კვირა, ივნისი 22, 2025
22 ივნისი, კვირა, 2025

მასწავლებელის პროფესიის მომავალი მასწავლებელს არ ექნება არასტაბილურობის და უსამართლობის განცდა

0
ჟურნალ „მასწავლებლის” და ინტერნეტგაზეთ „mastsavlebeli.ge”-ს კითხვებს, მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ეროვნული ცენტრის დირექტორის  მოდგილე, ირინა აბულაძე პასუხობს

საზოგადოებისთვის ცნობილია, რომ უკვე არსებობს „მასწავლებელთა მომზადების, პროფესიული განვითარებისა და კარიერული ზრდის სქემის” ჩარჩო. სქემა მასწავლებლებში დიდ ვნებათა ღელვას იწვევს – მათ აღელვებთ თავიანთი მომავალი. როგორი იქნება ახალი სქემა, რა უპირატესობა ექნება მას არსებულთან შედარებით?
დოკუმენტი ჯერ კიდევ განხილვის პროცესშია, თუმცა სქემის კონტურები, როგორც თავადაც აღნიშნეთ, უკვე გამოიკვეთა. არსებულისგან მას უმთავრესად ის განასხვავებს, რომ არსებული დოკუმენტი არეგულირებს მხოლოდ პროფესიული განვითარების მიმართულებას, ანუ ეხება მხოლოდ სერტიფიცირებულ მასწავლებლებს, ისიც მათგან მხოლოდ მათ განვითარებას ვინც ნებაყოფლობით ჩაერთო პროფესიული განვითარების სქემაში;  ახალი რეგულაცია კი მოიცავს როგორც პროფესიული განვითარების, ისე პროფესიაში შესვლის, პროფესიული განვითარების, კარიერული ზრდისა და შეფასების კომპონენტებსაც. ეს არის მასწავლებლის პროფესიის მარეგულირებელი ერთიანი დოკუმენტი და ეხება უკლებლივ ყველა ზოგადსაგანმანათლებლო სკოლის მასწავლებელს; 
მოგეხსენებათ, მასწავლებლის პროფესია რეგულირებად პროფესიებს მიეკუთვნება, თუმცა მისი რეგულირება დღემდე არ ხორციელდებოდა. არ არსებობდა იმის მკაცრი კრიტერიუმები, ვის შეეძლო პროფესიაში შესვლა, როგორ ენიჭებოდა ან როდის წყდებოდა მასწავლებლობის უფლება, როგორ ხდებოდა კარიერული ზრდა და საქმიანობის შეფასება და ა. შ. გარდა ამისა, მოსაწესრიგებელია საუნივერსიტეტო მომზადების ნაწილიც, კერძოდ ეროვნულ კვალიფიკაციათა  ჩარჩოში არ არის დაკონკრეტებული მასწავლებელთა კვალიფიკაცია ამომწურავად, არსებობს მხოლოდ რამდენიმე ზოგადი კვალიფიკაცია, ვთქვათ, “დაწყებითი საფეხურის მასწავლებელი” , რაც პრობლემას ქმნის ხარისხიანი მასწვლებლის მომზადების პროგრამების შესაქმნელად; ამ მიმართულებით ერთადერთი მარეგულირებელი დოკუმენტი მასწავლებლის პროფესიული და საგნობრივი სტანდარტია.

საგნის მასწავლებელმა აუცილებლად უნდა იცოდეს, რა მოეთხოვება, ვის შეუძლია მისი კომპენტეციის შეფასება და როგორია შეფასების ინსტრუმენტები.
მასწავლებლის პროფესიასთან დაკავშირებულ გაურკვევლობებს იქამდე მივყავართ, რომ ამ პროფესიის არჩევის მოტივაცია დაბალია, ხოლო მათი უმეტესობა, ვინც ამ პროფესიაში მოდის, ამას გაუაზრებლად აკეთებს. მომავალი მასწავლებლისთვის არც სახელფასო ანაზღაურებაა მიმზიდველი და  არც პროფესიული განვითარებისთვის შექმნილი გარემო. გამოცდილებამ აჩვენა, რომ მიუხედავად იმისა, რომ პროფესიაში შესვლისთვის პრაქტიკულად არანაირი წინაღობა სამართლებრივად არ არსებობს,  მასწავლებლად გახდომის დაინტერესებამ არ იმატა.  
პრობლემის მოგვარების გზა ასეთია: მოხდეს პროფესიის მარეგულირებელი კომპონენტების ინტეგრირება ყველა დონეზე, რათა ლოგიკური გახდეს კავშირები საუნივერსიტეტო მომზადებიდან პროფესიაში შესვლის, განვითარებისა და შეფასების მიმართულებით. აუცილებელია სახელფასო დაინტერესებაც. სტუდენტი უნივერსიტეტში განაცხადს რომ გააკეთებს, უკვე უნდა იცოდეს, რა კომპეტენცია ექნება პროგრამის  დამთავრების შემდეგ. მას უნდა ჰქონდეს იმის განცდა, რომ პროფესიაში შესვლას გამჭვირვალე და სანდო მექანიზმები დაარეგულირებს. უნდა ჰქონდეს განვითარების შესაძლებლობაც, პროფესიული საქმიანობის შედეგი კი ხელფასზე აისახოს. აქვე ვიტყვი, რომ ვერც ერთი სისტემა ვერ იქნება წარმატებული რომელიმე ერთი კომპონენტის ხარჯზე. აუცილებელია კომპლექსური მიდგომა სხვადასხვა მიმართულებით – არა მხოლოდ ხელფასი, არა მხოლოდ შეფასება, არა მხოლოდ პროფესიული განვითარება, არამედ ყველაფერი ერთად და ურთიერთდაკავშირებულად. 
შეუწყობს თუ არა ხელს ახალი სქემა სკოლას, გახდეს ავტონომიური და მასწავლებელი თავად წყვეტდეს, როგორ იზრუნოს საკუთარ პროფესიულ განვითარებაზე? საინტერესოა ამ სქემის დანერგვის გზები და ხერხებიც.
პროფესიული განვითარების სქემა ახალი  სისტემის ერთ-ერთი კომპონენტია. ახალი სისტემის მიხედვით, ყველა კომპონენტი ერთიანობაში უნდა განვიხილოთ. მაგალითად, პროფესიული განვითარების მიმართულებით უნდა ვეცადოთ, გადავიდეთ ტრენინგ-სისტემიდან უწყვეტი პროფესიული განვითარების კონცეფციის დანერგვაზე და ამის განმხორციელებელი მხოლოდ სახელმწიფო არუნდა იყოს. მნიშვნელოვანია, მასწავლებელმა საკუთარ საკლასო პრაქტიკაზე დაფუძნებით, კოლეგებსა და სკოლასთან თანამშრომლობით დაადგინოს პროფესიული საჭიროებები და ამის შემდეგ აირჩიოს პროფესიული განვითარების ის გზა, რომელიც სჭირდება. ასეთ ინდივიდუალურ მიდგომებს კი ცენტრალიზებული გზით ვერ გავუმკლავდებით, ამიტომ მნიშვნელოვანია უნივერსიტეტებისა და არასამთავრობო ორგანიზაციების ჩართულობა. სახელმწიფომ უნდა იტვირთოს აკრედიტაციის და, საზოგადოდ, ხარისხის მაკონტროლებლის როლი, მაგრამ ის, ვინც ამ მოთხოვნებს დააკმაყოფილებს, ბაზარზე უნდა გაჩნდეს სწორედ იმისთვის, რომ უპასუხოს მასწავლებლის ინდივიდუალურ-კონკრეტულ საჭიროებებს პროფესიული განვითარების მიმართულებით. 
რაც შეეხება შეფასების ნაწილს, ამაში მასწავლებლები და სკოლები უნდა იყვნენ ჩართულნი. პროცესი იწყება მასწავლებლის თვითშეფასებით და ამის შემდეგ იგეგმება მისი პროფესიული განვითარების გზა. შეფასების კომპონენტი (პროფესიული საქმიანობის ამსახველი პორტფოლიო და საკლასო დაკვირვება) განხორციელდება შერეული-ცენტრალიზებული და დეცენტრალიზებული მიდგომით. ჩვენ ვაცნობიერებთ, რომ ზოგიერთ სკოლას შეუძლია ადმინისტრირება გაუწიოს შიდა სასკოლო შეაფსებას, ზოგი კი ინსტიტუციურად ამისთვის ნაკლებად  არის. მთავარი პრინციპი ის გახლავთ, რომ სკოლაში უნდა შეიქმნას და გადამზადდეს ჯგუფები. სწორედ ისინი დააკვირდებიან საკუთარ მასწავლებელს. საკლასო დაკვირვების კომპონენტზე ამჟამად მუშაობს შეფასებისა და გამოცდების ეროვნული ცენტრი, რომელიც 2015 წლის განმავლობაში ეროვნული სასწავლო გეგმების დეპარტამენტის, მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ცენტრის და სკოლების   ჩართულობით შეიმუშავებს საკლასო დაკვირვების ინსტრუმენტს. შემდეგ პროცესი გვაჩვენებს, ვის და რა დონეზე შეეძლება ამ ინსტრუმენტის გამოყენება. მთავარი ამოსავალი ამ დეცენტალიზებული მიდგომის არის ის, რომ არ შეიძლება სკოლა იყოს მოწყვეტილი პროცესებს, განსაკუთრებით ხარისხის მართვის მიმართულებით, რომელიც მიმდინარეობს მის კედლებში. 
რაც შეეხება პორტფოლიოს, რომლის მეშვეობითაც მოხდება კონკრეტული კომპეტენციების დადასტურება,  მასწავლებლის პროფესიულ სტანდარტზე დაფუძნებით – ყველა მასწავლებელს ექნება შესაძლებლობა, შეფასების ციკლის განმავლობაში წარმოადგინოს დადასტურებები, რომლებიც მის კონკრეტულ კომპეტენციას წარმოაჩენს.. 
მასწავლებლებს წინასწარ ეცოდინებათ, რა ექნებათ წარმოსადგენი, ეცოდინებათ შეფასების რუბრიკები. ასე რომ, 2015 წელი იქნება მოსამზადებელი, შეფასების რუბრიკების დახვეწისა და პროფესიული განვითარების სისტემის გარდაქმნის წელი. პირველი შეფასება კი განხორციელდება 2016-2017 სასწავლო წლის ბოლოს, მას შემდეგ რაც ყველა ინსტრუმენტი გამოიცდება და მზად იქნება გამოყენებისათვის. 
მომზადების პროცესის ხელშესაწყობად, აქვე მინდა ვთქვა ისიც, რომ მომზადდა და  სკოლები უახლოეს დღეებში მიიღებენ ცენტრის ახალ  გამოცემებს “მასწავლებლის პროფესიული სტანდარტი”, “მასწავლებლის პროფესიული სტანდარტის გზამკვლევი”  და  “სკოლის ბაზაზე პროფესიული განვითარების გზამკვლევი”
იმ პირობებში, როდესაც მასწავლებლის პროფესიული განვითარება მის საჭიროებებს მოერგება, სად ხედავთ მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ეროვნული ცენტრის ადგილს?
მიგვაჩნია, რომ მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ცენტრი, უპირველესად, წამყვანი უნდა იყოს მასწავლებელთა პროფესიის რეგულირებასა და გრძელვადიანი ხედვის შემუშავების კუთხით. მეორეა ხარისხის კონტროლი. სწორედ ცენტრი უნდა იყოს სახელმწიფოს მხრიდან ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი მოთამაშე, რომელიც არა მხოლოდ დაგეგმავს, არამედ გააკონტროლებს კიდეც ხარისხს მასწავლებლის პროფესიის განვითარებისათვის საჭირო ღონისძიებების  მიმართულებით. თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ცენტრი აღარ განახორციელებს პროფესიული განვითარების აქტივობებს. ამ მიმართულებით მუშაობა გაგრძელდება. აუცილებლად გაჩნდება იარსებებს ისეთი  ადგილები და მიმართულებები, სადაც კერძო პროვაიდერს არ ექნება საქმიანობის ინტერესი – მაგალითად, მაღალმთიანი რეგიონების ან ძალზე მცირეკონტინგენტიანი სკოლები – და მასწავლებელი პროცესების მიღმა რომ არ დარჩეს, ამის ერთ-ერთი განმხორციელებელი სწორედ ჩვენი ცენტრი იქნება. გავაგრძელებთ მიზნობრივი პროგრამების განხორციელებასაც: ესენია ინკლუზიური განათლების მასწავლებლის მიმართულება, მაღალმთიანი რეგიონების სკოლების ხელშეწყობა, სკოლების ადმინისტრაციისა და მართვის პროგრამა, რესურსებით უზრუნველყოფა, ეროვნული უმცირესობებით დასახლებულ რეგიონებში  სწავლა-სწავლების ხარისხის გაუმჯობესების ხელშეწყობა  და ა.შ.
ჩვენ დაახლოებით 62 ათასი მასწავლებელი გვყავს. ზოგიერთი მათგანი სერტიფიცირებულია. მათ ძალიან აინტერესებთ კატეგორიებად დაყოფის საკითხი. სქემით უკვე განისაზღვრა, რომ სამომავლოდ გვეყოლება პრაქტიკოსი, წამყვანი, უფროსი და მენტორი მასწავლებლები. მათი დაყოფის კრიტერიუმებიც განსაზღვრულია? საიტერესოა, რა ელით იმ მასწავლებლებს, რომლებიც ჩართულნი იყვნენ პროფესიული განვითარების არსებულ სქემაში და კრედიტქულები მოიპოვეს.
როდესაც სქემა დამტკიცდება, სამინისტროს ბაზაზე შეიქმნება სპეციალური კომისია. მასში გამოცდების ეროვნული ცენტრის, სამინისტროსა და არასამთავრობო ორგანიზაციების წარმომადგენლები შევლენ. კომისია დაამტკიცებს კონკრეტულ დეტალებს, რომლებიც სქემის დოკუმენტს მიჰყვება. ერთი მათგანია საფეხურებზე გადანაწილების ეტაპი, რომელიც ამ წლის ბოლომდე განხორციელდება. უკვე განსაზღვრულია კრიტერიუმებიც, რასაც კომისია განიხილავს და დაამტკიცებს. პრაქტიკოს მასწავლებლებად განისაზღვრებიან მოქმედი არასერტიფიცირებული მასწავლებლები, რომლებსაც ზოგადი, პროფესიული, უმაღლესი კვალიფიკაცია აქვთ, წამყვან მასწავლებლებად –  მოქმედი სერტიფიცირებული მასწავლებლები ზოგადი და უმაღლესი განათლების კვალიფიკაციით. უფროსი მასწავლებლის კატეგორია მიენიჭებათ მათ, ვისაც აქვს ორ წელზე მეტი ხნის გამოცდილება და დოქტორის აკადემიური ხარისხი. განაწილების კრიტერიუმები არ უკავშირდება პროფესიული განვითარების პროცესს,  მაგალითად, უფროს მასწავლებლად გახდომა შეეძლება ნებისმიერ მასწავლებელს განურჩევლად მისი აკადემიური ხარისხისა. 
საფეხურებზე განაწილების შემდეგ, კომისია დაადგენს, რა დამატებითი კრედიტქულები შეჰყვებათ კატეგორიებში  განაწილებულ მასწავლებლებს.. შესაძლოა, მასწავლებლები ერთსა და იმავე საფეხურზე იყვნენ, მაგრამ სხვადასხვა სასტარტო პოზიცია ჰქონდეთ. მაგალითად, თუ ერთმა სერტიფიცირებულმა მასწავლებელმა დამატებით ჩააბარა სხვა საგნის სასერტიფიკაციო გამოცდა ან გამოსცა რაიმე რესურსი, მონაწილეობდა გრიფირებული სახელმძღვანელოს გამოცემაში და ა.შ. მას ამისთვის დამატებითი კრედიტქულები მიენიჭება; ან არასერტიფიცირებული მასწავლებელი, რომელიც პრაქტიკოსი მასწავლებლის საფეხურზეა დამატებით კრედიტქულას მიიღებს თუ აქვს ერთ ერთი გამოცდა ჩაბარებული, ან  წარმოადგენს სხვა მიღწევებს პროფესიულ საქმიანობაში.
გარდა ამისა, კომისია აუცილებლად დაამტკიცებს გარდამავალ დოკუმენტს, რომელიც განსაზღვრავს დღეისათვის სქემაში ჩართული მასწავლებლების კრედიტქულების ასახვას ახალ სქემაში.
ვინაიდან დღევანდელ დღემდე სქემაში ჩართული მასწავლებლების შეფასება  არ იყო განსაზღვრული და ეს მხოლოდ 8 წლის შემდეგ უნდა მომხდარიყო, არსებულ სქემაში ჩართული  მასწავლებლები არ ფლობენ ინფორმაციას, თუ რამდენად სრულყოფილად იცავენ ისინი მოთხოვნებს, გარდა ამისა ეს მოთხოვნებიც არ იყო ჩამოყალიბებული გასაგებად. 2011 წლიდან სქემაში ჩართულია ხუთი ათასამდე მასწავლებელი, თუმცა მათ უმრავლესობას რეგისტრაციის გავლის შემდეგ ნაკლებად აქვს რაიმე გამოცდილება დაგროვებული და ეს გასაგებიცაა. მოთხოვნების, შეფასების კრიტერიუმების და 8-8 წლიან პერსპექტივაში პროფესიაში დაწინაურება ცალსახად არ წარმოადგენდა ინტერესის საგანს. თუმცა, ისინი ვისაც აქვს მნიშვნელოვანი შრომა გაწეული, მათი კრედიტქულების გადაანგარიშების კრიტერიუმებს კომისია დაადგენს, რათა მოხდეს მათი ასახვა ახალ სქემაში.  ეს ყველაფერი წლის ბოლოსთვის დასრულდება და მასწავლებლებს ექნებათ სრული ინფორმაცია რა პროცესები განხორციელდება ამ მიმართულებით 2015-2017 წლებში და შემდგომ. 

