სამშაბათი, ივლისი 15, 2025
15 ივლისი, სამშაბათი, 2025

უმაღლესი განათლება – პანაცეა წარმატებისთვის?

0

შემოსავლიანი ბიზნესის დაფუძნება და მართვა უმაღლესი განათლების გარეშეც შეიძლება. ბევრი ცნობილი ადამიანი მიიჩნევს, რომ უმაღლესი განათლებისადმი სწრაფვა გადაჭარბებული ამბიციაა, რომელსაც წარმატებასთან მცირე კავშირი აქვს.

  • ასეთი იყო რიჩარდ ბრენსონი, კორპორაცია Virgin Groupის დამფუძნებელი. მისი ქონება ამჟამად 5,1 მლრდ დოლარია. მას არ მიუღია უმაღლესი განათლება. რიჩარდ ბრენსონი ამბობდა: ვღიზიანდები, როდესაც ახალგაზრდები ამდენ დროსა და საშუალებას ხარჯავენ დიპლომის მისაღებად“.

მეწარმე რიჩარდ ბრენსონმა სკოლა 16 წლისამ მიატოვა. დისლექსიის გამო სწავლა უჭირდა, თუმცა ამას ხელი არ შეუშლია მისთვის, შეექმნა უზარმაზარი კორპორაცია და დიდი ბრიტანეთის ერთ-ერთი უმდიდრესი ადამიანის სტატუსი მოეპოვებინა.

თავის წიგნში „ბიზნესი Virgin სტილში. ის, რასაც ბიზნესსკოლაში არ ასწავლიან“ ბრენსონი უნივერსიტეტში სწავლების ხანგრძლივობის მინიმუმ ერთი წლით შემცირების მიზანშეწონილობას ასაბუთებს. მისი აზრით, ეს საშუალებას მისცემს ახალგაზრდებს, უფრო მალე დასაქმდნენ და პრაქტიკული უნარები შეიძინონ. თანამედროვე უნივერსიტეტებს ბენსონი „სტუდენტთა საწყობებად“ მოიხსენიებს. ბიზნესმენი წერს: „ამ საკითხებში ექსპერტი ნამდვილად არ ვარ, მაგრამ როგორც პრაგმატიკოსი, ვერ ვხვდები, რატომ არ შეიძლება, სწავლების 100 კვირა, რომლებიც უნივერსიტეტებში სამ და ოთხ წელიწადზეა გადანაწილებული, 80–მდე შემცირდეს“.

  • ამავე აზრისაა ამერიკელი ჰენრი ფორდიც. ფორდის გარდაცვალების შემდეგ მისმა ქონებამ თანამედროვე კურსით 199 მლრდ დოლარი შეადგინა. უმაღლესი განათლება არც მას ჰქონია.

ჰენრი ფორდის განათლება საეკლესიო სკოლით შემოიფარგლებოდა. ის სიცოცხლის ბოლომდე შეცდომებით წერდა, მაგრამ მაინც მოახერხა, შეექმნა კომპანია Ford Motor Company, რომელსაც მთელ მსოფლიოში ჰქონდა ავტომობილების ქარხნები. ფორდი 161 პატენტის ავტორია.

ბიზნესმენს არ მიუჩნევია, რომ მის განათლებაში რაიმე ხარვეზი იყო. მან უჩივლა კიდეც ჩიკაგოს ერთ გაზეთს, რომელმაც ფორდს გაუნათლებელი უწოდა. ეს შემთხვევა აღწერილია ნაპოლეონ ჰილის წიგნში „იფიქრე და გამდიდრდი“. სასამართლოში გაზეთის ადვოკატი ცდილობდა, ფორდი ანკესზე წამოეგო  ასეთი კითხვით: „რამდენი ჯარისკაცი გაგზავნა ამერიკაში დიდმა ბრიტანეთმა 1776 წლის აჯანყების ჩასახშობად?“ ბიზნესმენი არ დაიბნა და უპასუხა: „არ ვიცი, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, შინ გაცილებით ნაკლები დაბრუნდა“.

ფორდის აზრით, ადამიანის მთავარი ამოცანა საკუთარი გონებრივი შესაძლებლობების გამოყენების სწავლაა და არა სხვადასხვა სახის ლიტერატურით ბრმად ხელმძღვანელობა. ის ამბობდა: „საკუთარი ტვინით ფიქრი ყველაზე რთული რამაა ამქვეყნად. ალბათ ამიტომ არის, რომ ასე ცოტა აკეთებს ამას“.

აი, რას წერდა ის თავის წიგნში „ჩემი ცხოვრება, ჩემი მიღწევები“ უმაღლესი განათლების მქონე ადამიანებზე: „მე რომ უსამართლო ხერხებით მდომოდა კონკურენტების ჩაძირვა, წარვუდგენდი მათ სპეციალისტების ჯარს; ჩემი კონკურენტები უამრავ კარგ რჩევას მიიღებდნენ, მაგრამ მაინც ვერ მოახერხებდნენ საქმის დაწყებას“.

  • უმაღლესი განათლება რომ საპნის ბუშტია, პიტერ ტილიც აღიარებს. მან საგადასახადო სისტემა PayPal დააფუძნა. მისი ქონება 1,5 მლრდ დოლარად არის შეფასებული.

ტილს არც სკოლა მიუტოვებია და არც უნივერსიტეტი, მაგრამ ხშირად აკრიტიკებდა უმაღლეს განათლებას. მიაჩნდა, რომ ცხოვრებაში წარმატების მიღწევა უნივერსიტეტის დიპლომის გარეშეც შეიძლება. ამის დასტურად მან აამოქმედა პროექტი „ტილის საძმო“. ყოველ წელს მისი ფონდი ირჩევს რამდენიმე ათეულ სტუდენტს, რომლებიც მზად არიან მიატოვონ სწავლა და თავინთი სტარტაპი ჩაუშვან. ამისთვის ფონდი თითოეულ მათგანს 100 ათას დოლარს ურიცხავს. ახალგაზრდა ბიზნესმენებს ფონდი ორი წლის განმავლობაში ეხმარება – აცნობს ინვესტორებს და სხვადასხვა გზით უწევს მხარდაჭერას პროექტის განვითარებაში.

ბიზნესმენის აზრით, პრესტიჟული განათლების გამოკიდებას რეალური ამოცანების დასახვა სჯობია. მით უმეტეს, რომ სტუდენტებს (განსაკუთრებით ამერიკაში) სწავლის დამთავრების შემდეგაც დიდხანს უწევთ სტუდენტური სესხების დაფარვა. განათლების თანამედროვე ინსტიტუტებს ტილი შუა საუკუნეების ეკლესიას ადარებს: „ადამიანები უზარმაზარ ვალებს იღებენ, ყიდულობენ ინდულგენციებს და ფულს იხდიან გადარჩენის იმედში, რომელსაც თითქოსდა დიპლომი აძლევს“.

  • უმაღლესი განათლება არ ჰქონია ამერიკელ ჯონ როკფელერს, თანამედროვე კურსით 349 მლრდ დოლარის მფლობელს.

კაცობრიობის ისტორიაში პირველ დოლარიან მილიონერს უმაღლესი განათლება წარმატების საწინდრად არ მიუჩნევია. სკოლის შემდეგ როკფელერმა კლივლენდის უნივერსიტეტში ჩააბარა, სადაც ბუღალტერიას სწავლობდა, მაგრამ მერე გადაწყვიტა, რომ სამთვიანი კურსებიც საკმარისი იქნებოდა. ამის შემდეგ ის მოეწყო ბუღალტრის თანაშემწედ, გახდა ბუღალტერიც და ბოლოს დაგროვილი ფული საკუთარ ბიზნესში ჩადო.

როკფელერი ხაზს უსვამს, რომ დიპლომი კარიერის მხოლოდ დასაწყისია და არა დიდი მოგების მიღების საშუალება. იმისთვის, რომ პროფესიონალი გახდე, უნდა დაისახო მიზნები და თავგანწირვით იშრომო, მიიღო პრაქტიკული გამოცდილება. როკფელერი ამბობს, რომ დიპლომი ქმნის უმაღლესი განათლების არმქონე ადამიანებზე მაღლა დგომის ილუზიას, აკარგვინებს რეალობის შეგრძნებას. დიპლომიან ადამიანს ეჩვენება, რომ ყველაფერი გამოუვა, ყველა პრობლემას მოერევა, მაგრამ ეს ცრუ იმედია.

  • „არ ვიცოდი, ცხოვრებაში რისი კეთება მინდოდა და ვერ ვხვდებოდი, როგორ უნდა დამხმარებოდა ამაში უნივერსიტეტი,“ – იხსენებს სტივ ჯობსი, Aplle–ისა და კინოსტუდია Pixar–ის დამფუძნებელი, რომელსაც ასევე არ ჰქონია უმაღლესი განათლება.

სტივ ჯობსი მიმღებ ოჯახში გაიზარდა. შვილად აყვანის დროს ოჯახს ერთ-ერთ პირობად სტივის კოლეჯში შეყვანა წაუყენეს. სკოლის შემდეგ სტივი ჰუმანიტარულ უნივერსიტეტ Reed College–ში ჩაირიცხა, მაგრამ 6 თვის შემდეგ სწავლას თავი მიანება. სტენფორდის უნივერსიტეტის კურსდამთავრებულებთან შეხვედრისას მან თქვა, რომ სწავლა ორი მიზეზის გამო მიატოვა: პირველი – გადასახადი ძალიან მაღალი იყო და მშობლების მთელი დანაზოგი ამაში იხარჯებოდა, მეორე – რამდენიმე თვის შემდეგ მიხვდა, რომ სწავლას არავითარი აზრი არ ჰქონდა, თუმცა რამდენიმე საგანმა დააინტერესა და სწავლისთვის თავის დანებების შემდეგ, დეკანის თანხმობით, ერთი წელი შემოქმედებით ლექციებსაც ესწრებოდა. „მაშინ თავს კარგად ვერ ვგრძნობდი, მაგრამ ახლა მგონია, რომ ეს ჩემს ცხოვრებაში ერთ-ერთი საუკეთესო გადაწყვეტილება იყო“, – თქვა მან მოგვიანებით.

  • შოპინგის მოყვარულთათვის კარგად ნაცნობ მეწარმე ამანსიო ორტეგას – კომაპნია Inditex–ის ქოლგის ქვეშ გაერთიანებული ბრენდების Zara–ს, Bershka–ს, Massimo Dutti–ს, Pull&Bear–ის, Stradivarius–ის ხელმძღვანელს, უმაღლესი განათლება არ დასჭირვებია. მისი ქონება 76,9 მლრდ დოლარს შეადგენს.

ლამანსიო ორტეგა უღარიბეს ოჯახში დაიბადა ესპანეთის სოფელში, რომლის მოსახლეობა სულ 60 კაცს შეადგენდა. მის მშობლებს კიდევ სამი შვილი ჰყავდათ და საკმაოდ უჭირდათ. ერთხელ მაღაზიაში 13 წლის ამანსიომ დაინახა, როგორ არ აძლევდა გამყიდველი დედამისს ნისიად სურსათს. ამ ამბავმა ამაყ ბიჭზე ისე იმოქმედა, რომ გადაწყვიტა, აუცილებლად მიეღწია წარმატებისთვის. მომავალმა მილიარდერმა ატელიეში კურიერად დაიწყო მუშაობა, 4 წლის შემდეგ კი უკვე საკუთარი კომპანია დააარსა.

ამანსიო ორტეგას განათლების მისაღებად არ ეცალა, მაგრამ ის მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი ადამიანი გახდა და ერთხანს პლანეტის ყველაზე მდიდარ ადამიანებს შორის პირველი ადგილიც ეკავა.

  • „საუკეთესოა განათლებაა ფულის დაბანდება საკუთარ თავში, მაგრამ ამაში არ ვგულისხმობ კოლეჯს ან უნივერსიტეტს“, – ეს სიტყვები უორენ ბაფეტს ეკუთვნის. 2010 წელს ბაფეტმა 37 მილიარდი დოლარი ხუთ საქველმოქმედო ფონდს გადაურიცხა, რამაც კაცობრიობის ისტორიაში უდიდეს ქველმოქმედად აქცია.

Forbes-ის ვერსიით, 2017 წელს ყველაზე მდიდარ ადამიანებს შორის მეორე ადგილი უორენ ბაფეტმა დაიკავა. არც მას მიუტოვებია უნივერსიტეტი, მაგრამ მიაჩნდა, რომ უმაღლესი განათლება ყველას არ სჭირდებოდა. ამერიკელ სტუდენტებთან შეხვედრის დროს ერთ-ერთ კითხვაზე ბაფეტმა უპასუხა, რომ არც იცოდა, სად იყო მისი დიპლომები, რადგან არასოდეს დასჭირვებია. ერთადერთი კურსი, რომელიც გამოადგა, იყო ორატორული ოსტატობა – მან ის დეილ კარგენთან 100 დოლარად გაიარა.

უორენ ბაფეტის სამი შვილიც მამის გზას გაჰყვა – უმაღლესი განათლება არც ერთს არ მიუღია. ინვესტორი ამბობს: „ყოველთვის უნდა ჰკითხოთ თავს: „აქვს თუ არა ამას ჩემთვის რაიმე ღირებულება?“ პირადად მე უნივერსიტეტში მხოლოდ იმიტომ ვსწავლობდი, რომ მშობლებისთვის იმედი არ გამეცრუებინა“.

  • კარგი განათლება ბიზნესში უპირატესობაა, მაგრამ არა წარმატების საწინდარი – მიაჩნდა ლარი ელისონს, კორპორაცია Oracle–ს დამფუძნებელს. მის ქონებრივ დეკლარაციაში 61 მლრდ დოლარია მითითებული.

9 თვის ლარი ელისონმა პნევმონია გადაიტანა და დედამ გადაწყვიტა, ბავშვი აღსაზრდელად ნათესავებისთვის მიებარებინა – ფიქრობდა, რომ თვითონ შვილს ვერ მოუვლიდა. იმ დღიდან ლარიმ მიმღებ ოჯახში დაიწყო ცხოვრება, დაამთავრა სკოლა და ილინოისის უნივერსიტეტშიც ჩააბარა, მაგრამ ორი წლის შემდეგ, ერთ-ერთი მიმღები მშობლის გარდაცვალების გამო, უნივერსიტეტიდან წამოვიდა.

ელისონმა ჩიკაგოს უნივერსიტეტში სცადა უმაღლესი განათლების მიღება, მაგრამ ერთი სემესტრის შემდეგ გადაწყვიტა, კარიერის გასაკეთებლად კალიფორნიაში წასულიყო.

ლარი ელისონმა შექმნა Oracle – მოგების მაჩვენებლით მეორე კორპორაცია Microsoft-ის შემდეგ, რომელიც პროგრამული უზრუნველყოფითაა დაკავებული. დღეს აქ მსოფლიოს 145 ქვეყნიდან 120 ათასი ადამიანი მუშაობს.

შემოსავლიანი ბიზნესის დაფუძნება და მართვა უმაღლესი განათლების გარეშეც შეიძლება. ბევრი ცნობილი ადამიანი მიიჩნევს, რომ უმაღლესი განათლებისადმი სწრაფვა გადაჭარბებული ამბიციაა, რომელსაც წარმატებასთან მცირე კავშირი აქვს.

  • ასეთი იყო რიჩარდ ბრენსონი, კორპორაცია Virgin Groupის დამფუძნებელი. მისი ქონება ამჟამად 5,1 მლრდ დოლარია. მას არ მიუღია უმაღლესი განათლება. რიჩარდ ბრენსონი ამბობდა: ვღიზიანდები, როდესაც ახალგაზრდები ამდენ დროსა და საშუალებას ხარჯავენ დიპლომის მისაღებად“.

მეწარმე რიჩარდ ბრენსონმა სკოლა 16 წლისამ მიატოვა. დისლექსიის გამო სწავლა უჭირდა, თუმცა ამას ხელი არ შეუშლია მისთვის, შეექმნა უზარმაზარი კორპორაცია და დიდი ბრიტანეთის ერთ-ერთი უმდიდრესი ადამიანის სტატუსი მოეპოვებინა.

თავის წიგნში „ბიზნესი Virgin სტილში. ის, რასაც ბიზნესსკოლაში არ ასწავლიან“ ბრენსონი უნივერსიტეტში სწავლების ხანგრძლივობის მინიმუმ ერთი წლით შემცირების მიზანშეწონილობას ასაბუთებს. მისი აზრით, ეს საშუალებას მისცემს ახალგაზრდებს, უფრო მალე დასაქმდნენ და პრაქტიკული უნარები შეიძინონ. თანამედროვე უნივერსიტეტებს ბენსონი „სტუდენტთა საწყობებად“ მოიხსენიებს. ბიზნესმენი წერს: „ამ საკითხებში ექსპერტი ნამდვილად არ ვარ, მაგრამ როგორც პრაგმატიკოსი, ვერ ვხვდები, რატომ არ შეიძლება, სწავლების 100 კვირა, რომლებიც უნივერსიტეტებში სამ და ოთხ წელიწადზეა გადანაწილებული, 80–მდე შემცირდეს“.

  • ამავე აზრისაა ამერიკელი ჰენრი ფორდიც. ფორდის გარდაცვალების შემდეგ მისმა ქონებამ თანამედროვე კურსით 199 მლრდ დოლარი შეადგინა. უმაღლესი განათლება არც მას ჰქონია.

ჰენრი ფორდის განათლება საეკლესიო სკოლით შემოიფარგლებოდა. ის სიცოცხლის ბოლომდე შეცდომებით წერდა, მაგრამ მაინც მოახერხა, შეექმნა კომპანია Ford Motor Company, რომელსაც მთელ მსოფლიოში ჰქონდა ავტომობილების ქარხნები. ფორდი 161 პატენტის ავტორია.

ბიზნესმენს არ მიუჩნევია, რომ მის განათლებაში რაიმე ხარვეზი იყო. მან უჩივლა კიდეც ჩიკაგოს ერთ გაზეთს, რომელმაც ფორდს გაუნათლებელი უწოდა. ეს შემთხვევა აღწერილია ნაპოლეონ ჰილის წიგნში „იფიქრე და გამდიდრდი“. სასამართლოში გაზეთის ადვოკატი ცდილობდა, ფორდი ანკესზე წამოეგო  ასეთი კითხვით: „რამდენი ჯარისკაცი გაგზავნა ამერიკაში დიდმა ბრიტანეთმა 1776 წლის აჯანყების ჩასახშობად?“ ბიზნესმენი არ დაიბნა და უპასუხა: „არ ვიცი, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, შინ გაცილებით ნაკლები დაბრუნდა“.

ფორდის აზრით, ადამიანის მთავარი ამოცანა საკუთარი გონებრივი შესაძლებლობების გამოყენების სწავლაა და არა სხვადასხვა სახის ლიტერატურით ბრმად ხელმძღვანელობა. ის ამბობდა: „საკუთარი ტვინით ფიქრი ყველაზე რთული რამაა ამქვეყნად. ალბათ ამიტომ არის, რომ ასე ცოტა აკეთებს ამას“.

აი, რას წერდა ის თავის წიგნში „ჩემი ცხოვრება, ჩემი მიღწევები“ უმაღლესი განათლების მქონე ადამიანებზე: „მე რომ უსამართლო ხერხებით მდომოდა კონკურენტების ჩაძირვა, წარვუდგენდი მათ სპეციალისტების ჯარს; ჩემი კონკურენტები უამრავ კარგ რჩევას მიიღებდნენ, მაგრამ მაინც ვერ მოახერხებდნენ საქმის დაწყებას“.

  • უმაღლესი განათლება რომ საპნის ბუშტია, პიტერ ტილიც აღიარებს. მან საგადასახადო სისტემა PayPal დააფუძნა. მისი ქონება 1,5 მლრდ დოლარად არის შეფასებული.

