კვირა, ივნისი 15, 2025
15 ივნისი, კვირა, 2025

ზალიკო სულაკაური – როცა მასწავლებელი არ გიყვარს, ვერც მის საგანს სწავლობ

0

სტუმარი: ზალიკო სულაკაური

“გადავწყვიტე, ისეთი რამ არ გამეკეთებინა, რაც ბავშვობაში თავად არ მომწონდა – როგორ გვასწავლიდნენ, როგორგვექცეოდნენ… ბავშვს არ სჭირდება გაკვეთილზე, მით უფრო – ხატვის გაკვეთილზე, ტვინის გამოლაყება, მას სიყვარული და სითბო უნდა. როცა მასწავლებელი არ გიყვარს, ვერც მის საგანს სწავლობ”, – ამბობს ზალიკო სულაკაური, რომელსაც ჩემი თაობა კარიკატურისტად იცნობს, ჩემი შვილისა კი უწინარესად სამხატვრო სტუდიასა და ხატვის გაკვეთილებთან აკავშირებს.

ზალიკო მუდამ ხალისიან განწყობაზეა, სულერთია, გაკვეთილზე ხვდებით მას თუ მეგობართა წრეში, თუნდაც ორიოდ წუთით.

ზალიკოს როგორც პედაგოგის ხიბლი და წარმატების გასაღები ის არის, რომ მოსწავლეებს სრულ თავისუფლებას აძლევს – თუ იმ დღეს ხატვა არ უნდათ, შეუძლიათ, არ ხატონ, უბრალოდ, იფიქრონ, მაგრამ უმთავრეს პრინციპად მაინც წახალისება მიაჩნია, რაზეც აგებს კიდეც ურთიერთობას: “ვთქვათ, ანამ დახატა “გაზაფხული” და გამოუვიდა ძალიან კარგი. მოსწავლეებს ვეუბნებით, რომ ჩვენ ახლა ანას ნამუშევარს ტაში უნდა დავუკრათ, ნახატს კი გამოვფენთ. ანა ბედნიერია, სხვას კი, მის გვერდით, უჩნდება სურვილი, თავადაც დაიმსახუროს ტაში და მისი ნახატიც გამოიფინოს… მხატვრობა არ არის ინგლისურის სწავლა, სადაც ნაბიჯ-ნაბიჯ უნდა შეასრულო დავალებები; ხელოვნება უფრო თავისუფალია, მოსწავლეს ფიქრიც სჭირდება და კარგი განწყობაც”.

მოსწავლისთვის შენიშვნის მიცემა ის საკითხია, სადაც პედაგოგები ყველაზე ხშირად ცდებიან. “კარგია, მაგრამ მოდი, ასე გავასწოროთ”, – ეს მიაჩნია ზალიკო სულაკაურს შენიშვნის ყველაზე ოპტიმალურ ფორმად და დღემდე ვერ ივიწყებს, როგორ გადაუხაზა ნახატი ხატვის მასწავლებელმა მის ტყუპისცალს: “მასწავლებელი იმ დღეს გუნებაზე არ იყო და ჯავრი ზურიკოზე ამოიყარა. მეორე კლასში ვიყავით მაშინ. ნახევარი წელი აღარაფერი დაუხატავს. მე რომ არ ვყოლოდი გვერდით, ზურიკო დღეს მხატვარი არ იქნებოდა”.

– საინტერესოა, ზალიკო სულაკაურმა, კარიკატურისტმა და ქუჩის მხატვარმა, რატომ გადაწყვიტა პედაგოგობა.

– ამ იდეისკენ შვილმა მიბიძგა, რომელიც ხატვის სასწავლად ელენე ახვლედიანის სახელობის საბავშვო სტუდიაში დამყავდა. ერთ დღესაც ვიფიქრე, ბავშვის იქით ტარებას, ჩემთან იარონ ბავშვებმა-მეთქი… ხუთი მოსწავლით დავიწყე. დღეს ორასამდე მყავს და ჩემი უმთავრესი მიზანი ის კი არ არის, ყველა ვან გოგად გავზარდო, – ბავშვი რომ ფანქრის ხელში დაჭერას ისწავლის და საკუთარი განწყობისა თუ ფანტაზიის ქაღალდზე გადატანას შეძლებს, ის უკვე ბედნიერია. მთავარიც ხომ ეს არის. გარდა ამისა, ხატვა ხვეწს გემოვნებას, ესთეტიკას, გასწავლის ფიქრს… ზოგჯერ მოსწავლეებს ლექსს წავუკითხავ და ვეუბნები: “ეს ლექსი დამიხატეთ!” ამით მათ პოეზიასთანაც ვაახლოებ. ვასწავლი, რომ თუ ბევრ წიგნს წაიკითხავენ, აღარ გაუჩნდებათ შეკითხვა: “რა დავხატო, მასწ?”

თუ რომელიმეს შევატყვე, რომ ნიჭიერია, დიდი ხანია სწავლობს და სერიოზულად ეკიდება ხატვას, პერსონალურ გამოფენას ვუწყობ “ზალიკოს საბავშვო ცენტრში”, ვაძლევ სიგელს და სამხატვრო ინვენტარს. ეს ბავშვისთვის ნადვილი ზეიმია. საერთოდ, ბავშვებს სწავლასთან ერთად ზეიმებიც სჭირდებათ, ის ლექსი ხომ გახსოვთ: “სწავლობს გიგილა ტიტინა, მზემ შემოუჭვრიტინა: – გიგლა, გეყოფა სწავლა, ახლა კარგია გავლა”. ამ მიზნით შეიქმნა ბავშვთა გასართობი ცენტრიც, სადაც ბავშვებს საშუალება აქვთ, ბევრი რამ თამაშ-თამაშით ისწავლონ. ისეთი თამაშები გვაქვს, რომელიც ლოგიკაზე, ინტელექტზეა აგებული: განძის მოპოვება, კოდური სიტყვის გამოცნობა, – “ბოიარდის ციხესიმაგრე” ხომ გახსოვთ? – დაახლოებით ამ ტიპისა. ბოლოს, რასაკვირველია, ყველა მოგებულია და ბედნიერებისგან თვალები უბრწყინავთ.

– რაში დასდებდი ბრალს ახალ თაობას?

– ძველი წელთაღრიცხვის დროინდელი ჩანაწერები გავიხსენოთ – მამები მაშინაც უკმაყოფილონი იყვნენ შვილებით. ბრალს დავდებ კი არა, ხმამაღლა ვაცხადებ, რომ უნიჭიერესები არიან! თუმცა ჩემს სტუდიაში ყველანაირი ბავშვი მინახავს – უზრდელიც, გატუტუცებულიც, შტერიც და ჭკვიანიც. ერთ წელიწადში იმდენს აღწევენ, გაოცდები! მე მხოლოდ გზას ვაჩვენებ, დანარჩენს თვითონ აკეთებენ. მაგრამ მათ ის აკლიათ, რაც, საზოგადოდ, მთელ საქართველოს – წიგნიერება, მიუხედავად იმისა, რომ უამრავი კარგი წიგნი იბეჭდება როგორც დიდებისთვის, ისე ბავშვებისთვისაც. კიდევ ერთი – რასაც ბავშვებს ვსაყვედურობთ, ეს მშობლების მიერ დაშვებული შეცდომებია. მესმის, რომ ძალიან ძნელია პედაგოგობა, ძნელია შვილის სწორად აღზრდა. ჩემი ბიჭი არაფერს კითხულობს, გოგოს სულ წიგნი უჭირავს ხელში. ამას წინათ ეროვნულ ბიბლიოთეკაში მითხრეს, შენი შვილი იყო მოსულიო და ვიდრე ფოტო არ მაჩვენეს, არ დავიჯერე. რა გინდოდა-მეთქი, ვკითხე. ექვთიმე თაყაიშვილზე თემას ვწერო. სითბომ დამიარა გულში…

საზოგადოებას მოსდის შეცდომები აღზრდისას. ვფიქრობ, განათლებისა და კულტურის სამინისტროებმა სხვა მეთოდები უნდა შეიმუშაონ. ერთ მაგალითს მოვიყვან: ჩემს ბავშვობაში იმართებოდა მხატვართა საგაზაფხულო-საშემოდგომო გამოფენები, რომლებიც მხატვრების ერთგვარ სამუშაო ანგარიშს წარმოადგენდა; საზოგადოებას შეეძლო, თვალი მიედევნებინა სამხატვრო პროცესისთვის. რამდენი წელია, ასეთი გამოფენა აღარ გამართულა. აღარაფერს ვამბობ ანიმაციაზე. საქართველო მერვე ქვეყანა იყო, სადაც ეს დარგი განვითარდა. სად არის დღეს ანიმაცია?! ხელოვნება ერის სულიერი საზრდოა და ხელოვანს წახალისება უნდა, თორემ ახალ თაობას უნიჭობას ნამდვილად ვერ დავწამებთ.

