ეს ისე, განწყობისთვის. ისე კი, ცხელ გულზე აქტუალურ საკითხთა განხილვა არ ეგების. ხანდახან პრობლემის ყველა ასპექტი ნელ-ნელა ავლენს თავს, შავბნელი

ეს პრობლემა დიდი ხნის წინ იღებს სათავეს. ალბათ ჯერ კიდევ იმ დროიდან, როცა უზარმაზარ ქვეყანაში სულ თითზე ჩამოსათვლელი გაზეთი გამოდიოდა

მახსოვს, რომ კარი თვითონვე გაგვიღო და მისალმების შემდეგ მისაღებისკენ გაგვიძღვა, რომელიც მისი სამუშაო ოთახიც იყო. სამსახურის საქმეზე ვიყავით: მის ახალ

წიგნი, რომელსაც ვკითხულობთ ჩვენი პროფესიული ზრდისთვის, ინტერესისა თუ სიამოვნებისთვის, უამრავია. ახალი ტექსტების მოძიება თუ ძველების გადაკითხვა, უპირველეს ყოვლისა, ჩვენთვისვეა სასარგებლო,

არც ისე დიდი ხნის წინ, უფრო გაჭირვებულ და უცნაურ ყოფაში, აი, მოკლედ „შევარდნაძის დროს“ რომ ეძახიან, თბილისი ლიტერატურულ საღამოებს მიჰქონდა.

ერთ საიდუმლოს გაგიმხელთ. არ არსებობს წიგნი, რომელიც აუცილებლად უნდა გვქონდეს წაკითხული. არც ისეთი 100 წიგნი არსებობს, რომელიც სიკვდილამდე უნდა წავიკითხოთ.

  „დაწვით ეს ალბომი, პირველ რიგში კი ჩემი ფოტო“, – ეუბნება რობინ უილიამსის გმირი, მისტერ კიტინგი, თავის მოსწავლეებს, მკვდარი პოეტების

ბოლო დროს ხშირად მეკითხებიან, ვისთვის ვწერ. ალბათ იმ წიგნის ბრალია, რომლის წერაც გასული წლის შემოდგომაზე დავასრულე და მალევე გამოიცა. ჩემს

მსოფლიოში უდიდესი ონლაინ-ენციკლოპედია 15 წლის გახდა. ჯიმი უელსმა, პორტალის დამფუძნებელმა პირველი სტატია 2001 წლის იანვარში გამოაქვეყნა. დღეს „ვიკიპედიის“ გარეშე გლობალური