დიდი ხნის წინათ ქუჩაში მოთამაშე ორმა ბავშვმა ხუთსართულიანი საცხოვრებელი კორპუსის კარიდან გამოსული ჩვენი თანატოლი გოგონა შევნიშნეთ. გოგონა ჩაცმულობით, ან აღნაგობით

გონების მომწამვლელ ვირუსთა კატეგორიას (რომლებიც სკოლაშიც აღწევს) მიეკუთვნება მითი იმპერიაში ცხოვრების უპირატესობებზე, კეთილდღეობაზე, რომელიც საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ აღარ გვღირსებია.

ბაბუაჩემი მთელი თავისი ცხოვრება მიწას ამუშავებდა, მაგრამ არავინ იცის ჩემზე უკეთ, რომ მისი სახით მკითხველმა  ფენტეზის ჟანრის უნიკალური ავტორი დაკარგა.

ზაფხული ყოველთვის ნეტარი შთაბეჭდილების დრო იყო. ასეთი მას შემდეგ გახდა, რაც იგრძნო, რომ სკოლის მერხებთან მსხდომი ბავშვები ჩაუსაფრდნენ. ეს ამბავი

სკოლა სოციალიზაციის ადგილია, სადაც ცოდნის, ღირებულებებისა და ნორმების შეთვისების პროცესი მიმდინარეობს. ბავშვებისთვის ურთიერთობის უნარის ჩამოყალიბების გარეშე ის დაკარგავდა თავის სახეს,

ფოთში, შემოდგომის მიწურულს ერთხელ დუნე, უსიცოცხლო განწყობა შემომაწვა და გვერდში მყოფ კაცს ხმამაღლა გავუზიარე, მანაც დამაფიქრებლად მოიშორა სიგარეტის მოკიდებული ღერი

ჩემი ერთი მასწავლებელი, რომელიც სკოლიდან შორს გავიცანი, ძალიან ჰგავდა მაისს. იმ მაისს, რომელიც უკვე მერამდენედ მოგვადგა კარს და გვიკაკუნებს. და

მე ჰაკლბერი ფინის ქომაგი ვარ. ტომ სოიერის თავგადასავალსაც მისი ხათრით ვკითხულობდი და მოუთმენლად ველოდი, ფურცლებზე მის გამოჩენას. ყველაზე მეტად ის

ახლა  ის დროა, როცა გაზაფხულის შემჩნევას იწყებ. თუმცა, ჯავახეთში პროგნოზი კალენდარულ ლოგიკას არასდროს ექვემდებარება, ასე რომ, მისი ფარული ნიშნების ამოსაცნობად

რამდენიმე დღის წინ ჩემი მოსწავლის მშობელმა თავის ნაცნობთან შემდეგნაირად წარმადგინა: „ეს ის მოხალისე მასწავლებელია, ჩვენი რეგიონის სკოლას დებატების კონკურსი რომ