– რა არის ის, რასაც მოსწავლე მასწავლებლისგან ელის? შენ რას ელოდი შენი პედაგოგებისგან?

– მოსამზადებელზე აკაკი თევზაძემ მასწავლა, როგორი დამოკიდებულება უნდა მქონდეს იმ სამყაროსადმი, რომელიც უნდა გადმოვიხატო: შიშველი ნატურა იქნება თუ ვაშლი, უნდა გიყვარდეს, გიჟდებოდე მასზე. თუ არ გიყვარს, ვერც დაწერ, ვერც დახატავ. ხმამაღლა ვამბობ: მთელ ჩვენს საზოგადოებაშია პედაგოგიური მიდგომის დეფიციტი. პედაგოგის საქმიანობა ურთულესია – შენთან სათუთი არსება მოდის და არაფერი უნდა შეგეშალოს! და იმასაც ხმამაღლა ვიტყვი, რომ ყველაზე დიდი ხელფასი პედაგოგს უნდა ჰქონდეს. სახელმწიფომ განსაკუთრებით დიდი რესურსი განათლების სფეროში უნდა ჩადოს, რომ, ერთი ანეკდოტისა არ იყოს, მათემატიკის მასწავლებელს დამატებით “კაფელშჩიკობა” არ სჭირდებოდეს. 200 და 300 ლარი კი არ უნდა ჰქონდეს პედაგოგს ხელფასი, არამედ ორი, სამი ათასი, რომ, დაბოღმილი, მოსწავლეებზე არ იყრიდეს ჯავრს.

სკოლაში ყველამ იცოდა, რომ სულაკაურები ხატავდნენ, ამიტომ სასწავლო დისციპლინებით დიდად არ გვტვირთავდნენ. პირველი გამოფენაც სკოლაში მოგვიწყვეს. ერთი ეგ იყო – სკოლის კედლის გაზეთს ხომ მაფორმებინებდნენ და ჟურნალ “ნიანგის” ბოლო გვერდზე რომ კარიკატურები იბეჭდებოდა, იმათაც მახატვინებდნენ გაზრდილი ფორმატით. ვის სჭირდებოდა ეს, ახლაც არ ვიცი, მაგრამ სწორედ მაშინ ჩაეყარა საფუძველი კარიკატურით ჩემს დაინტერესებას. ჯერ თანაკლასელებისა და მასწავლებლების კარიკატურებს ვხატავდი. ბიოლოგიას რევაზ მიშველაძის მეუღლე გვასწავლიდა და რომ საკლასო ოთახში რომ შემოდიოდა, დაფაზე რეზოს ვახვედრებდი ულვაშებით. ყველაზე ხშირად მაინც მათემატიკის მასწავლებელს ვხატავდი. მოხუცი ქალი იყო, მათემატიკას რომ შეგაძულებდა, ისეთი, სიამოვნებით ვხატავდი ხოლმე მის დიდ ცხვირს! სხვა მხრივ, მასწავლებელთა განსაკუთრებული ხსოვნა სკოლიდან არ წამომყოლია. კეთილად მახსოვს პიონერთა სასახლიდან ციალა კანდელაკი, თოიძის სასწავლებლიდან – ქართულის მასწავლებელი. ხატვა კი ლეონარდომ, რემბრანდტმა, ველასკესმა მასწავლეს. გრძელი თმა რომ მაქვს, ესეც რემბრანდტის მიბაძვითაა. მან დამანახვა შუქი, სითბო და სიყვარული.

– რა პერსპექტივა აქვს საქართველოში მხატვარ კარიკატურისტს?

– დღეს საქართველოში 5-6 კარიკატურისტია. ამ პროფესიაზე მოთხოვნა, ფაქტობრივად, არ არის. რომ დაინახავ, რომ არ სჭირდები არც ერთ გაზეთს, არ ერთ გამოცემას, – აღარც გააკეთებ ამ საქმეს. თუმცა კარიკატურის ხატვა ყველას არ შეუძლია, ისევე როგორც იუმორისტული მოთხრობის დაწერა და კომედიის გადაღება, საზოგადოდ, ადამიანის გაცინება. მალე მექნება გამოფენა, სადაც საზოგადოებას სულ სხვაგვარ ზალიკოს წარვუდგენ, მაგრამ კარიკატურა ჩემს საყვარელ ჟანრად რჩება. მაბედნიერებს ისიც, რომ ადამიანებს სიხარულს ვანიჭებ. ეს ძალიან რთული ჟანრია, მაგრამ ჩემია და ისიც, როგორც ხელოვნების ყველა სხვა მიმართულება, მუდმივ ძიებას, სწავლას მოითხოვს. რასაკვირველია, მოსწავლეებს კარიკატურის ხატვასაც ვასწავლი.

P.S.შეიძლება ითქვას, რომ პედაგოგობა სულაკაურთა საგვარეულო ტრადიციაა. ზალიკო სულაკაურის მამა, ვალერიან სულაკაური, ცნობილი დრამატურგი, წლების განმავლობაში ასწავლიდა ქართულ ენასა და ლიტერატურას, დედა ფიზიკის მასწავლებელი იყო. უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ სკოლაში მათემატიკის მასწავლებლად მუშაობდა ბაკურ სულაკაურიც, რომელმაც შემდეგ საკუთარი სკოლაც დააარსა. პედაგოგიურ მოღვაწეობას ეწევა ზალიკოს ტყუპისცალიც, მხატვარი ზურა სულაკაური, რომელიც, ძმის შეფასებით, მასწავლებლადაა დაბადებული. “მე მაინც არ მიმაჩნია თავი კარგ პედაგოგად. აი, ჩემი ძმა რომ ახსნას იწყებს, ის უნდა ნახოთ! ისე უყვართ ბავშვებს, ჭკუას კარგავენ”, – ზალიკო სულაკაური მუდამ გულწრფელია.

ამოცანები ბიოლოგიაში

0

ავტორი: მარინა სეხნიაშვილი

მესამე ტიპის ამოცანები აფასებს, რამდენად შეისწავლა მოსწავლემ უჯრედში გენეტიკური ნაკრების ცვლილება მიტოზისა და მეიოზის დროს; და რამდენად შეუძლია მიტოზისა და მეიოზის შედარება.

ძირითადი ინფორმაცია:

  • მიტოზურად შეიძლება გაიყოს როგორც დიპლოიდური, ისე ჰაპლოიდური უჯრედები.
  • მიტოზური გაყოფით ერთი საწყისი დედისეული უჯრედიდან ორი შვილეული უჯრედი მიიღება.
  • მიტოზური გაყოფის შედეგად მიღებულ უჯრედებს ისეთივე ქრომოსომული ნაკრები აქვთ, როგორიც დედისეულ უჯრედს ჰქონდა.
  • მიტოზისა ინტერფაზის ბოლოს თითოეული ქრომოსომა შეიცავს დნმ-ის ორ მოლეკულას, ანუ ორ ქრომატიდს.
  • მიტოზის ანაფაზაში ერთმანეთს სცილდება ქრომატიდები, რომლებიც დამოუკიდებელ ქრომოსომებად გარდაიქმნება.
  • მიტოზური გაყოფის შედეგად მიღებული შვილეული უჯრედები შეიცავენ ქრომოსომების იგივე ნაკრებს, რასაც დედისეული უჯრედი.
  • მეიოზური გაყოფა დამახასიათებელია მხოლოდ დიპლოიდური უჯრედებისათვის.
  • პირველი მეიოზური გაყოფის ანაფაზაში ერთმანეთს სცილდება ორქრომატიდიანი ჰომოლოგიური ქრომოსომები.
  • ქრომოსომების რიცხვის რედუქცია (განახევრება) ხდება პირველი მეიოზური გაყოფის შედეგად.
  • მეორე მეიოზური გაყოფის ანაფაზაში ერთმანეთს სცილდება ქრომატიდები.
  • ერთი უჯრედის მეიოზური გაყოფის შედეგად საბოლოოდ მიიღება 4 ჰაპლოდური უჯრედი.
  1. ამოცანები ამოწმებს, რამდენად იცის მოსწავლემ უჯრედის სასიცოცხლო ციკლისა და მიტოზის სხვადასხვა ფაზაში მიმდინარე პროცესები.

ამოცანა 1: მიტოზის პროფაზაში რამდენ ქრომატიდს შეიცავს თითოეული ქრომოსომა? დაასაბუთეთ პასუხი.

ამოხსნა: თითოეული ქრომოსომა შეიცავს ორ ქრომატიდს, რადგან ინტერფაზაში ხდება დნმ-ის რეპლიკაცია.

ამოცანა 2: რას უდრის უჯრედული ციკლის პოსტსინთეზურ(G2) ფაზაში ქრომოსომათა(n) და ქრომატიდების(c) რაოდენობა? ახსენით პასუხი.