ტილს არც სკოლა მიუტოვებია და არც უნივერსიტეტი, მაგრამ ხშირად აკრიტიკებდა უმაღლეს განათლებას. მიაჩნდა, რომ ცხოვრებაში წარმატების მიღწევა უნივერსიტეტის დიპლომის გარეშეც შეიძლება. ამის დასტურად მან აამოქმედა პროექტი „ტილის საძმო“. ყოველ წელს მისი ფონდი ირჩევს რამდენიმე ათეულ სტუდენტს, რომლებიც მზად არიან მიატოვონ სწავლა და თავინთი სტარტაპი ჩაუშვან. ამისთვის ფონდი თითოეულ მათგანს 100 ათას დოლარს ურიცხავს. ახალგაზრდა ბიზნესმენებს ფონდი ორი წლის განმავლობაში ეხმარება – აცნობს ინვესტორებს და სხვადასხვა გზით უწევს მხარდაჭერას პროექტის განვითარებაში.

ბიზნესმენის აზრით, პრესტიჟული განათლების გამოკიდებას რეალური ამოცანების დასახვა სჯობია. მით უმეტეს, რომ სტუდენტებს (განსაკუთრებით ამერიკაში) სწავლის დამთავრების შემდეგაც დიდხანს უწევთ სტუდენტური სესხების დაფარვა. განათლების თანამედროვე ინსტიტუტებს ტილი შუა საუკუნეების ეკლესიას ადარებს: „ადამიანები უზარმაზარ ვალებს იღებენ, ყიდულობენ ინდულგენციებს და ფულს იხდიან გადარჩენის იმედში, რომელსაც თითქოსდა დიპლომი აძლევს“.

  • უმაღლესი განათლება არ ჰქონია ამერიკელ ჯონ როკფელერს, თანამედროვე კურსით 349 მლრდ დოლარის მფლობელს.

კაცობრიობის ისტორიაში პირველ დოლარიან მილიონერს უმაღლესი განათლება წარმატების საწინდრად არ მიუჩნევია. სკოლის შემდეგ როკფელერმა კლივლენდის უნივერსიტეტში ჩააბარა, სადაც ბუღალტერიას სწავლობდა, მაგრამ მერე გადაწყვიტა, რომ სამთვიანი კურსებიც საკმარისი იქნებოდა. ამის შემდეგ ის მოეწყო ბუღალტრის თანაშემწედ, გახდა ბუღალტერიც და ბოლოს დაგროვილი ფული საკუთარ ბიზნესში ჩადო.

როკფელერი ხაზს უსვამს, რომ დიპლომი კარიერის მხოლოდ დასაწყისია და არა დიდი მოგების მიღების საშუალება. იმისთვის, რომ პროფესიონალი გახდე, უნდა დაისახო მიზნები და თავგანწირვით იშრომო, მიიღო პრაქტიკული გამოცდილება. როკფელერი ამბობს, რომ დიპლომი ქმნის უმაღლესი განათლების არმქონე ადამიანებზე მაღლა დგომის ილუზიას, აკარგვინებს რეალობის შეგრძნებას. დიპლომიან ადამიანს ეჩვენება, რომ ყველაფერი გამოუვა, ყველა პრობლემას მოერევა, მაგრამ ეს ცრუ იმედია.

  • „არ ვიცოდი, ცხოვრებაში რისი კეთება მინდოდა და ვერ ვხვდებოდი, როგორ უნდა დამხმარებოდა ამაში უნივერსიტეტი,“ – იხსენებს სტივ ჯობსი, Aplle–ისა და კინოსტუდია Pixar–ის დამფუძნებელი, რომელსაც ასევე არ ჰქონია უმაღლესი განათლება.

სტივ ჯობსი მიმღებ ოჯახში გაიზარდა. შვილად აყვანის დროს ოჯახს ერთ-ერთ პირობად სტივის კოლეჯში შეყვანა წაუყენეს. სკოლის შემდეგ სტივი ჰუმანიტარულ უნივერსიტეტ Reed College–ში ჩაირიცხა, მაგრამ 6 თვის შემდეგ სწავლას თავი მიანება. სტენფორდის უნივერსიტეტის კურსდამთავრებულებთან შეხვედრისას მან თქვა, რომ სწავლა ორი მიზეზის გამო მიატოვა: პირველი – გადასახადი ძალიან მაღალი იყო და მშობლების მთელი დანაზოგი ამაში იხარჯებოდა, მეორე – რამდენიმე თვის შემდეგ მიხვდა, რომ სწავლას არავითარი აზრი არ ჰქონდა, თუმცა რამდენიმე საგანმა დააინტერესა და სწავლისთვის თავის დანებების შემდეგ, დეკანის თანხმობით, ერთი წელი შემოქმედებით ლექციებსაც ესწრებოდა. „მაშინ თავს კარგად ვერ ვგრძნობდი, მაგრამ ახლა მგონია, რომ ეს ჩემს ცხოვრებაში ერთ-ერთი საუკეთესო გადაწყვეტილება იყო“, – თქვა მან მოგვიანებით.

  • შოპინგის მოყვარულთათვის კარგად ნაცნობ მეწარმე ამანსიო ორტეგას – კომაპნია Inditex–ის ქოლგის ქვეშ გაერთიანებული ბრენდების Zara–ს, Bershka–ს, Massimo Dutti–ს, Pull&Bear–ის, Stradivarius–ის ხელმძღვანელს, უმაღლესი განათლება არ დასჭირვებია. მისი ქონება 76,9 მლრდ დოლარს შეადგენს.

ლამანსიო ორტეგა უღარიბეს ოჯახში დაიბადა ესპანეთის სოფელში, რომლის მოსახლეობა სულ 60 კაცს შეადგენდა. მის მშობლებს კიდევ სამი შვილი ჰყავდათ და საკმაოდ უჭირდათ. ერთხელ მაღაზიაში 13 წლის ამანსიომ დაინახა, როგორ არ აძლევდა გამყიდველი დედამისს ნისიად სურსათს. ამ ამბავმა ამაყ ბიჭზე ისე იმოქმედა, რომ გადაწყვიტა, აუცილებლად მიეღწია წარმატებისთვის. მომავალმა მილიარდერმა ატელიეში კურიერად დაიწყო მუშაობა, 4 წლის შემდეგ კი უკვე საკუთარი კომპანია დააარსა.

ამანსიო ორტეგას განათლების მისაღებად არ ეცალა, მაგრამ ის მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი ადამიანი გახდა და ერთხანს პლანეტის ყველაზე მდიდარ ადამიანებს შორის პირველი ადგილიც ეკავა.

  • „საუკეთესოა განათლებაა ფულის დაბანდება საკუთარ თავში, მაგრამ ამაში არ ვგულისხმობ კოლეჯს ან უნივერსიტეტს“, – ეს სიტყვები უორენ ბაფეტს ეკუთვნის. 2010 წელს ბაფეტმა 37 მილიარდი დოლარი ხუთ საქველმოქმედო ფონდს გადაურიცხა, რამაც კაცობრიობის ისტორიაში უდიდეს ქველმოქმედად აქცია.

Forbes-ის ვერსიით, 2017 წელს ყველაზე მდიდარ ადამიანებს შორის მეორე ადგილი უორენ ბაფეტმა დაიკავა. არც მას მიუტოვებია უნივერსიტეტი, მაგრამ მიაჩნდა, რომ უმაღლესი განათლება ყველას არ სჭირდებოდა. ამერიკელ სტუდენტებთან შეხვედრის დროს ერთ-ერთ კითხვაზე ბაფეტმა უპასუხა, რომ არც იცოდა, სად იყო მისი დიპლომები, რადგან არასოდეს დასჭირვებია. ერთადერთი კურსი, რომელიც გამოადგა, იყო ორატორული ოსტატობა – მან ის დეილ კარგენთან 100 დოლარად გაიარა.

უორენ ბაფეტის სამი შვილიც მამის გზას გაჰყვა – უმაღლესი განათლება არც ერთს არ მიუღია. ინვესტორი ამბობს: „ყოველთვის უნდა ჰკითხოთ თავს: „აქვს თუ არა ამას ჩემთვის რაიმე ღირებულება?“ პირადად მე უნივერსიტეტში მხოლოდ იმიტომ ვსწავლობდი, რომ მშობლებისთვის იმედი არ გამეცრუებინა“.

  • კარგი განათლება ბიზნესში უპირატესობაა, მაგრამ არა წარმატების საწინდარი – მიაჩნდა ლარი ელისონს, კორპორაცია Oracle–ს დამფუძნებელს. მის ქონებრივ დეკლარაციაში 61 მლრდ დოლარია მითითებული.

9 თვის ლარი ელისონმა პნევმონია გადაიტანა და დედამ გადაწყვიტა, ბავშვი აღსაზრდელად ნათესავებისთვის მიებარებინა – ფიქრობდა, რომ თვითონ შვილს ვერ მოუვლიდა. იმ დღიდან ლარიმ მიმღებ ოჯახში დაიწყო ცხოვრება, დაამთავრა სკოლა და ილინოისის უნივერსიტეტშიც ჩააბარა, მაგრამ ორი წლის შემდეგ, ერთ-ერთი მიმღები მშობლის გარდაცვალების გამო, უნივერსიტეტიდან წამოვიდა.

ელისონმა ჩიკაგოს უნივერსიტეტში სცადა უმაღლესი განათლების მიღება, მაგრამ ერთი სემესტრის შემდეგ გადაწყვიტა, კარიერის გასაკეთებლად კალიფორნიაში წასულიყო.

ლარი ელისონმა შექმნა Oracle – მოგების მაჩვენებლით მეორე კორპორაცია Microsoft-ის შემდეგ, რომელიც პროგრამული უზრუნველყოფითაა დაკავებული. დღეს აქ მსოფლიოს 145 ქვეყნიდან 120 ათასი ადამიანი მუშაობს.

ტიპური შეცდომების ტყვეობაში

0

( ფელეტონივით)

პატარებს უამრავი მავნე ჩვევა აქვთ, მაგალითად: კალმის ღეჭვა ( ამიტომ შუა გაკვეთილზე უცებ ამოევსებათ ხოლმე პირი მელნით და წყალზე გაშვებას ზმუილით ითხოვენ), საშლელების ღრღნა, მოწონების ნიშნად გოგონებისთვის თმების დაწიწკნა, საკლასო სამუშაოს შესრულების მაგიერ ქაღალდის თვითმფრინავების კეთება და ა.შ. და ა.შ. მაგრამ ყველაზე მავნე ჩვევა მაინც შეცდომის ფრჩხილებში ჩასმა მგონია!

მთელი ჩემი ორატორული ნიჭის გამოყენება მჭირდება, რომ ავუხსნა, რატომ არ შეიძლება შეცდომის ფრჩხილებში ჩასმა.ვარწმუნებ, რომ ფრჩხილებში ჩასმული ინფორმაცია ჩვეულებრივ იკითხება და პირიქით, დამატებითია და გვეხმარება კიდეც ტექსტის უკეთესად გაგებაში. ამაში რომ დავარწმუნებ, ახალი ეტაპი იწყება მათ ცხოვრებაში: ფრჩხილებში ჩასმულ შეცდომას საგულდაგულოდ აფერადებენ კალმით, რომ მე ვერ ამოვიკითხო! მერე მე ვიწყებ ახალ ახსნით ეტაპს – შეცდომა არ გააფერადონ, არც ღრუბლები დახატონ და არც მზეები, უბრალოდ ხაზი გადაუსვან და წერა განაგრძონ. რატომღაც ვერ იჯერებენ, რომ ასე მარტივად შეიძლება ამ პრობლემის მოგვარება და კორექტორებს მოიმარჯვებენ ხოლმე. იმას რომ აღმოაჩენენ, თურმე კორექტორებსაც ვებრძვი,რადგან დროის კარგვა მგონია (უსასრულოდ ეხვეწებიან ერთმანეთს, რომ ათხოვონ; მერე კორექტორის პატრონები უსასრულოდ იქექებიან ან ჩანთაში, ან პენალში; ძლივს რომ იპოვიან, გამოყენებაზე გრძელ რჩევა-დარიგებას მოაყოლებენ ხოლმე), სასოწარკვეთილები საწყალობელი თვალებით შემომხედავენ, ჩემი ახირებულობის გადამკიდე, ლამის საერთოდ უარი თქვან შეცდომის დაშვებაზე. საბოლოოდ, დიდხნიანი თანამეგობრობისა და ურთიერთგაგების ფონზე ვარღვევთ ანდაზას, ჩვეულება რჯულზე უმტკიცესიაო და შეცდომას ფრჩხილებში  აღარ სვამენ! ვაშა! ამოცანა N1 შესრულებულია.

ამოცანა N2 – თითქმის ყოველთვის, როცა მე -5 კლასში ვსვამ კითხვას, როდის ვწერთ ორწერტილს, პასუხი მუდამ ურყევია: ჩამოთვლისას. და მეც დაუყოვნებლივ ვეპასუხები: როგორ გეკადრებათ?! ეს ისეთივე შეცდომაა, როგორც ის, რომ სპილოს 3 ფეხი აქვს! აქ ჩუმდებიან,ძირითადად, პირები ღია რჩებათ და თვალები უფართოვდებათ. თუ რომელიმე ძალიან ყოჩაღი და თამამი აღმოჩნდა მათ შორის, პირველი ელდის მერე დაფაცურდება: როგორ არა, მას, აი, მაგალითად: თაკომ ჩანთაში ნივთები ჩაალაგა: წიგნი, რვეული, კალამი… მეც დავფაცურდები და უკან ვუბრუნებ იმავე წინადადებას ერთის გამოკლებით ( ნივთები)-  თაკომ ჩანთაში ჩაალაგა წიგნი, რვეული, კალამი… ჩამონათვალი დარჩა, მაგრამ ჰოი, საოცრებავ, ორწერტილი ქრება! ღმერთი, რჯული, მე არ მომიპარავს! მე მხოლოდ ,,ნივთები“ ჩავიჯიბე. ეს თამაში მანამდე გრძელდება, სანამ არ აღმოაჩენენ, რომ თავი და თავი გამაერთიანებელი/ განმაზოგადებელი სიტყვაა და არა ჩამონათვალი. თავიდან გულდამშვიდებით მივდიოდი ხოლმე სახლში ამ ფოკუსის ჩატარების შემდეგ, მაგრამ მერე გამოცდილებამ მიჩვენა, რომ როგორ მეკადრება?! კიდევ ბევრჯერ მომიწევს მსგავსი ფოკუსების ჩატარება, სანამ ამ მარტივ წესს დაიმახსოვრებენ. იმიტომ, რომ რასაც ჩემამდე სწავლობდნენ, სწავლობდნენ ერთი უმნიშვნელოვანესი პრინციპით – ,,აქედან ვერ ამოშლი! “ (მახსოვს, ბებიაჩემი მეუბნებოდა, გამრავლების ტაბულა ისე უნდა იცოდე, ღამე რომ გაგაღვიძონ და გკითხონ, უნდა უპასუხოო. არადა, ახალგაღვიძებულს კი არა, სრულიად ფხიზელსაც მიჭირდა ყოველგვარი ცხრილის, ტაბულის, წესის დაზეპირება, მაშინ, როცა მოთხრობის დაზეპირებაც კი თავისუფლად შემეძლო. ჰოდა, რამდენჯერ ძილი გამტყდომია გამრავლების ტაბულის დარდით)

ჩემი შვილი მესამე კლასში რომ გადავიდა, ერთ- ერთი ,,დამნაშავე“ მაშინ აღმოვაჩინე. მის სახელმძღვანელოში ერთი სახალისო ლექსი შედის, ავთანდილ არაბიძის ,,სასვენი ნიშნები“ (ბავშვებისა და სიტყვის კაცის გაბაასება) ჰოდა, გამალებით რომ იზეპირებდა ამ ლექსს, ერთი სტროფი მომხვდა ყურში:

,,_ იქ კი, სადაც ჩამწკრივდება

სიტყვის ჩამონათვალი,

ორწერტილი ბებოსავით

დარაჯად დგას სათვალით – აჰა, წარმოიდგენენ, დაიზეპირებენ  და მიდი, უმტკიცე მერე, რომ ჩამონათვალი  არ შველის ორწერტილის ბებიობას!

სხვა წესმაც მიიქცია ყურადღება:

,, – ეს ვის შვენის ბრძანებები

ხმამაღალი, მახვილი?-

ასე რომ ჰგავს მწყემსის კომბალს,

ნიშანია ძახილის.“ – მორიგი ამოცანაც არ ამოვხსენი?! – რამდენიმე დღის წინ, ჯგუფურად ასეთი დავალება ჰქონდათ: მოეფიქრებინათ 6 წინადადება, რომლებშიც ძახილის ნიშანს სწორად გამოიყენებდნენ. იმუშავა ჯგუფმა გულდასმით, ფუსფუსით, თავაუღებლად და ცოტა ხნის მერე დაფაზე ეწერა 6 წინადადება, ექვსივე ბრძანებას გამოხატავდა – ესეც მეორე ტიპური შეცდომა, რომლის აღმოფხვრაზეც არანაკლები ოფლთა ღვრა დამჭირდება და ნაირ-ნაირი ფოკუსების ჩატარება იმის დასარწმუნებლად, რომ ძახილის ნიშანს მაინცდამაინც გენერლები არ იყენებენ, ის ნებისმიერ ემოციას იტევს და ძალიან საჭირო რამეა.

სამაგიეროდ, სხვა სასვენ ნიშანს სწავლობენ ,,ორმაგი სტანდარტით“:

„ – ვთქვათ და სიტყვა დაგვეკარგა,

შველის საქმეს სატირელს

რომელიმე ძმათაგანი

ან დეფისი, ან ტირე.“  – რას გულისხმობს ამ ძმობაში პოეტი? იმას, რომ დეფისი და ტირე „ძმები თუ არიან, რამ გაყო“ ანუ სინონიმებია? თუ ძმები არიან და ბავშვს რომელიც უფრო მოეწონება, ის გამოიყენოს? საერთოდაც ამ ტირე-დეფისის განსხვავების ამბავი მე თავის ტყუილა ატკიება, თითიდან გამოწოვილი პრობლემა და უფრო მეტიც, ბავშვებზე „ძალადობა“ მგონია. არა, მგონია კი არა, დარწმუნებული ვარ, რომ მართლწერისათვის აბსოლუტურად არაფრის მომცემია და ფაქტობრივად, არც განსხვავდება. უბრალოდ, რაღაცას ვიგონებთ და კიდევ უფრო ვირთულებთ საქმესაც და ცხოვრებასაც ჩვენ, ფილოლოგები. ამის კარიკატურად ინტერნეტში ნაპოვნი ეს ფოტოც გამოდგება, რომელშიც დეფისი სასვენი ნიშანია, ხოლო ტირე – პუნქტუაციური.

 

არ იფიქროთ, ყველა ცოდვა ამ სახალისო ლექსს ავკიდე. უბრალოდ, მაგალითად მომყავს და იმის თქმა მინდა, რომ საფუძვლიანი ეჭვი მაქვს, ზოგადად სწავლების ამ კუთხით ასეთი ტენდენციაა  დაწყებით საფეხურზე, რომელსაც არასწორ ცოდნამდე მიჰყავს მოსწავლე.

არც ის დამაბრალოთ, აბუქებსო – უკვე მესამე კლასის სტანდარტში გარკვევით წერია: „სათანადოდ იყენებს სასვენ ნიშნებს (წერტილს, მძიმეს, ორწერტილს, მრავალწერტილს, ბრჭყალებს, კითხვისა და ძახილის ნიშნებს)“. ტირე-დეფისი გამორჩენიათ.

