პარასკევი, ივნისი 13, 2025
13 ივნისი, პარასკევი, 2025
მთავარი წაკითხვა

ლიტერატურული კონკურსი – “საუკეთესო მოთხრობა მასწავლებელზე”!

0

მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ეროვნული ცენტრი ლიტერატურულ კონკურსს აცხადებს!

მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ეროვნული ცენტრის ჟურნალი  “მასწავლებელი“ და ინტერნეტგაზეთი „mastsavlebeli.ge“, ფარმაცეტული კომპანია „PSP“ მხარდაჭერით, აცხადებს ლიტერატურულ კონკურს მწერლებისთვის: “საუკეთესო მოთხრობა მასწავლებელზე“,  რომლის ფარგლებში გამოვლინდება სამი საუკეთესო მოთხრობა მასწავლებლის საქმიანობისა  და სკოლის ცხოვრების შესახებ.

კონკურსის ფარგლებში განიხილება  მხოლოდ ის მოთხრობა, რომელიც საკონკურსო პერიოდში შეიქმნება. კონკურსის მიზანია,  მასწავლებლის პროფესიის პოპულარიზაცია და მხარდაჭერა.

კონკურსის სამ გამარჯვებულს (I,II,III ადგილი) გამოავლენს ჟიური.  გამარჯვებულები დაჯილდოვდებიან 5 ოქტომბერს, მასწავლებლის საერთაშორისო დღისადმი მიძღვნილ  საზეიმო მიღებაზე და საჩუქრად გადაეცემათ პერსონალური პორტატული კომპიუტერები, ასევე  ფულადი პრიზი:

I ადგილი – 1000 ლარი;

II ადგილი – 700 ლარი;

III ადგილი – 500 ლარი.

ლიტერატურული ნაწარმოებები მიიღება 2016 წლის 20 სექტემბრამდე, ელექტრონულ ფოსტაზე: tpdc.georgia@gmail.com გზავნილში მითითებული უნდა იყოს ავტორის ვინაობა და საკონტაქტო ინფორმაცია. საუკეთესო მოთხრობები გამოქვეყნდება ინტერნეტგაზეთ „mastsavlebeli.ge“-ზე.

ზოგჯერ საკლასო ოთახს არ ჰქონდეს 4 კედელი…

0

 

საინტერესო რამაა შეგრძნებათა ორგანოების გააქტიურება, გამოყენება და საკუთარი სხეულის „ლაბორატორიად“ წარმოდგენა. ჩვენ გვაქვს სამყაროზე დაკვირვების საწარმოებელი „ინსტრუმენტები“ და შეუიარაღებელი თვალითაც შეგვიძლია საგულისხმო რაღაცების შენიშვნა, შემჩნევა, აღბეჭდვა, შემდეგ კი ამ „მონაცემების დამუშავება“, ანალიზი, გაზიარება.

დავაკვირდეთ: ერთსა და იმავე ცხოვრებისეულ სიტუაციაში, ყოველდღიურობაში, ნაჩვევ, გაბეზრებულ ყოფაში შეგრძნებათა ორგანოები გვიდუნდება, გვიბლაგვდება.

გაკვეთილების წლიური გეგმა გაწერილია კონკრეტული საგნობრივი კომპეტენციებისა და უნარ-ჩვევების განსავითარებლად, ჩამოსაყალიბებლად. მიზნებიც, ამოცანებიცა და მიღწევის გზებიც ასევე წინასწარაა გაწერილი. ეს, რასაკვირველია, საჭიროა, აუცილებელიც. მაგრამ, ამასთან, აუცილებლად არის  რუტინულიც. შესაძლოა, იყოს მოსაწყენიც.

გაკვეთილებზე ნასწავლის ცხოვრებაში გამოყენებას ეს პროგრამები განუსაზღვრელ მომავალში გვპირდებიან. ასე არაა? მაგალითად, ყველაზე პოპულარული პასუხი კითხვაზე – „რა არის სკოლის ფუნქცია?“ – გახლავთ: მომავალი ცხოვრებისთვის მომზადება…

მაგრამ მოზარდობისას ცხოვრება არც შეყოვნების რეჟიმშია და არც სადმე გვაქვს გადადებული. ჩვენ ამ ცხოვრებას „ვცხოვრობთ“, ვითავისებთ, ვეუფლებით უნარებს, ვიმუშავებთ ჩვევებს და აქ და ახლა, აწმყოშიც გვჭირდება სამარჯვები, რომლებსაც გამოვიყენებთ ყველაზე ბობოქარი  პერიოდისას. მოზარდობა სწორედ ასეთია.

ალტერნატიული (არასრული) პასუხი კითხვაზე – რა არის სკოლის ფუნქცია?“ – ასეთი მაქვს:

საკუთარი თავის შეცნობა, სამყაროს მიმართ ინტერესის, ცნობისმოყვარეობის გაღვივება, დასწავლისა და სწავლა-სწავლების ტექნიკების გაცნობა-გათავისება, სხვებთან ურთიერთობისას საკუთარი შესაძლებლობების შემჩნევა, გამოვლენა, გაუმჯობესება, კაცობრიობის საინტერესო ნააზრევის, ნაფიქრის, ნაკეთების გაცნობა, შესწავლა, მსჯელობა ამაზე, სხვების ნააზრევის მოსმენა, თვალსაწიერის გაფართოება, საკუთარ ქმედებებზე პასუხისმგებლობის აღება, საკუთარ და საზოგადოებრივ (ჯერ საკუთარ, მერე საზოგადოებრივ) სიჯანსაღეზე, კეთილდღეობაზე ზრუნვა, პასუხისმგებლობის გრძნობის გაღვივება საკუთარი თავის წინაშე, შემოქმედებითი თვითგამოხატვის გზების ძიება, პოვნა, კვლავ ძიება…

ცხოვრება დაუგეგმავი, მოულოდნელი სიტუაციების წყებაცაა. ყველაფერს ვერ დავგეგმავთ. ყველაფერს ვერ გავითვალისწინებთ. სასკოლო ცხოვრებაში მოულოდნელობები კი თითქმის არ გვხვდება. ყოველ შემთხვევაში, პედაგოგიურად მნიშვნელოვანი მოულოდნელობები, რომლებსაც აღმზრდელობითად გამოვიყენებთ. მოსწავლეებს უნდა ჰქონდეთ საშუალება, დააკვირდნენ თავს სხვადასხვა სიტუაციაში.

სასკოლო პრაქტიკა ამ მხრივ შეუცვლელია. ვალდორფის სკოლას, მაგალითად, კურიკულუმით აქვს განსაზღვრული ეკოლოგიური, თეატრალური, სოციალური, სასოფლო-მიწათმოქმედებითი, სალაშქრო პრაქტიკები. მოსწავლეები სხვადასხვა კლასში სულ მცირე, ერთი კვირით მაინც სტუმრობენ ხოლმე სოციალურ ინსტიტუტებს, დგამენ სპექტაკლებს, გადიან სოფლად და მუშაობენ მიწაზე, გეგმავენ ლაშქრობებს ღამისთევით. მოსწავლე კლასში და მოსწავლე კლასის გარეთ, სხვა სივრცეში – ორი სხვადასხვა ვინმეა. იმდენის აღმოჩენა შეგვიძლია თითოეულში, იმდენ თვისებას მალავენ ოთხ კედელს შორის მოქცეულები, მერხებსა და სკამებზე მიჩუმებულები…

მაისის ერთ მშვენიერ დღეს სკოლასთან ახლოს, სკვერში გადავწყვიტე მოსწავლეების გაყვანა. წინასწარ გავაცანი წესები. ასევე დავალებების ჩამონათვალი. მოცემული დავალებებიდან მათ უნდა შეერჩიათ ერთ-ერთი და გაკვეთილის მთელი დრო უნდა დაეთმოთ ამ კონკრეტული შემოქმედებითი დავალებისთვის. დამოუკიდებლად, მარტო უნდა გადაეწყვიტათ, რა ფორმით, როგორ ჩამაბარებდნენ დავალებას (ჩვენს სასწავლო პრაქტიკაში ჩემთვის მეილების გამოგზავნა პროცესის განუყოფელი ნაწილია. ზოგჯერ დავალებებს ასე ვიბარებ…).

ისეთი საინტერესო და შთამაგონებელი, ორიგინალური, მრავალფეროვანი ნამუშევრები მივიღე, ერთი სიამოვნება იყო მათი „შემოწმება“. რაიმე მოდულის ან თემის დასრულების შემდეგ მოსწავლეებისგანაც ვითხოვ ხოლმე უკუკავშირს, შეფასებას. ამ კონკრეტულ დავალებაზე უკლებლივ ყველასგან მივიღე დადებითი გამოხმაურება. მივიღე გულდასმით, პასუხისმგებლობის გრძნობით შესრულებული ნამუშევრები, მათ შორის, ფოტო- და ვიდეოფორმატშიც.

გიზიარებთ შემოქმედებითი აქტივობების ჩამონათვალს და სახალისო შემეცნებით თავგადასავალს გისურვებთ:

 

  1. ხარ რეპორტიორი. უნდა მოამზადო 1-წუთიანი რეპორტაჟი – „შემთხვევა სკვერში“. ვინ იქნება გმირი? მიუსაფარი ძაღლი? ფოთოლი? კაცი ყურსასმენებით? საბავშვო ატრაქციონის სავალალო მდგომარეობა? ნაგვის ურნა?
  2. მოძებნე: ქვა, ტოტი, ფოთოლი, ადამიანი ყურსასმენებით, ფესვი, ოთხკუთხედი ფორმის ობიექტი, რაიმე იისფერი. აღბეჭდე! დაურთე ტექსტი (ტექსტის ნაწილში თავისუფალი ხარ. მოიფიქრე რაც გინდა).
  3. მოძებნე უსულო საგანი და გაასულიერე. ვინაა? როგორია? აღჭურვე თვისებებით, „გააკეთებინე“ რაიმე, აამოქმედე. დააკვირდი. მოგვიყევი.
  4. ინტერვიუ ხესთან – შეარჩიე ხე. წარმოიდგინე, რომ ინტერვიუ გაქვს ჩასაწერი. მოიფიქრე სამი კითხვა და დაუსვი. ივარაუდე – რა პასუხები შეიძლება გაგცეს ხემ? დაწერე ან ჩაწერე.
  5. მონაკვეთი – საბავშვო ატრაქციონებიდან ოთხკუთხედ ობიექტამდე – ჩაწერე და აღწერე ხმები, რომლებიც მოგესმა. გამოიყენე საგნები – აახმაურე (დაატრიალე ატრაქციონი, იქ სასრიალო და საქანელაცაა – გამოიყენე სივრცე ხმების საწარმოებლად და ასევე დაუგდე ყური გარემოს ბუნებრივ ხმებს).
  6. მიკროსკოპი – იქეცი მიკროსკოპად. აირჩიე ერთი მცირე მონაკვეთი – ბზარი ასფალტზე, ორმო, ერთი ციცქნა ობიექტი, აღწერე დეტალურად.
  7. ამოუცნობი ნელი ობიექტი – უნდა იქცე ამოუცნობ ობიექტად სხვა პლანეტიდან. შენ ხარ ყველაზე ნელი არსება დედამიწაზე. პარკის შუაგულში დაიწყე შენელებული მოძრაობა და 2 წუთის განმავლობაში არ გამოხვიდე ამ როლიდან. შეგრძნებები და დაკვირვებები აღწერე.
  8. ფოტომისია: 1 სასაცილო, 1 მშვენიერი, 1 საინტერესო რამ აღბეჭდე შენს ობიექტივში.
  9. მოძებნე რაიმე მიგდებული ობიექტი. მოიფიქრე მისი წარსული – საიდან აღმოჩნდა აქ. სად იყო გუშინ. როგორ აღმოჩნდა აქ. გააპიროვნე.
  10. აირჩიე ერთი სკამი. აქციე ის მონარქის სავარძლად, დროის მანქანად, მახედ ან პორტალად. მოიფიქრე ამბავი და დაწერე.

პროფესიის დაუფლება და პირადი ცხოვრება

0

აქტივობები პროფორიენტაციის გაკვეთილისთვის

 „ჩვენს უნარებზე უფრო ბევრად მნიშვნელოვანი ჩვენი გადაწყვეტილებებია …,

ისინი აჩვენებენ, ვინ ვართ ჩვენ სინამდვილეში“.

