მშობელთა კრება ხშირად მშობლებისთვის ერთგვარ სასჯელთან ასოცირდება. სკოლაში მისვლა და ამ პროცესში მონაწილეობა მათ გარკვეულ დისკომფორტს უქმნით, რადგან ასეთ კრებებზე

ენობრივი კუნძული, ძალადობრივი თუ სხვა ტიპის მიგრაციის შედეგად წარმოქმნილი  სოციალური რეალობა, კვლევისა და დაკვირვების ძალიან ბევრ საინტერესო პლასტს წარმოაჩენს. თუ

ერთ ლამაზ პლანეტაზე მოჩვენებები ცხოვრობდნენ (ჯანი როდარი, „მოჩვენებების პლანეტა“). საერთო გასაჭირი აერთიანებდათ, ადამიანებს მათი აღარ ეშინოდათ. დამავიწყდა მეთქვა, იმ პლანეტაზე

დღეს ნებისმიერისგან გაიგებთ, რომ ახალ თაობებში თავისუფალი, ანალიტიკური და კრიტიკული აზროვნების განვითარება თანამედროვე სკოლის უპირველესი მისიაა. ჩვენც, ყველას, გვხიბლავს ამგვარად

წარსული უკვე უცვლელი მომცემულობაა, აწმყოთი ვაკეთილშობილებთ მომავალსაც (მიშელ უელბეკის ,,მორჩილება”)  არის ცხოვრებაში ტკივილისა და უსიამოვნებების მუტაციები, მაგრამ რისთვისაა წიგნი, ჩემი

„გლახა სიტყვა მათრახიაო“, „ბევრი სიტყვა მახვილზე მეტად მჭრელიაო“ – კიდევ ბევრი ანდაზის თუ იდიომის მოძებნა შეიძლება იმის დასასაბუთებლად, რომ სიტყვას

„ერთი მთლიანი საინტერესო ამბავი“ ყველა მასწავლებელს მიუღია „კომპლიმენტი“ (თქვენ წარმოიდგინეთ მარტო არ გვლანძღავენ, მადლობასაც გვიხდიან). ჩემთვის ყველაზე სასიამოვნო შემდეგი მესიჯი

კრემლი ოსტატურად ცდილობს, ფრაზა: „რუსეთი ოკუპანტია“, – ჯერ ინტონაციურად შეგვარბილებინოს, მერე ჩურჩულით გვათქმევინოს და ბოლოს საერთოდ პირში ჩაგვაგუბებინოს სიმართლე. „კარგი,

ჩემი გერმანული დღიური გლობალიზაციის საუკუნეში უცხო ენის შესწავლა და სწავლება ერთ-ერთი პრიორიტეტული გამოწვევაა. უცხო ენა ზრდის პროფესიული წარმატების შანსს და

პრაქტიკოსი მასწავლებლებისთვის პიროვნული ზრდა მნიშვნელოვანი რამაა. ყოველი გაკვეთილის ჩატარება ნიშნავს, ასწავლო და ისწავლო, გაუზიარო და გაიზიარო და მაინც, მასწავლებლის ცხოვრება