ამ შეცდომებს მაინც ასე თუ ისე ადვილად მოევლება ხოლმე. უფრო რთულია იმის ახსნა, რომ მძიმე და-სთანაც შეიძლება, დავწეროთ, ხოლო რომ-ის წინ ყოველთვის არ იწერება. მძიმის წერა ხომ ისედაც მძიმე მისია და ტვირთია. ამ შემთხვევაში, ნამდვილად რთულია, აუხსნა მოსწავლეს, რომელმაც ჯერ არც ჩართული იცის, არც რთული ქვეწყობილი წინადადება, რატომ შეიძლება, დაიწეროს პირველ შემთხვევაში მძიმე და არ დაიწეროს მეორე შემთხვევაში. თუმცა თავში წესის არასწორად ჩაბეჭდვას, ვფიქრობ, სჯობს, უბრალოდ, ვუთხრათ, რომ ამ შემთხვევებს მოგვიანებით უფრო დაწვრილებით ისწავლიან და სამომავლოდ გადავდოთ საქმე. ასეთ დათმობებზე წასვლა ხშირად უწევს მასწავლებელს, მით უმეტეს მაშინ, თუ გრამატიკის თანმიმდევრული სწავლება სრულფასოვნად ვერ ხერხდება.

ჰო, უფრო ადრე მინდოდა, აღმენიშნა, რომ ზემოთ მოყვანილი ლექსი ერთ ძალიან მნიშვნელოვან წესს ასწავლის ბავშვებს: რომ „მრავალწერტილი“, 3 წერტილს გულისხმობს აუცილებლად და არამც და არამც წერტილთა ლეგიონს! ცოდვა გამხელილი სჯობს, ამ უცნაურობას პატარები უკეთესად იჯერებენ, ვიდრე დიდები. განსაკუთრებით სოციალურ ქსელებში გამოირჩევიან ამ სასვენი ნიშნის სიყვარულით, სათქმელის ბოლოს უსასრულოდ ჩაამწკრივებენ წერტილებს, რომელთა რიცხვი იმაზეა დამოკიდებული, რამდენად მრავალმნიშვნელოვანია სათქმელი, ან კიდევ რამდენ რამეს ინახავენ გულში და თავს იკავებენ გამომზეურებისაგან. თუმცა ზოგჯერ მგონია, ამ წერტილების უკან დგას ,,ზოოტოპიას“  პერსონაჟ ზარმაცასავით ზანტი და ნელი ადამიანი, რომელსაც, უბრალოდ,  წერტილის ღილაკიდან ხელის აღება გვიან ახსენდება………

 

საწერი მასალების ტექნოლოგია და მათ თვისებები – ინტეგრირებული გაკვეთილი ქიმიასა და ისტორიაში

0

ქიმიის სწავლება მეტად საინტერესო და შემოქმედებითი პროცესია, ნებისმიერი თემა შეგვიძლია ისე გარდავქმნათ, რომ ქიმიის სწავლებასთან ერთად მოსწავლეთა საერთო ინტელექტუალური დონის ამაღლებასა და საგნისადმი ინტერესის გაღვივებასაც შევუწყოთ ხელი, საინტერესო და მიმზიდველი გავხადოთ საგაკვეთილო პროცესი.

გთავაზობთ თემას ქიმიასა და ისტორიაში ინტეგრირებული გაკვეთილისთვის. შეგიძლიათ, ის გასვლითი ფორმითაც ჩაატაროთ. ამისთვის შესაფერისი ადგილი იქნება სახელმწიფო არქივი ან ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი.

დამწერლობას ფესვები კაცობრიობის შორეულ წარსულში უდგას. ადამიანის ხელით შესრულებული პირველი გამოსახულებები და ნიშნები დაახლოებით 50 ათასი წლისაა. დამწერლობა დაახლოებით 6000 წლის წინ აღმოცენდა, ხოლო არქივებს, ბიბლიოთეკებსა და უძველეს საცავებს ხუთი ათასი წლის ისტორია აქვს.

ნებისმიერი დოკუმენტი ორი ძირითადი ნაწილისგან შედგება – ინფორმაციის მატარებლისა და მასზე აღბეჭდილი ინფორმაციისგან. უძველესი დროიდან დღემდე ინფორმაციის მატარებლები იცვლებოდა, ხოლო გამოსახვის საშუალებები თანდათან ვითარდებოდა და იხვეწებოდა.

თავდაპირველად იყენებდნენ ბუნებრივ ან ხელოვნურად დამუშავებულ მასალებს: ქვას, ხის ქერქს, ფოთლებს, გასანთლულ ან თიხის ფირფიტებს და სხვა.

რომაული კანონმდებლობის უძველესი ძეგლები, მათ შორის – განთქმული თორმეტი ფიცრის კანონი, ხის ფიცრებზე იყო ამოჭრილი. ძველ საბერძნეთსა და რომის იმპერიაში ლითონ- და ცვილგადაკრული ფიცრები გავრცელებული საწერი მასალა იყო. ცვილის დაფების უპირატესობა ის გახლდათ, რომ ნაწერი ადვილად იშლებოდა და მათი ხელახლა გამოყენება იყო შესაძლებელი. ასეთ დაფებზე ანგარიშები და საბუთები იწერებოდა, საწერად კი მკვრივ, წვეტიან ჯოხებს იყენებდნენ. 1786-1788 წლებში აღმოაჩინეს 25 ცვილის დაფა, რომლებიც 1331-167 წლებით თარიღდება და ამჟამად ბუდაპეშტის მუზეუმში ინახება. ცვილოვანი დაფები, კარედები, საფრანგეთსა და გერმანიაში XIII-XIV საუკუნეებში ჯერ კიდევ გამოიყენებოდა საწერ მასალად. მათი ნიმუშები დაცულია პარიზის, ჟენევის, ფლორენციისა და გერმანიის მუზეუმებში.

ძველ აღმოსავლეთშიც ასეთ დაფებს იყენებდნენ საწერად. ამას მოწმობს ის ფაქტიც, რომ ქართულშიც და სპარსულშიც წიგნის თავს „კარი“ ეწოდებოდა. უფრო გვიან პერიოდში გავრცელება პოვა მცენარეული და ცხოველური წარმოშობის ისეთმა მასალებმა, როგორებიცაა პაპირუსი, ეტრატი, ჩვენი წელთაღრიცხვის დასაწყისში კი გაჩნდა ქაღალდი, რომელმაც საბოლოოდ შეავიწროვა ყველა სხვა და დღემდე უნივერსალური საწერი მასალაა.

პაპირუსი ერთ-ერთი უძველესი საწერი მასალაა. ის პირველად ჩვენს წელთაღრიცხვამდე 3000 წლის წინ ეგვიპტეში გამოიყენეს. ეგვიპტელები პაპირუსს ჭაობის მცენარე ჭილისგან ამზადებდნენ, რომლის სიმაღლეც 3 მეტრს აღწევდა, ხოლო ღეროს განივკვეთი სამწხნაგოვანი ფორმისა იყო. ეს მცენარე პალესტინასა და ნუბიაში, მდორე მდინარისა და ჭაობის ნაპირებზე ველურად იზრდებოდა. პაპირუსის დამზადების პროცესი დაწვრილებითაა აღწერილი ბერძენი მეცნიერის თეოფრასტეს (ჩვ. წ. აღ-მდე 371-286 წ.წ.) და რომაელი მწერლის პლინიუს უმცროსის (ჩვ. წ. აღ. 23 ან 24-79 წ.წ.) ნაშრომებში.

პაპირუსისგან საწერ მასალას ასე ამზადებდნენ: მცენარის ღეროს წყალში ალბობდნენ და მწვანე კანს აცლიდნენ; ღეროს მჭრელი დანით სიგრძეზე, ზოლებად ჭრიდნენ და სიგანის მიხედვით ახარისხებდნენ. საუკეთესო ხარისხის საწერი მასალის მისაღებად დაახლოებით 13 სმ სიგანის ზოლებს არჩევდნენ, ვიწრო ზოლებისგან კი შედარებით დაბალი ხარისხის საწერი მასალა მზადდებოდა. წინასწარ დაჭრილ და დახარისხებულ ზოლებს სპეციალური წებოთი ერთმანეთზე აკრავდნენ და წინასწარ დასველებულ სწორ ფიცარზე ერთმანეთის გვერდით მჭიდროდ ალაგებდნენ. შემდეგ ასეთი ზოლების წყება ეწყობოდა პირველი წყების ვერტიკალურად (იხ. სურათი).

 

ამგვარად დალაგებულ პაპირუსის ზოლებს ასწორებდნენ, ხის ჩაქუჩით პრესავდნენ და მკვრივი, სწორი ფურცლის ფორმას აძლევდნენ. წებო მზადდებოდა ხორბლის ფქვილის, მდუღარე წყლისა და ღვინის ძმრისგან. ფიცარზე დაწყობილი მასალა მზეზე შრებოდა და გამომშრალი ფურცლები ძვლის ან ხის უთოთი სწორდებოდა. შემდეგ მათ სასურველ ზომაზე ჭრიდნენ ან ხის ჯოხზე ახვევდნენ და გრაგნილის ფორმას აძლევდნენ.

პაპირუსი ასეულობით წლის განმავლობაში გამოიყენებოდა და მისი დამზადება ეგვიპტეში საქარხნო წარმოებად იყო ქცეული.

საქართველოში საწერ მასალად მისი გამოყენება სათანადოდ ჯერ კიდევ არ არის შესწავლილი. საქართველოს ისტორიის მუზეუმში შემონახულია პაპირუსზე შესრულებული VIII-IX საუკუნეების ხელნაწერი. ასეთი ხელნაწერი ორია. ორივე მათგანი პალესტინიდანაა – საბაწმინდისა და სინის მთის ქართველთა მონასტრებიდან. ისინი საეკლესიო ისტორიის მკვლევარმა უსპენსკიმ ჩაიტანა რუსეთში. მოგვიანებით ერთი მათგანი საქართველოს გადმოეცა.

პაპირუსის შემდეგ უძველეს საწერ მასალად მიიჩნევა ტყავი. ჩვ.წ. აღ-მდე II-I საუკუნეებში მცირე აზიის ქალაქ პერგამონში პირველად მიიღეს სპეციალური ტექნოლოგიით სრულყოფილ საწერ მასალად გამოყვანილი ტყავი, რომელსაც „პერგამენი“ ეწოდა (ქართულად ეტრატს ვუწოდებთ). მაღალი მექანიკური გამძლეობა, სითეთრე, გამოყენების მოხერხებულობა და სხვა თვისებები პაპირუსთან შედარებით მის უპირატესობას განაპირობებდა. მცირე აზიიდან ის ფართოდ გავრცელდა სპარსეთში, საბერძნეთში, რომში. იწარმოებოდა საქართველოშიც. ეტრატი ძვირად ღირებული მასალა გახლდათ, ამიტომ მხოლოდ მდიდარი ფენისთვის იყო ხელმისაწვდომი. სიძვირის გამო ადრე დაწერილ ძველ ხელნაწერებს გადაფხეკდნენ, გაასუფთავებდნენ და ხელახლა იყენებდნენ. ასეთი პერგამენტის ფურცლები, როგორც რამდენიმე საბუთის მატარებელი, დღეს დიდ ისტორიულ ღირებულებას წარმოადგენს.

სხადასხვა ქვეყანაში ეტრატს ცხვრის, კრავის, თხის და ხბოს ტყავისგან ამზადებდნენ შემდეგი წესით: ტყავს კირნარევ ან ნაცრიან წყალში ალბობდნენ, ბალანს აცლიდნენ და კვლავ კირიან წყალში ათავსებდნენ, შემდეგ ხის დაზგებზე ჭიმავდნენ და ბასრი დანებით ფხეკდნენ. გასუფთავებული და გათხელებული ტყავი ნაჭრებად იჭრებოდა, ხის ჩარჩოებზე იჭიმებოდა და შრებოდა. სუფთა და თეთრი ზედაპირის მისაღებად მას ჯერ ცარცით ან კირით, მერე კი პემზით ამუშავებდნენ, ძვლის ან ხის უთოებით აუთოებდნენ, ბოლოს არომატული მცენარეული ზეთებით ჟღენთდნენ და სპილოს ძვლით აპრიალებდნენ.

განსაკუთრებით ფასობდა საგანგებოდ დაფერილი ბაცი ვარდისფერი ან იისფერი ეტრატის ფურცლები, რომლებზეც ზოგჯერ ოქროთი ან ვერცხლით წერდნენ. მზა ეტრატს ახვევდნენ გრაგნილებად, რომელთა სიგრძეც ზოგჯერ ათეულობით მეტრს აღწევდა. ეს მასალა გამოიყენებოდა როგორც ძვირფასი წიგნების, ასევე საბუთების შესაქმნელად.

უძველესი ქართული ხელნაწერები, V-VI საუკუნეების სასულიერო-საეკლესიო მწერლობის ძეგლები, სახარებები და ა.შ. სწორედ ეტრატზე ანუ პერგამენტზეა დაწერილი, რაც ცხადყოფს, რომ ეტრატი როგორც საწერი მასალა უძველესი დროიდან მასიურად გამოიყენებოდა. XI-XII საუკუნეებამდე ყველა ხელნაწერი ეტრატზე იწერებოდა. ძველ საქართველოში ის არა მარტო უცხოეთიდან შემოჰქონდათ, არამედ ადგილობრივადაც ამზადებდნენ, სხვაგვარად შეუძლებელი იქნებოდა, მიუხედავად სიძვირისა, ამ საწერ მასალაზე იმდროინდელი მოთხოვნის დაკმაყოფილება.

თანდათანობით ეტრატსაც გამოუჩნდა მეტოქე ქაღალდის სახით, რომელიც დღემდე ფართო მოხმარების საგანია. ათი საუკუნის წინათ ქაღალდზე შექმნილმა დოკუმენტებმა დღემდე შეინარჩუნა პირველადი ფორმა და მნიშვნელობა.

ქაღალდი როგორც საწერი მასალა ევროპელებმა აღმოსავლეთის ქვეყნებისგან მიიღეს. ჩინელი მემატიანის გადმოცემით, ის ჩვ. წ. 90-105 წლებში ადგილობრივ მოხელეს ტსაი-ლუნს გამოუგონია. ჩინელები სხვადასხვა სახის ქაღალდს ამზადებდნენ და ტექნოლოგიას ასაიდუმლოებდნენ, ვიდრე 715 წელს არაბებმა ტყვედ ჩავარდნილი ჩინელისგან არ უსწავლიათ ის და დაუხვეწავთ კიდეც – წებოს გამოყენებით ქაღალდისთვის მეტი სიმტკიცე მიუნიჭებიათ. II-VII საუკუნეებში ქაღალდი გავრცელდა აღმოსავლეთ აზიის რეგიონში (კორეა, ვიეტნამი, იაპონია).

ჩინეთში ქაღალდი მზადდებოდა თუთის ხის ტოტების ქერქისგან. ნედლი მასალა ნაცრის ან კირის ტუტე ხსნარში იხარშებოდა, რის შედეგადაც წარმოიქმნებოდა ნაზი ბოჭკო. ამ ბოჭკოს ქვის როდინებში აქუცმაცებდნენ ერთგვაროვანი მასის მიღებამდე. მასას აზავებდნენ წყლით და ასხამდნენ აბრეშუმის ქსოვილდაკრულ ჩარჩოებზე ან ლითონის ბადურებზე, რომელთა ზედაპირზეც ის თანაბრად ნაწილდებოდა. წყალი ბადურიდან ჩაიწურებოდა, დარჩენილი მასა კი წარმოქმნიდა სველ ფურცელს, რომელიც ქეჩის ან მაუდის ნაჭერზე გადაჰქონდათ და პრესავდნენ დარჩენილი წყლის გამოსადევნად. მზეზე გამშრალი ფურცელი სწორდებოდა და ძვლის ან ხის უთოთი პრიალდებოდა. ხშირად ხდებოდა ფურცლის გაწებოვნება ხის ან სახამებლის წებოთი, რაც ქაღალდის ხარისხსს აუმჯობესებდა.

მე-13 საუკუნეში დაიწყო ქაღალდის წარმოებაში წყლის ენერგიის გამოყენება. ბოჭკოს დაქუცმაცება ხდებოდა წყლის წისქვილში (ასეთ წისქვილებს ქაღალდის წისქვილებსაც ეძახდნენ). ამ პერიოდში გაჩნდა ჭვირნიშნებიანი ქაღალდიც.

1779 წელს საფრანგეთში ქაღალდის ჩამოსასხმელი მანქანა შეიქმნა.

რუსეთის იმპერიაში, კერძოდ, სამარყანდში, ქაღალდის წარმოება ევროპაზე ადრე დაიწყო. 1863 წელს მიღებულ იქნა ბზე-ჩალისა და მერქნის ცელულოზა მწვავე ტუტეს წყალხსნარში ხარშვის გზით. უფრო გვიან მერქანს ხარშვისას უფრო იაფ პროდუქტს – -ნატრიუმის სულფატს ამატებდნენ და ქაღალდის მისაღებად სულფატურ ცელულოზას იყენებდნენ. ასეთი ქაღალდი მაღალი მექანიკური გამძლეობით გამოირჩეოდა. XIX საუკუნეში შეიმუშავეს ქაღალდის მიღების სულფიტური ხერხი: მერქანი იხარშებოდა კალციუმის ბისულფიტის  მჟავე ხსნარში. ამ გზით მიღებულ მერქნის ცელულოზურ ნაწილს ჰქონდა შედარებით გრძელი და ელასტიკური ბოჭკო, რომელიც ადვილად იფრქვებოდა. ამ გამოგონების წყალობით ქაღალდის წარმოებამ მიიღო ძვირფასი ნედლეული, რომელმაც მთლიანად შეცვალა ძვირად ღირებული ბამბის ბოჭკო და ჩვრის მასალა. ასეთ ცელულოზას მოცილებული ჰქონდა მერქანში შემავალი სწრაფად ჟანგვადი ლიგრინის ძირითადი მასა (ლიგრინი – არომატული აღნაგობისა და თვისებების მქონე რთული ნივთიერება. ვრცლად მის შესახებ იხ. ქაღალდის ქიმიზმში), რომელიც ჰაერზე ყვითლდებოდა და მტვრევადობას ანიჭებდა ქაღალდს. სულფიტური ცელულოზისგან შესაძლებელი გახდა საგრძნობლად სუფთა ბოჭკოს მიღება, ეს კი სავსებით უზრუნველყოფდა დიდი გამძლეობის მქონე ქაღალდის მიღებას, რომელიც ფერითაც ბამბის ბოჭკოს ქაღალდს ჰგავდა.

საქართველოში ქაღალდის წარმოების შესახებ დაზუსტებული ცნობები არ მოიპოვება. ქაღალდზე შესრულებულ ქართულ ხელნაწერებს XI საუკუნიდან ვხვდებით. ცნობილია, რომ ჩვენთან VIII საუკუნის დასაწყისში საუკეთესო საწერ მასალად სპარსული ქაღალდი მიიჩნეოდა. ამავე პერიოდში შემოვიდა რუსული და ევროპული წარმოების ქაღალდიც.

ქაღალდის წარმოების ტექნოლოგიური პრინციპი მისი გამოგონებიდან დღემდე ერთი და იგივეა:

* ბოჭკოვანი ნედლეულის მომზადება – დახარისხება, გაწმენდა, ხარშვა, ქიმიკატებით დამუშავება, რათა გაიოლდეს ბოჭკოს განცალკევება-დაყოფა, ან ისეთი ნივთიერებებისგან გაწმენდა, რომლებმაც შემდგომში შესაძლოა უარყოფითად იმოქმედოს მზა ქაღალდის ხარისხზე;

* ქაღალდის ანუ ცელულოზის მომზადება − ტეხა ან ხლეჩა, რომლის დროსაც მიმდინარეობს ბოჭკოს ხლეჩა ან დამოკლება, მისი ფიბრილირება და ჰიდრატაცია, რაც ბოჭკოთა შორის კავშირების წარმოქმნის წინაპირობაა;

* მასის გათეთრება, ქაღალდის კომპოზიციის შექმნა, ანუ ბოჭკოვანი მასის, გასაწებოვნებელი ნივთიერებების, დანამატების და საღებრების შეერთების პროცესი;

* უკანასკნელი ეტაპი კი ჩამოსხმა, დაპრესვა, შრობა და გათეთრებაა.

