ამ ლექსზე ინტერნეტში, რომელიღაც საიტზე, ერთი მოსწავლის ასეთი კომენტარი წავიკითხე: „- რა იგულიხსმება „სულიკოში“? ეს ალბათ მხოლოდ ავტორმა იცის…“  მომინდა,

კლასიკის მარტივი განმარტება ყველამ იცის: ის, რაც მოდიდან არ გადადის… მაგრამ მაინც: რა ფენომენია „ვეფხისტყაოსანი?“ სულ პირზე გვაკერია, ამ პოემის

გალაკტიონ ტაბიძის „მერი“ „მას შემდეგ, რაც დაიბეჭდა ჩემი ლექსი „მერი“, ძალიან ხშირად მკითხავდნენ, ვინ იყო ეს მერი, მაგრამ ყოველთვის უარს

მსოფლიოში 14-ზე ბევრად მეტი მოქმედი დამწერლობაა. დღეს დაახლოებით 60 დამწერლობა გამოიყენება, ხოლო ისტორიაში არსებული სამწერლობო სისტემების რაოდენობა რამდენიმე ასეულია. ამ

ნაწილი 2 მეორე ბრალდება – პროვინციალიზმი: პროვიცნიალიზმი რომ დიალექტიზმის მოჭარბებას ან ლექსის გაურანდავ, უბრალო სტილს გულისხმობდეს, მაშინ ლექსები „ქალავ“, რომელსაც

ამ სტატიის წერა რომ დავიწყე, თენგიზ ჩანტლაძის ცნობილი სკეტჩი გამახსენდა, პერსონაჟს ხახვისა და ლეღვის მყნობის საფუძველზე ექსპერიმენტული ჯიშის ხილი რომ

2012 წელს ჩავაბარე მასწავლებლის სასერტიფიკაციო გამოცდა და მხატვრული ტექსტების სწავლების მეთოდიკის ნაწილში, მახსოვს, ავირჩიე დავალება „როგორ ვასწავლოთ ანა კალანდაძის ლექსი

თავიდანვე გეტყვით, რომ ეს, ეგრეთ წოდებული, ლექსის წაკითხვის სავარჯიშო, არც ერთადერთია და არც საყოველთაო, მაგრამ შემოთავაზებულ კითხვებზე პასუხი და დისკუსია

ნიკოლოზ ბარათაშვილის „მერანში“ გასაანალიზებელი უამრავი საკითხია. დღევანდელ წერილში ლექსის მხოლოდ ერთ მონაკვეთზე და ამ მონაკვეთში წამოწეულ საკითხზე შევჩერდები, რადგან მისი

„ლექსის წაკითხვა არ ნიშნავს ლექსის კითხვას… ლექსის წაკითხვა არ ნიშნავს მის გაგებას, ლექსის გაგება არ ნიშნავს მის შეგრძნებას… ლექსი –