მსურველთათვის ღია იქნება კარი პროფესიაში შემოსასვლელად?
შემუშავდება რამდენიმე გზა პროფესიაში შესასვლელად. ჩვენ ახლა გარდამავალ ეტაპზე ვიმყოფებით. ახალი საუნივერსიტეტო პროგრამები მეტად მოერგება მასწავლებლის ახალ პროფესიულ სტანდარტს. პრაქტიკის კომპონენტი გაძლიერდება. სტუდენტების პირველი გამოშვება 4-5 წელიწადში გვეყოლება, თუმცა მანამდე პროფესიაში შესვლა  ვერ გაიყინება. მასწავლებლად გახდომა შეეძლება პირს, მისი განათლების, კვალიფიკაციის და გამოცდილების მიხედვით, სწორედ ამის საფუძველზე იქნება განსაზღვრული დამატებითი მოთხოვნები გაივლის ის მასწვლებლის მომზადების პროგრამას, მაძიებლობის პროგრამას თუ ჩააბარებს საგნობრივ გამოცდას. 
გარდა ამისა, სამინისტრო მუშაობს მასწავლებელთა შერჩევისა და დასაქმების წესზეც. სკოლის ადმინისტრაცია ვალდებული იქნება, არსებული ვაკანსია გამოაქვეყნოს საჯაროდ. დადგინდება სკოლის მიერ კონკურსის ჩატარების წესი. სკოლას ექნება იმის შესაძლებლობაც, კონკურსანტს დამატებითი პირობები წაუყენოს, თუმცა ზოგადი შერჩევის  წესი უნიფიცირებული იქნება.
რა მიანიჭებს მასწავლებელს სტაბილურობის განცდას, რა მისცემს მოტივაციას, ჩაერთოს სქემაში და ამ პროფესიაში დარჩეს?
9 სექტემბერს “მასწავლებლის მომზადების, პროფესიული განვითარებისა და კარიერული ზრდის” კონფერენციაზე საქართველოს პრემიერ-მინისტრისგან მივიღეთ დაპირება, რომ მასწავლებლის სახელფასო პოლიტიკა 2015 წლიდან მზარდი იქნება და მიებმება ქვეყნის ბიუჯეტის განვითარებას და მასწვლებლის პროფესიულ განვითარებას და საქმიანობის შეფასებას. 
მასწავლებელს ეცოდინება, რომ სახელფასო ზრდა მნიშვნელოვანწილად დამოკიდებული იქნება მის მიღწევებზე პროფესიულ საქმიანობაში. მიუხედავად იმისა, რომ სერტიფიცირების არსებული მოდელი იცვლება და უფრო კომპლექსური ხდება, ჩვენ ვაღიარებთ მის მცდელობას, მის მიერ გაწეულ შრომას და არსებულ ცვლილებებს წინა გამოცდილებაზე ვაგებთ, და არამც და არამც არ ვუგულებელყოფთ მათ. 
სახელწიფომ მომავალშიც  უნდა შეინარჩონოს კურსი განვითარებისკენ, რომელის განხორციელების გზაც  არ გაუჩენს მასწავლებლებს უსამართლობისა და არასტაბილურობის განცდას, აჩვენებს, რომ ყოველი მომდევნო ცვლილება იქნება ლოგიკური გაგრძელება წინა მოთხოვნებისა, რომლებსაც სახელმწიფო უყენებდა  მასწავლებლებს და რომ ცვლილებები ორიენტირებულია დახვეწაზე და სრული სურათის წარმოდგენაზე, რაც გულისხმობს სხვადასხვა სეგმენტის და ნაწილის გაერთიანებას და დაკავშირებას და არა მათ გათიშვას. 

ესაუბრა ნატო ინგოროყვა

პრაქტიკული კვლევა მასწავლებლის პროფესიული განვითარებისა და სწავლა-სწავლების ხარისხის ამაღლებისათვის

0
” პრაქტიკული კვლევა არის ერთ-ერთი საუკეთესო გზა იმისთვის,
რომ გავიგოთ, რა ხდება ჩვენს სკოლაში, და
როგორ ვაქციოთ ის უკეთეს ადგილად”.
 
(Emily F. Calhoun, 1994)
 
საქართველოს ზოგადი განათლების სისტემა მიზნად ისახავს  ეროვნული და ზოგადსაკაცობრიო ღირებულებების მქონე თავისუფალი პიროვნების ჩამოყალიბებისათვის ხელსაყრელი პირობების შექმნას.[1] ამიტომ ზოგადი განათლების სისტემის ერთ-ერთი მთავარი პრიორიტეტი განათლების ხარისხისა და ხელმისაწვდომობის უზრუნველყოფაა. სკოლის დონეზე კი განათლების ხარისხის გაუმჯობესებისათვის მნიშვნელოვანია კვალიფიციური პედაგოგების გუნდი, რომლებიც მოტივირებულები არიან ერთობლივი მუშაობისა და გამოცდილების გაზიარების საფუძველზე გააუმჯობესონ სასკოლო გარემო. ამისათვის ერთ-ერთი საუკეთესო საშუალება პრაქტიკული კვლევის გამოყენებაა.
საქართველოს განათლების სისტემაში პრაქტიკული კვლევის დანერგვა 2009 წლიდან დაიწყო, როდესაც ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტში ამერიკის შეერთებული შტატების საერთაშორისო განვითარების სააგენტოს ხელშეწყობით ორწლიანი სამაგისტრო პროგრამა ,,განათლების ადმინისტრირება” შეიქმნა. სამაგისტრო პროგრამის სტუდენტები, პრაქტიკული კვლევის მეთოდის გამოყენებით, საგანმანათლებლო დაწესებულებებში არსებულ პრობლემებს შეისწავლიან და სასკოლო საზოგადოების ჩართულობით ცდილობენ მათ მოგვარებას. გარდა ამისა, მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ცენტრმა 2013 წელს „სკოლის ბაზაზე მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების” ქვეპროგრამის პილოტირება დაიწყო. ქვეპროგრამის ფარგლებში იქმნება პროფესიული განვითარების ჯგუფები, რომლებიც ზრუნავენ როგორც საკუთარი, ასევე კოლეგების პროფესიულ განვითარებაზე, ცდილობენ ჩართონ პედაგოგები პროფესიული განვითარების მრავალფეროვან აქტივობებში, რათა ხელი შეუწყონ მათში თვითგანვითარებისა და პროფესიული ზრდის, როგორც ღირებულების ჩამოყალიბებას.
პრაქტიკული კვლევა არის პრობლემის ერთგვარი მეცნიერული გამოკვლევა, რომლის პროცესში თანამშრომლობის საფუძველზე ხდება ახალი ცოდნის გენერირება. ამ ტიპის კვლევის მთავარი პრინციპია გუნდურობა. შესაბამისად, საკვლევი საკითხის/პრობლემის იდენტიფიცირებასა და გადაჭრაზე მუშაობს საკითხით დაინტერესებული ადამიანების, მკვლევრების გუნდი, რომლებისთვისაც მნიშვნელოვანია შედეგზე  ორიენტირებული საქმიანობის განხორციელება.
გუნდურობისა და თანამშრომლობის პრინციპის ერთ-ერთი საუკეთესო მაგალითია სწავლა-სწავლების პროცესი, რომლის ხარისხიანად წარმართვა შეუძლებელია სკოლის სხვადასხვა ინტერესთა ჯგუფების ერთობლივი მუშაობის გარეშე. შესაბამისად, სკოლაში განხორციელებული პრაქტიკული კვლევის პროცესში მკვლევარი შეიძლება იყოს სასკოლო საზოგადოების ნებისმიერი წევრი – დირექტორი, მასწავლებელი, კათედრის ხელმძღვანელი, მოსწავლე და სხვა. მათ ყველაზე უკეთ იციან თავისი სამუშაოს ძლიერი და სუსტი მხარეები, იციან საქმიანობის რა ნაწილშია პრობლემა და ცდილობენ მის გადაჭრას.
აქედან გამომდინარე, პრაქტიკული კვლევა არის საუკეთესო ალტერნატივა იმის წარმოსაჩენად, როგორ შევისწავლოთ სასკოლო გარემო და მივიღოთ გადაწყვეტილება მისი გაუმჯობესების შესახებ. იგი მიმართულია სკოლაში არსებული რეალური პრობლემების კვლევაზე და იძლევა არა მხოლოდ ახალი ცოდნის შეძენის საშუალებას, არამედ მკვლევარს შესაძლებლობა ეძლევა გადაჭრას საკვლევი პრობლემა და დაინახოს  შედეგი. 
რეალური შედეგის მიღწევისა და კვლევის ეფექტიანად განხორციელებისათვის მასწავლებლებმა რამდენიმე ძირითადი ეტაპი უნდა გაიარონ:
§  საკვლევი საკითხის შერჩევა – მასწავლებლების მაქსიმალური ჩართულობისა და დაინტერესებისათვის აუცილებელია, შერჩეული პრობლემა აქტუალური იყოს  ჯგუფის ყველა წევრისთვის.
§  კვლევის მიზნის განსაზღვრა – კვლევის მიზანი უნდა გამომდინარეობდეს საკვლევი პრობლემის გადაჭრის მნიშვნელოვნებიდან და ემსახურებოდეს სკოლაში სწავლა-სწავლების ხარისხის ამაღლებას.
§  კვლევის მეთოდოლოგიის შერჩევა – მკვლევრებმა უნდა ჩამოაყალიბონ ხერხები – როგორ შეისწავლიან მათ მიერ დასახელებულ პრობლემას. კვლევის ინსტრუმენტების შერჩევისას მკვლევარი სრულიად თავისუფალია და ირჩევს იმ ალტერნატივას, რომლის საშუალებითაც საკითხის შესახებ ამომწურავი ინფორმაციის მიღებას შეძლებს.  
§  ინტერვენცია – მონაცემთა გაანალიზებისა და პრობლემის გამომწვევი მიზეზების იდენტიფიცირების შემდეგ,  დგება ინტერვენციის ეტაპი, როდესაც მკვლევარს საშუალება აქვს, მიღებული მონაცემების საფუძველზე შეიმუშაოს სტრატეგია და გადაჭრას პრობლემა. იმ შემთხვევაში, თუ ცვლილებების განხორციელების შემდეგ მიღებული მონაცემები გაუმჯობესებული იქნება, ეს ნიშნავს, რომ აღნიშნული სტრატეგია მკვლევრებმა/მასწავლებლებმა სწორად შეარჩიეს. ამ გზით მკვლევარი თავად პოულობს პრობლემების გადაჭრის გზებს და ყოველი დაბრკოლების გადალახვა მისი პროფესიული ზრდის წინაპირობა ხდება.
§  შეფასება – ინტერვენციის შედეგების შეფასება მკვლევარს საშუალებას მისცემს გაიგოს, მიღწეულია თუ არა კვლევის შედეგი, გადაჭრილია თუ არა პრობლემა.
ამასთან, უნდა აღინიშნოს, რომ პრაქტიკული კვლევა მკვლევარს, ამ შემთხვევაში მასწავლებელს, ხელს უწყობს პროფესიულ განვითარებაში, უვითარებს გუნდური მუშაობის უნარ-ჩვევებს, იზრდება თანამშრომლებს შორის კომუნიკაცია და ხდება გამოცდილების გაზიარება. გარდა ამისა, მასწავლებელთა პროფესიული განვითარებისა და კარიერული ზრდის სქემაში კვლევით სამუშაოებს გარკვეული კრედიტები ენიჭება. კვლევის შედეგებზე დაყრდნობით შესაძლებელია სტატიის ან ანალიტიკური ნაშრომის მომზადება, რომლის საშუალებითაც მკვლევარს შესაძლებლობა ეძლევა, მიღებული გამოცდილება კოლეგებსა და საზოგადოებას გაუზიაროს.
ამრიგად, სკოლაში განხორციელებული პრაქტიკული კვლევა ერთ მთავარ მიზანს ემსახურება – განვითარებაზე ორიენტირებული პრაქტიკოსი მკვლევრის ჩამოყალიბებასა და სკოლისათვის მნიშვნელოვან, პრიორიტეტულ საქმიანობებში პროგრესის მიღწევას. ამიტომ სწავლა-სწავლების პროცესში მნიშვნელოვანია კვლევის ამ მეთოდის დანერგვის ხელშეწყობა და პოპულარიზაცია.
 