ჯოან როულინგი

თანამედროვე სამყაროში ადამიანის პირად და სოციალურ კეთილდღეობას უმეტესწილად განსაზღვრავს პროფესიული არჩევანი. საკუთარი კარიერული მომავლის წარმატებულად დასაგეგმად, ახალგაზრდები საჭიროებენ რჩევებსა და თანადგომას. ჩვენს ეპოქაში შრომითი ბაზარი სწრაფად იცვლება, ტექნოლოგიების დაჩქარებული განვითარება აჩენს ახალ პროფესიებს. შესაბამისად, აუცილებელია, მოსწავლეებმა ჯერ კიდევ სკოლის ასაკიდან დაიწყონ საკუთარი შესაძლებლობებისა და ინტერესების გაცნობიერება. პროფესიული ორიენტაციის მხარდაჭერა არ არის მხოლოდ კარიერული წარმატების წინაპირობა, ეს არის გზა თვითშემეცნებისკენ. პროფორიენტაციის გაკვეთილები ეხმარება მოზარდს, მიიღოს გადაწყვეტილებები მეტად გააზრებულად და მიზანმიმართულად.

სკოლაში გონივრულად დაგეგმილი პროფორიენტაციის აქტივობები ხელს უწყობს მოსწავლეთა მოტივაციის ამაღლებას და ეხმარება ახალგაზრდას პროფესიის სწორად არჩევაში. ეს პროცესი მოითხოვს მრავალფეროვან მიდგომებს, დაკვირვებას, თანამშრომლობას და მოსწავლის ინტერესების გათვალისწინებას; მოზარდის მისწრაფებებსა და პირად საჭიროებებზე საუბრებს. საგანმანათლებლო სივრცეში განხორციელებული შესატყვისი ღონისძიებები დაეხმარება მოზარდს საკუთარი ინტერესების, უნარებისა და შესაძლებლობების უკეთ გააზრებაში და მომავლის წარმატებულად დაგეგმვაში.

შეიძლება ვიყოთ პროფესიონალები და ამასთანავე ბედნიერები? ანუ, ერთდროულად ავაწყოთ წარმატებული კარიერა და სრულფასოვანი პირადი ცხოვრება? სწორედ ამ კითხვის პასუხი გახლავთ პიროვნული წარმატების გასაღები.

ჩვენს ეპოქაში ადამიანის მთავარი საზრუნავი გახდა პროფესიული თვითრეალიზაცია. შესაბამისად, პირადი ცხოვრება ხანდახან ჩრდილში რჩება. ზოგჯერ კარიერისთვის უარს ვამბობთ ადამიანურ ურთიერთობებზე, ან პირიქით, პირად ურთიერთობებში ჩართულობით თავს ვზღუდავთ პროფესიულ განვითარებაში. საქმე გვაქვს არა უბრალოდ არჩევანთან, არამედ – ბალანსის ძიებასთან.

წინამდებარე სტატიაში შევეცდები, დაგაფიქროთ, რამდენად რეალურია ამ ბალანსის მიღწევა, რა როლს თამაშობს საზოგადოება და კულტურული ჩარჩოები ჩვენს გადაწყვეტილებებზე. საკუთარ თავს დავუსვათ კითხვა – როგორ მოვახერხოთ, რომ ვიყოთ წარმატებული პროფესიონალები და ამასთანავე ბედნიერები, ანუ ერთდროულად შევძლოთ კარიერული წინსვლა და პირადი ცხოვრების ჰარმონია.

პროფესიული ზრდა, სწავლა, მუდმივი განვითარება და შრომა – ეს ყველაფერი, რაც კარიერულ წარმატებას ქმნის, მოითხოვს დროს, ენერგიას და მენტალურ ჩართულობას. ხშირად ადამიანები, განსაკუთრებით ახალგაზრდები, ხედავენ წარმატებას როგორც მიზანს, რომელსაც „ყველაფრის ფასად“ უნდა მიაღწიონ. კარიერის გზაზე ადამიანი გრძნობს პასუხისმგებლობას არა მხოლოდ საკუთარი თავის, არამედ ოჯახის, მასწავლებლების, საზოგადოების წინაშეც.

სწავლების საფეხურიდან დასაქმებაზე გადასვლა ადამიანის ცხოვრებაში ერთ-ერთი კრიტიკული და მნიშვნელოვანი ეტაპია. ამისთვის საჭიროა საკუთარი მიღწევების შეჯამება და გადაფასება, ინტერესებში გარკვევა და სურვილების თანმიმდევრული ფორმულირება. საკუთარი მომავლის წარმატებულად დასაგეგმად, აუცილებელია ყველა ვარიანტის გაცნობა, საკუთარი შესაძლებლობების შეფასება და სწორი არჩევანის გაკეთება. ხშირ შემთხვევაში ადამიანი ამას დამოუკიდებლად, ხანდახან საკმაოდ სპონტანურად და უპრობლემოდ აკეთებს. თუმცა, ზოგჯერ, აღწერილი პროცესის უმტკივნეულოდ და წარმატებით გასავლელად შესაბამისი მხარდაჭერაა საჭირო. ამ მხარდაჭერაში ერთი მნიშვნელოვანი მომენტია პიროვნულ სურვილებთან და პირად ცხოვრებასთან კარიერული წინსვლისთვის საჭირო პროცესებში წონასწორობის დაცვა.

წარმატება იშვიათად მოდის არტივად. ის მოითხოვს დიდ დროს, რაც თავისთავად გულისხმობს ნაკლებ ურთიერთობას მეგობრებთან, ხანმოკლე შეხვედრებს ახლობლებთან, გადადებულ დღესასწაულებს, ხანდახან კი დაკარგულ ურთიერთობებს. ამ დროს ჩნდება კითხვა – ღირს თუ არა კარიერული წინსვლა პირადულის გვერდზე გადადების სანაცვლო? არის თუ არა შესაძლებელი, ამ ფასის გადახდა ისე, რომ ადამიანის პირადი სივრცე არ დაინგრეს.

პროფესიის დაუფლება ადამიანს საშუალებას აძლევს, სრულად გამოიყენოს თავისი უნარები და ნიჭი, მიაღწიოს კარიერულ წარმატებას და მიიღოს სიამოვნება საქმიანობისგან, რაც თავის მხრივ ხელს უწყობს პროფესიონალად ჩამოყალიბებასა და ცხოვრების ხარისხის გაუმჯობესებას.

პირადი ცხოვრება კი ინდივიდის პირადი და ოჯახური ურთიერთობების ხელშეუხებლობის უფლებაა, რომელიც უზრუნველყოფს პიროვნების ფიზიკური და მორალური უფლებების დაცვას, რაც ადამიანის ფსიქოლოგიური კეთილდღეობისა და ბედნიერების საფუძველია. პირადი ცხოვრება და ურთიერთობები, ოჯახი, მეგობრობა, სიყვარული – სწორედ ეს ყველაფერი ქმნის ადამიანის შინაგან წონასწორობას. ხშირად, სწორედ ეს კავშირებია შთაგონების წყარო, რომლებიც პროფესიულ გზაზეც გვეხმარება, მაგრამ პირადი ცხოვრება სიფრთხილეს და მუდმივ მზრუნველობას მოითხოვსსწორედ იგივე სჭირდება პროფესიულ ზრდასაც.

ზოგჯერ ადამიანებს აშინებთ, რომ პირადი ცხოვრება შეაფერხებს მათი პროფესიული მიზნების განხორციელებას. სხვებისთვის კი პირადი ურთიერთობა იქცევა იმ საყრდენად, რომლის გარეშეც ისინი საკუთარ პროფესიაშიც ვერ განვითარდებიან. ეს განსხვავებული მიდგომები ცხადყოფს, რომ პროფესიული წარმატება და პირადი ბედნიერება არ უნდა განვიხილოთ როგორც ურთიერთგამომრიცხავი მიზნები. პირიქით, ისინი შეიძლება ერთმანეთის განმტკიცებისა და ჰარმონიული თანაარსებობის საფუძვლად იქცეს.

როგორ უნდა გავუმკლავდეთ პროფესიულ მოთხოვნებს ისე, რომ პირადი ცხოვრება არ დავაზარალოთ? ბალანსის ძიების უნივერსალური ფორმულა, რომელიც ამას განსაზღვრავს, რა თქმა უნდა, არ არსებობს. ეს გზა ინდივიდუალურია, მაგრამ არსებობს ზოგადი მიდგომები, რომლებიც ადამიანებს დაეხმარებათ ჰარმონიის მიღწევაში.

  • მნიშვნელოვანია პრიორიტეტების გააზრება და პერიოდული გადახედვა. ცხოვრების სხვადასხვა ეტაპზე პრიორიტეტები იცვლება. თუ კარიერის დასაწყისში პროფესიულ განვითარებას სჭირდება მეტი ენერგია, ეს არ ნიშნავს, რომ სამუდამოდ უნდა დავთმოთ პირადი ურთიერთობები. პირიქით, პირადი კომფორტული ყოფა გვეხმარება თავი შევინარჩუნოთ და წარმატება მივაღწიოთ კარიერულ საქმიანობაშიც;
  • უნდა მოვახერხოთ დროის მართვა და პირადი სივრცის დაცვა. პირადი საქმიანობისთვის საჭირო დრო არ არის უსარგებლო, ის ჩვენი გონების და ემოციური სისტემის გადატვირთვის საშუალებაა. დროის გონივრულად გადანაწილება ორივე მხარეს აძლიერებს. მნიშვნელოვანია, საჭიროების შემთხვევაში მივცეთ საკუთარ თავს „არას“ თქმის უფლება;
  • აუცილებელია მხარდაჭერის სისტემის შექმნა. დიდი რესურსია, თუკი გვერდით გვყავს ოჯახის წევრი, მეგობარი, ახლობელი, ვისაც ესმის და გვიცხადებს მორალურ და რეალურ დახმარებას. ასეთივე მხარდაჭერა სჭირდება პირად ურთიერთობებსაც – თუკი პროფესიაში ვართ ჩაფლული, არ უნდა დაგვავიწყდეს ემოციური თანადგომა მათთვის, ვინც გვერდით გვყავს;
  • უმთავრესია პირადულსა და პროფესიას შორის ბალანსის დაცვა. პროფესიის დაუფლება და პირადი ცხოვრება, ორივე ჩვენი ცხოვრების ნაწილია და ორივეს სჭირდება მზრუნველობა, დრო და გულწრფელი ჩართულობა. პრობლემები იქ ჩნდება, სადაც ვივიწყებთ რომელიმე მათგანზე ზრუნვას.

მიუხედავად იმისა, რომ სრულყოფილი ჰარმონიის მიღწევა პროფესიულ და პირად ცხოვრებას შორის ყოველთვის არ არის შესაძლებელი, შეგნებული მცდელობა ამ ბალანსის მიღწევისკენ წარმოადგენს მნიშვნელოვან ნაბიჯს. პროფესია მხოლოდ კარიერული წინსვლის საშუალება არ არისის ჩვენი თვითგამოხატვის, თვითშეფასების და საზოგადოებაში საკუთარი ადგილის პოვნის გზაა. პირადი ცხოვრებაც არ უნდა განვიხილოთ მხოლოდ ემოციური გამოცდილებების წყაროდ; ის წარმოადგენს ჩვენს ფსიქოლოგიურ მხარდაჭერას, რომელიც ხელს უწყობს სტრესის შემცირებას და საერთო კეთილდღეობას. ამ ორი სფეროს დაბალანსება მნიშვნელოვანია, რადგან ისინი ერთად ქმნიან ჩვენს სრულფასოვან ცხოვრებას და უზრუნველყოფენ სულიერ წონასწორობას. ორივე წარმოადგენს ადამიანის სრულყოფილების, განვითარებისა და სულიერი წონასწორობის მნიშვნელოვან კომპონენტებს.

გთავაზობთ აქტივობებს თემაზე – პროფესიის დაუფლება და პირადი ცხოვრება, რომლებიც ხელს შეუწყობს მოსწავლეთა ჩართულობას, თვითშემეცნებისა და კრიტიკული აზროვნების განვითარებას. მსგავსი გაკვეთილები სამომავლოდ განაპირობებს მოზარდში პროფესიული გზის არჩევის, წარმატების მიღწევის და პირად ცხოვრებაზე გავლენის დინამიკის „წესების“ დაუფლებას. მნიშვნელოვანია, რამდენიმე თეზისი, რომლებიც მასწავლებელს დაეხმარება მსგავსი შინაარსის გაკვეთილის გეგმის შედგენაში:

  • რატომ არის მნიშვნელოვანი კარიერასა და პირად ცხოვრებას შორის ბალანსის დაცვა; რა დადებითი შედეგები მოაქვს მას ფიზიკური და ფსიქიკური ჯანმრთელობისთვის, ურთიერთობებისთვის და საერთო კეთილდღეობისთვის.
  • რა რისკებს შეიცავს გადაჭარბებული ჩართულობა სამსახურში ან, პირიქით, მხოლოდ პირად ცხოვრებაზე კონცენტრირება კარიერული განვითარების ხარჯზე; როგორ აისახება ეს სტრესზე, გადაღლილობაზე, ურთიერთობების გაფუჭებაზე.
  •  რა პრაქტიკული ნაბიჯების გადადგმა შეუძლიათ ადამიანებს, რომ უკეთესად დააბალანსონ კარიერა და პირადი ცხოვრება. მაგ:
  • დროის მენეჯმენტი და პრიორიტეტების განსაზღვრა;
  • სამსახურიდან „გათიშვის“ უნარი და თავისუფალი დროის მნიშვნელობა;
  • ჰობისა და ინტერესებისთვის დროის გამონახვა;
  • მხარდამჭერი სოციალური წრის არსებობა;
  • საკუთარ თავზე ზრუნვა (ჯანსაღი კვება, ვარჯიში, ძილი);
  • სამუშაო საათების რეგულირება და მოქნილი სამუშაო გრაფიკი (შესაძლებლობის ფარგლებში).
  • როგორ უწყობს ან უშლის ხელს არსებული სამსახურებრივი გარემო და დამსაქმებელი თანამშრომლებისთვის ბალანსის შენარჩუნებას; რა პოლიტიკა და ინიციატივები არსებობს ამ მიმართულებით.
  • როგორ მოქმედებს თანამედროვე ტექნოლოგიები (მაგალითად, მუდმივი ხელმისაწვდომობა ელექტრონულ ფოსტაზე, სოციალურ ქსელებზე) ბალანსზე და როგორ შეიძლება მათი გონივრულად გამოყენება.
  • „იდეალური“ ბალანსი ყველასთვის განსხვავებულია და დამოკიდებულია ინდივიდუალურ საჭიროებებზე, ღირებულებებსა და ცხოვრების ეტაპზე.

