ედვარდ მუნკი (1863 – 1944) – ნორვეგიელი ფერმწერი და გრაფიკოსი, რომელმაც დიდი გავლენა იქონია გერმანულ და ზოგადად, ცენტრალური ევროპის ექსპრესიონიზმზე. პირველი მსოფლიო ომის შედეგად ჩამოყალიბდა პესიმისტური ხედვა საკუთარი ეპოქის შესახებ, რომელიც დამახასიათებელი იყო ექსპრესიონისტებისათვის. ამიტომაც მათი წარმოდგენები ხშირად მტანჯველია. ექსპრესიონისტები მიმართავენ რეალობის სტილიზებას, უცვლიან მას ფორმას, ანიჭებენ ექსპრესიულ ინტენსივობას. ეს მიმდინარეობა, ძირითადად, ჩრდილოეთ ევროპაში, განსაკუთრებით, გერმანიაში ჩამოყალიბდა და მიმართული იყო იმპრესიონიზმის საწინააღმდეგოდ. ეს უკანასკნელი თუ ფიზიკურ რეალობას წარმოაჩენს, ექსპრესიონიზმი ამ რეალობას შემოქმედის სულიერ პრიზმაში გარდატეხავს. ექსპრესიონიზმი, რომელსაც ახასიათებს მჟღერი ფერები, მკვეთრი ხაზები, იმპრესიონიზმზე უფრო აგრესიულია. ხშირად რეაქციაა აკადემიზმისა და საზოგადოების წინააღმდეგ.
ედვარდ მუნკის ამ ნახატში დაისმის შეკითხვა – რა არის სიცოცხლე? ალბათ მაინც სევდიანი, ქარვისფერი სიმარტოვე საკუთარ თავთან და ღმერთთან, მტკივნეულიც და დიდებულიც. გეშინია, წუხხარ თუ იბრძვი არსებობისთვის, შენს სიმართლესა თუ საიდუმლოშიც – მარტო ხარ. სიცოცხლე მთავრდება, როცა ამ ბრძოლას წყვეტ და უკვე სიკვდილი ავსებს შენს ლურჯ სიმარტოვეს. ამ ნახატზე ორივე სიმარტოვეა, სიცოცხლისაც და სიკვდილისაც. მარადისობაში რაფერია სიმარტოვე, ნეტა?…….
ლუკას კრანახ უფროსი ( 1472 – 15 04) – გერმანელი ფერმწერი და გრაფიკოსი. იგი კარის მხატვარი იყო, რამაც განაპირობა მისი ნახატების ერთგვარი სტანდარტულობა, თუმცა მისი შემოქმედება საოცარი ცხოველმყოფელობითა და ოსტატობით გამოირჩევა. კრანახის ადრინდელი ნახატები ნოვატორულია და ხასიათდება სითამამითა და მკვეთრად ასიმეტრიული კომპოზიციით. მოგვიანებით, როცა ჩამოყალიბდა მხატვრის წინააღმდეგობებით აღსავსე შემოქმედებითი სახე, მის ნამუშევრებში იმატა იდეალურმა განწყობილებამ, ბუნების აღქმის სიმძაფრემ და რელიგიურმა თემატიკამ, მასში შერწყმულია რენესანსის პრინციპები და გვიანდელი გოთიკის ხელოვნება.