ქაღალდის წარმოებაში გამოყენებული მცენარეული ბოჭკოს ძირითადი კომპონენტია ცელულოზის ბუნებრივი პოლიმერი, რომელიც გრძელ მოლეკულურ ჯაჭვს წარმოქმნის და რომლის საფუძველშიც ორი გლუკოზური ნარჩენია დაკავშირებული ჟანგბადის ატომის ხიდებით, რომლებიც წარმოქმნიან უზარმაზარ სწორხაზობრივ მაღალმოლეკულურ ნაერთს.

 

ეს სწორხაზობრივად განლაგებული მოლეკულები პარალელურად განლაგდება, ერთდება ქიმიური ძალებით და ქმნის ცელულოზის კონას, რაც მის მდგრადობას განაპირობებს. ეს კრისტალური კონები, თავის მხრივ, თავს იყრის უფრო მსხვილ მიკროფიბრილებად, მერე კი მაკროფიბრილებად, რომლებიც მცენარეული ბოჭკოს უჯრედოვან კედელზე თავსდება. ფიბრილარული სტრუქტურა განაპირობებს ბოჭკოს ხლეჩას გრძივი მიმართულებით (ფიბრილირება), რაც საბოლოდ განსაზღვრავს მის ქაღალდწარმომქმნელ თვისებებს. გარდა საკუთრივ ცელულოზისა, მცენარეული ბოჭკოები შეიცავს ასევე ჰემიცელულოზას, ლიგნინს, მერქნის ექსტრაქტულ ნივთიერებებს (ფისებს, აქროლად ზეთებს, ცხიმებს, მთრიმლავ ნივთიერებებს).

ჰემიცელულოზა ცელულოზასთან ახლოს მდგომი ნივთიერებაა, მცენარეული უჯრედის კედლის პოლისაქარიდი, რომელსაც პოლიმერიზაციის უფრო დაბალი ხარისხი ახასიათებს. ჰემიცელულოზები უმთავრესად ცელულოზის ბოჭკოს ამორფულ ნაწილშია თავმოყრილი, კარგად ჯირჯვდება წყალში და მნიშვნელოვანწილად ზრდის ბოჭკოთაშორის კავშირებს.

ლიგნინი რთული აღნაგობის არომატული ნივთიერებაა. ბუნებრივი ლიგნინი ასევე შედის მცენარეული უჯრედის კედლის შემადგენლობაში. დადგენილია, რომ ის წარმოადგენს საბოლოო პროდუქტს, რომელიც წარმოიქმნება მცენარის სასიცოცხლო პროცესების დროს. ეს ნივთიერება მეტად ლაბილურია, ადვილად ცვალებადი გარემო ფაქტორებისა და ქიმიური რეაგენტების ზემოქმედებით, ამიტომ მეტად რთულია უცვლელი სახით მისი გამოყოფა. ამ ნაერთს მეტად სპეციფიკური ქიმიური თვისებები აქვს, ადვილად იჟანგება, პრაქტიკულად არ იხსნება ორგანულ გამხსნელებში, არ ჰიდროლიზდება მინერალური მჟავებით. ლიგნინის შემცველობა უარყოფითად მოქმედებს ცელულოზის ბოჭკოს ქაღალდწარმომქმნელ თვისებებზე, კერძოდ, ხელს უშლის გაჯირჯვებას, ართულებს ბოჭკოების ხლეჩა-ფიბრილირებას, ასუსტებს კავში­რებს, მაგრამ თუ ხარშვისას მთლიანად მოვაცილებთ, შემცირდება ცელულოზის ბოჭკოთა სიმტკიცე.

ტერმინი „ცელულოზის ექსტრაქციული ნივთიერებები“ იმაზე მეტყველებს, რომ ცელულოზის მომყოლები ექსტრაჰირების (გამოყოფის) გზით სცილდება მერქანს სხვადასხვა გამხსნელის, ძირითადად – ორგანული გამხსნელებისა და წყლის დახმარებით. ზოგჯერ ექსტრაქციული ნივთიერებები ეგრეთ წოდებულ ფისოვან დაბრკოლებებს წარმოშობს და ტექნოლოგიურ სირთულეებს ქმნის ქაღალდ-ცელულოზურ წარმოებაში.

ტექნიკური ცელულოზის წარმოებაში XIX საუკუნის ბოლოდან გამოიყენება ხარშვის ორი ძირითადი მეთოდი: სულფატური და სულფიტური. საწერი და საბეჭდი ქაღალდის სახეობათა უმეტესობა სულფიტური გზით მიღებული ცელულოზისაგან მზადდება. სულფატურად გათეთრებული ცელულოზისგან მიიღება უფრო მტკიცე და ხანგამძლე ქაღალდი. ცხიმები და ლიგნინი ხარშვისას თითქმის მთლიანად სცილდება, მაგრამ ისინი რჩება მერქნის მასაში – ნახევარფაბრიკატში, რომელსაც იყენებენ იაფასიანი, მაგალითად, საგაზეთო ქაღალდის წარმოებაში. ასეთი ქაღალდი ხარშვით კი არ მიიღება, არამედ მერქნის დაქუცმაცებით. განსაკუთრებული სიმტკიცით გამოირჩევა ბოჭკო, რომელიც შეიცავს საკუთრივ ცელულოზის მაღალ პროცენტს. ასეთ ბოჭკოებს მიეკუთვნება ბამბა, თუმცა ბამბის ცელულოზაში დაბალმოლეკულური ფრაქციის ნაკლებობა არ იძლევა მყარი, გამძლე ქაღალდის მიღების საშუალებას ბოჭკოებს შორის არასაკმარისი ბმების არსებობის გამო.

ქაღალდის მასის ჩამოსხმის პროცესიდან დაწყებული, ხდება ბოჭკოვანი ფურცლის თანდათანობითი გაუწყლოება. ამ დროს ბოჭკოები უახლოვდება ერთმანეთს როგორც მექანიკურად (ერთმანეთში გრეხით), ასევე ქიმიურად, ძირითადად – წარმოქმნილი წყალბადური ბმების ხარჯზე. ცელულოზაში ყოველი გლუკოზური ნარჩენი შეიცავს სამ ჰიდროქსილჯგუფს (-OH). სწორედ ეს ჯგუფები უზრუნველყოფს წყალში ცელულოზის კარგად დასველებასა და გაჯირჯვებას. ბოჭკოს ზედაპირზე არსებული აქტიური ჰიდროქსილჯგუფები წყლის მოლეკულებით სოლვატირდება. დაპრესის დროს სველი ბოჭკოების მიახლოებისას სოლვატირებულ ჯგუფებს შორის წარმოიქმნება ხიდური ბმები. შრობისას, გაუწყლოებისას და ბოჭკოების ურთიერთმიახლოებისას, ახლოვდება ცელულოზის ბოჭკოებში არსებული ჰიდროქსილჯგუფებიც. წყლის ხიდები წყალბადოვანი ხიდებით იცვლება. ქაღალდში, ისევე როგორც ბევრ სხვა მასალაში, არსებობს ბმის სამი ძირითადი ტიპი ბოჭკოებსა და ფიბრილებს, ცელულოზის ბოჭკოს პოლიმერულ ჯაჭვსა და მოლეკულებს შორის: მექანიკური ურთიერთქმედების ძალა, ქიმიური კავშირების, ბმების ძალა და ვან-დერ-ვალსის ძალა. ქაღალდის წარმოების პროცესში განსაკუთრებულ როლს ასრულებს ქიმიური, კერძოდ, წყალბადოვანი ბმის ძალა.

 

ქაღალდის გაწებოვნება მისი ჰიდროფობულობის გაზრდის მიზნით ხდება. ცხოველური წებოებით ზედაპირის გაწებოვნება ზრდის ქაღალდის მექანიკურ სიმტკიცეს და ხახუნისადმი მდგრადობას. სახამებლისა და ცხოველური წებოს შეყვანით ქაღალდის სტრუქტურა უფრო მჭიდრო ხდება, მცირდება მტვრიანობა, იმატებს გამჭვირვალობა. კანიფოლით გაწებოვნება (ყველაზე გავრცელებულია წარმოებაში) მნიშვნელოვნად ზრდის ქაღალდის ჰიდრფობულობას, ამცირებს ტენის შემცველობას, მაგრამ უმეტესად – სიმტკიცესა და ხანგამძლეობასაც.ქაღალდის დამზადების პროცესი მოიცავს გათეთრების, გაწებოვნების, შევსებისა და შეფერვის ეტაპებს. გათეთრების პროცესი თავის მხრივაც მოიცავს საფეხურთა წყებას, თანმიმდევრულ მრავალჯერად დამუშავებას, რისი წყალობითაც მიიღება ქაღალდის სითეთრის მაღალი ხარისხი ბოჭკოს მინიმალური დაზიანებით. ცნობილია, რომ ჩვრის ცელულოზის მასა მერქნისაზე ადვილად თეთრდება, რადგან მასში არაცელულოზური მინარევებიცაა. სულფიტური ცელულოზა სულფატურზე ადვილად თეთრდება, რადგან სულფიტური ხარშვისას ლიგნინის უმეტესი ნაწილი ნახევრად ხსნად მდგომარეობაში გადადის. ცელულოზის სახეობათა უმეტესობა ქლორის ნაერთებით თეთრდება, მერქნის მასისთვის კი წყალბადის ზეჟანგს იყენებენ, რადგან მასში არსებული ლიგნინი ქლორშემცველ ნაერთებთან წარმოქმნის რეაქციის შეფერილ პროდუქტს. ქლორის შემცველი ნაერთებით გათეთრებისას აქტიურ ნივთიერებას წარმოადგენს ქლორმჟავა HClO, წყალბადის ზეჟანგით გათეთრებისას კი -პერჰიდროქსონ იონი ().

შეფერვა-შეღებვა ქაღალდის წარმოებაში თავდაპირველად მინერალური საღებრებით ხდება (ოხრა, უმბრი, რკინისა და ქრომის ნაერთები), შემდეგ – ულტრამარინით, ანილინის საღებავებით.

ბუნებრივი საღებრების დიდი ნაწილის კვლევა–შესწავლამ აჩვენა, რომ ქაღალდის შემთხვევაში კოლორისტიკული თვისებებით ყველაზე გამოსადეგი აღმოჩნდა ის ნივთიერებები, რომლებიც გამოიყოფა კაკლის წენგოსა და კოწახურის ფესვებისგან, კრაზანასა და მინდვრის სალბის წვენისგან, ინისგან, ასევე – მცენარეული წარმოშობის საღებავები კვერცეტინი და იზორამნეტინი. წარმოებაში სულ უფრო ხშირად იყენებენ ორგანულ სინთეზურ საღებრებს – დიაზოშავს, პირდაპირ ყვითელსა და ცისფერს, რომლებიც ბოჭკოებს ეჭიდება წყალბადური ბმების წარმოქმნით საღებავის აუქსოქრომულ ჯგუფებსა () და ცელულოზის ჰიდროქსილჯგუფებს შორის.

 მეთოდი  RAFT გეოგრაფიის გაკვეთილზე

0

მოსწავლის მოტივაციისთვის საჭიროა გაკვეთილის საინტერესო აქტივობებით დაწყება. პირველივე თემის განხილვისას, მაშინ, როცა მოსწავლეს ჯერ კიდევ არ აქვს ჩამოყალიბებული, რა არის გეოგრაფია და რატომ უნდა ისწავლოს კიდევ ერთი ახალი საგანი, მეთოდი RAFT-ის გამოყენება, მერწმუნეთ კარგი დასაწყისის საწინდარია. პირველი კვირა გაცნობასა და ქცევის წესების (რომელსაც ჯერ კიდევ არღვევენ) შემუშავებას დავუთმეთ. მივხვდი, რომ ამ რამდენიმე გაკვეთილმა სიახლის მოლოდინი გაუჩინა მოსწავლეებს. არ მინდოდა მათი მოლოდინი გამეცრუებინა… ახლა უკვე შემიძლია გითხრათ, რომ ურთიერთობა შედგა. ჩვენ გვიხარია ერთად ყოფნა, ჩემი პატარა ზვიგენები ფიქრობენ, სწავლობენ, ხან ვჩხუბობთ, ხან ვხუმრობთ, მაგრამ ჩვენ გვიყვარს გეოგრაფია და ერთად ყოფნა. მთავარია, ვხვდები, რომ ინტერესი გავუჩინე გეოგრაფიის საგნის მიმართ. გთავაზობთ მეთოდს – RAFT, რომელიც კრიტიკული აზროვნების განვითარებას უწყობს ხელს.

RAFT არის მეთოდი, რომელიც მიზნად ისახავს გარკვეული თემის შესახებ წერილობითი ტექსტების შექმნას. შემოქმედებითი პროდუქტი შეიძლება განსხვავდებოდეს ჟანრითა და დიზაინით. ეს მეთოდი მოსწავლეებს ასწავლის თემის განხილვას  სხვადასხვა კუთხითა და თვალსაზრისით, ასწავლის წერის უნარებს. იგი არის ერთ-ერთი გზა კრიტიკული აზროვნების სწავლისა და აყალიბებს აზროვნების სისტემას, რომელიც მოსწავლეს ეხმარება ობიექტებისა და შინაარსის გაანალიზებაში, საკუთარი დასკვნებისა და  შეფასების ჩამოყალიბებაში.

აბრევიატურა RAFT გაშიფრულია შემდეგ ცხრილში:

როლი აუდიტორია ფორმა თემა
როლის განსაზღვრისთვის საჭიროა, გაირკვეს, თუ ვის შეუძლია თემის გაშლა. ვისთვის არის განკუთვნილი მოცემული ტექსტი. ჟანრისა და თხრობის ფორმის არჩევა. თემის და ძირითადი იდეების შერჩევა, ტექსტის განსაზღვრა.

 

RAFT მეთოდის გამოყენებისას მასწავლებელმა უნდა შეარჩიოს თემა, რომელიც უნდა იყოს საინტერესო და აქტუალური.

გაკვეთილის დაწყებამდე უნდა მოამზადოთ ცხრილი, შეგიძლიათ უბრალოდ დაფაზე დახაზოთ. აღსანიშნავია, რომ ცხრილის განხილვისას გრაფაში მასწავლებელმა უნდა ჩაწეროს ყველა აზრი ისე, რომ ისინი მოსწავლეებისათვის მთელი გაკვეთილის განმავლობაში თვალსაჩინო იყოს. იგი მათ გაანალიზებასა და შეფასებაში დაეხმარება.

კრიტიკული აზროვნების სწავლების სტრუქტურისა და მეთოდების თანახმად, გამოიყოფა RAFT მეთოდის რამდენიმე ეტაპი.

გამოწვევის ეტაპი

ამ ეტაპზე მთავარი ამოცანაა მოსწავლეების გააქტიურება, მათი მოტივირება. ოპტიმალურია იმ მეთოდების შერჩევა, რომელიც ყველაზე მეტად დააინტერესებს და ჩართავს ყველა მოსწავლეს. ყველაზე კარგია ასოციაციური რუკისა და გონებრივი იერიშის გამოყენება.

მოსწავლეები გვთავაზობენ ყველა შესაძლო ვარიანტს, რომლებიც შესაფერისია მათი როლისთვის.  ცხრილში 4-5 პოზიცია ფიქსირდება.

მეორე სვეტში იწერება ის ადამიანები, ადამიანების ჯგუფები, ორგანიზაციები, ვისთვისაც ეს ტექსტია განკუთვნილი. აუდიტორიის განსაზღვრა ხდება თემის შესაბამისად: მოსახლეობა, მშობლები, უფროსკლასელები, დაწყებითი კლასების მოსწავლეები, მთავრობისა თუ საერთაშორისო ორგანიზაციის წარმომადგენლები, მეურნეობის დარგის მუშაკები და ა. შ.

შემდეგ გრაფაში იწერება ის შესაძლო ფორმები, რომლებიც დაკავშირებულია სოციალურ როლებთან და სავარაუდო მკითხველთან. ეს შეიძლება იყოს წერილი, ბუკლეტი, პოსტერი და ა. შ.

ბოლო გრაფაში კი ტექსტის ძირითადი იდეები იწერება.

მასწავლებელი შევსებულ ცხრილს კითხულობს. მონაწილეთა შორის ნაწილდება როლები და იწყება ტექსტის წერა. სამუშაო შეიძლება შესრულდეს როგორც ინდივიდუალურად, ისე ჯგუფურად. აუცილებელია, მოსწავლეებს ავუხსნათ, რამდენად მნიშვნელოვანია გრძნობებისა და ემოციების გადმოცემა; ამავე დროს უნდა გაითვალისწინონ პერსონაჟი, ობიექტი, მოვლენა, ანუ „თემის გმირი“ რა პირობებში შეიძლება მოხვდეს. სამუშაო შეიძლება იყოს ჯგუფური. უპირატესობა მცირე ჯგუფებს ენიჭება.

მოსწავლეები წარადგენენ ნამუშევარს.

გააზრების ეტაპი მოიცავს სახელმძღვანელოს ან დამატებითი მასალის გაცნობას. ამ ეტაპზე მოსწავლეები იღებენ ახალ ინფორმაციას, ინიშნავენ შენიშვნებს.

რეფლექსიის ეტაპი გააზრებასა და ანალიზს მოიცავს. ამ ეტაპზე მოსწავლეები იღებენ ახალ ინფორმაციას, განიხილავენ და ერთმანეთს ადარებენ ადრე ცნობილ ფაქტებსა და მათთვის ახალ ინფორმაციას. უკეთესი ეფექტის მისაღწევად რეკომენდებულია მოცემულ თემაზე ვიზუალური მასალის გამოყენება (ფოტოები, სლაიდები, ნახატები). ეს ხელს უწყობს შეძენილი ცოდნის კონსოლიდაციას და გამოსახულების ფორმირებას დისკუსიის დროს.

მეთოდი RAFT ყველაზე კარგად გამოიყენება ჰუმანიტარულ საგნებში. თუმცა გეოგრაფიაში არაერთი თემის განხილვისას შეიძლება მისი გამოყენება. RAFT მეთოდი თითქმის ნებისმიერ თემაზე შეიძლება აქტიურად იყოს გამოყენებული. გთავაზობთ მაგალითებს: მე-7 კლასი. თემა: რა არის გეოგრაფია.

როლები შეიძლება შეირჩეს და განაწილდეს შემდეგნაირად.

კარტოგრაფი;

გეომორფოლოგი;

კლიმატოლოგი;

ჰიდროლოგი;

ეკოლოგი;

მოგზაური.

ნაბიჯი 2. როლების განაწილების შემდეგ ხდება ვირტუალური აუდიტორიის განსაზღვრა, რომლისთვისაც ტარდება კვლევა. კარგი იქნება, თუ როლების გადანაწილება მათი სურვილების გათვალისწინებით მოხდება. მოსწავლეებმა აუდიტორიის განსაზღვრისას უნდა გაითვალისწინონ მათი ხასიათი, ჩვევები, გარემო პირობები და ა.შ.

ნაბიჯი 3. თხრობის, ანუ პრეზენტაციის ჟანრის განსაზღვრა: ნახატი, წერილი, ამბავი, პრეზენტაცია…

მასწავლებელი ცხრილში, რომელიც დაფაზეა მოცემული, აფიქსირებს ყველა მონაცემს.

ნარატივის წარდგენამდე კარგი იქნება თითოეული როლის განსაზღვრა, იმის აღნიშვნა, რომ თითოეული როლი განსხვავებული და მნიშვნელოვანია, რადგან მათი ერთობლიობა ქმნის ერთიან მთლიან გეოგრაფიას.

