერ დაშვებული შეცდომა შეიძლება ჩვენთვის ძალიან მცირე და უმნიშვნელო ჩანდეს.
რამდენიმე თვის წინ, ერთ-ერთ კლასთან, რომელშიც ექვსიოდე თინეიჯერი მყავს, გავდიოდი თემას, რომელიც მთლიანად წიგნებს, ლიტერატურას და სხვადასხვა ჟანრებს ეხებოდა. ალბათ რთული მისახვედრი არაა, რომ ჩემი ერთ-ერთი საყვარელი თავი იყო, რომელზეც მათთან ერთად მუშაობამ მომიწია. ვისწავლეთ არა მხოლოდ ჟანრები, არამედ განხილვების წერაც. თემის დასასრულს შემაჯამებელი ტესტისას, ერთ-ერთმა ბიჭმა, რომელსაც სახელად ჯორდონი ჰქვია, წერა ყველაზე მალე დაასრულა და ვიდრე სხვებს ვუცდიდით, მისი განხილვის კითხვა დავიწყე. აღმოჩნდა რომ აერჩია განხილვა “სამი სხეულის პრობლემაზე” დაეწერა. “სამი სხეულის პრობლემა” (ჩემი მაშინდელი ცოდნით) “ნეტფლიქსის” მიერ გადაღებული და 2024 წელს გამოსული სერიალია, ჯერ მხოლოდ პირველი სეზონი, რომელსაც დიდი ინტერესით ვუყურე და მეორე სეზონსაც ველი. როცა ჯორდონის განხილვის კითხვა დავასრულე, თავი ავწიე და ვუთხარი, რომ “სამი სხეულის პრობლემა” სერიალია, მას კი წიგნზე უნდა დაეწერა განხილვა. ჯორდონს სახეზე იმედგაცრუებამ გადაურა, რაც ჩემთვის უცხო სანახავი არ არის: ჩინელი ბავშვები ძალიან სერიოზულად ეკიდებიან სწავლას და ნებისმიერი სახის წარუმატებლობა თუ შეცდომა, თუნდაც ძალიან მცირე, რომელზეც მასწავლებელი მიუთითებთ, მათზე დიდ გავლენას ახდენს. ჩუმად ჩაილაპარაკა, რომ სახლში წიგნიც აქვს და ამიტომ ეგონა, რომ სწორად აირჩია, რომ მასზე დაეწერა. კარგი მაშინ-მეთქი, მივუგე და აღარ ვთხოვე განხილვა თავიდანვე დაეწერა. თუმცა იმ მომენტში ცხადად გამოიკვეთა, რომ მიუხედავად იმისა, რომ მე ვიყავი ის ვინც შეცდომა დაუშვა, თავი დამნაშავედ მხოლოდ მოსწავლემ იგრძნო და არც კი შემეკამათა. რომ მეთხოვა, ნამდვილად დაწერდა სხვა განხილვას.
ცხადია, ჩემ თავში ოდნავ მეც დავეჭვდი და გაკვეთილის მერე ინფორმაცია ინტერნეტში გადავამოწმე. აღმოჩნდა, რომ “სამი სხეულის პრობლემა” არამხოლოდ წიგნი, არამედ სამეცნიერო ფანტასტიკის ტრილოგიის პირველი ნაწილია და ამასთანავე ჩინელი ავტორის – ლიუ ცისინის დაწერილი, სერიალი კი სწორედ მის მიხედვითაა გადაღებული. ტრილოგია ძალიან პოპულარული ყოფილა და სამეცნიერო ფანტასტიკის ერთ-ერთ შედევრადაა მიჩნეული. ასე და ამგვარად, რამდენიმე წამში ჩემს შეცდომაზე რამდენიმე სართულიანი სინდისის ქენჯნის სახლი აშენდა, რომელშიც ზუსტად ორი კვირა უნდა მეცხოვრა, ვიდრე ჯორდონს ისევ შევხვდებოდი და ბოდიშის მოხდას შევძლებდი. ამასობაში გადავწყვიტე რომ წიგნი მეყიდა და წამეკითხა, რათა უფრო მეტად გამომეხატა ჩემი წუხილი იმასთან დაკავშირებით, რომ თავი მასზე ჭკვიანი მეგონა და გადაუმოწმებელი ინფორმაციის საფუძველზე შენიშვნა მივეცი, მერე კი მაინცდამაინც არ დავუჯერე, თან აღმოსავლური ნაშრომი დასავლურს მივაწერე, ეს ხომ მუდმივი პრობლემაა და ამ პრობელმას თვეების მანძილზე ვიკვლევდი ჩემი სამაგისტრო ნაშრომისთვის.
ორი კვირის თავზე გაკვეთილი პრეზენტაციით და ჯორდონისთვის ბოდიშის მოხდით დავიწყე. ბავშვებს მოვუყევი წიგნზე, სერიალზე და ყველაფერზე რაც იქ ხდება, რაც მომწონს და რაც შესანიშნავია, ჩემი შეცდომაც ხმამაღლა ვაღიარე. არ დაიჯერებთ, მაგრამ ჯორდონი ფეხზე ადგა და ისე დამიკრა ტაში…
გაკვეთილის ბოლოს მორიგ და სხვა თემაზე დისკუსიისას ვიკითხე, ყველაზე მეტად მასწავლებლებისგან რა გაკლიათ-მეთქი. იმას რომ ხვდებოდნენ, რომ მიუხედავად ასაკში დიდი სხვაობისა, მათი მხრიდან პატივისცემა ჩვენც თანაბრად გვჭირდებაო. ვფქირობ, ყველაფერი თქვეს.
