ბავშვობაში წაკითხული წიგნები სულ სხვაა. იმ პერიოდიდან დღემდე ნათლად მახსოვს არათუ ავტორი და ნაწარმოების სიუჟეტ-პერსონაჟები, არამედ კითხვის დროს აღძრული განცდები,

აუტიზმის და აუტისტური სპექტრის აშლილობების ფორმების დროს სხვადასხვაგვარი პრობლემა და საჭიროება იკვეთება ხოლმე კლასში. ერთ-ერთი მთავარი ინსტრუქციის სწორად მიწოდება, მისი

– ყური დამიგდე, ჰეკი, ორ ბურთულას მოგცემ მაგაში. თუ გინდა პარასკევ ღამით ჩხრიალების დასაჭერადაც გაგყვები… ჰეკლბერი ბარემ მკვდარ კატაშიც არ გაცვლიდა, მაგრამ

ლონდონის ცენტრში უესტმინსტერის ანგლიკანური ტაძარი დგას. ის ბრიტანელ მონარქთა კორონაციის ადგილი იყო. ნაგებობის ერთ-ერთი მთავარი ღირსება მისი დასავლეთის კედელია. კედელი

მეხუთე თუ მეექვსე კლასში ყოფნისას, საახალწლო სპექტაკლის დადგმა დაგვავალეს. განსაკუთრებული არაფერი ყოფილა: ლექსები, თოვლის ბაბუა, ყელზე შემოხვეული იაფფასიანი, ალაგ-ალაგ გაწყვეტილი

30-იანი წლებია, წინა საუკუნის. სოფ. ურთის ადმინისტრაციული შენობის – ე. წ. „კანტორის“ – აივანზე სხედან სოფლის მოხუცები კოწია და მიქე.

წლების წინ ხელში ჩამივარდა  ერთი ქალის დაწერილი წიგნი გოგონებზე (http://bit.ly/2DHToyN ), სადაც ბევრ სხვა საინტერესო ამბებთან ერთად ეწერა მისი, როგორც

მთელი ჩემი ლევილური ვოიაჟებისას, საკმარისად დავაკვირდი აქაურებს და დავასკვენი, რომ გურული და ფრანგული საერთო ძირიდან მოდის. აი, წარმოიდგინეთ დიალოგი: –

სულ ახლახანს, 35 წლის ასაკში მივხვდი, რომ ბევრი რამ, რისი გაკეთებაც არ ვიცი ან არ შემიძლია, იმის ბრალია, რომ არასდროს