ამოხსნა: უჯრედული ციკლის პოსტსინთეზურ(G2) ფაზაში ქრომოსომათა(n) და ქრომატიდების(c) რაოდენობა არის 2n4c. ინტერფაზის S სინთეზის ფაზაში ხდება დნმ-ის გაორმაგება, ე.ი. ყოველი ქრომოსომა პოსტსინთეზურ ფაზაში იქნება გაორმაგებული, თუ საუბარია დიპლოიდური უჯრედის მიტოზზე. თუ ხდება ჰაპლოიდური უჯრედის მიტოზური გაყოფა, მაშინ ქრომოსომებისა და ქრომატიდების რაოდენობა იქნება: n2c. ე.ი. ინტერფაზის სინთეზის ფაზის შემდეგ თითოეული ქრომოსომა დნმ-ის 2 მოლეკულისგან, ანუ 2 ქრომატიდისგან შედგება. ეს იმას ნიშნავს, რომ ქრომატიდების რაოდენობა ქრომოსომების რიცხვზე 2-ჯერ მეტია (2n4c დიპლოიდური უჯრედებისთვის და n2c ჰაპლოიდური უჯრედებისთვის).

ამოცანა 3: რას უდრის უჯრედული ციკლის პრესინთეზურ(G1) ფაზაში ქრომოსომათა(n) და ქრომატიდების(c) რაოდენობა? ახსენით პასუხი.

ამოხსნა: უჯრედული ციკლის პრესინთეზურ(G1) ფაზაში ქრომოსომათა(n) და ქრომატიდების(c) რაოდენობა იქნება 2n2c, რადგან G1 ფაზაში არ ხდება დნმ-ის რეპლიკაცია. ამ ეტაპზე თითოეული ქრომოსომა ერთი დნმ-ის მოლეკულისგან, ანუ ერთი ქრომატიდისგან შედგება. ამიტომ უჯრედში ქრომოსომებისა და ქრომატიდების რიცხვი ერთნაირია(2n2c).

ამოცანა 4: მიტოზის ტელოფაზის ბოლოს რამდენი ქრომატიდი იქნება თითოეულ ქრომოსომაში? ახსენით პასუხი.

ამოხსნა: მიტოზის ტელოფაზის ბოლოს თითოეულ ქრომოსომაში იქნება ერთი ქრომატიდი, რადგან მიტოზის ანაფაზაში ერთმანეთს სცილდება ქრომატიდები, რომლებიც დამოუკიდებელ ქრომოსომებად გარდაიქმნება: 2n2c.

ამოცანა 5: ცხოველის უჯრედში ქრომოსომების დიპლოიდური ნაკრები არის 34. განსაზღვრეთ დნმ-ის მოლეკულების რაოდენობა მიტოზის წინ და მიტოზის შემდეგ. დაასაბუთეთ თქვენი პასუხი.

ამოხსნა: ამოცანის პირობის თანახმად, 2n = 34. გენეტიკური ნაკრები (n-ქრომოსომების რიცხვი, c-დნმ-ის, ანუ ქრომატიდების რაოდენობა). ვიცით, რომ:

  • მიტოზის წინ 2n4c, ანუ ქრომატიდების რაოდენობა ქრომოსომების რიცხვზე 2-ჯერ მეტია. ამიტომ ამ უჯრედში იქნება 68 მოლეკულა დნმ;
  • მიტოზის შემდეგ 2n2c, ანუ ქრომოსომებისა და ქრომატიდების რიცხვი ერთნაირია. ამიტომ ამ უჯრედში იქნება 34 მოლეკულა დნმ.
  1. ამოცანები ამოწმებს, რამდენად იცის მოსწავლემ მიტოზის ბიოლოგიური როლი:

ამოცანა 1: რამდენი ქრომოსომაა ადამიანის ჩანასახის ბლასტომერში? პასუხი დაასაბუთეთ.

ამოხსნა: ადამიანის ჩანასახის ბლასტომერში იქნება 46 ქრომოსომა, რადგან ადამიანისთვის 2n=46 და ჩანასახი ვითარდება დიპლოიდური ზიგოტის მიტოზური გაყოფის შედეგად.

ამოცანა 2: შიმპანზეს სომატურ უჯრედებში 48 ქრომოსომაა. რამდენი ქრომოსომაა შიმპანზეს ჩანასახის ექტოდერმის უჯრედებში? პასუხი დაასაბუთეთ.

ამოხსნა:შიმპანზეს ჩანასახის ექტოდერმის უჯრედებში იქნება 48 ქრომოსომა, რადგან ამდენივეა ზიგოტაში და ჩანასახი ვითარდება ზიგოტის მიტოზური გაყოფით.

III. ამოცანები ამოწმებს, რამდენად იცის მოსწავლემ მეიოზის პროცესი და მის სხვადასხვა ფაზაში როგორ იცვლება უჯრედის გენეტიკური ნაკრები.

ამოცანა 1: ცხოველის უჯრედში ქრომოსომების დიპლოიდური ნაკრები არის 34. განსაზღვრეთ დნმ-ის მოლეკულების რაოდენობა პირველი და მეორე მეიოზური გაყოფის შემდეგ. თქვენი პასუხი დაასაბუთეთ.

ამოხსნა: ამოცანის პირობის თანახმად, 2n = 34. გენეტიკური ნაკრები(n-ქრომოსომების რიცხვი, c-დნმ-ის, ანუ ქრომატიდების რაოდენობა):

  • რადგან პირველი მეიოზური გაყოფის ანაფაზაში ერთმანეთს სცილდება თითოეული ჰომოლოგიური წყვილის ორ-ქრომატიდიანი ქრომოსომები, ხდება ქრომოსომების რიცხვის განახევრება-რედუქცია, ამიტომ პირველი მეიოზური გაყოფის შემდეგ მიღებულ თითოეულ უჯრედში იქნება n2c, ამიტომ ამ უჯრედში იქნება 34 მოლეკულა დნმ;
  • მეორე მეიოზური გაყოფის ანაფაზაში ერთმანეთს სცილდება ქრომატიდები, შედეგად მიღებულ თითოეულ უჯრედში იქნება nc, ამიტომ ამ უჯრედში იქნება 17 მოლეკულა დნმ.

ამოცანა 2: დავუშვათ, დედისეული უჯრედიდან მეიოზის გზით მიღებული თითოეული უჯრედი შეიცავს 2 ქრომოსომას. რამდენი ქრომოსომა და დნმ-ის რამდენი მოლეკულა აქვს ტელოფაზაI -ის შემდეგ მიღებულ უჯრედებს? ახსენით თქვენი პასუხი.

ამოხსნა: ტელოფაზაI -ის შემდეგ მიღებულ უჯრედებს ექნებათ თითო ქრომოსომა და დნმ-ის 2 მოლეკულა,რადგან პირველი მეიოზური გაყოფის ანაფაზაში ერთმანეთს სცილდება თითოეული ჰომოლოგიური წყვილის ორ-ქრომატიდიანი ქრომოსომები.

ამოცანა 3: წინასასქესო უჯრედში არის 8 ქრომოსომა. რამდენი ქრომოსომა და რამდენი დნმ-ის მოლეკულა-ქრომატიდი იქნება II მეიოზური გაყოფის შედეგად მიღებულ უჯრედებში? ახსენით თქვენი პასუხი.

ამოხსნა: II მეიოზური გაყოფის შედეგად მიღებულ თითოეულ უჯრედში იქნება 4 ქრომოსომა და 4 დნმ-ის მოლეკულა, ანუ 4 ქრომატიდი, რადგან პირველი მეიოზური გაყოფის დროს მოხდა ქრომოსომების რიცხვის განახევრება, ხოლო მეორე მეიოზური გაყოფის ანაფაზაში ერთმანეთს სცილდება ქრომატიდები, შედეგად მიიღებულ თითოეულ უჯრედში ყოველი ქრომოსომა ერთ ქრომატიდს შეიცავს.

მეოთხე ტიპის ამოცანები ამოწმებს, რამდენად იცის მოსწავლემ ფოტოსინთეზის ფაზები, რამდენად შეუძლია სქემის სახით ფოტოსინთეზის საწყისი და საბოლოო პროდუქტების წარმოდგენა.

ძირითადი ინფორმაცია:

  • გამოყოფენ ფოტოსინთეზის ორ ფაზას: სინათლისა და სიბნელის ფაზა.
  • სინათლის ფაზაში ხდება წყლის ფოტოლიზი: H2O = 2H+ +2e + 1/2O2
  • სინათლის ფაზის პროდუქტებია: O2, H და ატფ.
  • სიბნელის ფაზაში ხდება გლუკოზის სინთეზისინათლის ფაზაში სინთეზირებული ატფ-ის ხარჯზე: 6CO2+ 24H = C6H12O6 + 6H2O.
  • ფოტოსინთეზის ჯამური ტოლობაა: 6CO2 + 6H2O = C6H12O6 + 6O2

I.ცნობილია ფოტოსინთეზის პროცესში მიღებული გლუკოზის მოლეკულების რაოდენობა და უნდა განისაღვროს ამ პროცესში მონაწილე CO2 -ის მოლეკულების რაოდენობა.

