წიგნიერების საერთაშორისო კვლევამ აჩვენა, რომ საქართველოს სკოლების დაწყებითი კლასების მოსწავლეებისთვის ყველაზე მარტივია ტექსტში მოცემული ზედაპირული ინფორმაციის გაგება. რაც შეეხება ტექსტიდან

მიუხედავად თანამედროვე მიდგომებისა, სწავლა ხშირად ხდება მოსაწყენი. არაფერი ისე ცუდად არ მოქმედებს მოზარდის აკადემიურ მოსწრებაზე, როგორც ინტერესისა და მოტივაციის უქონლობა.

ქალაქში ბევრგან ნახავ აფიშებს, წარწერებს კედლებზე, რეკლამებს ბილბორდებზე: „გვახსოვდეს აფხაზეთი“, „აფხაზეთი ჩემი ტკივილია“, მაგრამ ვის უნდა, რომ რეალურად გვახსოვდეს ის

რატომ უჭირთ მოსწავლეებს ლიტერატურული ტექსტის გაგება-გააზრება? მიზეზი მრავალია. ამას მოწმობს საერთაშორისო კვლევების შედეგები. ერთი შეხედვით, გაკვეთილის მიზანი ყველა მასწავლებლისთვის უცვლელია,

ფერი მხატვრულ ტექსტებში უმნიშვნელოვანესი ესთეტიკური კატეგორიაა. სიმბოლიკაში მას საინტერესო დატვირთვას აკისრებენ მწერლები. ფერით შესაძლებელია ისეთი ქვეტექსტის მინიჭება ავტორის სათქმელისთვის, რაც

წმინდანებისა და მკვდრების დღესასწაული ჰქვია ცნობილი მექსიკელი მწერლის, ოქტავიო პასის, ესეს, რომელშიც გაანალიზებულია, რა კრავს და აერთიანებს ხალხს სხვადასხვა ეროვნული

გურამ რჩეულიშვილის “ალავერდობა” და გურამ დოჩანაშვილის “კაცი, რომელსაც ლიტერატურა ძლიერ უყვარდა” ორი გურამი, ორივე – მეოცე საუკუნის 30-იან წლებში დაბადებული

ესგ-ის მიხედვით, თითოეული გამჭოლი კომპეტენცია მნიშვნელოვანია სწავლების პროცესში, მედიაწიგნიერება კი საშუალებას აძლევს მოსწავლეებს, უხვი და მრავალფეროვანი ინფორმაცია დაახარისხონ, გაფილტრონ და

სულხან-საბა ორბელიანის სახელს უკავშირდება ქართული ლიტერატურის აღორძინების ეპოქა, რომელიც მოსდევს ექვსსაუკუნოვან ჩავარდნას, გენიალური „ვეფხისტყაოსნის“ გადამწერების, ინტერპოლატორებისა და ეპიგონების წყალობით რომ

ენის გრამატიკული კურსის შესწავლა ოდითგანვე ხორციელდებოდა  ზოგადსაგანმანათლებლო სკოლაში და ყოველთვის იყო დამოკიდებული პედაგოგის კომპეტენციაზე. ამ შემთხვევაში მეცნიერების ცოდნას კი არა,