“გთხოვთ მობრძანდეთ“, “გთხოვთ ნება დამრთოთ“ – მძიმით თუ მის გარეშე? ტექსტებში სასვენი ნიშნების სწორად დასმა ჩვენს საუკუნეშიც კი აქილევსის ქუსლად

  „ – ვითომ დაფრთხებოდნენ დამბაჩის ხმაზე ყვავები?“ – ანუ რატომ არ გაუბრწყინდა აღტაცებით თვალები ნოველის წაკითხვაზე მწერლის ქალიშვილს? მხატვრული

თეოფილ გოტიეს სახელი ქართველ მკითხველს მოდერნისტებმა გააცნეს, ცისფერყანწელებმა, გალაკტიონ ტაბიძემ, გრიგოლ რობაქიძემ, კონსტანტინე გამსახურდიამ. ამ ფრანგი პარნასელის სახელი მაღალი ხელოვნების,

                      „ მტირალის სტვირის პატრონი                                                                           ფეხს როგორ გავსწვდი  თქვენთანა?!                                                                          მაგრამ გავიგებთ ერთხელაც,                                                                          ვინ ახლოს

ყოველ დროსა და ვითარებაში ხელოვანი ფერის, მუსიკისა და სიტყვის იდუმალი თანაზიარობით, თავისუფალი ნებით ქმნის სამყაროს, რომლის ინტერპრეტაციას მსმენელს, მაყურებელსა თუ

  ანალიზი არის სააზროვნო უნარ-ჩვევა, რომლის დროსაც ადამიანის წარმოსახვაში ხდება საგნის ცალკეული თვისებების გამოყოფა. ცნობიერებაში მთლიანი საგნის ასეთ დაშლას ანალიზი

ყოველ დროსა და ვითარებაში ხელოვანი ფერის, მუსიკისა და სიტყვის იდუმალი თანაზიარობით, თავისუფალი ნებით ქმნის სამყაროს, რომლის ინტერპრეტაციას მსმენელს, მაყურებელსა თუ

ხშირად მიკითხავს საკუთარი თავისთვის: როგორ გავუადვილო და გავუხალისო ჩემს მოსწავლეებს სასწავლო პროცესი? როგორ გავხადო მოსწავლე ამ პროცესის აქტიური მონაწილე მისი

მხატვრული ლიტერატურის აღქმა-გააზრება და ტექსტის სწორი ინტერპრეტაცია მხატვრული სახეების გახსნის გარეშე შეუძლებელია. სწორედ ამიტომ, ჩვენს მოსწავლეებს უნდა ვასწავლოთ მათი ამოცნობა,

1975 წელს ზვიად გამსახურდიამ იმ თანამოაზრეებთან ერთად, ვისთან ერთადაც მანამდე დააარსა ადამიანის უფლებათა საინიციატივო ჯგუფი, გამოსცა ჟურნალ „ოქროს საწმისის“ პირველი