Covid19-ად წოდებულმა ვირუსმა სრულიად შეცვალა სასწავლო პროცესი. მასწავლებლებმა თუ მოსწავლეებმა, ლექტორებმა თუ სტუდენტებმა საკლასო ოთახებიდან ვირტუალურ აუდიტორიაში გადავინაცვლეთ. ეკრანის მიღმა

იმედია, არ მეჩვენება, რომ ბოლო დროს ჩვენმა სიტყვებმა განსაკუთრებული ძალა შეიძინეს. განვითარებული მოვლენების  გამო, ბოლო დროს-მეთქი, ვწერ, თუმცა მანამდეც ყოველთვის

დამეთანხმებით, რომ  გაკვეთილის დაწყებისას, რაც არ უნდა საინტერესოდ გავაცნოთ მოსწავლეებს გაკვეთილის თემა და მიზანი – რესურსი მაინც გადამწყვეტ როლს თამაშობს

მოგეხსენებათ, COVID-19-ის პანდემია არაა პირველი შემთხვევა, როცა ადამიანებს დროებით უარის თქმა უწევთ ცხოვრების ჩვეულ სტილსა და რიტმზე. მაგალითად, შავი ჭირის

კორონავრუსი და რასისტული განწყობები მაშინ, როცა საქართველოში კორონავირუსით ინფიცირების ჯერ კიდევ არცერთი შემთხვევა არ იყო აღრიცხული, სკოლებში ჩვეულებრივი გაკვეთილები ტარდებოდა

როგორ ვესაუბროთ ბავშვებს ძალადობაზე, დანაშაულსა და ომზე გრაფიკული გამოსახულებების, შემაშფოთებელი ინფორმაციისა და საზარელი სათაურების სიმრავლეს ბავშვის კეთილდღეობაზე გავლენის მოხდენა შეუძლია.

რამდენიმე დღის წინ ქუჩაში ჩემს წინ მიმავალი დედა-შვილის უცნაური დიალოგის უნებლიე მოწმე გავხდი. „შენ მწარედ ინანებ დედასთან ასეთი ტონით ლაპარაკის

ექსპერტები გვირჩევენ საიზოლაციო სტრესული ყოფის ჩვენსა და ბავშვების სასარგებლოდ ამუშავებას. ძირითადი ფიზიოლოგიური საჭიროებანი რა თქმა უნდა, ჩვენს შვილებს შეუძლიათ დამოუკიდებლად