 

გაკვეთილის სავარაუდო აქტივობები:

აქტივობა პროფესიის არჩევის ფაქტორები

 მოსწავლეები ჯგუფებში განიხილავენ, რა ფაქტორები ახდენს გავლენას პროფესიის არჩევაზე (ინტერესები, უნარები, ოჯახური გარემო, ფინანსური მდგომარეობა და ა.შ.), შემდეგ გაიმართება დისკუსია თემაზე – „შესაძლებელია თუ არა ერთდროულად ვიყოთ წარმატებული პროფესიონალი და ბედნიერი ადამიანი?“.

აქტივობაწერილი მომავალ

მოსწავლეები მისწერენ წერილს საკუთარ თავს, სადაც აღწერენ, როგორ წარმოუდგენიათ საკუთარი ცხოვრება 10-15 წლის შემდეგ. ისაუბრებენ, რა პროფესია აქვთ, სად და როგორ ცხოვრობენ, არიან თუ არა კმაყოფილი განვლილი გზით, რამდენად ახერხებენ ბალანსის დაცვას პირად ცხოვრებასა და კარიერას შორის და ა.შ.

აქტივობა როლური თამაში

თეატრალიზებულად წარმოადგენენ გარკვეული პროფესიის ადამიანების ცხოვრების ეპიზოდებს – ექიმის, იურისტის, დიპლომატის, არქიტექტორის, მხატვრის, მასწავლებლის, ფიზიკოსის, მფრინავის და ა.შ., რომლებიც ცდილობენ პირად ცხოვრებასა და პროფესიულ ვალდებულებებს შორის ოქროს შუალედის პოვნას.

აქტივობაბალანსის დიაგრამა

მოსწავლეები ქმნიან დიაგრამას, სადაც ასახავენ კვირის განმავლობაში პროფესიულ და პირად საქმიანობებზე დახარჯულ დროს.

აქტივობაინტერვიუ ან მინიისტორიები

მოსწავლეები იღებენ ინტერვიუს დიდებისგან მათ პროფესიაზე: რა გზა გაიარეს, ახერხებენ თუ არა სამუშაოსა და პირად ცხოვრებაში ბალანსის დაცვას, როგორია მათი ყოველდღიურობა; მოიძიებენ რეალური ადამიანების ისტორიას – ვინც პირადი ცხოვრების ხარჯზე მიაღწია/ვერ მიაღწია, ან მოახერხა სასურველი წონასწორობის დაცვა.

აქტივობა – მომავლის CV

მოსწავლეები შექმნიან საკუთარ CV-ის 10 წლის შემდეგ. სად ცხოვრობენ, როგორი ოჯახური მდგომარეობა აქვთ, რა განათლება მიიღეს, სად არიან დასაქმებული და ა.შ.

აქტივობაპროფესიების და ცხოვრების სტილის სქემა

მოსწავლეები ქმნიან პროფესიების სქემას, სადაც აჩვენებენ, როგორია კონკრეტული პროფესიის მქონე ადამიანის დღიური გრაფიკი;

აქტივობაღირებულებების პირამიდა

 რა უნდა დათმო, რათა რაღაც მნიშვნელოვანი მოიპოვო?

 მოსწავლეები ქმნიან პირად ღირებულებათა პირამიდას: ოჯახის, პროფესიის, მეგობრების, თავისუფალი დროის, ჯანმრთელობის, მოგზაურობის და სხვა ასპექტების გადანაწილებით.

აქტივობაროლური თამაში:

 ჩემი ცხოვრების 24 საათი

  •  ჯგუფურად ან ინდივიდუალურად, მოსწავლეები ადგენენ დღის წესრიგს სხვადასხვა პროფესიის მქონე ადამიანისთვის და არკვევენ, რამდენად რჩებათ დრო პირადი ცხოვრებისთვის.
  • საკუთარი ფანტაზიით მოიფიქრებენ შესაძლო კურიოზულ შემთხვევებს.
  • იმსჯელებენ, რამდენად რეალურია ეს განრიგი და ასეთი ყოფა, რას შეცვლიდნენ.

გაკვეთილი „პროფესიის დაუფლება და პირადი ცხოვრება“ დაეხმარება მოსწავლეებს გააცნობიერონ, როგორ შეიძლება პროფესიული არჩევანი და პირადი ცხოვრების დაგეგმვა იყოს თანხვედრაში, რათა მათ შეძლონ საკუთარი ინტერესებისა და ღირებულებების გათვალისწინებით წარმატებული მომავლის შექმნა. პროფესიის დაუფლება და პირადი ცხოვრების ჰარმონიზაცია არ არის მარტივი ამოცანა, თუმცა მიზანმიმართული შრომითა და თვითშეცნობით შესაძლებელია მათი დაბალანსება. მნიშვნელოვანია, რომ თითოეულმა ადამიანმა იპოვოს საკუთარი გზა, რომელიც მისცემს საშუალებას, იყოს პროფესიულად წარმატებული და ამავდროულად, შეინარჩუნოს პირადი ბედნიერება.

ადრეული წიგნიერება – ვეძებთ ამბებს და სიტყვებს ყველგან, სადაც დავდივართ

0

 

სანამ ჩემი მესამე შვილი გაჩნდებოდა, ძალიან მკაცრად მქონდა გადაწყვეტილი, რომ, რაც შეიძლებოდა დიდხანს, დამეცვა ის გაჯეტებთან ურთიერთობისგან და მისი გარემო თამაშით, ბევრი სიტყვით, ბევრი დადებითი ემოციით და წიგნებით ყოფილიყო გაჯერებული. ის ახლა წლის და სამი თვის გოგონაა, ეკრანის გარეშე იზრდება და უკვე რამდენიმე საყვარელი წიგნი აქვს, რომლის გარეშეც საღამოს დასაძინებლად არ მიდის. მაშომ კარგად იცის, მას შემდეგ რაც, ორი მეგობრის, ბაჭიას და თაგვის თავგადასავალს წავუკითხავ, ეს ნიშნავს, რომ  ძილის დროც დამდგარა. ჩემმა გოგონამ ეს  პატარა, მხიარული ამბები ისე შეიყვარა, წიგნების დანახვაზე სახე უნათდება და დღეში რამდენჯერმე ვკითხულობთ ხოლმე თაგვის და ბაჭიას არაჩვეულებრივ სათავგადასავლო ამბებს, აღვწერთ ილუსტრაციებს, ვპოულობთ ახალ დეტალებს, ახალ ნივთებს და ორივეს გვაბედნიერებს წიგნთან ურთიერთობის სიხარული.

წიგნიერების განვითარება ადრეულ ეტაპზე უმნიშვნელოვანესია ბავშვის შემდგომი განვითარებისთვის და სამომავლო ცხოვრებისთვისაც. ბავშვს უკვე მუცელშიც ესმის ჩვენი ხმები, ამიტომ წიგნის კითხვა, მასთან საუბარი და კომუნიკაცია მუცლადმყოფ ბავშვსაც ძალიან სჭირდება. შეიძლება ითქვას, ამ დროიდან უკვე ყალიბდება წიგნიერების საფუძვლები ბავშვებში და ჩვენზეა დამოკიდებული, როგორ განვითარდება, როგორ გაგრძელდება ეს პროცესი.

რა არის წიგნიერება?

წიგნიერება კითხვისა და წერის უნარია, რომელიც წარმოადგენს ადამიანის ინტელექტუალური განვითარების ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს საფუძველს. წიგნიერების განვითარება არ იწყება  მაშინ, როდესაც ბავშვი პირველად წაიკითხავს წიგნს დამოუკიდებლად. ეს პროცესი ბევრად ადრე იწყება, ბავშვის ცხოვრების ადრეულ ეტაპზე, როდესაც ის სიტყვებს თამაშით სწავლობს, გარემოს სმენითა და ხედვით შეიმეცნებს. სწორედ ეს პერიოდია წიგნიერების განვითარების ადრეული ეტაპი, როდესაც ჩვენი ბავშვი მზადაა, შეისრუტოს ყველაფერი, რაც მის ირგვლივ ხდება, ითქმება, კეთდება და ხდება. პატარა დამკვირვებელი მზადაა, მთელი სამყარო შეიმეცნოს, ოღონდ ჩვენ არ დაგვეზაროს მისთვის ამ კარის შეღება.

მივყვეთ წიგნიერების განმარტებას და ვნახოთ, რა პროცესებს გადის ბავშვი იმ ეტაპამდე, სანამ ის მზად იქნება წერა-კითხვის ფორმალური შესწავლისთვის.

ამ პროცესის მთავარი კომპონენტებია:

ფონემური გარჩევის უნარი – როდესაც ბავშვი იაზრებს, რომ სიტყვები შედგება გარკვეული ბგერებისგან.

ენობრივი განვითარება – ლექსიკური მარაგის ზრდა, გრამატიკული სტრუქტურების ათვისება.

ნარატიული უნარების ჩამოყალიბება – ბავშვს შეუძლია  და აქვს მოსმენის უნარი, შეუძლია მოჰყვეს რაიმე ამბავი და გადმოსცეს საკუთარი აზრი.

ბეჭდური ტექსტის გაცნობა – წიგნებთან, ასოებთან, ილუსტრაციებთან ინტერაქცია.

წერის წინარე უნარები – ხაზვის, ფურცელზე ფოკუსირების და ფიქრის ნახატით გადმოცემა.

ადრეული წიგნიერების განვითარება მრავალ ფაქტორზეა დამოკიდებული, მათ შორის ყველაზე უმთავრესი ის პირველი სოციალური სივრცეა, სადაც ბავშვი იზრდება, ანუ ოჯახური გარემო. მშობლის მიერ წაკითხული ზღაპრები, ყოველდღიური, აქტიური და ყურადღებიანი დიალოგები, სიმღერები და რითმები ასტიმულირებს ბავშვის ადრეული წიგნიერების განვითარებას და ეხმარება მას ამეტყველებაში.

თამაშზე დაფუძნებული სწავლება – მოსმენის, როლური თამაშების, სიმღერების მეშვეობით ბავშვები ძალდაუტანებლად ეუფლებიან ენობრივ სტრუქტურებს და ნელ-ნელა, თამაშ-თამაშით სწავლობენ კითხვასა და წერას.

ბავშვების  წიგნიერებისადმი დამოკიდებულება, წიგნების მიმართ სიყვარული და მოტივაცია შეისწავლოს წერა-კითხვა, განისაზღვრება იმ კულტურული ნორმებითაც, რაც მათ ირგვლივ არსებობს. ისეთ საზოგადოებაში, სადაც კითხვა ყოველდღიურობის ნაწილია, ბავშვებიც უფრო ადრეულ ასაკში ინტერესდებიან წერით და კითხვის პროცესით.

კვლევები ადასტურებს , რომ წიგნიერების ადრეულ ასაკში განვითარება მჭიდროდ უკავშირდება ბავშვთა მომდევნო აკადემიურ მიღწევებს. ბავშვები, რომლებსაც 5-6 წლის ასაკში კარგი სიტყვიერი და ფონოლოგიური უნარები აქვთ, უფრო სწრაფად ეუფლებიან წერა-კითხვის ტექნიკას სკოლაში. ეს საფუძველი მათ ასევე ეხმარება სხვადასხვა საგანში წარმატების მიღწევაში – მათ შორის მათემატიკაში და საბუნებისმეტყველო მეცნიერებებში.

