გრძელი, ნათელი დღეები
გადატანილ ტკივილს ადვილად ვივიწყებთ. თითქოს არც მომხდარიყოს, ისე ვშლით მეხსიერებიდან ბავშვობაში, ახალგაზრდობაში, ზრდასრულ ასაკში გადახდენილ უსიამოვნო ამბებს. მხოლოდ ტკბილ მოგონებებს
მეტის წაკითხვაგადატანილ ტკივილს ადვილად ვივიწყებთ. თითქოს არც მომხდარიყოს, ისე ვშლით მეხსიერებიდან ბავშვობაში, ახალგაზრდობაში, ზრდასრულ ასაკში გადახდენილ უსიამოვნო ამბებს. მხოლოდ ტკბილ მოგონებებს
მეტის წაკითხვაწერა იოლია – დასაწყისისა და დასასრულის მოფიქრებაა ძნელი: რით დაიწყო სათქმელი და აზრი ლოგიკურ დასასრულამდე როგორ მიიყვანო. მერე ყველაფერი მძივივით
მეტის წაკითხვაარსებობს წიგნები, ცხოვრებაზე სრულიად რომ შეგაცვლევინებს აზრს. არსებობს წიგნები, რომელთა წაკითხვის შემდეგ უკვე სხვანაირად გინდა სიცოცხლეც და სიკვდილიც. წიგნი ხომ
მეტის წაკითხვაბოლო ხანს მომხდარ ამბებს რომ ვადევნებ თვალს, ყველაზე ხშირად ვაჟა-ფშაველა მახსენდება. მისი მოთხრობები, ესეები, ლექსები. გონებაში გამუდმებით ერთი ფიქრი მიტრიალებს:
მეტის წაკითხვაყველას თავისი ამერიკა აქვს. ვისთვის ეს ოცნების ქვეყანაა, დემოკრატიის, ადამიანის უფლებებისა და თავისუფლებების მცველი ზესახელმწიფო, ვისთვის – ბოროტების, გარყვნილებისა და
მეტის წაკითხვახშირად მთელი თავგადასავალია წიგნის თაროების დალაგება, დაგროვილი მტვრის გადასაწმენდად რომ იწყება და სიურპრიზებით მთავრდება. ხან ათი წლის წინ ნაყიდ წიგნს
მეტის წაკითხვაკითხვა რიტუალია, ბევრისთვის – საკრალურიც. რატომაც არა – დროსა და სივრცეში დაშორებული ორი ადამიანი, მწერალი და მკითხველი, მედიუმის, ლიტერატურის საშუალებით
მეტის წაკითხვაბოლო ხანს სერიალების ყურება დავიწყე. თითქოს განსაკუთრებული არაფერი მომხდარა – უამრავი მაყურებელი ჰყავს ბრაზილიურ თუ მექსიკურ საპნის ოპერებს, ამერიკულ ეგრეთ
მეტის წაკითხვაბოლო ხანს ერთი უცნაურობა დამჩემდა – ნეოფობია. მუდამ სიახლეები მიზიდავდა, ახლა კი ყოველივე ახალს და უცხოს გავურბივარ. მიჭირს თაროდან ისეთი
მეტის წაკითხვადიდი გურმანი არასოდეს ვყოფილვარ. ვერც ირანული კერძის – “ქათამი ქლიავით” – რეცეპტს ჩაგაწერინებთ, მეუღლის გულის მოსაგებად რომ მოამზადოთ, იმ ფილმის
მეტის წაკითხვა