ინტერნეტგაზეთ „მასწავლებლის” სამუშაო შეხვედრებისას, ზაალ ჩხეიძესთან საუბრის შემდეგ, სტატიისთვის კარგი იდეა გამიჩნდა. იქნებ თვითონაც დაწეროს ამაზე და, დარწმუნებული ვარ, ჩემზე

მეტაფორა ახალი არომატია მას, ვინც ყურადღებას მიაქცევს ენაში ისეთ მოვლენას, როგორიცაა მეტაფორა, მალე ადამიანთა ენა მთლიანად მეტაფორული მოეჩვენება. ბ ი

17 ნოემბერი  გალაკტიონ ტაბიძის დაბადების დღეა. ამ დღეს ჩემებურად აღვნიშნავ, მთელი დღის განმავლობაში მონატრებულ ლექსებს ვკითხულობ. ყოველ ჯერზე ახალ გალაკტიონს

მხატვრული ლიტერატურა რომ დიდ ზემოქმედებას ახდენს მოსწავლეთა მორალურ განვითარებაზე, ამის შესახებ ბევრი დაწერილა და კიდევ ბევრი დაიწერება. ამჯერად კოლბერგის მორალური

“კაცთა საზოგადოების წესიერი აგებულებისთვის”, როგორც ილია ჭავჭავაძე იტყოდა, მნიშვნელოვანია, მისმა თითოეულმა წევრმა გამოიკვლიოს და გააანალიზოს ის ღირებულებები, რომლებითაც აღნიშნული საზოგადოება

მშობლიური ენისა და ლიტერატურის სწავლების მეთოდიკაში ძალიან ძნელია (და საფრთხილოც) ახალი იდეების შეთავაზება და ნოვაციების შეტანა, არადა, ეს სწორედ ის

აზრი ღრუბელია და წვიმა _ სიტყვები… სემიოტიკური ესეი სემიოტიკაზე   კარგი იქნებოდა, სიტყვების გარეშე შეგვეძლოს ახსნა, გაგებინება, აზრის გადაცემა… ერთი

ახალი თემის ძიებაში მოწაფეებსა და მასწავლებლებს ხშირად ვესაუბრები სხვადასხვა საკითხზე. რამდენიმე დღის წინ უმცროსმა მეგობარმა, რომელიც დამამთავრებელ კლასში სწავლობს, მითხრა,

– შუშანიკს, – მიპასუხა მეათეკლასელმა ისეთი ხმითა და გამომეტყველებით, თითქოს რაიმე ოკულტურ მეცნიერებას ან მსხვერპლშეწირვის რიტუალს ასწავლიდნენ სკოლაში. სტატიის დაწერაც

მახსოვს, სკოლაში მოსწავლეების უმეტესობას არ გვიყვარდა ცნობილი ადამიანების ბიოგრაფიების სწავლა. პირადად მე დღემდე ვერაფრით გავუშინაურდი თუნდაც ჩემი საყვარელი მწერლებისა და