ამოცანა : CO2-ისრამდენმა მოლეკულამ უნდა მიიღოს მონაწილეობა ფოტოსინთეზის პროცესში, რომ წამოიქმნას 12 მოლეკულა გლუკოზა?

ამოხსნა:დავწეროთ ფოტოსინთეზის ჯამური ტოლობა – 6CO2 + 6H2O = C6H12O6 + 6O2 შევადგინოთ პროპორცია: თუ ერთი მოლეკულა გლუკოზა მიიღება 6CO2-ის მონაწილეობით, მაშინ 12 მოლეკულა გლუკოზის წარმოსაქმნელად საჭირო იქნება: 12 x 6 = 72 მოლეკულა CO2.

  1. ცნობილია ფოტოსინთეზის პროცესში დახარჯული CO2 -ის მოლეკულების რაოდენობა და უნდა განისაზღვროს მიღებული გლუკოზის მოლეკულების რაოდენობა.

ამოცანა:ფოტოსინთეზში დაიხარჯა CO2-ის 42 მოლეკულა. რამდენი მოლეკულა გლუკოზა წარმოიქმნება ამ შემთხვევაში:

ამოხსნა:დავწეროთ ფოტოსინთეზის ჯამური ტოლობა – 6CO2 + 6H2O = C6H12O6 + 6O2 შევადგინოთ პროპორცია: თუ 6 მოლეკულა CO2-ის მონაწილეობით მიიღება 1 მოლეკულა გლუკოზა, მაშინ 42 მოლეკულა CO2-ის მონაწილეობით მიიღება: 42/6=7 მოლეკულა გლუკოზა.

III. ცნობილია ფოტოსინთეზის პროცესში მიღებული გლუკოზის მოლეკულების რაოდენობა და უნდა განისაზღვროს ამ პროცესში გამოყოფილი O2-ის მოლეკულების რაოდენობა.

ამოცანა: ფოტოსინთეზის პროცესში რამდენი მოლეკულა O2 გამოიყოფა, თუ ცნობილია, რომ დასინთეზდა 15 მოლეკულა გლუკოზა.

ამოხსნა:დავწეროთ ფოტოსინთეზის ჯამური ტოლობა – 6CO2 + 6H2O = C6H12O6 + 6O2 შევადგინოთ პროპორცია: თუ ერთი მოლეკულა გლუკოზის სინთეზის დროს გამოიყოფა 6 მოლეკულა O2, მაშინ 15 მოლეკულა გლუკოზის სინთეზის დროს გამოიყოფა: 15 x 6 = 90 მოლეკულა O2.

  1. ცნობილია სიბნელის ფაზაში მონაწილე H-ის ატომების რაოდენობა და უნდა განისაზღვროს სინთეზირებული გლუკოზის მოლეკულების რაოდენობა.

ამოცანა:სიბნელის ფაზაში მონაწილეობდა წყალბადის 48 ატომი. რამდენი მოლეკულა გლუკოზა სინთეზდება ამ დროს?

ამოხსნა: დავწეროთ სიბნელის ფაზის ქიმიური ტოლობა – 6CO2+ 24H = C6H12O6 +6H2O შევადგინოთ პროპორცია: თუ 24 წყალბადის ატომის მონაწილეობით მიიღება 1 მოლეკულა გლუკოზა, მაშინ 48 ატომი წყალბადის ატომის მონაწილეობით სინთეზდება: 48/24=2 მოლეკულა გლუკოზა.

  1. ცნობილია სინათლის ფაზაში ფოტოლიზის შედეგად წარმოქმნილი ელექტრონების რაოდენობა, უნდა განისაზღვროს, წყლის რამდენმა მოლეკულამ განიცადა ამ შემთხვევაში ფოტოლიზი.

ამოცანა:სინათლის ფაზაში წყლის ფოტოლიზის შედეგად წარმოიქმნა 8 ელექტრონი. განსაზღვრეთ წყლის რამდენმა მოლეკულამ განიცადა ფოტოლიზი.

ამოხსნა: დავწეროთ სინათლის ფაზაში წყლის ფოტოლიზის ტოლობა – H2O = 2H+ +2e+ 1/2O2 შევადგინოთ პროპორცია: თუ 2 ელექტრონი გამოთავისუფლდება 1 მოლეკულა H2O -ის ფოტოლიზის შედეგად, მაშინ 8 ელექტრონი გამოთავისუფლდება: 8/2=4 მოლეკულა H2O -ის ფოტოლიზის შედეგად.

მეოთხე ტიპის ამოცანები ამოწმებს, რამდენად იცის მოსწავლემ ენერგეტიკული ცვლის ეტაპები, რამდენად შეუძლია სუნთქვის პროცესის წარმოსახვა ქიმიური რეაქციების სახით.

ძირითადი ინფორმაცია:

  • ენერგეტიკული ცვლის ეტაპებია: მოსამზადებელი, უჟანგბადო და ჟანგბადიანი.
  • გლიკოლიზის (გლუკოზის უჟანგბადო დაშლა) პროდუქტები (პიროყურძნის მჟავა, წყალბადის ატომები და ატფ) და ქიმიური ტოლობა:

C6H12O6 +2ადფ + 2H3PO4 = 2C3H4O3 + 4H +2ატფ.

  • ანაერობული სუნთქვა – სპირტული დუღილის ქიმიური ტოლობა:

C6H12O6+2ადფ + 2H3PO4 = 2C2H5OH + 2CO2+2ატფ + 2H2O

  • ანაერობული სუნთქვა – რძემჟავადუღილის ქიმიური ტოლობა:

C6H12O6+2ადფ + 2H3PO4 = 2C3H6O3 + 2ატფ + 2H2O

  • აერობული სუნთქვის დროს სინთეზდება 36 მოლეკულა ატფ.
  • გლიკოლიზისა და აერობული სუნთქვის ჯამური ტოლობაა:

C6H12O6+ 6O2 + 38ადფ + 38H3PO4 = 6CO2 + 44H2O + 38ატფ

ამოცანა 1: დისიმილაციის – ენერგეტიკული ცვლის პროცესში მონაწილეობს 10 მოლეკულა გლუკოზა. განსაზღვრეთ ატფ-ის მოლეკულების რაოდენობა ა) გლიკოლიზის შემდეგ, ბ) აერობული ეტაპის შემდეგ და გ) დისიმილაციის ჯამური შედეგის გათვალისწინებით.

ამოხსნა: დავწეროთ გლიკოლიზის ქიმიური რეაქციის ტოლობა: C6H12O6= 2 C3H4O3 (პიროყურძნის მჟავა) +4H + 2ატფ. ა) რადგანაც ერთი მოლეკულა გლუკოზისგან გლიკოლიზის პროცესში სინთეზირდება 2 მოლეკულა ატფ, 10 მოლეკულა გლუკოზისგან სინთეზირდება 20 მოლეკულა ატფ. ბ) 1 მოლეკულა გლუკოზისგან ენერგეტიკული ცვლის აერობულ ეტაპზე წარმოიქმნება 36 მოლეკულა ატფ, შესაბამისად, 10 მოლეკულა გლუკოზისგან 360 მოლეკულა ატფ წარმოიქმნება. გ) დისიმილაციის ჯამური ეფექტი/შედეგი იქნება 20ატფ + 360ატფ = 380ატფ.

ამოცანა 2: აერობულ ეტაპზე მონაწილეობს 6 მოლეკულა პიროყურძნის მჟავა. განსაზღვრეთ ატფ-ის რაოდენობა ენერგეტიკული ცვლის აერობული ეტაპის შემდეგ, დისიმილაციის ჯამური ეფექტი და გლუკოზის მოლეკულების რაოდენობა, რომელიც ამ შემთხვევაში მონაწილეობს დისიმილაციის პროცესში.

ამოხსნა: კრებსის ციკლში მონაწილეობს 6 მოლეკულა პიროყურძნის მჟავა, შესაბამისად, დაიშალა 3 მოლეკულა გლუკოზა. 3 მოლეკულა გლუკოზის გლიკოლიზის შედეგად წარმოიქმნება 6 მოლეკულა ატფ, ხოლო აერობული ეტაპის შემდეგ 108 მოლეკულა ატფ (36 x 3), დისიმილაციის ჯამური ეფექტი არის 114 მოლეკულა ატფ.