შემდეგი ნაბიჯი უკვე სახელმძღვანელოში მოცემული ტექსტისა და ვიზუალური მასალის გაცნობა-შედარებაა, როდესაც მოსწავლეები განიხილავენ მათთვის ახალ მასალას.

ეს ნახატები გეოგრაფიის გაკვეთილზე მე-7 კლასელებმა შექმნეს.

 

 

 

 

 

თემა: მიგრაცია.

როლების განაწილება ყველაზე მარტივია ამ თემის განხილვისას:

იმიგრანტი;

ემიგრანტი;

მიგრანტის მიმღები ქვეყნის მოქალაქე;

ემიგრანტის ქვეყნის მოქალაქე;

ემიგრანტის ოჯახის წევრი.

მეთოდი  RAFT ყველაზე კარგად მოერგება მიგრაციის თემის განხილვას, რადგან მოსწავლეებს მოუწევთ მიგრანტებისა და მოქალაქეების როლის მორგება, მათ ემოციებზე და პოზიციაზე დაფიქრება და მსჯელობა; რა ფაქტები და მოვლენები შეიძლება გაუზიაროს მათმა გმირმა; რაზე შეიძლება მოუნდეს აზრის გაზიარება, რა ფორმით და ვის მიმართავს.

ძალზე მნიშვნელოვანია ტექსტების გაცნობა. ერთმანეთის ტექსტების წაკითხვის შემდეგ აუცილებელია დასკვნების გაკეთება. ეს მონიტორინგის ფორმაა. მოსწავლეები ტექსტების განხილვისას დაინახავენ ერთი და იგივე ფაქტის (პროცესის) განსხვავებულ ხედვასა და გამოხატვის ფორმას.

შემდეგ იმავე ნაბიჯებს გაივლიან.

ძალიან საინტერესოა ყველასთვის ნაცნობი და ახლობელი თემის განხილვა განსხვავებული მეთოდის გამოყენებით. განსაკუთრებით საინტერესოა აუდიტორიის განსაზღვრა.

ეს სტრატეგია იძლევა სხვადასხვა უნარ-ჩვევის განვითარების შესაძლებლობას, როგორიცაა:

  • იმპროვიზაციის უნარი;
  • კომუნიკაციის უნარი;
  • შემოქმედებითი და კრიტიკული აზროვნების უნარი;

ის აგრეთვე პრეზენტაციის მნიშვნელობის და სპეციფიკის გაგებისა და გააზრების საშუალებას იძლევა.

 

გამოყენებული ინტერნეტგვერდები: https://pedsovet.su/metodika/priemy/5706_raft_tehnologiya

https://www.kmspb.narod.ru/posobie/raft.htm

https://studydoc.ru/doc/4409770/raft-tehnologiya

 სიყვარულის ახსნის სახელმძღვანელოები

0

გრძნობებით სავსე წიგნებზე უნდა გესაუბროთ – იმ გრძნობებით, დედასა და შვილს შორის სიყვარულს რომ გულისხმობს. ერთად დავაკვირდეთ, როგორ ითავისებენ, რწყავენ და ისიგრძეგანებენ ამ გრძნობას ზღაპრის გმირები, რეალური თუ გამოგონილი პერსონაჟები. შესაძლოა, სკეპტიკოსებს ზედმეტად მიაჩნიათ წიგნებში სიყვარულის ახსნა-განმარტება, ხატვა-გაფერადება – თვლიან, რომ ყველაფერი ისედაც ცხადზე ცხადია და დაკონკრეტება სულაც არა არის საჭირო. სიყვარულის კოდი მართლაც ნებისმიერ ადამიანში იმალება, თუმცა… სანამ კოდს საიდუმლოდ შევინახავდეთ, ამოხსნა, ზუსტი ციფრების დასახელება და დამახსოვრება მაინც სჭირდება.

ჩვენც ამოხსნით დავიწყოთ და წიგნების დამახსოვრებით დავასრულოთ.

„დე, ვერ გხედავ მაგრამ ძალიან მიყვარხარ! “

თბილისში ერთი პატარა ბიჭი ცხოვრობს, ეგზიუპერის პატარა პრინცივით ყველაფერს აკვირდება, იკვლევს, ბევრს ფიქრობს და ძალიან საინტერესო შეკითხვებს სვამს. სანამ ლაპარაკს დაიწყებდა, თავის დედიკოს ნახატებით ესაუბრებოდა. დედა ფერად გზავნილებს ყურადღებით აკვირდებოდა, იკვლევდა, ფიქრობდა და როდესაც დაასკვნა, „რასაც ბავშვები ხატავენ, ყველაფერი ნამდვილიაო,“ ზღაპრების დაწერის ხასიათზე დადაგა. ამბავი ნახატს, ნახატი ამბავს გადააბა და წიგნად შეკრა. წიგნი კი მსოფლიოს ყველა დედა-შვილს მიუძღვნა („განსაკუთრებით კი მათ, ვინც ყოველდღიურ, ძალიან რთულ პრობლემებს არ ეგუება, ებრძვის და ამარცხებს“).

დიანა დედიკოს და გიორგის ყველა ზღაპარის დასაწყისი „იყო და არა იყო რა“ არ გახლავთ და დასასრულიც „სხვანაირი“ აქვს ხოლმე. თუმცა თითოეული გვერდი სიყვარულით გაჯერებულია და კოსმოსს ფერადოვანი გზავნილებით ავსებს.

პირველი ნახატის მშვენება „დიდი ხელმწიფეა“ – ისეთი დიდი, საკუთარ ოქროსფერგუმბათიან სასახლეში რომ ვერ ეტევა და კანონებს მწვანე მოლზე წამოწოლილი იგონებს (საიდუმლოდ თუ შეინახავთ, იმასაც გაგიმხელთ, რომ მის ხავერდოვან ტახტზე წრუწუნები საუზმობენ); მეორე ნახატზე ფერადი შენობების გვერდით თეთრი სახლი აღმართულა – ერთი შეხედვით უცნაური არაფერია, მაგრამ დიანა დედიკოს მახვილი თვალი აფიქსირებს და ჩვენც გვანახვებს, დილაობით ეს შენობები როგორ სვამენ „გამონაბოლქვის მწარე ყავასა“ და სუფთა ჰაერს, მიირთმევენ ვარსკვლავების ორცხობილებს და… ჭორაობაც არ ავიწყდებათ; როგორ გამოვარჩიოთ ნახატზე ან ცხოვრებაში ხემ თუ ზურგი გვაქცია? დააკვირდით, ხეს შესეული ჩიტები ერთიანად ხომ არ აფრინდნენ ხის ტოტებიდან და მეორე მხარეს დაიმალნენ; ილუსტრაციებიდან ისიც ირკვევა, რომ ყველასათვის ნაცნობი შვიდი ნოტის გარდა ნოტი ნიტაც არსებობს, მაგრამ თავისთვის ყოფნასა და ერთბგერიანი მელოდიის მღერას არაფერი ურჩევნია; ცალრქა ცხენის უმეგობრო და სევდიან ყოფას გულმოწყალე მხატვარი ერთი ხელის მოსმით უმკლავდება, ანარეკლში უხატავს თანამგზავრს და, „აი, ორნი არიან!“

ამ ორიგინალური ზღაპრების მკითხველ-დამთვარიელებლები თანდათან ვრწმუნდებით, რომ გიორგის ერთი შეხედვით ბავშვური ნახატები ჩვენგან განსაკუთრებულ გულისყურსა და დაკვირვებას იმსახურებს, მისი გამონათქვამები კი გვაიძულებს საკუთარ თავში პატიების ნიჭი გავზომოთ, გაბრაზება კი პატარა გემივით, რაც შეიძლება სწრაფად, წყალს გავაყოლოთ.

ზოგჯერ პირიქითაც ხდება და გიორგი დიანას მოყოლილ ამბებს ხატავს. ხატავს მაშინაც, თუ დედ-მამა მის ნაამბობს ბლომდე ვერ იგებს. მშობლები ხომ დიდი ხანია ბავშვობას დავემშვიდობეთ და ყოველდღიური საფიქრალით თავგზაარეულები ვეღარ ვიაზრებთ მარსზე ექსპედიციებისა თუ მეცადინეობის დაზარების თავისებურებებს, კეთილი შუქნიშნების ჩანაფიქრსა თუ „გაქცევის“ მიზეზებს. გიორგი კი ხატავს და ხატავს, ზემოთ ჩამოთვლილის გარდა, ვინ იცის, რამდენი უთქმელი მიზეზის გამო. რამდენიმე ილუსტრაცია თანატოლებისთვისაც დახატა, – იქნებ, ისინიც ზღაპრების გამოგონების ხასიათზე დადგნენ და წიგნი თავისებურად დაასრულონო.

წერილი სიყვარულზე საუბრით დავიწყეთ, ამიტომ არ შემიძლია კიდევ ერთ ზღაპარზე არ მიგანიშნოთ. ამ ნახატ-ამბავში  გარეუნბნების კორპუსები ღამღამობით ვარსკვლავებით იმუხტებიან, რათა ზამთრის ყინვებში ბავშვების საძინებლები გაათბონ. „სიყვარული სწორედ ესაა,“ – ვკითხულობთ და დასტურის ნიშნად თავს ვაქნევთ. მთელი გულით ვეთანხმებით მწვანე კვადრატის ქვეშ წარწერასაც: „ზუსტი შეიძლება მხოლოდ რომელიმე გეომეტრიული ფიგურა იყოს, ანდა სიყვარული!“

და ბოლოს ერთი დიალოგიც მოისმინეთ:

დიანა დედიკო: – ადამიანებს ისეთებს ვხედავთ, როგორებიც გვიყვარს.

გიორგი: – თუ აღარ გეყვარები, შევიცვლები?

(ძილის წინ დიანა დედიკო შეუქს აქრობს)

გიორგი: – დე, ვერ გხედავ, მაგრამ მაინც ძალიან მიყვარხარ!

დაიმახსოვრეთ, წიგნს „სახატავ რვეულში ჩაწერილი ზღაპრები “ ჰქვია. ტექსტი დედას, დიანა ანფიმიადს, ილუსტრაციები კი შვილს, გიორგი ბარბაქაძეს ეკუთვნის.

„ისეთი კარგები არიან დედები, ჩვენ მათი გულისთვის მთვარესაც შევწვდებით“

კიდევ ერთი, ზღაპრული დედა-შვილი მინდა გაგაცნოთ: ალის ბრიერ-აკეს გამოგონილი და სელია შოფრეს დახატული პიერი და მისი ლამაზი, ელეგენტური, ჭკვიანი და თავაზიანი დედიკო.

ტექსტი და ილუსტრაცია ამ ულამაზეს წიგნში საოცარი ჰარმონიულობით ერწყმის ერთმანეთს. უზარმაზარი სახლები, ნარინჯისფერი ცა, წითლად მოელვარე გული, ფერადი ბალიშები, ჭრელა-ჭრულა ტანსაცმელში გამოწყობილი ნათესავები, მეგობრები, მეზობლები თუ გამვლელ-გამომვლელი უზარმაზარ ფურცლებზე ერთმანეთს ენაცვლება და ციცქნა პიერის კვალდაკვალ, დედამიწის გარშემო გვამოგზაურებს… მთვარემდე ხელს მიგვაწვდენინებს, ნებისმიერ სკეპტიკოსს გააღიმებს და ათქმევინებს, რომ  დედას გულივით ფართო და ღია, დედასავით ლამაზი და ელვარე მხოლოდ მთვარეა ცაზე! მთვარის საჩუქრად მირთმევა კი ყველაზე საინტერესო, გულისწყვეტითა თუ იმედებით აღსავსე მოგზაურობას გულისხმობს.

პიერისა და მისი მშობლების ამბავი არა მხოლოდ სიყვარულის ახნა-გააზრებაში დაეხმარება თქვენს პატარებს, გამბედაობაითა და იმედით აავსებს, მიახვედრებს რა მნიშვნელოვანია დახმარება, დაპირების შესრულება, თანადგომა და სიხარულის გაზიარება.

დაიმახსოვრეთ, წიგნს „პიერი და მთვარე“ ჰქვია,“  ავტორებს კი ალის ბრიერ-აკე და სელია შოფრე.

აქედან მთვარემდეც მიყვარხარ და მთვარიდან აქამდეც!

პატარა წაბლისფერი ყურცქვიტა თავის დედიკოს, დიდ წაბლისფერ ყურცქვიტას უგრძეს ყურებში ხელებს წაავლებს, რათა დარწმუნდეს, რომ მართლა უსმენენ. მან ხომ ძალზე მნიშვნელოვანი შეკითხვა უნდა დასვას: აბა გამოიცანი, როგორ მიყვარხარ?

მაგრამ შეკითხვა არ კმარა და პატარა წაბლისფერი ყურცქვიტა ცდილობს რაც შეიძლება დიდი განმკლავი, შემდეგ ზემლავი გაჭიმოს (თან ამბობს: „აი ასე მიყვარხარო!“). დედას კი უფრო გრძელი ხელები აღმოაჩნდება და არა მხოლოდ აჯობებს, გულსაც დასწყვეტს შვილს: „როგორ ვყვარებივარო!“

ნახატებიან წიგნში, ისევე, როგორც რეალობაში დედა-შვილის სიყვარული დაუძლეველ კონკურენციას გულისხმობს. დედა ყოველთვის უპირატესია, თუმცა მარტივად არც შვილი ნებდება. დღის ბოლოს ქანცგამოცლილი ბაჭია ცას ახედავს, იმის იქით აღარაფერი ეგულება, „აქედან მთვარემდე მიყვარხარო,“ – იტყვის და მხოლოდ მერე ჩაიძინებს მშვიდად (მშობელთან პაექრობა მოგებული ჰგონია). დედას კი სიყვარულის ულევი მარაგი მაინც აღმოაჩნდება და „დამარცხებას“ არ აღიარებს.

მართალია, სულ რამდენიმე წინადადებაშია გადმოცემული წაბლისფერი ყურცქვიტების ამბავი, მაგრამ ისეთი მნიშვნელოვანი სიტყვებია თავმოყრილი, რომელთა გარეშე სიყვარულის ახსნის ანა-ბანას ნამდვილად ვერ ავითვისებთ.

დაიახსოვრეთ, წიგნს „აბა გამოიცანი, როგორ მიყვარხარ“ ჰქვია, ავტორებს კი სემ მაკბრეტნი და ანიტა ჯერემი.

გრინიარის ინსტრუმენტი – „კვნესის ვოლტორნი…“

0

მუსიკალური სმენა ისეთივე თანდაყოლილი ნიჭია, როგორიც ლექსის წერის ან ხატვის უნარი. მე ეს ნიჭი არ დამყვა. დიდად არც ვდარდობ. რასაც არ ეშველება, იმაზე დარდს რა აზრი აქვს. ვუსმენ მუსიკას, ვაფასებ, თუმცა ისევე აღვიქვამ, როგორც დალტონიკი – ფერებს. ვერც ისინი ხედავენ ჩვენსავით შვიდ სხივს, მაგრამ ხომ აქვთ ფერადი სამყაროს თავისეული აღქმა? ჰოდა, მეც ასე ვარ მუსიკაში, მისი „გაგების“ ჩემი „წესები“ გამოვიგონე…

პირველი ჰანგი, რომელიც მახსენდება, დედის „იავნანაა“, ჩემს უმცროს ძმას რომ უმღეროდა ხოლმე. მაგრამ არც „იავნანას“ აღქმას სჭირდება დიდი მუსიკალური სმენა და არც სიმღერას – დიდი ვოკალური მონაცემები. მას სხვა დატვირთვა აქვს, ყმაწვილობაში – რულს, ხოლო დიდობაში ჟრუანტელს რომ გგვრის…

პირველი ინსტრუმენტი კი, რომელმაც მუსიკალურ სამყაროს მაზიარა, VEF-12 იყო – საბჭოთა ლატვიის ერთ-ერთი პირველი თაობის ტრანზისტორული რადიო, რომელსაც რადიოტრანზისტორს ან პირდაპირ ტრანზისტორს ეძახდნენ.

 

მაშინ FM ტალღური სიხშირე არ ფუნქციონირებდა, რადიოტალღებს ძირითადად ე.წ. გრძელ, საშუალო და მოკლე დიაპაზონში ვიღებდით. გრძელ ტალღებზე საინტერესოს ვერაფერს მოისმენდი, სულ ორ თუ სამ სამთავრობო სადგურს იჭერდა. აი, საშუალო და მოკლე ტალღები კი საკმაოდ ფართო არჩევანს იძლეოდა – ტაბლოზე ერთი მილიმეტრით მარჯვნივ ან მარცხნივ გადაადგილება საკმარისი იყო ახალი რადიოგადაცემის მოსასმენად. თუმცა, ჩვენი გეოგრაფიული მდებარეობიდან გამომდინარე, ძირითადად თურქულ, ირანულ და არაბულ მუსიკაში გვქონდა ეს არჩევანი. კიდევ იყო ერთი რადიო – „მონტე კარლო“, მაგრამ მისი რეპერტუარი მშობლების გემოვნებას ვერ აკმაყოფილებდა და ამიტომ უფრო ხშირად აზიური ჰანგებით ვტკბებოდი.

მერე უნივერსიტეტში გოგი ჭირაქაძეს შევხვდი. მისი თითოეული ლექცია ერთი დიდი სპექტაკლი იყო. ქიმიას მუსიკა და ხელოვნება ენაცვლებოდა და პირიქით. კლასიკური მუსიკის ლაზათსაც მაშინ ვეზიარე. მეორეკურსელი სტუდენტი ლექციის შემდეგ თავისთან მიხმო და ოპერის ორი ბილეთი მაჩუქა… მანამდე კი ლექციაზე ვიურცის რეაქცია აგვიხსნა. გრინიარის რეაგენტი ვიოლინოს მსგავსი ინსტრუმენტიაო – როგორც ვიოლინოზე შეიძლება ყოველგვარი მუსიკის შესრულება, გრინიარის რეაგენტისგანაც ნებისმიერი კლასის ნაერთის მიღებააო შესაძლებელი. ცხადია, ლექციაზე ამ შედარების არსი სრულად ვერ გავიგე, მაგრამ მას შემდეგ გრინიარის რეაგენტთან შეხებისას ყოველთვის მახსენდება და ვხვდები, რა გენიალური ინსტრუმენტია ვიოლინო.

უფრო მეტიც – სხვა მუსიკალურ ინსტრუმენტებსაც დავაკვირდი და მივხვდი, რომ საყვირი და საქსოფონი გესაუბრება, დოლი და დაფდაფი შენი გულის რიტმს გადმოსცემს, ფლეიტასა და სალამურს ბგერების სურნელება მოაქვს შენამდე, ჭიანური და ზურნა სევდიან ამბავს გიყვება, ვიოლინოსა და ჩელოს ხემი ინსტრუმენტის სიმებთან ერთად შენი სულის სიმებსაც ეხება…

ამიტომ დღესაც დიდი სიამოვნებით შემიძლია ვუსმინო როგორც კლასიკურ, ისე ირანულ, არაბულ, ებრაულ, ბერძნულ მუსიკას. ოღონდ, ჩემი სტანდარტებით, მშვიდი და სევდიანი მელოდია უნდა იყოს გარემოს სიჩუმისა თუ ხმაურის ჩასახშობად.

იდეალურად შესრულებული დავალება და/თუ სუფთა ოთახი

0

ეკონომიკური კონცეფციები: ალტერნატივები, არჩევანი, გადაწყვეტილება, საქონელი, ალტერნატიული ღირებულება, მომსახურება, დანახარჯი, დანაზოგი, კომპრომისული არჩევანი.

