„პროფესორი ნაბოკოვი“ – 1980 წელს ამ სათაურით გამოქვეყნდა ჯონ აპდაიკის ესე The New York Review of Books-ში. ვლადიმირ ნაბოკოვის სალექციო

ამასწინათ, ასე 20 წლის წინათ, მამაჩემმა მითხრა, მოდი სადარბაზო დავალაგოთ, სირცხვილია ამ ნაგავში ცხოვრება და სიარულიო. ჩვენ მაშინ მეთექვსმეტე სართულზე

ჩვენ მომხმარებლურ სამყაროში ვცხოვრობთ. ჩვენ მოვიხმართ ყველას და ყველაფერს – საგნებს, ღირებულებებს, ერთმანეთსაც კი… ყველაფერს ვშთანთქავთ, ვამუშავებთ, გარდავქმნით… ერთი სიტყვით,

ინგმარ ბერგმანის ავტობიოგრაფიული წიგნის „Laterna Magica“-ს კითხვისას არაერთხელ გავიფიქრე, რა უცნაურია, თითქოს ბავშვი ჰყვება თავის ამბავს-მეთქი. დიდი შვედი რეჟისორი, რომელიც

საბჭოთა კავშირის დაშლა ყველასთვის სხვადასხვა რამესთან ასოცირდება. ჩემთვის კი ეს ამბავი 2 მნიშვნელოვან ფიქსაციასთანაა კავშირში – რუსული მანეთი რომ გაუქმდა

შოთა ჩანტლაძე ყოველ საღამოს უნივერსიტეტის ბაღში მის მოსასმენად შეკრებილ უმცროს კოლეგებს ეუბნებოდა ხოლმე: არ არის საჭირო ყველაფრის წაკითხვა, რაც ხელში

დაახლოებით 2007 წელი იქნებოდა, როცა ლიტერატურულ საიტებს მივაგენი. ჯერ ვეცნობოდი, ვათვალიერებდი, რა ხდებოდა, რა ტენდენციები იყო თანამედროვე ქართულ პოეზიაში, ვინ

ჯეიმს ფენიმორ კუპერის „ჯაშუში“ – პირველი ჯაშუშური რომანი, რომელმაც დიდ და ანგარიშგასაწევ ლიტერატურულ ტრადიციას დაუდო დასაბამი – თორმეტი წლისამ წავიკითხე.