გამარჯობა, ანიკა ბოლო დროს ბევრჯერ დავაპირე, შენთვის მომეწერა. მომეწერა და მეთქვა, როგორ მახარებდა ბავშვობაში შენი არსებობა – უფრო მეტად, ვიდრე

თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში ყოველდღე რამდენიმე ღონისძიება იმართება. ღონისძიებათა შინაარსი განსაკუთრებით მრავალფეროვანია. ერთ სართულზე, მეზობელ აუდიტორიებში შეგიძლიათ მოუსმინოთ საჯარო ლექციას ფრიდრიხ

ბარბარე ჯორჯაძე მეცხრამეტე საუკუნის ქართული კულტურის უმნიშვნელოვანესი წარმომადგენელია. გარდა მრავალმხრივი ლიტერატურული და საზოგადოებრივი მოღვაწეობისა, საინტერესოა მისი დამოკიდებულება ქართულ ენასთან, როგორც

„მესხმა ბურთი გაიტანა კარში, სახიფათო მდგომარეობაში” – საოჯახო ზეპირისტყვიერების ისტორიკოსები დღემდე დავობენ, მე მეკუთვნის ეს სტრიქონები თუ ჩემს ბიძაშვილს. ღრმა

დღეს პირველი ივნისია, ბავშვთა დაცვის საერთაშორისო დღე.  ცნობილი და ნაკლებად ცნობილი  ადამიანები ტრაფარეტულ ფრაზებს გვეტყვიან ბავშვთა დაცვის აუცილებლობასა და მექანიზმებზე,

ერთი ეგეთი კაი კაცი იყო მეცხრამეტე საუკუნეში, ვილჰელმ მაქსიმილიან ვუნდტი, გერმანელი ფსიქოლოგი, ფიზიოლოგი, ანთროპოლოგი და მოკლედ, ჩვენში რომ იტყვიან ლიტერატურულად,

„თუ იქით წახვალ, საითაც შენი შიში უფრო მძაფრდება, მაშინ სწორ გზას ადგახარ”, – წერს მილორად პავიჩი ერთგან. სწორედ ამ პრინციპის

სად იწყება მხატვრული ლიტერატურა? – რა თქმა უნდა, იქ, სადაც ადამიანები ცნობილი სიუჟეტების ინტერპრეტაციებს იწყებენ, იქნება ეს მითი, ლეგენდა თუ