ამ კითხვაზე ცალსახა პასუხს ვერ გავცემთ, რადგან სრულყოფილი მოსამზადებელი პროგრამის გავლის შემთხვევაშიც კი რჩება რისკი, რომ პირველკლასელმა სკოლა განსაცდელად აღიქვას

ცხოვრება უფრო და უფრო მეტი პრობლემის წინაშე გვაყენებს. ნებისმიერი პრობლემის გადაჭრა, პირველ რიგში მსჯელობის ჯაჭვია. გამოთვლები, გარდაქმნები, კონსტრუქციები, რომლებიც ხშირად

არ ვიცი დღევანდელი თემა  მოერგება თუ არა „მასწავლებლის“ მიზნებსა და ფორმატს, თუმცა ამ ინტერნეტ გაზეთის დანიშნულება მთლიანად გასცდა ჩარჩოებს და

ამ სიტყვას პირველად შორეულ ბავშვობაში მოვკარი ყური: ორი მოსაუბრე შეთანხმდა, ხვალ ვულკანიზაციასთან შევხვდეთო. საგონებელში ჩავვარდი. სკოლაში გეოგრაფიას, რა თქმა უნდა,

ეს ფერადი, ნეტარი, ლაღი, მზიანი და ხალისიანი ზაფხული თვალსა და ხელს შუა „ვერაგულად“ გაიპარება ხოლმე… დაახლოებით 10 ივლისამდე მასწავლებლებს სკოლაში

მინდა, ერთი წიგნი გაგაცნოთ: „ქეითი და მილიონი ხე“, – რომელიც თქვენი მოსწავლეების საყვარელ წიგნად იქცევა. ეს არის ამბავი გოგონასი, რომელიც

თორმეტი წლისა შარშან გავხდი. მახსოვს, პირველად არ მაჩუქა მამამ სათამაშო და მივხვდი, რომ გავიზარდე. ასე იცოდა ყოველთვის, საჩუქრებითაც კი რაღაცას

როდესაც თანამედროვე ახალგაზრდების მეტყველების „ნიმუშებს“ ვკითხულობ (ძირითადად, ეროვნულ გამოცდებზე ან სოციალურ ქსელებში), სულ ვფიქრობ, როგორ ახერხებენ, რომ ნაწილაკი „ლამის“ აქციონ