 
 
გამოყენებული ლიტერატურა:
1.      საქართველოს მთვარობის 2004 წლის 18 ოქტომბრის N84  განკარგულება „ზოგადი განათლების ეროვნული მიზნების დამტკიცეცბის შესახებ”
2.      საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების მინისტრის 2011 წლის 19 მაისის N90/ნ ბრძანება „მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების სქემის დამტკიცების შესახებ”.
3.      საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების მინისტრის 2008 წლის 21 ნოემბრის  N1014  ბრძანება „მასწავლებელთა პროფესიული სტანდარტის დამტკიცების  შესახებ”.
4.      Wayne K Hoy, Cecil G Miskel. Educational Administration: Theory, Research, and Practice. McGraw-Hill Humanities Social, 2004.
5.      Zeichner, Ken. “Educational Action Research.” In Handbook of Action Research: Participative Inquiry and Practice, by Peter Reason and Hilary Bradbury (eds.), 273-283. London: Sage Publications, 2001.
6.      Karlsen, Jan Irgens. “Action Research as a Method: Reflections from a Program for Developing Methods and Competence.” In Handbook of Action Research: Participative Inquiry and Practice, by Peter Reason and Hilary Bradbury (eds.), 143-158. London: Sage Publications, 2001.
7.      Passmore, William. “Action Research in the Workplace: The Socio-technical Perspective.” In Handbook of Action Research: Participative Inquiry and Practice, by Peter Reason and Hilary Bradbury (eds.), 38-47. London: Sage Publications, 2001.
 
 
[1]საქართველოს მთავრობის 2004 წლის 18 ოქტომბრის განკარგულება N84 „ზოგადი განათლების ეროვნული მიზნების” დამტკიცების შესახებ, გვ.1.

სტერეოტიპული აზროვნების წინააღმდეგ

0
პოზიტიური სწავლება ბავშვს შფოთვის დამარცხებაში, თვითრწმენის გამყარებაში, წარმატების მიღწევაში ეხმარება. ავსტრალიის ერთ-ერთ სკოლაში შემუშავებულია ერთიანი პროგრამა, რომლის ფარგლებშიც მოსწავლეებს „ბედნიერების გაკვეთილები” უტარდებათ.  გილონგის საჯარო სკოლაში პოზიტიური სწავლების პროგრამა 2008 წლიდანაა ჩაშვებული.  

ფსიქოლოგიაში პოზიტიური მიმართულება ადამიანის ფსიქიკის დადებით ასპექტებს იკვლევს. მის ფუძემდებლად ამერიკელი მარტინ სელიგმანი მიიჩნევა. სწორედ მან დაუთმო ფსიქოლოგიაში ჯეროვანი ყურადღება ადამიანის ცხოვრების ისეთ პოზიტიურ მხარეებს, როგორიც არის: შემოქმედებითობა, იმედი, მიზნის მიღწევის სურვილი, ნიჭი. მანამდე კვლევების უმეტესობა პათოლოგიების მკურნალობას სწავლობდა. სელიგმანის ნოვატორულმა იდეებმა სამეცნიერო წრეებში დიდი ინტერესი გამოიწვია, რამაც ფსიქოლოგიაში ახალი მიმართულება შექმნა.     

„ბედნიერების გაკვეთილებს” გერმანელი მოსწავლეებიც გადიან. ჰამბურგში მასწავლებელი ცდილობს გააცნობიერებინოს ბავშვს, რამდენად მნიშვნელოვანია მათთვის სოციალური ურთიერთობები, ნდობის ფაქტორი, კოლექტივისადმი მიკუთვნებულობა. „ბედნიერების გაკვეთილები” წარმატებით ტარდება მსოფლიოს სხვა ქვეყნების სკოლებშიც. მაგალითად, ჰიმალაის სამეფო ბუტანის ერთ-ერთი სოფლის, ვუჩუს, სასწავლო დაწესებულებაში ბავშვები არა მხოლოდ წერა-კითხვასა და თვლას, არამედ ჰუმანიზმის საფუძვლებსაც სწავლობენ. პარიზის „სკოლა 42″ კი ერთადერთია, სადაც არც გამოცდებია და არც სასწავლო განრიგი (სკოლის შემქმნელი კსავიე ნილი ინტერნეტ-პროვაიდერ „FREE”-ის ხელმძღვანელია). სკოლაში არასტერეოტიპული წესებია: სტუდენტები „შეკვეთით” მუშაობას სწავლობენ, ანუ იმას, რისი კეთებაც სამომავლოდ მოუწევთ და რაც ფინანსურ კეთილდღეობას, მაშასადამე, ბედნიერების და კმაყოფილების შეგრძნებას მოუტანს. სკოლის დირექტორი კვამ იანგნანი ამბობს, რომ სასწავლო დაწესებულებებმა თავიანთი ღირებულებების სისტემას დროდადრო უნდა გადახედონ. დღევანდელ სკოლებში სწავლების პროცესი მოსწავლეებისთვის ინფორმაციის გადაცემაზეა აგებული. ეს ეწინააღმდეგება ინფორმაციის ორმხრივად გაცვლის თანამედროვე მოთხოვნებს. „სკოლა 42″-ში პედაგოგები მეორე პლანზე არიან. სასწავლო პროცესი ისეა აგებული, რომ მოსწავლეებმა (რომელთა ასაკი 18-დან 30 წლამდეა) თავად უნდა მოიძიონ ნებისმიერი ინფორმაცია, გადაამუშაონ ის და მასწავლებელს ისე ჩააბარონ.        

           

განათლების ზოგიერთი ექსპერტი მიიჩნევს, რომ სკოლა ნოვატორული იდეების მკვეთრ დეფიციტს განიცდის და ამის გამო კარგავს ნიჭიერ მოსწავლეებს. მწერალი და განათლების ექსპერტი, ინგლისელი კენეტ რობინსონი თავის ახალ წიგნში „ელემენტი” წერს: „ხშირად ვფიქრობ ტალანტზე, რომელიც გიგანტურ მიწისქვეშა რეზერვს ჰგავს. სკოლა მისი გამოყენების შანსს არ იძლევა. სკოლას ძალიან ვიწრო ხედვა აქვს აკადემიურ მოსწრებასთან და წარმატებასთან დაკავშირებით. მოსწავლეთა უმრავლესობა გაკვეთილზე გაუნძრევლად ზის და მასწავლებლის ნათქვამს ინიშნავს. რასაკვირველია, ესეც სწავლების ერთ-ერთი უმთავრესი, მაგრამ არა ერთადერთი ნაწილია. არსებობს ბავშვის ტალანტის მიგნების უამრავი ხერხი. თუმცა სკოლა მათ არ იყენებს. ყველა დღე ერთმანეთს ჰგავს – რამდენიმეწუთიანი გაკვეთილი, შესვენება, შემდეგ სხვა გაკვეთილი. წარმოიდგინეთ მეწარმე, რომელსაც თავისი ბიზნესი აქვს და ერთ ადგილს ტკეპნის. ის ვერასოდეს გახდება წარმატებული, ვერ განვითარდება. მე ვემხრობი იმ აზრს, რომ ბავშვების წინაშე კონკრეტული ამოცანა დაისვას. მის გადასაჭრელად კი მან სხვადასხვა სფეროს შეისწავლოს. აზროვნება დინამიკური უნდა იყოს, ხედვა – მრავალკუთხა”.  

         

ბრიტანეთის განათლების სისტემაში კენეტ რობინსონის პრაქტიკული გამოცდილება და დამსახურება უდავოა. ის არ არის ფინანსური განათლების სპეციალისტი. მისი წიგნები ეხება კრეატიულობას. სერ კენი არ აღმერთებს ფულს, მაგრამ ამბობს, რომ სასურველია ბავშვი ისე გავზარდოთ და ავღზარდოთ, რომ სტუდენტობის პერიოდში საკუთარი განათლების ნაწილობრივ დაფინანსება მაინც შეძლოს. ზრდასრული ადამიანი ბედნიერი იყოს, სამსახური და თვითრეალიზაციის საშუალება უნდა ჰქონდეს. 

რობინსონის განმარტებით, თანამედროვე განათლების მოდელი ინდუსტრიული რევოლუციის შედეგია და მაშინდელი ეკონომიკის მოთხოვნებს აკმაყოფილებდა.  სკოლა ძველი ფაბრიკაა, სადაც სამუშაო დღე ზარის რეკვით იწყება და მთავრდება, საგაკვეთილო პროცესი ერთნაირია, ყველა საგანი გარკვეულ ჩარჩოშია მოქცეული, სწავლების ფინალიც იდენტურია – ყველა მოსწავლე ატესტატს იღებს. ამ სისტემიდან ერთი რგოლიც რომ ამოვარდეს, კონვეიერი ჩერდება. სტანდარტულია ტესტებიც – თავისი კითხვა-პასუხებით, აქაც არაფერია საინტერესო. სკოლის სისტემა, როგორც კონვეიერული წარმოების იმიტაცია, ადამიანებს იმ სამუშაოსთვის ამზადებს, სადაც არ არის აუცილებელი კრეატიულობის გამოჩენა. მთავარია, სქემის მიხედვით იმოქმედო და ინდუსტრიულ გარემოს შეესაბამებოდე. ამავდროულად, ჩვენი შვილების დიდი ნაწილი არ იმუშავებს ფაბრიკებში, არ შეასრულებს კონვეიერულ სამუშაოს. ამისათვის მათ ჩინეთში ცხოვრება მოუწევდათ. 

