შიშის გრძნობა ბუნებრივია პატარა ბავშვისთვის. არის შიშები, რაც მხოლოდ გარკვეული ასაკისთვისაა დამახასიათებელი. ბავშვი იზრდება და ეს შიშები ასაკთან ერთად ქრება.

ყველას აწუხებს ბავშვის დაუსრულებელი „მინდა“. ბავშვი მოითხოვს, როდესაც არ ესმის უარის მიზეზი: ფული არ გვაქვს; ძვირია; უაზრო შენაძენია; მავნეა ჯანმრთელობისთვის…

ჩვენ, მოზრდილები, მიჩვეულები ვართ, ასე თუ ისე,  გავუმკლავდეთ სტრესებს. ამისთვის სხვადასხვა სტრატეგიას მივმართავთ. ბავშვებს არ მოეპოვებათ ასეთი სტრატეგიები. როდესაც მათ

ადრე თუ გვიან ყველა ბავშვს უწევს ბულინგთან შეხება:ზოგს მსხვერპლის,ზოგს მოძალადის,ზოგსაც კი მოწმის როლში.ყველა ეს როლი დამანგრევლად მოქმედებს ბავშვის ფსიქიკაზე.ამერიკელი პედაგოგი

ბოლოდროინდელი კვლევები აჩვენებს, რომ ბევრი ქვეყნისთვის ბულინგი უცხო არის და მოზარდების სერიოზული პრობლემაა.  ამ პრობლემას ეხმიანება და თავის გამოცდილებას გვიზიარებს

ყველა ჩვენგანს უხდება ხანდახან ბავშვისთვის საჩუქრის გაკეთება იმის სანაცვლოდ, რომ ის კარგად მოიქცეს. პრობლემა მაშინ ჩნდება, როცა აღმოვაჩენთ, რომ სხვაგვარად

ბევრი მშობელი ვერავითარ პრობლემას ვერ ხედავს იმაში, რომ მათ შვილებს სჯერათ ჩვეულებრივი ზღაპარი თოვლის ბაბუაზე, ისევე როგორც ზოგიერთი სხვა ლეგენდა

ყველა მშობელი შფოთავს, როცა ბავშვის ძილი დრო ახლოვდება. მიზეზი უბრალოა: ბავშვებს არ უყვართ დაძინება. გამოდის, რომ როდესაც მათ დასაძინებლად ვაგზავნით,

ბოლო ათწლეულების განმავლობაში განსაკუთრებით თვალშისაცემია ჩვენი მცდელობა, როგორ გავუქარწყლოთ ბავშვს საკუთარი თავის მიმართ უნდობლობა. სპეციალისტები გვარიგებენ, რომ ბავშვები არ უნდა

ენურეზი – ანუ ღამით შარდის შეუკავებლობა – ბავშვებში საკმაოდ გავრცელებულია. მისი მიზეზი ძალიან ძნელი დასადგენია, ასევე ძნელია მისი თავიდან აცილება