”ადამიანი ჰგავს იმ ქვეყანას, რომელსაც მისი სამშობლო ჰქვია”… ”მე მარცვალი ვარ, ღმერთის კალთიდან გადმოვარდნილი”… ჰო, მაგრამ, სად წავა ჩემი სული

(პიროვნული ღირსების გადარჩენისათვის , ანუ რატომ არ სთხოვს თემი პასუხს ჯოყოლას მუსას მოკვლის გამო და სხვა) პიროვნული  ღირსებების დაცვა და

ფილოლოგიურზე რომ ვსწავლობდი, უახლესი ქართული ლიტერატურის შესწავლა, სადღაც ჭაბუა ამირეჯიბთან მთავრდებოდა. და რა გასაკვირია, რომ სასკოლო პროგრამაშიც ძალიან ცოტა მეგულება

თავისუფლების იდეა მეცხრამეტე საუკუნის ქართული ლიტერატურის უმთავრესი ღირებულებაა, რომელიც აკაკი წერეთლის შემოქმედებაში მრავალმხრივ არის წარმოჩენილი. შამილის, როგორც ისტორიული პიროვნების, კავკასიის

  ქართული ენა და ლიტერატურა იმ ტიპის სასწავლო საგანთა რიცხვს მიეკუთვნება, რომელიც სხვადასხვა (საგნობრივი, ზოგადი) კომპეტენციის განვითარებაზე კომპინირებული მეთოდებით ზრუნავს.

„გრიგოლ ხანძთელის ცხოვრების“ შესწავლისას მოსწავლეებს, მართალია, უკვე აქვთ ძველ ქართულ ტექსტებზე მუშაობის გამოცდილება შუშანიკისა და აბოს წამების გაცნობის შედეგად, მაგრამ

კაცობრიობას ქათმისა და კვერცხის პირველობაზე არ უკამათია იმდენი, რამდენსაც ფილოლოგები მხატვრულ ხერხებსა თუ სახეებზე  კამათობენ ( მომიტევეთ ჰიპერბოლიზება). ძალიან რომ

ამ ლექსის  მხატვრული სამყარო კიდევ ერთხელ გვაჯერებს, რომ ვაჟა-ფშაველა უნივერსალური ხედვისა და აზროვნების პოეტია. მის თვალთახედვაში სამყარო ირეკლება, როგორც მთლიანი,

ქართველებს თუ რამით შეგვიძლია თავმოწონება ცივილიზებული სამყაროს წინაშე, უპირველესად – ქართული ლიტერატურით. მრავალი ისეთი ავტორი გვყავს, რომელთათვისაც მსოფლიო ასპარეზი ალალია.

სასკოლო ასაკის საბაზო და საშუალო საფეხურზე  შედარებით იოლია ეპიკური ტექსტების გაგება, ანალიზი და შეფასება, რადგან მარტივია ნარატივის სიუჟეტის აღქმა და