მეტიც, ჩვენს შვილებს საქმე არ ექნებათ 70-80-იანი წლების მსხვილ ინდუსტრიულ კორპორაციებთან. საზოგადოება შეიცვლება. შეიცვლება პროფესიები, ხედვა. თანამედროვე სამყაროში უკვე გაუფასურდა უნივერსიტეტის დიპლომი. უმაღლესი განათლების მქონე ადამიანი ხშირად ისეთივე უმუშევარი რჩება, როგორც გაუნათლებელი. სულ უფრო მეტ მოგებას კი ის კომპანიები ნახულობენ, რომლებსაც შემოქმედებითი, კრეატიული და არაორდინარული გადაწყვეტილების მიმღები გუნდი ჰყავს. რობინსონი ფიქრობს, რომ არსებული განათლების სისტემა კლავს ყველაზე მთავარს – დივერგენტულ აზროვნებას, ანუ იმის შესაძლებლობას, რომ ერთ კითხვაზე მზად რამდენიმე პასუხი გქონდეს, პრობლემის გადაჭრის ბევრ გზას ხედავდე. რობინსონს მაგალითად მოაქვს ერთ-ერთი კვლევა – სკოლამდელი ასაკის ბავშვების 98% დივერგენული აზროვნების გენიაა, 8-10 წლის ასაკში მათი რიცხვი 50%-მდე კლებულობს. საშუალო ასაკის ადამიანს კი კითხვაზე: რაში გვჭირდება ასანთი, მხოლოდ ერთი პასუხი ექნება. გენიოსი კი 200-ს ვარიანტს შემოგვთავაზებდა…  

რა უნდა გავაკეთოთ იმისათვის, რომ მოსწავლეები სწორხაზოვნად არ აზროვნებდნენ? თავის წიგნში რობინსონი გვირჩევს არ დავსაჯოთ ბავშვები კარნახისთვის, რადგან რეალურ ცხოვრებაში ზრდასრული ადამიანებიც იღებენ რჩევებს კოლეგებისგან. სწავლება უნდა მიმდინარეობდეს მცირე ჯგუფებში საერთო პროექტზე მუშაობის გზით. ასევე, სერ კენი ნეგატიურადაა განწყობილი ტესტების მიმართ – ისინი არავის არაფერს რგებენ. სკოლა არ უნდა წარმოადგენდეს ფაბრიკას, რომელიც „ერთფეროვან პროდუქტს” უშვებს. ექსპერტის ღრმა რწმენით, იმისათვის, რომ ჩვენს შვილებს 10-15 წლის შემდეგ რაიმე ეკონომიკური შანსები ჰქონდეთ, დამყაყებულ სისტემას წინააღმდეგობა უნდა გავუწიოთ. არ შეიძლება მასწავლებლისგან  მაღალი ნიშნების გაფეტიშება. უმჯობესია, ყურადღება დაეთმოს იმ ბავშვებს, რომლებიც ნებისმიერი სიტუაციიდან არასტანდარტულ გამოსავალს ეძებენ და ცნობისმოყვარენი არიან.                    
               
მოამზადა ირმა კახურაშვილმა

აქვე, ახლოს…

0
შუაში პატარა ხევია, სადაც ზაფხულობით წყალი შრება ხოლმე და უწყლოდ დარჩენილი ბაყაყების ყიყინი აყრუებს მიდამოს. ხევის იქით მავთულხლართებია გაბმული. მავთულხლართებთან სულ ახლოს კი რუსების საგუშაგოა მოწყობილი. საგუშაგოზე დღეც და ღამეც ანთია უზარმაზარი პროჟექტორი, რომელიც სიბნელეში ისე კაშკაშებს, თითქოს ამით გეუბნება, მომიახლოვდები და…

ხევის აქეთ ყანებია. უფრო სწორად ნაყანებები, რადგან რუსების შიშით ბოლო რამდენიმე წელია გლეხები ამ ადგილებში ხორბლის დათესვას ერიდებიან. ამით ყველაზე კარგად სოფლელმა ბიჭებმა იხეირეს, რომლებმაც ერთ-ერთ ნაყანებში, ზედ რუსების საგუშაგოს პირდაპირ, სწორ, ვაკე ადგილას ფეხბურთის სტადიონი მოიწყვეს და ყოველ საღამოს აგორებენ ბურთს. ძელებად თავიდან დიდი ქვები ჰქონდათ დაწყობილი, მერე მობეზრდათ იმაზე ჩხუბი, დარტყმული ბურთები გადიოდა თუ არა კარში და ჭალაში მოჭრილი გრძელი სარებით საფეხბურთო კარებების მსგავსი აჯღაბუჯღები შეაკოწიწეს. ომის მერე ნაპოვნი ტანკის შესანიღბი შალითა დაჭრეს და კარს უკან “ბადეებიც” გააკეთეს. აბა, მეტი რაღა შეიძლება უნდოდეს ბიჭს, რომელიც დღისით ბაღში და ვენახში ეხმარება მამას, საღამოს კი მისი ერთადერთი გასართობი ფეხბურთის თამაშია…

თავიდან მშობლები ბიჭებს ძალიან უშლიდნენ რუსების საგუშაგოსთან ასე ახლოს ფეხბურთის თამაშს. ზოგიერთებს სახლიდან არც კი უშვებდნენ მიტოვებული ყანებისაკენ, მაგრამ ბავშვი იმის ბავშვია, რომ ხან გაიპარება, ხან შეგეხვეწება, ხან გაძვრება და მაინც იმას გააკეთებს, რაც მოუწადინებია. ცელქობის გამო ბავშვის მიტყეპვა მაინცადამაინც კარგი საქციელი რომ არაა – ეს თქვენც კარგად იცით.

ყველაზე ცუდი ამბავი მაშინ ხდებოდა, თუკი თამაშის დროს ცუდად დარტყმული ბურთი ხევში ჩაუვარდებოდათ. ხევის წყალი დამშრალიც რომ ყოფილიყო, ეს პატარა კანიონი ეკლებითა და ძეძვიანი ბუჩქებით იყო სავსე და იქიდან ბურთის ამოტანა მინიმუმ გასისხლიანებულ ფეხებად ფასობდა. ამიტომ ბურთი მას მოქონდა, ვინც გადააგდებდა და იყო ერთი ხვეწნა-მუდარა თუ დაძალება – არა შენ ჩადი, არა შენო.

ამ ყველაფერს რუსი ჯარისკაცები თითქმის ყოველდღე უყურებდნენ, მაგრამ განსაკუთრებულ ყურადღებას არასოდეს აქცევდნენ. ერთი-ორჯერ კი დაუძახეს ბიჭებს – ხმამაღლა ნუ ყვირით, “გლავნი აფიცერი” ისვენებსო. ეს იყო და ეს.

ერთ საღამოს კი, როდესაც სოფლის ბავშვები ფეხბურთის სათამაშოდ ხევის პირას იკრიბებოდნენ, აღმოაჩინეს, რომ მათ სტადიონზე რუსების ”ბეტეერები” იდგა და ირგვლივ მავთულხლართის გაბმით გართული ჯარისკაცები დაფუთფუთებდნენ. მიუხედავად იმისა, რომ ყველა მათგანი მშობლებისაგან მკაცრად იყო გაფრთხილებული, რუსებთან კონტაქტს მოერიდეთო, მაინც ვერ მოითმინეს და მათში ერთ-ერთი, რომელსაც ბელორუსი დედა ჰყავდა და შესაბამისად რუსული ყველაზე კარგად იცოდა, ჯარისკაცებს მიუახლოვდა და ჰკითხა, ჩვენს სტადიონზე რა გინდათო.

ჯარისკაცების პასუხი იყო სწორედ ისეთი, როგორსაც შეიძლება მათგან მოელოდე. მისულ ბიჭს გვარიანი ჭიტლაყი უთავაზეს, ზედ გინებაც მიაყოლეს და უდრტვინველად გააგრძელეს მავთულხლართების ხევის გადმოღმა გაბმა. ბიჭები დაფრთხნენ და არეულად გაიქცნენ უკან, სოფლისკენ. სოფელში ამ დროს ბაღებიდან და ყანებიდან დაბრუნებული მათი მშობლები ისვენებდნენ, ნახირიდან მოსულ ძროხებს აბინავებდნენ და ბიჭების წუწუნის მოსასმენად არავის ეცალა. მათთვის ის ნაყანები ადგილები უკვე ისედაც დაკარგული იყო და ბიჭების სათამაშო მოედნის ”იქითა მხარეს” მოქცევა აბა რა ისეთი უბედურება იყო სხვა უფრო დიდი და საზარელი უბედურებების ფონზე.

იმ ღამეს სოფელში არც ერთ ბიჭს არ დასძინებია. სტადიონის დაკარგვაზე მეტად იმაზე ჯავრობდნენ, მათ მშობლებს განსაკუთრებულად გულთან რომ არ მიუტანიათ ეს ამბავი. უბედურებასთან შეგუება ალბათ ყველაზე საშინელი რამაა ქვეყანაზე.

როგორ ვიმუშაოთ დამოუკიდებლად წერისას დაშვებულ შეცდომებზე

0
წერის უნარის გამომუშავება და ჩამოყალიბება  საკმაოდ რთული და ხანგრძლივი პროცესია და ამ უნარის ჩამოყალიბება დიდადაა დამოკიდებული  არამხოლოდ მასწავლებლებზე, არამედ თავად მოსწავლეების სურვილსა და მონდომებაზე. მსურს, შემოგთავაზოთ რამდენიმე რჩევა და მითითება, თუ როგორ შეიძლება გამოვუმუშაოთ აღსაზრდელებს ეს უნარი. ვფიქრობ, ამ მითითებების გამოყენებით მოსწავლეები შეიძენენ შეცდომებზე დამოუკიდებლად მუშაობის უნარ-ჩვევებს.

 თავდაპირველად ბავშვებს შესთავაზეთ მარტივი ტექსტები, რათა ისინი დამოუკიდებელ მუშაობას მიაჩვიოთ. დასაწყისში უმჯობესი იქნება, რამდენიმე გაკვეთილი ერთი სახის შეცდომების აღმოჩენას დაუთმოთ . ასეთი  მეცადინეობებით მოსწავლეები ზუსტად არკვევენ შეცდომის ტიპს, იწყებენ გააზრებულ სწავლას, აზროვნებას, სწავლობენ  მართლწერას, იმდიდრებენ ლექსიკურ მარაგს უაქტიურდებათ აზროვნება, ყურადღება და უყალიბდებათ ნასწავლი თეორიული მასალის შეგნებულად და გააზრებულად გამოყენების უნარი. 

შეცდომებზე მუშაობის გასაადვილებლად გააცანით მათ „სამახსოვრო” და „ როგორ ვიმუშაოთ შეცდომებზე”.

 ინდივიდუალური შეფასების ბარათებს კი თქვენ შეავსებთ და დააკვირდებით მოსწავლეთა პროგრესს. ბარათში  წერების სავარაუდო რაოდენობა და კლასი მაქვს მითითებული. საჭიროების მიხედვით დაამატეთ კლასი და წერითი დავალებების რაოდენობა. შესაძლებელია, მხოლოდ სემესტრების ბოლოს დააკვირდეთ მათ პროგრესს, მაშინ ცხრილში მხოლოდ პირველსა და მეორე სემესტრებს ჩაწერთ, დანარჩენ გრაფებს კი წაშლით.

სამახსოვრო

 თუ შენ სიტყვაში გამოტოვე, გადაადგილე ან დააკელი ასო, დაწერე ეს სიტყვა სწორად და დაყავი ის მარცვლებად. მონიშნე ბგერები, რომლებიც გამოტოვე. 

თავდაპირველად გაარკვიე, სიტყვის რომელ ნაწილში დაუშვი შეცდომა:

 ა)თუ შეცდომა თავსართში გაქვს დაშვებული, გამოყავი ეს თავსართი, მოიფიქრე ამ თავსართიანი კიდევ ერთი სიტყვა და ჩაიწერე;

ბ)თუ შეცდომა ფუძეშია, გამოყავი ფუძე, მოიფიქრე ამ ფუძიანი რამდენიმე სიტყვა, ყველა სიტყვაში გამოყავი ფუძე, შეადგინე წინადადებები;

გ)თუ შეცდომა სუფიქსშია (ბოლოსართში), დაწერე კიდევ ორი სიტყვა ამავე სუფიქსის გამოყენებით, გამოყავი სუფიქსები. 

დ)თუ შეცდომა დაშვებულია არსებითი სახელის დაბოლოებაში, გადმოწერე ეს არსებითი იმ სიტყვასთან ერთად, რომელსაც მიემართება, დაუსვი სათანადო  კითხვა და ჩააყენე შესაბამის  ბრუნვაში. 

ე)თუ შეცდომა ზედსართავი სახელის დაბოლოებაშია დაშვებული, გადმოწერე ეს ზედსართავი იმ არსებითთან ერთად, რომელსაც განსაზღვრავს. განსაზღვრე ბრუნვა, გამოყავი დაბოლოება. 

ვ)თუ შეცდომა ზმნის დაბოლოებაშია, დაწერე ამ ზმნის საწყისი ფორმა, მიუთითე უღლება, დრო, პირი, ზმნის რიცხვი, ამ ზმნის გამოყენებით შეადგინე წინადადება.

როგორ ვიმუშაოთ შეცდომებზე

1. წინადადების წერისას დაშვებული შეცდომები.

სწორად გადაწერე წინადადება.  შეადგინე ახალი წინადადება იმავე სიტყვების გამოყენებით

2. ტექსტში დაშვებული შეცდომები.

გადაწერე მთლიანი ტექსტი სწორად.

3. ასოების გამოტოვება, დამახინჯება, ასოების შეცვლა, სიტყვის მარცვლებად დაყოფა.

გადმოწერე სიტყვა, დაყავი სიტყვა მარცვლებად, შეადგინე წინადადება ამ სიტყვის გამოყენებით და ჩაიწერე. 

4. სიტყვის გადატანა.

გადმოწერე სიტყვა, დაყავი სიტყვა გადასატანად: დე-და.

დაიმახსოვრე! სიტყვის გადატანისას დაუშვებელია ერთი ასოს დატოვება ან შემდეგ ხაზზე  გადატანა .

5. სიტყვის მარაგი.

მოძებნე სიტყვის განმარტება ლექსიკონში, გადმოწერე, მოიფიქრე ამ სიტყვის სამი სინონიმი.

6. სიტყვის დაყოფა შემადგენელ ნაწილებად.

გადმოწერე სიტყვა, დაწერე ამ სიტყვის 2 სახეცვლილი ფორმა – გამოყავი დაბოლოება, მოიფიქრე მსგავსი ფუძის მქონე 2 სიტყვა – გამოყავი ფუძე, შემდეგ მოძებნე თავსართ-ბოლოსართები.

ქუდი – ქუდით, ქუდის, ქუდიანი, მექუდე.

7. თანდებულის ხმარება

გადმოწერე სიტყვა, გამოყავი თანდებული, ამ თანდებულის გამოყენებით მოიფიქრე კიდევ ხუთი სიტყვა.

