შაბათი, აგვისტო 2, 2025
2 აგვისტო, შაბათი, 2025

ერთი პატარა ამბავი

0
ნეტავ, რამ გამახსენა ამ ჩვეულებრივ, იანვრის ცივ დილას ეგნატე ნინოშვილი. ვზივარ, ვფიქრობ, ქაფქაფა ყავას ვსვამ და უცებ გამახსენდა.

ჩემი საყვარელი მწერალი არასდროს ყოფილა, მიუხედავად ამისა, რატომღაც, ხშირად ვუბრუნდებოდი–ხოლმე  ამ ტრაგიკულ, გატანჯულ, ჭლექიან კაცს, მთელი ცხოვრება  რომ განათლებას ელტვოდა და განათლებაზე ოცნებობდა.
იმდენად დიდი და რთული გზა გაიარა, სანამ თავის მთავარ სურვილს აისრულებდა–მასწავლებლის დიპლომს აიღებდა, რომ წარმომიდგენია, როგორი შთაგონებით და სიყვარულით მასწავლებლობდა მერე, სოფელ ჩონჩხათში, სადაც საგანმანათლებლო საქმიანობისთვის  გააგზავნეს.

ეგნატე ნინოშვილთან დაკავშირებით სულ რამდენიმე სიტყვა მახსენდება ახალი ქართული ლიტერატურის სახელმძღვანელოდან– სტუდენტობისას, ლექტორმა რომ გვაყიდინა, იქ ყველაზე კარგად წერიაო. –ერთი–მოლაპარაკე გვარები, მეორე–ტრაგიზმი, მესამე–ხალხის ქომაგი. სხვა არაფერი, არცერთი სიტყვა ცხოვრებაზე, სიყვარულზე, იმედგაცრუებაზე… ან არ შემხვედრია, ან არ მახსოვს, რა ვიცი.

თუ შეიძლება წარმოიდგინო სოფრომ მგალობლიშვილის მოთხრობებიდან გადმოსული პერსონაჟი–ბავშვი, ავადმყოფი, ნახევრადმშიერი, სახლში მოჯამაგირედ გამოკეტილი, დაინახო,  როგორ იზრდება სერვანტესის  დონ–კიხოტად, დიახ, დიახ, სწორედ დონ–კიხოტად. მთელი ცხოვრება ეძებს საკუთარ ადგილს, ცხოვრების აზრს, იდეალებს, სიყვარულს, სამუშაოს, ლუკმა–პურს და ებრძვის ცხოვრებას–არცთუ წარმოსახვით ქარის წისქვილებს, ეს არის ჩემთვის ეგნატე ნინოშვილი, გურიის პატარა სოფელში დაბადებული, გულდამწვარი, გულნატკენი და ღარიბი კაცის მოჭირისუფლე მწერალი, კაცია მუნჯაძე თუ გოგია უიშვილი.

ყველაზე უკეთ და ყველაზე მეტად ადამიანებს არა ქრესტომათიები, ენციკლოპედიები, ანდა, აწ უკვე ვიკიპედია და გუგლი ინახავს, არამედ ადამიანების მახსოვრობა და ჩვეულებრივი, პატარა ამბები, რომლებიც ენაში, ამ ცოცხალ და მარადცვალებად რეალობაში ცხოვრობენ. ჰოდა, რადგანაც ადამიანს ვეძებ, ისევ ქართულ დიალექტურ კორპუსს მივადექი და საძიებელში „ ეგნატე” ჩავწერე. ჰოდა, აი, ლანჩხუთის სოფელ „ნინოშვილის” მკვიდრი კირილე ჩხარტიშვილი რას გვიყვება:
„ეგნატე დეიბადა აქანაი. მაშვინ ამ სოფელს ბულუხაურს უძახოდენ. ამას ზეჲთ ყელას უძახოდენ. ახლა ამ სოფელს ნინოშვილი დავათქვით.

ეგნატეს მამა აქიდან წევიდა ჩიქვეთში და დასახთა. ეგნატეს იქოური დედა ხავდა.

თომას – ეგნატეს მამას – ჩიქვეთში მე გუუკეთე ქუხნა სახლი. იმ სახში გეიზარდა ეგნატე. რომ გეიზარდა და დიდი გახთა, მომცა ბეი სახლის გასაკეთებლათ და მითხრა: კაი ოდა სახლი გამიკეთეო. ფთაზე მივალო. რომ ჩამუალ,გამიკეთე მაშვინო. ეგება მოვკტე მე, მარა შენ სახლი მაჲნც გააკეთეო! ამის დანარჩენი ფარა შენ არ დაგეკარქებაო, არ შეგეშინოსო, მიიღეფო.

ეგნატე ფთიდან გლახათ ჩამევიდა, წოლიარე იყო. მისი ბიძა ალექსი ინგოროყვა მევიდა ჩემთან და მითხრა: რაღათ უნდა სახლიო, ავათააო. ამ ფულით წამალს უყიდიო. მომე ფულიო.

მე მივეცი ფული და სახლი აღარ გამიკეთებია. იმ პაწე ხანში ქი მოკტა.

მე ვიყავი უსტა, სახლეფს ვაკეთებდი. მუშოობდი გურიელისას. იქინეი ხშირათ იყო ეგნატე. დღეი ვერ ვხედავდი და ღამე იჟდა სულ და წერდა რაცხას; მე რა ვიცი, რას წერდა. შამევიდა მუურავი და უთხრა გურიელს: რათ გინდა აი აბდალაი ეგნატაი რომ დაგისვამს აქანაი და ხუთი მანათის სანთელი არ ყოფნის ღამეშიო! – არაა შენი საქმე მაგიო! – გუუნჯûარდა გურიელმა.

ერ დღეს მევიდა მამია გურიელი და მოხვა ეგნატე. გურიელის დაი (მაკა გურიელი) შიეგება და ჩამუართვა ხელი ეგნატეს. ეგნატე რომ წევიდა იქიდან, ქითხა მაკამ მამიას: ვინ იყო იი კაციო, ხელი რომ ჩამომართმოვიეო? _ ეგნატე ინგოროყვა იყოო, –უთხრა მამიამ. –რა უყო ახლა ამ ხელს, რაფერ წევიჭრა ახლა აი ხელიო!

მამიამ უთხრა: ხელს წაჭრა არ უნდაო. ჩვენი სახელი ჩვენ თავზე წაგვაკვტებაო. ჩვენ რომ მოვკვტებით, ჩვენი სახელიც მოკტებაო. ამის სახელი მუდამ იქნებაო. ათას წელიწადს იქით შეიძლება მეითხოვოს კიდომ კაცმაო.”

მამია გურიელი ხომ იცით?  კარგი პოეტი იყო და კიდევ უკეთესი კაცი, ლამაზი, წარმოსადეგი, ნამდვილი გურიელი, მიხაი ზიჩმა რომ „ვეფხისტყაოსანი „ დაასურათა, შოთას პროტოტიპად მამია გურიელი აირჩია. 

გალაკტიონი წერდა მასზე : „მამიას უყვარდა. მამიას სულს სჭირდებოდა ძლიერი და არაჩვეულებრიი განცდა.  ამბობენ, რომ ორფეოსის სულის ძალას შეეძლო აღფრთოვანებული რიტმით მოძრაობაში მოეყვანა ხეები და ქვები… ასეთი იყო თურმე მამია გურიელის მიერ წაკითხული ლექსების რიტმი”.

ის ლექსიც გეხსომებათ, ყველაზე ცნობილი „გახსოვდეს, რომ ხარ ადამიანი”…

თუმცა, ყველაზე მთავარი, მაინც ისაა, რომ მამია გურიელი ის კაცია, ვინც თავის მოურავს, 5 მანათის სანთელზე მოწუწუნეს და საკუთარ  დას, მედიდურსა და ამპარტავანს– ყველაზე ცხადად დაანახა, როგორ  უნდა შეაფასო ადამიანი.

განათლება: შემოსავლების უთანასწორობის დაძლევის უტყუარი გზა

0
ამერიკელი პროგრესისტები ბევრს ლაპარაკობენ ეკონომიკური მობილურობის წახალისებაზე, მაგრამ დიდ ნაპრალებს აჩენენ მათ საგანმანათლებლო პლატფორმებში. 
დღესდღეობით ამერიკელი პროგრესივისტების (ან პროგრესისტების) საყვარელი გამოთქმაა „შემოსავლების უთანასწორობა”. პრეზიდენტი ობამა გეგმავს, თავისი დეკემბრის გამოსვლების შემდეგ აშშ-ის კანონმდებლებისადმი ყოველწლიურ მიმართვაში აქცენტი ეკონომიკური უთანასწორობისა და შემოსავლების უთანაბრობის თემაზე დასვას. ნიუ-იორკის ახალმა მერმა, ბილ დე ბლაზიომ, უთანასწორობის დაძლევის საკითხი თავისი საარჩევნო კამპანიისა და საინაუგურაციო გამოსვლის ცენტრალურ ნაწილად აქცია. მასაჩუსეტსელმა სენატორმა ელიზაბეთ უორენმა ამერიკის ელიტური წრეების ფინანსური ინტერესების წინააღმდეგ ხმამაღალი კრიტიკული გამოსვლებით საქვეყნო პოპულარობა მოიხვეჭა.
თუმცა გასათვალისწინებელია, რომ ჩამოთვლილი პოლიტიკოსები, რომლებიც უთანასწორობის თემას წარმატებით იყენებენ პოლიტიკური ქულების დასაწერად, გვერდს უვლიან იმ „წამალს”, რომელიც დიდი ხანია „გამოწერილია” ქონებრივი უთანასწორობის წინააღმდეგ – ყველასთვის ხელმისაწვდომ ხარისხიან განათლებას.

როდესაც ამერიკელი პროგრესისტები განათლების საკითხებს განიხილავენ, ხშირად მათი მსჯელობა ამ განტოლების „მოთხოვნის” მხარეს იხრება. დე ბლაზიო ნიუიორკელებს უნივერსალურ სკოლამდელ და სკოლისშემდგომ პროგრამებს სთავაზობს, ობამამ, საუნივერსიტეტო განათლების კოსმოსური ფასების დასაძლევად, სტუდენტებისთვის უფრო ხელმისაწვდომი გახადა გრანტები და სტუდენტური სესხები.

სამწუხაროდ, უყურადღებოდ რჩება განათლების პოლიტიკის განტოლების „მიწოდების” მხარე – სკოლების არჩევანის საშუალების გაზრდა, მასწავლებელთა ცოდნის ხარისხის ამაღლება და პროგრამების გაუმჯობესება. ქალაქების ღარიბ უბნებში მოსწავლეები იძულებულნი არიან, იარონ იქვე არსებულ წარუმატებელ სკოლებში. მათ მშობლებს ძალიან მცირე შანსი აქვთ, რაიმე უკეთესი შესთავაზონ შვილებს. პროფკავშირები იძულებულნი არიან, დაიცვან საჯარო განათლების მონოპოლია, რადგან გაზრდილმა კონკურენციამ შესაძლოა შეამციროს ხელფასები და ნაკლებად კვალიფიციური მასწავლებლების უმუშევრობის საფრთხე წარმოშვას.

საუნივერსიტეტო დონეზე სწავლის საფასურის ზრდა უმთავრესად ბრალდება სახელმწიფო სუბსიდირებას ინფლაციის სტიმულირებასთან ერთად. ამასთან, სახელმწიფოს საყვედურობენ სუბსიდიებზე სუსტი მონიტორინგის გამოც, რაც, თავის მხრივ, ხელსაყრელია უნივერსიტეტებისთვის. მიუხედავად ოთხწლიანი საუნივერსიტეტო განათლების გაიაფებისა, სულ უფრო ნაკლები სტუდენტი ასრულებს განათლებას და სულ უფრო მეტი ტოვებს სასწავლებელს დამანგრეველი „სტუდენტური” ვალებით ხარისხით თუ ხარისხის გარეშე.

