’’შემოქმედება აზრს შეუზავა, ვეფხის დაარქვა მან ტყაოსანი და საუკუნე გააუკვდავა”. გალაკტიონი   ილიას უნივერსიტეტში  სემიოტიკის სემინარზე ვიყავი… საინტერესო მომხსენებელი საინტერსო

XX საუკუნის 10_იანი წლებიდან დაწყებული ქართული ლიტერატურის განახლების პროცესი, რომელშიც ნიკო ლორთქიფანიძე აქტიურ მონაწილეობას იღებდა, გამოირჩეოდა თხრობის, როგორც მხატვრული სისტემის

სერიის „ქართველი მწერლები სკოლებში“ წიგნებს აქტიურად იყენებენ ქართული ენისა და ლიტერატურის მასწავლებლები, ვინაიდან, ნაწარმოების გარდა, სერია საკმაოდ საინტერესო კომენტარებს, საორიენტაციო

სანთლის  შუქი, გაყინული თითები, მწვანე რვეულები და ლურჯი, ბურთულიანი კალმით – „ტ“-ების, „რ“-ების, „ღ“-ების გამოწერაში გათენებული ღამეები, გამრავლების ტაბულის „გაზუთხვით“

რით იქმნება თუ იქსოვება მშვენიერება? შეიძლება დეტალების აღწერა, მაგრამ მთლიანობაში სრულყოფილ პასუხს ვერ მოიხელთებ. განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც პოეზიის მშვენიერებაზე ფიქრობ,

ბავშვი ბევრ ქვეყანაში ოდითგანვე არასრულფასოვან არსებად აღიქმებოდა. ამიტომ მშობლები მას, როგორც ნივთს, როგორც პირად საკუთრებას, ისე ექცეოდნენ. ბავშვთა მიმართ მენტალურ

„იმას, ვისი გონებაც არ შეესაბამება მისსავე ასაკს, თავისი ასაკის მთელი უბედურება ატყდება თავზე“. ვოლტერის ამ სენტენციის მოხმობით იწყებს  მსჯელობას ცნობილი

მოაზროვნე, განათლებული თაობის აღზრდისათვის მნიშვნელოვანია, ტექსტის შესწავლისას განუვითაროთ მათ ქვეტექსტებზე დაკვირვების, პრობლემის აღმოჩენისა და შესაბამისი დასკვნების გამოტანის, მწერლის სათქმელის სწორად

პოლ ვალერი ჩვეული მახვილგონივრულობით ასე მიმართავს მწერალს: „ _ თქვენ გსურდათ დაგეწერათ წიგნი? დაწერეთ? კი, მაგრამ, რას მიელტვოდით? რომელიღაც მაღალ