ეს იყო 2004 წელს. მეორე კურსზე ვიყავი მაშინ. მობილური არ მქონდა და სახლის ტელეფონის გულის გამაწვრილებელმა ხმამ გამაღვიძა. ძალიან ადრე

ზოგადად ლიტერატურაში და, კონკრეტულად პოეზიაში, წარმატებამდე მიმავალი გზა, როგორც წესი, რთული, ხანგრძლივი, წინააღმდეგობებით და იმედგაცრუებებით სავსეა. ვინც მიზანსწრაფულია და ამ

თამაზ და ოთარ ჭილაძეების დაბადების თვე-  მარტია.  ალბათ სიმბოლურია, რომ ისინი ერთ თვეში დაიბადნენ. ესეც უსვამს ხაზს, რომ ისინი იყვნენ

ნუკრი ბერეთელის პირველი და ჯერჯერობით ერთადერთი კრებული „ჩიხი” 2012 წელს გამოსცა გამომცემლობა „ინტელექტმა”. კრებული 2013 წელს პრემია „საბას” მოკლე სიაში

ვდგავარ აივანზე და ბაგებს გავყურებ. ჯერ კიდევ კარგად ჩანს სტუდქალაქის ორი მაღალი შენობა. „ჯერ კიდევ” იმიტომ, რომ მშენებარე კორპუსი სულ

“დღეს დილით მოულოდნელად გარდაიცვალა ქართველი პოეტი და მთარგმნელი, 34 წლის ნინო ნეკერიშვილი. სა­ზო­გა­დო­ე­ბის დიდი ნა­წი­ლი მას ნინა სტარკ-ნე­კე­რის სა­ხე­ლით იც­ნობ­და.

არჩილ ქიქოძის შემოქმედებას პირველად ძალიან უცნაურად და, ერთგვარად, რომანტიკულადაც კი გავეცანი. არ მახსოვს, რომელი წელი იყო. ღამით მოვხვდი რუსთაველზე, მელიქ

იყო, დრო, როცა ერთი სული მქონდა, როდის დამთავრდებოდა უნივერსიტეტში გამოცდები, რომ სოფელში წავსულიყავი. წასვლის წინა ღამით, რა თქმა უნდა, მღელვარებისგან

მიუხედავად იმისა, რომ ოპერის დიდ მცოდნედ ვერ ჩავითვლები, სულ მინდოდა ოპერაზე დამეწერა. ყველამ ვიცით რომანტიკულ საბურველში გახვეული ფატალური ისტორია იმ

არ ვგულისხმობ ედგარ პოს მისტიკას, ლავკრაფტის შემაშინებელ სიუჟეტებს ან კინგის ლამის იაფფასიან ტრიუკებს. არა, ვგულისხმობ წიგნებს, რომლებიც ვერ წავიკითხეთ, რომლებმაც