საბოლოოდ ამ ფინანსურ ბუშტს სტუდენტები ეწირებიან. პოლიტიკოსები სარგებელს ნახულობენ კეთილშობილური რიტორიკით, ადმინისტრატორები ხარობენ მათი ანგარიშებისკენ მედინი ფულის უწყვეტი ნაკადით, მასწავლებლებიც გარანტირებული სამსახურის წყალობით კომფორტულად გრძნობენ თავს, განურჩევლად იმისა, რას აკეთებენ საკლასო ოთახებში. რა აზრი აქვს სკოლამდელ თუ დაბალპროცენტიან სასწავლო სესხებს, თუ შეთავაზებული განათლება სტანდარტზე დაბალი ხარისხისაა?

შარშან, აპრილში, ჩემმა კოლეგამ, ადამ კუშნერმა, დოკუმენტურად აღწერა მაღალი დასწრება, რომელიც ახალი ორლეანის (შტატი ლუიზიანა) საჯარო სკოლებში აღირიცხა – ეს გამოიწვია ახალმა საგანმანათლებლო პოლიტიკამ და რეფორმებმა, რომლებიც ქარიშხალ კატრინას შემდეგ და მეტწილად მისი მიზეზით განხორციელდა.

ქალაქის მთავრობამ გაათავისუფლა სკოლების მთელი პერსონალი, შემოიღო ჩარტერული (დამოუკიდებელი) სასკოლო ლიცენზიები და მოსწავლეებისთვის უფრო ლიბერალიზებული ანგარიშვალდებულება მოითხოვა. შტატის განათლების სისტემა აპირებს, უფრო მეტი ყურადღებით დააკვირდეს არსებულ სატესტო მოთხოვნებს კლასების მიხედვით და ხანგრძლივი ანალიზის საფუძველზე შეცვალოს ან ძალაში დატოვოს არსებული სტანდარტები. ლუიზიანაში, სადაც მოსახლეობის 2/3 და სკოლის მოსწავლეთა 95% აფროამერიკელია და სადაც მათ 92%-ს უფასო ან ფასდაკლებული ლანჩი ეძლევა, მოსწავლეთა მიერ სახელმწიფო გამოცდების ჩაბარების მაჩვენებელი თითქმის გაორმაგდა, ხოლო სკოლის წარმატებით დამთავრების პროცენტულმა მაჩვენებელმა აშშ-ის საშუალო მაჩვენებელს გადააჭარბა. დღეს ახალი ორლეანის საჯარო სკოლების 78% დამოუკიდებელი, ჩარტერული საჯარო სკოლებისგან შედგება.

შესაძლოა, ეს რეფორმები პანაცეა არ იყოს იმ პრობლემების მოსაგვარებლად, რომლებსაც უამრავი გაღატაკებული ამერიკელი ეჯახება, მაგრამ, როგორც ბ-ნი კუშნერი წერს, „ახალი ორლეანის სასკოლო სისტემა კრიზისის მდგომარეობიდან საშუალო სირთულის პრობლემების მქონე მდგომარეობამდე „ამაღლდა”, რაც ახალი ორლეანის განათლების სისტემისთვის სასწაულის ტოლფასია”.

მიუხედავად განათლების რეფორმისადმი დე ბლაზიოს უარყოფითი დამოკიდებულებისა, ქვეყნის მასშტაბით დემოკრატი მერებისთვის ის თითქმის აუცილებლობად იქცა. მრავალი ქალაქი, ისევე როგორც, ვთქვათ, ვაშინგტონი, ეკონომიკურ და კულტურულ რენესანსს განიცდის, რაც სისტემაში ახალგაზრდა პროფესიონალების მოსვლამ გამოიწვია.

მაგრამ ადეკვატური საჯარო სასკოლო სისტემის გარეშე მრავალი ოჯახი, რომლებსაც სასკოლო ასაკის ბავშვები ეზრდებათ, იძულებული გახდება, კარგი სკოლის ძებნაში სხვაგან გადავიდეს. აშშ-ის ქალაქების მერების უმრავლესობა დემოკრატიული პარტიიდან, მათ შორის – ჩიკაგოს მერი რამ ემანუელი და ფილადელფიელი მაიკლ ნატერი, დამოუკიდებელი (ჩარტერული) სკოლების მომხრეა. ნიუარკის ყოფილი მერი ქორი ბრუკერი (ამჟამად – სენატორი ნიუ-ჯერსის შტატიდან) მხარს უჭერდა ვაუჩერების შემოღებას კერძო და სამრევლო სკოლებისათვის.

ამბობენ, რომ პირველი დიდი ნახტომი, რომელიც შესაძლოა ობამას ადმინისტრაციამ და დემოკრატიული პარტიის კანდიდატებმა შეასრულონ 2014 წელს, იქნება მინიმალური ხელფასის გაზრდა – პრობლემა, რომელიც თავისი პოლიტიკური ღირებულების გამო ასე გახმაურდა. თუმცა ამ ცვლილებას მცირე ეკონომიკური სარგებელი თუ ექნება. რამდენიმე ექსპერტი ამბობს, რომ ეს დაეხმარება დაბალი კვალიფიკაციის მოსამსახურეებს, შეინარჩუნონ სამუშაო ადგილები მათ ხარჯზე, ვინც სამსახურს ეძებს.

მინიმალური ხელფასების საკითხისგან განსხვავებით, განათლების რეფორმა იმ იშვიათ საკითხთაგანია, რომელთა განხილვისას შესაძლებელია რესპუბლიკელებისა და დემოკრატების თანამშრომლობა. ეს თანამშრომლობა პრეზიდენტს საშუალებას მისცემს, ორპარტიული ალიანსი შექმნას და, იმავდროულად, შემოსავლების უთანასწორობის პრობლემასაც შეუტიოს.

რეალურად, თეთრი სახლის რიტორიკა შემოსავლების უთანასწორობის თაობაზე, პოლიტიკურთან ერთად, პოლიტიკის ჩამოყალიბების საკითხიც არის. ობამამ თავისი 2012 წლის კამპანიის პირველ გამოსვლაში ყურადღება გაამახვილა შემოსავლების უთანასწორობის საკითხზე (მარცხენა ფლანგზე „დაიკავე უოლ-სტრიტის” მოძრაობის წამოწყებიდან საკმაოდ დიდი ხნის შემდეგ) და ამით ძლიერი დარტყმა მიაყენა პლუტოკრატიული წარსულის მქონე მიტ რომნის. 

„თემები, რომლებიც ობამამ წამოსწია წინ, ზუსტად თარგზე იყო მოჭრილი”, – წერენ მარკ ჰალპერინი და ჯონ ჰაილემანი. მართლაც, ობამა თავისი კამპანიის დროს იშვიათად ეხება საგანმანათლებლო თემებს; მას ურჩევნია, შტატებს მისცეს მოტივაცია განათლების სისტემის დასახვეწად. შემოსავლების უთანასწორობის შესახებ გამოსვლაში განათლების ხელმისაწვდომობის უთანაბრობაზე მან მხოლოდ ერთი წინადადება თქვა. ალბათ იმიტომ, რომ ეს თემა აღიზიანებს დემოკრატიული პარტიის მოკავშირეებს განათლების პროფკავშირებიდან.

ობამასთვის უფრო მძიმე გამოწვევა იქნება იმ პოლიტიკის წინ წამოწევა, რომელიც ხარისხიანი განათლების ხელმისაწვდომობის და უთანაბრობის პრობლემათა მიზეზებს შეებრძოლება – ფაქტია, რომ ღარიბ ბავშვებს ხარისხიანი განათლების მიღების იგივე შანსი არ ეძლევათ, რაც მათ უფრო შეძლებულ თანატოლებს. ალბათ არსებობს გზა ამ პრობლემის შესარბილებლად, თუმცა ეს უფრო ღარიბებისთვის მეტი შესაძლებლობის შეთავაზებაზე უნდა იყოს ფოკუსირებული და არა საბოლოო შედეგების გათანაბრებაზე, ეს კი ნიშნავს, რომ პრეზიდენტი თავის პროგრესისტ მოკავშირეებთან ერთად იძულებული იქნება, ისეთი გადაწყვეტილებები მიიღოს, რომლებიც გასცდება გამოსვლებს მინიმალური ხელფასების შესახებ. 
ავტორი: ჯოშ ქრაუშაარი (2014, იანვარი)
წყარო: https://www.theatlantic.com 
ინგლისურიდან თარგმნა და კომენტარები დაურთო ლევან ალფაიძემ

სამოდელო გაკვეთილების ციკლი თემაზე СЕМЬЯ

0

პირველი
ნაწილი

 

გთავაზობთ აქტივობებს კონკრეტული თემის მაგალითზე, რომლებიც
ოთხივე უნარის განვითარებას (კითხვა, მოსმენა, წერა, ლაპარაკი)
მოიცავს. თემას შეგიძლიათ
დაუთმოთ რამდენიმე საათი. საათები თქვენი შეხედულებისამებრ გაანაწილეთ მოსწავლეთა შესაძლებლობებისა
და კლასში მათი რაოდენობის მიხედვით. აქტივობები ითვალისწინებს როგორც ინდივიდუალურ,
ასევე ჯგუფებში და წყვილებში მუშაობას. თემას (მეორე ნაწილში) თან ახლავს შემაჯამებელი
სამუშაოს ნიმუში (ტესტები), რომელიც ასევე ყველა უნარის შემოწმებას გულისხმობს. სავარაუდოდ,
ტესტის შესრულება 45 წუთში ვერ მოესწრება, მაგრამ ამის გაკეთება ეტაპობრივად შეიძლება.

თემის წარდგენა იწყება ლექსიკური დავალებით, კითხვასა
და მოსმენაზე ორიენტირებული სავარჯიშოებით, რასაც თან ახლავს წასაკითხი და მოსასმენი
ტექსტები. სტატიის მეორე ნაწილში წარმოგიდგენთ წერილის სტრუქტურასა და ელემენტებზე
მუშაობის თანმიმდევრულ ეტაპებს, რაც დაეხმარება თქვენს მოსწავლეს, დამოუკიდებლად დაწეროს
წერილი ნიმუშის მიხედვით.

 

ТЕМА:
СЕМЬЯ

ДАВАЙТЕ ПОЧИТАЕМ

1. В этом тексте вы встретите незнакомые слова. Найдите соответствия.

Шить                                      ქსოვა

Вязать                                     სამწუხაროდ

Фигурное катание                 რეცხავენ,
რეცხვა

Участвую                               კერვა

Стирают, стирать                  ვიკრიბებით

Убирать                                  ფიგურული
სრიალი

К сожалению                         ვმონაწილეობ

Собираемся                            დალაგება

 

2.  Прочитайте текст. Подчеркните незнакомые слова.

     Я И МОЯ СЕМЬЯ

Меня зовут Саша. Мне
десять лет, я учусь в шестом классе. У нас большая семья: мама, папа, бабушка, две
моих сестры, Лиза и Надя, и мой брат Дима.

Моему старшему брату
Диме восемнадцать лет. Он студент, учится в университете. Дима будет юристом. Моей
старшей сестре Наде пятнадцать лет. Она ученица, учится в десятом классе. Надя
мечтает стать дизайнером одежды. Она любит рисовать, шить, вязать.

Самая младшая из детей
– Лиза. Ей восемь лет. Она учится в школе. Лиза занимается фигурным катанием и
мечтает стать чемпионкой мира. Я забыл сказать еще об одном члене нашей семьи.
Это наш любимый лабрадор Дени.

Мои родители еще не
старые. Мама и папа почти ровесники.

Моего папу зовут
Андрей, ему сорок два года. Мой папа – строитель. Он любит свою профессию и
очень много работает.

Мою маму зовут Лена. Ей
сорок один год, она педагог. Мама преподает русский язык иностранным студентам.
У нее интересная работа.

Моя бабушка
уже на пенсии. Но она мало отдыхает. Раньше бабушка работала журналисткой. Она
и сейчас иногда пишет для газет и журналов. Мы всей семьей с удовольствием
читаем ее статьи. Бабушка очень современная и молодая, хотя ей уже шестьдесят
лет.

