ფანჯრიდან კორპუსები. კორპუსებიდან ფანჯრები და სხვა კორპუსები. ხეები შიგადაშიგ და ზამთრულად. ხეები ზამთარში დიდებულია, სადა. შენობები მნიშვნელობას იძენენ. „შევიდეთ“,- ვამბობთ.

ოქტომბრის ერთ ცივ საღამოს გადაბარგება დაიწყო. ოქტომბრის იმ ცივ საღამოს მე უკვე ვიცოდი, რომ ამჯერად გული აღარ დამწყდებოდა. ამ კედლებს,

ბავშვები გაიზარდნენ. მე ვერ ვხედავ, ისინი საღამოობით საკუთარ ოთახებში როგორ უჩინარდებიან, მე არც მათ მეგობრებს ვიცნობ და ბევრი არც იმ

სკოლაზე თუ დავფიქრდები და ვეცდები, ჩემი თავი და ერთმანეთი გავიხსენო, ჯერ შესასვლელში ჩარიგებულ ნაძვებს შორის გავლა მიწევს. და შემოდგომის. დავხუჭავ

აგვისტოს ორი თავისუფალი კვირა სკეიტით სხვების განსაცვიფრებელად მოგონილი ხრიკების  შესწავლასა და შეყვარებულთან დაშორებას მივუძღვენი.   სკეიტბორდი დამწყები სკეიტერი პირველად მაშინ

ვირთხა მკვდარია, სრულყოფილყურებიანი კიკი გაუჩინარებული. ყველაფრის თავიდან დასაწყებად კი იქ უნდა წახვიდე, სადაც ყველაფერი ერთხელ უკვე დაიწყო. „ვირთხის ტრილოგიის“ გაგრძელება

დიდი ხანია, გვეზარება ბნელ 90-იანებზე წერა. 2000- იანებზეც. დუბლიონკების, ტეტრისების, ნავთის ლამპებისა თუ სანთლების, გაყინული სახლებისა და შუაცეცხლის რომანტიკაც მოძველდა.

წამოსვლამდე ძალიან ბევრი აუცილებლად გასათვალისწინებელი რჩევა-დარიგება მოვისმინე, უმეტესად – შემაშფოთებელი და, ცოტა არ იყოს, ალოგიკურიც: „ხალხის რა გითხრა, სამაგიეროდ აწყობილ

აუცილებლად მოვა დრო, თანაც არაერთხელ, როცა ასე სამაგალითოდ და ასე  საგულდაგულოდ განსწავლულები, ასეთი უფროსები და სერიოზულები სასოწარკვეთილებაში ჩავვარდებით და ვიფიქრებთ,