ოთხშაბათი, აპრილი 30, 2025
30 აპრილი, ოთხშაბათი, 2025

პროფესიული განათლების მიღების შესაძლებლობები სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქოდე მოზარდებისათვის

0

საქართველოში სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე პირთათვის სკოლის შემდგომი განათლების მიღების შესაძლებლობებთან დაკავშირებით მრავალი პრობლემა და გამოწვევა არსებობს. განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს პროფესიული განათლების კუთხითმიზანმიმართულ მუშაობას ახორციელებს, რაზეც დღეს ჩვენი სტუმარი, განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს წარმომადგენელი – მარიკა ზაქარეიშვილი გვესაუბრება.

 

მარიკა მოგესალმებით, მოკლედ მოგვიყევით რა ნაბიჯები იდგმება დღეს იმისათვის, რომ სახელმწიფომ უზრუნველყოს სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე პირთა ჩართვა პროფესიული განათლების სფეროში.




მოგესალმებით, მივესალმები ინტერნეტგაზეთ „მასწავლებლის” ყველა მკითხველს. მინდა აღვნიშნო, რომ განათლების სამინისტროს ეს ახალი ინიციატივა უზრუნველყოფს სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე პირთა განათლების უწყვეტობას, რაც გულისხმობს იმას, რომ მათ ჰქონდეთ საშუალება ზოგადი განათლების მიღების შემდგომ სწავლის გაგრძელების სურვილის შემთხვევაში მიიღონ შესაბამისი მხარდაჭერა სახელმწიფოს მხრიდან. დღემდე ინკლუზიური განათლების მიმართულებები აქტიურად ინერგებოდა ზოგადი განათლების სისტემაში 2005 წლიდან. პროფესიული განათლების საფეხურზე კი ნიადაგის მომზადება, მეთოდოლოგიის გამართვა და ფიზიკური გარემოს ორგანიზება 2013 წლიდან დაიწყო. ამ პროცესში, საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროსთან ერთად აქტიურადაა ჩართული ნორვეგიის განათლებისა და კვლევის სამინისტრო. თავდაპირველად მომზადდა საკანონმდებლო პლატფორმა, რაც გამოწვევას წარმოადგენდა პროფესიული განათლების სისტემაში. პროფესიული განათლების დეპარტამენტთან ერთად დამუშავდა საკანონმდებლო პაკეტი, რომელიც ითვალისწინებს სიახლეებსა და ინოვაციებს პროფესიული განათლების სფეროში და ასევე ინკლუზიური განათლების დანერგვას პროფესიულ განათლებაში.




მეორე მიმართულება, რომელზეც აქტიური მუშაობა მიმდინარეობდა, ეხება ფიზიკური გარემოს მომზადებას. შემოვიტანეთ ახალი კონცეფცია – უნივერსალური დიზაინი. ვფიქრობთ, რომ საგანმანათლებლო დაწესებულებებში მხოლოდ პირველი სართულის ადაპტირება ეტლით მოსარგებლე პირებისათვის არ არის საკმარისი. დღეისათვის რამდენიმე პროფესიული სასწავლებელია ნაწილობრივ ადაპტირებული. ნორვეგიელი სპეციალისტების მიერ ჩატარდა აქტიური სემინარები, რომელშიც მონაწილეობა მიიღო საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს, სსიპ საგანმანათლებლო და სამეცნიერო ინფრასტრუქტურის განვითარების სააგენტოსადა სხვადასხვა უნივერსიტეტების წარმომადგენლებმა. უნივერსიტეტების ჩართულობა აღნიშნულ სამუშაო ჯგუფებში მნიშვნელოვანი იყო ცნობიერების ამაღლების კუთხით. შედეგად მივიღეთ ის, რომ 5 სახელმწიფო პროფესიული სასწავლებლის შენობა იქნება უნივერსალური დიზაინის და სრულად ადაპტირებული. აღნიშნულის განსახორციელებლად დაფინანსება გამოიყოფა როგორც საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს, ასევე ნორვეგიის მთავრობის მიერ. მესამე და მნიშნელოვან კომპონენტს კი სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე მოსწავლეთა მოზიდვა და მათ საგანმანათლებლო პროცესში ჩართვა წარმოადგენს. დაიხვეწა პროფესიულ სასწავლებელში ჩარიცხვის მექანიზმი.

რა უნდა გააკეთოს სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე მოსწავლემ, რომ ჩაირიცხოს პროფესიულ სასწავლებელში?




ყველა სხვა მოსწავლეს, გარდა სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე მოსწავლისა, მოუწევს გაიაროს რეგისტრაცია და ჩააბაროს გამოცდები, რომელიც ორგანიზებულია შეფასებისა და გამოცდების ეროვნული ცენტრის მიერ. სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების პირის ჩასარიცხად ერთადერთი პირობა ცხრა კლასის დამამთავრებელი ატესტატის ქონაა. შემდგომ ამისა, იგი გადის რეგისტრაციას. რეგისტრაციის პროცესი მიმდინარეობს ამ ეტაპზეც, საგაზაფხულო მიღებაზე და ყველა მსურველს შეუძლია 5 მარტამდე დარეგისტრირდეს ადგილობრივ რესურს-ცენტრებში, პროფესიულ სასწავლებლებში და საქართველოს მასშტაბით არსებულ სამ საინფორმაციო ცენტრში. რეგისტრაციის შემდეგ, მოზარდს შეუძლია აირჩიოს სამი სასურველი სპეციალობა კლასტერის შიგნით. ამის შემდეგ, მას უკავშირდება ჩვენი სამმართველო და იგზავნება სპეციალისტთა გუნდი მოზარდის მდგომარეობის შესაფასებლად. შესაძლებელია, საჯარო სკოლაში სწავლისას ბავშვი უკვე შეფასებული ჰყავდეს ექსპერტთა გუნდს, თუმცა გამჭვირვალობის უზრუნველყოფის მიზნით ხდება მისი ხელახალი შეფასება. შემდგომ ამისა დასკვნა ეგზავნება მშობელს და/ან მეურვეს, რომელსაც აღნიშნული სხვა საჭირო დოკუმენტებთან ერთად მიაქვს პროფესიულ სასწავლებელში. თუ მოზარდი სმენის ან მხედველობის დარღვევითაა მან დამატებით უნდა წარმოადგინოს ოფთალმოლოგისა და აუდიოლოგის დასკვნა. ქცევითი და ემოციური დარღვევების შემთხვევაში ასევე აუცილებელია შესაბამისი სპეციალისტის დასკვნა. საბოლოოდ ყველა დოკუმენტაცია იგზავნება სამინისტროში, სადაც სპეციალური კომისია განიხილავს მათ და ხდება რეკომენდაციის გაწევა განათლების და მეცნიერების მინისტრის წინაშე, რათა პროფესიულ სასწავლებლებში ჩაირიცხოს აღნიშნული მოზარდები.

რაც შეეხება პროფესიას, აღნიშნეთ, რომ მოზარდს შეუძლია სამი სასურველი პროფესიის დასახელება. გაქვთ თუ არა ინფორმაცია იმასთან დაკავშირებით, როგორ აკეთებენ ისინი საბოლოო არჩევანს?




უნდა აღინიშნოს, რომ ეს პროცესი ძალიან საინტერესოა. მოზარდი თავდაპირველად აფიქსირებს სამ სასურველ სპეციალობას. ჩარიცხვის შემდეგ ხდება ამ სამივე პროფესიის მოსინჯვა. ერთი თვის განმავლობაში სტუდენტები ერთვებიან ამ პროცესში, ეცნობიან მათ მიერ არჩეულ ყველა პროფესიას შესაბამის სპეციალისტებთან ერთად და შემდეგ აკეთებენ საბოლოო არჩევანს -არის თუ არა ესა თუ ის მიმართულება მათთვის ნამდვილად სასურველი. გადაწყვეტილების მიღება ხდება მხოლოდ მოზარდის ინტერესებისა და მისი სურვილების გათვალისწინებით. პროცესში, რა თქმა უნდა, ჩართულია მშობელიც.

კონკრეტულად რა პროფესიის არჩევა შეუძლია სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე პირს?




მინდა ხაზგასმით აღვნიშნო, რომ თუ პროფესიული სტანდარტი რაიმე აკრძალვას არ ქმნის, ჩვენი მხრიდან აღნიშნულზე შეზღუდვა არ არსებობს. რა თქმა უნდა, ხდება რჩევებისა და რეკომენდაციების მიცემა მოზარდისათვის, მაგრამ პროცესში ყველაზე მთავარი მისი ინტერესია. განათლებისა და მეცნიერების სამინისტრო მუშაობს პროფესიული ორიენტაციის მექანიზმის განვითარებაზე, რადგან მნიშნელოვანია ყველა მოზარდს კარგად ჰქონდეს გაცნობიერებული, რატომ ირჩევს კონკრეტულ პროფესიას. 2015 წელს იგეგმება დამატებითი ტრენინგები კარიერის დაგეგმვის მიზნით.

როგორია თავად საგანმანათლებლო პროცესი პროფესიულ სასწავლებლებში?




საქათველოში, პროფესიულ განათლებაში სრულ სიახლეს წარმოადგენს ის, რომ სმენის და მხედველობის შეზღუდვის მქონე პროფესიულ სტუდენტებს სასწავლო პროცესში სპეციალისტები უწევენ დახმარებას. სმენის დარღვევის შემთხვევაში მიმდინარეობს ლექციის თარგმნა ჟესტური ენის სპეციალისტის მიერ. სპეციალისტები ჩართული არიან სწავლების ყველა კომპონენტში – როგორც თეორიულ, ასევე პრაქტიკულ ნაწილში. მხედველობის დარღვევის შემთხვევაში ხდება აუდიოწიგნების გამოყენება კომპიუტერული პროგრამის მეშვეობით. 2015 წელს, პროფესიულ განათლებაში იგეგმება მოდულური პროგრამების განხორციელება და ყველა საკითხავი მასალა იქნება აუდიო სახით, რათა მხედველობის დარღვევის მქონე პირს ჰქონდეს მათი გაცნობის საშუალება. ამჟამად პროფესიულ განათლებას ორი მხედველობის შეზღუდვის მქონე სტუდენტი იღებს. აქედან, ერთ-ერთ მათგანს ჰყავს მობილობისა და ორიენტაციის ტრენერი, რომელიც უკვე ჩაერთო პროცესში და სტუდენტს დახმარებას უწევს სივრცეში ორიენტაციაში. მსგავსი გამოცდილება ჯერ ზოგად განათლებაშიც არ ყოფილა. რაც შეეხება ეტლით მოსარგებლე პირებს, როგორც ვიცით, ძნელია მათი გადაადგილება – თუნდაც პროფესიულ სასწავლებლამდე მოსვლა. შესაბამისად დაბალია სასწავლო პროცესში მათი ჩართულობის მაჩვენებელი. ამ ეტაპისთვის ჩვენ მოზარდებს ვთავაზობთ სპეციალური ასისტენტის მომსახურებას, რომელიც უზრუნველყოფს მათ ტრანსპორტირებას სახლიდან პროფესიულ სასწავლებლამდე და პირიქით. აღნიშნული პირი დაეხმარება ეტლით მოსარგებლე მოზარდს გადაადგილებაში – თუნდაც მრავალსართულიანი კორპუსიდან ჩამოსვლაში. როგორც ხედავთ, მიდგომა ინდივიდუალურია, რაც ნამდვილად სამინისტროს მიერ წინ გადადგმულ ნაბიჯად შეიძლება ჩაითვალოს.

საინტერესოა როგორია პროფესიული განათების მიღების მსურველთა მაჩვენებელი?




მსურველთა რეგისტრაცია პირველად 2013 წელს, საგაზაფხულო და საშემოდგომო მიღებაზე განხორციელდა. დარეგისტრირებულ მოზარდთა რაოდენობა იზრდება, განსაკუთრებით დიდი რაოდენობა საშემოდგომო მიღებებზე ფიქსირდება. ზოგადად ტენდენცია ზრდადია, რაც იმედის მომცემია.

რას გვეტყვით უმაღლეს განათლებაზე? აქვს თუ არა დღეს სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე მოსწავლეს საქართველოში უმაღლესი განათლების მიღების შესაძლებლობა?




უმაღლესი განათლება ამ შემთხვევაში ისევ პრობლემად რჩება, რადგან სფერო უფრო ავტონომიურია. ეს ერთ-ერთი გასაკვალი მიმართულებაა ინკლუზიური განათლების სფეროში. ვიცით, რომ ამჟამად სხვადასხვა საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე 200 სტუდენტი სწავლობს სხვადასხვა უნივერსიტეტში, თუმცა ამ ეტაპზე სფეროს ნამდვილად სჭირდება მხარდაჭერა.


დაბოლოს, ვინაა ის გუნდი, ვინც დღეს სამინისტროში ამ კუთხით მუშაობს?

საქართველოს პროფესიული განათლებისა და გადამზადების სფეროში ინკლუზიური განათლების დანერგვის საკითხზე მუშაობენ მარიკა ზაქარეიშვილი, მაია ბაგრატიონ-გრუზინსკი და ნინი ტაბიძე.

მარიკა ზაქარეიშვილი – პროფესიული განათლების მიღების შესაძლებლობები სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქოდე მოზარდებისათვის

0

საქართველოში სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე პირთათვის სკოლის შემდგომი განათლების მიღების შესაძლებლობებთან დაკავშირებით მრავალი პრობლემა და გამოწვევა არსებობს. განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს პროფესიული განათლების კუთხითმიზანმიმართულ მუშაობას ახორციელებს, რაზეც დღეს ჩვენი სტუმარი, განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს წარმომადგენელი – მარიკა ზაქარეიშვილი გვესაუბრება.

 

მარიკა მოგესალმებით, მოკლედ მოგვიყევით რა ნაბიჯები იდგმება დღეს იმისათვის, რომ სახელმწიფომ უზრუნველყოს სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე პირთა ჩართვა პროფესიული განათლების სფეროში.