У меня ещё есть бабушка
и дедушка – папины родители. Они живут в деревне. На каникулы, а иногда и на
выходные, мы любим ездить в деревню.

Бабушка готовит наши
любимые блюда, а дедушка рассказывает об истории нашей страны. Он – учитель
истории.

В школе я учусь
хорошо. Я занимаюсь спортом – баскетболом. Участвую в различных соревнованиях
по баскетболу. Летом хожу в бассейн.

В нашей семье все
очень заняты, поэтому мы все помогаем друг другу. Папа покупает продукты. Мама
и бабушка готовят и стирают. Мы, дети, убираем, гуляем с собакой. К сожалению, мы
редко собираемся вместе. У взрослых работа, дела. У нас – учеба, спорт, друзья.
Но мы очень любим друг друга и наш дом.

 

3. Прочитайте текст ещё раз. Заполните таблицу.


 ФРАЗА

КТО ЭТО СКАЗАЛ? (ЧЬЯ ЭТО ФРАЗА?)

ПОЧЕМУ ВЫ ТАК

ДУМАЕТЕ?

Завтра у меня соревнование.

 

 

 

Когда я вырасту, стану чемпионкой.

 

 

 

Мне надо написать статью.

 

 

 

Надо знать историю своей страны.

 

 

 

Мои студенты уже хорошо говорят
по-русски.

 

 

 

Скоро у меня будут экзамены в
институте.

 

 

 

В этом году мы построили много домов.

 

 

 

 

Завтра приезжают дети, надо
приготовить что-нибудь вкусненькое.

 

 

Завтра у меня четыре лекции.

 

 

 

Сегодня я была на показе новой
коллекции.

 

 

 

 

Скоро мне будет одиннадцать лет.

 

 

 

Этим летом я очень много плавал.

 

 

 

 

ДАВАЙТЕ ПОСЛУШАЕМ

4. Прослушайте текст и
впишите пропущенные слова (текст №1).

Здравствуйте! Меня
зовут Антон. Это _______ имя. Я ____________.  Я ___________ работаю и мало _________. У меня
есть _______. Её зовут _______. Она ______________________. Она работает в
________________. Унас есть _________. Его зовут ______________. Он школьник.
Дима учится в _______________ классе. Я думаю, он ________ читает и много
____________ телевизор. Ещё он любит __________ у компьютера. Я его не понимаю.
Ещё у меня есть ______. Его зовут __________. Мой брат – ____________. Он много
__________. Иван побывал во многих __________. У нас есть папа. Его зовут
________Иванович. Наш папа _______. Он тоже любит много _______. Он ещё
__________. У _____ есть мама. Её зовут _______ Петровна. Наша мама уже не
работает. Она на ______________.

 

5. Прочитайте восстановленный текст. Составьте
карту семьи Антона.

6. Напишите рассказ о вашей семье и
составьте карту (используйте слова и фразы из текстов, оформите вашу работу).

 

7. Презентация. Расскажите о вашей семье
(используйте карту, которую вы составили).

 

Текст для прослушивания

Текст № 1

Здравствуйте! Меня
зовут Антон. Это моё имя. Я – биолог. Я много работаю и мало отдыхаю. У меня
есть жена. Её зовут Лена. Она преподаватель. Она работает в институте. У
нас
есть сын. Его зовут Дима. Он школьник. Дима учится в шестом классе. Я думаю, он
мало читает и много смотрит телевизор. Ещё он любит сидеть у компьютера. Я его
не понимаю. Ещё у меня есть брат. Его зовут Иван. Мой брат – капитан. Он много
плавает. Иван побывал во многих странах. У нас есть папа. Его зовут Пётр
Иванович. Наш папа врач. Он тоже любит много читать. Он ещё работает. У нас
есть мама. Её зовут Анна Петровна. Наша мама уже не работает. Она на пенсии.

სევდიანი ამბავი ბავშვებზე

0
ორიოდე თვის წინ თბილისში თავშესაფარი გაიხსნა იმ ადამიანებისთვის, რომლებიც ქუჩაში ცხოვრობდნენ. მას, ვინც ღამეს ღია ცის ქვეშ ათევდა და ზამთრის ყინვას მუყაოს ყუთებისა და პოლიეთილენის პარკებისგან შეკოწიწებულ კოლოფებში ემალებოდა, ახლა შეუძლია კარავში დაიძინოს, სადაც ღუმელი ანთია და ცხელი წვნიანი იხარშება. თავშესაფარში ზრდასრულებთან ერთად ბავშვებიც მოხვდნენ. ლამაზი, ჭკვიანი, ნაადრევად გაზრდილი ბავშვები თითო-ოროლა სადღაც ნაპოვნი სათამაშოთი და სევდიანი თვალებით. ბავშვები, რომლებიც სკოლაში არ დადიან, სარჩოს თავად შოულობენ, ხშირად განიცდიან მშობლების ყურადღების დეფიციტს და მარტონი ეცნობიან ცხოვრების სასტიკ წესებს.

ახალმა წელმა ეს-ესაა ჩაიარა, საზეიმო განწყობა ჯერ კიდევ არ განელებულა და ალბათ აჯობებდა, რაიმე მხიარული დამეწერა, მაგრამ ძნელია, საკუთარი ბედნიერებითა და სტაბილურობით დატკბე, როცა იმ ქუჩაზე, სადაც შვილს ასეირნებ, სხვა ბავშვი მშიერი დალასლასებს, როცა შენ ნაძვის ხეს და საახალწლო საჩუქრებს არჩევ ოჯახის წევრებისთვის, სხვა ბავშვები კი სათამაშოებისა და სუფთა ტანსაცმლის გარეშე იზრდებიან. გახსოვთ ანდერსენის ასანთის გამყიდველი გოგონა? დაახლოებით ეგეთი ამბავია – საკუთარი საზრუნავით გართულნი, ხშირად ვერ ვამჩნევთ მათ, ვისაც შია და სასწრაფოდ სჭირდება ჩვენი დახმარება, ვინც მომლოდინე თვალებით შეჰყურებს ყველა გამვლელს ორიოდე თბილი სიტყვისა და მცირეოდენი დახმარების იმედით. მათთვის ყურადღება ორმაგად მნიშვნელოვანია, სიხარული – უფრო დასამახსოვრებელი. ამ ბავშვების მომავლის გადარჩენა ალბათ მხოლოდ მათდამი ყურადღებას შეუძლია.

ამიტომაც გიყვებით სევდიან ამბავს, რათა თქვენც გაიხსენოთ და მოსწავლეებსაც მოუყვეთ ასანთის გამყიდველი გოგონას, კარავში მცხოვრები ბავშვებისა და ჩვენ გვერდით მყოფი გაჭირვებული ადამიანების შესახებ, თუნდაც საახალწლოდ. იქნებ მათაც ისევე იტირონ, როგორც მე ვტიროდი, როცა პირველად ვკითხულობდი გაყინული გოგონას ისტორიას, იქნებ მათაც ისევე იფიქრონ თოვლის მოსვლისას, რომ ახლა სადღაც ვიღაც იყინება, როგორც მე ვდარდობ ხოლმე აცივებიდან გაზაფხულის მოსვლამდე ყოველ სუსხიან დღეს, იქნებ არც კი მოგისმინონ და უკმაყოფილოდ შემოგხედონ, მაგრამ მაინც უთხარით, რომ ჩვენ შეგვიძლია, ამ ადამიანებს მცირედი, მაგრამ მათთვის აუცილებელი დახმარება გავუწიოთ; ჩვენი ტანსაცმელი, წიგნები, სათამაშოები, ტკბილეული გავიმეტოთ მათთვის, ზოოპარკში ან საახალწლო წარმოდგენაზე წასასვლელი ბილეთი ვაჩუქოთ, თოვლის ბაბუას ერთი საჩუქრის მაგივრად ორი ვთხოვოთ და მეორე სხვას მივცეთ, მათი ამბები მოვისმინოთ და, სხვა თუ არაფერი, თანავუგრძნოთ მაინც. ძნელია, პატარებს სევდიანი ამბები მოახვიო თავს, მაგრამ ასე, სხვისი გასაჭირის გათავისებით, ისინი უკეთეს ადამიანებად დაიზრდებიან; თვითონვე გადაგიხდიან მადლობას, როცა დაინახავენ, რომ მათმა ყურადღებამ სხვა ბავშვის თვალებში ნაპერწკლები აანთო; თვითონვე გაუხარდებათ, როცა მიხვდებიან, რომ რაღაც ძალიან ღირებული, ძალიან მნიშვნელოვანი გააკეთეს.

ალბათ არც აქვს აზრი შვილებისა და მოსწავლეებისთვის სევდიანი ამბების დამალვას – დაიზრდებიან და მაინც გაიგებენ, რომ მათ ქვეყანაში სიღარიბე გადაუჭრელი პრობლემაა და მათი უდარდელი ბავშვობის წლებში ყოველი მეოთხე ბავშვი აქ სიღარიბის ზღვარს მიღმა ცხოვრობდა.

იუნისეფის მონაცემებით, საქართველოში 16 წლამდე ასაკის 77 000 ბავშვი ცხოვრობს უკიდურეს სიღარიბეში (ანუ მოიხმარს დღეში დაახლოებით ორ ლარს), 200 000-ზე მეტი კი ფარდობით სიღარიბეში (მოიხმარს დღეში მხოლოდ 3 ლარს). მონაცემები 2009-2011 წლებში ქვეყნის კეთილდღეობის კვლევას ეყრდნობა. ზოგისთვის სიღატაკე ადრეულ ასაკშივე ფატალური შედეგით მთავრდება. ისევ იუნისეფის მონაცემებით, წელიწადში დაახლოებით 300 ახალშობილი იღუპება საკვების ნაკლებობის გამო.

სიღარიბის ზღვარს მიღმა მყოფი ბავშვები გარკვეული ასაკის შემდეგ მეტწილად თვითონვე იწყებენ საარსებო სახსრების ძებნას. არასამთავრობო ორგანიზაცია SAVE THE CHILDREN-ის მიერ 2008 წელს ჩატარებული კვლევის მიხედვით, საქართველოს ოთხ დიდ ქალაქში 1600-მდე ბავშვი მუშაობს. ისინი, გარდა იმისა, რომ არასათანადო პირობებში ცხოვრობენ და შეზღუდული აქვთ ფუნდამენტური უფლებები, ძალადობის მსხვერპლად ქცევის მაღალი რისკის ჯგუფსაც მიეკუთვნებიან.

ყველაზე მძიმე ის არის, რომ ხშირად სიღარიბე მთელი ცხოვრება გრძელდება. განათლებისა და განვითარების საშუალების გარეშე გაზრდილი ბავშვი იშვიათად თუ ახერხებს მდგომარეობის გაუმჯობესებას. ადრეულ ასაკში სიღარიბემ შესაძლოა ხანგრძლივი გონებრივი, ფიზიკური ან ფსიქიკური დარღვევები გამოიწვიოს. ეს გარემოებები განაპირობებს სიღარიბის მომდევნო თაობებისთვის გადაცემის ციკლს.

სწორედ ამიტომაა მნიშვნელოვანი, დღეს გავაკეთოთ ის, რასაც ჩვენ გვერდით მძიმე პირობებში მცხოვრები ბავშვების მდგომარეობის გაუმჯობესება შეუძლია, დღესვე მოვუყვეთ შვილებსა თუ მოსწავლეებს მათი თანატოლების შესახებ, პატარაობიდანვე მივაჩვიოთ, მგრძნობიარედ მოეკიდონ სოციალურ საკითხებს, რომ მომდევნო თაობის ნაკლები ბავშვი მოხვდეს თავშესაფარში, საზოგადოებამ სახელმწიფოს პასუხისმგებლობის აღება აიძულოს და რაც შეიძლება მეტ პატარას ჰქონდეს თბილი სახლი, სუფთა თეთრეული, ცხელი სადილი, განათლების მიღებისა და განვითარების შესაძლებლობა. 