8. სუფიქსების მართლწერა.

გადმოწერე სწორად, გამოყავი სუფიქსი, ამ სუფიქსის გამოყენებით დაწერე კიდევ სამი სიტყვა.

წერს – ხატავს, ქარგავს, აფერადებს.

9. გამოყავი თანდებული.

გადმოწერე თანდებულიანი სიტყვა, ფუძესა და თანდებულს შორის ჩაწერე შესაბამისი კითხვა, ამ თანდებულის გამოყენებით დაწერე კიდევ სამი სიტყვა. 

10. უარყოფითი ნაწილაკი „არა” და ზმნა იწერება  ცალ-ცალკე.

გადმოწერე სწორად, გამოყავი ადგილი არასა და ზმნას შორის, ჩაიწერე კიდევ სამი სიტყვათშეთანხმება „არა” ნაწილაკის გამოყენებით:  არ წამოვიდა, არ შემოვიდა, არ დარბოდა, არ  შეეძლო.

11. წინადადების მთავარი წევრების გამოყოფა.

გადმოწერე წინადადება, გამოყავი შემასმენელი და ქვემდებარე. მოიფიქრე მსგავსი წინადადებები, გაარჩიე ისინი. 

12. წინადადებაში მეტყველების ნაწილების გამოყოფა.

გადმოწერე წინადადება, ყოველი სიტყვის ქვეშ მიაწერე, რომელი მეტყველების ნაწილია. მოიფიქრე მსგავსი წინადადება და მოძებნე მეტყველების ნაწილები .

წერისას დაშვებული შეცდომების ინდივიდუალური ბარათი ქართულ ენასა და ლიტერატურაში  
( მასწავლებლებისათვის)( მასწავლებლებისათვის)

მოსწავლე __    
____________________

№                

 

                 შეცდომის სახე

კლასი

კლასი

1

2

3

4

შენიშვნა

1

2

3

4

შენიშვნა

1.

ნარნარა ბგერების
არევა

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2.

ასოების გამორჩენა

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3.

სიტყვის გადატანა

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

4.

შ, ს-ს არევა

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

5.

ხ, ღ-ს არევა

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6.

ზედმეტი ასოები

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

7.

ც,წ-ს არევა

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

8.

ზმნისწინების
არევა

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

9.

აბზაცი

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

10.

სასვენი ნიშნების
გამოტოვება

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

11.

არასწორი თანდებულების
გამოყენება

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

12.

არასწორი ბრუნება

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

13.

არასწორი რიცხვი

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

14.

ზმნის პირების
არასწორი გამოყენება

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

15.

ნაცვალსახელის
არასწორი გამოყენება

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

16.

კუმშვა-კვეცა

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

17.

ზმნის მართლწერა

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

18.

არსებითი სახელის
მართლწერა

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

19.

რიცხვითი სახელის
მართლწერა

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

20.

ნაცვალსახელის
მართლწერა

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

21.

კომპოზიტებთან
დაკავშირებული შეცდომები

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

22.

მსაზღვრელ-საზღვრულთან
დაკავშირებული შეცდომები

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

23.

რიცხვში მონაცვლე
ზმნები

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

24.

სახელზმნა

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

25.

ლექსიკა და
ფრაზეოლოგია

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

26.

უცხოური სიტყვების
მართლწერა

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

27.

ჟარგონი, დიალექტიზმები,
ბარბარიზმები

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

28.

სასვენი ნიშნები
მარტივ წინადადებაში

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

29.

სასვენი ნიშნები
შერწყმულ წინადადებაში
.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

30.

სასვენი ნიშნები
რთულ წინადადებაში

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

31.

სტილის საკითხები

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

32.

სინტაქსი

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

33.

კავშირის გამოყენებასთან
დაკავშირებული შეცდომები

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ფორტეპიანოს გაკვეთილები

0

მზით განათებული დიდი ოთახის შუაგულში შავი როიალი დგას. როიალთან პატარა, პუტკუნა გოგონა ზის და ცდილობს, გამები უშეცდომოდ დაუკრას. ფანჯრიდან შემომავალი სინათლე მის მოცახცახე თითებს ეცემა. შავტყავგადაკრული კარი თითქოს საგანგებოდ იმისთვის დაუკიდია ვიღაცას, რომ ხელის კანკალით დაკრული გამები, გოგონას ქვითინი და მასწავლებლის მკაცრი შეძახილები (თავისუფლად შეიძლება, შეკივლებებიც ვუწოდოთ) ოთახიდან არ გავიდეს და გარეთ მყოფებმა იფიქრონ, რომ ყველაფერი კარგადაა.

ოთახის კუთხეში გოგონას ბებია ზის და დროდადრო შვილიშვილის გასამხნევებელ სიტყვებს ჩურჩულებს, თუმცა ხმამაღლა სიტყვის თქმასაც ვერ ბედავს. გოგონა მორიგ შეცდომას უშვებს. მასწავლებელი მისკენ გარბის და გამწარებით არტყმევინებს მოკეცილ თითებს შავ-თეთრად მოელვარე კლავიშებზე. გოგონა ხმამაღლა ტირის. ტირის ბებიაც.

ეს ჩემი ბავშვობის მოგონებაა, თუმცა, საბედნიეროდ, მისი მთავარი მოქმედი გმირი, ანუ აქვითინებული გოგონა, მე არ ვარ. სცენას, რომელიც გიამბეთ, ყოველ ოთხშაბათს ვუყურებდი, სანამ ჩემი ფორტეპიანოს გაკვეთილი დაიწყებოდა. გოგონას თამუნა ერქვა და ჩემს სკოლაში სწავლობდა. მისი ცრემლები ჩემი მთავარი მოგონებაა იმ წლებიდან, რომელიც მუსიკალური განათლების მიღების შვიდ წელთან მაკავშირებს.

მეორე კლასში ვიყავი, როცა მუსიკალურ სკოლაში შემიყვანეს. როგორც მოგვიანებით გავიგე, დედაჩემმა ჩემს მასწავლებელს ჩუმად სთხოვა, ხელი არასოდეს დაერტყა ჩემთვის. არ ვიცი, რატომ, მაგრამ მასწავლებელი ძალიან ცდილობდა დედაჩემის თხოვნის შესრულებას. თუმცა ვერ ვიტყვი, რა მერჩივნა – თითების დალურჯება თუ ის საშინელი რეპლიკები, რომლებიც ნელ-ნელა ღრღნიდა ჩემს თვითშეფასებასა და მოთმინებას.

მე ახლა უფრო მტირალა ვარ, ვიდრე მაშინ ვიყავი, ამიტომ არც ერთ გაკვეთილზე არ მიტირია. ერთხელ, უბრალოდ, ავდექი და გამოვედი, გამოვედი და დედას ვუთხარი, რომ თუ ძალიან უნდოდა, მუსიკალური სკოლა დამემთავრებინა, სხვა მასწავლებელთან გადავეყვანე. სწავლის დასრულებამდე კიდევ ორი პედაგოგი გამოვიცვალე, შვიდი წლის თავზე აღებული ატესტატი კი შინ მივიტანე და დიდი ზარ-ზეიმით გადავეცი დედაჩემს, რომელმაც ყოველთვის კარგად იცოდა, რომ ჩემგან არც პიანისტი დადგებოდა და არც მუსიკათმცოდნე, მაგრამ მაინც არ დაიზარა ჩემთან და ჩემს მასწავლებლებთან ბრძოლა და შვიდწლედი დამამთავრებინა.

რამდენი ადამიანიც დედამიწაზე დააბიჯებს, იმდენი წარმოსახვა არსებობს. ეს ძველი ამბავია. ბავშვობაში ვინმეს რომ ეკითხა, როგორ გამოიყურება ჯოჯოხეთი, აუცილებლად ვუპასუხებდი, რომ ჯოჯოხეთი მუსიკალური სკოლის ერთი უზარმაზარი ოთახია, სადაც დიდ, შავ როიალთან თმადაწიწკნილი და თითებდაჩეჩქვილი ბავშვები სხედან და ტირიან, მათი მთავარი მტანჯველი მასწავლებელი კი კმაყოფილი სახით დააბიჯებს, ხან ხმამაღლა ითვლის, ხან კი შემზარავი ყვირილით აყრუებს იქაურობას.

ჩვენი მშობლების თაობა ამას შვილებისთვის ზოგადი განათლების მიცემას ეძახდა. ამიტომაც ჩვენ, ყველა, დაუზარლად გვატარეს მუსიკაზე, ხატვაზე, ცეკვაზე (თუმცა ამ უკანასკნელზე მე არ მივლია), სადაც ვუკრავდით გამებს და სონატინებს, ვხატავდით ნატურმორტებს, ვცეკვავდით აჭარულს, ამ დროს ჩვენი მასწავლებლები ატკაცუნებდნენ სახაზავებს, კოჭებში გვესროდნენ ჯოხებს, ბრაზობდნენ და ყვიროდნენ, ჩვენ კი, გამოგვდიოდა თუ არა, მაინც ვაგრძელებდით დაკვრას, ხატვას, ცეკვას, რადგან ჩვენი მშობლები ამას ზოგად განათლებას ეძახდნენ და მიაჩნდათ, რომ მასწავლებელს უფლება აქვს, ზოგჯერ ნერვები ვერ დაიმორჩილოს, ხმას აუწიოს და მოსწავლეს ყურის ბიბილო აუწითლოს. რეპეტიციებს და მეცადინეობებს, საიდანაც ჩვენ ატირებულები და ნერვებგაფუჭებულები გამოვდიოდით, ხშირად ესწრებოდნენ ჩვენი მშობლები, რომლებმაც არ იცოდნენ, რომ მათთვის ასე მნიშვნელოვანი „ზოგადი განათლება” მოუშორებელი ჩრდილივით ედგა თავზე ჩვენს ბავშვობას.

 

დღეს მიდგომა და პრინციპები შეცვლილია. მასწავლებლებმაც, მშობლებმაც და მოსწავლეებმაც უკეთ იციან ბავშვთა უფლებებისა და სწავლების ახალი მეთოდების შესახებ. სასწავლო პროგრამაც სხვაგვარადაა შედგენილი და ბეთჰოვენის მოსასმენად შვიდწლედის დამთავრებაც აღარ არის აუცილებელი. თვითგანვითარების საშუალებაც გაცილებით მეტია. მგონი, ზოგადი განათლებაც უფრო ზოგადად გვესმის და, მე თუ მკითხავთ, ეს ჩვენი საზოგადოების დიდი მიღწევაა. თუმცა სრულიად ახალ ეტაპზე გადასვლამდე ჯერ მაინც გრძელი გზა გვაქვს გასავლელი.

მუსიკალური შვიდწლედი ბევრი, ბევრი წლის წინ დავამთავრე, თუმცა ოთხშაბათობით ხშირად მახსენდება ფორტეპიანოს გაკვეთილები და უსიამოვნო გრძნობა მიპყრობს. ზოგჯერ კი, როცა კედლის იქიდან მესმის, როგორი მონდომებით მეცადინეობს მეზობლის ათი წლის გოგონა გამებს, ისევ ვხედავ ფართო, მზიან ოთახს შუაგულში შავი როიალით და შეცდომების დაშვების საშინელი შიში მიპყრობს.

პოზიტიური კონცეპტების კორპუსი, მასწავლებლები, ჩვენ

0

 უნდა ვაღიარო, ცას გადავატრიალებ, შეუძლებელს შევძლებ, ჩემს რესურსს მთლიანად, დაუზოგავად გამოვიყენებ, თუ შედეგით კმაყოფილი ადამიანები, მეტყვიან, რომ არც თუ ისე ცუდი გოგო ვარ.

ჰო, ეს ჩემი ხასიათია, ამბობენ, რომ ჰოროსკოპით ლომებს ძალიან უყვართ ქება, მე კი, ჩემი შრომის ნაყოფის ვერბალურად, დადებით კონტექსტში აღნიშვნა ფრთებს მასხამს და უფრო მეტის გაკეთების სურვილს მიჩენს. ვარსკვლავების ბრალია თუ ხასიათის, ვინ გაიგებს?  ყოველ შემთხვევაში, მალე მბეზრდება გარემოში, სადაც არავინ მეუბნება, რომ რაღაც კარგად გავაკეთე ( იმ შემთხვევაში, როდესაც მართლაც ღირსეულად ვიმუშავე).

რასაკვირველია, დაუმსახურებელ და ფარისევლურ ხოტბაზე არ მოგახსენებთ, რეალური მიღწევების შესაბამის აღნიშვნას ვგულისხმობ.

რატომ ვლაპარაკობ ამ ამბებზე?

მგონი, თქვენთვის უკვე მომიყოლია, რა არის კორპუსი, რისთვის გამოიყენება, რატომ შეიქმნა, რაში გვჭირდება და ა.შ. ისიც მიხსენებია, რომ თუმცა ნელი ტემპით, მაგრამ მიზანმიმართულად, კორპუსოლოგია, დიგიტალური ჰუმანიტარია ჩვენთანაც ვითარდება, ქართულ ენაზე უკვე არის რამდენიმე მნიშვნელოვანი კორპუსი, რომელიც მრავალ სიტყვას და კონტექსტს აერთიანებს.

კორპუსი, ენობრივი სამყაროს მიკრომოდელია, ფაქტობრივად. ამიტომაც, მგონია, რომ ზოგიერთი ჩვენი პრობლების სურათხატი, ერთგვარი ილუსტრაცია აქაც შეიძლება ვიპოვოთ. ჰოდა, მოვძებნი კიდეც, რამდენად ახდენს ზეგავლენას ჩვენი განათლების სისტემის განვითარებაზე ის, რომ დადებითი, პოზიტიური მსაზღვრელები, კოლოკაციები გვენანება ერთმანეთისთვის, მაგალითად, ვუზიარებთ კი დადებით სიტყვებს ჩვენს მასწავლებლებს?