რა შეიძლება გავაკეთოთ ყოველდღიურად წიგნიერების წახალისებისთვის?

  1. კითხვის ყოველდღიური პრაქტიკა – წავუკითხოთ ბავშვს ხმამაღლა, სხვადასხვა ჟანრისა და სტილის ლიტერატურა.
  2. საუბარი და ჩაკითხვები მნიშვნელოვანია – წაკითხულის შემდეგ დავუსვათ კითხვები, მოვისმინოთ მისი აზრი და განვავითაროთ დიალოგი.
  3. წავახალისოთ წერითი უნარები – მივცეთ ფანქარი, პასტელები, საღებავები და ფურცელი და დავეხმაროთ გამოსახოს სიმბოლოები.
  4. აღწერეთ გარემო, რომელშიც მასთან ერთად იმყოფებით, გაუხმოვანეთ ყველაფერი, რაც მის ირგვლივ ხდება, გაუზიარეთ სხვადასხვა ემოცია.

წიგნიერების ადრეულ ასაკში განვითარება ის ფუნდამენტია, რომელიც განსაზღვრავს ბავშვის  სამომავლო განათლებას და პიროვნული განვითარების გზასაც. მშობლების, ბავშვთან დაკავშირებული პირების და მასწავლებლების აქტიური ჩართულობა ამ პროცესში უმნიშვნელოვანესია. ასწავლო ბავშვს და ხედავდე, როგორ ნაბიჯ-ნაბიჯ იზრდება და ვითარდება ის,  არის  ძალიან სასიამოვნო პროცესი, რომელიც შეიძლება მასთან ერთად გაიზიარო სამყაროს მრავალფეროვნების შესწავლის და აღმოჩენის გზაზე.

 

 

დამოუკიდებელი მეცადინეობა: მოზარდის პასუხისმგებლობა და რუტინა

0

 

 

ამას წინათ სკოლის მეგობარს შევხვდი. მასაც ჩემი შვილის ასაკის შვილი ჰყავს, ანუ თინეიჯერი – 14 წლის. მივიკითხ-მოვიკითხეთ ერთმანეთი, კლასელების ამბები, მშობლების ჯანმრთელობა, შვილებსაც მივადექით:

– არის რა, ისევე როგორც მისი ასაკის ყველა ბავშვს, მეცადინეობა აღარ უნდა, – მითხრა თავისი და, უნდა ვაღიარო, ჩემი გულისტკივილიც. ჩემთანაც ასევეა: 13 წლის გახდა თუ არა, მეცადინეობა მისთვის საძულველ რუტინად იქცა, მე კი – ვიღაც საშინელ ოჯახის წევრად, რომელიც სწავლას აიძულებს.

თინეიჯერობა ჰორმონულ და ფსიქოლოგიურ ცვლილებებთან ერთად აკადემიური წესრიგის ცვლილებაცაა. სწავლების საბაზო და მაღალი საფეხურის მასწავლებლები დამეთანხმებიან, რომ სწავლის მოტივაცია თანდათან იკლებს და მეცადინეობაც უფრო და უფრო რთულდება.

რა თქმა უნდა, არსებობენ მოსწავლეები, რომლებსაც ყველა ასაკში იდეალური სასწავლო უნარები, პასუხისმგებლობა და მოტივაცია აქვთ. მათ მშობლებსა და მასწავლებლებს გაუმართლათ, ეს სტატია მათთვის არ არის.

მოკლედ, მოტივაცია იკლებს, პასუხისმგებლობა კი ჯერ არ არის სათანადო სიმაღლეზე, შედეგად კი შეუსრულებელ დავალებებსა და გაუარესებულ აკადემიურ მოსწრებას ვიღებთ.

მთავარი ამ ასაკში დამოუკიდებლად მეცადინეობის ჩვევაა, რომელიც დაწყებითი კლასების მთავარი ნაყოფი, შედეგი თუ უნარია, მაგრამ როგორ მოვიქცეთ, თუ ეს ჩვევა სათანადოდ ვერ განვითარდა? ყველა ჩვენგანი ხანდახან მაინც ხომ ყოფილა მშობელი, რომელიც შვილს გვერდით უზის და მეცადინეობაში ეხმარება. ზოგჯერ უამისოდ უბრალოდ შეუძლებელია.

დამოუკიდებლად მეცადინეობა ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი უნარია, რომელიც მოსწავლეს სკოლის გარეთაც მიჰყვება — უნივერსიტეტში, სამსახურსა თუ პირად ცხოვრებაში. თუმცა მოზარდისთვის მისი ათვისება ადვილი არ არის: ის მოითხოვს მოტივაციას, დროის მართვას, თვითორგანიზებასა და პასუხისმგებლობას. მოზარდისთვის ამ უნარის განვითარებაში მნიშვნელოვანი როლი აკისრიათ მასწავლებლებსა და მშობლებს, მაგრამ მნიშვნელოვანია, ჩვენი დახმარება იყოს თანადგომა და არა ზედამხედველობა.

კვლევებით დადგენილია, რომ წარმატებული მოსწავლეები თავად ადგენენ მიზნებს, გეგმავენ სწავლის პროცესს, იყენებენ სტრატეგიებს და ახდენენ თვითშეფასებას. ანუ დამოუკიდებელი მუშაობის ჩვევა, სწავლისა და სწავლების სტრატეგიების ცოდნა პირდაპირ არის დაკავშირებული წარმატებასთან. ეს მნიშვნელოვანი მოდულია, რომლის განვითარება სწავლების ერთ-ერთი პრიორიტეტია.

როგორ დავეხმაროთ მოზარდს სრულყოფილი და ორგანიზებული დამოუკიდებელი სწავლის პროცესის განვითარებაში?

  1. სწავლის რუტინა

მოზარდს სჭირდება სტაბილური გარემო, რომელშიც სწავლა მისი ცხოვრების ბუნებრივ ნაწილად იქცევა:

ა. დრო – ყოველდღე ერთსა და იმავე დროს გამოვყოფთ სამეცადინოდ.

ბ. ფიზიკური სივრცე – მშვიდი, მოწესრიგებული ადგილი განათებით, ნივთებით, რომლებიც ყურადღებას არ უფანტავს.

  1. მიზნების დასახვა

სწავლა გაცილებით ეფექტურია, როდესაც დავალებები კონკრეტულ, მიზნობრივად შესასრულებელ ამოცანებად არის დახარისხებული. მნიშვნელოვანია,  ეს ამოცანები სწორად იყოს დალაგებული – მარტივიდან რთულისკენ.

  1. ყოველდღიური და ყოველკვირეული გეგმა

დაეხმარეთ მოზარდს კვირის გეგმის შედგენაში. თავდაპირველად ერთად შეადგინეთ, მერე დამოუკიდებლად შეადგენს.

  1. ბალანსი

ზედმეტი კონტროლი ამცირებს მოზარდის მოტივაციას და ზრდის დაძაბულობას. ფსიქოლოგიური კვლევები აჩვენებს, რომ ავტონომიის განცდა ზრდის მოტივაციას, ინტერესსა და პასუხისმგებლობას.

  1. მასწავლებლობანა

ყველაზე უკეთ ვიცით ის, რისი სხვებისთვის ახსნაც შეგვიძლია, ამიტომ მეგობრებისა და კლასელების ჯგუფური მუშაობა ან შთაბეჭდილებისა და ცოდნის ოჯახის წევრებისთვის გაზიარება უფრო მეტად განამტკიცებს მოზარდის ცოდნას.

  1. გადატვირთულობა

შეამოწმეთ, რეალისტურია თუ არა გეგმა, გამოძებნეთ სასწავლო გრაფიკში თავისუფალი დრო, რომ მოზარდმა ამოისუნთოს. რაც მთავარია, არ გამოიყენოთ სწავლა დასჯის ფორმად.

  1. გამეორება

პერიოდული გადახედვა განამტკიცებს ცოდნას და ააქტიურებს ინფორმაციას. გამეორების დღეების გრაფიკი შეგიძლიათ ცვალოთ.

წარმოგიდგენთ ერთი კვირის გეგმას დამოუკიდებლად  მეცადინეობის უნარის გასავითარებლად. ეს ცხრილი მოსწავლეს მისცემს საშუალებას, თავად გაანაწილოს სამუშაო, დრო, შესასრულებელი ამოცანების თანმიმდევრობა და არაფერი გამორჩეს.

ორშაბათი სამშაბათი ოთხშაბათი ხუთშაბათი პარასკევი შაბათი კვირა
გაკვეთილების ცხრილი

1.

2

3

4

5

6

7

 

 

 

გაკვეთილების ცხრილი

1.

2

3

4

5

6

7

გაკვეთილების ცხრილი

1.

2

3

4

5

6

7

გაკვეთილების ცხრილი

1.

2

3

4

5

6

7

გაკვეთილების ცხრილი

1.

2

3

4

5

6

7

წერითი დავალება

 

წერითი დავალება წერითი დავალება წერითი დავალება წერითი დავალება წერითი დავალება
ზეპირი დავალება

 

ზეპირი დავალება ზეპირი დავალება ზეპირი დავალება ზეპირი დავალება ზეპირი დავალება
ყველაზე რთული დავალება

 

ყველაზე რთული დავალება ყველაზე რთული დავალება ყველაზე რთული დავალება ყველაზე რთული დავალება ყველაზე რთული დავალება
ყველაზე მარტივი დავალება

 

ყველაზე მარტივი დავალება ყველაზე მარტივი დავალება ყველაზე მარტივი დავალება ყველაზე მარტივი დავალება ყველაზე მარტივი დავალება
დრო გამეორებისათვის დრო გამეორებისათვის დრო გამეორებისათვის დრო გამეორებისათვის დრო გამეორებისათვის დრო გამეორებისათვის
დამატებითი მასალა

 

დამატებითი მასალა

 

დამატებითი მასალა

 

დამატებითი მასალა

 

დამატებითი მასალა

 

დამატებითი მასალა

 

თვითშეფასება:

რა გამირთულდა

რა გამიადვილა

რა მოვასწარი

რა ვერ მოვასწარი

 

 

 

 

თვითშეფასება:

რა გამირთულდა

რა გამიადვილა

რა მოვასწარი

რა ვერ მოვასწარი

 

თვითშეფასება:

რა გამირთულდა

რა გამიადვილა

რა მოვასწარი

რა ვერ მოვასწარი

 

თვითშეფასება:

რა გამირთულდა

რა გამიადვილა

რა მოვასწარი

რა ვერ მოვასწარი

 

თვითშეფასება:

რა გამირთულდა

რა გამიადვილა

რა მოვასწარი

რა ვერ მოვასწარი

 

თვითშეფასება:

რა გამირთულდა

რა გამიადვილა

რა მოვასწარი

რა ვერ მოვასწარი

 

 

 

 

 

ჰიბრიდული სწავლების მახასიათებლები 

0

                                                               

საგანმანათლებლო ტექნოლოგიების განვითარებასთან ერთად სკოლებმა დანერგეს სწავლების მეთოდები, რომლებიც ტიპური მოდელებისგან განსხვავდება. დისტანციური სწავლება გლობალურად გამოიყენა მრავალმა საგანმანათლებლო დაწესებულებამ, მათ კი, ვინც კარგი შედეგი აჩვენეს, მისი კომპონენტი დაიტოვეს სწავლების ფორმად. ასე შეიქმნა ჰიბრიდული სწავლების სხვადასხვა მოდელი. ჰიბრიდული მოდელი უფრო მეტია, ვიდრე მხოლოდ სილაბუსის ნახევრის ვირტუალურ საკლასო სივრცეში გადატანა. ეს არის ყოვლისმომცველი მიდგომა, რომელიც აერთიანებს პირისპირ და ონლაინ სწავლების საუკეთესო პრაქტიკებს, რათა შეიქმნას ყველაზე მოქნილი და შედეგიანი სასწავლო გამოცდილება.

 

რა არის ჰიბრიდული სწავლება?

ჰიბრიდული სწავლება ისეთი მოდელია, როცა მოსწავლეების ნაწილი გაკვეთილს ესწრება კლასში, ნაწილი კი რომელიმე საკომუნიკაციო საშუალებით არის ჩართული ვირტუალურად, თუნდაც სახლიდან. მასწავლებელი ერთდროულად ასწავლის ორივე ჯგუფის მოსწავლეებს ვიდეოკონფერენციების, პრეზენტაციებისა და სხვა პროგრამული საშუალებების გამოყენებით.

ზოგიერთ შემთხვევაში ჰიბრიდული სწავლება აერთიანებს ისეთ ასინქრონულ სასწავლო ელემენტებს, როგორიცაა ონლაინ გაგზავნილი დავალებები, წინასწარ ჩაწერილი ვიდეოლექციები და სხვა. როცა სასწავლო პროცესი კარგად არის დაგეგმილი, ჰიბრიდული სწავლების მეთოდის გამოყენებით განათლება გაცილებით მეტი მოსწავლისა თუ სტუდენტისთვის ხდება ხელმისაწვდომი. იმისთვის, რომ ჰიბრიდული სწავლება წარმატებული იყოს, კურსის ყველა ელემენტი კლასის საჭიროებებს უნდა მოერგოს.