მხოლოდ ამის შემდეგ შეიძლება იგრძნო დღესასწაული, გაიხარო ახალმოსული თოვლით, სინდისის ქენჯნის გარეშე უყიდო სათამაშოები შვილს და წერო მხიარული ამბები სადღესასწაულოდ.
 

კენტავრი ლონდონში

0
„კენტავრი ლონდონში” ფაბიან კრამერის კვლევის სახელწოდებაა. ფაბიანი, გერმანელი მკვლევარი, მანჩესტერში, ქიმიის ისტორიის კონგრესზე გავიცანი. 2013 წლის ახალგაზრდა სტიპენდიანტების გამარჯვებულ ნაშრომთა სესიაზე შევედი და ამოჩემებულ ადგილზე მოვკალათდი. „ამოჩემებული ადგილი” ნიშნავს, რომ მაგიდა და სკამი აუცილებლად კედელთან უნდა იდგეს, მე გვერდულად ვიჯდე მოშვებული, კედელს ვეყრდნობოდე და წინ არავინ მეფარებოდეს.

უახლოესი ორი საათის განმავლობაში, თითქოს ჯიბრზე, პარალელურად ერთიმეორეზე საინტერესო სესიები იყო დაგეგმილი. კიდევ ერთხელ, უკვე უკანასკნელად, გადავავლე თვალი კონგრესის პროგრამას და საბოლოო გადაწყვეტილება მივიღე – ახალგაზრდა სტიპენდიანტთა ნაშრომების პრეზენტაციას დავსწრებოდი.

ასე აღმოვჩნდი როსკოს კორპუსის მეორე სართულზე. ცოტა ხნის შემდეგ გულმა მეზობელი სესიისკენ გამიწია – აბა, ვნახო, იქ რაღა ხდება-მეთქი, მაგრამ შიგნიდან ვიღაც მიკიჟინებდა, იჯექი, სადაც ზიხარო. ის-ის იყო, გაბრაზება დავაპირე, შენ ვიღა ხარ, მაქედან ბრძანებებს რომ იძლევი-მეთქი, რომ სესიის წამყვანმა გამოაცხადა:
– ფაბიან კრამერი, „კენტავრი ლონდონში”.

ჰმ, კენტავრი… საინტერესოა…

ლონდონში ხმა დაირხა, ცოცხალი კენტავრი გამოჩნდაო… არა, მართლა კი არ გამოჩენილა (თუმცა, ვინ იცის) – ეს შვეიცარიელმა ფიზიოლოგმა ალბრეხტ ფონ გალერმა დაიწყო ასეთი შესავლით სასამართლო მედიცინაში თავისი ლექციების სერია გიოტინგენის უნივერსიტეტში 1751 წელს. ხედავთ, რა ხდება? მაშინაც იგივე პრობლემები ყოფილა, რაც დღესაა. არ გეგონოთ, იმას ვგულისხმობდე, რომ ან მაშინ, ან ახლა ქუჩებში კენტავრები დარბიან; იმის თქმა მინდა, რომ სტუდენტების (და, სავარაუდოდ, მოსწავლეებისაც) მოტივაციის ასამაღლებლად მუშაობა მაშინაც საჭირო ყოფილა და, აგერ, ფონ გალერმა ამისთვის კენტავრი მოიშველია. მოგვიანებით გაირკვა, რომ კენტავრს მანფრედი რქმეოდა და „ჯენტლმენებისთვის” განკუთვნილი ჟურნალის იმავე წლის აპრილის ნომრის გარეკანზეც ყოფილიყო გამოსახული.

კენტავრებზე გამიგონია, ველურები იყვნენო, ვერ ენდობოდიო, მაგრამ მანფრედი, რომლის ზემოხსენებული ჟურნალის გარეკანზე დაბეჭდილი სურათი ფაბიანმა პრეზენტაციაზე გვაჩვენა, სულ სხვანაირი აღმოჩნდა – დახვეწილი, ოდნავ სევდიანი სახით და მეტყველი თვალებით. მაშინვე სიმპათიით განვეწყვე.

იმავე ლექციაზე ფონ გალერს ისიც უთქვამს, რომ ტიბერიუსის დროს ეგვიპტეში ცოცხალი კენტავრი ცხოვრობდა და როგორც მეცნიერს, მისი ფიზიოლოგიისადმი ინტერესიც გამოუხატავს.

ფაბიანმა პრეზენტაციაზე ჯერ 1437 წლით დათარიღებული გრავიურები წარმოადგინა, რომლებზეც ორფეხა კენტავრებს ადამიანის მსგავსი ხელები ჰქონდათ, მერე – ლორენცო ბენინის ოდნავ გვიანდელი ჩანახატები. მათზე კენტავრები ექვსი კიდურით იყვნენ გამოსახული, საიდანაც ორი რუდიმენტი იყო. ბოლოს კი ისიც გაირკვა, რომ მანფრედი ლონდონში თავის ნებაზე კი არ დასეირნობდა, პატრონი ჰყავდა, რომელიც მას ხალხს აჩვენებდა და ამით სარგებელსაც ნახულობდა. ამიტომ თუ ჰქონდა მანფრედს ნაღვლიანი თვალები…

მსჯელობა იმის შესახებ, საიდან მოდიოდა ხმები ლონდონში კენტავრის გამოჩენის თაობაზე, კვლევის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ნაწილი გახლდათ. საკითხი ასე იყო დასმული: ჯერ მეცნიერმა იხუმრა და შემდეგ ჟურნალში დაბეჭდეს თუ პირიქით, მეცნიერმა გამოიყენა ლეგენდა სატირული ჟურნალიდან. თუმცა ფონ გალერი თავისივე პუბლიკაციაში მონსტრების სამ ჯგუფს აღწერდა და მსჯელობდა, ეს მითიური ურჩხულები მართლა რომ გაცოცხლებულიყვნენ, როგორი ფიზიოლოგია და ბიოქიმია ექნებოდათ. სხვათა შორის, ამ მიმდინარეობას სახელიც კი გამოუძებნეს – „მონსტრები მეცნიერებაში”.

მიმიხვდით ალბათ, პრეზენტაცია ისტორიული კუთხით იყო წარმოდგენილი და საკმაოდ საინტერესო და სასიამოვნო მოსასმენი გახლდათ. არსებული თუ არარსებული კენტავრი მანფრედიც მომეწონა. იმდენად მომეწონა, რომ, ფონ გალერის მსგავსად, მოტივაციისთვის გამოვიყენე და თუ ამ წერილს კვლავაც კითხულობთ, ჩანაფიქრი წარმატებით შემისრულებია.

კენტავრ მანფრედს, როგორც ჩანს, ინტელექტიც ჰქონდა. გრძელ ღამეებს თურმე ცენტავრის თანავარსკვლავედის ყურებაში ატარებდა. უყურებდა და ოცნებობდა. ალბათ, თავისუფლებაზე… თავისუფლება უყვარდათ კენტავრებს. ეს ნახევრად ადამიანები, ნახევრად ცხენები, არესის ძის იქსიონის შთამომავლები, თესალიის მთებსა და ტყეებში ცხოვრობდნენ, ხორცით იკვებებოდნენ და არც ღვინოზე ამბობდნენ უარს. მეზობელ ლაპითებთან მათ მუდმივი შუღლი ჰქონდათ – ამ უკანასკნელთ საოცრად ლამაზები ქალები ჰყოლიათ, რომლებსაც კენტავრები ხშირად იტაცებდნენ; ლაპითებს ეს, ბუნებრივია, არ მოსწონდათ და იდგა იარაღის ტრიალი.

ერთხელ ლაპითებს შერიგება განუზრახავთ და კენტავრები ქორწილში მიუწვევიათ, მაგრამ ველურ ბუნებას და ღვინოს თავისი გაუტანია და შემთვრალ კენტავრებს საქორწინო სუფრა აუყირავებიათ. ეს ლეგენდა თავის დროზე რუბენსის შთაგონების წყაროდაც ქცეულა.

კენტავრისთვის, ცხენისა არ იყოს, მთავარი კუნთოვანი მასაა. სიმართლე გითხრათ, ჩვენთვის, ადამიანებისთვის, კუნთს არანაკლები მნიშვნელობა აქვს. ჩონჩხის მუსკულატურა და შინაგანი ორგანოების გლუვი კუნთები ჩვენი სხეულის მასის 40%-ს შეადგენს. ადამიანისა და ცხოველის კუნთი ორ სხვადასხვა მექანიკურ ფუნქციას ასრულებს: პირველი – აქტიურად იკუმშება, რასაც ნივთიერებათა ცვლის გაძლიერება და მექანიკური მუშაობის შესრულება ახლავს თან; მეორე კი პასიური მოქმედებაა, ის არ არის დაკავშირებული ენერგიის ხარჯვასთან. კუნთოვანი ქსოვილი 72-80% წყალს და 20-28% მშრალ ნაშთს შეიცავს. მშრალი ნაშთის ძირითად მასას ცილები შეადგენს. ერთ-ერთი მათგანია მიოზინი, მიოფიბრილების ძირითადი შემადგენელი ნაწილი. მიოზინის ხსნარს მაღალი სიბლანტე ახასიათებს. მიოზინი შლის ATP-ს (ადენოზინ ტრიფოსფატს) ADP-ის (ადენოზინ დიფოსფატის) და ფოსფორმჟავას ნაშთის წარმოქმნით. ამ ფერმენტული რეაქციის დროს გამოთავისუფლებული ქიმიური ენერგია შეკუმშვადი კუნთის მექანიკურ ენერგიაში გადადის. თავის მხრივ, ATP-ის მოქმედებით მიოზინის ფიზიკური მდგომარეობა იცვლება და მისი ელასტიკურობა იმატებს. მიოზინი კალციუმისა და მაგნიუმის იონებს იკავშირებს. კალციუმის იონი მიოზინის ფერმენტული აქტივატორია. მიოზინი ოთხი პოლიპეპტიდური ჯაჭვისგან შედგება.

მომდევნო ცილაა აქტინი, რომელიც ერთმანეთისგან ფიზიკურ-ქიმიური თვისებებით განსხვავებულ ორ აგრეგატულ მდგომარეობაში გვხვდება. ერთი მათგანი ადვილად მოძრავი სითხეა, მეორე კი ლაბისმაგვარი ნივთიერება, რომელიც იოლად გადადის გელიდან ზოლში და პირიქით. ეს უკანასკნელი ადვილად უერთდება მიოზინს აქტომიოზინის კომპლექსის წარმოქმნით. მოსვენებისას აქტინი და მიოზინი კუნთის ფიბრილების სხვადასხვა უბანშია ლოკალიზებული და სხვადასხვა დიამეტრის მქონე უწვრილესი ძაფების ორ სისტემას წარმოქმნის. აქტინისა და მიოზინის ეს ძაფები აღუგზნებელ კუნთებში მხოლოდ ნაწილობრივ შედიან ერთმანეთში. კუნთის შეკუმშვის დროს კი ძაფების ერთი სისტემა აღწევს მეორეში, რაც კუნთის შეკუმშვას უდევს საფუძვლად.

კუნთის დაბალმოლეკულური აზოტშემცველი ნივთიერებებიდან აუცილებლად უნდა ვახსენოთ კრეატინი (რომელიც ასევე ცილას წარმოადგენს). კუნთში ის გვხვდება როგორც თავისუფალი, ისე კრეატინფოსფატის სახით. ყოველთვის მეტია ისეთ კუნთში, რომელსაც ხანგრძლივად შეკუმშვის უნარი აქვს. სხვათა შორის, მამაკაცის კუნთებში კრეატინი უფრო მეტია, ვიდრე ქალისაში. ასევე მეტია მისი რაოდენობა ნავარჯიშები ადამიანის კუნთებშიც. კრეატინის ბიოსინთეზი კუნთში სამი ამინმჟავასგან ხდება: გლიკოკოლისგან, მეთიონინისა და არგინინისგან. თავისუფალი ამინმჟავებიდან აღსანიშნავია გლუტამინის მჟავა და მისი ამიდი.

