(გიგი თევზაძის ერთი თარგმანის გამო)   “კარგი ლექსი ჰქვია ისეთ ლექსს, სადაც ემოცია აზრითაა გადმოცემული, ხოლო აზრი – სიტყვებით”. რობერტ

„ის (პოეტი), როგორც ფორმა, არის საშუალება, რომლის მეშვეობითაც ლაპარაკობს ღმერთი ან ეშმაკი.…პოეტის ხილული ფორმა არის ისეთივე ნიშანი, როგორც ბგერა, ნოტი…

„სამად გაშლილა ის ერთი: ვარსკვლავად, ბულბულ–ვარდადო, თქვენ ერთმანეთი რადგანაც ამქვეყნად შეგიყვარდათო”. აკაკი   „პოეზიის აფთიაქის“ აბებს ასეც ვამოწმებ ხოლმე: რომელიმე

  (დიალოგი ჰარუნ ჩიმქესთან)   რიზეს უნივერსიტეტში სტუმრობისას ქართველ პროფესორებთან (პროფ. რუსუდან საღინაძე და ასოც. პროფ. მაია კიკვაძე) ერთად ჩვენი

თურქეთის ისტორიაში პირველად  რამდენიმე უნივერსიტეტში (ყარსის, დუზჯეს, არდაგანის უნივერსიტეტებში) საფუძველი ჩაეყარა ქართული ენისა და ლიტერატურის სპეციალობას, რასაც საფუძვლად დაედო საქართველოსა

  ლეონტი მროველის „ქართლის ცხოვრებაში“ ერთგან ვკითხულობთ: „მაშინ იქმნა გლოვა და ტირილი და ტყება ყოველთა ზედა ქართველთა წარჩინებულითაგან ვიდრე გლახადმდე

გუჩა კვარაცხელიას ვერლიბრის ა(მ)ბები   „ის გამოჩნდეს, ვისაც მკაცრი დუმილის ნაკრძალოვან სივრცეში შეესვლება.“ გუჩა კვარაცხელია   სხვა ვერ გაიგებს, სხვა

დაარეგულირე შენი ARTერიული წნევა პაპუნა ფირცხალაიშვილი   როგორც იცით, ჩვენი „პოეზიის აფთიაქი“ ახალ-ახალი რაკურსებით წარმოგიჩენთ სიტყვის ძალას… და არა მხოლოდ

„ლინგვისტიკის მიხედვით, ავტორი მხოლოდ ისაა, ვინც წერს, ისევე როგორც “მე” არის მხოლოდ ის ადამიანი, რომელიც “მე”-ს ამბობს; ენა იცნობს “სუბიექტს”,