გადავწყვიტე ამ კითხვაზე პასუხი ქართულ კორპუსებში მომეძებნა, მაგალითად, Gekko–ქართული კორპუსი, რომელიც  სიტყვა „მასწავლებლისთვის” შემდეგ კოლოკაციებს მაჩვენებს:

სერტიფიცირებული მასწავლებელი

ისტორიის მასწავლებელი

მისი მასწავლებელი

პენსიონერი მასწავლებელი

ყველა მასწავლებელი

თითოეული მასწავლებელი

ერთი მასწავლებელი

სკოლის მასწავლებელი და ა.შ.
ცოტაც დიალექტურ კორპუსს ჩავხედოთ, ამ კორპუსზე ბევრჯერ მილაპარაკია თქვენთან, მისი ელექტრონული მისამართია https://www.mygeorgia.ge/gdc, აქ ძალიან ბევრი საინტერესო ისტორია, ტექსტი, მთქმელი, პერსონაჟი შეიძლება იპოვოთ.

თავადაც ხედავთ და თუ ვერ ხედავთ, სიტყვაზე უნდა მენდოთ, რომ აქაც ისეთივე სურათია. პოზიტიურ კოლოკაციებსა და კონტექსტებს ვეძებ და ან საერთოდ ვერ ვპოულობ, ან სულ რამდენიმეს…

არადა, ბევრი ჩვენგანი,  თავის ყველაზე გულწრფელ და სიყვარულით სავსე მოგონებებში აუცილებლად ყვება მასწავლებელზე, რომელმაც რაღაც შეცვალა მასში, ცხოვრების  გეზი მისცა,  პროფესია აარჩევინა, რთული გადაწყვეტილების მიღებაში დაეხმარა.

 

მე ასეთი რამდენიმე ისტორია მაქვს, ჩემს მეგობრებსაც, დედაჩემს, მამაჩემს, ბებიაჩემს…

ყველა თუ არა, ძალიან ბევრი ოჯახის ზეპირ ქრონიკებში, სასადილო მაგიდასთან თუ ბუხართან შვილიშვილებისათვის მოსაყოლ ამბებში ხშირად ფიგურირებს მასწავლებელი, რომელიც კეთილი ანგელოზი უფროა, ვიდრე რეალური ადამიანი.

აი, მაგალითად, ასეთი ისტორია:

„მე-5 კლასში ხუთიანებით გადავედი. მოვიდა პირველი სექტემბერი, მაგრამ მე სკოლაში ვერ მივდივარ. უფროსი და მივიყვანეთ. მე არც წიგნები მაქვს და არც ჩასაცმელი. გავიდა ერთი კვირა. ერთ დღეს ეზოში შემოდის ქალი. –– ქალბატონო კატო, ბავშვს რატომ არ უშვებ სკოლაშიო. დედამ მიზეზი აუხნა. მამას დაღუპვის ცნობაა თურმე მოსული. ბავშვებმა რა ვიცით. მეორე დღეს ეს კეთილი ადამიანი ისევ მოვიდა. ნაჭრის ჩანთაში ჩალაგებული წიგნებით, აღარ მახსოვს, რამდენი, მაგრამ მახსოვს ქართული ,  რომლიდანაც იმ ღამეს არ დამაძინა “შვლის ნუკრის ნაამბობმა”. მომიტანა კაბა და ძველი ფეხსაცმელები, როგორც გავიგე შემდეგში, თავისი შვილის ნაცვამი. კაბა მეგონა, რომ იყო ხავერდის, ფერიც მახსოვს, მაგრამ დიდობაში გავიგე, რომ თამარა ნინუას, ჩვენიდან რო წავიდა, ღამით შეუკერია ეს კაბა მუთაქის პირიდან, იმიტომ იყო თურმე ბუსუსიანი. დავბერდი ქალი და ამ საყვარელი ქალის მადლობა მის სიცოცხლეში ვერ გამოვხატე. არადა, შენი სიბერისთვის აუცილებელი ყოფილა, რომ არ დააყოვნო და სანამ ცოცხალია, აგრძნობინო, რა მადლიერი ხარ მისი.” ( მთქმელი –თამარ ყიფიანი, შვილის, მარინე ბერიძის ფეისბუქის ჩანაწერებიდან).

ასეთი ისტორია ბევრი მომისმენია.

მასწავლებლის შესახებ, რომელიც ობოლ ბავშვს დედის მაგივრობას უწევდა, ცნობილი პოეტის შესახებ, რომლის ლექსები სწორედ მასწავლებელმა აღმოაჩინა, ძალიან კარგი ქართველი მწერლის შესახებ, რომელსაც ჩუმად, საკუთარი ხელფასიდან უგზავნიდა სტიპენდიას უნივერსიტეტის რექტორი, ისიც მასწავლებელი.  პატარა, ხევსური გოგონას, შუქია არაბულის შესახებ, რომელმაც ბარისახოს სკოლა გამოაცოცხლა და თავისი მოსწავლეებისთვის არაერთი სასარგებლო პროექტი განახორციელა, ჩემი მეგობრების შესახებ, რომელთაც ჯავახეთში მცხოვრები მოსწავლეების გულში ზამთრის ფარავანზე უფრო გაყინული ნდობის ტბა გაალღვეს, ბევრი ვიცი ასეთი ამბავი, საპირისპიროც ვიცი, რა თქმა უნდა, მაგრამ მათზე ლაპარაკი ახლა არ მინდა, ახალი სასწავლო წელი დაიწყო და მინდა, კარგი ამბები გაგვიმრავლდეს.

პს. ამ პატარა ოპუსს ბათუმში ვწერ, ბათუმის საზაფხულო სკოლის – „კორპუსლინგვისტიკა და ქართველოლოგიის სპეციალური პრობლემები” – ერთ–ერთ ლექციაზე. მონაწილეთა ყველა ჯგუფს  აქტივობების განხორციელება დაგვავალეს, ჰოდა,  ჩემს ჯგუფს ენის მცირე კორპუსის შექმნას შევთავაზებ, მას პოზიტიური კონცეპტების კორპუსი ერქმევა და ყველა იმ სიტყვას გააერთიანებს, რაც ადამიანების გულში ყველაზე კარგ ემოციებს და ასოციაციებს აღვიძებს.

როგორ ფიქრობთ, კარგი აზრია?

კლასში ბავშვის სტატუსზე მოქმედი ფაქტორები და სოციალური კომპეტენციის მნიშვნელობა უმცროს სასკოლო ასაკში

0
სკოლაში შესვლისთანავე პატარა მოსწავლისთვის მნიშვნელოვანი ხდება თანატოლებთან ურთიერთობა. დადგენილია, რომ სოციალური კომპეტენტურობით გამორჩეული ბავშვები უფრო იოლად ეგუებიან სასკოლო გარემოს და აკადემიური მოსწრებაც ხშირად უკეთესი აქვთ. ოჯახიდან ან ბაღის ჩვეული გარემოდან მოსული მოსწავლისთვის ძალზე მნიშვნელოვანია, „ახალ ოჯახში” თავს უსაფრთხოდ გრძნობდეს, დაცულობის შეგრძნებას კი, უპირველესად, ახალი ჯგუფისადმი მიკუთვნებულობა განაპირობებს. რაც მეტად იღებს ადამიანს ჯგუფი, რაც მეტი სიყვარულით ეპყრობა და აღიარებს, მით მეტად უვითარდება მას თვითპატივისცემა, რაც ეხმარება კიდეც საკუთარი შესაძლებლობების წარმოჩენაში.
მეგობრული ურთიერთობების დინამიკა
რობერტ სელმანმა (Selman, 1981) შეისწავლა 7-დან 12 წლამდე ასაკის ბავშვების მეგობრული ურთიერთობები. მისი კვლევის მეთოდი ლორანს კოლბერგისას ჰგავდა – ბავშვებს ისიც სთავაზობდა დილემურ სიტუაციებს და უსვამდა კითხვებს. 
დილემა: „კეტი და დები ხუთი წლიდან მეგობრობენ და საუკეთესო მეგობრები არიან. მათ მეზობლად ახალი გოგონა გადმოვიდა, ჯანეტი. ჯანეტი ძალიან არ მოეწონა დების, რადგან ზედმეტად პრანჭია და ბაქია მოეჩვენა.
ერთხელ მათ ქალაქში ცირკის დასი ჩამოვიდა. ჯანეტმა კეტი დაპატიჟა. კეტი საგონებელში ჩავარდა, რადგან მანამდე დაჰპირდა დების, რომ საღამოს მას ესტუმრებოდა. როგორ უნდა მოიქცეს კეტი?”
ბავშვების მსჯელობაზე დაყრდნობით სელმანმა მეგობრობის 4 სტადია გამოყო:
 
I სტადია 5-დან 7 წლამდე პერიოდს მოიცავს. ამ ასაკში მეგობარი ის არის, ვისთან ერთადაც ბავშვი უზის მერხს, ვისაც ეთამაშება ეზოში, ვინც მასთან ახლოს ცხოვრობს. ამ ასაკის ბავშვებს ჯერ არ შეუძლიათ სხვის ადგილას თავის დაყენება, ამიტომ მიაჩნიათ, რომ კეტი ცირკში უნდა წავიდეს.

II სტადიაში (7-დან 9 წლამდე) ჩნდება განცდა, რომ გრძნობები სხვა ადამიანსაც აქვს. ამ ასაკის ბავშვი ამბობს, რომ კეტი მხოლოდ მაშინ უნდა წავიდეს ცირკში, თუ დები წინააღმდეგი არ იქნება. 

III სტადიაში (9-დან 12 წლამდე) ჩნდება წარმოდგენა იმის შესახებ, რომ მეგობრები არიან ადამიანები, რომლებიც ერთმანეთს ეხმარებიან. იბადება ურთიერთნდობაც. ამ ასაკის ბავშვები ამგვარად მსჯელობენ: კეტისა და დების განსხვავებული, უფრო ხანგრძლივი და მჭიდრო ურთიერთობა აქვთ, ისინი ენდობიან ერთმანეთს.

IV სტადიაში (11-12 წელი) ბავშვებს შეუძლიათ გაიაზრონ ურთიერთობა სხვისი პოზიციიდანაც. ამ სტადიაში მყოფი ბავშვი ასე მსჯელობს: „კეტიმ და დებიმ უნდა გაუგონ ერთმანეთს და გაარკვიონ სიტუაცია”.
სელმანის თანახმად, გარდატეხა მეგობრულ ურთიერთობაში მაშინ ხდება, როდესაც ადამიანი სხვის ადგილას თავის წარმოდგენის უნარს იძენს.

ადამიანისთვის ძალზე მნიშვნელოვანია მეორე ადამიანთან ახლო, ნდობაზე დაფუძნებული ურთიერთობა. მეგობრობის წყალობით ბავშვები იმეცნებენ სოციალურ ნორმებს და ივითარებენ თვითპატივისცემის გრძნობას.

კლასში ბავშვის მდგომარეობა განაპირობებს მის თვითგრძნობას. მიკროსოციალური ჯგუფების მეგობრობა V-VI კლასებიდან ხდება აქტუალური. ჯგუფი არის შედარებით მყარი ერთობა ბავშვებისა, რომლებიც მუდამ ურთიერთობენ ერთმანეთთან და იზიარებენ საერთო ღირებულებებს. ჯგუფს აქვს თავისი ნორმები, რომლებიც გავლენას ახდენს ჯგუფის თითოეულ წევრზე. ჯგუფს შიგნით მის წევრებს გარკვეული სტატუსიც აქვთ: ზოგი ლიდერია, ზოგი კი ლიდერს ემორჩილება. მაგრამ 6-დან 12 წლამდე ასაკის ბავშვების ჯგუფს, შედარებით უფროსებისგან განსხვავებით, არ ახასიათებს მეტისმეტად მკაცრი ნორმები და შიგნით განაწილებული როლები.

ამიტომაც არის განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი უმცროს სასკოლო ასაკში ჯგუფის შეკვრაზე, თანამშრომლობისა და კომუნიკაციის უნარების განვითარებაზე ორიენტირება, ვინაიდან ზოგჯერ ისეც ხდება, რომ ზოგიერთი მოსწავლე კლასიდან გარიყული აღმოჩნდება, ეს კი ხელს უშლის მათ შემდგომ ადაპტაციას სოციალურ გარემოში.

სამეგობრო წრიდან გარიყული სწორედ ის ბავშვები აღმოჩნდებიან, რომლებიც აგრესიულები არიან, ან მეტისმეტად მორცხვები. გარიყვისა და მუდმივი ფრუსტრაციის გამო აგრესიულები უფრო მეტად აგრესიულები ხდებიან, მორცხვი და მშფოთვარე ბავშვები კი მუდმივი თავდასხმის ობიექტებად იქცევიან. რაც შეეხება კლასში პოპულარულ ბავშვებს, აღმოჩნდა, რომ ისინი მეტად მონაწილეობენ საერთო საქმეებში, შეუძლიათ სხვებთან თანამშრომლობა და თანატოლთა დახმარება. ეს ბავშვები წარმატებითაც გამოირჩევიან სასწავლო, სპორტულ თუ საქმიანობის რომელიმე სხვა სფეროში.