მოგესალმებით, მივესალმები ინტერნეტგაზეთ „მასწავლებლის” ყველა მკითხველს. მინდა აღვნიშნო, რომ განათლების სამინისტროს ეს ახალი ინიციატივა უზრუნველყოფს სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე პირთა განათლების უწყვეტობას, რაც გულისხმობს იმას, რომ მათ ჰქონდეთ საშუალება ზოგადი განათლების მიღების შემდგომ სწავლის გაგრძელების სურვილის შემთხვევაში მიიღონ შესაბამისი მხარდაჭერა სახელმწიფოს მხრიდან. დღემდე ინკლუზიური განათლების მიმართულებები აქტიურად ინერგებოდა ზოგადი განათლების სისტემაში 2005 წლიდან. პროფესიული განათლების საფეხურზე კი ნიადაგის მომზადება, მეთოდოლოგიის გამართვა და ფიზიკური გარემოს ორგანიზება 2013 წლიდან დაიწყო. ამ პროცესში, საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროსთან ერთად აქტიურადაა ჩართული ნორვეგიის განათლებისა და კვლევის სამინისტრო. თავდაპირველად მომზადდა საკანონმდებლო პლატფორმა, რაც გამოწვევას წარმოადგენდა პროფესიული განათლების სისტემაში. პროფესიული განათლების დეპარტამენტთან ერთად დამუშავდა საკანონმდებლო პაკეტი, რომელიც ითვალისწინებს სიახლეებსა და ინოვაციებს პროფესიული განათლების სფეროში და ასევე ინკლუზიური განათლების დანერგვას პროფესიულ განათლებაში.




მეორე მიმართულება, რომელზეც აქტიური მუშაობა მიმდინარეობდა, ეხება ფიზიკური გარემოს მომზადებას. შემოვიტანეთ ახალი კონცეფცია – უნივერსალური დიზაინი. ვფიქრობთ, რომ საგანმანათლებლო დაწესებულებებში მხოლოდ პირველი სართულის ადაპტირება ეტლით მოსარგებლე პირებისათვის არ არის საკმარისი. დღეისათვის რამდენიმე პროფესიული სასწავლებელია ნაწილობრივ ადაპტირებული. ნორვეგიელი სპეციალისტების მიერ ჩატარდა აქტიური სემინარები, რომელშიც მონაწილეობა მიიღო საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს, სსიპ საგანმანათლებლო და სამეცნიერო ინფრასტრუქტურის განვითარების სააგენტოსადა სხვადასხვა უნივერსიტეტების წარმომადგენლებმა. უნივერსიტეტების ჩართულობა აღნიშნულ სამუშაო ჯგუფებში მნიშვნელოვანი იყო ცნობიერების ამაღლების კუთხით. შედეგად მივიღეთ ის, რომ 5 სახელმწიფო პროფესიული სასწავლებლის შენობა იქნება უნივერსალური დიზაინის და სრულად ადაპტირებული. აღნიშნულის განსახორციელებლად დაფინანსება გამოიყოფა როგორც საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს, ასევე ნორვეგიის მთავრობის მიერ. მესამე და მნიშნელოვან კომპონენტს კი სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე მოსწავლეთა მოზიდვა და მათ საგანმანათლებლო პროცესში ჩართვა წარმოადგენს. დაიხვეწა პროფესიულ სასწავლებელში ჩარიცხვის მექანიზმი.

რა უნდა გააკეთოს სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე მოსწავლემ, რომ ჩაირიცხოს პროფესიულ სასწავლებელში?




ყველა სხვა მოსწავლეს, გარდა სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე მოსწავლისა, მოუწევს გაიაროს რეგისტრაცია და ჩააბაროს გამოცდები, რომელიც ორგანიზებულია შეფასებისა და გამოცდების ეროვნული ცენტრის მიერ. სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების პირის ჩასარიცხად ერთადერთი პირობა ცხრა კლასის დამამთავრებელი ატესტატის ქონაა. შემდგომ ამისა, იგი გადის რეგისტრაციას. რეგისტრაციის პროცესი მიმდინარეობს ამ ეტაპზეც, საგაზაფხულო მიღებაზე და ყველა მსურველს შეუძლია 5 მარტამდე დარეგისტრირდეს ადგილობრივ რესურს-ცენტრებში, პროფესიულ სასწავლებლებში და საქართველოს მასშტაბით არსებულ სამ საინფორმაციო ცენტრში. რეგისტრაციის შემდეგ, მოზარდს შეუძლია აირჩიოს სამი სასურველი სპეციალობა კლასტერის შიგნით. ამის შემდეგ, მას უკავშირდება ჩვენი სამმართველო და იგზავნება სპეციალისტთა გუნდი მოზარდის მდგომარეობის შესაფასებლად. შესაძლებელია, საჯარო სკოლაში სწავლისას ბავშვი უკვე შეფასებული ჰყავდეს ექსპერტთა გუნდს, თუმცა გამჭვირვალობის უზრუნველყოფის მიზნით ხდება მისი ხელახალი შეფასება. შემდგომ ამისა დასკვნა ეგზავნება მშობელს და/ან მეურვეს, რომელსაც აღნიშნული სხვა საჭირო დოკუმენტებთან ერთად მიაქვს პროფესიულ სასწავლებელში. თუ მოზარდი სმენის ან მხედველობის დარღვევითაა მან დამატებით უნდა წარმოადგინოს ოფთალმოლოგისა და აუდიოლოგის დასკვნა. ქცევითი და ემოციური დარღვევების შემთხვევაში ასევე აუცილებელია შესაბამისი სპეციალისტის დასკვნა. საბოლოოდ ყველა დოკუმენტაცია იგზავნება სამინისტროში, სადაც სპეციალური კომისია განიხილავს მათ და ხდება რეკომენდაციის გაწევა განათლების და მეცნიერების მინისტრის წინაშე, რათა პროფესიულ სასწავლებლებში ჩაირიცხოს აღნიშნული მოზარდები.

რაც შეეხება პროფესიას, აღნიშნეთ, რომ მოზარდს შეუძლია სამი სასურველი პროფესიის დასახელება. გაქვთ თუ არა ინფორმაცია იმასთან დაკავშირებით, როგორ აკეთებენ ისინი საბოლოო არჩევანს?




უნდა აღინიშნოს, რომ ეს პროცესი ძალიან საინტერესოა. მოზარდი თავდაპირველად აფიქსირებს სამ სასურველ სპეციალობას. ჩარიცხვის შემდეგ ხდება ამ სამივე პროფესიის მოსინჯვა. ერთი თვის განმავლობაში სტუდენტები ერთვებიან ამ პროცესში, ეცნობიან მათ მიერ არჩეულ ყველა პროფესიას შესაბამის სპეციალისტებთან ერთად და შემდეგ აკეთებენ საბოლოო არჩევანს -არის თუ არა ესა თუ ის მიმართულება მათთვის ნამდვილად სასურველი. გადაწყვეტილების მიღება ხდება მხოლოდ მოზარდის ინტერესებისა და მისი სურვილების გათვალისწინებით. პროცესში, რა თქმა უნდა, ჩართულია მშობელიც.

კონკრეტულად რა პროფესიის არჩევა შეუძლია სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე პირს?




მინდა ხაზგასმით აღვნიშნო, რომ თუ პროფესიული სტანდარტი რაიმე აკრძალვას არ ქმნის, ჩვენი მხრიდან აღნიშნულზე შეზღუდვა არ არსებობს. რა თქმა უნდა, ხდება რჩევებისა და რეკომენდაციების მიცემა მოზარდისათვის, მაგრამ პროცესში ყველაზე მთავარი მისი ინტერესია. განათლებისა და მეცნიერების სამინისტრო მუშაობს პროფესიული ორიენტაციის მექანიზმის განვითარებაზე, რადგან მნიშნელოვანია ყველა მოზარდს კარგად ჰქონდეს გაცნობიერებული, რატომ ირჩევს კონკრეტულ პროფესიას. 2015 წელს იგეგმება დამატებითი ტრენინგები კარიერის დაგეგმვის მიზნით.

როგორია თავად საგანმანათლებლო პროცესი პროფესიულ სასწავლებლებში?




საქათველოში, პროფესიულ განათლებაში სრულ სიახლეს წარმოადგენს ის, რომ სმენის და მხედველობის შეზღუდვის მქონე პროფესიულ სტუდენტებს სასწავლო პროცესში სპეციალისტები უწევენ დახმარებას. სმენის დარღვევის შემთხვევაში მიმდინარეობს ლექციის თარგმნა ჟესტური ენის სპეციალისტის მიერ. სპეციალისტები ჩართული არიან სწავლების ყველა კომპონენტში – როგორც თეორიულ, ასევე პრაქტიკულ ნაწილში. მხედველობის დარღვევის შემთხვევაში ხდება აუდიოწიგნების გამოყენება კომპიუტერული პროგრამის მეშვეობით. 2015 წელს, პროფესიულ განათლებაში იგეგმება მოდულური პროგრამების განხორციელება და ყველა საკითხავი მასალა იქნება აუდიო სახით, რათა მხედველობის დარღვევის მქონე პირს ჰქონდეს მათი გაცნობის საშუალება. ამჟამად პროფესიულ განათლებას ორი მხედველობის შეზღუდვის მქონე სტუდენტი იღებს. აქედან, ერთ-ერთ მათგანს ჰყავს მობილობისა და ორიენტაციის ტრენერი, რომელიც უკვე ჩაერთო პროცესში და სტუდენტს დახმარებას უწევს სივრცეში ორიენტაციაში. მსგავსი გამოცდილება ჯერ ზოგად განათლებაშიც არ ყოფილა. რაც შეეხება ეტლით მოსარგებლე პირებს, როგორც ვიცით, ძნელია მათი გადაადგილება – თუნდაც პროფესიულ სასწავლებლამდე მოსვლა. შესაბამისად დაბალია სასწავლო პროცესში მათი ჩართულობის მაჩვენებელი. ამ ეტაპისთვის ჩვენ მოზარდებს ვთავაზობთ სპეციალური ასისტენტის მომსახურებას, რომელიც უზრუნველყოფს მათ ტრანსპორტირებას სახლიდან პროფესიულ სასწავლებლამდე და პირიქით. აღნიშნული პირი დაეხმარება ეტლით მოსარგებლე მოზარდს გადაადგილებაში – თუნდაც მრავალსართულიანი კორპუსიდან ჩამოსვლაში. როგორც ხედავთ, მიდგომა ინდივიდუალურია, რაც ნამდვილად სამინისტროს მიერ წინ გადადგმულ ნაბიჯად შეიძლება ჩაითვალოს.

საინტერესოა როგორია პროფესიული განათების მიღების მსურველთა მაჩვენებელი?




მსურველთა რეგისტრაცია პირველად 2013 წელს, საგაზაფხულო და საშემოდგომო მიღებაზე განხორციელდა. დარეგისტრირებულ მოზარდთა რაოდენობა იზრდება, განსაკუთრებით დიდი რაოდენობა საშემოდგომო მიღებებზე ფიქსირდება. ზოგადად ტენდენცია ზრდადია, რაც იმედის მომცემია.

რას გვეტყვით უმაღლეს განათლებაზე? აქვს თუ არა დღეს სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე მოსწავლეს საქართველოში უმაღლესი განათლების მიღების შესაძლებლობა?




უმაღლესი განათლება ამ შემთხვევაში ისევ პრობლემად რჩება, რადგან სფერო უფრო ავტონომიურია. ეს ერთ-ერთი გასაკვალი მიმართულებაა ინკლუზიური განათლების სფეროში. ვიცით, რომ ამჟამად სხვადასხვა საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე 200 სტუდენტი სწავლობს სხვადასხვა უნივერსიტეტში, თუმცა ამ ეტაპზე სფეროს ნამდვილად სჭირდება მხარდაჭერა.


დაბოლოს, ვინაა ის გუნდი, ვინც დღეს სამინისტროში ამ კუთხით მუშაობს?

საქართველოს პროფესიული განათლებისა და გადამზადების სფეროში ინკლუზიური განათლების დანერგვის საკითხზე მუშაობენ მარიკა ზაქარეიშვილი, მაია ბაგრატიონ-გრუზინსკი და ნინი ტაბიძე.

როგორ ვასწავლ(ი)ოთ, სიმდიდრე კარგია თუ ცუდი?

0
ვიცი, სათაური გულუბრყვილოდ მოგეჩვენებათ. სიმდიდრეს რა სჯობსო ბრძანებთ. თქვენს პასუხს ოდნავ დავაზუსტებ: კანონიერი გზით მოპოვებული სიმდიდრე ადამიანის ღირსებაზე, მის უნარებზე მეტყველებს და კარგია, ხოლო უკანონოდ მოპოვებული – პირიქით.

გასაკვირი ის გახლავთ, რომ მიუხედავად ამ  ჭეშმარიტების ერთსულოვნად აღიარებისა, საგანმანათლებლო სივრცეში მეტ-ნაკლებად განსხვავებული დამოკიდებულებები იჩენს თავს. 

ამ თემაზე თქვენი ყურადღების შეჩერება იმიტომ გადავწყვიტე, რომ ტრენინგებზე, სადაც პედაგოგებს ვხვდები, მათგან ხშირად  მიგრძნია აგრესია სიმდიდრისადმი და მდიდარი ადამიანებისადმი. მუშაობს სტერეოტიპი “მდიდარი ადამიანი არის გაუნათლებელი, უკულტურო,  გულქვა, კრიმინალი, ეშმაკი…” პედაგოგების ეს დამოკიდებულება სავარაუდოდ (ცნობიერადაც და არაცნობიერადაც) გადაეცემათ მოსწავლეებს. ანუ კეთილდღეობისადმი აგრესიულ დამოკიდებულებას სიცოცხლე უხანგრძლივდება.

