ოცწლიანი გამოცდილების მქონე კლინიკური ფსიქოლოგის მეგი ჯეის დასკვნით, ბევრი ადამიანი ფიქრობს, რომ მისი პრობლემები უნიკალურია. ისინი ვერ აცნობიერებენ, რომ მარტო

სკოლას ზერელედ თუ შევაფასებთ, შეიძლება ისიც კი დავასკვნათ, რომ ის მოზარდი თაობისთვის  მიუღებელი, მეტიც – არაბუნებრივი წესებით მოქმედებს. მაგალითად, ამბობს,

რა შეიძლება იყოს თანამედროვე სამყაროში უფრო მნიშვნელოვანი, ვიდრე კრიტიკული აზროვნების განვითარების შესაძლებლობა? ალბათ არაფერი. თუმცა ამ თვალსაზრისს ყველა არ იზიარებს.

შესაძლებელია თუ არა მყარი პოზიციის მქონე აქტიური მოქალაქეების აღზრდა უარყოფითად დამუხტული ყოველდღიური საინფორმაციო ნაკადების პირობებში? ოპტიმისტურად განწყობილი ბავშვების აღზრდასა და

ალბათ გაგიგონიათ, რომ ვირტუალური რეალობის ტექნოლოგიები საგანმანათლებლო მიზნებისთვისაც გამოიყენება, მაგრამ შესაძლებელია კი მათი ეფექტიანი გამოყენება ფიზიკური კულტურის მიმართულებით? მიუხედავად იმისა,

აღზრდის ძალადობრივი მეთოდები და ზოგადად ძალადობა ბავშვზე გამოუსწორებელ კვალს ტოვებს და მის შემდგომ განვითარებაზეც მოქმედებს. სწორედ ძალადობის შედეგად ვიღებთ გულჩათხრობილ,

შვიდი თვის წინ საფრანგეთის პარლამენტმა მიიღო კანონი, რომლითაც დაწყებით და საშუალო სკოლებში მოსწავლეებს მობილური ტელეფონებისა და სხვა ელექტრონული მოწყობილობების გამოყენება

ხშირად მშობელთა კრების ჩატარება როგორც მასწავლებლისთვის, ასევე მშობლისთვის მხოლოდ უსიამოვნო ვალდებულებაა. რამდენიმე საათიანი შეხვედრა, როგორც წესი, რუტინულია, მოსაწყენი, ზოგჯერ კონფლიქტურიც

ბოლო წლების პედაგოგიური პრაქტიკა აჩვენებს, რომ სულ უფრო იზრდება ბავშვების რაოდენობა, რომლებსაც ნაკლებად აინტერესებთ ცოდნის მიღება, მათ შორის არიან დაწყებითი

მასწავლებლების, გაკვეთილებისა და გამოცდების გარეშე  მსოფლიოს არასტანდარტულ საგანმანათლებლო დაწესებულებებს შორის „სადბერის“ სკოლებიც ლიდერობენ. ამ სკოლებში არ ატარებენ გაკვეთილებს, არ ჰყავთ