კლასის შეკვრასა და პოზიტიური ატმოსფეროს შექმნას დაწყებით კლასებში დიდად უწყობს ხელს თანამშრომლობითი სწავლება და თავად მასწავლებლის დამოკიდებულება მოსწავლეების მიმართ. გაგაცნობთ ორი ექსპერმენტის შედეგებს. პირველი უმცროსი სასკოლო ასაკის მოსწავლეებზე საზაფხულო ბანაკში ჩაატარეს (Sherif, Harvey, White, Hood & Sherif, 1961). ბავშვებს სთავაზობდნენ აქტივობებს, რომლებიც მათგან ზოგჯერ კონკურენციას მოითხოვდა, ზოგჯერ კი თანამშრომლობას. აღმოჩნდა, რომ დავალების შესრულების დროს, როდესაც ჯგუფს უქმნიდნენ კონკურენტულ გარემოს, იზრდებოდა „საწინააღმდეგო” ჯგუფის წევრების მიმართ აგრესია, მაგრამ საკმარისი იყო, თანამშრომლობაზე ორიენტირებული დავალება შეეთავაზებინათ, რომ ჯგუფის წევრებს შორის დაძაბულობა მაშინვე ქრებოდა.

ძალზე საინტერესო შედეგი აჩვენა კვლევამ, რომელიც ეხებოდა „პრობლემური მოსწავლეებისადმი” ბავშვების დამოკიდებულებას (White, Kistner, 1992). პირველკლასელებსა და მეორეკლასელებს უჩვენებდნენ ფილმს „პრობლემურ მოსწავლეზე” (რომლის როლსაც მსახიობი ასრულებდა). ის კლასსაც გარიყული ჰყავდა. ფილმის ყურების შემდეგ მასწავლებელი ხაზს უსვამდა ამ მოსწავლის დადებით მხარეებს. ამის შემდეგ გამართული დიკუსიის დროს ბავშვები დადებითად ახასიათებდნენ მოსწავლეს. ამგვარად, „პრობლემური” მოსწავლის მიღებით მასწავლებელს შეუძლია გავლენა მოახდინოს კლასში ბავშვის სტატუსზე.

ყოველივე ზემოთქმულიდან გამომდინარეობს, რომ კლასში თანამშრომლობითი გარემოს შექმნა მნიშვნელოვანწილად არის დამოკიდებული პედაგოგზე. ამისთვის აუცილებელია, მასწავლებელმა კლასში იმგვარი გარემო შექმნას, სადაც მოსწავლეებს საერთო მიზნის მისაღწევად თანამშრომლობა და თითოეული თანაკლასელის მიმართ კეთილგანწყობის დემონსტრირება მოუწევთ. 

მზესუმზირამ მზეს უმზირა…

0
– მუსიე, ამ მზესუმზირებს თქვენ ყიდით?
– დიახ, მადმუაზელ. გნებავთ?
– ჯერ ფასი უნდა მითხრათ, – შევცინე გამყიდველს.
კვლავ დედის კისერზე ჩამოკიდებული სტუდენტი ვარ და ფულიც ცოტა მიდევს ჯიბეში. ხელოვნური მზესუმზირა კი მომწონს და უკვე წარმოდგენილიც მაქვს, როგორ დაამშვენებს ჩემი ოთახის მაგიდაზე მდგარ ლარნაკს. ჩრდილოეთ საფრანგეთში ვარ, სხვა სტუდენტებთან ერთად გრაფინია კაროლინ დე ლოღჟეღილის ციხე-კოშკს  ვსტუმრობ. ცოცხალი გრაფი და გრაფინია პირველად ვნახე. ოღონდ წიგნებიდან რომ ვიცოდი, იმათ სულ არ ჰგვანან. მოკლედ, ეს დიალოგიც საფრანგეთში პატარა ქალაქ კომბურგში შედგა, სადაც მარტო სასეირნოდ  ხშირად დავიარებოდი. 
– ვერ დავაკლებ, მადმუაზელ, ისედაც არ ღირს ძვირი. სამაგიეროდ, მზესუმზირაზე ზღაპარს გიამბობთ. 
– ზღაპარს? – მეღიმება, – კარგით, აბა, მიამბეთ!
– ოღონდ თქვენი წარმოსახვის უნარი გვჭირდება, მადმუაზელ.
წარმოსახვის უნარი, იცოცხლე მაქვს. 
– რა წარმოვიდგინო? 
– პატარა ლოყაწითელა გოგო წარმოიდგინეთ, რომელიც მზეზეა შეყვარებული.
– წარმოვიდგინე…
– მზის ღვთაებასთან  მივიდა და შეევედრა, რომ სულ მზე ყოფილიყო, რადგან მის გარეშე გოგოს არ შეეძლო. წარმოიდგინეთ?
– წარმოვიდგინე. მერე, რაო ღვთაებამ?
– აუსრულა სურვილი… მზე აღარ ჩადიოდა, სულ ანათებდა და გოგო ბედნიერი იყო.  სამაგიეროდ, სიცხე ჩამოწვა, მიწა დასკდა, მოსავალი განადგურდა, წყალი აღარ იყო. ხალხი და ყველა სულიერი სულს ღაფავდა. დაიწყო შიმშილი, მადმუაზელ. წარმოიდგინეთ?
– წარმოვიდგინე და მერე?
– გოგოს შეეცოდა ხალხი და ღვთაებას კვლავ სთხოვა, ყველაფერი ძველებურად ყოფილიყო. უთხრა, მე უმზეოდ მოვკვდები, მაგრამ ამდენი ხალხის საცოდაობას ვეღარ გავუძლებო. 
– უარი მიიღო? 
– არა,  ღვთაებამ თხოვნა კვლავ აუსრულა, ოღონდ თვითონ  მზესუმზირად გადააქცია. ჰოდა, მას შემდეგ ერთად არიან  – მზე და გოგო. საითაც მზე არის, მზესუმზირაც იქეთ იცქირება. წარმოიდგინეთ?
– წარმოვიდგინე…
– კიდევ გეძვირებათ?
– არაა, ვყიდულობ…  
ნავაჭრი ხელში დავიჭირე და ის-ის იყო გზას გავუყევი, რომ მკვეთრად შევტრიალდი.
– რატომ აქვს მზესუმზირას ყვითელი ფურცლები და შუაში შავი გული?
ხელოვნური ყვავილების გამყიდველმა ოდნავ თვალები მოჭუტა და კითხვა შემიბრუნა:
– თქვენ როგორ ფიქრობთ?
– ზღაპრის მიხედვით მაინტერესებს…
– ჰოო, გოგო ქერა იყო, წარბები კი გიშერივით შავი ჰქონდა. ეგრე იქნებოდა, რა ვიცი.
– რატომ აქვს მზესუმზირას მწვანე ფოთლები და ღერო?
– ჰმ, მადმუაზელ, მწვანე თვალები ჰქონდა გოგოს.
რატომ აქვთ ყვავილებს, ფოთლებს და საერთოდ მცენარეებს სხვადასხვა შეფერილობა? 
პიგმენტების გამო.
დღეს პიგმენტებზე ვწერ. აბა, ხომ არ იფიქრეთ  სტატიის ბოლომდე მეყვავილე მეზღაპრეზე ვისაუბრებდი? 
დღეს საგანთაშორის კავშირებზე განსაკუთრებული აქცენტი კეთდება. ქიმიის დიდაქტიკის წამყვანი მეცნიერები გვეუბნებიან, ეძებეთ კავშირები მეცნიერებებს შორის. ერთი შეხედვით დაკავშირება წარმოუდგენლადაც რომ მოგეჩვენოთ, არ დანებდეთ და შეხების წერტილს მიაგენითო.
ჟურნალ „მასწავლებლის” სტატიებში სწორედ ასე ვიქცევი. ჯერ იყო და ქიმია ტურიზმს დავუკავშირე, შემდეგ მუსიკას, ათასი ამბავი გავიხსენე ისტორიიდან, ბიოლოგიაზე ხომ აღარაფერს ვამბობ. პიგმენტები კიდევ  ისეთი თემაა, რომელსაც ისედაც რამდენიმე მეცნიერება ერთად შეისწავლის. ფიზიკური ქიმია მცენარეებიდან პიგმენტების გამოყოფას და მათ ქიმიურ აღნაგობას სწავლობს. ბიოქიმია მათი წარმოქმნის პროცესებს იკვლევს, ფიზიოლოგია კი მცენარეთა ორგანოებში მათ ლოკალიზაციას და მიგრაციას ჩაჰკირკიტებს. 
მცენარეული პიგმენტები ორგანული მოლეკულებია, რომლებსაც განსაზღვრული სიგრძის სინათლის ტალღის შთანთქმა შეუძლიათ. უმეტეს შემთხვევაში შეფერილობის გამოვლენაზე ამ მოლეკულათა გარკვეული უბნები აგებენ პასუხს და ამ უბნებს ქრომოფორები ეწოდებათ. ქრომოფორული ფრაგმენტი ატომთა ჯგუფისგან შედგება, რომლებიც ერთ არომატულ ჯაჭვშია გაერთიანებული და ერთმაგი და ორმაგი ბმების თანამიმდევრობისგან შედგება  (–С=С–С=С–).  რაც უფრო  ხშირად მეორდება ასეთი თანმიმდევრობა, მით უფრო ინტენსიურია ფერი. 
ახლა თვითონ პიგმენტებს გავეცნოთ.
რაო, რა თქვა ფრანგმა მეზღაპრემ? გოგოს თვალები მწვანე ჰქონდაო? ჰმ, შეიძლება ჰქონდა კიდეც, მაგრამ ყველა მცენარის სიმწვანეს პიგმენტი ქლოროფილი განაპირობებს.  თავისი აღნაგობით ძალიან წააგავს ჰემს  (რომელიც ასევე პიგმენტია, ოღონდ წითელი და ცხოველური), რკინის იონის ნაცვლად მაგნიუმის იონს შეიცავს.  მისი მეშვეობითაც ფოტოსინთეზის პროცესი ხორციელდება.  
რაო, რა თქვა ფრანგმა მეზღაპრემ? გოგოს ქერა თმები  ჰქონდაო? ჰმ, შეიძლება ჰქონდა კიდეც, ოღონდ ნებისმიერი ყვავილის ყვითელი ფურცლები ყვითელი პიგმენტების ფლავონების და ფლავინების დამსახურებაა. მოყვითალო-სტაფილოსფერი კაროტინოიდებიც აქვე შეგვიძლია მივაწეროთ. ფლავონები და ფლავინები მდგრადი ნაერთებია, თუმცა ზოგიერთი ცხელ წყალში იხსნება. შეიძლება ამიტომაც, ფლავინურ  პიგმენტებს ჩვენი წინაპრები საღებავადაც იყენებდნენ.   აღნაგობის მიხედვით  ფლავონების მსგავსი ქალკონები და აურონები არიან. მცენარეებში ისინი უფრო მეტად ყვავილის ფურცლებში შედიან.
კაროტინოიდებს რაც შეეხებათ, მათი ერთ-ერთი წარმომადგენელი პირველად სტაფილოში აღმოაჩინეს და ამ ჯგუფში შემავალ პიგმენტებსაც მის გამო უწოდეს კაროტინოიდები. ისინი წყალში უხსნადია, თუმცა მცენარეული პლასტიდებიდან მათი გამოყოფა ორგანული გამხსნელებით შეიძლება. ბეტა-კაროტინი A ვიტამინის პროვიტამინია. ეს ნიშნავს, რომ ადამიანის ორგანიზმში მცენარეულ საკვებთან ერთად მოხვედრილი ბეტა-კაროტინი წვრილი ნაწლავის ეპითელურ უჯრედებში A ვიტამინად გარდაიქმნება.
იასამნისფერ სპექტრს მცენარეში ანტოციანები წარმოქმნიან. ოღონდ მათზე აქ არაფერს ვიტყვი, რადგან „იისფერი ათწლეული” სწორედ ანტოციანებს მივუძღვენი.
ახლა სჯობს პიგმენტების ფუნქციაზე დავწერო. 
პიგმენტების მთავარი ფუნქცია ფოტოსინთეზია. მას ქლოროფილი ახორციელებს. თუმცა ამ საქმეში წვლილი ზოგიერთ კაროტინოიდსაც არ უნდა დავუკარგოთ. ისინი ქლოროფილის მოლეკულას ენერგიის გადაცემის შემდეგ  საწყის მდგომარეობაში აბრუნებენ და ფოტოდაჟანგვისგან იცავენ.  სხვადასხვა პიგმენტთა გამოყენებით მცენარეები ფოტოსინთეზისთვის ხილული სინათლის მთლიან სპექტრს იყენებენ. ისინივე იყენებენ ულტრაიისფერი და ინფრაწითელი დიაპაზონის ნაწილს. 
პიგმენტებთან დაკავშირებულია  სინათლის მიმართ მცენარეთა მდგრადობა, მეტაბოლიზმის სეზონური რეგულირება, ზრდა და ყვავილობა, თესლის გაღვივების და განვითარების რეგულირება.
  