ასეთ დამოკიდებულებას აქვს თავისი საფუძველი, რომელიც საბჭოთა წარსულში ჩამოყალიბდა.  მაშინ, როცა სიმდიდრისა და კეთილდღეობის მოპოვების კანონიერი გზები პრაქტიკულად მოჭრილი იყო და სიმდიდრესა და უკანონობას შორის ტოლობის ნიშანიც საკამათო არ იყო. სკოლაში მომავლის მოქალაქე იზრდება. დღეს ძნელი, თუმცა უკვე შესაძლებელია ადამიანმა კანონიერი გზით შექმნას საკუთარი კაპიტალი და უზრუნველყოს კეთილდღეობა. იმედია, მომავალში ეს შესაძლებლობა უფრო მოიმატებს. მაშ, რატომ უნდა დავაკომპლექსოთ ბავშვები ძველი წარმოდგენებით? რატომ უნდა ვაქციოთ მათ იდეალად ღარიბი, მაგრამ წესიერი და არა – მდიდარი და წესიერი მოქალაქე? 

ადამიანი მუდამ ისწრაფის  კეთილდღეობისკენ. სწავლის მოტივაციის ერთ-ერთი მასტიმულირებელიც ეს არის. ამიტომ, როცა მოსწავლეები პირად სამომავლო გეგმებს ისახავენ, პროფესიას თუ ღირებულებებს ირჩევენ,  ფინანსური წარმატება არ უნდა გამოტოვონ   სტერეოტიპების გავლენით, მით უფრო, პედაგოგის სტერეოტიპების გავლენით. რატომ არის ჩვენი პედაგოგიური საზოგადოება გაღიზიანებული, გულგატეხილი, მოტივაციადაკარგული? ძირითადად იმიტომ, რომ არის გაჭირვებული, არ აქვს ფული და ხელფასსაც იმდენსაც ვერ იღებს, რომ აუცილებელი ხარჯები გადაფაროს. ფული რომ  ჰქონდეს, სულ სხვანაირი იქნებოდა. ფული აძლევს ადამიანს შესაძლებლობას, უზრუნველყოს საკუთარი თუ სხვათა კეთილდღეობა, ამ სიტყვის პირადული გაგებისა და შესაძლებლობათა მასშტაბების მიხედვით. სიმდიდრისკენ სწრაფვას დაბრკოლება არ უნდა შევახვედროთ, პირიქით, წავაქეზოთ კიდეც (თაობის იდეალის  მარკ ცუკერბერგის და კიდევ ბევრის მაგალითით) და თან შევახსენოთ, რომ ამ მიზნის მიღწევა მხოლოდ ცოდნითა  და შრომით შეიძლება.

კაპიტალის დაგროვება  ცოდნას ითხოვს, უნარ-ჩვევებსაც, კრეატიულობასაც, შრომისმოყვარეობასაც და რისკების გათვლა-გაწევის უნარსაც. სწორედ ამ უნარების განვითარებას უნდა ემსახურებოდეს საგანმანათლებლო სისტემა.
ჩვენი ეროვნული სასწავლო გეგმა მოსწავლეზე და შედეგზეა ორიენტირებული. მისი ვექტორიც ფუნქციური ცოდნისკენ არის მიმართული. პროექტული სწავლება ის გამოცდილებაა, რომელიც  მოსწავლეებს ცხოვრებასთან გასამკლავებლად ამზადებს. ამ თემაზე პედაგოგებთან ხშირად მისაუბრია,  მაგრამ ერთ-ერთ რუსულ ვებგვერდზე (,,вокруг света”) წაკითხულმა სტატიამ, რომელიც მოსწავლეთა ფინანსურ განათლებას ეხება, დაგვანახა, რომ პოსტსაბჭოთა სივრცისთვის (მოგვწონს ეს მსგავსება თუ არა) ეს საერთო პრობლემაა. ფულზე, მის თვისებებზე ჩვენმა სკოლადამთავრებულებმა ნაკლებად იციან. სკოლადამთავრებულები კი არა, უკვე თავის პროფესიაში წარმატებული ადამიანებიც კი იბნევიან, როცა საუბარი ფინანსებზე და მათ მართვაზე მიდგება.

სამოქალაქო ეკონომიკა, რომელიც სკოლებში არჩევით საგანს წარმოადგენს, კარგი იქნება, რომ სავალდებულო საგანთა შორის იყოს და მაღალი ხარისხით ისწავლებოდეს.

ამერიკელი (ეთნიკურად იაპონელი) მეწარმე, ინვესტორი, მწერალი და მასწავლებელი რობერტ კიიოსაკი წერს: როცა მეკითხებიან, თუ რომელ საგანს დავამატებდი სასკოლო პროგრამაში, თუ განათლების სისტემას ვუხელმძღვანელებდი, ვპასუხობ: ისეთ საგანს დავამატებდი, რომელიც მოსწავლეებს  გადასახადების, ვალებისა და ინფლაციის  ურთიერთკავშირში გაარკვევდა, რადგან თუ  ამაში გაერკვევიან, მათ საიმედო მომავალი ექნებათ. თქვენ მდიდრებად ოქრო, ვერცხლი და უძრავი ქონება კი არ გაქცევთ, არამედ ის, რაც ოქროზე, ვერცხლზე და უძრავ ქონებაზე იცით.

ანუ პიროვნების  ფინანსური წარმატების წინაპირობა ცოდნაა. საქმე ის გახლავთ, რომ ცოდნა ინფორმაციის ფლობას ნიშნავს და დღეს მუდმივად განახლებადი ინფორმაციული ნაკადების პირობებში წარმატებაზე ორიენტირებულმა ადამიანმა სიახლეს თვალი კი არ უნდა მოუხუჭოს, არამედ კვალში უნდა ჩაუდგეს.

ამ მიმართებით მნიშვნელოვანია საბაზისო ცოდნის მიცემა და  სიახლისადმი მუდმივი სწრაფვის დამოკიდებულების ჩამოყალიბება, რომ მომავალმა მოქალაქეებმა კეთილდღეობას მიაღწიონ.  თუ ასეთი ადამიანს სამოქალაქო და სოციალური პასუხისმგებლობებიც ექნება შეთვისებული, ის სიმდიდრესთან ერთად თანამგრძნობიც იქნება, ქველმოქმედიც, კეთილიც და ასე შემდეგ. თორემ შეიძლება ადამიანი ძალიან კეთილი და სათნოებით აღსავსე იყოს, მაგრამ საკუთარ გაჭირვებაში ჩაძირულს აღარ შერჩეს ძალა და განწყობა სხვებზე ზრუნვისთვის.

საქართველოშიც უკვე ჩნდებიან წარმატებული ადამიანები, რომელთა კაპიტალი ეჭვს არ იწვევს და მათი მაგალითი ახალგაზრდებისთვის დიდი სტიმულია. წინა სემესტრში დუშეთის #2 საჯარო სკოლაში ასეთმა ახალგაზრდა ქართულმა ბიზნესმა, სკოლის მოსწავლეებს კარგი პროექტი დაუფინანსა და სკოლის ბიბლიოთეკა  ახალი წიგნებით შეივსო. პროექტის პრეზენტაციაზე ერთ-ერთმა მოსწავლემ მადლობა გადაუხადა სტუმრებს და დასძინა – მე არასდროს დამავიწყდება, რომ თქვენ მომეცით საშუალება წამეკითხა წიგნები, რომლებსაც  ვერ ვყიდულობდი და ვეცდები, ცხოვრებაში მეც მივაღწიო იმდენს, რომ ასეთი სიხარული სხვებს განვაცდევინოო. ქველმოქმედება, როგორც ყველანაირი სიკეთე, ახალ ქველმოქმედებას აღძრავს.

წარმატებულ ადამიანებთან შეხვედრები, მათთან საუბრები და დისკუსიები სააღმზრდელო პროცესის თანამდევ აქტივობას უნდა წარმოადგენდეს.  ჩვენ ყველანი კი გამოვიდეთ საბჭოთა სტერეოტიპებიდან და გამოვუტყდეთ საკუთარ თავსა და ჩვენს მოსწავლეებს იმაში, რომ ფული და კეთილდღეობა ძალიან კარგი რამ არის და ყველას მოსწონს,  იმიტომ, რომ ხელი ეხსნება აკეთოს კარგი საქმეები საკუთარი თავისთვისაც და საზოგადოებისთვისაც. ჩვენ ძალიან გვჭირდება გვყავდეს, რაც შეიძლება მეტი მდიდარი მოქალაქე, ისინი ახლა სკოლის მერხებთან სხედან და თავის დასამკვიდრებლად ემზადებიან. გადავყაროთ გამოუსადეგარი სტერეოტიპები და დავუდასტუროთ, რომ სიმდიდრეც კარგია და  თავის დროზე და თავის ადგილზე ფულზე ლაპარაკი უხერხული კი არა, აუცილებელიც კია.  

ინტერპრეტაცია და ისტორიული მოვლენების ვარიაციები

0
ცოდნა ძალაა, ადამიანის ძალა კი სიტყვაშია, რომლითაც ქმნის და აშენებს სამყაროს. ცოდნის ჭეშმარიტება, მისი სისწორე კი გაგებით გამოიხატება: რამდენად ესმის ადამიანს ის, რაზეც ლაპარაკობს, რასაც განიხილავს; რამდენად შესაძლებელია, მისი მსჯელობის საფუძველზე შევაფასოთ მის მიერ საგნის ცოდნა, სამყაროს შემეცნება, მისი კომპეტენტურობა, მისი პროფესიონალიზმის ხარისხი. აქედან გამომდინარე, ადამიანის რეალური ძალა თავისი თავის, სხვისი და სოციალური ურთიერთობების გაგებაა.

გაგება – ეს ნამდვილი ხელოვნებაა. გაიგე? გადაეცი სხვასაც. მაგრამ იმისთვის, რომ გავიგოთ და შემდეგ გაგებულის სხვისთვის გადაცემა შევძლოთ, საჭიროა ინტერპრეტაცია. ინტერპრეტაციის საკითხებს კი ჰერმენევტიკა შეისწავლის. აზროვნების ეს ფილოსოფიური თეორია სწავლა/სწავლების მიმართულებით დღეს აქტიურად გამოიყენება (ჰერმენევტიკული მოდელის წარმომადგენლები არიან ვ. დილტეი, მ ჰაიდეგერი, ჰ. გ. გადამერი, ი. ჰაბერმასი).

ჰერმენევტიკის მიზანია როგორც ავტორის ნააზრევის, ასევე ტექსტის ბაზისური სტრუქტურის გაგება, ანუ ესაა სპეციალური მიდგომა გამოქვეყნებული ნაშრომების გაგებისა და ინტერპრეტაციისთვის. ის შეიძლება „მოერგოს” ადამიანთა ინტერაქციასაც, რადგან მიმართულია მოქმედებისკენ და არა ტექსტისკენ და მისი დახმარებით შესაძლებელია მთელი ადამიანური ისტორიის წვდომა. ამ თვალსაზრისით მთელი ისტორია ინტერაქციაა, რომლის ინტერპრეტირება სხვადასხვა მიმართულებით უნდა მოხდეს. სხვაგვარად რომ ვთქვათ, ჰერმენევტიკა იარაღია, რომელსაც ფართოდ იყენებენ ისტორიის, ლიტერატურის, ბიოლოგიის და ყველა იმ მეცნიერების სწავლებისას, რომლებიც „დაკვირვებად” მოვლენებს შეისწავლის. უფრო მეტიც – ჰერმენევტიკულ მეთოდს ერთგვარი უპირატესობაც კი აქვს სხვებთან შედარებით. შევადაროთ ერთმანეთს ისტორიის სწავლების ორი მოდელი: კლასიკური და ჰერმენევტიკული (იხ. სქემა 1 და 2): 

პირველ შემთხვევაში მოსწავლე „აითვისებს” ვისიმე მიერ ინტერპრეტირებულ და გარკვეულწილად დოზირებულ ისტორიულ ცოდნას, მეორეში კი ისტორიული ცოდნა სულაც არ წარმოადგენს აქსიომას, ანუ ისტორიული განათლების პროცესში მიიღებს იმ ცოდნას და იმდენს, რაც და რამდენიც სურს. ასეთ დროს შეკითხვა მეტია, ვიდრე პასუხი და მიზანიც ეს არის: მოსწავლე „იძულებული ხდება”, უფრო ღრმად ჩაეძიოს ისტორიულ მოვლენებს და მათი ანალიზი ინტერპრეტირების საშუალებად აქციოს. ამ გზით ვიღებთ ისტორიული შემეცნების ერთიან სისტემას, ნამდვილ ჰერმენევტიკულ წრეს. მაგალითად იხ. სქემა 3:
ეს მეთოდი გაცილებით ეფექტურია, ვიდრე ისტორიული განათლების სხვა კომუნიკაციური მოდელი – ის უკვე წარმოადგენს პიროვნულ განვითარებაზე ორიენტირებულ საგანმანათლებლო მოდელს. 

ჰერმენევტიკის საერთო პრინციპებია: მეთოდის ეფექტურობა თემის შესწავლის პროცესში ან თემის დასრულებისას; მასალის ათვისებისა და არსებული უნარების განვითარების შესაძლებლობა; მეთოდის წარმატება ჰუმანიტარული და საბუნებისმეტყველო საგნების სწავლებისას; კარგად ორგანიზებული გაკვეთილი; მასწავლებლის როლი მინიმალურია, ის უფრო მოსწავლეთა შემოქმედებითი საქმიანობის „ზედამხედველია”; შესაბამისი ცნების, კანონის, ნახატის, ნებისმიერი სემიოტიკური ნიმუშის განხილვა; მუშაობის ფორმა შეიძლება იყოს ინდივიდუალურიც და ჯგუფურიც; მოსწავლეთა შორის კონფლიქტი ნაკლებია, სამაგიეროდ, მეტია თვითგამოხატვის საშუალება და რეფლექსია.