 

რა განსხვავებაა ჰიბრიდულ და შერეულ სწავლებას შორის?

სწავლების ამ ორ ფორმას ხშირად აიგივებენ ერთმანეთთან, რადგან მსგავს ელემენტებს მოიცავს, თუმცა ეს ორი ერთმანეთისგან განსხვავებული სასწავლო მოდელია. შერეული სწავლება პერსონალურ სწავლებას აერთიანებს ასინქრონულ სწავლებასთან, სადაც მოსწავლეები მუშაობენ ონლაინ სავარჯიშოებზე და უყურებენ სასწავლო ვიდეოებს პროგრამის შესაბამისად.

ჰიბრიდული სწავლების დროს მასწავლებელი ერთდროულად ასწავლის პირისპირ და ონლაინ მოსწავლეებს. ასინქრონული სწავლების მეთოდები შეიძლება გამოყენებულ იქნეს სინქრონულთან ერთად, როცა მასწავლებელი ინსტრუქციას პირისპირ აძლევს მოსწავლეს.

როგორც ონლაინ, ისე პირისპირ სწავლებას აქვს თავისი დადებითი და უარყოფითი მხარეები. ჰიბრიდული სწავლების მიზანია ამ ორი ფორმატის გაერთიანება უნიკალური სასწავლო გამოცდილების შესაქმნელად.

 

ჰიბრიდული სწავლების ერთ-ერთი მოდელი

ჰიბრიდული სწავლების მრავალი ფორმა არსებობს. არჩევანი დამოკიდებულია მასალის შინაარსზე, მოსწავლეების საჭიროებებსა და მასწავლებლის შესაძლებლობებზე. დიაგრამა ასახავს კრისტენსენის ინსტიტუტის (Christencen Institut) მიერ შემუშავებულ მოდელს.

ჰიბრიდული სწავლების დადებითი მხარეები:

  1. სწავლების მოქნილობა – ევროპის ქვეყნებში მრავალი სკოლა გადავიდა ჰიბრიდულ რეჟიმზე სასწავლო გრაფიკის მოქნილობის გამო. ამ დროს მოსწავლეებისთვის უფრო ხელმისაწვდომია სასწავლო რესურსები. ამასთან, განათლების მიღების შესაძლებლობას არ კარგავენ ის მოსწავლეები, რომლებიც სკოლაში გაკვეთილებზე დასწრებას ვერ ახერხებენ. საქმიანი ურთიერთობა ყალიბდება მასწავლებლებსა და მოსწავლეებს შორის.
  2. სინქრონული კომუნიკაციის შესაძლებლობა – ზოგიერთი მოსწავლე უფრო გაბედული და თავდაჯერებულია, როცა პირისპირ კომუნიკაცია არ უწევს. სწავლების ჰიბრიდული მიდგომა მას საშუალებას აძლევს, უფრო ხშირად ჩაერთოს დისკუსიებში, დებატებში. გარდა ამისა, დრო ეფექტურად იხარჯება სინქრონული ჯგუფური მუშაობისთვის, პრეზენტაციებისა და კითხვა-პასუხისთვის.
  3. დროის მენეჯმენტისა და აკადემიური თავისუფლება – ონლაინ სწავლება ზრდის მოსწავლის დამოუკიდებლობის ხარისხს. მას შეუძლია, ისწავლოს ნებისმიერ დროს, ნებისმიერ სივრცეში, ხელახლა გაიმეოროს მასალა. ასეთი მოსწავლეები დამოუკიდებელი მსწავლელები არიან და თვითმართვის უნარები კარგად აქვთ განვითარებული.
  4. რესურსების უფრო ეფექტური გამოყენება – მასწავლებელს საშუალება აქვს,გამოიყენოს მრავალი ელექტრონული რესურსი. მათ მოძიებას ბევრი დრო და ენერგია სჭირდება, მაგრამ როცა შედეგი კარგია, დახარჯულ ენერგიაზე აღარავინ ფიქრობს.

 

რა უნდა გაითვალისწინოს მასწავლებელმა ჰიბრიდული სწავლების რომელიმე ფორმის გამოყენების დროს

  1. დაგეგმვა მოითხოვს საკმაოდ ბევრ დროსა და ფიქრს.
  2. დავალებების პირობები და ინსტრუქციები უნდა შეესაბამებოდეს მოსწავლეების შესაძლებლობებს და გასაგები ენით იყოს დაწერილი.
  3. მოლოდინი წინასწარ უნდა განისაზღვროს.
  4. უნდა განისაზღვროს სემესტრის ბოლოს მისაღწევი მიზანი.
  5. უნდა განისაზღვროს მოკლევადიანი მიზნები.
  6. ეს მიზნები გააცანით მოსწავლეებს.
  7. შეიმუშავეთ შეფასების სისტემა.
  8. შექმენით დავალებების ბანკი. ეს დავალებები რესურსებთან ერთად განთავსდება ვირტუალურ კლასში, ღრუბლოვან სივრცეში ან ბლოგზე. მთავარია, მოსწავლეებისთვის ყველა მასალა ხელმისაწვდომი იყოს ნებისმიერ დროს და ნებისმიერ სივრცეში.
  9. სემესტრის ბოლოს მისაღწევი მიზნებიდან უკუსვლით დაგეგმვა უზრუნველყოფს დავალებების შესაბამისობას სასწავლო მიზნებთან.
  10. შეადგინეთ აქტივობათა რუკა, რომელზეც თვალსაჩინოდ იქნება წარმოდგენილი დრო, აქტივობა, რესურსი, მიზანი.
  11. ბოლოს შეაფასეთ, რომელი აქტივობები აღმოჩნდა ეფექტური, სად ჰქონდათ მოსწავლეებს მაღალი შედეგები, რა მოითხოვს გაუმჯობესებას.
  12. პირისპირ სწავლებისას მნიშვნელოვანია:

ა) სინქრონული ჯგუფური ბრეიმშტორმინგი;

ბ) კლასის მოლოდინებისა და ინდივიდუალური პასუხისმგებლობის გამოკვეთა;

გ) თანამშრომლობითი, ნდობაზე დაფუძნებული გარემოს ჩამოყალიბება;

დ) ზარებისა და პასუხის პროტოკოლის შექმნა;

ე) მოსწავლეებისთვის სწრაფი და ეფექტური უკუკავშირის უზრუნველყოფა.

  1. განსაზღვრეთ ონლაინ კომპონენტის წილი მთლიან კურსში – ჰიბრიდული კურსის მთავარი ელემენტია ინფორმაციის სწორი მიწოდება. ინდივიდუალური დავალებები, უმჯობესია, შესრულდეს ვირტუალურად. ასევე გამოიყენეთ: ა) დამოუკიდებლად სწავლების ან დავალების დამოუკიდებლად დასრულების მეთოდები; ბ) ასინქრონული ჯგუფური დისკუსიები; გ) თვითშემოწმებადი ტესტები და ქვიზები; დ) წერილობითი კრიტიკული ანალიზი და დისკუსია; ე) ვიდეო- და აუდიომასალები.

 

გამოყენებული ლიტერატურა:

  1. https://www.codlearningtech.org/PDF/hybridteachingworkbook.pdf
  2. https://resources.owllabs.com/blog/hybrid-learning
  3. https://resources.owllabs.com/blog/virtual-classroom

მაისური ამბებიდან

0

 

მოგიყვებით. სამი წლის წინაც ასე იყო. გაზაფხულს ეძინა და ნოემბერი ესიზმრებოდა. ქარი. წვიმა. სიცივე. მე ვიყავი ამ ამინდზე ცუდად. ბევრად ცუდად. ამაზე მითქვამს ხშირად და დაწვრილებით.

არ მეგულება უფრო ძლიერი ქარი, წვიმა და სიცივე, რასაც ფიქრი მაძალებდა.

დილით გამოიდარა. გარეთ. ჩემთან – არა. პირიქით. რაც მზემ გააძევა – ეგ წვიმა, ქარი და სიცივე ჩემსას დაემატა.

რიზეში ქართული ბიბლიოთეკა უნდა გაგვეხსნა. აქვე, თურქეთში. მანქანით მივდიოდით. აკვიატებული შიშები ტრანკვილიზატორების ბურუსში გავაზავე. საშინელი კოქტეილია. თავს ატყუებ. რაღაც ხომ უნდა გადაყლაპო, თუნდაც ტანჯვას გიათკეცებდეს.

„ვერ წავალ“ – ვთქვი მე – „წავიდნენ სხვები“.

„ადექი, წადი“ – ასევე მე ვთქვი. „ვერა. ფეხები მიკანკალებს. ოფლი მახსამს. ლუკმას ვერ ვყლაპავ. წავიქცევი“. – წავიჩურჩულე მე და დავიღრიალე – „აეთრიე! შეასრულე ადამიანად ყოფნის მოვალეობა და მერე საერთოდ წადი. ეს ხომ უკვე გადაწყვიტე“.

გზა არ მახსოვს. იქ, რიზეში მახსოვს რაღაც წუთები, როგორც დაობებული ფირის გადარჩენილი ფრაგმენტები. მახსოვს, იქაც ვიფიქრე, რომ ძალა არ მეყოფა და მოდი, სასტუმროში დავრჩები და იქაც გაისმა ღრიალი – „არ გაბედო“. მახსოვს, იძულება რომ მომეხმო, თვეობით გაუხსნელი Facebook თვალარიდებით გავხსენი და დავწერე: „ხვალ თურქეთში, ქალაქ რიზეში, ქართული წიგნის კუთხეს გავხსნით“.

ფოტოები ალბათ გადაიღეს. ამბავიც იყო. ცერემონიალი. პარალელური სიხარული ხალხის. მე მაგას ვერ ვხედავდი. ვერ ვგრძნობდი. უბრალოდ ზუსტად ვიცოდი, რომ ამის გაძლება არ იქნება. და ეს ცოდნა სულ ოდნავ, სულ ოდნავ მამშვიდებდა. სიკვდილის არსებობის ცოდნა.

გზა არც მეორე მახსოვს. მახსოვს როგორ დავწექი სახლში, ლოგინში და დაოსებული სხეული რომ გულისცემას უფრო იოლად ამხელდა, იმ გულისცემას ვუსმენდი და მიხაროდა, რომ მე მქონდა გასაღები მისი შეჩერების.

21 მაისს მოხდა ის, რაც შეგატყობინეთ. და რაც არ იცით, მას მერე, არაერთხელ შევეცადე. ისეთი ზაფხული გამოდგა, ჯოჯოხეთში რომ ხალხი ცუდად იქცევა, ალბათ მანდ მოხვედრით აშინებენ.

ახლაც მაისია. ახლაც იმავე ლოგინში ვწევარ. გულისცემა მესმის. ჩემი აღარ. მისი, ვინც გულზე წამოწოლილა და მშვიდად სძინავს. გულისცემა, როგორც ვალდებულება, როგორც საკუთარ თავს რომ მაშინ ვუღრიალე, იმაზე ხმამაღალი ღრიალი. იმაზე მტკიცე. იმაზე ზუსტი. შეიძლება უფრო საკუთარიც.

დანარჩენი კი ისეა, როგორც ტექსტში იქნება. ტექსტში, რომელიც აწი უნდა წავიკითხო და ჯერ არ ვიცი.

 

…….

არის გმირობები, რომლებიც, რომც არ გამოცადო – გასაგებია. თუნდაც ძალიან შორეული და გზაზე ძნელად შესახვედრი. არის ისეთი, რომელსაც ვერასდროს გაიგებ, რაც უნდა ახლოს იდგეს მასთან, განიცდიდე, მონაწილეობას ცდილობდე და შეხიდებას.

კეკე ნაშუადღევს, ხუთის ნახევრისკენ დაიბადა. მანამდე იყო მარიამის ერთი დღე ამ ლოგინზე და ცხრა თვე სხვაგან. ამ ცხრა თვის ყველა დღე გამოდგა სხვადასხვანაირი, თითქოს მთავარი გმირის ცხოვრებას წინასწარ იმეორებდა – დაბადებამდე. ტკივილით, უძალობით, ცრემლით, ღიმილით, სიხარულით, ძალით.

მე დავესწარი მშობიარობას.

ალბათ, ეს ზმნა ყველაზე ზუსტია, რამდენადაც სიტყვა „დამსწრე“ არის მაინც უთვისებო და ვერთანაგამცდელი. მშობიარის თავთან დგახარ და ხვდები, სინათლის წლის მანძილით შორს ხარ ამ მისტერიასთან – შიშთან, ტანჯვასთან, რომელმაც უნდა შვას მიუწვდომელი და მაინც მოულოდნელი ბედნიერება. მოულოდნელი – ამდენი დღის ფიქრით მაძღარი ლოდინის მიუხედავად.