კუნთის უაზოტო ექსტრაქტულ ნივთიერებებს მიეკუთვნება გლიკოგენი. ის ცხოველური სახამებელია, რთული ნახშირწყალი. მისი დაშლისას გლუკოზა თავისუფლდება, რომელიც ენერგიას გამოიმუშავებს. გლიკოგენის სამარაგო ადგილი ღვიძლია, თუმცა კუნთშიც არის გარკვეული რაოდენობა. აქ გროვდება რძემჟავა, ცხიმები, ქოლესტერინი და მინერალური მარილებიც. გლიკოგენის შემცველობა კუნთში 0,3-3%-ის ფარგლებში მერყეობს. მისი რაოდენობა კუნთის ფუნქციურ მდგომარეობაზეა დამოკიდებული. დაქანცულ კუნთში გლიკოგენის მარაგი ამოწურულია.

ცხიმი და ქოლესტერინი კუნთში ყოველთვის არის. ნეიტრალური ცხიმის შემცველობა კუნთში 1%-ია. შიმშილის დროს მისი რაოდენობა მკვეთრად იცვლება.

არაორგანული ნივთიერებებიდან კუნთში გვხვდება კალიუმი, ნატრიუმი, მაგნიუმი, კალციუმი, რკინა. კალიუმი კუნთოვანი ბოჭკოს შიგნითაა, ნატრიუმი უჯრედშორის სივრცეშია განაწილებული. მინერალურ ნივთიერებათა საერთო შემცველობა კუნთში 1-1,5%-ია.
კენტავრები ძალიან სწრაფად დარბოდნენ. ცხენებიც სწრაფად დარბიან. ჩვენც, ადამიანებსაც, არა გვიშავს – როცა გვსურს, გავიქცევით. რა ხდება კუნთის შეკუმშვისა და დატვირთვის დროს?

კუნთის შეკუმშვისას მუშაობა სრულდება და უჯრედში ქიმიური ენერგია მექანიკურში გადადის. შეკუმშვისთვის საჭირო ენერგიის პირველადი წყარო ATP-ში აკუმულირებული ენერგიაა. კუნთოვანი მუშაობისას ATP-ის განუწყვეტელი ხარჯვა და რესინთეზი ხდება.
მახსოვს, ბავშვობაში შინ ლამპა გვქონდა, რომლის სადგამიც ბრინჯაოს კენტავრს წარმოადგენდა. ხელში ჩირაღდანი ეჭირა და გამჭოლად, მკაცრად იყურებოდა. ისე ცოცხლად იყო გამოქანდაკებული, მიჩნდებოდა შეგრძნება, თითქოს გამუდმებით მაკვირდებოდა, ამიტომ რიდით ჩავუვლიდი ხოლმე. არ მახსოვს, რა ბედი ეწია იმ ლამპას – ვინმეს ვუსახსოვრეთ თუ, სხვა ნივთებივით, მამის გარდაცვალების შემდეგ გაიყიდა, კენტავრის დაკუნთული, ნარბენი სხეული კი დღემდე თვალწინ მიდგას.

ცხენის წელი დადგა… მის ღონეს, კეთილ თვალებს და შემართებას გისურვებთ.

ჯენტლმენები ყინულზე

0
ტელევიზორში ალბათ ყველას გექნებათ ნანახი შემდეგი სცენა: ზრდასრული, სერიოზული მამაკაცები იატაკის საწმენდი ჯოხებით გულმოდგინედ ხეხავენ ყინულს ნელა მოსრიალე მასიური ბიტის წინ. ეს კერლინგია – უძველესი შოტლანდიური თამაში, რომელიც იმდენად პოპულარულია, რომ ოლიმპიადაზე ოფიციალურ დისციპლინათა ნუსხაში შევიდა.

კერლინგის საერთაშორისო ფედერაცია 1966 წელს დაარსდა და ოცზე მეტი ნაციონალური ასოციაცია გააერთიანა. კანადის, აშშ-ის, შვედეთისა და ფინეთის გარდა, კერლინგის ასოციაციები არის საფრანგეთში, იტალიაში, იაპონიასა და, თქვენ წარმოიდგინეთ, ავსტრალიაშიც კი, რაც სულაც არ არის გასაკვირი, თუ გავითვალისწინებთ ყოფილ მეტროპოლიასთან მწვანე კონტინენტის ტრადიციულ კავშირს.

გასაკვირი არც ის უნდა იყოს, რომ, ზამთრის სპორტის სხვა სახეობათა მსგავსად, საქართველოში არც კერლინგია პოპულარული, თუმცა ზამთრის ოლიმპიადებზე წარმატების მოსაპოვებლად იგი შესაძლოა ჩვენთვის ყველაზე პერსპექტიულ სახეობად იქცეს, რადგან ოლიმპიურ დისციპლინად სულ ახლახან დასახელდა და, შესაბამისად, კონკურენციაც შედარებით დაბალია, განსაკუთრებით – ქალთა შორის.

ამ, როგორც ბევრი მიიჩნევს, სანახაობრივი თამაშის არსი ასეთია: მოწინააღმდეგე გუნდების მოთამაშეები რიგრიგობით აცურებენ ოცკილოგრამიან, სახელურიან დისკოსებრ ქვებს (ბიტებს) და ცდილობენ, ისინი `სახლის” ცენტრში მოახვედრონ. `სახლი~ ყინულის ზოლის ბოლოს დახაზული სხვადასხვა დიამეტრის წრეებისგან შედგება. მათგან ყველაზე მცირეს დიამეტრი ექვსი დუიმია (15 სმ), ყველაზე დიდისა კი ექვსი ფუტი (182 სმ).

გუნდში ოთხი მოთამაშეა: სკიპი, მესამე, მეორე და წამყვანი. ყოველი მათგანი ყინულის მოედანზე თავის მოვალეობას ასრულებს.

სკიპი გუნდის ლიდერი, მისი მთავარი სტრატეგი და ტექნიკოსია. როცა თანაგუნდელები ტყორცნას ასრულებენ, იგი `სახლის~ ტერიტორიაზე დგას და მიანიშნებს, მისი აზრით, საით უნდა გაიგზავნოს ბიტა. საქმე ის არის, რომ გუნდისთვის ქულები მხოლოდ იმ ბიტებს მოაქვს, რომლებიც `სახლის~ ცენტრთან უფრო ახლოს აღმოჩნდება, ვიდრე მეტოქისა, ამიტომ საკუთარი ბიტების ისე განლაგება, რომ მიღწეული უპირატესობა შეინარჩუნო და მოწინააღმდეგეს შედეგიან ტყორცნაში ხელი შეუშალო, ძალზე მნიშვნელოვანია. გარდა ამისა, საჭიროა საკუთარი ქვის ბიძგით მოწინააღმდეგე გუნდის ბიტის `სახლიდან~ გამოგდება. სკიპი ასევე გამუდმებით აფასებს ყინულის ხარისხს და ამ შეფასების საფუძველზე თანაგუნდელებს რჩევებს აძლევს იმის შესახებ, როგორ უნდა ისროლონ ქვა და როგორ `მოხვეტონ~ ყინულის ბილიკი.

ხვეტა მთელი ფილოსოფიაა. ჯაგრისის დაჭერა, მასზე ზეწოლის ძალა და ხვეტის სიწრაფე – ყოველივე ამის შესწავლას სპორტსმენები არაერთ წელს ანდომებენ. ყინულის ხვეტას სხვადასხვა მიზანი აქვს: ბიტის მოძრაობის გახანგრძლივება ან, პირიქით, საჭირო ზონაში მისი გაჩერება.

ხვეტა შეიძლება როგორც საკუთარი, ისე მოწინააღმდეგის ბიტებით, რათა ამ უკანასკნელებმა სათამაშო ზონა დატოვონ, ოღონდ ამ ზონაში ხვეტის უფლება გუნდის მხოლოდ ერთ მოთამაშეს ეძლევა.
`სპორტის ნებისმიერ სახეობას აქვს თავისი წესები, მაგრამ კერლინგი ჯენტლმენების თამაშია. კერლინგს თამაშობენ იმისთვის, რომ გაიმარჯვონ და არა იმისთვის, რომ მოწინააღმდეგე დაამცირონ~, – ამბობენ კერლერები. მართლაც, საუკუნე-ნახევრის განმავლობაში ჩამოყალიბებული თამაშის ეტიკეტის მოთხოვნების მიხედვით, წესის დამრღვევმა მოთამაშემ ეს დარღვევა პირველმა თავად უნდა გაახმაუროს.

კერლინგი საკმაოდ დემოკრატიული თამაშია. იგი არ მოითხოვს სპეციალურ აღჭურვილობას, გარდა ყინულის ზოლისა. ცოცხისა და ჯაგრისის შოვნა სირთულეს არ წარმოადგენს. რაც შეეხება ბიტას, მისი დამზადებისთვის გაწეული შრომის სიმძიმეს აუცილებლად გააბათილებს ის სიმოვნება, რომელსაც ეს ორიგინალური და კარგი გაგებით აზარტული შეჯიბრება მოგანიჭებთ.