მართალია, ჰერმენევტიკა არ არის უნივერსალური მოდელი მოსწავლის განვითარებისთვის, მაგრამ სხვა კოგნიტური მეთოდების გვერდით ის შეიძლება განვიხილოთ როგორც ყველაზე ეფექტური გზა კონკრეტულ სასწავლო სიტუაციაში ან კონკრეტული თემის, გაკვეთილის ასათვისებლად, როგორც ყველაზე ზუსტი გზავნილი მოსწავლეთა მსოფლმხედველობის ჩამოყალიბებისთვის, და ამ მიმართულებით უმოკლესი გზა ფრაზეოლოგიური გამოთქმების შესწავლა/განხილვაზე გადის.

უკანასკნელი ათწლეულების განმავლობაში ფრაზეოლოგიის შესწავლა დასავლეთევროპული და ამერიკული ენათმეცნიერების კვლევის ერთ-ერთ ძირითად საკითხად მიიჩნევა, რადგან, როგორც ენათმეცნიერებისთვის, ისე, მაგალითად, კულტუროლოგებისთვის, ეთნოლოგებისა და სხვა მომიჯნავე სამეცნიერო დარგების წარმომადგენლებისთვის, აშკარა გახდა, რომ მასში არეკლილია როგორც ენობრივი, ისე ამ ენის მატარებელთა კულტურული თავისებურებანი. ამის შესაბამისად, ფრაზეოლოგიური გამოთქმები (მათში დალექილი შედარებები, ანდაზები, მეტაფორები, გეოგრაფიული ტოპონები, ხალხური ტრადიციები და ა.შ.) და მათი ინტერპრეტაცია ანუ ჰერმენევტიკური მეთოდის გამოყენება ფრაზეოლოგიასთან მიმართებით ისტორიისა და, საზოგადოდ, ჰუმანიტარული საგნების შესწავლის ერთ-ერთი საინტერესო და არსებითი ხერხია.

მაგალითად, ავიღოთ გამოთქმა «the era of good feelings» – „კეთილი გრძნობების ეპოქა”. მისი წარმოშობა უკავშირდება პრეზიდენტ მონროს 1817-1824 წლების ე.წ. შერიგების პოლიტიკას, გამოთქმის განხილვა/შესწავლა კი მოსწავლისგან კონკრეტული ეპოქის სიღრმისეულ ანალიზს მოითხოვს. მან უნდა იმსჯელოს:

◦ როდის უნდა დაბადებულიყო გამოთქმა?
◦ რა უნდა ქცეულიყო მისი დაბადების მიზეზად?
◦ შეგვიძლია თუ არა ამ გამოთქმების საფუძველზე კონკრეტული ისტორიული ვითარების აღდგენა?
◦ არსებობს თუ არა საპირისპირო არგუმენტი?
◦ რა მოცულობის ტექსტის განხილვა დაგვჭირდა დასკვნისთვის?
◦ რა შედეგით შეიძლებოდა დამთავრებულიყო ეს მოვლენა?
◦ რა გავიგეთ ახალი?
და ა.შ.

ამ ტიპის შემოქმედებითი და კრიტიკული დავალებების შესასრულებლად მასწავლებელს სჭირდება მხოლოდ რესურსების მომარაგება (ცარიელი ბარათები შესავსებად, ბარათები ფრაზეოლოგიური გამოთქმებით, კალმები…). შემდეგ ჯგუფებს მივცემთ სხვადასხვა დავალებას: დაალაგონ ერთნაირი შინაარსის გამოთქმები, ამოიწერონ მკვეთრად ინდივიდუალური, ასევე – პოლიტიკური, ფინანსური და ა.შ. ხასიათის გამოთქმები. მიღებული შედეგების მიხედვით კი შესაძლებელი გახდება სერიოზული დასკვნების გამოტანა: მოსწავლეები ჰერმენევტიკური ანალიზის ორი ნაწილის – გაგებისა და შემეცნების – საფუძველზე აღადგენენ მოცემული ეპოქის ადამიანური ყოფის მთელ ინტერაქციას.

მაგალითები განსჯისთვის:

◦ „ზოგიერთი დაუწერელი კანონი ყველა დაწერილ კანონზე მტკიცეა” (სენეკა).
◦ „კეთილშობილ თვისებებს გაცილებით დიდი მნიშვნელობა აქვს, ვიდრე კარგ კანონებს” (ტაციტუსი).
◦ „იარაღის ხმაური ნებისმიერი კანონის ხმას ახშობს” (მიშელ დე მონტენი).
◦ „ცუდი კანონებით და კარგი სახელმწიფო მოხელეებით სავსებით შესაძლებელია ქვეყნის მართვა”(ოტო ფონ ბისმარკი).
◦ „ამერიკელებს უყვართ სიცოცხლე, ჩვენ კი სიკვდილი – აი, სხვაობა ჩვენ შორის” (ბინ ლადენი).
◦ „ტერორიზმი სიძულვილის რელიგიაა”.
◦ „ჩვენ არავის არ უნდა დავუჯეროთ, თვით ოჯახის წევრებსაც კი” (ნიკოლაუ ჩაუშესკუ, რუმინეთის დიქტატორი).
◦ „თანაბარუფლებიანობა არასოდეს შობს ომს” (სოლონი).
◦ „დიდება უფალს, რომ ომი საშინელებაა, თორემ ჩვენ მას შევიყვარებდით (რობერტ ედვარდ ლი).
◦ „სასტიკი და სამწუხარო აუცილებლობა” (ასე შეაფასა ოლივერ კრომველმა ინგლისის მეფე ჩარლზ I-ის სიკვდილით დასჯა).
ფრაზეოლოგიური გამოთქმების განხილვა შეიძლება გამოვიყენოთ ყოველგვარი ტიპის გაკვეთილზე (მათ შორის – კომბინირებულზეც, რადგან ხელს უწყობს ინტეგრაციას) და გაკვეთილის ნებისმიერ შუალედშიც.
ჰერმენევტიკული მიდგომა მოსწავლეებს გაუღვივებს ინტერესს სწავლის მიმართ, ანალიტიკურ და შემოქმედებით აზროვნებას. ცხადია, ისტორიის (ისევე როგორც ნებისმიერი სხვა საგნის) სწავლებისთვის მხოლოდ მიდგომები და მეთოდები არ კმარა, მაგრამ ჰერმენევტიკა იმ უნივერსალური კოგნიტური აპარატის შექმნას უწყობს ხელს, რომლის დახმარებითაც მოსწავლე შეძლებს ისტორიული მოვლენების ვარიაციების აღდგენას მათი ინტერპრეტაციის გზით.
გამოყენებული ლიტერატურა:
1. Cowie, Theory, Analysis, and Applications; Oxford Studies in Lexicology. Oxford: Clarendon Press, 1998, 5
2. Гадамер Х-Г. Истина и метод, Москва, Прогресс, 1988
3. К. Ясперсс, Всемирная история философии, СПБ, Наука, 2000
4. Абдуллин А.Р. Философская герменевтика: исходные принципы и онтологические основания: Препринт/ Издание Башкирского университета, Уфа, 2000
5. Гафаров Х. С. Герменевтика как попытка примирения естественнонаучного и гуманитарного знания // https://charko.narod.ru/tekst/alm1/gafarov.html
6. ლიტერატურათმცოდნეობის თანამედროვე პრობლემები (II საერთაშორისო სიმპოზიუმი) (ნაწილი II). თბილისი, 2009. რედ. – ირმა რატიანი
7. ადამიანის ფიზიკური და მენტალური მდგომარეობის აღმნიშვნელი ფრაზეოლოგიზმები ქართულ და ინგლისურ ენებში (https://www.spekali.tsu.ge/index.php/ge/article/viewArticle/6/54)

ტაიტიშა ინტუ…

0
ამასწინათ მარიკა ბაკურაძემ გამახსენა: შარშანწინ, ოქტომბერში, ამსტერდამის ერმიტაჟში, პოლ გოგენის ნამუშევრების თვალიერებისას გამიხმოვანებია ზურაბ ცხონდიას ის სიტყვები, რომელიც მან იმპრესიონიზმზე და იმპრესიონისტებზე საუბრის დროს წარმოთქვა.

იურიდიული ფაკულტეტის სტუდენტებს სამშაბათობით კულტუროლოგიის ლექცია გვიტარდებოდა და ლექტორის ბრწყინვალე ორატორობის, მაღალი ერუდიციისა და რაც მთავარია, ამა თუ იმ ურთულესი საკითხის მარტივად, ყველასათვის გასაგებ ენაზე გადმოცემის გამო, აუდიტორია მუდმივად სავსე იყო. 

და სწორედ მაშინ, როცა ზურაბ ცხონდია ხელოვანის და, კონკრეტულად კი მხატვრის ბედისწერაზე საუბრობდა, უცებ პოლ გოგენის სახელი ახსენა.

– პრივილეგირებული იყო, კაცო… მუთუნ ვარკუდ! წარმომავლობა, ოჯახი, სამსახური, ბედნერო რდუ ჩილ დო სკუაწკუმა. მარა ართუცბას გემნართუ ტვინქ, ასე არ გამოვაო, მიატოვა ყველაფერო დო… ტაიტიშა ინტუ!

მეეჭვება ვინმეს ამ კუთხით, ასეთი შერეული ლექსიკითა და ემოციით გადმოეცეს ერთი დიდი ხელოვანის მთელი ბიოგრაფია ისე, რომ ის ერთნაირად საინტერესო ყოფილიყო მათთვისაც, ვისაც გოგენის რეპროდუქციები ძვირფას ალბომებში და ინტერნეტში არაერთხელ ენახა, და მათთვისაც, ვისაც პირველად ესმოდა ეს სახელი.

კუნძულ ტაიტიზე გაქცევა („მივემგზავრები ტაიტიზე და ალბათ სიცოცხლესაც იქ დავასრულებ” – როდენისადმი მიწერილი ბარათიდან) განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი და ნაყოფიერი აღმოჩნდა გოგენისთვის. ეს არ იყო მხოლოდ თანამედროვე ცივილიზაციისთვის ზურგის შექცევა (სადაც თავის რჩენა და დამკვიდრება გაუჭირდა), ეს უფრო ახალი გზის, ცხოვრების წესისა და პერსონაჟების ძიებასა და აღმოჩენას ნიშნავდა. 

 „ტაიტიშა ინტუ” ალბათ იმიტომაც დაამახსოვრდა ბევრ სტუნდეტს (და მათ შორის მეც), რომ სალექციო ტერმინოლოგიისგან მკვეთრად განსხვავდებოდა და ამ ეგზოტიკურობით კი არ აკნინებდა მთხრობელს ან იმ საგანს, რაზეც ლექტორი საუბრობდა, არამედ უფრო მისაღებს ხდიდა. 

არასოდეს დამავიწყდება ზურაბ ცხონდიას მონოლოგი ქვეცნობიერზე, სადაც მისალმების შემდეგ, პირველ წინადადებაშივე მიგვახვედრა, რომ რაღაც ძალიან რთული გველოდა წინ:

– დაანაწევრეს ადამიანის ფსიქიკა ფროიდმა, იუნგმა, აქეთ დოსტოევსკიმ, ტოლსტოიმ, ჯოისმა, ფოლკნერმა… – მერე, ეტყობა, არ ეყო მეტაფორები, – დოხის, ფია-ფიათ ეკიღეს! ქვეცნობიერი, არაცნობიერი, კოლექტიური ცნობიერება, ცნობიერების ნაკადი დო მუში წაულა!

ეს „მუში წაულა” თითქოს იმას გულისხმობდა, რომ რისი ბოლომდე ახსნაც კაცობრიობის მოაზროვნეთა საუკეთესო ნაწილმა ვერ შეძლო, ამ ეტაპზე არც ჩვენ უნდა მოგვენდომებინა. ჯობდა, ჯერ მათი აზრი, მიგნებები, დაკვირვებები გაგვეგო.

მაშინ კი გულიანად გვეცინებოდა და შეიძლება გვიკვირდა კიდეც ჩვენი ლექტორის შეთამამება დიდებულ ხალხთან, მაგრამ ნელ-ნელა დავრწმუნდით, რომ ასეთ დროს იუმორის მოშველიების გარეშე არაფერი გამოვა. თუმცა რაღა მოშველიების – იუმორის ნიჭი ან გაქვს, ან არა!

ის გადაჭედილი აუდიტორია, სადაც ზურაბ ცხონდიას ერთ ლექციაში შეეძლო ჩაეტია მარტინ ჰაიდეგერიც და შალვა ნათელაშვილიც, ყველაზე უკეთ განასახიერებდა რეალობას: ამღვრეულ, დინამიურ დროს, ცოცხალ პროცესს. იქ კი გაუმართლებელია ზერელე დამოკიდებულება, რაღაცების ევფემიზება, დაქარაგმებულად მიწოდება იმ სტუდენტისადმი, რომელსაც ყველაფერი ერთნაირად აღელვებს, ინტერესით ისრუტავს ყველაფერს. არც მასწავლებლის მხრიდან წონასწორობის შენარჩუნებაა ადვილი – მოსწავლეს/სტუდენტს შენი აზრი რომ არ მოახვიო, მის თავისუფალ სამყაროზე იდეოლოგიური მანქანები არ მიუშვა. მაგრამ დამეთანხმებით, ნამდვილი პროფესიონალი ამას ახერხებს. 

სასწავლო საგნის ყოფით ცხოვრებაში შემოტანა, გაადამიანურება ალბათ დიდხანს დარჩება ჩვენი საგანმანათლებლო სისტემის სუსტ მხარედ. ენობრივი კლიშეებისა და სტერეოტიპების რღვევა ერთეულების საქმეა, მაგრამ იქნებ უფრო მეტად დაგვეფასებინა ის ადამიანები, რომლებიც ყოველდღიურად იმის ცდაში არიან, მშრალ ინფორმაციაზე ბევრად მეტი მიაწოდონ მოსწავლეს/სტუდენტს.

პირადი გამოცდილება, ინტელექტი და თანამედროვედ ყოფნის სურვილი – ერთი სიტყვით, პროფესიონალიზმი – მათ სხვა არჩევანს არ უტოვებს. 

