მინდოდა აქვე რამე ქვესათაურიც მიმეწერა, ვთქვათ, უფრო აკადემიური ,,ლიტერატურული პარალელები“; ანდა ნახევრადთავისუფალი – ,,ლიტერატურული ასოციაციები“: არანაირ მეცნიერულ პასუხისმგებლობას რომ არ

ანბანის სწავლება დიდი პასუხისმგებლობაა მასწავლებლისთვის. თავიდან გვარიანად შემაშინა პატარა ადამიანებისთვის 33 ასო-ბგერით შედგენილ სგასულიერებული ანბანიამყაროში გზამკვლევობამ. არ მასვენებდა იმაზე ფიქრი,

„ასპარეზზე მორბენალნი ყველანი გარბიან, მაგრამ მხოლოდ ერთი მიიღებს ჯილდოს“ (პავლე მოციქული) თუ კაცობრიობის ისტორიას გადავხედავთ, დავინახავთ, რომ წარმატებას ძალიან ხშირად

წელს ერთ-ერთ საერთაშორისო კონფერენციაზე თურქი კოლეგა გავიცანი, რომელიც საქართველოში გამოცდილების გასაზიარებლად  და კონტაქტების დასამყარებლად იყო ჩამოსული. მასთან საუბარის შედეგად რამდენიმე

სკოლაში მუშაობის გამოცდილებამ საშუალება მომცა, დამენახა ერთი მნიშვნელოვანი ტენდენცია, რომელიც, რაც დრო გადის, უფრო და უფრო თვალშისაცემი ხდება: ერთი მხრივ,

მინდა, გაგაცნოთ კვლევითი აქტივობა, რომელიც მეცხრე კლასში ჩემს მოსწავლეებთან ერთად დავგეგმე. ჩემი მთავარი მიზანი იყო, მოსწავლეებს მიგრაციის საკითხებზე მარტო თეორიული

სამოდელო გაკვეთილების ჩასატარებლად განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს ეფექტური სტრატეგიების შერჩევასა და გამოყენებას. ქვემოთ განხილულია ორი სასწავლო სტრატეგია, რომელთა გამოყენებას მინიმალური რესურსი

დღეს, როდესაც სამყარო სწრაფად ვითარდება და ადამიანი თითქოს ვერც ასწრებს სიახლეების გათავისებას და გაანალიზებას, დადგა განსხვავებული გაკვეთილების დაგეგმვის საჭიროება. მოსწავლეებს

                                                               „ხანდახან მხოლოდ ფურცელი გვისმენს“                                                                                                     ქესიდი უაიტსეტი   მოხმობილი ეპიგრაფი უაიტსეტის ლექსის სათაურია. თვით ლექსი კი დიალოგია, რომელშიც