მიზანი:

  • ისწავლონ ფულთან დაკავშირებული არჩევანის გაკეთება;
  • შეძლონ დანახარჯისა და დანაზოგის გარჩევა;
  • პრაქტიკულად შეძლონ ორ ალტერნატივას შორის არჩევანის გაკეთება და საკუთარი გადაწყვეტილების დასაბუთება;
  • თვალსაჩინო სქემის – „ჯიბის გადაწყვეტილება“ – გამოყენებით ისწავლონ ფულთან დაკავშირებით დასაბუთებული არჩევანის გაკეთება.

მოკლე შინაარსი: ადამიანური სურვილები უსაზღვროა, ხოლო ამ სურვილების დასაკმაყოფილებლად საჭირო რესურსები – შეზღუდული. არჩევანის გაკეთება რთულია რამდენიმე ალტერნატივის არსებობისას. მოსწავლეები ჩაერთვებიან გადაწყვეტილების მიღების პროცესში, გაიგებენ საქონელსა და მომსახურებას, დანაზოგსა და დანახარჯს შორის განსხვავებას.

მასალები: მოთხრობა „ოჰ, როგორ მოვიქცე?!“ ქაღალდი ცხრილებისათვის; დავალება 1–ელი – გადაწყვეტილების მიღების წინსაფარი (შეიძლება დამზადდეს ქაღალდისგან ან ქსოვილისგან; ასევე შეიძლება, ჩვეულებრივ წინსაფარს მივამაგროთ ჯიბეები); დავალება მე–2 – ჯიბის გადაწყვეტილება; პატარა წებოვანი ქაღალდები.

გაკვეთილის მსვლელობა:

წაუკითხეთ მოთხრობა „ოჰ, როგორ მოვიქცე?!“ უთხარით, რომ უნდა დაეხმარონ დათოს გადაწყვეტილების მიღებაში იმის თაობაზე, როგორ გამოიყენოს საკუთარი შრომით ნაშოვნი ფული. წაკითხვის შემდეგ დაუსვით კითხვები:

  • რა არჩევანი უნდა გაეკეთებინა დათოს მოთხრობის მიხედვით? (ეყიდა ახალი ჯემპერი ან დაეზოგა ფული მომავალში ველოსიპედის საყიდლად.)
  • რატომ არ შეუძლია დათოს კინოში და ცურვაზე ერთდროულად წასვლა? (არავის შეუძლია ერთდროულად ორი საქმის კეთება.)
  • თუ დათო კინოში წასვლას გადაწყვეტს, რა იქნება მისი არჩევანის ალტერნატიული ღირებულება, ანუ რის დათმობა მოუწევს? (ცურვა.)
  • რა განსხვავებაა დახარჯვასა და დაზოგვას შორის? (როცა დაუყოვნებლივ ვიძენთ საქონელსა და მომსახურებას, ფულს ვხარჯავთ. როდესაც საქონლისა და მომსახურების ყიდვას მომავლისთვის ვდებთ, ფულს ვზოგავთ.)
  • რა არის საქონელი და მომსახურება? (საქონელი – საგნები, რომლებიც ჩვენს მოთხოვნილებებს აკმაყოფილებს და შეგვიძლია ხელით შევეხოთ, მომსახურება – ადამიანთა მოქმედება, რომელიც ჩვენს მოთხოვნილებებს აკმაყოფილებს და ხელით ვერ შევეხებით.)
  • როგორ უკავშირდება დათოს არჩევანი დაზოგვასა და დახარჯვას? (მას შეუძლია, ახლავე იყიდოს ჯემპერი ან დაზოგოს ფული მომავალში ველოსიპედის საყიდლად.)
  • რა არის ჯემპერი – საქონელი თუ მომსახურება? (საქონელი.)
  • რა არის ველოსიპედი – საქონელი თუ მომსახურება? (საქონელი.)
  • რა მომსახურებაზეა საუბარი მოთხრობაში? (ბატონი გივი დათოს ყოველდღიურად აძლევდა ერთ ლარს იმისთვის, რომ ბიჭს მისი ძაღლი გაესეირნებინა; როცა დათო ცურვაზე დადიოდა, ის მომსახურებას ყიდულობდა.)

მსჯელობის გასაფართოებლად დასვით დამატებითი კითხვები:

* რა გადაწყვეტილებებს იღებთ ყოველ დილით სკოლაში წასვლისას? (რა ჩაიცვან, რა მიირთვან საუზმედ.)

* რა გადაწყვეტილებების მიღება გიწევთ სკოლაში? (რა ითამაშონ შესვენებაზე, ვისთან ითამაშონ, ვისთან ისაუბრონ, რა გაიმეორონ და სხვ.)

* დაასახელეთ საქონლისა და მომსახურების რამდენიმე მაგალითი, რომლებსაც თქვენ ან ოჯახის წევრები ყიდულობთ.

აქტივობა: როგორ დავეხმაროთ დათოს? გადაწყვეტილების მიღების პროცესის განსამტკიცებლად მოსწავლეებს ვაჩვენებთ სქემას „ჯიბის გადაწყვეტილება“ (დავალება 1). წინსაფრის გამოყენებით მოსწავლეებმა ქაღალდზე უნდა დაწერონ პრობლემა (დახარჯონ ფული ახლავე თუ დაზოგონ მომავლისთვის) და ჩადონ წინსაფრის ქვედა ჯიბეში.

შემდეგ დაწერონ სიტყვა „ჯემპერი“ როგორც ერთ–ერთი ალტერნატივა წინსაფრის ერთ მხარეს და სიტყვა „ველოსიპედი“ – მეორე მხარეს.

მოსწავლეები აანალიზებენ და წერენ ჯემპერისა და ველოსიპედის დადებით და უარყოფით მხარეებს.

დავალება 2. „ჯიბის გადაწყვეტილება“

  შეფასება

ალტერნატივა

დადებითი უარყოფითი
ჯემპერი ლამაზია დაპატარავდება
ველოსიპედი შეიძლება შეიძლება გაფუჭდეს

 

სთხოვეთ გააანალიზონ ფულის დაუყოვნებლივ დახარჯვისა და დაზოგვის დადებითი და უარყოფითი მხარეები.

 

  შეფასება

ალტერნატივა

დადებითი უარყოფითი
დახარჯვა აკმაყოფილებს სურვილს აღარ გვექნება
დაზოგვა შეიძლება ვიყიდოთ რაღაც უფრო ძვირფასი და უკეთესი (მეტი სიხარული) დიდხანს უნდა ელოდო და იცხოვრო იმის გარეშე, რისი ქონებაც გსურს

 

სთხოვეთ რამდენიმე მოსწავლეს, გამოთქვან აზრი იმის შესახებ, როგორი გადაწყვეტილება უნდა მიიღოს დათომ და რატომ.

გაიმეორეთ გადაწყვეტილების მიღების ყველა ეტაპი. დათოს პრობლემა დააფიქსირეთ წინსაფრის ქვედა ჯიბეში, ორი ალტერნატივა – ჯემპერი და ველოსიპედი – მომდევნო ორ ჯიბეში. შემდეგ განსაზღვრეთ თითოეული მათგანის დადებითი და უარყოფითი მხარეები. დადებითი და უარყოფითი მხარეების ანალიზის საფუძველზე გააკეთეთ არჩევანი. ამგვარი ანალიზისას მოსწავლეებმა უნდა გაიგონ, რომ არჩევანის გაკეთება რთული პროცესია, რომლის დროსაც უნდა გაითვალისწინონ დახარჯვისა და დაზოგვის დადებითი და უარყოფითი მხარეები.

აქტივობა – საპასუხისმგებლო გადაწყვეტილება. გააანალიზეთ სიტყვა „პასუხისმგებლობა“. უთხარით, რომ დათო ძალ–ღონეს არ იშურებდა გონივრული გადაწყვეტილების მისაღებად. აუხსენით, რომ პასუხსაგები გადაწყვეტილება ის გადაწყვეტილებაა, რომელსაც ვიღებთ არჩევანთან დაკავშირებული ყველა ალტერნატივის (ვარიანტის) განხილვის შემდეგ. სწორედ ამიტომ მსჯელობს დათო თავისი პრობლემის შესახებ ბატონ გივისთან.

მიაქციეთ მოსწავლეთა ყურადღება იმას, რომ დათო პასუხისმგებლობას იჩენს, როცა ფულს, რომელიც ჯიბეს „უწვავს“, არ აძლევს დაუფიქრებელი გადაწყვეტილების თავს მოხვევის საშუალებას (ისაუბრეთ იმაზეც, როდის და რატომ შეიძლება ფული ჯიბეს „გიწვავდეს“.)

მოსწავლეებმა უკეთ რომ გაიგონ პასუხისმგებლობის არსი და ეს ტერმინი საკუთარ გამოცდილებას მიუსადაგონ, დაუსვით შემდეგი კითხვები:

* გაიხსენეთ შემთხვევა, როცა თქვენი გადაწყვეტილება დაკავშირებული იყო პასუხისმგებლობასთან.

* ადვილია თუ არა იყო პასუხისმგებლობიანი, ანუ გაითვალისწინო ყველა შესაძლო ალტერნატივა? გაამახვილეთ ყურადღება იმაზე, რომ პასუხისმგებლობა გარკვეულ ძალისხმევას მოითხოვს.

* მიგაჩნიათ თუ არა, რომ ყველა შესაძლო ალტერნატივის შეფასება პრობლემის გადაჭრისა და არჩევანის გაკეთების დროს გმატებთ პასუხისმგებლობის გრძნობას?

დასკვნით ეტაპზე შეაჯამეთ პასუხები და უთხარით მოსწავლეებს, რომ უკვე შეუძლიათ პრაქტიკულად შეაფასონ სხვადასხვა ალტერნატივა და მიიღონ საპასუხისმგებლო გადაწყვეტილება ფულთან დაკავშირებით.

 

დახაზეთ დაფაზე სქემა:

 

პასუხისმგებლობა
ეს არის ეს არ არის

 

სთხოვეთ, ჩამოწერონ საკუთარი შეხედულებები. უთხარით, რომ უკვე მზად არიან, დაეხმარონ დათოს გადაწყვეტილების მიღებაში, მათ შეუძლიათ მისწერონ დათოს წერილი და გაუზიარონ საკუთარი დასაბუთებული მოსაზრება (უმცროსკლასელებისთვისესშესაძლოა იყოს კოლექტიური წერილი მასწავლებლის დახმარებით, ხოლო უფრო მაღალი საფეხურის მოსწავლეებმა სასურველია ჯემპერისა და ველოსიპედის ფასებიც დაადგინონ, წერილს ეს ინფორმაცია დაურთონ და ისიც დააზუსტონ, რამდენი ხანი დასჭირდება ველოსიპედისთვის ფულის დაგროვებას.)

თემის გავრცობა.

(ა) ოჯახთან კავშირი. მოსწავლეებს შეიძლება ვთხოვოთ ოჯახის წევრებისგან ინტერვიუს აღება, რომელშიც განხილული იქნება შემდეგი საკითხები: მათ მიერ გაკეთებული არჩევანი, არსებული ალტერნატივები, ფულის დაზოგვისა და დახარჯვის გადაწყვეტილებები და სხვ. (ბ) მოიწვიეთ მშობელთა ჯგუფი იმ გადაწყვეტილებების შესახებ სასაუბროდ, რომელსაც იღებდნენ და იღებენ ოჯახის წევრთა მოთხოვნილებების დასაკმაყოფილებლად. შეიძლება, წინასწარ მოვამზადოთ სანიმუშო კითხვარი:

  • გიწევდათ თუ არა არჩევანის გაკეთება, როცა ჩვენხელები იყავით?
  • გქონდათ თუ არა რაიმე განსაზღვრული მიზანი, როცა არჩევანს აკეთებდით?
  • მიაღწიეთ თუ არა ამ მიზანს?
  • დღესაც გიწევთ არჩევანის გაკეთება?
  • თუ შეიძლება, მოიყვანეთ პასუხისმგებლობასთან დაკავშირებული არჩევანის მაგალითი.

(გ) სკოლასთან კავშირი. მოიწვიეთ სკოლის დირექტორი სკოლის მასშტაბით ფულთან დაკავშირებულ გადაწყვეტილებებზე სასაუბროდ. დირექტორის ვიზიტამდე მოსწავლეებმა შეიძლება მოამზადონ კითხვები იმის შესახებ, როგორ გამოიყენება სკოლის ბიუჯეტი მასწავლებელთა და მოსწავლეთა მოთხოვნილებების დასაკმაყოფილებლად. შეხვედრა შესაძლოა გაიმართოს სხვა მასწავლებლებისა და მშობლების მონაწილეობით.

(დ) სამეტყველო უნარების განვითარება. გამოიყენეთ „გადაწყვეტილების მისაღები წინსაფარი“ მინიდებატებისთვის. მოიყვანეთ ფულთან დაკავშირებული სხვა გადაწყვეტილებების მაგალითებიც.

(ე) განცხადებების დაფა. გააკარით პოსტერი წარწერით „ჯიბის ძალა“. მოსწავლეებმა უნდა ჩამოწერონ საპასუხისმგებლო გადაწყვეტილებების მაგალითები საკუთარი ცხოვრებიდან.

(ვ) კრიტიკული აზროვნების განვითარება. მოსწავლეებმა უნდა ჩამოწერონ 10–10 ნივთი, რომელთა საჩუქრად მიღებაც სურთ დაბადების დღეზე. სთხოვეთ, დანომრონ ეს ნივთები მათი მნიშვნელობის მიხედვით.

(ზ) გააცანით მოსწავლეებს სავარჯიშო „იდეალურად შესრულებული დავალება და/თუ სუფთა ოთახი“): და–ძმას დასალაგებელი აქვს ოთახი. ამავე დროს ორივეს შესასრულებელი აქვს დავალება. მათ უნდა მიიღონ გადაწყვეტილება: საუკეთესოდ დაალაგონ ოთახი თუ საუკეთესოდ შეასრულონ დავალება. მათ უნდა მოიფიქრონ ორივე საქმის კარგად გაკეთების შესაძლო გზები.

 

მოთხრობა „ოჰ, როგორ მოვიქცე?!“

ღრმად ჩაფიქრებული დათო სახლის კიბეზე ჩამომჯდარა და ვერ ამჩნევს ბატონ გივის, რომელიც ძაღლს ასეირნებს.

– რაზე ჩაფიქრებულხარ, დათო? – ეკითხება ბატონი გივი.

დათო თავს იღებს, უღიმის და ეუბნება:

– გადაწყვეტილება მაქვს მისაღები, ბატონო გივი. არჩევანის გაკეთება ძნელი ყოფილა.

– იქნებ დახმარება შემიძლია! მითხარი, გისმენ! – სთავაზობს ბატონი გივი. დათო წამოხტება, ბატონი გივისკენ გაეშურება და მასთან ერთად აგრძელებს გზას.

– ისეთი ბედნიერი ვიყავი, როცა ფულს ვაგროვებდი თქვენი ბომბორას სეირნობით. ახლა ფული მაქვს და უნდა გადავწყვიტო, როგორ მოვიხმარო. ის თითქოს ჯიბეს მიწვავს – მინდა, ახლავე დავხარჯო, მაგრამ ვერ გადამიწყვეტია, რა ვიყიდო. ახალი ველოსიპედიც მინდა და მოდური ჯემპერიც, რომელსაც ჯინსებზე ჩავიცვამ. იმდენი რამ მინდა, არც კი ვიცი, როგორ მოვიქცე!

– ჰო, მართლაც გქონია პრობლემა! – აღნიშნავს ბატონი გივი, – არჩევანის გაკეთება მოგიწევს, რადგან, მართალია, ფული გაქვს, მაგრამ არასაკმარისი. როცა ალტერნატივა რამდენიმეა, გადაწყვეტილება უნდა მიიღო – რაში დახარჯო ფული და რაზე თქვა უარი.

– ოჰ, როგორ მოვიქცე?! – წამოიძახა დათომ.

– კარგი კითხვაა. ვეცდები დაგეხმარო. დავუშვათ, ხვალ ერთსა და იმავე დროს ერთ–ერთმა მეგობარმა აუზზე საცურაოდ დაგპატიჟა, მეორემ კი – კინოში. შენ არჩევანის გაკეთება მოგიწევს. როცა ერთ რამეს ირჩევ, მეორეზე უარის თქმა გიწევს და სწორედ ამაშია გადაწყვეტილების მიღების სირთულე. ორივეგან ერთდროულად წასვლა არ შეგიძლია, უნდა აირჩიო.

– მართალია, მაგრამ რა კავშირი აქვს ამას ფულთან? – კითხულობს დათო.

– საქმე ის არის, რომ ფულის დახარჯვის ორი შესაძლო ვარიანტი ახსენე – ახალი ველოსიპედი და მოდური ჯემპერი. როცა ადამიანები ფულთან დაკავშირებულ გადაწყვეტილებას იღებენ, ისინი ყველა შესაძლო ვარიანტს აფასებენ.

– ესე იგი, უნდა გადავწყვიტო, რა უფრო მეტად მინდა: ჯემპერი თუ ველოსიპედი? უნდა ავირჩიო და არჩევანის მნიშვნელოვანი ნაწილია იმის განსაზღვრა, რაზე უნდა ვთქვა უარი იმის მისაღებად, რაც მეტად მინდა! – დათომ ნაბიჯი შეანელა.

–კი, და კიდევ ერთ რამეზე უნდა დაფიქრდე: ჯემპერის საყიდლად ფული გეყოფა, მაგრამ ველოსიპედზეც გეყოფა? როცა ადამიანები გადაწყვეტილებას იღებენ, ისინი იმასაც საზღვრავენ, რა ურჩევნიათ: ფულის ახლავე დახარჯვა თუ დაზოგვა და მომავალში ყიდვა. იცი, რას ნიშნავს ეს ორი სიტყვა – დახარჯვა და დაზოგვა?

– როცა ფულს ვხარჯავ, იმ საგნებს ან მომსახურებას ვყიდულობ, რომლის ყიდვაც ახლავე მსურს. მახსოვს, როგორ დავხარჯე ფული, როცა ახალი სათამაშო ვიყიდე და როცა კინოში წავედი, – უპასუხა დათომ.

– მართალია, ფული დახარჯე ნივთზე – სათამაშოზე, ანუ საქონელი შეიძინე და კინოს საყურებლად, ანუ მომსახურება შეიძინე. გამოდის, იცი, „დახარჯვა“ რას ნიშნავს, „დაზოგვაზე“ რას იტყვი?

– თუ „დახარჯვა“ ფულის ახლა გამოყენებას ნიშნავს, „დაზოგვა“, ალბათ, ნიშნავს მოცდას, ფულის მომავალში გამოყენებას, – უპასუხა დათომ.

– მართალი ხარ! „დაზოგვა“ ფულის გადადება, შენახვაა მისი მომავალში გამოყენების მიზნით. შენ უკვე გადადგი პირველი ნაბიჯი გადაწყვეტილების მისაღებად: ფულის გამოყენების ორ სხვადასხვა ვარიანტზე იფიქრე. ახლა უნდა გადაწყვიტო, ახლავე გინდა ჯემპერის ყიდვა თუ გირჩევნია დაზოგო და მომავალში რაღაც უფრო ძვირად ღირებული, მაგალითად, ველოსიპედი იყიდო. წარმატებას გისურვებ!

– გმადლობთ, ბატონო გივი! კარგად უნდა დავფიქრდე!

 

დავალება 1. გადაწყვეტილების მიღების წინსაფარი

წყარო: Lieb C., Stout R.L., (1998). Master Curriculum Guide in Economics Teaching Strategies 3-4, National Council on Economic Education.

 

ლიტერატურული თანამგზავრი

0

ყოველი წაკითხული წიგნი ახალ გამოცდილებას სძენს ადამიანს, შთაბეჭდილებაც განსხვავებულია. ხანდახან ტექსტი ისეთ გავლენას ახდენს მკითხველზე, ემოციები წლების განმავლობაში მიჰყვება, ზოგჯერ კი, პირიქით, ბევრი რამ ავიწყდება.