როგორ შევუნარჩუნოთ ბავშვს სკოლისა და სწავლისადმი ინტერესი

0
მას შემდეგ, რაც ადამიანმა მოზარდი თაობის სწავლა-განათლებაზე დაიწყო ზრუნვა, სასწავლო პროცესით ბავშვის დაინტერესება კაცობრიობის განვითარების ნებისმიერ საფეხურზე ერთ-ერთი აქტუალური საკითხი უნდა ყოფილიყო. ასეთი ვარაუდის გამოთქმის საფუძველს გვაძლევს სწავლის როგორც ქცევის საკმაოდ რთული ბუნება. როგორც დ. უზნაძე აღნიშნავს, სწავლა ქცევის სპეციფიკური ფორმაა. ის არც თამაშია და არც შრომა, თუმცა მოიცავს როგორც ერთის, ისე მეორის ელემენტებს. ამასთან ერთად, სწავლის პროცესი ყველაზე მაღალი დონის მოთხოვნილებათა (შემეცნების, თვითაქტუალიზაციის) დაკმაყოფილების საშუალებას იძლევა. თუმცა, როგორც მასლოუ მიგვანიშნებს, იმისთვის, რომ ადამიანს თვითაქტუალიზაციის მოთხოვნილება გაუჩნდეს, მან ჯერ გაცილებით დაბალი დონის მოთხოვნილებები უნდა დაიკმაყოფილოს. ბიოლოგიურ მოთხოვნილებებზე რომ არაფერი ვთქვათ, უსაფრთხოების მოთხოვნილების დაუკმაყოფილებლობის შემთხვევაში სწავლის სურვილი და საკუთარი შესაძლებლობების რეალიზების მოთხოვნილება ბავშვს ვერ გაუჩნდება. უსაფრთხოების მოთხოვნილება არა მხოლოდ ფიზიკური, არამედ სოციალური უსაფრთხოების მოთხოვნილებასაც მოიაზრებს. სოციალური უსაფრთხოების მოთხოვნილება მოზარდისთვის ხშირად უფრო მნიშვნელოვანიც კია, ვიდრე ფიზიკური უსაფრთხოებისა. რამდენიმე წლის წინ ვიცნობდი პატარა ბიჭუნას, სახელად გიოს, რომელიც, მიუხედავად იმისა, რომ ინტელექტუალური განვითარებით არათუ არ ჩამორჩებოდა თანაკლასელებს, არამედ მრავალ მათგანზე მაღლაც კი იდგა, ვერასოდეს ამჟღავნებდა კლასში საკუთარ შესაძლებლობებს და ერთ-ერთ სუსტ მოსწავლედ ითვლებოდა. ამას ერთვოდა სასკოლო წესებისადმი დაუმორჩილებლობა, რაც მასწავლებელს ბავშვის ხშირად გაკიცხვის საფუძველს აძლევდა. თუ გავითვალისწინებთ, რომ უმცროს სასკოლო ასაკში ჯგუფში ბავშვის ადგილს და მისდამი თანაკლასელების დამოკიდებულებას თითქმის მთლიანად მასწავლებლის დამოკიდებულება განსაზღვრავს, ადვილი წარმოსადგენია, როგორი შეიძლებოდა ყოფილიყო გიოს მდგომარეობა. ის ხშირად ხდებოდა თანაკლასელთა დაცინვის ობიექტი და ისიც, გაღიზიანებული, თავის დასაცავად ისე იქცეოდა, რომ უფრო მეტ საყვედურსა და სასჯელს იმსახურებდა. ასეთ ვითარებაში გიო, ბუნებრივია, სწავლაზე ვერ იფიქრებდა. საბედნიეროდ, სიტუაციის გაანალიზების შემდეგ პედაგოგმა სრულიად შეცვალა მასთან ურთიერთობა – ორიენტაცია აიღო არა შენიშვნებსა და საყვედურებზე, არამედ ქებაზე თუნდაც მცირე წარმატებისთვის. პედაგოგის მიერ დადებითის და არა უარყოფითის ხაზგასმამ ბავშვისადმი თანაკლასელების დამოკიდებულებაც შეცვალა – გაცილებით კეთილგანწყობილი გახდნენ მის მიმართ, მათ თვალებში აღარ ჩანდა დაცინვა, რომელიც ასე აღიზიანებდა გიოს. მას სოციალური კომფორტის განცდა დაეუფლა და სწავლაში თავის გამოჩენასა და წარმატებაზე დაიწყო ფიქრი. შედეგმაც არ დააყოვნა და მალე გიო კლასში ერთ-ერთი საუკეთესო მოსწავლე გახდა.
თუმცა გასათვალისწინებელია ისიც, რომ უსაფრთხოების მოთხოვნილების დაკმაყოფილების შემდეგ ბავშვისთვის სხვა, უფრო მაღალი დონის, ე.წ. სოციალური მოთხოვნილებების: ყურადღების, პატივისცემის, აღიარების მოთხოვნილებათა, – დაკმაყოფილება ხდება აქტუალური. მათი დაუკმაყოფილებლობა შესაძლოა არანაკლები პრობლემების წყაროდ იქცეს. ერთ დილით, სამსახურში მიმავალი, ტრანსპორტში საყურადღებო დიალოგს შევესწარი. როცა ერთ-ერთი სკოლის შენობას გავცდით, ჩემ გვერდით მჯდომმა ქალბატონმა გაოცება ვერ დაფარა და იქვე მდგომ 12-13 წლის ბიჭუნას მიმართა: „დათუნა, რატომ არ ჩახვედი? შენ ხომ ამ სკოლაში სწავლობ, გაკვეთილებს აცდენ?” მოზარდმა დაირცხვინა, მაგრამ სიმართლე არ დაუმალავს: „ამ სკოლაში კი ვსწავლობ, მაგრამ ახლა შატალოზე მივდივარ”. „როგორ, მარტო მიდიხარ შატალოზე?” – არ ეშვებოდა ქალბატონი, რომელიც მისი მეზობელი აღმოჩნდა. „მარტო არა, სხვა სკოლის ბავშვებს უნდა შევხვდე, ჩემს სკოლაში მეგობარი არ მყავს”, – სინანულით მიუგო დათუნამ. ალბათ დამეთანხმებით, რომ ძნელია იმ საზოგადოებაში ყოფნა, სადაც ვერ გვამჩნევენ, ყურადღებას არ გვაქცევენ, პატივს არ გვცემენ. კიდევ უფრო მტკივნეულია ეს 12-13 წლის მოზარდისთვის, ვინაიდან ამ ასაკში თანატოლებთან ურთიერთობა, მათი აღიარება გაცილებით ფასეულია, ვიდრე უფროსებთან ურთიერთობა. ერთხელ ერთ მეშვიდეკლასელს, რომელსაც რამდენიმე წელი იყო ვიცნობდი, ვკითხე, რა შეიცვალა მასში ბოლო ხანს. მან გულახდილად მიპასუხა: „სანამ პატარა ვიყავი, ვცდილობდი ისე მოვქცეულიყავი, როგორც მშობლებს და მასწავლებლებს მოეწონებოდათ, ახლა კი იმაზე ვფიქრობ, რა მოეწონებათ ჩემს თანაკლასელებს და ვცდილობ ისე მოვიქცე, რომ მათ მაღიარონ, მათთვის მისაღები გავხდე, თუნდაც ჩემი ქცევა უფროსებისთვის მოსაწონი არ იყოს”. თანატოლთა აღიარების მოსაპოვებლად მოზარდი ყოველგვარ ხერხს მიმართავს, ამ მიზნისკენ მიმავალ გზაზე ხშირად არც უფროსების (მშობლებისა და მასწავლებლების) განაწყენებას ერიდება და არც მათ საყვედურებს უფრთხის. ცალკეულ შემთხვევებში უფროსებისთვის მიუღებელი ქცევით მოზარდები ახერხებენ თანატოლთა წრეში თვითდამკვიდრებას. ერთმა მეექვსეკლასელმა ბიჭუნამ, რომელსაც გამუდმებით საყვედურობდნენ მოსწავლისთვის „შეუფერებელი” საქციელის გამო და მშობლებსაც იბარებდნენ, რომ საქმის კურსში ჩაეყენებინათ მათი შვილის „უსაქციელობის” შესახებ, თავისი ქცევის მიზეზები ასე ამიხსნა: „იცით, ამით ძალიან პოპულარული გავხდი სკოლაში. ადრე თანაკლასელებიც ვერ მამჩნევდნენ, ახლა კი მეათეკლასელებსაც სურთ ჩემთან მეგობრობა და როცა დერეფანში ჩავივლი, სიხარულით მხვდებიან”. 

მოზარდი, დიდი მცდელობის მიუხედავად, ყოველთვის ვერ ახერხებს გარშემო მყოფთა ყურადღების, პატივისცემის, აღიარების მოპოვებას. ყოფილა შემთხვევები, როდესაც მე-6, მე-7 გაკვეთილზე მასწავლებელი რომელიმე ბავშვის სკოლაში ყოფნის, წინა გაკვეთილებზე მისი დასწრების შესახებ მისი თანაკლასელებისგან ცდილობს ინფორმაციის მიღებას, მაგრამ ვერც ერთი მათგანი ვერ იხსენებს, იყო თუ არა ეს მოსწავლე პირველ ან მეორე გაკვეთილზე. მოზარდს ძალიან უჭირს იმ საზოგადოებაში თავის დამკვიდრება, სადაც მის ყოფნა-არყოფნასაც კი ვერ ამჩნევენ. ამიტომაც გაურბის სკოლას და ეძებს ისეთ წრეს, სადაც მას აღიარებენ და პატივს სცემენ. ამ წრეს ის ხშირად ქუჩაში პოულობს.

ამრიგად, თუ გვსურს, მოსწავლე აქტიურად იყოს ჩართული სასწავლო პროცესში და სკოლამ მისთვის მიმზიდველობა არ დაკარგოს, უნდა ვეცადოთ, შევუქმნათ მას სოციალურად კომფორტული გარემო, დავეხმაროთ იმ მოთხოვნილებების დაკმაყოფილებაში, რომლებიც მნიშვნელოვანია სწავლისადმი დადებითი დამოკიდებულების გამოსამუშავებლად. მართალია, ადვილი არ არის, მაგრამ სავსებით შესაძლებელია. ამ შემთხვევაში სასწავლო პროცესი ბავშვისთვისაც და ჩვენთვისაც გაცილებით საინტერესო და მიმზიდველი გახდება.

სკოლამდელი განათლება საქართველოში

0
საქართველოში ბოლო ათი წლის განმავლობაში განათლების სხვადასხვა საფეხურებს შორის სკოლამდელი განათლების სფეროს რეფორმები ყველაზე ნაკლებად შეეხო. მიუხედავად სხვადასხვა დონეზე არსებული ცალკეული ინიციატივებისა, სისტემა მთლიანობაში კვლავ ვერ პასუხობს მართვასთან, ხარისხთან და ხელმისაწვდომობასთან დაკავშირებულ გამოწვევებს. 

სკოლამდელი განათლება (არსებული კანონმდებლობის მიხედვით 2 თვიდან 6 წლამდე ასაკის ბავშვებისთვის) საქართველოში არ არის სავალდებულო. შესაბამისად, სახელმწიფო არ იღებს პასუხისმგებლობას თითოეული ბავშვისთვის უზრუნველყოს სკოლამდელი განათლება. ქვემოთ მიმოვიხილავთ საქართველოში სკოლამდელი განათლების მოკლე ისტორიას და დღეს არსებულ ძირითად პრობლემებს. 

სკოლამდელი განათლების მოკლე ისტორია საქართველოში

დამოუკიდებელმა საქართველომ მემკვიდრეობით ცენტრალიზებული სკოლამდელი განათლების სისტემა მიიღო, რომელიც გულისხმობდა 2-დან 6 წლამდე ბავშვების განათლებასა და აღზრდას. ის არ იყო სავალდებულო, თუმცა მოიაზრებოდა, როგორც დაწყებითი საფეხურისთვის მოსამზადებელი ეტაპი. 1990-იან წლებში ქვეყანაში მიმდინარე პროცესებმა უარყოფითად იმოქმედა სკოლამდელი განათლების სისტემაზეც. მკვეთრად შემცირდა სახელმწიფოს მიერ სკოლამდელი განათლების დაფინანსება, დაიხურა ბევრი საბავშვო ბაღი და სკოლამდელ განათლებაში ჩართულ ბავშვთა რაოდენობა განახევრდა. 1990 წელს არსებული 2454 ბაღიდან 1996 წელს დარჩა მხოლოდ 1253 ბაღი, ხოლო ბავშვთა რაოდენობა შემცირდა 200 000-იდან 83 000-მდე. მძიმე სოციალურ-ეკონომიკურ ფონზე შემცირდა მოთხოვნა სკოლამდელ განათლებაზე. თუმცა 2000-იანების შუა პერიოდიდან, გაუმჯობესებული ეკონომიკისა და განათლების დაფინანსების ზრდის ფონზე სკოლამდელ განათლებაზე მოთხოვნაც გაიზარდა. 2006 წლამდე სკოლამდელი განათლების მართვა ცენტრალურ დონეზე განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს მიერ ხდებოდა. 2006 წლიდან განხორციელდა სისტემის დეცენტრალიზაცია და სკოლამდელი განათლების სფეროს მართვა და დაფინანსება ადგილობრივი თვითმმართველობის პასუხისმგებლობის ქვეშ მოექცა. სახელმწიფოს მიერ დაფინანსებულ ბაღებთან ერთად ნელ-ნელა მომრავლდა კერძო საბავშვო ბაღებიც. მათი წილი ქვეყანაში არსებულ ყველა ბაღს შორის დიდი არ უნდა იყოს, თუმცა კერძო ბაღების შესახებ ზუსტი მონაცემები არ არსებობს.

