ფრანგული ვაზის ჯიშები და ფრანგული ღვინო მთელ მსოფლიოშია ცნობილი. არაერთი საუკუნეა, ეს ქვეყანა მოწინავედ მიიჩნევა მეღვინეობის დარგში და დამსახურებულადაც. საფრანგეთის

რატომ მიყვარს წიგნის ფესტივალი? პირველ რიგში ბევრი ახალი წიგნის გამო.  იმის გამოც, საყვარელ ნაწარმოებებს თანამედროვე შეფუთვაში რომ გადავაწყდები ხოლმე და

მოწყენილობას (სპლინს) შარლ ბოდლერი სიმბოლისტური პოეზიის ერთ-ერთ მთავარ პოეტურ კონცეპტად მიიჩნევდა, რომელიც თანამედროვე სამყაროში ადამიანის ყოფის უსაზრისობას, დაკარგულობას, გაუცხოებას გამოხატავდა.

„შენ დაისვენე, ახლა ჩვენ მივხედავთ” – როდესაც, მძიმე, დატვირთული და დამღლელი წლის ზაფხულის პირველ თვეს ასეთი შინაარსის  სიტყვებს მოისმენთ, შფოთი

ფეოდორ ტიუტჩევის ცნობილ ოთხსტრიქონიან ლექსში შესანიშნავად წარმოჩნდება რუსეთის, როგორც ირაციონალური ფენომენის არსი: „Умом Россию не понять, /Аршином общим не измерить:/

ფესტივალები უწოდეთ, თუ გნებავთ, იმ ძველ საბერძნეთში მხიარული და ღვინის მოყვარული დიონისეს გულის მოსაგებად გამართულ ზეიმებს, სადაც ბევრი ხალისიანი, სასაცილო

კობა და კოტე მეზობლები არიან. ერთ სოფელში გვერდიგვერდ მდგარ სახლებში დაიბადნენ, გაიზარდნენ, მოხუცდნენ და იქვე აპირებენ სიკვდილს. ქვემოთ, ჭალისპირას ვენახებიც

(ჰაუფისა და უაილდის ჯადოსნური წიგნები საავტორო ზღაპრების სერიიდან)   ზღაპრებზე საუბარს ვაგრძელებ. ამჯერად გავთამამდი და ჰანს კრისტიან ანდერსენის სიტყვები („ზღაპარი

არ ვგულისხმობ ედგარ პოს მისტიკას, ლავკრაფტის შემაშინებელ სიუჟეტებს ან კინგის ლამის იაფფასიან ტრიუკებს. არა, ვგულისხმობ წიგნებს, რომლებიც ვერ წავიკითხეთ, რომლებმაც

ცქრიალა ღვინის, და ზოგადად ღვინის, დამზადებისას ძირითადი ყურადღება გამახვილებულია ადამიანის გრძნობებზე და მათ ანალიტიკურ შესაძლებლობებზე. ტექნიკური ანალიზის არცერთ ინსტრუმენტს არ