არსებობს წიგნები, რომელთა არა მხოლოდ პერსონაჟები, ავტორი ან სიუჟეტი მახსოვს, არამედ ისიც, როდის და სად წავიკითხე, რას განვიცდიდი. მაგალითად, ,,გრძელფეხება მამილომ” ნიუ-იორკი აღმომაჩენინა და ჯუდი ებოტი ჩემი წერილების ადრესატად აქცია. ვერასოდეს დავივიწყებ, დედამ ,,ბულერბიელი ბავშვები” რომ გამაცნო და წამიკითხა ,,როგორ ამოაძვრეს ულეს კბილი”, მერე წიგნი დახურა და ოთახიდან გავიდა. მეხსიერებას კარგად შემორჩა ეს ოთახი, მწვანე ხალიჩა, სავარძელი, თეთრი ფანჯრები, ისიც, როგორ გადავფურცლე ნარინჯისფერყდიანი წიგნი და რა მხიარულად ვკითხულობდი ლიზის, ლასეს, ბოსეს, ულეს, ბრიტასა და ანას ამბებს. ეს რომ მაგონდება, ახლაც საოცარ სიამოვნებას განვიცდი.

სხვაგვარადაც მომხდარა. მოულოდნელად გონებაში ამომიტივტივდება რომელიმე ილუსტრაცია, თავგადასავალი, პერსონაჟის ქცევა და ვერაფრით ვიხსენებ, რომელი წიგნიდანაა.

მასწავლებლობამ ბავშვობისდროინდელ წიგნებთან დამაბრუნა, თავიდან წამაკითხა ისინი და საინტერესო რამ აღმომაჩენინა – პატარაობისას ფურცლებზე ამოკითხული ბევრი რამ ჩემს ქვეცნობიერში ყოფილა დალექილი, მიმახვედრა, რატომ მიყვარდა ზოგიერთი ფერი, სახელი, თამაში, საკუთარი თავისთვის დასმულ შეკითხვებზე პასუხებიც მაპოვნინა.

ამ ფიქრებმა და გამოცდილებამ გადამაწყვეტინა, ჩემი მოსწავლეებისათვის შემექმნა ლიტერატურული თანამგზავრი, რომელიც ხელს შეუწყობდა წერითი მეტყველებისა და თავისუფალი აზროვნების უნარების განვითარებას, შეინახავდა ბავშვების შთაბეჭდილებებს და, რაც მთავარია, წლების შემდეგ მათ საკუთარი თავის შე(გა)ცნობაში დაეხმარებოდა.

 

რა არის ლიტერატურული თანამგზავრი

ლიტერატურული თანამგზავრი არის ბლოკნოტი, რომელშიც მოსწავლეები წერენ თავიანთ შთაბეჭდილებებს, აზრებს წაკითხულ წიგნებზე, მოთხრობებზე, ლექსებზე ან, უბრალოდ, იმას, რის შესახებ წერაც სურთ ქართული ენისა და ლიტერატურის გაკვეთილებზე. იგი შედგება რამდენიმე თემატური ნაწილისაგან:

  1. მკითხველთა საბჭო;
  2. იცით თუ არა, რომ…,
  3. ჩემი წაკითხული წიგნები/ჩემი ბიბლიოთეკა;
  4. ჩანაწერები.

მთავარი პრინციპი ისაა, რომ ამ ბლოკნოტში უნდა იწერებოდეს წლების განმავლობაში, სასურველია – სკოლის დამთავრებამდე.

 

 

 

მკითხველთა საბჭო

ლიტერატურული თანამგზავრი შევქმენით 2014-2015 სასწავლო წელს, როდესაც ჩემი მოსწავლეები მეოთხე კლასში იყვნენ. კვირაში ერთხელ ვიკრიბებოდით, ხმამაღლა ვკითხულობდით წინასწარ შერჩეულ მოთხრობას, შემდეგ ვმსჯელობდით, ბავშვები გამოთქვამდნენ შეხედულებებს და ბოლოს თავიანთ აზრებს ბლოკნოტებში წერდნენ. მკითხველთა საბჭო – ასე დავარქვით ამ შეკრებებს და ბლოკნოტის ერთი ნაწილიც ამგვარად დავასათაურეთ.

 

იცით თუ არა, რომ…

ეს ნაწილი საინტერესო და მნიშვნელოვან ინფორმაციებს დავუთმეთ. ბავშვები ყოველდღიურად უამრავ ახალ ამბავს ისმენენ, მათი დახარისხება და დამახსოვრება ყველას ერთნაირად არ შეუძლია, ამიტომაც მოვიფიქრე ასეთი ფორმა. ეს ფურცლები ნელ-ნელა შეივსება სანდო წყაროებიდან მოპოვებული ინფორმაციებით, რომლებიც მათი ზოგადი განათლების დონეს აამაღლებს. სამომავლოდ ვგეგმავ, ამ მიმართულებით ინფორმაციულ-საკომუნიკაციო ტექნოლოგიები უფრო აქტიურად გამოვიყენო და ამას ჰქონდეს სისტემატური სახე –  კვირაში ერთხელ, მინილექციის მოსმენისა და ჩაწერის გარდა, მოსწავლეებს მივცე საშუალება, გაკვეთილზევე ნახონ ვიდეორგოლი ან დაათვალიერონ შესაბამისი ფოტომასალა, რათა ეს ყველაფერი უკეთ დაამახსოვრდეთ.

 

ჩემი წაკითხული წიგნები/ჩემი ბიბლიოთეკა

ლიტერატურული თანამგზავრის ყველაზე მნიშვნელოვანი და საინტერესო ნაწილი ჩემთვის სწორედ ესაა. მოსწავლეები წერენ თავიანთ შეხედულებებს წაკითხული წიგნების შესახებ, ათავსებენ ინფორმაციას ავტორებზე, საუბრობენ თავიანთ საყვარელ პერსონაჟებზე, რა მოეწონათ ან არ მოეწონათ, რა დაამახსოვრდათ და რატომ.

შეიძლება ისეც მოხდეს, რომ დრო ვერ იპოვონ ვრცელი ჩანაწერისთვის და მოკლედ მიანიშნონ, როდის რა წაიკითხეს.

სასწავლო რესურსად ქცეული ეს აქტივობა ძალზე შედეგიანია:

  • მოსწავლეები თავს უყრიან ინფორმაციას წლების განმავლობაში წაკითხული წიგნების შესახებ;
  • უკეთ ამახსოვრდებათ ამა თუ იმ ავტორის სახელი და გვარი, პერსონაჟები, დეტალები, ტექსტის მთავარი სათქმელი;
  • უვითარდებათ წერითი მეტყველებისა და თავისუფალი აზროვნების უნარები;
  • აკვირდებიან თავიანთ პროგრესს;
  • სურვილის შემთხვევაში შეუძლიათ გაიგონ, რამდენი/რომელი წიგნი წაიკითხეს 1 (2, 3, 4, 5 და ა.შ.) წელში, როგორ აზროვნებდნენ 10 ან 12 წლის ასაკში, როგორ წერდნენ და რა ინტერესები ჰქონდათ მეექვსე კლასში და სხვა.

 

 

ჩანაწერები

ლიტერატურული თანამგზავრის ბოლო ,,განყოფილება” დღიურს ჰგავს. აქ აუცილებლად შეხვდებით მეოთხე-მეხუთე კლასის მოსწავლის ჩახატულ ხელს. გარდა იმისა, რომ ბავშვებს ეხალისებათ საკუთარი მარჯვენის ან მარცხენის მოხაზვა, ეს გარკვეულ მიჯაჭვულობასაც იწვევს. ბლოკნოტის ყოველ გადაფურცვლაზე ნახატს ატოლებენ თავიანთ ხელებს და აცნობიერებენ, რომ იზრდებიან, დრო გადის და მათი ფიქრებიც იცვლება.

ჩანაწერების შინაარსი მრავალფეროვანია, შეხვედრის ადგილი – ერთი და იგივე – ქართულის გაკვეთილები. შეიძლება არაფრით გამორჩეული დღე შეინახონ ფურცლებზე, ძირითადად კი განსაკუთრებულ ამბებზე წერენ.

ვერ ვიხსენებ შემთხვევას, მოსწავლეებს ეს მოვალეობის მოხდის მიზნით გაეკეთებინოთ, ყოველთვის ეხალისებათ ბლოკნოტებში წერა. ამ დღიურების ხმამაღლა წაკითხვაც უნდათ. ახლაც სიამოვნებით დამრთეს ნება, გამომექვეყნებინა მათი ნააზრევი. იციან, რომ ეს ფიქრები მათი მომავლის თანამგზავრები გახდებიან, წლების შემდეგ საკუთარ ჩანაწერებს წაიკითხავენ და ამიტომაც ეკიდებიან ამ ყველაფერს დიდი პასუხისმგებლობით.

 

ჩემი აზრით, სწორედ მაშინ იქცევა წერითი მეტყველება მოსწავლის ძლიერ მხარედ, როცა მას აქვს თავისუფლების განცდა, არ არის შეზღუდული და წერს იმაზე, რაც სიამოვნებს.

 

ახალი ლიტერატურული თანამგზავრი

შარშანდელ მეოთხეკლასელებთან ერთად ისევ შევქმენი ლიტერატურული თანამგზავრი. ხელების ხატვა ტრადიციად იქცა, ფურცლების შევსებას კი განსხვავებული იდეების გაჩენა მოჰყვა.

წაკითხულ წიგნებზე შთაბეჭდილებების წერის სხვადასხვა ფორმას ვიგონებ, ეს მოსწავლეებისთვის მოსაწყენ აქტივობად რომ არ იქცეს. ზოგჯერ მათგან ინტერვიუს ვიღებ, ხანდახან თვითონ საუბრობენ პერსონაჟების ან მწერლების ენით.

მთავარია, ბავშვები მივახვედროთ იმას, რომ ინდივიდუალიზმი და შემოქმედებითობა საინტერესოს ხდის ცხოვრებას, მათი ნებისმიერი მცდელობა წავახალისოთ, რათა მერე თავად გახდნენ არაჩვეულებრივი იდეების ავტორები.

 

 

 

 

* * *

ლიტერატურული თანამგზავრი დაეხმარება პედაგოგებს, დააკვირდნენ მოსწავლეთა აზროვნების განვითარებისა და გემოვნების ჩამოყალიბების პროცესს და შესაძლებლობას მისცემს მათ, წლების შემდეგაც გააცოცხლონ ბავშვობისდროინდელი შთაბეჭდილებები.

აღნიშნული აქტივობა იმით არის საინტერესო, რომ გამოყენების მრავალჯერადი ხასიათი აქვს. მისი დანერგვა შეუძლია ნებისმიერი საგნის მასწავლებელს, რომელიც აცნობიერებს, რომ წერა თვითგამოხატვის ერთ-ერთი საუკეთესო საშუალებაა.

 

 

მედიაწიგნიერების უნარების განვითარება მათემატიკის სწავლებისას (პირველი ნაწილი)

0

შესავალი

ბოლო ათწლეულის წიგნიერების ათწლეულად გამოცხადების დროს გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის მთავარი განაცხადი იყო, რომ „წიგნიერება არის გაცილებით მეტი, ვიდრე კითხვისა და წერის უნარი. ეს არის სოციალური გამოცდილებები და ურთიერთობები, ცოდნა, ენა და კულტურა ერთად. ის, ვინც ფლობს და იყენებს წიგნიერების უნარებს, მათ რაღაც თავისთავად ცხად და გარკვეულ ბუნებრივ თვისებებად მიიჩნევს. მხოლოდ იმ ადამიანებს შეუძლიათ შეაფასონ წიგნიერება თავისუფლების ტოლფას კატეგორიად, ვინც მოკლებულია ამ უნარებს და რჩება თანამედროვე კომუნიკაციის მიღმა“.

ამ  განაცხადმა  დასაბამი დაუდო წიგნიერების ცნების ახლებურ გააზრებას. წიგნიერების ახალი კონცეფციის განუყოფელი და უმნიშვნელოვანესი კომპონენტია  მედია და საინფორმაციო წიგნიერება. ის გულისხმობს მუშაობას ინფორმაციის სხვადასხვა მატარებლებთან (იქნება ეს  ნაბეჭდი ტექსტი, ციფრული ფორმატით წარმოდგენილი მასალა თუ ინფორმაცია ეკრანზე). ის ამავდროულად დაკავშირებულია დემოკრატიულ უფლებებთან, აქტიურ სამოქალაქო პოზიციასთან, ეთიკურ და მორალურ პრობლემებთან, ტექნოლოგიურ წიგნიერებასთან. მედია და საინფორმაციო წიგნიერება მოიცავს წვდომას მასობრივი ინფორმაციის საშუალებებითა და სხვა წყაროებით გავრცელებულ ინფორმაციასთან, რაც ჩვენი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია; ასევე –  ამ ინფორმაციის კრიტიკულ ანალიზსა და შეფასებას.

ყოველივე ზემოთქმული ადასტურებს, რა განუზომლადაა გაზრდილი მასწავლებლის როლი მოსწავლეების თანამედროვე გაგებით წიგნიერ ადამიანებად ჩამოყალიბების საქმეში. სწავლება მხოლოდ ნაბეჭდი ტექსტების, შაბლონური – რეალობასთან კავშირდაკარგული ამოცანების, არც თუ აქტუალური მასალების გამოყენებით ვეღარ მოგვცემს შესაბამის შედეგს. მნიშვნელოვანია, რომ შესასწავლი მასალის კონტექსტი მჭიდროდ უკავშირდებოდეს მოსწავლის რეალობას და ყოველდღიურობას. იმის მიუხედავად, რა საგანს ასწავლის მასწავლებელი, მედიაწიგნიერების სწავლების პროცესში სრულყოფილი ინტეგრირება და მოსწავლის მედიაწიგნიერ ადამიანად ჩამოყალიბება გულისხმობს –

  • მოსწავლეების ინფორმირებულობას ინფორმაციის წყაროების შესახებ – მაგ., ბიბლიოთეკები (მათ შორის, ელექტრონული), არქივები, სტატისტიკის დეპარტამენტი, ახალი ამბების სააგენტოები და სხვა საინფორმაციო სამსახურები; ინფორმაციის მოპოვების, დაცულად შენახვის, სტრუქტურირებისა და გაზიარების საშუალებების სწავლებას;
  • იმ კრიტერიუმების გააზრებას, რომლითაც უნდა შეფასდეს მედიით მიღებული ინფორმაცია; მედიით მიღებული ინფორმაციის კრიტიკულად გაანალიზებასა და დამუშავებას;
  • მედიარესურსების შექმნის საშუალებების სწავლებას;
  • მედიასაშულებების მეშვეობით დამოუკიდებლად სწავლისა და შემდგომი მუდმივი განვითარების უნარების სწავლებას, თანამშრომლობას და კოოპერაციას სხვა ადამიანებთან;
  • იმ ეთიკური ნორმების და კანონმდებლობის გაცნობიერებას, რაც უკავშირდება საკუთარი და სხვისი უფლებების დაცვას მედიასაშუალებებით სარგებლობისას.

 

მედიაწიგნიერება მათემატიკის პერსპექტივით და პირიქით

თანამედროვე ეპოქაში მათემატიკა ცხოვრების განუყრელი ნაწილია. იგი გამოიყენება ადამიანის საქმიანობის ყველა სფეროში: მეცნიერებასა და ტექნოლოგიებში, მედიცინაში, ეკონომიკაში, გარემოს დაცვასა და აღდგენა-კეთილმოწყობაში, სოციალურ გადაწყვეტილებათა მიღებაში.

ერთი მხრივ, მათემატიკაში შექმნილი თეორიული მოდელები გამოიყენება რეალურ, ცხოვრებისეულ ვითარებებში პრობლემების გადასაჭრელად. მეორე მხრივ, კი, პრაქტიკული პრობლემები, თავის მხრივ მათემატიკას ამარაგებს მნიშვნელოვანი და საინტერესო ამოცანებით. აქედან გამომდინარე, სწავლებისას მნიშვნელოვანი ყურადღება უნდა მიექცეს მათემატიკური მეთოდების გამოყენებას გარემომცველი სამყაროს შემეცნებისას, სოციალურ-ეკონომიკური თუ ტექნიკური პროცესების მართვისას და საყოფაცხოვრებო პრობლემების გადაჭრისას. მათემატიკის სწავლებისას, ძირითადი ფოკუსის გადატანა როგორც პრაქტიკული, ასევე მეცნიერული ხასიათის პრობლემების გადაჭრაზე, აძლიერებს მოსწავლეთა მოტივაციას და აღძრავს მათემატიკისადმი ინტერესს.

ზემოთქმული წარმოაჩენს მედიაწიგნიერებასა და მათემატიკას შორის ორმხრივ კავშირს. მედიაწიგნიერებისთვის მნიშვნელოვანი კრიტიკული აზროვნების, განსჯის, დასაბუთებისა და არგუმენტირების უნარებს ვერაფერი ისე ვერ ავითარებს, როგორც მათემატიკის კურსი. მეორე მხრივ, შეუძლებელია მათემატიკის საფუძვლიანი შესწავლა დღევანდელ პირობებში მედიაწიგნიერების უნარების გარეშე.

უნარები, რომლებიც ყალიბდება მათემატიკური შინაარსის მასალით და რომელიც ხელს უწყობს მედიაწიგნიერი მოსწავლის აღზრდას, არის:

 

  • აზრის ლაკონურად და გასაგებად ჩამოყალიბება, სხვისი ნააზრევის გაგება და გაანალიზება, ინფორმაციის გადაცემისას საკითხის არსის წარმოჩენა.
  • ინფორმაციის წარმოდგენის ხერხებისა და მეთოდების ფლობა და გამოყენება, სხვადასხვა გზით წარმოდგენილი ინფორმაციის ინტერპრეტაცია, მასზე მსჯელობა, ერთმანეთთან დაკავშირება;
  • ინფორმაციის მიღებისა და გადაცემის შესაფერისი საშუალებების შერჩევა აუდიტორიისა და საკითხის გათვალისწინებით;
  • ჰიპოთეზის/ვარაუდის გამოთქმა და მისი კვლევა კერძო შემთხვევებში;
  • საჭირო მონაცემების შერჩევა და ორგანიზება, მონაცემებს შორის არსებითი  მონაცემების გამოყოფა;
  • დამტკიცების, დასაბუთების, არგუმენტირების ხერხების ფლობა, მსჯელობის ხაზის განვითარება, ალტერნატიული გზის მოძებნა, მიღებული გადაწყვეტილების სისწორისა და ეფექტიანობის დასაბუთება.

პრობლემის გადაჭრაზე ორიენტირებული სწავლება, რომელიც მათემატიკის სწავლების აღიარებული მეთოდია, იძლევა საშუალებას, რომ მოხდეს მედიაწიგნიერების ინტეგრირება სწავლების პროცესში. განსაკუთრებით მარტივია ამის გაკეთება მონაცემთა ანალიზის, ალბათობისა და სტატისტიკის მიმართულების თემატიკაში. ეს მიმართულება გულისხმობს ინფორმაციის მიღების საშუალებების ფლობას, ინფორმაციის ორგანიზებასა და სტრუქტურირებას, ინფორმაციის წარმოდგენის საშუალებების ფლობას, მონაცემების სტატისტიკურ ანალიზს, დასკვნების გაკეთებას და სხვა პროცესების პროგნოზირებას. რეალურ პრობლემებზე მუშაობით, რაც გულისხმობს პრესით ან ინტერნეტით გავრცელებული მასალის გამოყენებას გაკვეთილებზე, შესაძლებელია მედიაწიგნიერების მნიშვნელობის აქცენტირება და შესაბამისი უნარების დამუშავება. ასევე, წარმატებით შეიძლება მედიაწიგნიერებაზე მუშაობა გეომეტრიის თემატიკის მეშვეობით – ფართობებთან და მოცულობებთან დაკავშირებული საკითხების განხილვისას, ლოგიკის თემატიკის დამუშავებისას და სხვ.