დღეს საქართველოს თითოეული ქალაქი და მუნიციპალიტეტი დამოუკიდებლად მართავს მათ ტერიტორიაზე არსებულ სკოლამდელი განათლების დაწესებულებებს. ადგილობრივი თვითმმართველობა განსაზღვრავს კურიკულუმს, სტანდარტებს, თანამშრომელთა მოთხოვნებსა და სხვა მნიშვნელოვან რეგულაციებს. ცენტრალურ დონეზე არ არსებობს სკოლამდელი განათლების ხარისხის მინიმალური სტანდარტები, რომელთა შესრულება სავალდებულო იქნებოდა საქართველოს მასშტაბით თითოეული საბავშვო ბაღისთვის. 2010 წლიდან განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს დაეკისრა სკოლამდელი განათლების საფეხურისთვის სარეკომენდაციო მეთოდოლოგიური რესურსების შემუშავების ვალდებულება. 2008 წლიდან სამინისტრომ გაეროს ბავშვთა ფონდთან თანამშრომლობით შეიმუშავა და საქართველოს მასშტაბით საბავშვო ბაღებს გადასცა სხვადასხვა დამხმარე მეთოდოლოგიური მასალა და სარეკომენდაციო სტანდარტები. 2008 წელს გამოიცა განათლებისა და მეცნიერების მინისტრის ბრძანება სკოლამდელი განათლებისა და აღზრდის ეროვნული მიზნების შესახებ. 2008-2009 წლებში შემუშავდა ადრეულ ასაკში 0-დან 6 წლამდე ბავშვების სწავლისა და განვითარების სტანდარტები. განვითარების სფეროების მიხედვით, სტანდარტებში წარმოდგენილია სწავლისა და განვითარების მიზნები სხვადასხვა ასაკობრივი ჯგუფისთვის, შესაბამისი ინდიკატორები და რეკომენდაციები აღნიშნული მიზნების მისაღწევად. 2010-2011 წლებში სამინისტრომ სტანდარტების საფუძველზე რამდენიმე სხვა რესურსიც შეიმუშავა. 
მიუხედავად იმისა, რომ 2008 წლიდან განათლებისა და მეცნიერების სამინისტრომ სკოლამდელი განათლების სფეროში განახორციელა რამდენიმე მნიშვნელოვანი პროექტი, მისი როლი სფეროს განვითარების პროცესში კვლავაც შეზღუდული რჩება. აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ ზემოაღნიშნულ ინიციატივებში სახელმწიფოს ბიუჯეტის წილი მინიმალურია, რაც მიუთითებს, რომ ცენტრალურ დონეზე სკოლამდელი განათლების განვითარების მიმართ ნაკლები ინტერესია. სავალდებულო მინიმალური სტანდარტის გარეშე მუნიციპალიტეტებში სკოლამდელი განათლების ხარისხი მნიშვნელოვნად განსხვავდება, რაც უთანასწორო პირობებში აყენებს ბავშვებს. 
მიუხედავად ზემოაღნიშნული ძვრებისა ადგილობრივ და ცენტრალურ დონეზე, აგრეთვე არასამთავრობო ორგანიზაციების მიერ განხორციელებული წარმატებული პროექტებისა (მაგალითად კივიტას გეორგიკას ალტერნატიული ბაღები), სკოლამდელი განათლების სფეროში მრავალი პრობლემა გადაუჭრელი რჩება, რომელიც შეგვიძლია სამ ძირითად კატეგორიად დავყოთ:

ერთიანი სახელმწიფო პოლიტიკა – დღეს ეროვნულ დონეზე არ არსებობს სკოლამდელი განათლების განვითარების სტრატეგია. ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსში 2013 წელს შეტანილმა ცვლილებებმა გარკვეული „წესები” შექმნა კანონით სრულიად არარეგულირებულ სფეროში. მაგალითად, აიკრძალა სკოლამდელი აღზრდის დაწესებულებებში გადასახადის დაწესება; სკოლამდელი აღზრდის მომსახურების ხანგრძლივობა განისაზღვრა დღეში 9, 10 ან 12 საათით კვირაში ხუთი დღის განმავლობაში, გაკეთდა ჩანაწერი ზოგადი სანიტარიული და ჰიგიენური ნორმების დაცვის, სრულფასოვანი და მრავალფეროვანი კვებისა და ექიმის მომსახურების უზრუნველყოფის შესახებ. აღნიშნული ცვლილებების სავარაუდო პოზიტიური თუ ნეგატიური გრძელვადიანი შედეგების შესახებ მსჯელობა შორს წაგვიყვანს, თუმცა ცვლილებები იმედისმომცემია იმ მხრივ, რომ სკოლამდელი განათლების სფეროში სახელმწიფოს გაზრდილ ინტერესზე მიუთითებს. მიუხედავად ამისა, ცენტრალური ხელისუფლების როლი კვლავაც მინიმალურია როგორც სავალდებულო სტანდარტების დამტკიცების, ასევე მათი რეალობაში დანერგვის მხრივ. ხელისუფლების სხვადასხვა დონეებსა და უწყებებს შორის ეფექტურ თანამშრომლობასა და ერთიანი სტრატეგიის ჩამოყალიბებას ართულებს სკოლამდელი განათლების სფეროში მონაცემთა სიმწირე, რაც შეუძლებელს ხდის პრობლემების დეტალურ ანალიზს და ასუსტებს ეფექტიანი გზების ძიების შესაძლებლობას. 

სკოლამდელი განათლების ხელმისაწვდომობა – 2013 წლის მონაცემებით 3-5 წლის ბავშვების დაახლოებით 35% სკოლამდელი განათლების მიღმაა დარჩენილი. საქართველოში ფიზიკურად არ არსებობს საკმარისი ბაღები იმისთვის, რომ უზრუნველყოს ადგილი ყველა ბავშვისთვის. ამასთანავე, სხვადასხვა მიზეზის გამო სკოლამდელი განათლებაზე ნაკლებად მიუწვდებათ ხელი სპეციალური საჭიროებების მქონე ბავშვებს, ეთნიკურ უმცირესობებს და სიღარიბეში მცხოვრებ ბავშვებს. მართალია, გადასახადის გაუქმებასთან ერთად გაიზარდა სკოლამდელ განათლებაში ჩართულობა, მაგრამ ყველაზე ნაკლები ზრდა ყველაზე ღარიბ ბავშვებს შორის შეინიშნება. სპეციალური საჭიროებების მქონე ბავშვებისთვის გარემო უმრავლეს შემთხვევაში კვლავაც არაადაპტირებულია, აღმზრდელები კი არ ფლობენ ცოდნასა და უნარებს თითოეული ბავშვის საჭიროებებისა და შესაძლებლობების შესაბამისი საგანმანათლებლო-სააღმზრდელო პროცესის წარმართვისთვის. ეთნიკური უმცირესობებით მჭიდროდ დასახლებულ რეგიონებში, განსაკუთრებით სოფლებში, საბავშვო ბაღების განსაკუთრებით მცირე რაოდენობაა. 

სკოლამდელი განათლების ხარისხი – სკოლამდელი განათლების ხარისხს პირველ რიგში მაღალი კვალიფიკაციის მქონე მასწავლებელი განსაზღვრავს. სკოლამდელი განათლების აღმზრდელებისთვის საქართველოში პროფესიული განვითარების შესაძლებლობები თითქმის არ არსებობს. სხვადასხვა კერძო და არასამთავრობო ორგანიზაციების მიერ შეთავაზებული ტრენინგები, როგორც წესი, ხანმოკლე და არათანმიმდევრულია. გარდა ამისა, არ არსებობს სკოლამდელი განათლების აღმზრდელის მოსამზადებელი უმაღლესი ან პროფესიული პროგრამები. სკოლამდელი განათლების ხარისხს აგრეთვე განსაზღვრავს ჯგუფის ზომა და ზრდასრულთა (აღმზრდელები და თანაშემწეები) რაოდენობა ჯგუფში. გაზრდილი მოთხოვნის გამო ჯგუფებში ბავშვთა რაოდენობა ხშირად ჯგუფის რეკომენდებულ ზომაზე ორჯერ მეტია (40-45 ბავშვი), ხელო ზრდასრულთა რაოდენობა ჯგუფში კვლავ ორია (რიგ მუნიციპალიტეტებში შედარებით მცირე ჯგუფებში მხოლოდ ერთი ზრდასრულიც გვხვდება). ხარისხის სხვა კომპონენტები უკავშირდება საბავშვო ბაღის ფიზიკურ და სოციალურ გარემოს, სწავლებისა და განვითარების ხელშეწყობის მეთოდებს, პროგრამასა და სხვას. მიუხედავად იმისა, რომ სგმ-ს სარეკომენდაციო მეთოდოლოგიურ რესურსებს და პროგრამულ სტანდარტებს გამოსცემს და აწვდის საბავშვო ბაღებს, მათი გახორციელება ბევრ სირთულეს უკავშირდება, რადგან არ ხდება აღმზრდელების და მეთოდისტების სისტემატური ტრენინგი, პროცესის მხარდაჭერა და მონიტორინგი. 
სკოლამდელი განათლების სფეროს მოკლე მიმოხილვიდან ჩანს სექტორში არსებული პრობლემების მასშტაბი და კომპლექსურობა, რომელთა ეტაპობრივი გადაჭრა შესაძლებელი იქნება ეროვნულ დონეზე არსებული ერთიანი ხედვითა და სტრატეგიით. 2014 წლის დეკემბერში საქართველოს პარლამენტში განხორციელდა ადრეული და სკოლამდელი განათლების კანონპროექტის ინიცირება. კანონპროექტის განხილვა დაგეგმილია მიმდინარე წლის გაზაფხულზე და მის დამტკიცებაზე (და დამტკიცებული კანონის შინაარსზე) მნიშვნელოვნად იქნება დამოკიდებული საქართველოში სკოლამდელი განათლების სისტემის განვითარება მომდევნო წლებში. 

ადამიანთა მრავალფეროვნება განათლებაში-„ვისი გორისა ვართ“

0
ხშირად მიფიქრია, რომ უნდა არსებობდეს სახელმძღვანელო პატარებისთვის, რომელიც მოუთხრობდა, როგორ პლანეტაზე ცხოვრობენ, რატომ არ ცვივდებიან დედამიწიდან, სავარაუდოდ რამდენი ხნით არიან დედამიწაზე, როგორ ერიდონ შხამიან სუროს და ასე შემდეგ…  ვისურვებდი ესაუბრათ მათთან კულტურის ფარდობითობის შესახებ. სხვა კულტურების შესახებ არაფერი ვიცოდი, სანამ კოლეჯში არ დავიწყე სწავლა, არადა პირველ კლასშივე უნდა მესწავლა. პირველკლასელმა უნდა იცოდეს, რომ მისი კულტურა, არ არის რაციონალური გამოგონება; რომ არსებობს ათასობით სხვა კულტურა; რომ ყველა კულტურა ფუნქციონირებს რწმენის და არა ჭეშმარიტების საფუძველზე; რომ არსებობს ჩვენი საზოგადოების უთვალავი ალტერნატივა. კულტურის ფარდობითობა მომგებიანი და მიმზიდველია. ის იმედის წყაროც არის. ის ნიშნავს, რომ თუკი არ მოგვწონს, არ უნდა ვიცხოვროთ ისე, როგორც ვცხოვრობთ.

კურტ ვონეგუტი

ამას წინათ სამარშრუტო ტაქსით ვმგზავრობდი. ქალბატონი ამოვიდა, მძღოლს მადლობა გადაუხადა, მალე ჩავდივარო და კიბეებთან მორიდებულად გაჩერდა. მალევე ჩავიდა. ჩავიდა და აღარ გაჩერდა წინა სკამზე მჯდარი ქალბატონი: „რას ამოდიოდა საერთოდ, რას გავს ეს უპატრონო, ნახე რა აცვია, ნახე-ნახე როგორ მიდისო…” კარგა ხანს გესლავდა შუქნიშანზე გაჩერებული სამარშრუტოდან ფეხით მიმავალს. თან გვერდით მჯდომ მამაკაცს ხელს ჰკრავდა, მისმინეო… 

ადამიანთა განსხვავებულობის ცნობილი მკვლევარი კენეტ კუშნერი გვთავაზობს წყაროებს, რომელიც ინდივიდის კულტურულ იდენტობას („ვისი გორისაა”) უდევს საფუძვლად. მისეული თორმეტი წყარო სხვადასხვა ადამიანზე, სხვადასხვა დროს სხვადასხვაგვარ გავლენას ახდენს. მაგალითად, ადამიანმა შესაძლოა საკუთარი თავი ასე დაახასიათოს: „ახალგაზრდა, შეძლებული, სპორტული აღნაგობის მამაკაცი გერმანიიდან, რომელიც საქართველოს სოფელში მასწავლებლად მუშაობს”.

ასეთი დახასიათება პიროვნების კულტურული იდენტობის აღწერისთვის რამდენიმე წყაროს იყენებს: 

Øახალგაზრდა (ასაკი);
Øშეძლებული (სოციალური კლასი);
Øსპორტული (უნარი);
Øგერმანელი (ეროვნება);
Øმამაკაცი (სქესი);
Øმასწავლებელი (სოციალური სტატუსი);
Øსაქართველოს სოფელი (გეოგრაფია).

თავის ცნობილ წიგნში „ადამიანთა მრავალფეროვნება განათლებაში: ინტერკულტურული მიდგომა” (მე-8 გამოც. McGraw-Hill, 2014), თვალსაჩინოდ წარმოგვიდგენს კულტურული იდენტობის წყაროებს.
ყოველი წყაროს ფარგლებში სოციალიზაციის სხვადასხვა „აგენტები” გვეხმარებიან საკუთარი თავის, როგორც ინდივიდების თვითგანსაზღვრაში. ისინი სხვადასხვაგვარ გავლენას ახდენენ თითოეულ ჩვენგანზე. კულტურის განსხვავებული წყაროები სხვადასხვა ხარისხით ყალიბდება სოციალიზაციის აგენტების სხვადასხვა კომბინაციით. 