ამოცანა 3: ადამიანის კუნთებში დისიმილაციის პროცესში დაიშალა 7 მოლეკულა გლუკოზა, რომლიდანაც სრულ დაშლას დაექვემდებარა მხოლოდ 2 მოლეკულა. განსაზღვრეთ: ა) რამდენი მოლეკულა რძემჟავა წარმოიქმნება ამ დროს? ბ) სულ რამდენი მოლეკულა ატფ სინთეზდება 7 მოლეკულა გლუკოზის დაშლის დროს? გ) რამდენი CO2 გამოიყოფა? დ) რამდენი მოლეკულა ჟანგბადი დაიხარჯება გლუკოზის სრულ დაჟანგვაზე?

ამოხსნა: ამოცანის პირობიდან გამომდინარე, 7 მოლეკულა გლუკოზიდან 2 მოლეკულა დაიჟანგა სრულად, 5 მოლეკულა კი დაექვემდებარა რძემჟავადუღილის პროცესს. გავიხსენოთ რძემჟავა დუღილის ქიმიური ტოლობა: C6H12O6+2ადფ + 2H3PO4 = 2C3H6O3(რძემჟავა) + 2ატფ + 2H2O

შევადგინოთ 5 მოლეკულა გლუკოზის რძემჟავური დუღილის ქიმიური ტოლობა: 5C6H12O6+ 5 x 2ადფ + 5 x 2H3PO4 = 5 x 2C3H6O3 + 5 x 2ატფ + 5 x 2H2O

გავიხსენოთ გლუკოზის სრული დაშლის ჯამური ტოლობა:

C6H12O6+ 6O2 + 38ადფ + 38H3PO4 = 6CO2 + 44H2O + 38ატფ

შევადგინოთ 2 მოლეკულა გლუკოზის სრული დაშლის ქიმიური ტოლობა:

2C6H12O6+ 2 x 6O2 + 2 x 38ადფ + 2 x 38H3PO4 =2 x 6CO2 + 2 x 44H2O + 2 x 38ატფ

როგორც ქიმიური ტოლობებიდან ჩანს:

ა) 5 მოლეკულა გლუკოზის არასრული დაჟანგვის შედეგად წარმოიქმნება 10 მოლეკულა რძემჟავა.

ბ) 5 მოლეკულა გლუკოზის არასრული დაჟანგვის ანუ რძემჟავადუღილის პროცესში 10 მოლეკულა ატფ სინთეზდება, 2 მოლეკულა გლუკოზის სრული დაჟანგვის დროს კი – 76 მოლეკულა. ე.ი. 7 მოლეკულა გლუკოზის დაშლის შედეგად სულ სინთეზირდება 86 მოლეკულა ატფ.

გ) 2 მოლეკულა გლუკოზის სრული დაჟანგვის შედეგად გამოიყოფა 12 მოლეკულა CO2.

დ) 2 მოლეკულა გლუკოზის სრული დაჟანგვაზე დაიხარჯება 12 მოლეკულა O2.

გზად

0
Bochum Schauspielhaus-კენ მივდივართ. „DÄUMELINCHEN” უნდა ვნახოთ, საბავშვო მუსიკალური სპექტაკლი ცეროდენა, მაგრამ უზარმაზარგულიანი გოგოს შესახებ, ყვავილისგან რომ გაჩნდა. მიუხედავად იმისა, რომ ხუთს ახლახან გადასცდა, ბნელა. ე. ი. ზამთარია, რომელიც აქ კიდევ უფრო გრძელია, ვიდრე საქართველოში. ნილსი შვიდი წლისაა, მანქანებით გატაცებულს სპეციალურად შევურჩიე ცოტათი ფემინური სიუჟეტი, მაინტერესებს, როგორ გალღვება მეტალი. შვიდი წლის ნილსის მამა ჩემი მეგობარია და მამამისივით დიდი, მწვანე და წყლიანი თვალები აქვს.

 

ფეხით მივდივართ. ზამთრის ჰაერი, რა თქმა უნდა, გამჭვირვალე და სუფთაა. მინდა, ნილსი გრძნობდეს, რომ ზამთრის ჰაერი გამჭვირვალე და სუფთაა. ამიტომაც ვართ ერთად. ამიტომაც წამოვედით. ამიტომაც მინდა, დავმეგობრდეთ. იმიტომაც, რომ მამამისის თვალები აქვს და მამამისმა კი შესანიშნავად იცის, როგორი გამჭვირვალე და სუფთაა ზამთრის ჰაერი.

გზად იმაზეც მეფიქრება, რომ მოსაწყენად სტერეოტიპული ვარ, აი, ისეთი, რომელიც ვერაფრით დაუშვებს, მანქანებზე შეყვარებულ შვიდი წლის ბიჭებს, მეტალის გარდა, სხვა ნამდვილი რამეებიც აინტერესებდეთ. კაცმა რომ თქვას, კიდევ ერთი ტრაგედია ისაა, რომ ეს „მეტალი” არანამდვილი რამე მგონია. ამიტომაც ვართ ერთად, – კარგი იქნება, თუ გადამარწმუნებს. ისე კი, ისეთი ბიჭია, ფრთხილად უნდა ვიყო: ბევრი რამე გაეგება, სრულყოფილი პასუხებია საჭირო.

ათას რამეზე ვფიქრობ. ამ თხელი ბიჭის როგორ მეშინია- მეთქი. ან მამამისი, ეს ჩემი ამხელა მეგობარი რამ გააბრიყვა, ნილსი რამ დაარქმევინა, მარვინი უნდა დაერქმია ან იულიანი, ნილსი ისეთი სახელია, მკვირცხლი, სულ მოქმედებას, სულ სიმამაცეს, დაუსრულებელ ოინებსა და გადატყავებულ მუხლებს მოითხოვს- მეთქი. ეს კი მოდის ჩემ გვერდით, დინჯი და განსწავლული, ერთი ოინის ჩადენასაც ვერ შეჰკადრებ.

ბავშვების დამეგობრებაზე რთული საქმე ამქვეყნად არ მოიპოვება. და არც მათზე ნამდვილი მეგობრები არსებობენ. მაგრამ ასე ადვილად არ დაგიმეგობრდებიან, ასე ადვილად არ შეგიყვარებენ, ჯერ მათი ნდობა უნდა მოიპოვო და მსხვერპლიც გაიღო. ბავშვი მეგობრები მხოლოდ ყველაზე კარგ და კეთილ ადამიანებს ჰყავთ,- ნამდვილ მეგობრობას ვგულისხმობ. ის არ ითვლება, ბავშვმა თუ უბრალოდ თავი გაგიყადრა.

ელაპარაკე იმაზე, რაც ნამდვილად გაინტერესებს, – საკუთარ თავს შევახსენე და დავიწყე. დამეგობრება ასე დაიწყო. ისე, რომ სულმოუთქმელად არ მომიყოლია ჩემი და მამამისის ამბები. საკუთარი ამბებით დავიწყეთ, მაგალითად, იმით, თუ როგორი შემზარავია ღამით ჯუნგლები.

დასავლეთ გერმანიის ეს პატარა, ლამაზი, მოწესრიგებული და საახალწლოდ მორთულ-მოკაზმული ქალაქი ამაზონის გაუვალ ჯუნგლებად ისე სწრაფად ვაქციეთ, თითქოს ყავის აპარატიდან პატარა, პლასტმასის ერთჯერად ჭიქაში „მოკას” ვასხამდით. ასე გადავწყვიტეთ: თეატრამდე გზა ჯუნგლებზე გადის, თეატრი კი ერთადერთი უსაფრთხო, მშვიდი და მყუდრო ადგილია. იქ მშიერი აფთრები ბოლთას არ სცემენ და არც მგლების შემზარავი ყმუილი ისმის. არც უზარმაზარი ანაკონდა მოსრიალებს ჩვენს გადასაყლაპავად და არც ტარანტულებს ვუყურებთ თვალებში.

გავიქცეოდით, ამოვეფარებოდით რომელიმე მაღალ ხეს. მერე ფრთხილად გავყოფდით თავს, მივიხედ-მოვიხედავდით და მეორე ხისკენ გავრბოდით. გულის ხეთქვით. კანკალით. გადარჩენის იმედით. პირზე ხელებაფარებულები. ვაითუ, შეშინებულებს ჩვენი შიში წამოგვცდენოდა. ვაითუ, ამ შიშს რომელიმე გააფთრებული მხეცი გამოჰყოლოდა.