 

მედიაწიგნიერებაზე აქცენტირებული მათემატიკის გაკვეთილების სერიის (იუნიტის) ნიმუში

 

რეზიუმე:   ქვემოთ მოყვანილი აქტივობები მოსწავლეებს აძლევს ხმის მიცემის საფუძველზე დასკვნების და არჩევანის გაკეთების ალტერნატიული მეთოდების შესწავლის საშუალებას. მოსწავლეები აღმოაჩენენ, რა უპირატესობები და ნაკლოვანებები გააჩნია თითოეულ მეთოდს, გაიაზრებენ –  რამდენად სანდო შეიძლება იყოს მედია-საშუალებების მიერ შედგენილი რეიტინგები ამა თუ იმ თემასთან დაკავშირებით.

პირველი დღე  – რანჟირება, რეიტინგების დამდგენი გამოკითხვები

პირველი ნაწილი – საუბარი (აზრთა გაცვლა) თემებზე:

  • რა არის რეიტინგი?
  • ხომ არ სმენიათ რამე ტელევიზიით ან ხომ არ ამოუკითხავთ გაზეთში ან ვებგვერდზე ამ ბოლო ხანებში ჩატარებული რეიტინგების დამდგენი გამოკითხვების შესახებ?
  • რამდენად ენდობიან და რამდენად დიდი გავლენა აქვთ მათი აზრის ფორმირებაზე ამგვარი გამოკითხვების შედეგებს?
  • ხომ ვერ დაასახელებენ ორგანიზაციებს, რომლებიც წლიდან წლამდე ადგენენ რეიტინგებს რაღაც სფეროებში და რომელთა მიერ შედგენილი სიებიც ყველაზე სანდოდ მიიჩნევა?
  • ვინ ატარებს, მათი აზრით, რეიტინგულ გამოკითხვებს (იგულისხმება პროცესის ორგანიზება და გამოთვლების ჩატარება)?

მოსწავლეებს შეიძლება შევახსენოთ სხვადასხვა სახის რეიტინგების დამდგენი პროექტები და აქტივობები:

  • 50 წიგნი, რომელიც უნდა წაიკითხო, სანამ ცოცხალი ხარ“ (ეს საერთაშორისო პროექტია, რომელიც უკვე არაერთხელ განხორციელდა მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყანაში. გამოკითხვებით, სოციოლოგიური კვლევით, ექსპერტთა ანალიზით დგება ის სია, რომელიც იმ პერიოდის გემოვნებასა და წიგნიერებას ასახავს. პროექტი საქართველოშიც განხორციელდა და შეირჩა 21-ე საუკუნის პირველი ათწლეულის საზოგადოების რჩეული 50 წიგნი.

 

  • NDI-ის მიერ ჩატარებული კვლევები პოლიტიკოსების რეიტინგების შესახებ;

·         „12  საუკეთესო ქართული ფილმი“  (“გფმ”-მა მოაწყო ფართომასშტაბიანი გამოკითხვა “ყველა დროის თორმეტი საუკეთესო ფილმის” გამოსავლენად. ამ გამოკითხვაში სხვადასხვა თაობის კინომცოდნეები იღებდნენ მონაწილეობას. მათ მიერ დასახელდა 12 საუკეთესო ქართული ფილმი. მიღებული შედეგების მიხედვით უნდა გამოიცეს მაღალ პოლიგრაფიულ დონეზე შესრულებული წიგნი-ალბომი, რომელიც სრულყოფილად ასახავს ფილმებისა და მათი შემქმნელების ბიოგრაფიულ-ისტორიულ მონაცემებს.
დაგეგმილია ამ ფილმების ჩვენების კვირეულის მოწყობა საქართველოსა და უცხოეთში. ასევე, უნდა გამოვიდეს ფილმები WHS ფორმატის ვიდეო კასეტებზე და ლაზერულ დისკებზე, რაც თავისთავად გულისხმობს ამ ფილმების აღდგენა-რესტავრაციას.
ეს პროექტი აუცილებლად ხელს შეუწყობს საზღვარგარეთ ქართული კინოს პოპულარიზაციას.

·         ამერიკის კინოაკადემიის პრიზი – „ოსკარი“.

·         პრემია საუკეთესო მუსიკალური ნაწარმოებებისათვის – „გრემი“.

·         „ფრანსფუტბოლის“ მიერ მომზადებული ფეხბურთელთა რეიტინგები და ა.შ.

 

მეორე ნაწილი – მოსწავლეებს შესთავაზეთ ღონისძიებები და ადგილები კლასის სავარაუდო მოგზაურობისთვის და დაწერეთ დაფაზე 3 შეთავაზება (მაგ. გრემი, ალავერდი, სათაფლია). სთხოვეთ თითოეულ მოსწავლეს, ჩამოთვალოს ქაღალდზე მისი პირველი, მეორე და მესამე არჩევანი, არათანაბარი რეიტინგის დაშვებით. გაამახვილეთ ყურადღება, რამდენად მნიშვნელოვანია შეკითხვის გასაგებად ფორმულირება კითხვარის შედგენისას.

მას შემდეგ, რაც შეგროვდება კითხვარები მოსწავლეთა პასუხებით, იწყება მიღებული მონაცემების მოწესრიგებისა და ორგანიზების პერიოდი. უნდა შედგეს ცხრილი, რომელშიც იქნება აღნუსხული მოსწავლეთა არჩევანი. ამ ეტაპზე ყურადღება უნდა გამახვილდეს საკითხებზე:

·         როგორ წარმოვადგინოთ მონაცემები? (სავარაუდოდ, კლასის არჩევანი იქნება ცხრილი);

·         როგორი უნდა იყოს ცხრილის დიზაინი? რამდენი სვეტი, რამდენი სტრიქონი?

·         სულ რამდენი სახის სავარაუდო პასუხია მოსალოდნელი? (3 შეთავაზების შემთხვევაში სავარაუდო პასუხების სახეობების რაოდენობა არის 6).

 

რაოდენობა
პირველი არჩევანი
მეორე არჩევანი
მესამე არჩევანი

 

შემდეგი ეტაპია – კლასის უპირატესობების შეჯამება.

თითოეული სვეტის ზედა ნაწილში დაწერეთ იმ მოსწავლეთა რაოდენობა, რომლებმაც შეაფასეს ვარიანტები აღნიშნული თანმიმდევრობით. ჰკითხეთ მოსწავლეებს, რომელი ალტერნატივა იგებს და როგორ განისაზღვრება გამარჯვებული. სავარაუდოდ, მოსწავლეთა აბსოლუტური უმრავლესობა დაასახელებს გამარჯვებულის უმრავლესობით გამოვლენის მეთოდს. ისარგებლეთ ამ მეთოდით და მოსწავლეებთან ერთად გამოავლინეთ სავარაუდო მოგზაურობისთვის საუკეთესო ადგილების თანმიმდევრობა.

 

 

აგრესიული ქცევის ჩამოყალიბების მიზეზები ბავშვებში (გაგრძელება)

0

აგრესია ბავშვებსა და მოზარდებში აქტუალური თემაა, ამიტომ გთავაზობთ გაგრძელებას წიგნისა „აგრესია“, რომლის ავტორები არიან ამერიკელი ფსიქოლოგები რობერტ ბერონი და დებორა რიჩარდსონი.

 

ბავშვები ერთმანეთთან ურთიერთობის პროცესში სწავლობენ ქცევის სხვადასხვა მოდელს. ეს ეხება როგორც სოციალურად მისაღებ, ისე ანტისოციალურ ქცევასაც. ქვემოთ ვისაუბრებთ იმის შესახებ, როგორ ხდება, რომ ბავშვები ერთმანეთთან ურთიერთობისას იძენენ აგრესიული ქცევის უნარ-ჩვევებს და რა მოჰყვება თანატოლებში აგრესიის გამომჟღავნებას.

თამაში ის მთავარი მეთოდია, რომლითაც ბავშვები მცირე ასაკიდან სწავლობენ აგრესიის გამომჟღავნებას. ვგულისხმობთ ისეთ ხმაურიან თამაშებს, რომლებშიც პატარები ერთმანეთს „ებრძვიან“, მუჯლუგუნებს ჰკრავენ, ფეხებს ურტყამენ, აჯავრებენ, დასცინიან – ფაქტობრივად, ცდილობენ, ზიანი მიაყენონ მეგობარს. მკვლევართა ინფორმაციით, ასეთი თამაშები პატარებს ძალიან მოსწონთ. მათ მიაჩნიათ, რომ ამაში ცუდი არაფერია და სერიოზულად იშვიათად ზიანდება ვინმე. ამ ყველაფრის საფუძველზე მკვლევარებმა ივარაუდეს, რომ ბავშვები, რომლებიც უფრო ხშირად გადიან „პრაქტიკას“ აგრესიული ქცევის დასწავლაში (მაგალითად, საბავშვო ბაღში), შემდგომ სხვა სივრცეშიც (მაგალითად, სკოლაში) უფრო ადვილად იყენებენ მსგავსი ქცევის მოდელს.

სოციალური ფსიქოლოგიის ერთ–ერთი კლასიკური აღმოჩენა, შესაძლოა, ყველაზე კლასიკურიც კი, ის არის, რომ ადამიანებზე დიდ გავლენას ახდენს გარშემო მყოფთა ქცევა და საუბარი.

ჩვენ უკვე ბევრჯერ აღვნიშნეთ, რომ ოჯახის წევრებისა და თანატოლების ქცევები და საუბრები ძლიერ, მაგრამ ხშირად არამიზანმიმართულ გავლენას ახდენს ბავშვის აგრესიული ქცევის ჩამოყალიბებაზე. მაგალითად, როდესაც რომელიმე მშობელი სჯის შვილს, მას სურს, „ჭკუა ასწავლოს“ პატარას და არა აგრესიული ქცევა ჩამოუყალიბოს. ამგვარად, მშობლების ან თნატოლების ქცევებისა და საუბრების უარყოფითი გავლენა ხშირ შემთხვევაში არ არის განგებ გამიზნული.

ბავშვების უმრავლესობისათვის, როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, აგრესიული ქცევის ცოცხალი მაგალითია ოჯახი. ლიტერატურაში, რომელიც ოჯახში ძალადობას ეხება, ხშირად აღწერილია „ძალადობის ციკლი“. მისი არსი იმაში მდგომარეობს, რომ ბავშვებს, რომლებსაც მოუწიათ მშობლების ფიზიკური აგრესიის გამომხატველი ქცევის ნახვა, შემდგომში უფრო უადვილდებათ მსგავსი ქცევის განხორციელება.

და-ძმებთან ურთიერთობის გასარკვევად, ბავშვები დაუფიქრებლად იღებენ კონფლიქტების მოგვარების მშობლებისეულ სტილს. უფრო მეტიც – როდესაც იზრდებიან და საკუთარ ოჯახებს ქმნიან, მაშინაც კი მშობლების სახლში შესისხლხორცებულ ქცევის მოდელს იყენებენ და საკუთარ შვილებსაც გადასცემენ ქცევის იმავე სტრატეგიას. სწორედ ამას გულისხმობს ზემოხსენებული „ძალადობის ციკლი“.

გვინდა, აღვწეროთ ერთი ექსპერიმენტი, რომელიც 1989 წელს ჩატარდა. ფსიქოლოგებს აინტერესებდათ, რა გავლენას ახდენს უფროსების აგრესიული და არააგრესიული ქმედებები ბავშვების ქცევაზე. ისინი აჩვენებდნენ ან ასმენინებდნენ პატარებს უფროსების ჩხუბის სცენებთან ასოცირებულ ჩანაწერებს/ჩანახატებს. სკოლამდელი ასაკის პატარების ნაწილი ისმენდა, როგორ ჩხუბობდნენ, ხოლო ნაწილი – პირიქით, რა გულისხმიერად ესაუბრებოდნენ ერთმანეთს უფროსი ასაკის ქალები. შედეგად პირველი ჯგუფის ბავშვები გაცილებით ხშირად იყენებდნენ აგრესიულ ფრაზებს თანატოლებთან ურთიერთობისას, ვიდრე მეორისა.

ამრიგად, შეიძლება ითქვას, რომ ლაბორატორიული და საველე ექსპერიმენტები ერთსა და იმავეს ადასტურებს. კერძოდ: ბავშვები, რომლებიც ხშირად ადევნებენ თვალს უფროსების აგრესიულ ქცევას, მიდრეკილებას ამჟღავნებენ, თავადაც აგრესიულად მოექცნენ გარშემო მყოფებს.

რა ხდება, როდესაც ადამიანი აგრესის მსხვერპლია? „ძალადობის ციკლის“ კვლევებმა აჩვენა, რომ ზრდასრულები, რომლებიც მშობლების ძალადობას განიცდიდნენ, თავადაც მიმართავენ მას, უკვე საკუთარი ოჯახის წევრებთან. ფსიქოლოგები ვარაუდობენ, რომ ის ადამიანები, რომლებიც ძალადობრივი სტილის გამოყენებით გაიზარდნენ, უფრო მეტად ამართლებენ სიმკაცრეს.

ექსპერიმენტები არა მხოლოდ მცირე ასაკის ბავშვებთან, არამედ სტუდენტებთანაც ტარდებოდა. შედეგები იდენტური აღმოჩნდა. მაგალითად, ის სტუდენტები, რომლებიც მკაცრ გარემოში იზრდებოდნენ, თავადაც მიესალმებიან აღზრდისას მკაცრი, უხეში ფიზიკური მეთოდების გამოყენებას.

რაც შეეხება სკოლაში აგრესიული ქცევის მსხვერპლ ბავშვებს, პატარები აქაც ითვისებენ გაკვეთილს. კვლევებმა აჩვენა, რომ თუ სასწავლო წლის დასაწყისში ბავშვი თანატოლების აგრესიული ქცევის ზემოქმედების ქვეშ მოექცა, სავარაუდოდ, სასწავლო წლის ბოლოს თავადაც უფრო აგრესიული იქნება სხვების მიმართ, ვიდრე მანამდე იყო.

მიუხედავად ამ ყველაფრისა, ხაზგასმით უნდა ითქვას, რომ არავითარ შემთხვევაში არ უნდა ვიფიქროთ, თითქოს აგრესიის მსხვერპლი ყველა ბავშვი აგრესორი ხდება. აგრესიული ქცევის კოპირებას აგრესიის მსხვერპლი ბავშვების მხოლოდ გარკვეული ნაწილი ახდენს.

1988 წელს მკვლევარი ფსიქოლოგების ჯგუფმა აღმოაჩინა, რომ აგრესიის მსხვერპლი ბავშვების ორი კატეგორია არსებობს. პირველი კატეგორიის – აგრესიის „მაპროვოცირებელ“ – ბავშვებს თავადაც აგრესიის მაღალი დონე აქვთ. ისინი საკუთარი ქცევით სწორედ გამომწვევ და გაღიზიანებულ აგრესიის მსხვერპლებს მოგვაგონებენ. მეორე კატეგორია, „პასიურები“ – მსხვერპლი ბავშვები, რომლებსაც აგრესიის დაბალი დონე აქვთ – მოგვაგონებენ პასიურ მსხვერპლებს. ისინი შფოთავენ და აკლიათ თავდაჯერება, ამიტომ ვერ ახერხებენ თავის დაცვას აგრესიული თავდასხმებისგან.

ახლა გვინდა შევეხოთ თემას, რომელიც ძალიან აღელვებთ მშობლებსა და აღმზრდელებს – ტელევიზიით დემონსტრირებულ აგრესიული ქცევის მოდელებს.

ვინაიდან ბავშვები საკმაოდ ხშირად აწყდებიან აგრესიას მასმედიაში, ბევრს უჩნდება შიში, რომ ეს ყველაფერი მათ აგრესიის დონეზე აისახება. ბავშვებში აგრესიული ქცევის ჩამოყალიბებაში მასმედიის გავლენის კვლევის სამი ფაზა გამოიყოფა:

პირველი – „თოჯინა ბობოს ექსპერიმენტი“. ბავშვის აგრესიული ქცევის ჩამოყალიბებაზე ტელე– და კინოპერსონაჟების გავლენის კვლევა ალბერტ ბანდურამ და მისმა კოლეგებმა ჩაატარეს 1963-1965 წლებში. ექსპერიმენტში მცირეწლოვანი ბავშვები მონაწილეობდნენ, რომლებსაც აყურებინებდნენ ფილმს, სადაც მსახიობი ძალიან ცუდად ექცეოდა თოჯინას, სახელად ბობოს. შემდეგ ბავშვებს სთავაზობდნენ, ეთამაშათ მათ მიერ არჩეული სათამაშოებით. მკვლევრები აკვირდებოდნენ პატარებს და არავის გაჰკვირვებია, რომ ბავშვებმა მსახიობის აგრესიულ ქცევას მიბაძეს. საგულისხმოა, რომ თავად ალბერტ ბანდურა დიდი სიფრთხილით ეკიდებოდა საკუთარი ექსპერიმენტის შედეგებს და მიაჩნდა, რომ თუმცაღა ბავშვები ბაძავენ ფილმში ნანახი პერსონაჟის საქციელს, მაინც არ შეიძლება დაბეჯითებით იმის მტკიცება, რომ პრაქტიკაში ბავშვები აუცილებლად ქცევის აგრესიულ ფორმას მიმართავენ.

ბანდურას ექსპერიმენტის შედეგები მკაცრი კრიტიკის ობიექტი გახდა. ოპონენტების აზრით, ბავშვებმა გაიმეორეს ქცევა, რადგან ზუსტად იმავე გარემოში აღმოჩნდნენ. აი, მაგალითად, როდესაც ბავშვები ომის თემაზე შექმნილ ფილმებს უყურებენ, განა აუცილებლად აღმოჩნდებიან საომარ მოქმედებებში ჩართული, რომ მსგავსი აგრესია გაიმეორონ?

მეორე – ლაბორატორიული ექსპერიმენტები. ალბერტ ბანდურას მიერ ჩატარებულმა პირველმა ექსპერიმენტმა მკვლევართა გარკვეულ ნაწილს უბიძგა, ჩაეტარებინათ ექსპერიმენტები, რომლებიც უფრო მეტად იქნებოდა მიახლოებული რეალურ სიტუაციებთან. ასე იყო თუ ისე, შედეგებმა მათ აფიქრებინა, რომ კინოსა და ტელევიზიაში ძალადობის სცენების ყურება მაყურებელს მსგავსი ქცევისკენ უბიძგებს.

მესამე – ბუნებრივ გარემოში ჩატარებული ექსპერიმენტები. აგრესიული ქცევის ჩამოყალიბებაზე მასმედიის გავლენის კვლევის მესამე ფაზა გულისხმობდა ექსპერიმენტების ბუნებრივ გარემოში ჩატარებას. ამ შემთხვევაში შედეგებმა, მართალია, მთლიანად არ დაადასტურა ჰიპოთეზა, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ ადამიანებს, რომლებიც უყურებდნენ ძალადობრივი სცენების შემცველ ფილმებს, აგრესიის დონე გაცილებით მაღალი ჰქონდათ.

ვიდეობლოგი

მასწავლებლის ბიბლიოთეკას ახალი წიგნი შეემატა- სტატიები განათლების საკითხებზე

ჟურნალ „მასწავლებლის“ თითოეული ნომრის მომზადებისას, ცხადია, ვფიქრობთ მასწავლებელზე და იმ საჭიროებებზე,რომელთა წინაშეც ის ახლა დგას. ვფიქრობთ მასწავლებელზე, რომელიც ჩვენგან დამოუკიდებლადაც ფიქრობს, როგორ მოემზადოს გაკვეთილისთვის, რა...