სახელითა მამისათა

0
ის დიდხანს იდგა მუხლამდე ზღვაში. წყალს პეშვში იგროვებდა და ტანს დინჯად, მკლავის შენელებული მოძრაობით ისველებდა. „შეხედეთ, სად ამოვყვინთავ” – გვითხრა ისე, რომ ჩვენთვის არ შემოუხედავს, საჩვენებელი თითი გადანათებული ჰორიზონტისკენ გაიშვირა და ნაპირისკენ მომავალი ტალღა სხეულით გაჭრა. 
ჩვენ გარშემო დამსვენებელთა ზეიმი იყო. 120 კილოგრამიანი ქალბატონები, რომლებიც საცურაო კოსტიუმების ნაცვლად ღამის პერანგებს იყენებდნენ, შვილიშვილებს ნაპირთან აჭყუმპალავებდნენ. მათი გამხდარი მეუღლეები კი – adidas-ის ტრუსები  კოხტად რომ მოერგოთ, ქვებზე სიარულში ვარჯიშობდნენ და  ванька – встанька-სავით ქანაობდნენ. 
ჩვენ დიდხანს ველოდით, რომ სადღაც, როგორც თავად მიგვანიშნა ძალიან შორს, მელოტი თავი წყალს ამოხეთქავდა და ვეშაპივით გამოუშვებდა დაგროვილ ჰაერს. და ხანგრძლივი იყო ლოდინი იგი. და წყლით ივსებოდა ჩვენი გუგები, ზღვაზე არეკლილი მზის გამო და იმიტომაც, რომ გვეგონა თითქოს მამაჩვენი ზღვამ ჩაყლაპა. 
მამაჩემს ზურაბ გორგილაძე ჰქვია. ის ქირურგი-უროლოგია და 57-ე წელიწადშია გადამდგარი. ცოტა ხნის წინ, ჩემმა მეგობარმა მითხრა მამაშენი სიმპათიური კაციაო. მაშინ შევამჩნიე, რომ ამაზე არასოდეს მეფიქრა. ალბათ იმიტომ, რომ ბავშვობიდან მომყვებოდა აზრი, თითქოს მელოტი მამები არ შეიძლებოდა სიმპათიურები ყოფილიყვნენ. ზურაბ გორგილაძეს 1957 წელს, ზღვისპირა ქალაქში დაბადებამ თავისი ღირსებები და ნაკლოვანებები დაანათლა – უბადლოდ ცურავს, მაგრამ ღრმად ყვინთვის გამო ყურის ბარაბნების მუშაობას უჩივის. მანდარინის გაფრცქვნას პირით იწყებს და ხელით აგრძელებს. შეუძლია ნარდის თამაშში  ღამე გაათენოს მაგრამ ვაითუ წააგოს, მზადაა ოჯახის წევრებს 1 კვირის განმავლობაში ხმა არ გაგვცეს. ასევე, სიამოვნებით დაუჭერს მხარს საქართველოს დედაქალაქის ქობულეთში გადატანას. 
– ერთ საღამოს ზღვის ლეიბზე წამოწოლილს ჩამეძინა და ამასობაში წყალმა შორს შემითრია – მიყვებოდა მამა.
– ეგ როგორ? – ვკითხე მე. 
– აი ეგრე, როგორც გესმის. 
– როდის გაგეღვიძა? 
– მზე უკვე ჩასული იყო. 
– შორს იყავი?
– ძალიან.
– შენ თვითონ გამოხვედი? 
– არა, მამამ მიპოვა. 
– რა გითხრა? 
– არაფერი.- მიპასუხა ზურაბმა ისე, თითქოს ეს, ზღვაში დაკარგული შვილის პოვნისას მამის ბუნებრივი რეაქცია ყოფილიყოს.  
ამ სიტყვამ – არაფერი – ძალიან ბევრი რამ მასწავლა ცხოვრებაში. 
მამაჩემმა სამედიცინო განათლება რუსეთში მიიღო. საბჭოთა რუსეთის სხვადასხვა ქალაქებშივე დგამდა თავის პირველ ნაბიჯებს მედიცინაში. როდესაც დედაჩემზე იქორწინა, ორივენი ერთად გაემგზავრნენ ციმბირში სამუშაოდ. ხანდახან გონებას ვძაბავ და ვცდილობ გავიხსენო ის ამბები, რომლებიც ზურაბს საბჭოთა რუსეთში გატარებული წლების შესახებ მოუყოლია და მხოლოდ რამდენიმე პასაჟი მახსენდება – ჯგუფელებთან ერთად მორგში გატარებული დღე-ღამეები ანატომიის გამოცდის სამზადისში,  ხეზე შემომჯდარი ფოცხვერი და უდიდესი ტალანტის მქონე, თუმცა ლოთი ექიმი ივან იპადის ძე. მე ვერ ვიხსენებ საუბრებს 37 მანეთიან რეისებზე ან ქალებზე, რომლებსაც ფეხები კისრიდან ეწყებოდათ. 
მამაჩემმა თავის საქმე ხუთიანზე, ან შეფასების თანამედროვე შკალას თუ გამოვიყენებ – ასიანზე იცის. ნაღდი პროფესიონალია. ჩემი და ვახოს მეგობრები ხუმრობენ, ზურაბის ფოტო კომპიუტერთან გვაქვს გამოკრულიო – არაერთხელ დახმარებია მათ პროფესიული კუთხით. 15 წლის ვიქნებოდი, როცა ზაფხულის ერთ ცხელ საღამოს, ჩემზე გაბრაზებულმა კლასელმა გოგონამ მხარზე მიკბინა. მეორე დილით, როცა მამაჩემმა ნაკბენი შემამჩნია, მომესწრო შვილიო – იფიქრა და რამდენიმე წუთში მაგიდაზე 50 ლარიანი გამომიცურა, რასაც მოაყოლა თვალის ჩაკვრა, რომლის გაშიფვრაც მხოლოდ მამრობით სქესს შეუძლია და ნიშნავს – ასე განაგრძე. 
ზურაბი ექიმი ვაზისუბნისთვის იგივეა, რაც მსოფლიოსთვის გრეგორი ჰაუსი. რამდენიმე განსხვავებით – ასისტენტები არ ჰყავს, არ კოჭლობს, მოტოციკლის ნაცვლად 1992 წელს გამოშვებული Volkswagen-ით მოძრაობს და მის სამსახურში არ მოიძებნება ექიმი გვარად უილსონი. 
ეშმაკმაც დალახვროს! ბევრი განსხვავებაა ზურაბსა და ჰაუსს შორის. 
1990 წლებში ექიმის ოჯახში ცხოვერება არ იყო მსუბუქი ტვირთი. პირველი რიგში, ეს უძილობას იწვევდა. შუაღამისას, სანამ სასწრაფო დახმარება გამოჩნდებოდა, მომაკვდავთა ოჯახის წევრები ხშირად აბრახუნებნენ ჩვენს კარზე. ამ პასაჟებს ხშირად ბედნიერი დასასრული ჰქონდათ, ხან – სევდიანი. როდესაც ჩემი მეგობრის მამას, რომელიც მეზობელი კორპუსის მეორე სართულზე ცხოვრობდა, ინფარქტი მოუვიდა, მე ერთი ფანჯრიდან მეორეში ვუყურებდი როგორ უკეთებდა ზურაბი მას გულის მასაჟს. ეს წუთი თითქოს საუკუნეს გაუტოლდა და როდესაც მამაჩემმა მასაჟი შეწყვიტა, მე ვერ გამერკვია, დანებდა თუ გადაარჩინა. სწორედ ამ დროს გამოჩნდა სასწრაფო დახმარების მანქანაც. ამ პასაჟს სევდიანი დასასრული აქვს. 
ზურაბ გორგილაძე ყოველთვის სტანდარტულია. ის არ არის ჯაზმენი, მას არ ახასიათებს იმპროვიზაცია, მისი რეაქციის გამოცნობა იოლად შეიძლება. მამაჩემი თითქოს ლიანდაგს მიჰყვება და გზიდან არ უხვევს. ქადაგებს ჯანმრთელი ცხოვრების წესს, სძულს მოწევა და ფარულ ზიზღს ავლენს მწეველებისადმი. როდესაც მოწევა დავიწყე, ის ნელ-ნელა მაგრძნობინებდა, რომ საქმის კურსში იყო – საჯაროდ, ხმამაღლა აკეთებდა ყნოსვის იმიტაციას. ერთ საღამოს საჯარო ლექცია წამიკითხა იმის შესახებ, რომ მოწევა იმპოტენციის მშობელია. ხოლო, როცა სახლში ოღრაშულად მთვრალი მივედი და ტანსაცმლის გახდისას ჯიბიდან წითელი Marlboro გადმომივარდა, იძულებული გახდა პირდაპირი ნაბიჯი გადაედგა: მეორე დილას, სიგარეტი მაგიდაზე დამხვდა, ხოლო შიგნით მოთავსებული იყო პატარა ფურცელი, რომელზეც გაკრული, ექიმის ხელით ეწერა: „შენგან ამას არ მოველოდი”. თუმცა, წეღან ვიჩქარე, როცა ვთქვი ყოველთვის სტანდარტულია – მეთქი. ერთხელ, ძალიან ცუდ ხასიათზე მყოფი, მე და ვახომ შევამჩნიეთ, ოთახში როგორ ეწეოდა სიგარეტს. კარის ფანჯრის მიღმა წითელი წერტილი ნათდებოდა და ისევ ფერმკრთალდებოდა. ეს იყო მითების მსხვრევა, ეს იყო აპოკალიფსის დარი მოვლენა. განსხვავებული მამაჩემი კიდევ ერთხელ მინახავს: ბებიაჩემი 29 დეკემბერს გარდაიცვალა. ზურაბი, ბნელ 90-იანებშიც კი, ყოველ შაბათ-კვირას მიდიოდა ქობულეთში მის მოსანახულებლად და წამლების ჩასატანად. ისე მოხდა, რომ ბებიამ მის ხელებში დალია სული. როცა ჩავედით, მამაჩემი ჩასასვენებელთან იდგა და ბავშვივით ტიროდა. მაშინ დავრწმუნდი, რომ მშობლის სიკვდილი უფრო სხვანაირი ტკივილია, ვიდრე ამის გამოცდამდე ადამიანებს წარმოუდგენიათ. 
ჩემი თაობის ბიჭებს, ხშირ შემთხვევებში, მამები არ ემეგობრებოდნენ. ალბათ იმიტომ, რომ მეგობარს ყველაფერს გაუბედავ, მეგობარს შეგიძლია არაფერი დაუჯერო. მეგობარი გეტყვის: „ხომ გეუბნებოდი” – და ამით მისი საყვედური ამოიწურება. იმ დროს კი, როცა ჩვენი უბნის გზებზე კენჭებზე მეტი ინსულინის შპრიცი ეგდო; როცა ღამის 12 საათის დადგომას უბნის ბიჭები თავანის ჩაბარების გამო ისევე უფრთხოდნენ როგორც კონკია; მნიშვნელოვანი იყო, რომ შენს სიტყვას შვილისთვის დიდი წონა ჰქონოდა. მათ უფლება არ ჰქონდათ გაერისკათ, რადგანაც ფსონი ძალიან დიდი გახლდათ. ამის გამო, მე და მამაჩემი კარგი ნაცნობები უფრო ვიყავით, ვიდრე კარგი მეგობრები. თუმცაღა, ყოველთვის ვენდობოდით ერთმანეთს. 
ჩაყვინთვის ამბავი კი, რომლითაც მამაჩემზე მოყოლა დავიწყე, ერთგვარი გამოცდა იყო ჩემთვის და ვახოსთვის. ზურაბმა განზე გაცურა, ნაპირზე ავიდა და იქიდან გვაკვირდებოდა რას იზამდნენ მისი ვაჟები ზღვაში დაკარგული მამის გადასარჩენად. მის ვაჟებს შიშისგან მუხლები აუკანკალდათ და ადგილიდან ვერ გაინძრნენ, ხმაც კი ვერ ამოიღეს. თუმცა არაუშავრს, ამ ამბავს მაინც ბედნიერი დასასრული აქვს. 

ალექსანდრე ლორთქიფანიძე

0

საინფორმაციო და მატერიალური მოდელები. ისტორიული მოვლენების ფორმალიზაცია და გაზომვა

0

I ნაწილი

საინფორმაციო და მატერიალური მოდელები

სასწავლო პროცესის ძირეული დანიშნულებაა, ბავშვები დაეუფლონ მეცნიერების საწყისებს და გაეცნონ იმ ხერხებსა და გზებს, რომლებიც მეცნიერული კვლევის მიმართულებას განსაზღვრავს. მათ შორის შეუცვლელი ადგილი უკავია თეორიულ მოდელებს (ჰიპოთეზებს, ნიშნებს, თეორიებს და ა.შ.), რომლებიც რეალური ობიექტების თვისებებს, ხასიათსა და ქცევას გამოსახავს, ასევე – ფაქტების ფორმალიზაციასა და გაზომვას.

მოდელები საშუალებას გვაძლევს, ვიზუალურად წარმოვიდგინოთ საკვლევი ობიექტები, რომლებიც, მართალია, თავისთავად არ არიან ჩვენი უშუალო აღქმის სივრცეში (მაგალითად, ძალიან დიდი ან ძალიან პატარა სიდიდეები), მაგრამ რომელთა შესწავლა სრულფასოვანი მეცნიერული დასკვნებისთვის აუცილებელია, ამიტომ მოდელირება შემეცნების ერთგვარ მეთოდს წარმოადგენს, რომელიც მოდელების შექმნასა და გამოკვლევას გულისხმობს.

ახალი თეორიული მოდელების შექმნა ხანდახან ძირეულად ცვლის საზოგადოების წარმოდგენებს გარემომცველ სამყაროზე (კოპერნიკის ჰელიოცენტრული სისტემა, ატომის მოდელი, სამყაროს გაფართოების მოდელი, ადამიანის გენომის მოდელი და ა.შ.). მხატვრული ნაწარმოებებიც კი სინამდვილეში მოდელებია (მაგალითად, იგავ-არაკი ფაქტობრივად ადამიანთა ურთიერთობის მოდელს წარმოადგენს), უფრო მეტიც – ნებისმიერი ლიტერატურული ნაწარმოები შეგვიძლია განვიხილოთ როგორც ჩვეულებრივი ადამიანური ცხოვრების მოდელი. ასეთივე მოდელებია ფერწერული, სკულპტურული ნამუშევრები, თეატრალური წარმოდგენები და ა.შ. ამიტომ, საზოგადოდ, მოდელების მნიშვნელობა ძალიან დიდია. რეალურ სამყაროსთან თეორიული მოდელების ადეკვატურობა მოწმდება ცდებისა და ექსპერიმენტების გზით.

მაგალითად, კოპერნიკის ჰელიოცენტრული სისტემის მოდელი ფორმულირდება შემდეგნაირად:

1. დედამიწა ბრუნავს თავისი ღერძისა და მზის გარშემო; 2. ყველა პლანეტის ორბიტა ბრუნავს მზის გარშემო.