ასე ვიარეთ. თეატრშიც მალულად შევიძურწეთ. სამშვიდობოს გასულებმა ჩვენი ჭრელი ზურგჩანთები ფეხებთან დავყარეთ და ჭუჭყიანი ბათინკები შევითვალიერეთ: მთელი ამაზონის ტალახი შემოგვიყოლებია. არა უშავს, ეს ჭუჭყი ჩვენს სიმამაცეზე მეტყველებს და გვახსენებს, რომ ცოტათი გმირები ვართ. წარმოდგენის დაწყებამდე რამდენიმე წუთია დარჩენილი და მე კიდევ იმაზე მეფიქრება – რა მაგარია, გყავდეს ნამდვილი მეგობარი, აი, ისეთი რომელთან ერთადაც ამაზონია გაქვს გამოვლილი.

მეტყველების განვითარებისთვის გამიზნული აქტივობები უცხოური ენის სწავლებისას

0
ცნობილია, რომ მოსწავლეებს უჭირთ უცხო ენაზე მეტყველება. ხშირად შევხვედრივარ კოლეგებს, რომლებიც ამბობენ: „ჩემი მოსწავლეები კარგად წერენ და კითხულობენ, მაგრამ მეტყველება უჭირთ”. უცხო ენაზე მეტყველების უნარის გამომუშავება ადრეული ასაკიდანვე იწყება – პირველი კლასიდან, ზოგჯერ – საბავშვო ბაღიდანაც კი. უცხო ენის მასწავლებლები ხშირად კარგავენ დროს კითხვის სწავლებაზე. პრაქტიკამ აჩვენა, რომ უმჯობესია, პირველი კლასი მეტყველებისა და მოსმენის უნარის განვითარებას დაეთმოს. ქვემოთ გაგიზიარებთ ჩემს პრაქტიკულ გამოცდილებას და მეტყველების უნარის განვითარებაზე ორიენტირებულ აქტივობებზე დავსვამ აქცენტს.

 

მაგილითი 1. მოსწავლეებს ვაძლევ რამდენიმე მარტივ ლექსიკურ ერთეულს და მათგან ფრაზების შედგენას ვთხოვ. მაგალითად, an apple, a bag, a cat, it’s, not, my და ა.შ. ამ სიტყვებისგან უამრავი მარტივი ფრაზისა თუ წინადადების აგება შეიძლება. ხშირად ეს მიდგომა აქტუალურია უცხო ენის შესწავლის პირველ წლებში.

მაგალითი 2. მეტყველების უნარის განვითარებისთვის საინტერესო აქტივობაა დიალოგის გათამაშება, როლური თამაშები. მოსწავლეებს ვაძლევ პატარ–პატარა დიალოგებს, რომლებიც ნაცნობ ლექსიკურ ერთეულებს შეიცავს, ვუნაწილებ როლებს და დიალოგის გაცოცხლებას ვთხოვ. დიალოგისა თუ როლური თამაშის არჩევისას, უმჯობესია, ყურადღება მათ შინაარსსა და ავთენტურობაზე გავამახვილოთ. რაც უფრო საინტერესო და ავთენტურია მასალა, მით უფრო სახალისო და საინტერესოა მათი სწავლა და შემდეგ წარმოდგენა.

მაგალითი 3. სახალისო აქტივობა, რომელიც მოსწავლეებისთვის მეტყველების უნარის განვითარებაში დაგვეხმარება, არის „დაკარგული სიტყვები”. დავყოთ მოსწავლეები წყვილებად და მივცეთ ერთი და იგივე ტექსტი, სადაც სიტყვები სხვადასხვა ადგილას იქნება გამოტოვებული, ანუ ერთ ჯგუფს ექნება ის მონაკვეთი, რომელიც მეორის ტექსტში გამოტოვებულია და ა.შ. მოსწავლეებმა უნდა მოახერხონ კითხვების დასმით გამოტოვებული ადგილების აღდგენა. აქტივობა საკმაოდ სახალისო და შედეგიანია. თავდაპირველად შეიძლება მარტივი სიტყვების გამოტოვება, მომდევნო ეტაპზე სასურველია მათი გართულება.

მაგალითი 4. ერთ-ერთი აქტივობა, რომლითაც შეიძლება მოსწავლეებს მეტყველების უნარის განვითარებაში დავეხმაროთ ან სუსტებს ვუბიძგოთ მეტყველებისკენ, არის „გამომიცანი” („Guess me”). მასწავლებელი დაფაზე წერს რამდენიმე საკითხს. მოსწავლეებმა უნდა დასვან კითხვები მანამდე, სანამ არ გამოიცნობენ ინფორმაციას პედაგოგის შესახებ. მაგალითად:

My favourite country is

My hobby is

Food I don’t like

My star sign

My favourite book

კითხვები პირდაპირ პასუხზე არ უნდა იყოს ორიენტირებული (ამაზე წინასწარ უნდა შევუთანხმდეთ მოსწავლეებს). ისინი ისეთნაირად უნდა დაისვას, რომ მოსწავლეები ლოგიკურად მივიდნენ სწორ პასუხამდე. მაგალითად: Is your favourite country located in Europe? – Yes. Is it in the south? – No. Is it in the north? – Yes. Is its capital Stockholm? –Yes. Is it Sweden? – Yes. აქტივობა საკმაოდ სახალისოა, ყველა მოსწავლე თანაბრადაა ჩართული მასში და, რაც მთავარია, ვიღებთ სასურველ შედეგს – მოსწავლეები ივითარებენ მეტყველებას. მოცემული ნიმუში შეგვიძლია შევცვალოთ ნებისმიერი სხვა წინადადებით – შედეგი ყველა შემთხვევაში ერთი და იგივეა. აქტივობა ისე იტაცებს ჯგუფს, რომ შედარებით სუსტ მოსწავლეებსაც კი უჩნდებათ კითხვების დასმის და საგაკვეთილო პროცესში მონაწილეობის სურვილი.

მაგალითი 5. კიდევ ერთი საინტერესო აქტივობაა „აბსურდის ფილოსოფია”. მასწავლებელი დაფაზე ხატავს ხეს და რაოდენიმე ტოტს. მერე სთხოვს მოსწავლეებს, დაასახელონ ნებისმიერი მეტყველების ნაწილი ისე, რომ ჯერ არ ხსნის თამაშის არსს. მოსწავლეების მიერ ნათქვამ სიტყვებს ის ტოტებზე განალაგებს და სთხოვს მათ, შეადგინონ მათგან ტექსტი. მოსწავლეებს არ აქვთ უფლება, გამოტოვონ სიტყვა ან შეცვალონ მათი თანმიმდევრობა. მაგალითად, საწყის ეტაპზე შეიძლება როგორც სიტყვების რაოდენობის, ასევე ტოტების შემცირება. პირველ ცდაზე შეიძლება სიტყვის გამოტოვების ნება დავრთოთ. მომდევნო ცდაზე სასურველია, გავამკაცროთ წესები.

მაგალითი 6 – სიტყვების ახსნა. ერთ-ერთ მოსწავლეს ვთხოვოთ დაფასთან გამოსვლა, მივცეთ რაიმე სიტყვა (სასურველია, ის ეწეროს ლამაზად გაფორმებულ და ფერად flashcard–ზე) და ვთხოვოთ, აუხსნას კლასს მისი მნიშვნელობა. ყოველი სასურველი პასუხი წავახალისოთ, რათა მოსწავლეები აქტიურად ჩაერთონ სასწავლო პროცესში. ლამაზად დაწერილი სიგელი ან თუნდაც სიტყვიერი წახალისება ნამდვილად აამაღლებს მოსწავლეთა მოტივაციას.

ეს და უამრავი სხვა აქტივობა, მათი დაგეგმვა და განხორციელება, უდავოდ დაგვეხმარება, პირველივე კლასებიდან გამოვუმუშაოთ და შემდეგ გავუღრმაოთ მოსწავლეებს მეტყველების უნარ-ჩვევა. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ენობრივი უნარ-ჩვევები მოიცავს ოთხ კომპეტენციას: წერას, კითხვას, მოსმენასა და მეტყველებას. ერთ-ერთის უგულებელყოფა მიგვიყვანს იმ შედეგამდე, რასაც დღეს უჩივიან პედაგოგები – მოსწავლეებს გაუჭირდებათ მეტყველება.

დავით ახვლედიანი

პროგრამის „ასწავლე საქართველოსთვის” კონსულტანტ–მასწავლებელი

ტოლერანტობა და პირველი რესპუბლიკა

0

ერთი თვის წინ საქართველოს ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო და ღირსეული მოქალაქის, მექა ხანგოშვილის წყალობით თელავის სახელმწიფო უნივერსიტეტში აღმოვჩნდი. უნივერსიტეტის საკონფერენციო დარბაზში თავი მოეყარათ ქალაქის მიმდებარედ მცხოვრებ ვაინახ, აზერბაიჯანელ, სომეხ და ქართველ მოსწავლეებსა თუ სტუდენტებს. ჩვენ მათთან ერთად საქართველოში სხვადასხვა ეთნოსის მშვიდობიანი თანაცხოვრების შესახებ უნდა გვესაუბრა.

