ისტორიის გაკვეთილი შიდა ქართლის ერთ-ერთი სკოლის მეხუთე კლასში დაიწყო და იამაიკაზე დამთავრდა – იმ დღიდან სამუდამოდ დამახსოვრებულ კუნძულზე. კარიბის ზღვაში

ოზის სამეფო კარის ჟამთააღმწერელი – ფრენკ ბაუმის წიგნების შესახებ თუ მკითხავთ, რომელია ჩემი საყვარელი საბავშვო წიგნი, პირველ ნომრად ფრენკ ბაუმის „ოზის

საბავშვო ლიტერატურა ბევრია, საბავშვო ლიტერატურული ჟურნალი – ცოტა. ამ ცოტას კი სულ ახლახან ერთი კარგი და მრავალფეროვანი, ბევრის მომცველი და

ქართული (თუნდაც სუსტი) ფილმები ხომ ისეთია, ათასჯერ გვაქვს ნანახი, მაგრამ რომელიმე არხზე როცა უჩვენებენ, კიდევ ერთხელ ვუყურებთ სიამოვნებით. საზ. მაუწყებელზე

ლუკა ჩემი მეგობრების შვილია და მასზე „დაკვირვება“, მე პირადად, იმ დროიდან დავიწყე, როცა ის, თავისი უცნაური და მასშტაბური ინტერესებით თავის

დედაჩემი რაც დაიბადა, მას შემდეგ სულ სოფელში ცხოვრობს, მაგრამ ვერასოდეს იქცა ყოჩაღ სოფლელ ქალად და ქვრივად. აი, ისეთად, წლები და

მეგობარი სანამ წლევანდელი შობა დადგებოდეს,  ჩემი და ცირას ორი წლის წინანდელი შობისა  უნდა გითხრათ. ცირა ჩემი მეგობარია. ჩვენ სოფელში ერთი

ზოგადი განათლების შესახებ საქართველოს კანონის მესამე მუხლში ვკითხულობთ, რომ სახელმწიფო პოლიტიკის ერთ-ერთი ძირითადი მიზანია მოსწავლის ეროვნული და ზოგადსაკაცობრიო ღირებულებების მატარებელ

ბოლო ხანს მოზარდებს შორის მომხდარმა და ფატალური შედეგებით დასრულებულმა ორმა დაპირისპირებამ (თბილისსა და ქუთაისში) მთელი ქვეყანა აალაპარაკა. ვერ ვიტყვით, რომ

ჩვენ ბევრნი ვიყავით, ალბათ ორმოცდაათნი, ისინი – კიდევ უფრო მეტი. ჩვენ ჟანგიანი ჯაჭვები გვქონდა, ბოთლების ნამტვრევები, სახლებიდან მოპარული ერთი-ორი დანა.