კი. გმირობაა. კაცობრიობის ნახევრისთვის მუდამ გამოუცდელი გმირობა და მანძილი, რომელსაც ვერასდროს დავფარავთ და ვერასდროს დავეწევით.

სულ უკან მიდევნებული ვიქნებით.

 

სწავლასთან დაკავშირებული სტრესის მართვა – მშობლებისთვის საკითხავი

0

წარმატების შეგრძნება ყველა ბავშვისთვის სასურველია, თუმცა მეცადინეობა ხშირად სტრესული და უსიამოვნო პროცესია. განათლების გზაზე მოსწავლეს ნერვიულობისთვის ბევრი მიზეზი შეიძლება ჰქონდეს, რომელთა განხილვას მშობლები და მასწავლებლები ხშირად ერთმანეთთან დაპირისპირებამდე მიჰყავს.

ფსიქოლოგთა მოსაზრებით, სკოლაში სტრესის გამომწვევი შეიძლება გახდეს მოუწესრიგებელი სასწავლო გარემო, შეუსაბამო დავალებები, უინტერესო მასალა, ერთფეროვანი რესურსი, სწავლების გაუგებარი მეთოდები, რუტინა, რომელში ჩართვაც არც მთლად სასიამოვნოა, შიში – პედაგოგის, კლასელების ან წარუმატებლობის მიმართ, გადაჭარბებული მოლოდინი საკუთარი თავის მიმართ, სტატუსი, რომელიც ბავშვმა მუდმივად უნდა გაამართლოს. ხოლო სახლში სტრესს შესაძლოა, იწვევდეს ბევრი დავალება, სკოლის გარდა, სხვა წრეები და აქტივობები, თავისუფალი დროის არქონა, რუტინის ხშირი ცვლილება ან არარსებობა, მოუწესრიგებელი, არასტრუქტურირებული გარემო, გადაჭარბებული მოლოდინი და მოთხოვნები ბავშვის მიმართ და სხვა.

როგორც ვხედავთ, სტრესის მიზეზები შეიძლება იყოს ოჯახშიც და სკოლაშიც. თითოეული ბავშვის შემთხვევა ინდივიდუალური შესწავლის საგანია, მიზეზებიც სხვა დანარჩენი შემთხვევებისგან დამოუკიდებლად უნდა დადგინდეს. სახელმძღვანელო „მშობელთა ჩართულობა სკოლაში“ დეტალურად მოგვითხრობს სწავლასთან დაკავშირებული სტრესის და მისი მართვის სადავეების შესახებ. წიგნში მოსწავლეთა მშობლებისთვის უმნიშვნელოვანესი ინფორმაცია მოკლედ და გასაგებად არის გადმოცემული, რაც ზრდასრულებს კრიზისულ სიტუაციაში მყოფი ბავშვების დახმარებას გაუადვილებს.

სტრესის დაძლევაზე მუშაობის დაწყებამდე, მშობელმა და პედაგოგმა პირველ რიგში მისი ნიშნების ამოცნობა უნდა შეძლონ. სიმპტომების ჩამონათვალი დიდია, თუმცა როგორც სპეციალისტები განმარტავენ, აუცილებელი არ არის, რომ ყველა ერთდროულად ვლინდებოდეს.

სიმპტომი 1. სკოლისთვის ან მეცადინებისთვის მუდმივად თავის არიდება – პერიოდულად ყველა ბავშვი იმიზეზებს სხვადასხვა რამეს დავალებების თავიდან ასარიდებლად. თუმცა, როცა ბავშვი გვანიშნებს, რომ მისთვის ძალიან რთული და უკიდურესად უსიამოვნოა მეცადინეობა, როცა მუდმივად, ყოველდღიურად, ნებისმიერი ტიპის დავალების შესრულება ბავშვისთვის იმდენად უსიამოვნოა, სულ ცდილობს მიზეზების გამოძებნას მათთვის თავის ასარიდებლად – ეს არასდროს უნდა დაგვრჩეს ყურადღების მიღმა.

სიმპტომი 2. ხასიათის ცვლილებები – დათრგუნულობა, აგრესია, გაღიზიანებადობა – ხშირად, ბავშვი დილიდანვე გაღიზიანებული იღვიძებს, თავადაც არ იცის – რატომ. უმიზეზოდ ავლენს ბრაზს, აგრესიას. მუდამ დაძაბულია და მზადაა კონფლიქტისთვის. მშობლები აღნიშნავენ, რომ მას მიზეზი არ სჭირდება იმისთვის, რომ აფეთქდეს. ამგვარი ემოციური გამოვლინებები აუცილებლად საყურადღებოა, განსაკუთრებით მაშინ, თუ აქამდე ბავშვს მსგავსი ემოციები არ ახასიათებდა.

 სიმპტომი 3. ქცევის სირთულეები – ოპოზიციური ან დაუმორჩილებელი ქცევა. ამ დროს ბავშვი უარს ამბობს წესების დაცვაზე, არ რეაგირებს აკრძალვასა და მითითებებზე, იქცევა მიცემული ინსტრუქციის საპირისპიროდ. აქვე ხაზი უნდა გავუსვათ იმას, რომ ამგვარი ქცევა სწავლასთან მიმართებით იწყება, თუმცა დროთა განმავლობაში სხვა ყოველდღიურ სიტუაციებზეც ვრცელდება.

სიმპტომი 4. გადაღლილობა, უენერგიობა – როცა ბავშვი დილიდანვე გამოფიტული იღვიძებს, აქვს ძილიანობა, იმის მიუხედავად, რომ შესაძლოა ძილის რეჟიმი არ იყოს შეცვლილი. შენელებულია მოქმედებებში, მისთვის სასიამოვნო აქტივობების მიმართაც კი ნაკლებ ინტერესსა და ენთუზიაზმს იჩენს.

სიმპტომი 5. ოჯახის წევრებისგან ან მეგობრებისგან იზოლირება, სხვებთან ურთიერთობის სურვილის დაკარგვა – როცა ბავშვი უმეტესად თავის ოთახში ან ცალკე სივრცეში ამჯობინებს ყოფნას. დისკომფორტი ექმნება სხვებთან საუბარში, შეკითხვებზე პასუხიც კი მისთვის შემაწუხებელია. ცდილობს განმარტოებას, მარტო დარჩენას. უარს ამბობს აქამდე საყვარელ ადამიანებთან, მათ შორის თანატოლებთან ერთად დროის გატარებაზე.

სიმპტომი 6. ძილის ან კვების ჩვევების ცვლილება – ჩვევა შეიძლება შეიცვალოს ორივე მხრივ. ერთი მხრივ, ბავშვს ეძინოს მეტი, ან ჭამდეს მეტს, მუდმივად ითხოვდეს საკვებს. მეორე მხრივ კი, უძილობა, მადის დაკარგვა იჩენდეს თავს.

 სიმპტომი 7. ყურადღების კონცენტრაციის, მეხსიერების სირთულეები – როგორც წესი, თან ახლავს ბავშვის გადაღლასა და გამოფიტვას. ბავშვს უჭირს ყურადღების მიმართვა ნებისმიერ რამეზე, ვერ იწყებს, ვერ ერთვება აქტივობაში, ვერ ასრულებს დაწყებულს. დეზორგანიზებული, ქაოსური და დეზორიენტირებული, გულმავიწყი და დაბნეულია.

სიმპტომი 8. ათვისების სირთულეები, როცა ბავშვს იმაზე მეტი დრო სჭირდება მასალის გასაგებად და ასათვისებლად, ვიდრე აქამდე სჭირდებოდა.

 

ფსიქოლოგის დასკვნით, მნიშვნელოვანია:

  • ბავშვთან იმაზე საუბარი, რა უქმნის დისკომფორტს და გამოსავლის ერთობლივად ძიება.
  • ემოციური მხარდაჭერა – როცა ბავშვს რთულ მომენტში შეუძლია მიმართოს მშობლებს, იქნება ეს სწავლასთან, მეგობრებთან თუ ნებისმიერ სხვა რამესთან დაკავშირებული სირთულეები.
  • ბავშვის დღის რუტინის მოწესრიგება – ძილის, კვების დროები. ამავე დროს, მეცადინეობისა და თავისუფალი თამაშის დრო. ბავშვს აუცილებლად უნდა ჰქონდეს ყოველდღიურად თავისუფალი დრო, როცა მხოლოდ იმას აკეთებს, რაც მოსწონს, რითაც ერთობა.
  • მოთხოვნები ბავშვის მიმართ ყოველწლიურად იზრდება, მასალის მოცულობა იმატებს, რთულდება. მნიშვნელოვანია ბავშვს ჰქონდეს განცდა, რომ მხოლოდ მას არ უწევს ამ სირთულეებთან გამკლავება და ეს მისი თანატოლებისთვისაც არანაკლებ რთულია. ბავშვს უნდა ჰქონდეს იმის განცდაც რომ მარტო არ უწევს ამ ცვლილებებთან გამკლავება – მშობლებისა და პედაგოგების სახით მას უნდა ჰყავდეს დამხმარეები და მხარდამჭერები.
  • ბავშვს უნდა ვასწავლოთ დახმარების თხოვნა. მას არ უნდა ჰქონდეს განცდა, რომ ყველა სირთულეს თავად უნდა გაუმკლავდეს და დახმარების თხოვნა სისუსტის, უმეცრების მაჩვენებელია.
  • მეგობრებთან ურთიერთობა – სკოლაში სწავლის ერთ-ერთი ყველაზე სასიამოვნო ნაწილი ბავშვებისთვის მეგობრებთან გართობა და ურთიერთობაა. აუცილებელია ბავშვს მიეცეს თანატოლებთან ურთიერთობის საშუალება მისთვის სასიამოვნო აქტივობებით დაკავებისთვის.
  • გვესმოდეს და თანავუგრძნოთ ბავშვებს – ხშირად მშობლები მიიჩნევენ, რომ რაკი ბავშვი ლეპტოპთან თამაშით არ იღლება, არც სწავლით უნდა დაიღალოს. რაც სრულიად ირაციონალური დაშვებაა.

სწავლა აუცილებელია, თუმცა მშობლებსა და მასწავლებლებს უნდა გვახსოვდეს, რომ ბავშვის ცხოვრება მხოლოდ სწავლა არ არის. მას აუცილებლად უნდა ეძლეოდეს თავისუფალი დრო გართობისა და დასვენებისთვის, რომელსაც ის თავად განკარგავს.

 

გამოყენებული ლიტერატურა:

სწავლასთან დაკავშირებული სტრესის შესახებ ქვეთავი შეიქმნა ფსიქო-დიაგნოსტისა და ფსიქო-კონსულტანტის, ზანდა ჩეჩელაშვილის ავტორობით.

რატომ ვკარგავთ ბავშვის ნდობას

0

 

ნდობის როლი და მნიშვნელობა ადამიანთა ურთიერთობაში შეუფასებელია. უფრო მეტ მნიშვნელობას იძენს ის ბავშვთან ურთიერთობისას. ნდობა და სიყვარული ბავშვს კომფორტის, უსაფრთხოებისა და დაცულობის განცდას უჩენს. სითბოთი და სიყვარულით გარემოცული პატარა საკუთარი შესაძლებლობების რწმენას იძენს, მშვიდად იზრდება და ვითარდება, შეიმეცნებს სამყაროს. როცა ვხედავთ ბავშვის ნათელ მზერას, მის სიხარულით გამოწვეულ გულწრფელ ღიმილს, კარგად ვგრძნობთ, თუ როგორ გვენდობა ის ჩვენ. მაგრამ, რა ხდება, როცა ბავშვის მზერაში სინათლე ქრება, ღიმილი სულ უფრო და უფრო იშვიათად ჩნდება მის სახეზე. უფროსებისა და ცხოვრებისადმი ნდობით სავსე ბავშვი მოულოდნელად ხდება პირქუში, უკმაყოფილო, აგრესიული, რაც ბუნებრივია, ჩვენში ერთგვარ დაბნეულობას, ბრაზსა და განაწყენებას იწვევს. ბედნიერება თითქოს სადღაც ქრება. განაჩენს ჰგავს იმის გაცნობიერება, რომ ბავშვი აღარ გვენდობა. ნდობის დაკარგვა შფოთვის, წუხილის, გაუგებრობის, მომავალში კი უძილო ღამეების, ჩხუბის, კონფლიქტების, კომუნიკაციის დარღვევის მნიშვნელოვან წინაპირობად შეიძლება იქცეს. ყოველივე აღნიშნული კი სერიოზულად დააზარალებს ბავშვთან ჩვენს ურთიერთობას. სამწუხაროდ, ჩვენ არ ვაფასებთ იმას, რაც გვაქვს და, როცა ვკარგავთ, მოვთქვამთ და ვტირით. გავითვალისწინოთ, რომ ნდობის დაკარგვა ძალიან ადვილია, მაგრამ მისი აღდგენა კი – უკიდურესად რთული.

