“ძალიან ბევრი მშობელი ვიცი, რომელიც საერთოდ არ ასწავლის შვილს დამოუკიდებლობას, უნდათ, რომ ყველანაირად მათზე იყონ დამოკიდებული. უნდათ, გააკონტროლონ და კონტროლი

ლიზი პატარა გოგონაა, რომელიც ზაფხულის გასატარებლად მამასთან ერთად სოფლად, მდელოზე მდებარე სახლში დადის. მამა მეცნიერია – პეპლებს იკვლევს და უნდა

როდესაც საქმე ინტერნეტის ავკარგიანობაზე მიდგება ხოლმე და იწყება მსჯელობა იმის შესახებ, რამდენი დრო შეიძლება გაატაროს ბავშვმა სხვადასხვა ასაკში მოციმციმე ეკრანთან,

სამსახურის შემდეგ მეგობრებს გავუარე. მაგიდასთან ვსხედვართ, სხვადასხვა სასმელს ვსვამთ და ვლაპარაკობთ იმის შესახებ, რას ვაკეთებთ, რა გეგმები გვაქვს, რა გვაინტერესებს.

ტექნოლოგიების განვითარებასთან ერთად სულ უფრო მეტი რესურსი ჩნდება ინტერნეტში ისეთი, რაც წარმატებით შეგვიძლია გამოვიყენოთ თანამედროვე ბავშვების გართობისთვის, განვითარებისთვის ან მათი

არჩევნებამდე უფრო და უფრო ცოტა დრო რჩება და ჩვენს საინფორმაციო ველში უფრო და უფრო მეტ ადგილს იკავებს მასთან დაკავშირებული თემატიკა.

  “დედა დარჩი მარტო, მაგრამ რა ვქნა”. იშვიათად არის სიტყვები ისეთი ზუსტი, როცა სხვა სიტყვებს ადგილს აღარ უტოვებს. პერიოდულად ხდება 

რა შეიძლება გავაკეთოთ, როცა რეალობა არასაკმარისს გვთავაზობს? ავდგეთ და თავად შევქმნათ ის, რაც გვჭირდება. ადვილი არ არის, მაგრამ შესაძლებელია. რთული

აღარც კი მახსოვს, რამდენი დამიწერია იმის შესახებ, როგორ იცხოვრონ ბავშვებმა უკეთ, რა გვევალება უფროსებს, როგორ იმოქმედოს სახელმწიფომ, როგორ გავხადოთ გარემო

ივლისის შუაში, ერთ-ერთ ჩვეულებრივ დილას,  ა პუნქტიდან ბ პუნქტისკენ მივიჩქაროდი და ვფიქრობდი იმაზე, რამდენი  მქონდა მოსასწრები იმ კონკრეტულ დილას, მივხვდი,