მედიაწიგნიერების, როგორც ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი კომპეტენციის, შესახებ საკმაოდ ხშირად საუბრობენ. ბევრი სტატია, ბლოგი თუ რჩევა წამიკითხავს იმაზე, თუ როგორ განვუვითაროთ მოსწავლეებს

„ასპარეზზე მორბენალნი ყველანი გარბიან, მაგრამ მხოლოდ ერთი მიიღებს ჯილდოს“ (პავლე მოციქული) თუ კაცობრიობის ისტორიას გადავხედავთ, დავინახავთ, რომ წარმატებას ძალიან ხშირად

2018 წლის 26 მაისს ქართველი ხალხი ეროვნული საბჭოს მიერ მიღებული დამოუკიდებლობის აქტის 100 წლის თავს ზეიმობს. სწორედ ამ დღეს რუსთაველის

ადექი, მომიყევი გაკვეთილი! – მიძახებს დაფასთან მასწავლებელი. ვდგები, მთელი კლასი მე შემომყურებს, ამხელა ბიჭმა რომ დავდგე და მოყოლა დავიწყო, რა

უკვე 40 წელი გავიდა, რაც ქართველი ხალხი სახელმწიფო ენის დასაცავად ქუჩაში გამოვიდა. მას შემდეგ საქართველო 14 აპრილს განსაკუთრებულად აღნიშნავს.  ამ

ამას წინათ, ერთ-ერთი წიგნის მაღაზიაში, ჩვეულებრივი ბლოკნოტების მწკრივში  ,,პატარა უფლისწულის“ ფრაზებითა და ილუსტრაციებით გაფორმებულ დღიურს გადავაწყდი. თითქოს თვალწინ მთელი ბავშვობა

  ქართული ენა და ლიტერატურა იმ ტიპის სასწავლო საგანთა რიცხვს მიეკუთვნება, რომელიც სხვადასხვა (საგნობრივი, ზოგადი) კომპეტენციის განვითარებაზე კომპინირებული მეთოდებით ზრუნავს.

როგორც წინა წერილში აღვნიშნე, წერით ნამუშევრებს ყველაზე ხშირად სასვენი ნიშნებით მოწესრიგება აკლია. პუნქტუაციაზე ყურადღების გამახვილებას ვერც კითხვის პროცესში ავცდებით. ესგ-ს

ქართული ენის მასწავლებლები დამეთანხმებიან, რომ დაწყებითი საფეხურის მოსწავლეთა დიდ ნაწილს უძნელდება წერითი დავალებების სათანადო სასვენი ნიშნებით გამართვა. მათი არასწორად გამოყენების

სასკოლო რაციონი,  ჯანსაღი პროდუქტით (აკადემიურით თუ ორგანულით) შევსებას მოითხოვს.   სკოლებში უმეტესად მოსწავლეთა მიერ უკვე დაძლეული სირთულეები ფასდება, ძალისხმევის აღიარება