ნაწყვეტები ჯეინ ჯეკობსის გახმაურებული წიგნიდან, „დიდი ამერიკული ქალაქების სიცოცხლე და სიკვდილი“[1]   მოკლე ცნობა: ამრიკელი ჟურნალისტი ჯეინ ჯეკობსი (1916-2006,

ახალი კანონპროექტი, რომელმაც ქართულ ნარკოპოლიტიკაში ფუნდამენტური ცვლილები უნდა შეიტანოს, განხილვას ელის. ცვლილებების პაკეტი ნარკოპოლიტიკის ეროვნული პლატფორმის ავტორობით მომზადდა. პლატფორმა  ორმოცდაერთი

რვა წლის გოგონას დედა რკინიგზის სადგურთან მოწყალებას ითხოვს, გოგონა  კი მიწის ქვეშ მეტროს ვაგონიდან ვაგონში მოხერხებულად გადაადგილდება და ხურდა ფულს აგროვებს.

ბავშვმა ხარისხიანი განათლება რომ მიიღოს, მშობლები მზად არიან დატოვონ სოფელი და ასაცხოვრებლადქალაქშიგადავიდნენ. მათ სურთ შვილიქალაქელ თანატოლებსარჩამორჩეს, „ნორმალურ“ სკოლაში დასხვადასხვაწრეებზეიაროს. რამდენად

სამოქალაქო განათლების პედაგოგთა ფორუმის წლიური მთელი საქართველოდან ჩამოსულ სამოქალაქო განათლების მასწავლებლებს საშუალება აძლევს თავიანთი და მოსწავლეების საქმიანობის ამსახველი ფოტომასალა საექსპოზიციო

ალკოჰოლი, ნარკოტიკები, შოპინგი, ტკბილეულობა, ანიმე, სპორტი, ონლაინთამაშები – ჩვენი ტვინი მარტივად ეჩვევა ყველაფერს, რასაც სიამოვნება მოაქვს. იმისათვის, რომ გავერკვიოთ დამოკიდებულების

მასწავლებელს, ვისაც ჯერ ქართულ სასკოლო საგანმანათლებლო სივრცეში არ დაუკარგავს მოტივაცია და ინტერესი, აქვს შეკითხვა – რა შეიძლება გააკეთოს შემდეგი კვირის

თანამედროვე ტექნოლოგიების ეპოქაში მოზარდების უმრავლესობა ვირტუალური სამყაროს „მოქალაქეა“. რაც უფრო მყარია ეს განცდა, მით უფრო იზრდება მოზარდზე კიბერბულინგის უარყოფითი გავლენა.

გიორგი ორკოდაშვილი თელავის № 1 საჯარო სკოლაში სწავლობს და გარდა სასკოლო ცხოვრებისა, სხვა აქტივობებითაც არის დატვირთული. ის სკოლის ეკოკლუბის პრეზიდენტია,

სკოლა ზუსტად და ნათლად ასახავს ამა თუ იმ ქვეყანაში საზოგადოების მდგომარეობას, დამოკიდებულებებსა და ხედვებს. სკოლა ზუსტად ისეთია – როგორიცაა საზოგადოება.