ალბათ, საინტერესო იქნება იმის გაანალიზება, რა იწვევს ნდობის დაკარგვას და რა შეიძლება გავაკეთოთ იმისათვის, რომ მისი შენარჩუნება მოვახერხოთ.

 ნდობის დაკარგვის ხელშემწყობი ფაქტორები:

  • აღზრდის ავტორიტარული სტილი. როდესაც საქმე ეხება აღზრდის მეთოდს, რომელიც ბავშვთან მიმართებაში ბრძანებებს გულისხმობს, ბავშვთან ნდობით განმსჭვალულ ურთიერთობებზე შეიძლება მხოლოდ ვიოცნებოთ. ბრძანებების გაცემით და ამ ბრძანებების სიტყვაშეუბრუნებლად, მკაცრად დაცვის მოთხოვნით ჩვენ უარვყოფთ ბავშვის განცდების მნიშვნელობას, მარტივად რომ ვთქვათ, ჩვენ ამ განცდებს ვაუფასურებთ. ისეთი ფრაზები, როგორიცაა: „შენ ბევრი რამ გინდა, მაგრამ ეს არაფერს ნიშნავს“, ან „მე ვის ვუთხარი, მოდი აქ!“, – ნათლად გვიჩვენებს აღზრდის ზემოაღნიშნული სტრატეგიის შინაარსს. არანაირ ნდობაზე არ შეიძლება საუბარი, როდესაც ერთი ადამიანი საკუთარ განცდებს, აზრებსა და გრძნობებს სხვის გრძნობებზე და განცდებზე მნიშვნელოვნად მიიჩნევს. ოჯახები, სადაც აღზრდის ავტორიტარული სტილი გამოიყენება, როგორც წესი, ბავშვები ან ეგუებიან იმ ფაქტს, რომ ყველაფერი გადაწყვეტილია და მათზე უკვე აღარაფერია დამოკიდებული, ან აპროტესტებენ და ამბოხს აწყობენ, რაც, თავის მხრივ, სერიოზულად აზიანებს ბავშვთან ურთიერთობას. თუ პატარა სიტყვაშეუბრუნებლად ემორჩილება ბრძანებებს და დისკომფორტს არ განიცდის, ის იზრდება ისეთ პიროვნებად, რომელსაც არ შეუძლია გადაწყვეტილების დამოუკიდებლად მიღება და საკუთარი აზრიც კი არ გააჩნია. ამბოხისას კი ბავშვი წყვეტს მშობლების მორჩილებას, რომლებიც მასზე მბრძანებლობენ, რაც საბოლოოდ ნდობის დაკარგვასა და ურთიერთობების დაზიანებას იწვევს. მათი აღდგენის ალბათობა კი საკმაოდ მცირეა;
  • ხშირად მშობლები მიიჩნევენ, რომ ბავშვი მათი საკუთრებაა და როგორც სურთ, ისე მოექცევიან. ასეთ მიდგომას ასევე მივყავართ ნდობის დაკარგვამდე. ბავშვი ენდობა იმას, ვინც უსმენს. თუ მუდმივად ვუყვირით ბავშვს და ვმბრძანებლობთ მასზე, არ ვაძლევთ საშუალებას, გამოთქვას საკუთარი აზრი და გააკეთოს რაიმე ისე, როგორც თავად თვლის საჭიროდ, ცხადი ხდება, რომ ჩვენ მას არ ვენდობით. ეს კი, თავის მხრივ, ბავშვსაც უკარგავს ნდობას ჩვენ მიმართ;
  • ბავშვის ნდობას ვკარგავთ მაშინაც, როცა ჩვენ არ გვჯერა მისი და არასაკმარისად ვაფასებთ მის შესაძლებლობებს;
  • თუ ჩვენ არ გვჯერა სიკეთის, ჩვენი სასოწარკვეთილება და ნეგატივი გადაეცემა ბავშვს ცხოვრებით უკმაყოფილების, ადამიანებისა და ზოგადად ცხოვრებისადმი უნდობლობის სახით. ძნელია ცხოვრება, როდესაც ირგვლივ ყველაფერი ნაცრისფერი, უღიმღამო და მოსაწყენია, როდესაც ვერავის ვენდობით, არავინაა სანდო;
  • გულწრფელობის ნაკლებობა უფროსებში ასევე შეიძლება ბავშვის ნდობის დაკარგვის მიზეზი გახდეს. თუ ჩვენ არ ვართ გულწრფელები, პირველ რიგში, საკუთარ თავთან, არ ვაღიარებთ საკუთარ შეცდომებს, საკუთარ ნაკლოვანებებს, ბავშვები ამ ყველაფერს ხედავენ და ჩვენგან სწავლობენ სიმართლის დამალვას. როცა ჩვენ არ ვართ გულწრფელი ადამიანებთან ურთიერთობაში – ვუღიმით შეხვედრის, საუბრის დროს, განშორების ან ტელეფონის გათიშვის შემდეგ კი ვიცვლით ტონს და განვიკითხავთ მას, ბავშვი წყვეტს ჩვენს ნდობას და შედეგად შეიძლება საერთოდ დავკარგოთ ის;
  • ბავშვის ნდობის დაკარგვის მიზეზი შეიძლება გახდეს მისი შედარება სხვა ბავშვებთან. ეს ერთგვარი ღალატია ჩვენი მხრიდან, რადგან ჩვენ არ გვინდა მივიღოთ ბავშვი ისეთი, როგორიც არის. ბავშვისთვის ამის გაცნობიერება ძალიან სამწუხარო და გულსატკენია.

რეკომენდაციები – როგორ შევინარჩუნოთ ბავშვის ნდობა, როგორ ავაწყოთ ჩვენი ურთიერთობა მასთან ისე, რომ ის არ დავკარგოთ:

  • მივიღოთ ბავშვი ისეთი, როგორიც არის. პატივი ვცეთ მას და მის პირად სივრცეს; მოვერიდოთ ბავშვისა და მისი გრძნობების განსჯას; „მივცეთ უფლება“ ჰქონდეს საკუთარი აზრები, შეხედულებები, ემოციები, სურვილები. ბრძანებების გაცემა ბევრად უფრო ადვილია, ვიდრე ახსნა, განხილვა, კომპრომისების ძიება და საზღვრების დაცვა. თუ ჩვენ ბავშვთან ურთიერთობას დავიწყებთ როგორც პიროვნებასთან, რომელსაც აქვს საკუთარი აზრები, საკუთარი სურვილები, ვისწავლით გადაწყვეტილების ერთად მიღებას, კომპრომისების ძიებას და ერთმანეთისათვის დათმობას, გაცილებით მეტი ნდობა იქნება ჩვენ შორის, ვიდრე იმ შემთხვევაში, როცა რაიმე მოქმედების სასარგებლოდ ჩვენი მთავარი არგუმენტია – „მე ასე ვთქვი“!;
  • ბავშვს მოთხოვნები წავუყენოთ მისი ასაკისა და შესაძლებლობების შესაბამისად. არ იქნება სამართლიანი მოვთხოვოთ ბავშვს იმაზე მეტი, რის მიღწევაც მას შეუძლია. ბავშვები იმედგაცრუებას და წუხილს განიცდიან, როცა მათ სთავაზობენ მათთვის დაუძლეველ დავალებებს, რომლებიც მათ შესაძლებლობებს აღემატება. ისინი სტრესულ მდგომარეობაში ვარდებიან, შეიძლება დაეწყოთ თავის ტკივილები, გაღიზიანება. ბავშვისთვის ძნელია ისეთ ადამიანებთან ურთიერთობა, რომლებიც მისგან იმაზე მეტს მოითხოვენ, რის გაკეთებაც მას შეუძლია. მხარი დავუჭიროთ ბავშვს წარმატებებში და ვიყოთ მის გვერდით წარუმატებლობის შემთხვევაში;
  • ვიყოთ გულწრფელი საკუთარი თავისა და გარშემომყოფების მიმართ – ასეთ დროს ჩვენ უკეთესად ვიგრძნობთ თავს, ბავშვს კი უფრო მეტი ნდობა ექნება ჩვენ მიმართ;
  • ვიყოთ ერთგული ბავშვის მიმართ, ყურადღება გამოვიჩინოთ, დავინტერესდეთ მისი ცხოვრებით, მონაწილეობა მივიღოთ მის ცხოვრებაში, მოვუსმინოთ, გავუგოთ, მხარი დავუჭიროთ. თუ ბავშვები ახერხებენ უფროსის ხელმძღვანელობით რაღაცის გაკეთებას, მათ უჩნდებათ ნდობა უფროსების მიმართ, მათი ცხოვრებისეული გამოცდილების მიმართ. ისინი დარწმუნებული იქნებიან, რომ უფროსები მათ არ მიატოვებენ, ყოველთვის დაეხმარებიან და მხარს დაუჭერენ;
  • დავუკმაყოფილოთ ბავშვს ურთიერთობის მოთხოვნილება. ბავშვთან ურთიერთობის მზაობა კიდევ ერთი გზაა მისი ნდობის მოსაპოვებლად. ბავშვი თავს დაცულად და უსაფრთხოდ გრძნობს, როცა იცის, რომ ყოველთვის შეუძლია, მიმართოს გვერდით მყოფ უფროსებს ნებისმიერი შეკითხვით, საკუთარი განცდების, გრძნობების, ემოციების გასაზიარებლად და შიშის, შფოთვის დასაძლევად. მნიშვნელოვანია, ბავშვმა იგრძნოს, რომ მის გვერდით არის ადამიანი, ვისაც შეუძლია დაეყრდნოს, რომ საჭირო მომენტში მასთან ახლოს იქნება ადამიანი, რომელსაც შეეძლება ნებისმიერი ინფორმაციის გაგება და მიღება, დახმარება რჩევების მიცემით, მხარდაჭერით;
  • ვიყოთ ბავშვისთვის „პროგნოზირებადი“. ადამიანის „პროგნოზირებადობა“, ანუ მისი უნარი, მოიქცეს ისე, როგორც ამას მისგან მოელიან, უკვე თავისთავად ნდობას იწვევს. თუ ბავშვმა იცის, როგორი რეაქცია ექნებათ მასთან ურთიერთობაში მყოფ უფროსებს კონკრეტულ სიტუაციაში, მას შეუძლია წინასწარ განსაზღვროს თავისი სხვადასხვა ქმედების შესაძლო შედეგი და შესაბამისად შეცვალოს საკუთარი ქცევა. და, პირიქით, როდესაც ბავშვს არ შეუძლია წინასწარ განჭვრიტოს თავისი ქცევის შედეგი, საფრთხის ქვეშ დგება არა მხოლოდ მისი ნდობა უფროსების მიმართ, არამედ მისი ფსიქიკური ჯანმრთელობაც;
  • შევეცადოთ ყოველთვის შევასრულოთ ჩვენი დაპირება. ნდობის მოპოვების გზაზე უფრო დიდი დაბრკოლება არ არსებობს, ვიდრე დაპირების დარღვევაა. გავითვალისწინოთ, რომ ბავშვისთვის ძალიან რთულია დარღვეულ დაპირებასთან დაკავშირებული ახსნა-განმარტებების გაგება და მიღება, რაც არ უნდა ობიექტური იყოს ისინი;
  • ნუ განვსჯით და ვუსაყვედურებთ ბავშვს უცხო ადამიანების თანდასწრებით. პატივი ვცეთ მის გრძნობებს. წინააღმდეგ შემთხვევაში ბავშვის ნდობას ჩვენ მიმართ სერიოზული საფრთხის წინაშე დავაყენებთ.

ყოველივე ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე, ნდობა ისეთი რამეა, რაც ნებისმიერ ფასად უნდა შევინარჩუნოთ. მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვს სიყვარული და ნდობა ჩავუნერგოთ მანამ, სანამ ის ჯერ კიდევ ძალიან პატარაა. თუმცა, არასოდეს არის გვიან ბავშვის გულის მოგების გზას დავადგეთ. ამისკენ მიმართული ძალისხმევა დაგვეხმარება განვითარებისა და ქცევის შესაძლო პრობლემების თავიდან აცილებაში და სასიკეთო გავლენას მოახდენს ბავშვის პიროვნებაზე. გავითვალისწინოთ, რომ, თუ ბავშვი გვიზიარებს თავის განცდებს, მოგვმართავს რჩევისთვის, შეგვიძლია მშვიდად ვიყოთ, რადგან ის ჩვენ გვენდობა.