გთავაზობთ ორ მაგალითს: 

1.ოჯახი (აგენტი) და საზოგადოება (აგენტი) შესაძლოა სოციალიზაციის მთავარი აგენტები იყოს, რომლებიც გვეხმარებიან საკუთარი კულტურის განსაზღვრაში. ოჯახსა და საზოგადოებას შესაძლოა გარკვეული წარმოდგენები ჰქონდეს, როგორ უნდა ვილაპარაკოთ (ენა, როგორც წყარო) სახლში და საზოგადოებაში, რას ნიშნავს სოფლელობა და ქალაქელობა (გეოგრაფიული საცხოვრებელი). სავარაუდოა, რომ ოჯახი და საზოგადოება აყალიბებს ჩვენს დამოკიდებულებას როგორც ენის, ისე გეოგრაფიული ადგილის მიმართ.  

2.სოციალიზაციის თავდაპირველი აგენტები შესაძლოა, მედია და ეკლესია იყოს. მედიის საშუალებით ჩამოგვიყალიბდება წარმოდგენა, რას ნიშნავს იყო ახალგაზრდა, სპორტული და გერმანელი. სავარაუდოდ, ჩამოგვიყალიბდება დამოკიდებულება, რომლის მიხედვითაც კეთილდღეობასა და სოციალურ სტატუსს (აგენტები) დავუკავშირებთ ბედნიერებასა და წარმატებას. ეკლესიამ შესაძლოა პირველადი აგენტის როლი შეასრულოს და დაგვეხმაროს წარმოდგენების განსაზღვრაში, რა არის ფასეული სექსუალური ორიენტაციის (წყარო) თვალსაზრისით.
აგენტების ზემოქმედება, კუშნერის (Cushner, K., McClelland, A., & Safford, P. Human diversity in education: An integrative approach, 4th ed., 2003, Boston: McGraw-Hill) სქემის გარკვეული ადაპტაციით, ასე შეიძლება წარმოგვიდგინოთ:
სქემაზე ნათლად ჩანს, რომ სხვადასხვა აგენტები ზემოქმედებენ როგორც ინდივიდზე, ისე ერთმანეთზე. ეს ზემოქმედება რთული და მრავალმხრივია, თანაც დროში ცვალებადი. მისი შემყურე შეიძლება შიშმაც შეგვიპყროს და, გარკვეული თვალსაზრისით, სიმშვიდემაც. შიში იმ პასუხისმგებლობის გამო, რომელიც ერთმანეთის წინაშე გვაკისრია ცალკეული „სააგენტოების” აგენტებს; როგორ შეიძლება ვერ ვიგუოთ ერთმანეთი განსხვავებულობის გამო და ერთი ხელის მოსმით მოვსპოთ.
ისე გავაბრაზოთ შემოქმედი, რომ Delete ღილაკზე ხელის დაჭერა ვაფიქრებინოთ….
სიმშვიდე კი იმის გამო, რომ „სააგენტოების” აგენტები ერთმანეთს ვყავართ – შეგვიძლია მხარში დავუდგეთ, დავეხმაროთ, გზა გავუნათოთ, დედამიწელობის ტვირთი შევუმსუბუქოთ, მრავალფეროვნების სიკეთით დავტკბეთ და გავძლიერდეთ: 

იმედია, მესამე კლასიდან სამოქალაქო განათლების სავალდებულო კურსის – „მე და საზოგადოება” – შეტანა ზოგადსაგანმანათლებლო სკოლებში იმ სახელმძღვანელოს როლს შეასრულებს, რომელიც კურტ ვონეგუტს ჰქონდა მხედველობაში. კიდევ, იმედია, მალე გამოვნახავთ სახსრებს, რომ უფრო პატარებსაც ვასწავლოთ დედამიწელობის წესები… 

სემიოტიკა _ მეცნიერება, მეთოდოლოგია, მსოფლხედვა

0
ჩვენ ვცხოვრობთ სამყაროში, სადაც ყველაფერი ნიშანია… ადამიანები, ფაქტები, მოვლენები ყოველთვის ტოვებენ „ნაკვალევს”… მაგრამ თავისთავად ნიშნები არაფერს ნიშნავს… ისინი ატარებენ ინფორმაციას და სწორედ ამ ინფორმაციის გასაშიფრად ჩვენი გონება ისევ ნიშნებით ოპერირებს. ჩვენ შეგვიძლია შევიმეცნოთ მხოლოდ ნიშნების მეშვეობით… ვიფიქროთ ნიშნებით… არა აქვს მნიშვნელობა, ჩვენი ფიქრი ვერბალურია თუ ვიზუალური… ორივე შემთხვევაში, საქმე გვაქვს განსხვავებული სისტემის ნიშნებთან. 

სხვათაშორის, საინტერესოა, თქვენ როგორ ფიქრობთ? სიტყვებით თუ სურათებით…? ან ამ სურათებს როგორ ხედავთ? როგორც სტატიკურ, ფოტოგრაფიულ კადრებს, თუ როგორც კინემატოგრაფიულ კადრს…? იქნებ, უბრალოდ, თქვენი ფიქრი დაკავშირებულია მელოდიების მონაცვლეობასთან…?

სემიოტიკის სამყარო ნიშნების სამყაროა, სამყარო – ტექსტია და სემიოტიკის ობიექტი შეიძლება იყოს ყველაფერი (რადგან ყველაფერი ნიშანია). ეს ახსნა სემიოტიკას იმდენად გლობალურს და მოუხელთებელს ხდის, რომ ამ მეცნიერების კონკრეტული საზღვრების დადგენა შეუძლებელი ხდება. ამიტომაც არის სემიოტიკა – საზღვრების მოშლა კონკრეტულ მეცნიერებებს შორის. მაგრამ ეს არ არის უბრალო საზღვრების მოშლა… ეს არის ურთიერთშერევის და ურთიერთგავლენის პროცესი, საიდანაც გამოსული „ნიშანი” არასდროს არ იქნება ისეთი, როგორიც მანამდე იყო… სემიოზისის პროცესიც სწორედ ეს არის…. მუდმივი ქმნადობა და არასდროს დასასრული… თუ ნიშანმა მიიღო ერთხელ და სამუდამოდ განსაზღვრული მნიშვნელობა (საუბარია ნიშნებზე შემოქმედებაში), მაშინ ეს ნიშანი მკვდარია, ამიტომაც უწოდებენ სემიოლოგები ლექსიკონებს – მნიშვნელობათა სასაფლაოს…. მნიშვნელობა მხოლოდ ცოცხალ პროსეცში ცოცხლდება, აქ იძენს იგი ნამდვილ მნიშვნელობას, განსაზღვრულ კონტექსტში, განსაზღვრულ დროსა და სივრცეში…

სემიოტიკის სხვა განსაზღვრების მიხედვით, სემიოტიკა – ეს არის ლინგვისტური მეთოდებით სხვა სისტემების აღწერა… აქ აუცილებლად უნდა გავიხსენოთ სემიოტიკის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი მეტაფორა, რომელიც სხვა ნიშნურ სისტემებს აღწერს, როგორც ენას… რადგან ნებისმიერი ნიშნური სისტემის მიმართ მეტაფორულად ჩვენ ვიყენებთ ენის მეტაფორას, მაგალითად: ცხოველების ენა, ჟესტების ენა, მოდის ენა, რელიგიის ენა, რიტუალების ენა, სიყვარულის ენა…. ეს სისტემები ფუნქციონირებს ენის სისტემის შესაბამისად, ენა – პირველადი მამოდელირებელი სისტემაა და მისი ანალოგიით იგება ახალი მოდელი სხვა სისტემაზე.

სემიოტიკის მეთოდი – აღიწეროს ყველაფერი, როგორც ენა – სემიოტიკურ სისტემებს ახალი რაკურსით წარმოგვიდგენს.

ენა პირველადი მამოდელირებელი სისტემა კი გამოდის ამ შემთხვევაში, მაგრამ საინტერესოა, თავად ენის სისტემა რას ეფუძნება და რამდენად პირველადია. მეცნიერებს ამ საკითხზეც ჰქონდათ დიალოგი. მას შემდეგ, რაც გამოიკვლიეს და დაადასტურეს იზომორფიზმი გენეტიკურ და ვერბალურ კოდებს შორის, ლინგვისტი რომან იაკობსონი და ბიოლოგ-გენეტიკოსი ფრანსუა ჟაკობი განიხილავდნენ, გამოვლენილი იზომორფიზმი მხოლოდ გარეგნული იყო, მსგავსი ინფორმაციული მოთხოვნებით განპირობებული თუ იგი მომდინარეობდა იმ ფილოგენეტური პრინციპიდან, რომლის მიხედვითაც ლინგვისტური კოდი გენეტიკური კოდის მოდელების შესაბამისად აიგება?

რომან იაკობსონის მიხედვით, ლინგვისტური კოდი უშუალოდ ზემოდან დაედო გენეტიკურ კოდს და სტრუქტურული პრინციპები გადმოწერა ლინგვისტურ კოდში. ანუ ორგანიზმი არაცნობიერად ფლობს ინფორმაციას სტრუქტურის შესახებ და ეს არაცნობიერი ცოდნა ვლინდება მრავალი სისტემის აგებისას. 
ამ თეორიის მიხედვით, ენის სტრუქტურებს გენეტიკური კოდის სტრუქრურები განაპირობებს… გამოდის, რომ სემიოტიკური მატრიცა ჩვენი არაცნობიერი ცოდნაა და ყოველთვის არსებობდა, მაშინაც, როცა ამას არავინ აკვირდებოდა და არავინ განიხილავდა… 

სემიოტიკის, როგორც მეცნიერების, უზენაესი მიზანიც შესაძლოა ეს იყოს: ყველა ნიშნური სისტემის მატრიცის გამოვლენა, ანუ გამოვლენა იმ სტრუქტურებისა, რომლებიც იზომორფულია ყველა სემიოტიკური სისტემის მიმართ. ეს შეიძლება მართლაც იყოს გენეტიკური კოდი და მასში ჩატვირთული ჩვენთვის ცნობილი და უცნობი სტრუქტურები.

ეს აღწერა ახლოსაა იმასთან, რასაც მეცნიერები უწოდებენ სტრუქტურალისტურ აღწერას. ტექსტის სემიოტიკურ-სტრუქტურალისტური ახსნა ეფუძნება იმგვარი სტრუქტურების გამოვლენას, რომლებიც საფუძვლად უდევს ტექსტს, არის არაცნობიერი და ობიექტური. პოლ რიკერის მიხედვით, სტრუქტურალიზმის მიზანია დისტანცირება, ობიექტურობა, პირადი დამოკიდებულების, სუბიექტურობის გამორიცხვა.

აინშტაინი სწორედ ამგვარ დამოკიდებულებას გულისხმობდა, როცა წერდა, რომ მთვარე არსებობს იმის მიუხედავად, ჩვენ ვაკვირდებით თუ არა მას. ყოველგვარი ინტერპრეტაცია ბაზისური სტრუქტურებისა, არის მხოლოდ დამახინჯება და ობიექტური მონაცემების პირად გამოცდილებაზე მორგება.

გარდა სტრუქტურალისტური მეთოდისა, სემიოტიკისთვის აქტუალურია ინტერტექსტუალური მიდგომაც, რომლის მიხედვითაც, სამყარო არის ერთი მთლიანი ტექსტი. ელემენტები, რომლებიც შეადგენენ ტექსტს, განპირობებულნი არიან სხვა ტექსტებით ან გვაგზავნიან სხვა ტექსტებისკენ. ამ შემთხვევაში, ელემენტთა მნიშვნელობის დასადგენად მთავარია, არა ტექსტის იმანენტური სტრუქტურა, არამედ „გაგზავნა” და „ციტატი”. ამ ფაქტის ლოგიკური შედეგია ნიშნის არარეფერენტული გაგება, როდესაც მნიშვნელობის გასაგებად გვაგზავნის სხვა ნიშნისკენ, ის კიდევ – სხვისკენ და ასე შემდეგ. ბოდრიარის მიხედვით, გადავდივართ სიმულაკრების სამყაროში.
ინტერტექსტუალური მიდგომა შლის ცალკეული ტექსტის საზღვრებს, ეს არის ტექსტის ტოტალური ღიაობა, რომელიც ქმნის სემანტიკურ სიცარიელეს, ის შეიძლება შეივსოს მკითხველის მიერ (უმბერტო ეკო). ასეთ კვლევებს მეცნიერები უწოდებენ „თამაშს” და „გაქცევას ენის დიქტატისგან”. ინტერქექსტუალობა ეფუძნება ცოდნას კულტურაზე, როგორც მნიშვნელობათა რეზერვუარზე.

სამყაროს (ენის, ტექსტის…) სტრუქტურალისტური და ინტერტექსტუალური აღწერები კი არ უპირისპირდება ერთმანეთს, პირიქით, ავსებს… მედლის ორი მხარეა (თუმცა სემიოტიკურ აღწერებს კიდევ ბევრი მხარე აქვს). პირველ შემთხვევაში საქმე გვაქვს გამოვლენილ და საფუძველში არსებულ სტრუქტურებთან, ხოლო მეორე შემთხვევაში _ სემანტიკურ განუსაზღვრელობასთან, თამაშთან, რაც აგრეთვე ძალიან მნიშვნელოვანია. 
„ენა ყოფიერების სახლია” _ ჰაიდეგერის ეს მეტაფორა კიდევ უფრო აქტუალური ხდება სემიოტიკური კვლევებით. ამასვე ამბობს გადამერი: ენა ადამიანურის არსებობის უნივერსალური ცენტრია…

სემიოტიკა კონსტრუირდება, როგორც ერთგვარი მეტამეცნიერება: პირსის მიხედვით, მეტა-ლოგიკა, იელმსლევის მიხედვით, მეტალინგვისტიკა.  ამავე დროს, იყოფა მრავალ ქვე-დარგად….