ჩვენს საზოგადოებაში ტოლერანტობისა და ერთა შორის სოლიდარობის საკითხებზე კამათის დროს ხშირად შორეულ წარსულში გადაიჭრებიან ხოლმე და მსჯელობას შუა საუკუნეების დროინდელ პრეცედენტებზე იწყებენ. ისტორიული მაგალითების მოხმობით ცდილობენ დაგვიმტკიცონ, რომ საქართველო, ტრადიციისამებრ, მთელ მსოფლიოში ყველაზე კეთილგანწყობილი ქვეყანაა ეროვნულ უმცირესობათა მიმართ. არსებობენ ისეთი ჯგუფებიც, რომლებიც არაფერს ზოგავენ საპირისპირო საწინააღმდეგო პოზიციის დასაცავად. მეორე უკიდურესობის წარმომადგენლები საქართველოს მოსახლეობის უმრავლესობაში მხოლოდ მცირერიცხოვანი ხალხების მჩაგვრელებს ხედავენ. ისინი მიგვითითებენ საერთაშორისო გამოცდილებაზე და ჩვენი მატიანედან ცნობების მოხმობას უსარგებლო გარჯად მიიჩნევენ. დანამდვილებით ვიცი, რომ ერთმანეთთან მწვავედ დაპირისპირებული ორივე მხარე ცდება. ვერ გეტყვით, ვის მხარესაა ჭეშმარიტება. მხოლოდ ის შემიძლია, საქართველოს პირველ რესპუბლიკაში მიმდინარე მოვლენები შეგახსენოთ.

საქართველოს დემოკრატიულმა რესპუბლიკამ ეროვნული და რელიგიური უმცირესობების მიმართ თავისი პოზიცია 1921 წლის 21 თებერვალს მიღებული კონსტიტუციით გამოხატა. სამწუხაროდ, ამ უნიკალური დოკუმენტის რამდენიმე მნიშვნელოვანი თავი მხოლოდ ისტორიკოსების, იურისტებისა და პოლიტიკის მეცნიერების წარმომადგენელთა ვიწრო წრისთვის არის საყურადღებო. წესითა და რიგით, ძველ დოკუმენტებში მოკირკიტე მკვლევრებთან ერთად აღნიშნული თემით სამოქალაქო განათლების მასწავლებლებიც უნდა იყვნენ დაინტერესებულნი.

რომელ განსაკუთრებულ დებულებებს მოიცავდა 1921 წელს დამტკიცებული ძირითადი კანონი?

საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის უმაღლეს საკანონმდებლო აქტში ეწერა, რომ ეროვნულ უმცირესობათა თავისუფალი სოციალურ-ეკონომიკური და კულტურული განვითარება სახელმწიფოს უპირობო მოვალეობა გახლდათ. ამავე დოკუმენტში გაწერილი იყო ისიც, როგორ უნდა შეესრულებინა ხელისუფლებას დასახელებული მოვალეობა.

უპირველეს ყოვლისა, რესპუბლიკა იღებდა ეროვნულ უმცირესობათათვის სკოლების დაფუძნების პასუხისმგებლობას. მაშინ საქართველოში მიაჩნდათ, რომ ნებისმიერ ბავშვს პირველადი განათლება მშობლიურ კულტურულ სივრცეში, მშობლიურ ენაზე სახელმწიფოს ხელშეწყობით უნდა მიეღო. ამასთანავე, რეგიონებში, სადაც მოსახლეობის 20%-ზე მეტი სახელმწიფო ენაზე ვერ ლაპარაკობდა, უმცირესობაში აღმოჩენილი ნებისმიერი ჯგუფის მოთხოვნით, საზოგადოებრივ დაწესებულებებში საქმის წარმოება ქართულთან ერთად სხვა ენაზეც გახლდათ შესაძლებელი. საქართველოს სახელმწიფოს დამფუძნებლები უფრო შორსაც წავიდნენ. მათ პარლამენტში ქართულის არმცოდნე წევრებს დროებით მშობლიურ ენაზე გამოსვლის ნებაც დართეს. გარდა ამისა, ყველა ეთნიკურ და რელიგიურ ჯგუფს სათემო კავშირის, წარმომადგენლობითი საზოგადოებრივი ორგანიზაციის ჩამოყალიბების პრეროგატივაც გადაეცა. მათ შეეძლოთ, ერთად ლეგალურად ემსჯელათ საკუთარ პოლიტიკურ თუ სხვა ტიპის საჭიროებებზე, გამოეცათ ჟურნალები და გაზეთები, დაეარსებინათ თეატრები და სხვა ამ ტიპის უწყებები.

თანმიმდევრული გახლდათ პირველი რესპუბლიკის რელიგიური პოლიტიკაც. ახალგათავისუფლებული ქვეყნის ლიდერები სახელმწიფოსა და ეკლესიის უერთიერთგამიჯვნის ტენდენციას ემხრობოდნენ. რაც მთავარია, ამბობდნენ, რომ რომელიმე რელიგიური ჯგუფისთვის უპირატესობის მინიჭება პოლიტიკოსთა საქმე არ იყო. მაშინდელ საქართველოში ქრისტიანობის უპირატესობას მოქალაქეთა უმრავლესობის რწმენა და ისტორია განსაზღვრავდა და არა სახელმწიფო რეგულაცია.

ამის შედეგად საქართველოს დემოკრატიულმა რესპუბლიკამ სამოქალაქო ინტეგრაციისა და პოლიტიკური მონაწილეობის მაღალ მაჩვენებელს მიაღწია. ხელისუფლებამ ყველა მოწინააღმდეგეს, თავდასხმის მოსურნე და ჩასაფრებულ ყველა იმპერიას წაართვა მჩაგვრელის იარლიყის მიწებების შესაძლებლობა. ყველაზე დიდი მიღწევა კი ის გახლდათ, რომ გარიყული ჯგუფების წარმომადგენლებიც კი ინტერესდებოდნენ ქვეყანაში მიმდინარე მოვლენებით და საზოგადოებრივ პროცესებში აქტიურად ჩართვას ცდილობდნენ. ისინი საკუთარ თავს საერთო სახელმწიფოს ნაწილად მოიაზრებდნენ.

აღნიშნული დამოკიდებულების ეფექტიანობაზე მეტყველებს საყოველთაო კენჭისყრის შედეგად არჩეული პირველი ქართული საკანონმდებლო ორგანოს, დამფუძნებელი კრების, შემადგენლობაც. დამფუძნებელი კრებაში მაშინდელ საქართველოში მცხოვრები ყველა თემის წარმომადგენლები ირიცხებოდნენ, თანაც ისინი სიმბოლური ფუნქციის შემსრულებელი მეორეხარისხოვანი დეპუტატები არ ყოფილან. ზოგი მათგანი აღმოსავლეთის ფრონტზე მიმდინარე საომარ მოქმედებებში ახერხებდა გადამწყვეტი როლის შესრულებას, ზოგი საფინანსო-საბიუჯეტო საკითხების გარკვევაში ეხმარებოდა პარლამენტში მოხვედრილ მუშათა კონტინგენტს, ზოგი კი შრომის კომიტეტში მიიჩნეოდა აღიარებულ ლიდერად. მეტსაც გეტყვით – სომხურ პარტია „დაშნაკციუტუნს” საქართველოს პარლამენტში  ცალკე ფრაქციაც კი ჰქონდა.

ნუ შეშფოთდებით – ყოველივე ამას საქართველოს სახელმწიფოსთვის ზიანი არ მოუტანია. ვფიქრობ, ჩვენს ქვეყანაში წარსულის დემოკრატიული გამოცდილების გახსენების დრო დადგა. შეზღუდვა, ჩაგვრა, შევიწროება ნებისმიერ ეთნოსს უმრავლესობაში მყოფი ერისადმი მტრულად განაწყობს. ინტეგრაცია მხოლოდ დემოკრატიული უფლებების საყოველთაო გადანაწილების საფუძველზე მიიღწევა. ჩვენ ეს ერთხელ უკვე მოვახერხეთ, მიღწევა კი იმპერიამ წაგვართვა და არა რომელიმე ჩვენთან მცხოვრებმა თემმა.

დამხმარე სახელმძღვანელო სკოლის დირექტორებისთვის

0

მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ეროვნული ცენტრის მიერ მომზადდა დამხმარე სახელმძღვანელო სკოლის დირექტორებისთვის. სახელმძღვანელო მოიცავს სკოლის დირექტორის სტანდარტით გათვალისწინებულ საკითხებსა თუ კომპეტენციებს და წარმოადგენს სტანდარტის გზამკვლევს.