ულტრაიისფერი სხივების შთანთქმით ფლავინური პიგმენტები ციტოპლაზმის უჯრედებს და ქლოროფილს დაშლისგან იცავენ. კაროტინოიდები, ფლავინური პიგმენტები და ანტოციანები თავისუფალი რადიკალების განეიტრალებაშიც მონაწილეობენ, ანუ ანტიოქსიდანტური თვისებები ახასიათებთ.  
ფლავინურ პიგმენტებს მცენარეები ზოგჯერ სოკოების და მიკრობების წინააღმდეგაც იყენებენ, ზოგჯერ კი  საკვებადაც. 
პიგმენტები კაშკაშა შეფერილობით მწერებს იზიდავენ. მწერები დამტვერვას უწყობენ ხელს. ერთი პიგმენტი ზოგჯერ მეორე პიგმენტად გარდაიქმნება   და ეს ნიადაგის pH გარემოზე, მცენარის ასაკზე და წარმოიდგინეთ გარემოს ტემპერატურაზეც კი არის დამოკიდებული. 
პიგმენტებზე ბევრის თქმა ვერ მოვასწარი. არადა,  დასაწერი უამრავია. სულ იმის ბრალია, რომ ჩემი წერილისთვის განკუთვნილი სივრცე ზღაპრის მოყოლას გადავაყოლე. ზღაპარი მზესუმზირაზე იყო… 
მზესუმზირა ადრე პატარა გოგო ყოფილა, ჰოდა მზე შეჰყვარებია… მზეს ალბათ გაეცინა, მაგრამ შორიდან სიყვარულის უფლება მიუცია. ეს სხვებს ძვირად დაჯდომიათ და მზის ღვთაებას გამოსავალი მოუძებნია… გოგო მზესუმზირად გადაუქცევია და მას შემდეგ სულ მზეს შეჰყურებს…
წარმოიდგინეთ?…
მე წარმოვიდგინე…

სექტემბერი, ბულინგი და სხვა პრობლემები

0
ერთი კვირით ადრე პირველ სექტემბრამდე, სწორედ აგვისტოს მიწურულს, იწყებოდა ჩვენი ხეტიალი მშობლებთან ერთად ბაზრობებზე. თეთრი მაისურებისა და შავი ქვედაბოლოების ძებნა, შავი ლაკის ფეხსაცმელები  და ზოგჯერ, თეთრი ბოტასები, ახალი ზურგჩანთები და ახალი წიგნები. მახსოვს, მაშინ დიდად არ გვაღელვებდა  სხვებისგან განსხვავებული სამოსი შეგვეძინა, ისედაც ვიცოდით რომ ჩვენი ჩაცმულობა ვერ იქნებოდა განსხვავებული სხვა თანაკლასელებისგან. ყველაფერი ხომ ძალიან მწირი იყო იმ დროინდელ ბაზრობებზე და ჩვენც ერთი სურვილი გვამოძრავებდა, გვქონოდა რამე ახალი, განსხვავებებს დიდად აღარ დავეძებდით. მერე სახლში მოვაგროვებდით სამი გოგოს სასექტემბრო  ტანსაცმელს, ზოგსაც სკამებზე გადავფენდით და სულმოუთქმელად ველოდებოდით პირველ სექტემბერს. მგონი, ასე არცერთ დღეს არ გვიხაროდა სკოლაში წასვლა. და მაინც, ყველა სექტემბერი სხვადასხვანაირი იყო, ახალი  სასწავლო პროგრამით და მოლოდინებით, ახალი ემოციებით და ინტერესებით. პირველი სექტემბრის თავისებურება ისიც იყო, რომ  ყველას ძალიან გვიხაროდა სასწავლო წლის დაწყება და ამ დღეს არავინ გამოაკლდებოდა ხოლმე, ფრიადოსანი იქნებოდა თუ უფრო დაბალი აკადემიური მოსწრების მოსწავლე. სექტემბერში იგეგმებოდა ახალი წესები, მაგრამ რატომღაც ვერასდროს მკვიდრდებოდა  ტრადიციად, რამდენიმე კვირის გასვლის შემდეგ უკვე   ვივიწყებდით. ერთი ასეთი იყო : სექტემბრის დილას, დირექტორის მისალმების შემდეგ, ჩვენი სკოლის კლასები ჯგუფებად განლაგდა, მოვისმინეთ  ქვეყნის ეროვნული ჰიმნი, შემდეგ ფიზკულტურის მასწავლებელმა  მსუბუქი ტანვარჯიშის მოძრაობები გაგვაკეთებინა, მაგრამ ეს წესი როგორც აღვნიშნე ტრადიციად ვერ დამკვიდრდა. ამ ვარჯიშების დროს, ჩვენ – შედარებით უმცროსები,  შემალვით ვათვალიერებდით უფროს კლასელთა ჩაცმულობას, რომელთაც სულაც არ ეცვათ თეთრი მაისური და შავი ქვედაბოლო და  საერთოდაც, მათი ქცევები უფრო თავისუფალი და უფრო ლაღი იყო. ამას გარდა, სექტემბერს ახალი მოლოდინები ახლდა, ზოგჯერ იმედგაცრუებებიც, შეცვლილი მასწავლებლები და სკოლიდან გადასული კლასელები სხვადასხვა მიზეზთა გამო, ახალი საკლასო ოთახები და სკოლის მაღალი  სართულები. ზოგჯერ, ახალი კლასელი გვყავდა, მოკლედ მაინც ყველაფერი საინტერესო იყო ახალ სასწავლო წელს.
მას შემდეგ დიდი დრო გავიდა. დღეს უკვე არ ვიცი როგორი განცდებით ხვდებიან სკოლის მოსწავლეები ახალი სასწავლო წლის დასაწყისს, რამდენად ორიენტირებული და მიზანმიმართული არიან სწავლის პროცესზე, რა აღელვებთ და რა უხარიათ, როგორი  ურთიერთობები აქვთ მასწავლებლებთან და თანაკლასელებთან.

მაშინ კი, აი ასე იწყებოდა სასწავლო პროცესი. პირველი დღეები შედარებით ლაღი და მხიარული იყო, უფრო თავისუფალი და ჩვენც დრო გქვონდა, ისევ თავიდან გვეზრუნა სასწავლო რეჟიმზე, დაგვევიწყებინა მხიარული ზაფხული და არდადეგები. გარდა, სასწავლო პროგრამის სირთულისა, სასწავლო პროცესს ბევრი სირთულე  და უხერხულობაც ახლდა, ერთ-ერთი კი  მასწავლებლებთან კომუნიკაციის ნაკლებობა და მათ მიმართ გაუცხოება იყო,  ის რაც სწავლის პროცესში ყველაზე დიდ და გაუთვალისწინებელ სირთულეებს წარმოქმნიდა. 
როცა, ჩემს სასკოლო წლებზე ვფიქრობ, ნამდვილად არ მეჩვენება ყველაფერი დრამატულად, თუმცა ჩემი ნება რომ იყოს, ბევრ ისეთ შემთხვევას ამოვიღებდი ჩემი მახსოვრობიდან, რომელმაც იმ დროს ტკივილი და შეურაცხყოფა მოგვაყენა და მრავალი წლის გასვლის შემდეგ, მაინც არ დაგვავიწყდა. მახსოვს,  როგორ მეწვოდა ზურგი, როცა კედელთან პირისპირ დამაყენეს და ზურგს უკან 30 -მდე თანაკლასელის თვალები და მზერა იყო მობჯენილი, მაშინ იმდენად პატარა და იმდენად “წესიერი” მოსწავლე ვიყავი, ეხლაც ვერ ვიხსენებ რის გამო დავისაჯე. ის შეგრძნება კი ნათლად მახსოვს – კედლის პირისპირ დარჩენილი, როგორ ვუსმენდი საკუთარ სუნთქვას, სირცხვილისგან მეწვოდა ზურგი და ველოდებოდი ზარის დარეკვას, რომ  ამ დამამცირებელი სასჯელის ვადა ამოწურულიყო. 
ბაკები შემდეგ აგვაწიწკნეს, კიდევ კარგი არავინ არ გამოგვარჩიეს და არცერთი დაგვინდეს, თორემ რა გადაგვატინენებდა კლასის წინაშე შერცხვენას. თან უკვე, მეშვიდე თუ მერვე კლასელები ვიყავით და ღირსების საკითხიც მეტ-ნაკლებად გვაშფოთებდა. ეს ამბავი  მთელმა კლასმა ერთად გადავიტანეთ, ახლა რომ მახსენდება მიკვირს, რომ არც კი გაგვიპროტესტებია, მაგრამ გულის სიღრმეში ალბათ ძალიან გავუბრაზდით საკუთარ უსუსურობას და იმ მასწავლებელსაც, რომელმაც მართლაც უსამართლოდ დაგვსაჯა. შეიძლება მე ვფიქრობ, რომ უმასწავლებლოდ მიტოვებულ კლასში მოსწავლეების ხმაური არ უნდა იყოს იმის საფუძველი, რომ ყველა  მერხს ჩამოუარო და მოსწავლეებს სათითაოდ ააწიწკნო თმები ყურებთან. ალბათ, ჩემს კლასელ გოგიტასაც ახსოვს გეოგრაფიის გაკვეთილი და თითებზე გადარტყმული რუქის წვეტიანი ჯოხისგან მიყენებული სიმწარე. ტკივილმა და სიბრაზემ ისე გაამწარა, რომ ჯოხი გადატეხა და კლასიდანაც გავარდა. ჩვენ კი, ყველას ძალიან შეგვეშინდა, ჩვენი გეოგრაფიის მოხუცი მასწავლებელი არ მომკვდარიყო, რადგან ძალიან ინერვიულა. ჩვენც ძალიან ვინერვიულეთ და საბოლოოდ, გეოგრაფიის გაკვეთილზე გული ავიცრუეთ.
ეს მხოლოდ ფიზიკური ძალადობის შესახებ ფაქტებია, რომელიც სამწუხაროდ ბევრი გვახსოვს, მაგრამ ისეთებიც იყო, რომელიც პირდაპირ ჩვენს თავმოყვარეობას და პატივმოყვარეობას უკაკუნებდა, ოჯახსაც გადაწვდებოდა და ბოლოს შეიძლება ჩვენს გარეგნობაზე ან ჩაცმულობაზეც გადაეკრათ სიტყვა. მაგალითად : “ეგ  “კასინკა” რას დაგიხურავს თავზე? დედაშენმა და  მამაშენმა იცის რა გაცვია?  შენ ოჯახში იზრდები?” და მრავალი, სხვა ასეთი.
ძალადობა  შეუქცევადი პროცესია. თუ მასწავლებელი ძალადობს რაიმე ფორმით მოსწავლეზე, შემდეგ მოსწავლეებიც ძალადობენ ერთმანეთზე, ერთ თანაკლასელს ამოიჩემებენ , დასცინიან მას, ხელითაც  ეხებიან.  მასწავლებელს კი სამწუხაროდ არ აქვს სათანადო რეაქცია, ხშირად ყურადღებასაც არ აქცევს მსგავს შემთხვევებს და გაკვეთილი ისე გრძელდება, თითქოს არაფერიც არ მომხდარა, ეს კი ძალადობის ჯაჭვს უწყვეტს ხდის. საბედნიეროდ, არსებობენ მასწავლებლები, რომლებიც ძალადობის შემთხვევებზე სათანადოდ რეაგირებენ, მაგრამ უმეტესწილად მოსწავლეთა შორის ძალადობა  არ აღიქმება სერიოზულ პრობლემად. ხშირად, გამიგონია ასეთი სიტყვებიც – “ეს თავად მოსწავლემ უნდა მოაგვაროს. ბავშვმა  უნდა დაარეგულიროს ურთიერთობები თანაკლასელებთან” და ა.შ 
როგორ შეიძლება დაიცვას თავი მოსწავლემ, თუ მას გამუდმებით თავს ესხმიან და ავიწროებენ  კლასში.  შემდეგ იგი დირექტორთან გარბის და მისგან, ადმინისტრაციის უმაღლესი იერარქისგან ელის  შველას. იქნებ, იქ  მაინც მიხვდნენ როგორი მტკივნეულია, როცა თანაკლასელი მთელი კლასის წინაშე გამცირებს და შენს დასაცავად არც თანაკლასელები და არც მასწავლებელი ხმას არ ამოიღებენ.  და როცა ასეთ შემთხვევებს, არც მასწავლებელი და არც დირექტორი, პრობლემად ვერ აღიქვამენ, ან ვერ ახერხებენ პრობლემის მოგვარებას, მაშინ ერთადერთი ხანგრძლივი ოცნება გრჩება, დროზე დასრულდეს ეს ჯოჯოხეთი.
ერთ დღეს, ჩემმა უმცროსმა დამ, მაშინ დაწყებითი სკოლის მოსწავლე იქნებოდა, თავის სკოლაში წაიღო ბავშვთა უფლებათა კონვენცია, რომლის ყდაზე  წერო და ბავშვები იყო გამოსახული. ეს ადაპტირებული გამოცემა იყო ბავშვის უფლებების შესახებ და იმ დროს, მოსწავლის მხრიდან მასწავლებელთან ამ თემაზე საუბარი ცოტა არ იყოს უზრდელობად აღიქმებოდა და საზოგადოებასაც, ძალიან მწირი ინფორმაცია ჰქონდა ბავშვის უფლებების შესახებ. ჩემმა უმცროსმა დამ მასწავლებელს და კლასელებს გააცნო დეკლარაცია  და ესაუბრა ძალიან მარტივ, მაგრამ ფუნდამენტურ საკითხზე, რომ არავის არ აქვს უფლება შეურაცხყოფა მიაყენოს ადამიანს, დაჩაგროს ან დაამციროს ის. 
მალე, ახალი სასწავლო წელი დაიწყება და ეს მტკივნეული პრობლემები ისევ დადგება დღის წესრიგში. ძალადობასთან ბრძოლა, მხოლოდ მასწავლებლის მოვალეობა არ არის, თითოეულმა ადამიანმა  უნდა ვეცადოთ არცერთ ძალადობრივ ფაქტს არ ჩავუაროთ გულგრილად და ყოველთვის ვუთხრათ ჩვენს შვილებს, რომ სხვა ადამიანის ღირსება და პატივი ხელშეუხებელია.

ვიდეობლოგი

მასწავლებლის ბიბლიოთეკას ახალი წიგნი შეემატა- სტატიები განათლების საკითხებზე

ჟურნალ „მასწავლებლის“ თითოეული ნომრის მომზადებისას, ცხადია, ვფიქრობთ მასწავლებელზე და იმ საჭიროებებზე,რომელთა წინაშეც ის ახლა დგას. ვფიქრობთ მასწავლებელზე, რომელიც ჩვენგან დამოუკიდებლადაც ფიქრობს, როგორ მოემზადოს გაკვეთილისთვის, რა...