ხოლო კოსმოსური კვლევები მოცემულ თეორიულ ფორმულირებას ადასტურებს.


კვლევითი საქმიანობისას ობიექტის თვისებებიდან გამოიყოფა მთავარი, არსებითი ნიშნები და იმისდა მიხედვით, მეცნიერების რომელი დარგისთვისაა განკუთვნილი მოდელი და რა არის მასში ამ დარგისთვის საინტერესო, ხდება მისი აგება. მაგალითად, ავიღოთ ადამიანი: მექანიკისთვის ის უბრალო წერტილია, ქიმიისთვის – ქიმიურ ნივთიერებათა ნაკრები და ა.შ. მაგრამ, ცხადია, ვერც ერთი მოდელი ვერ ცვლის თავად ობიექტს. ის მხოლოდ კონკრეტული ამოცანის შესრულებისას, დროებით არის ჩვენთვის სასარგებლო, მანამდე, სანამ გვჭირდება როგორც განსახილველი საგნის ვიზუალური ხატი.

მოდელები ორ ჯგუფად იყოფა – საინფორმაციო (ნიშანთა სისტემა, მათ შორის – სიმბოლური ენაც: სურათი, პლაკატი, ფოტოფირი, ნარატიული ტექსტი, ფორმულა, რუკა, გრაფიკი, დიაგრამა და ა.შ.) და მატერიალურ მოდელებად (გლობუსი, ანატომიური მულაჟი, შენობის მაკეტი და სხვ., ანუ გეომეტრიული, ფიზიკური და სხვა თვისებების მქონე საგნობრივი ობიექტები).

საინფორმაციო მოდელების შესაქმნელად საზოგადოებამ უამრავი საშუალება და ინსტრუმენტი გამოიგონა და იყენებს, თუმცა ამ საშუალებების სრულყოფა განუწყვეტლივ მიმდინარეობს (მაგალითად, პირველ საინფორმაციო მოდელებს მიეკუთვნებოდა ქვაზე ამოკაწრული ნახატები, დღეს კი საინფორმაციო მოდელების ასაგებად და გამოსაკვლევად კომპიუტერული ტექნოლოგიები გამოიყენება).

თანამედროვე ანიმაციურმა საშუალებებმა დაგვანახვა ფორმალური ფიზიკური მოდელები და პროცესის მთელი დინამიკა, საშუალება მოგვცა, აგვეგო ფიზიკურ სიდიდეთა გრაფიკები და სხვ. ამიტომ არის, რომ ვიზუალური მოდელები ინტერაქციულ მოდელებს მიეკუთვნება, რადგან მათი მეშვეობით შეგვიძლია შევცვალოთ საწყისი პირობა, პროცესების თანმიმდევრობის პარამეტრები და დავაკვირდეთ მოდელის ქცევის ცვლილებას.

მოდელების მნიშვნელობის გაცნობისა და, საზოგადოდ, პროცესის უკეთ დანახვისთვის შევთავაზოთ მოსწავლეებს ამ ტიპის პრაქტიკული გაკვეთილი:

გაკვეთილის თემა: მოდელირება და ფორმალიზაცია

გაკვეთილის მიზანი: მოსწავლეთათვის მოდელების შესახებ წარმოდგენის შექმნა, მოდელების ძირითადი სახეების გაცნობა, მათი დანიშნულება და თვისებები.

გაკვეთილის ამოცანა:

საგანმანათლებლო: მოდელის ცნების ფორმირება, ფორმალიზაცია, მოდელების ძირითადი სახეების შექმნა, მათი დანიშნულება და თვისებები;

განმავითარებელი: ხელს უწყობს მოსწავლეთა კვლევითი კომპეტენციის განვითარებას, მოდელების ფორმალიზაციას, ლოგიკურ აზროვნებას, თვალთახედვის გაფართოებას;

აღმზრდელობითი: შემეცნებითი ინტერესების ფორმირება, საინფორმაციო კულტურის შეძენა/განვითარება.

პროგრამულ-დიდაქტიკური უზრუნველყოფა:PowerPoint, დავალების ბარათები

გაკვეთილის მიმდინარეობა:

I – საორგანიზაციო მომენტი – გაკვეთილის თემისა და მიზნის განსაზღვრა;

II – ახალი მასალის ახსნა.

ასეთი გაკვეთილი მოგვცემს მოსწავლეთა მოტივაციის ამაღლების საშუალებასაც.

გაკვეთილის მიმდინარეობისას აუცილებლად გაჩნდება ასეთი ტიპის სავარჯიშოები:

I დავალება:

შეკითხვა მოსწავლეებს:როგორ ფიქრობთ, რა არის მოდელი?


მოსწავლეებს მოჰყავთ თავიანთი მაგალითები – მაგალითები იმისა, რომ ადამიანები ხშირად იყენებენ მოდელებს, ანუ ქმნიან იმ ობიექტის, მოვლენის, პროცესის სახეს, რომელთა მიხედვითაც მოუწევთ მუშაობა.

კითხვა: რისთვის ქმნის ადამიანი მოდელს?

პასუხი: მოდელირება როგორც შემეცნების მეთოდი ეხმარება ადამიანს ცხოვრებისეული ამოცანების გადაწყვეტაში.

კითხვა: რატომ არ გამოიყენება თავად ორიგინალი?

პასუხი:

1. რეალურ სამყაროში ორიგინალი უკვე აღარ არსებობს ანდა არც უარსებია (მაგალითად, დინოზავრების გადაშენების თეორია).

2. ობიექტს აქვს მრავალი თვისება. იმისთვის, რომ შეისწავლონ ერთ-ერთი, უარს ამბობენ სხვა, მეტ-ნაკლებად არსებით თვისებებზეც კი.

3. ობიექტი მეტისმეტად დიდია ან მეტისმეტად პატარაა (გლობუსი, მზის სისტემის მოდელი, ატომის მოდელი).

4. პროცესი მიმდინარეობს მეტისმეტად ჩქარა ან მეტისმეტად ნელა (შიდაწვის ძრავის მოდელი, გეოლოგიური მოდელი).

5. ობიექტის გამოკვლევამ შეიძლება მიგვიყვანოს თავად ობიექტის განადგურებამდე (თვითმფრინავის მოდელი, ავტომობილის მოდელი).

სავარჯიშოს მიხედვით მოსწავლეები დაასკვნიან, რომ მოდელირება – ეს შემეცნების მეთოდია, რომელიც გულისხმობს კვლევითი მოდელების შექმნას, ხოლო მოდელი – ეს არის ობიექტი, რომელიც ასახავს შესასწავლი მოვლენის ან პროცესის ზოგიერთ არსებით თვისებას და რომ ერთსა და იმავე ობიექტს შეიძლება ჰქონდეს მრავალი მოდელი, ხოლო სხვადასხვა ობიექტი შეიძლება აისახოს ერთი მოდელით.

II დავალება:

ადამიანი – რეალური ობიექტი – ორიგინალი, მოდელი:

·სათამაშო;

·მანეკენი;

·ჩონჩხი;

·სკულპტურა.

მოდელის კლასიფიკაციის მიშნებია –

1.გამოყენების მიხედვით:

·სასწავლო;

·ცდისეული;

·სამეცნიერო-ტექნიკური;

·სათამაშო;

·იმიტაციური.

2.დროითი ფაქტორების მიხედვით:

·სტატისტიკური (ასახავს სისტემის მდგომარეობას მოცემულ დროში);

·დინამიკური (ასახავს ცვლილებების პროცესს და სისტემის განვითარებას).

3.პრეზენტაციის გზით

·მატერიალური (ასახავს ობიექტის გეოგრაფიულ და ფიზიკურ თვისებებს);

·ინფორმაციული (აიგება ინფორმაციის საფუძველზე).

III დავალება: საინფორმაციო მოდელის გაცნობა:

საინფორმაციო მოდელი – ეს არის რეალური ობიექტის (პროცესის, მოვლენის) აღწერა რომელიმე ენის (სასაუბრო ან ფორმალური ნიშანთა სისტემის ) მეშვეობით.

საინფორმაციო მოდელების წარმოდგენის ფორმებია:

·სიტყვიერი მოდელები (ზეპირი და წერილობითი, ილუსტრაციული);

·მათემატიკური (სხვადასხვა ობოექტისა და პროცესის დამაკავშირებელი ფორმულები);

·გეომეტრიული მოდელები (გრაფიკული ფორმები და კონსტრუქციები);

·სტრუქტურული მოდელები (სქემები, გრაფიკები, ტაბულები);

·ლოგიკური მოდელები (ანალიზისა და დასკვნების საფუძველზე);

·სპეციალური მოდელები (ნოტები, ქიმიური ფორმულები).

მაშასადამე, ფორმალიზაციისას ხდება რეალური ობიექტის შეცვლა ინფორმაციული მოდელით.

IV დავალება – შესწავლილი მასალის გამტკიცება:

სავარჯიშო 1 – როგორია მოდელი? ჩვენთვის შესწავლილ რომელ პროგრამაში შეგვიძლია მისი შექმნა?

სავარჯიშო 2 – ქვემოთ მოყვანილია მოდელების ზოგიერთი სახეობა, რომლებთანაც ადამიანს მეტ-ნაკლებად აქვს შეხება. განსაზღვრეთ, რომელ სახეობას მიკუთვნება თითოეული მოდელი:

1.ადგილის გეგმა;

2.ქიმიური ნივთიერების ფორმულა;

3.ლიტერატურული ნაწარმოები;

4.თანაბარაჩქარებული მოძრაობის ფორმულა;

5.საკლასო ჟურნალი;

6.მატარებლების მოძრაობის განრიგი;

7.ელექტრული სქემა;

8.ნიუტონის მეორე კანონი;

9.სწორკუთხა პარალელეპიპედი.

სავარჯიშო 3 – შეავსეთ სქემა:

ობიექტი

ადამიანი

დედამიწა

ავტომობილი

მოდელი
















შესაძლო გადაწყვეტილებები:


ობიექტი

ადამიანი

დედამიწა

ავტომობილი

მოდელი

თოჯინა

გლობუსი

სათამაშო

მანეკენი

გეოგრაფიული ატლასი

სუვენირი

ჩონჩხი

რუკა

პროტოტიპი

ქანდაკება

ადგილის გეგმა

მძღოლის ტრენაჟორი


სავარჯიშო 4 – ჩასვით გამოტოვებული სიტყვა, ამოარჩიეთ იგი ქვემოთ მოყვანილი სიიდან:

1.ქიმიური ნივთიერებების ურთიერთქმედება მოლეკულურ დონეზე მოდელირდება…

2.უცნობი ადამიანის ამოცნობა შესაძლებელია… მისი გარეგნობით, რომელიც შეგვიძლია განვიხილოთ როგორც ადამიანის გარეგნობის მოდელი;

3.შესაკრები…

4.არქიტექტორმა უნდა შექმნას ვიზუალური ხედი რაიონის აგებისთვის… განსაზღვრულ მასშტაბში, რომელიც წარმოადგენს მშენებლობის მოდელს.

5.ბიოლოგიის კაბინეტში ხშირად გამოიყენება .. ხილი და ბოსტნეული, რათა მოხდეს მისი სახეობებისა და ხარისხის ვიზუალური დემონსტრირება;

6.სანამ რაიმე რთული დავალების ამოხსნას შევუდგებოდეთ, საჭიროა მოვიფიქროთ… ანუ შევქმნათ გადაწყვეტილების პროცესის მოდელი;

7.იმისთვის, რომ ავხსნათ, როგორ მუშაობს რაიმე მოწყობილობა, უმჯობესია დავხატოთ… მისი ფუნქციონირება.

 სია: 

·მულაჟი, საგნის ნატურალური ზომის მოდელი (თაბაშირისა, სანთლისა და მისთ.);

·მაკეტი;

·ტაბულა;

·ქიმიური ფორმულა;

·სიტყვიერი აღწერა;

·სქემა;

·ნახაზი;

·მოქმედების გეგმა.

