დღეისათვის საქართველოს სკოლებში ფართოდაა გავრცელებული მოსწავლეთა მიერ კვლევითი სამუშაოების წარმოება. საგანმანათლებლო პროცესში სულ უფრო აქტიურად ინერგება ის მეთოდები და ტექნოლოგიები,

ქალაქ ტეკალში უცნაური ხალხი ცხოვრობდა. სწამდათ, რომ დედამიწა ერთი დიდი ნიანგის ზურგი იყო. ყველა ბუნებრივი მოვლენაც სწორედ მის ხუშტურებს  ემორჩილებოდა.

თეატრალიზებული გაკვეთილი მეტად აახლოებს მოსწავლესა და მასწავლებელს და არა მხოლოდ სწავლის მოტივაციის ამაღლებას, ინტელექტუალურ და შემოქმედებით განვითარებას, მოზარდთა სოციალიზაციას, არამედ

ნეტავ რა არის თავისუფლება? ყველა ხომ მისკენ ილტვის, თავისუფლება უნდა. გალაკტიონი წერდა, დახვრიტესო თავისუფლება: ”…თავისუფლება, დახვრეტილი თავისუფლება“. ჰო, ბევრჯერ დაუხვრეტიათ…

სწავლების თანამედროვე მეთოდები ახალი ფორმების გამოყენების საშუალებას იძლევიან. ასეთ სინთეზურ ფორმად შეიძლება განვიხილოთ დიდაქტიკური თეატრი. თეატრალიზება პედაგოგსა და მოსწავლეებს შორის

ხეები თითქოს ჩვენს მანქანას მოსდევენ. მართლა კი არ მოსდევენ, თავისთვის დგანან ადგილზე… ეს ჩვენ მივქრივართ და მე მჯერა, რომ ხეებიც

„აბრეშუმი გვსურს და არა ძონძები, მშრომელები- და არა ხორხონცები. არავისთვის საიდუმლო არაა, მუშას რად სურს აბრეშუმის მარაო, მაგრამ ამბობს: გეყოფათო,

რატომ აქვთ ნივთიერებებს განსხვავებული თვისებები? რატომ ატარებს დენს სუფრის მარილი გამლღვალ ან გახსნილ მდგომარეობაში? რატომ არის სანთელი რბილი და დაბალ