უმეტესობისთვის სემიოტიკა დღემდე რჩება განუსაზღვრელად, ერთგვარ გამოცანად და საიდუმლოდ – მისი სიღრმისა და მრავალი რაკურსის გამო.

სემიოტიკური ხედვა _ შეგვიძლია შევადაროთ ისეთ სათვალეს, რომელიც მრავალფოკუსიანია. ეს იმას ჰგავს, ხეს რომ უყურებდეთ ერთდროულად ყველა გვერდიდან, ზემოდან, ფესვებიდან, სხვა ობიექტთან (ობიექტებთან) ერთად, უყურებდეთ, ამავე დროს, ყველა დროში: როცა დაიბადა, როცა გაიზარდა, როცა განვითარდა და ასე შემდეგ… უყურებდეთ წელიწადის ყველა დროს ერთდროულად… და კიდევ რამდენი ფოკუსი შეიძლება ჰქონდეს… და ყველა ამ ხედვას რომ გაამთლიანებ, მხოლოდ ხეს კი არა, იმ იდეასაც მისწვდებით, საიდანაც ხე დაიბადა… ეს ხედვა ნებისმიერად შეგიძლიათ გადაიტანოთ: სხვა საგნებზე, მოვლენებზე, ფაქტებზე, ადამიანებზე, კულტურებზე… სემიოტიკური ხედვა _ ღრმა და შორს ხედვაა, ასეთ ხედვას ფიზიკის მიღმაც გაჰყავხართ, სადაც ფორმები წყვეტენ ფორმად ყოფნას… სიტყვები წყვეტენ სიტყვად ყოფნას…

შენ ხარ მაღალი, ჩუმი და ჩემი ანუ პირველი სიყვარულის შესახებ

0

ღამეა. შუქი არ არის (როგორც ყოველთვის მაშინ), მე წიგნს ვკითხულობ (როგორც ყოველთვის მაშინ). ტარიელ ჭანტურიას პოემა ,,სპილოების სასაფლაოს”:

,,შენ ხარ მაღალი, ჩუმი და სხვისი
და მე მეშლები მშობლიურ ცაში…”
ლექსი სიყვარულზე არ არის, მამლუქებსა და სამშობლოს მონატრებაზეა, ეს სტრიქონები ეგვიპტის ცას ეძღვნება, მაგრამ ჩემთვის იმ წუთს ყველა ლექსი სატრფიალოა, რადგან მეექვსე კლასში ვარ და პირველად შემიყვარდა. ის, ვინც მიყვარს, მაღალია, ჩუმია და სხვისია (ალბათ) და ჩემს გულს რატომღაც ეშინაურება, ის, ვინც მიყვარს, ჩემთვის ეგვიპტის ცაა; ესე იგი, ყველაფერი თავის ადგილზეა, შემიძლია კითხვა გავაგრძელო:
,,…ჩემს ნაფეხურებს, მე კარგად ვიცი,
ქვიშაში ცხელი სამუმი წაშლის…”
ამ სტატიის მთავარი გმირები ჩვენ ვართ, ინტერნეტგაზეთ ,,მასწავლებლის” ბლოგერები და ავტორები, ჩვენ ვიხსენებთ ჩვენს პირველ სიყვარულს, სხვები ანონიმურად, მე კი, როგორც სტატიის ავტორს, ეს ფუფუნება არ მერგო. სწორედ ჩემი კოლეგის, ქეთევან კუპატაძის, შესანიშნავი წერილის,,სიყვარული ქიმიაა?” (სრულად სტატია შეგიძლიათ ამ მისამართზე იხილოთ: https://mastsavlebeli.ge/index.php?action=page&p_id=7&npid=9&id=174) წყალობით გავიგე, რომ ჩემს იმდროინდელ გრძნობებზე პასუხს ნივთიერებათა მთელი კასკადი: დოფამინი, ენდორფინები, ოქსიტოცინი და სეროტონინი აგებდა. თუმცა ეს სიტყვები მე ჯერ გაგონილიც არ მქონდა (არც ერთ ლექსში არ შემხვედრია), საერთოდაც მეექვსე კლასში ვიყავი და ქიმიის სწავლა არც დამეწყო და თუ მართალი გინდათ, ეს ყველაფერი დღეს შუადღისას გავიგე მხოლოდ. კიდევ აი, რა გავიგე დღეს:
,ამერიკის ერთ-ერთი უნივერსიტეტის მკვლევარები იმ დასკვნამდე მივიდნენ, რომ ზემოთ აღწერილი ქიმიური რეაქციების კასკადი სრულფასოვნად (ანუ ყველაზე მძაფრად) მხოლოდ ერთხელ შეიძლება დატრიალდეს. ამით მეცნიერებს იმის თქმა სურთ, რომ ადამიანს ჭეშმარიტი სიყვარული მხოლოდ ერთხელ შეიძლება ეწვიოს.”
ქალბატონი ქეთევანი არ მიწყენს ალბათ, თუ მის სიტყვებს ჩემს ყოვლად დილეტანტურ მოსაზრებას დავუმატებდი, რომ ის ,,ერთხელ” ალბათ უმეტესად სწორედ პირველი სიყვარულია, როცა გამოუცდელ ორგანიზმს ნაკლები იმუნიტეტი აქვს თავსდამტყდარი ჰორმონული შემოტევის წინააღმდეგ.
ყოველ შემთხვევაში ჩემი კოლეგების ჩანაწერები ამაზე მეტყველებენ:
,,თავი მტკიოდა და მასწავლებელს ვთხოვე, სახლში დაერეკა. ბებიამ მომაკითხა. მასწავლებელმა დროებით გადამსვა მ ა ს თ ა ნ !!ბებო მოვიდა, წასვლა, ცხადია, აღრ მინდოდა. გამიარა-მეთქი, დავარწმუნე და უკან გავაბრუნე. ტკივილმა ცოტა ხანში მართლა გამიარა. ამოცანა გვეკითხება: სიყვარული კურნავს თუ მსხვერპლს ითხოვს? მეოთხეში ვიყავით.”
,,სკოლაში ხუთოსანი ვიყავი, ის ოროსანი და ასე ვთქვათ მოძველბიჭო, აი ისეთი სკოლაში რომ ავტორიტეტად ითვლება. ჰოდა, მაშინდელი წესების თანახმად მის გამოსასწორებლად და სამეცადინოდ მიმამაგრეს, ის კი მაინც არ “სწორდებოდა”. ყველა ჩემს დანახვაზე იპურჭყებოდა, ნაწნავს მწიწკნიდა და ერთსა და იმავეს მეუბნებოდა: – აუ, თავი დამანებე, რა! მე მაინც არ ვანებებდი, მით უმეტეს, რომ ამ დევნა–დევნაში შემიყვარდა. ერთ დღესაც, როცა მასწავლებელმა გამიძახა, ამაყად განვაცხადე, რომ გაკვეთილი არ ვიცოდი. ასე გავაგრძელე მთელი კვირა. გადაირივნენ მასწავლებლები, ჩემი მშობლები. ეს ჩემი მხრიდან გმირობის ტოლფასი იყო, მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა: მინდოდა ყურადღება მოექცია. ერთ დღესაც მეუბნება, გაკვეთილების მერე არ წახვიდე, შენთან საქმე მაქვსო. რა თქმა უნდა, დავრჩი. მიყურებს და ხმას არ იღებს. მერე უცბად მოვიდა და ლოყაზე მაკოცა, მიტრიალდა და და სანამ წავიდოდა მომაძახა: იმ კვირიდან ისევ ხუთოსანი უნდა იყოო. დღეს, ის ბიჭი ცოცხალი აღარაა, მაგრამ ის გრძნობა და კოცნა ხშირად მახსენდება.”
ესეც ჩემი ფავორიტი ისტორია:
,,მეექვსე კლასელი ვიყავი, ის – მეშვიდე. არ იცოდა, რომ ძალიან ვიტანჯებოდი. გაკვეთილები ყოველთვის ჩემზე გვიან უმთავრდებოდა. აუცილებლად უნდა გაევლო ჩემს სახლთან და ეს გზა ფანჯრიდან ცოტათი ჩანდა. ყოველ დღე ფანჯარასთან სუნთქვაშეკრული ვიდექი და ვიდრე გზის იმ პაწაწუნა მონაკვეთზე სულ რამდენიმე წამით გამოჩნდებოდა, საკუთარი გულის ბაგა-ბუგი მაყრუებდა. ერთი წელი!”
კიდევ ერთი ისტორია, რომელშიც მთელი ეპოქის სული ჩანს:
,, მე 80-იანებში ვიყავი მოსწავლე და მაშინ მაგარი სირცხვილი იყო სიყვარული და ამბები. მთელმა კლასმა იცოდა, ერთ კლასელ ბიჭს რომ ვუყვარდი, მაგრამ არ მეუბნებოდა. ჰოდა, ერთხელ, ექსკურსიაზე, ძმაკაცის პირით შემომითვალა. ეს მოვიდა და მეუბნება, იმას უყვარხარო. იმას იმის მერეც არ უთქვამს არაფერი, უთქმელად ვითვლებოდით შეყვარებულებად. ახლა ამ მხრივ უფრო მარტივადაა ყველაფერი. სიყვარული სირცხვილი აღარაა.”
სრულიად სერიოზულად მგონია, რომ პირველი სიყვარული არის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი რამ, რასაც სკოლის პერიოდიდან ვიღებთ, შეიძლება ცოდნაზე, განათლებასა და ბავშვობის მეგობრებზეც არანაკლებ მნიშვნელოვანი. ძალიან ხშირად იგი ადამიანების ,,აღმზრდელად” იქცევა და ფასეულობათა ისეთ სისტემას უქმნის, რომელიც მის შემდგომ ცხოვრებაში ბევრ რამეს უყრის საფუძველს. არაერთი ფილმისა თუ ნაწარმოების თემადაც ქცეულა, თუ როგორ განაპირობა ადამიანების ბედისწერა მათმა პირველმა, სიყრმისდროინდელმა გრძნობამ. უარყოფილი ბავშვობისდროინდელი სიყვარული ხშირად იქცევა საუკეთესო მოტივატორად წარმატების, წინსვლის, ცხოვრებაში საკუთარი ადგილის პოვნისა და რასაკვირველია, უფრო იღბლიანი სასიყვარულო ურთიერთობის ფორმირების თვალსაზრისით.
პირველი სიყვარულის შედეგების გაანალიზებისას მოზარდს უყალიბდება კრიტერიუმები, თუ როგორი უნდა იყოს თვითონ, რომ სიყვარული დაიმსახუროს და როგორი უნდა იყოს ანდა არ უნდა იყოს მისი მომავალი მეორე ნახევარი. ჩემი ერთ-ერთი კოლეგა სკოლისდროინდელ გატაცებას ,,ყველაზე შავ-თეთრ მოგონებას უწოდებს” და იხსენებს:
,,მეც მომწონდა ერთი ბიჭი, რომელსაც ფეხბურთი უყვარდა და გეოგრაფიის ინჩი-ბინჩი არ გაეგებოდა. ჰოდა, რუკასთან რომ იდგა და მასწავლებელს ესპანეთზე ედო ჯოხი, მე ვჩურჩულებდი: რაული-მეთქი. ბრაზილია პელე იყო და ასე…”
ეს კოლეგა ახლა ცოლია ჩემი მეგობრისა, რომელმაც, სხვათა შორის, გეოგრაფიაც და სხვა ყველაფერიც იცის დედამიწის ზურგზე, ყოველ შემთხვევაში, ჯერ ვერავინ ჰკითხა რამე ისეთი, რაზეც პასუხი არ ექნებოდა. ასე ვსწავლობთ ხანდახან ჩვენს პირველ შეცდომებზე.
ხანდახან კი არაფრის შეცვლა არ არის საჭირო, ისეთი მშვენიერია ჩვენი მოგონებები:
,,დღემდე მგონია, რომ ყველაზე კარგი ბიჭი, ჩემგან მოწონებულებს შორის, ზუსტად ეგ ბიჭი იყო”.
ჩვენს პირველ სიყვარულებს, გარდა იშვიათი შემთხვევისა, ჩვენს აწმყოში თითქმის აღარანაირი ადგილი აღარ უკავიათ, მაგრამ მაინც არ გვასვენებს კითხვა: ვახსოვართ კი იმათ, ვინც არასოდეს დაგვავიწყდება. ეს მოგონება ყველაზე მეტად მომხვდა გულზე:
,,ვიცი, რომ დღემდე აქვს შენახული ჩემი ერთი ლექსის ხელნაწერი”.
მე კი სოციალური ქსელის საძიებო სისტემაში მისი სახელი და გვარი ჩავწერე; მისი ოდესღაც საკრალური სახელი და გვარი, რომელსაც თურმე უამრავი ადამიანი ატარებს საქართველოში და ბოლოს სურათზე ძლივს ვიცანი ძალიან გასუქებული მოჭიდავე, რომელიც თურმე ბირმინგემში ცხოვრობს და ექსტრემალური რალის ვიდეოებით სულდგმულობს. კინაღამ სიცილით მოვკვდი.
არა, რა შუაშია ეს ზორბა კაცი. ჩემი პირველი სიყვარულის სურათი ასეთია: ლამპასთან ვზივარ, წიგნს ვკითხულობ, ღამის ათი საათია, მის ნახვამდე თერთმეტი საათიღაა დარჩენილი, რომელთაგანაც ცხრა ძალიან სწრაფად, ძილში გავა.
 

ვიდეობლოგი

მასწავლებლის ბიბლიოთეკას ახალი წიგნი შეემატა- სტატიები განათლების საკითხებზე

ჟურნალ „მასწავლებლის“ თითოეული ნომრის მომზადებისას, ცხადია, ვფიქრობთ მასწავლებელზე და იმ საჭიროებებზე,რომელთა წინაშეც ის ახლა დგას. ვფიქრობთ მასწავლებელზე, რომელიც ჩვენგან დამოუკიდებლადაც ფიქრობს, როგორ მოემზადოს გაკვეთილისთვის, რა...