V დავალება – შეჯამება. რეფლექსია

საკონტროლო კითხვები:

1.რა არის მოდელი?

2.რა არის მოდელირება?

3.რა ნიშნებით კლასიფიცირდება მოდელი?

4.მოიყვანეთ სასწავლო მოდელების მაგალითები

5.რა არის მატერიალური მოდელი?

6.რა არის საინფორმაციო მოდელი?

7.რა ვერ გავიგეთ, რა დარჩა გაურკვეველი?

8.რომელმა დავალებებმა გამოიწვია სირთულეები?

9.რომელი დავალებებია იოლი?

VI – საშინაო დავალება – ააგეთ თქვენთვის საინტერესო რომელიმე ობიექტის მოდელი. საამისოდ გამოიყენეთ ზემოთ განხილული თეორიული და პრაქტიკული მასალა. 

მოსწავლეთა შორის საინფორმაციო და მატერიალური მოდელების გაცნობა და შესწავლა ხელს უწყობს მრავალფეროვანი საკომუნიკაციო საშუალებების დაუფლებას, მოტივაციის ამაღლებას და სასწავლო პროცესის აქტიურად და საინტერესოდ წარმართვას. 

სადისკუსიო მეთოდები

0
ყველასათვის ცნობილია, რომ დისკუსია კრიტიკული აზროვნების, პრობლემის გადაჭრისა და კომუნიკაციური უნარების განვითარების ერთ-ერთი ყველაზე ეფექტიანი სტრატეგიაა. ამიტომ შემთხვევითი არ არის ის, რომ მასწავლებელთა დიდი ნაწილი ყველაზე ხშირად გამოყენებულ სტრატეგიათა შორის სწორედ დისკუსიას ასახელებს. დისკუსიის იმდენი სახეობა არსებობს, რომ მათი გაერთიანება შეიძლება ერთი ტერმინის ქვეშ: სადისკუსიო მეთოდები. ასეთი მეთოდებს შორის მოიაზრება დიალოგი მონაწილეთა ან მონაწილე ჯგუფებს შორის, სოკრატული საუბრები, ჯგუფური დისკუსია „მრგვალი მაგიდის” ირგვლივ, კონკრეტული სიტუაციის ანალიზი, არაოფიციალური კამათი / დებატები და სხვ.

ნებისმიერი სადისკუსიო მეთოდის გამოყენებისას საჭიროა რამდენიმე პირობის დაცვა:

1.მონაწილეთა წინასწარი და საფუძვლიანი მომზადება დისკუსიისათვის როგორც შინაარსობრივი, ისე ფორმალური თვალსაზრისით. შინაარსობრივი მომზადება გულისხმობს სადისკუსიო თემის შესახებ აუცილებელი ცოდნის დაგროვებას, ფორმალური კი – ამ ცოდნის გამოხატვის ფორმის შერჩევას. საკითხის ცოდნის გარეშე დისკუსია ხდება უსაგნო, უშინაარსო, ზედაპირული, ხოლო აზრის მწყობრად გამოხატვის უნარის გარეშე, ბუნდოვანი და შეიძლება წინააღმდეგობრივიც.

2.კეთილგანწყობილი და ღია გარემო კომუნიკაციური ურთიერთობებისთვის. მოსწავლეს არ უნდა ჰქონდეს იმის შიში, რომ ვინმე დასცინებს მას განსხვავებული აზრის გამოთქმისათვის. არც ის არის რეკომენდებული, რომ მასწავლებელმა ღიად გამოხატოს საკუთარი პოზიცია სადისკუსიო საკითხის მიმართ. ის აფასებს გამოთქმული თვალსაზრისების დამადასტურებელი არგუმენტების საფუძვლიანობას და არა თვალსაზრისებს. მასწავლებლის მიერ დისკუსიის დროს გამოთქმული რომელიმე მოსაზრების აშკარა მხარდაჭერამ შეიძლება შემდგომ დისკუსიაში მონაწილეობის ინტერესი დაუკარგოს იმ მხარეს, რომლის შეხედულებაც არ დაემთხვა პედაგოგისას.

3.დისკუსიის მონაწილეთა მზაობა მოისმინონ და პატივი სცენ განსხვავებულ პოზიციას, თვალსაზრისს. ამის დარეგულირება მასწავლებელს შეუძლია დისკუსიის წინასწარ შემუშავებული წესებით.

4.დისკუსიის ყველა მონაწილისათვის აზრის გამოთქმის უფლებისა და საშუალების მიცემა. ხშირად დისკუსიის ზოგიერთი მონაწილე იჭერს დომინანტურ პოზიციას და სხვებს აზრის გამოთქმის საშუალება აღარ ეძლევათ. ეს განსაკუთრებით მოქმედებს გაუბედავ მოსწავლეებზე. ამგვარი ვითარების თავიდან აცილება მასწავლებელს შეუძლია მონაწილეთა გამოსვლების რეგლამენტირებით. მაგალითად, აზრის გამოთქმისათვის ფიქსირებული დროის განსაზღვრა ან დამატებითი კომენტარის გაკეთებისათვის საშუალების მიცემა მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა ყველა მონაწილე გამოხატავს საკუთარ პოზიციას.

5.სადისკუსიო საკითხის სწორად შერჩევა. სადისკუსიოდ უნდა შეირჩეს ისეთი საკითხი, რომლის ირგვლივაც განსხვავებული თვალსაზრისები შეიძლება არსებობდეს ან დაისვას ისეთ პრობლემა, რომლის გადაჭრის ალტერნატიული გზები არსებობს. წინააღმდეგ შემთხვევაში დისკუსია შემეცნებით ინტერესს დაუკარგავს მოსწავლეებს.

დისკუსიის უმთავრესი ფუნქცია შემეცნებითი ინტერესის სტიმულირებაა. მაგრამ ამასთან ერთად მას აქვს სასწავლო, განმავითარებელი, აღმზრდელობითი და საკორექციო ფუნქციაც. ეს არის მართული შემეცნებითი კამათი, რომლის შედეგიც შეიძლება არ იყოს ამა თუ იმ თვალსაზრისის ჭეშმარიტებისა თუ სამართლიანობის დადგენა, მაგრამ თავად კამათი ყოველთვის ზრდის ინტერესს საკითხის, პრობლემის მიმართ, სადისკუსიო საკითხში უფრო კარგად გარკვევის სურვილს. დისკუსია მოსწავლეს ეხმარება ცოდნის განმტკიცებაში, სისტემატიზაციასა და ორგანიზებაში. მასწავლებელი, თავის მხრივ, იღებს სანდო ინფორმაციას იმის შესახებ, რამდენად საფუძვლიანია მოსწავლეთა ცოდნა საკითხის შესახებ, მას ეძლევა შესაძლებლობა დაუკვირდეს თითოეული მოსწავლის თავისებურებებს: აზროვნების წესს, ხასიათს, ტემპერამენტს, მეხსიერებას, ემოციების მართვის უნარს და სხვ.

როგორც ზემოთ ითქვა, დისკუსიის ბევრი სახეობა არსებობს. ამჯერად წარმოგიდგენთ რამდენიმე მათგანს:
როლური დისკუსია

იმის მიხედვით, რა მასალაა შერჩეული სადისკუსიოდ და რა მიზანს ვუსახავთ დისკუსიის მონაწილეებს, შეიძლება შემდეგი როლების შერჩევა და განაწილება:

·წამყვანი – ეკისრება დისკუსიის ორგანიზებისა და წარმართვის ფუნქცია. ის წინასწარ შეისწავლის აუდიტორიის ინტერესებსა და შესაძლებლობებს, განსაზღვრავს სადისკუსიო/პრობლემური საკითხის არეალს, რომ დისკუსიამ არ შეიცვალოს მიმართულება, აკონტროლებს მონაწილეთა მიერ დისკუსიის წესების დაცვას. ამასთან, ის ნეიტრალურია, არა აქვს უფლება, გამოხატოს საკუთარი პოზიცია რომელიმე თვალსაზრისის მხარდაჭერით.

·ოპონენტი – ეძებს მოსაზრებებში სუსტ წერილებს და სთავაზობს თანაკლასელებს რჩევებს.
·ლოგიკოსი – ავლენს მონაწილეთა მსჯელობებში წინააღმდეგობრიობებსა და ლოგიკურ შეცდომებს.
·ფსიქოლოგი – პასუხისმგებელია თბილი და კონსტრუქციული ურთიერთობების შენარჩუნებაზე.
·ექსპერტი – აფასებს დისკუსიის პროდუქტიულობას, თითოეული მონაწილის წვლილს დისკუსიაში.


აკვარიუმი

ეს მეთოდი შესაძლებელს ხდის მოსწავლეთა ჯგუფში წარიმართოს პროდუქტიული დისკუსია. კლასი იყოფა ორ ჯგუფად. ერთ ჯგუფს დამკვირვებლის ფუნქცია აქვს, მეორეს – მოქმედი ჯგუფისა. ჯგუფები არათანაბარი რიცხოვნებისაა. მცირერიცხოვანი ჯგუფი (6-8 მოსწავლე) განლაგდება წრიულად საკლასო ოთახის შუაგულში. თანაკლასელები მათ გარშემო წრიულად სხდებიან. შიდა წრეში მიმდინარეობს დისკუსია წინასწარ განსაზღვრულ საკითხზე. შიდა წრე შეიძლება იყოს დახურული ან ღია. ღია წრე გულისხმობს იმას, რომ დამკვირვებელ მოსწავლეებს შეუძლიათ დისკუსიაში ჩართვა, რისთვისაც შიდა წრეში თავისუფალი სკამია გამოყოფილი. მსურველი ჯდება ამ სკამზე, გამოთქვამს თავის მოსაზრებას და უბრუნდება კვლავ თავის ადგილს გარე წრეში, ანუ დამკვირვებლის პოზიციას.

გარე წრეს შეიძლება სხვადასხვა დავალება ჰქონდეს:

ა) თვალყური ადევნონ დისკუსიას, იფიქრონ თავიანთ არგუმენტებზე, რათა მოგვიანებით ისინი გააცნონ მთელ კლასს. ამ შემთხვევაში ორიენტაცია აღებულია დისკუსიის შინაარსზე. ასეთ შემთხვევაში მოსახერხებელია ღია ტიპის შიდა წრე.

ბ) დააკვირდნენ დისკუსიის მიმდინარეობისას მონაწილეთა მიერ დისკუსიების წესების დაცვას, სოციალურ ქცევებს, მონაწილეთა პოზიციების დამაჯერებლობას და ა.შ. ფოკუსშია საუბრის ხელოვნების აღზრდა. ამ მიზანს შეესაბამება დახურული შიდა წრე.

გარე წრისათვის მინიჭებული ფუნქციის მიხედვით განისაზღვრება დისკუსიის შემდეგ საერთო საკლასო განხილვის შინაარსი. პირველ შემთხვევაში (ა) დისკუსია გრძელდება, მეორეში (ბ) – ხდება დისკუსიის მიმდინარეობის ანალიზი და შეფასება.

სასურველია მორცხვი და გაუბედავი მოსწავლეების ჩაბმა თავდაპირველად დამკვირვებლის როლში. ისინი თანდათან, შეუმჩნევლად შეძლებენ თავიანთი წვლილის შეტანას დისკუსიაში. გარდა ამისა, შიდა წრის წევრების ქცევა გაუბედავი მოსწავლეებისათვის იქნება ერთგვარი ნიმუში.

ვიდეობლოგი

მასწავლებლის ბიბლიოთეკას ახალი წიგნი შეემატა- სტატიები განათლების საკითხებზე

ჟურნალ „მასწავლებლის“ თითოეული ნომრის მომზადებისას, ცხადია, ვფიქრობთ მასწავლებელზე და იმ საჭიროებებზე,რომელთა წინაშეც ის ახლა დგას. ვფიქრობთ მასწავლებელზე, რომელიც ჩვენგან დამოუკიდებლადაც ფიქრობს, როგორ მოემზადოს გაკვეთილისთვის, რა...