როგორ ვასწავლოთ სკანდინავიის ქვეყნები

0

 

სკანდინავიის ქვეყნები, მოსწავლეებში, დიდ ინტერესს იწვევს. ამის მიზეზია ქვეყნების საუკეთესო რეიტინგები, წარმატებები ეკონომიკაში, განათლებასა თუ სხვა მიმართულებით. ხუთივე ქვეყანა, მიუხედავად მკაცრი კლიმატური პირობებისა ბედნიერების ინდექსში მოწინავე ადგილებს არ თმობენ. გამოირჩევიან სოციალური დაცვის მაღალი გარანტიებით. ამ ყველაფრის გათვალისწინებით, მოზარდები ხშირად სვამენ კითხვას – რაშია მათი (სკანდინავიის ქვეყნების) ქვეყნის წარმატების საიდუმლო? რა განაპირობებს მას: საერთო წარსული? გეოგრაფიული მდებარეობა? კულტურული მახასიათებლები? საქმისადმი დამოკიდებულება? თუ სხვა რამ.

სწორედ ამ და სხვა კითხვებზე პასუხების ძიებას დავუთმეთ გეოგრაფიაში პროექტი აღმოვაჩინოთ სკანდინავია.

პროექტის დასაწყისში გამოვყავით ხუთი ძირითადი მიმართულება, რომელზეც გუნდები მუშაობის პროცესში გაამახვილებდნენ ყურადღებას. ესენი იყო:

  • ქვეყნის ისტორია, წარსული და ზოგადი ინფორმაცია;
  • ქვეყნის პოლიტიკური და ტერიტორიული მოწყობა;
  • განათლების სისტემა და მისი თავისებურებები;
  • ეკონომიკური მდგომარეობა, ქვეყნის რეიტინგი საერთაშორისო ინდექსებში (მშპ, ჰუმანური განვითარების, პრესის თავისუფლების, ბედნიერების…);
  • ქვეყნის კულტურული მახასიათებლები და ტრადიციები.

კლასი დაიყო ხუთ ჯგუფად. თითო გუნდს შემთხვევითობის პრინციპით შეხვდა ერთი ქვეყანა. სამუშაოდ განისაზღვრა ორი კვირა, შუალედური შეხვედრის ჩათვლით. სამუშაოს პირობაში პრეზენტაციის მომზადებასთან ერთად, გავითვალისწინეთ ვიდეოსა და სტატიის მომზადება გამოყენებული ლიტერატურის ჩამონათვალით.

ჯგუფის წევრებმა დაიწყეს ქვეყნების სიღრმისეული შესწავლა. მუშაობის პროცესში შეეხნენ ისეთ საკითხებს, როგორებიცაა: ვიკინგები და მათი გავლენა სკანდინავიის თანამედროვე ქვეყნებზე, ჩრდილოეთ პოლუსი, სახელმწიფოს მართვა-გამგეობა და ტერიტორიული მოწყობა, მონარქია და მათი ძალაუფლება, სოციალურ-ეკონომიკური ასპექტები, ცნობილი სკანდინავიური კომპანიები, სპორტი, კულტურა და ა.შ.

განსაკუთრებული ყურადღება განათლების სისტემების თავისებურებებმა გამოიწვია. პრეზენტაციებისა და რეფლექსიის დროს, მოსწავლეებმა დასვეს არაერთი კრიტიკული კითხვა, შეადარეს და ისაუბრეს იმ ძირეულ განსხვავებებზე, რომლებიც აქვთ სკანდინავიის ქვეყნებს ქართულთან მიმართებით.

განათლების სისტემის შემდეგ, ინტერესი ეკონომიკურმა პარამეტრებმა გამოიწვია. საშუალო ხელფასი, პენსია, სოციალური დაცვის გარანტიები აღფრთოვანების საგანი გახდა.

პრეზენტაციების შემდეგ გადავედით რეფლექსიის ეტაპზე, სადაც მოსწავლეები კიდევ ერთხელ დაფიქრდნენ იმაზე, თუ რა ცოდნა, გამოცდილება და უნარები შეიძინეს სამუშაო პროცესში. რეფლექსიის ეტაპზე უპასუხეს ხუთ კითხვასა და შეასრულეს აქტივობა „სამი კუთხე“.

რეფლექსიის კითხვები

  • რა იყო თქვენთვის ყველაზე საინტერესო აღმოჩენა ამ ქვეყნის შესახებ?
  • როგორი ტიპის ინფორმაციის მოძიება გაგიჭირდათ ყველაზე მეტად და რატომ?
  • რა კავშირებს ხედავთ თქვენ მიერ შესწავლილ ქვეყანასა და საქართველოს შორის?
  • რა მსგავსებები და განსხვავებები შენიშნეთ სკანდინავიის რეგიონისა და ევროპის სხვა ქვეყნებს შორის?
  • რა არის ის მთავარი ფაქტორი/ფაქტორები, რამაც განაპირობა ამ ქვეყნის (რომელზეც იმუშავეთ) წარმატება?

„სამი კუთხე“

  1. რა ვისწავლეთ? – ჩამოწერეთ ფაქტები, რომლებიც ისწავლეთ ან დაგამახსოვრდათ;
  2. გაგვიკვირდა… – ჩამოწერეთ თქვენი აღმოჩენები;
  3. კითხვები გვაქვს – დასვით პასუხგაუცემელი კითხვები.

 

ასეთი კომპლექსური მიდგომა ხელს უწყობს ქვეყნების/რეგიონის 360 გრადუსით შესწავლას, ეხმარება მოსწავლეს ინფორმაციის მოძიების, დახარისხება-თავმოყრის უნარების განვითარებაში; უვითარდება კრიტიკული, შემოქმედებითი და სინთეზური აზროვნება; ისინი ისიგრძეგანებენ, თავიანთი, როგორც მოქალაქის პასუხისმგებლობასა და მნიშვნელობას სახელმწიფოსთან მიმართებით.

 

მოსწავლეების მიერ მომზადებული პრეზენტაციები:

ისლანდია

ნორვეგია

დანია

შვედეთი

ფინეთი

არ დაპანიკდე – ბატონი პანი გაკვეთილზე გვეწვია!

0

 

„პანიკაში ჩავვარდი“ – იდიომი, რომელიც გვაშინებს

 

მოზარდები ძალიან ხშირად ამბობენ: „კინაღამ პანიკა დამეწყო“, „ახლა პანიკაში ჩავვარდები“, „პანიკა მაქვს“, „დავპანიკდი“ და ასე შემდეგ. ჰოდა, ვინ არის ან რა არის პანიკა? რაიმე ორმოა, სადაც შეშინებული ან განერვიულებული ადამიანი ვარდება, თუ უძირო ჭაა? ჩემს მოსწავლეებს რომ ვკითხე, რას ფიქრობდნენ, რა იყო პანიკა, ზოგმა ავადმყოფობააო, ზოგმა ქვესკნელიაო, ზოგმა სხეულის კანკალიო. ვერავინ გამოიცნო, ვინ ბრძანდებოდა ეს ჩვენი იდუმალი პანიკა, რომელიც მაშინ მოდის, როცა ძალიან, ძალიან განერვიულებული ვართ. მოდის და გვაიძულებს, მთელი სხეულით გამოვხატოთ ჩვენი ემოციური მდგომარეობა, გვაიძულებს სუნთქვა შევიკავოთ – თითქოს ცხვირზე ან ყელზე გვიჭერდეს ხელს და გვახრჩობდეს, თან გვეთამაშება და თან შიშის საბურველში გვხვევს. აი, გთავაზობთ პატარა ტექსტს და ძალიან საინტერესო, სახალისო აქტივობებს, რომლებიც მშვენივრად გააცნობენ ბატონ პანის – ძველ ბერძნულ ღვთაებას, სწორედ მის სახელს უკავშირდება ეს არაჩვეულებრივი იდიომი.

„პანიკაში ჩავვარდი“, „პანიკურმა შიშმა შემომიტია“, „პანიკამ მომიცვა“… – ხშირად გაიგონებთ ასეთ ფრაზებს და მაშინვე განგაში, შიში, საფრთხე გაგახსენდებათ და შესაძლოა უსიამოვნო შეგრძნებაც კი გაგიჩნდეთ. არადა, პანიკა, იგივე პანი ძველი ბერძნული ტყეებისა და ჭალების ღვთაებაა, არც ისე საშიში, მხიარულიც კი, მაგრამ თუ სიმყუდროვეს დაურღვევენ, ისეთ ყვირილს ატეხს, სიმყუდროვის დამრღვევს ნამდვილ პანიკურ შიშს მოგვრის და თავზარს დასცემს.

პანის მშობლებზე სხვადასხვა ლეგენდა არსებობს, ერთ-ერთის თანახმად მისი მშობლები, მთავარი ღმერთი ზევსი და ფერია კალისტო იყვნენ. პანი უცნაური გარეგნობით დაბადებულა. მთელი სხეული თმით ჰქონია დაფარული, ჰქონია ჩლიქები და კუდი. შეშინებულ დედას მიუტოვებია, ხოლო ჰერმესს, ღმერთების მაცნეს, უცნაური ჩვილი ოლიმპოზე ღმერთებთან წაუყვანია. ღმერთებს მოსწონებიათ და შესცოდებიათ პატარა ბანჯგვლიანი არსება, თავიანთთან დაუტოვებიათ და სახელიც შეურქმევიათ: პანი.

პანი მხიარულ და გართობის მოყვარულ, ტყეების ღმერთად იქცა. დაეხეტებოდა მთებსა და ჭალებში, ცეკვავდა ფერიებთან და ნიმფებთან ერთად, უკრავდა თავისივე გამოგონილ სალამურზე. ისეთ საზარელი ხმით შეეძლო ყვირილი, რომ შეიარაღებულ მეომრებსაც კი აშინებდა და გააქცევდა.

პანის წინასწარმეტყველების უნარიც ჰქონია, მარტოდ მყოფი, როცა არავინ აწუხებდა, შეეძლო კეთილი და მხიარული ყოფილიყო.

ჰოდა, კიდევ ერთი საოცარი რამ ამ თმიან, ჩლიქებიან, მხიარულ, ხან სალამურზე საამურად დამკვრელ, ხან საზარლად მყვირალ ღვთაებაზე: მისი ფლეიტის ხმა ციური სხეულების მოძრაობის შედეგად გამოცემულ კოსმოსის ხმად, ჰარმონიად მიაჩნდათ.

ამის მერე რომ გაიგებთ, გამონათქვამს – პანიკაში ჩავარდაო, დარწმუნებული ვარ თვალწინ ეს საოცარი პანი წარმოგიდგებათ და თქვენთვის პანიკა არც ისე შემზარავ სიტყვად იქცევა.

 

ლექსიკონი

განგაში – შფოთიანი ხმაური, მღელვარება, აურზაური.

ფლეიტა – მუსიკალური საკრავი.

ჰარმონია – მწყობრი შეთანხმება, შეთანხმება, შეხამება.

 

პირველი აქტივობა:

წარმოიდგინე ფერიებთან მოცეკვავე პანი, დახატე ილუსტრაცია. გაითვალისწინე, რომ პანი ტყეებისა და ჭალების ღმერთია.

 

მეორე აქტივობა:

 

აქციე ამბად პანის დაბადება, დაწერე პატარა მოთხრობა ჩვილ პანიზე. შეგიძლია, დაამატო პერსონაჟები და მოიფიქრო მოვლენები. განავრცე აღნიშნული ეპიზოდი, აუცილებლად გამოყავი: დასაწყისი, შუა ნაწილი და დასასრული. დაასათაურე, დაასურათე.

 

მესამე აქტივობა:

განგაში, ფლეიტა, ჰარმონია – ამ სიტყვების გამოყენებით შეადგინე სამი წინადადება. წინადადებაში აუცილებლად გამოიყენე: ზედსართავი, არსებითი სახელები და ზმნა.

 

მეოთხე აქტივობა:

გაიხსენე ტექსტი.

როდის ყვირის შემზარავად პანი?

ვინ წაიყვანა პატარა პანი ოლიმპოზე?

რა საკრავი გამოიგონა პანიმ?

რა მაგიურ უნარს ფლობდა ტყეებისა და ჭალების ღმერთი?

რის ხმად მიაჩნდათ პანის ფლეიტის ხმა?

 

 

მეხუთე აქტივობა:

მიუწერე პანის გარეგნული და შინაგანი თვისებები.

 

 

 

ვიდეობლოგი

მასწავლებლის ბიბლიოთეკას ახალი წიგნი შეემატა- სტატიები განათლების საკითხებზე

ჟურნალ „მასწავლებლის“ თითოეული ნომრის მომზადებისას, ცხადია, ვფიქრობთ მასწავლებელზე და იმ საჭიროებებზე,რომელთა წინაშეც ის ახლა დგას. ვფიქრობთ მასწავლებელზე, რომელიც ჩვენგან დამოუკიდებლადაც ფიქრობს, როგორ მოემზადოს გაკვეთილისთვის, რა...