სახელმძღვანელო დაეხმარება სკოლის დირექტორებს სკოლის ეფექტურად მართვასა თუ სერტიფიცირებისთვის მზადებაში. თითოეული თავის ბოლოს წარმოდგენილი სიტუაციური მაგალითები ხელს შეუწყობს წიგნში განხილული საკითხების პრაქტიკაში დანერგვასა და განხორციელებას.
direqtoris_saxelmzgvanelo

მწერლის შურისძიება

0

ავტორი: მაია ჯალიაშვილი

მხატვრული ლიტერატურა მრავალ საიდუმლოს ინახავს, მათ შორის, იმგვარსაც, როდესაც პერსონაჟებისა და მოთხრობილი ამბების გზით მწერალი შურს იძიებს იმ ადამიანებზე, რომელთაც რაიმე სახის ტანჯვა და ტკივილი მიაყენეს, დაამცირეს და შეურაცხყვეს. ეს შურისძიება თეთრი ფურცლების განზომილებაში უსისხლო და უმტკივნეულოა, თუმცა ავტორს ეხმარება ვენდეტაზე მტანჯველი ფიქრის ბორკილებისგან გათავისუფლებაში. მკითხველთა თაობები ჩხრეკენ და ეძიებენ ამა თუ იმ მწერლის შემოქმედებით იმპულსებს, ბიოგრაფიის დეტალებს აანალიზებენ, ავტორის ცნობიერსა თუ ქვეცნობიერს უკირკიტებენ და ამ გზით ცდილობენ მისი ჩანაფიქრის გაშიფვრას, თუმცა ბევრი რამ მაინც დაფარული რჩება. მკითხველს ისღა რჩება, მოთმინებით დაელოდოს იღბლიან „გამომცნობელს”, თუმცა ისიც უნდა ითქვას, რომ ამგვარი საიდუმლოებები არ აბრკოლებენ მხატვრული ტექსტის აღქმასა და გააზრებას, უბრალოდ, ცნობისმოყვარე მკითხველს უნდა, რომ ყველაფერი იცოდეს, მწერლის ხელნაწერებში ჩაკარგულ დაფარულ მნიშვნელობებს მოაქვთ სულ სხვაგვარი განცდა. როგორც სახარება ამბობს, არა არს დაფარული, რომელი არა გამოჩნდეს. მწერლებსაც დროდადრო შეიპყრობთ ხოლმე საკუთარი „ცოდვების” გამხელის სურვილი, მართალია, ისინი თავიანთ ნაკლს და ხინჯს პერსონაჟთა დაშიფრულ სახეებს აფარებენ, მაგრამ ხანდახან იმ საიდუმლოსაც უმხელენ ხოლმე მკითხველებს, თუ რა იყო ამა თუ იმ პასაჟისა თუ პერსონაჟის შექმნის იმპულსი.
მსოფლიო ლიტერატურაში არაერთი პერსონაჟია, რომელთა პროტოტიპების შესახებ თვითონ ავტორებმა დაგვიტოვეს ინფორმაცია. ზოგის შთაგონების წყარო კი მკითხველთა ინტერპრეტაციების საგანი გახდა.

ორჰან ფამუქი თავის წიგნში „სხვა ფერები” ერთ პატარა თავს სწორედ ამ თემას უძღვნის. ამ თავს „ლიტერატურული მართლმსაჯულება” ჰქვია. მწერალი იხსენებს ბავშვობაში ერთმა თანატოლმა ბიჭმა ჰასანმა როგორ ესროლა შურდულით ქვა და თვალთან გაარტყა. ფამუქი გაიზარდა და დაავიწყდა, როგორც იტყვიან, მაგრამ ასე არ მოხდა. ჰასანმა მის წიგნებში ამოყვინთა და ბოროტების განსახიერებად იქცა. მისი რომანების უმრავლეს ბოროტ პერსონაჟებს ჰასანი ჰქვიათ. მოსწავლეობისას ერთი მოძველბიჭო თანაკლასელი ჰყოლია, რომელიც დასვენებაზე ჩაგრავდა და აწვალებდა. იმ ბიჭი მსუქანი იყო და ამის გამო მუდამ ოფლიანობდა. წლების მერე, როცა მწერალმა უარყოფითი გმირები შექმნა, ეს ოფლიანობა დამღასავით გადასცა.

ფამუქი იგონებს, როგორ არ უყვარდა, როდესაც დედას ხორცის საყიდლად მიჰყვებოდა, რადგან საოცრად ეშინოდა ყასბებისა, რომლებიც დასისხლიანებული ხელებითა და დანებით სულ რაღაცას ატყავებდნენ, ჭრიდნენ და ანაკუწებდენ. მათზეც იძია შური: „ჩემს ნაწარმოებებში ყასბები უკანონოდ ხოცავენ ცხოველებს და სისხლიან, შავ-ბნელ საქმეებში მონაწილეობენ”.

მწერალი ამგვარ შურისძიებას „უმანკო სამართლიანობას” უწოდებს. მკითხველმა ამ აღიარების შემდეგ უკვე იცის, თუ რატომ ხშირად არიან მის რომანებში უარყოფითი პიროვნებები ბანკირები, მასწავლებლები, ჯარისკაცები და უფროსი ძმები. ასე გარდაისახნენ ჯალათებად, ერთი შეხედვით, უპრეტენზიო დალაქები, რომლებიც პატარა ორჰანს უსულგულოდ ჭრიდენ თმას.

ცხენები კი განსაკუთრებით უყვარდა ყოველთვის, ამიტომაც მის ნაწარმოებებში ისინი „საუკეთესო როლებს” ასრულებენ. ისინი „მგრძნობიარენი, ფაქიზები, სევდიანები, სპეტაკები, და, ხშირ შემთხვევაში, ბოროტების მსხვერპლნი არიან”.

„ბოროტებას მე მარტო ვებრძვი და ამას ძალიან ჩემეულად ვაკეთებ, ისე, რომ მკითხველი ვერც კი ამჩნევს და ამგვარ შურისძიებას ლამაზად მიიჩნევს! _ წერს იგი. მისი აზრით, ლიტერატურული სამართლიანობა თავის მწვერვალს საბავშვო წიგნების დასასრულსა და სათავგადასავლო კომიქსებში აღწევს, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც გმირი ბოროტებას ამარცხებს და შემდეგ სიტყვებს წარმოთქვამს: „ეს დარტყმა ამისთვის და ამისთვის… ეს კი ამისათვისო”. მწერალი მკითხველს ამასაც გაუმხელს: „მე, როგორც რომანისტი, ერთ ასეთ ხერხს ვიყენებ: მანამ ვწერ ბოროტი ჰასანის ან ყასბის მიერ ჩადენილი ყოველი საზიზღარი საციელის შესახებ, სანამ მათ პანიკა არ მოიცავთ, ხელიდან დანას არ გააგდებენ და ატირებულები მაღაზიის დალაგებას არ დაიწყებენ. „გემუდარები, ძმაო, ასე მკაცრად ნუ მექცევი. მე ცოლ-შვილის პატრონი ვარ!”.

თუმცა მწერალმა იცის, რომ შურისძიება შურისძიებას ბადებს. მის ნაწარმოებებში ავებად არიან გამოყვანილი ძაღლები, რომლებიც რატომღაც მას მთელი ცხოვრება დევნიან. რომანებშიც ასე დახატა, ისინი მწერალთა სულიერად ახლოს მყოფ გმირებს ყოველ კუთხე-კუნჭულში უსაფრდებიან და შიშის ზარს სცემენ. ძაღლებმაც თავისებურად იძიეს შური, თითქოს მისტიკურად იგრძნეს მწერლის შურისძიების შესახებ: „ორი წლის წინ რვა თუ ცხრა ძაღლმა „მაჩქა-პარკის” კუთხეში მიმიწყვდია და თავს დამესხა. გეგონებოდათ, ჩემი წიგნები წაკითხული ჰქონდათ და იცოდნენ, რომ ლიტერატურული სამართლიანობის სახელით მათ დასჯას ვითხოვდი, რადგან ისინი ხროვად დაეხეტებიან ყველგან, განსაკუთრებით სტამბოლის ქუჩებში”.

მწერალი გარდა ამ სამაგიერო შურისძიებისა, სხვა რამეზეც ამახვილებს ყურადღებას. მისი აზრით, ლიტერატურული მართლმსაჯულება სხვა საფრთხესაც შეიცავს, თუ თავის ნებაზე მიუშვი, შეიძლება არა მხოლოდ წიგნი, ნაშრომი, არამედ, თავად ცხოვრებაც კი დაგინგრიოთ: „შურისძიება ლამაზადაც შეიძლება. ამგვარმა შურისძიებამ შეიძლება მხოლოდ გაალამაზოს თქვენი წიგნი, მაგრამ არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ სადღაც ახლოს ყოველთვის ჩასაფრებულები არიან ძაღლები, რომლებმაც ხელოვანი ნებისმიერ წუთს შეიძლება მიიმწყვდიონ კუთხეში და თავიანთი ბასრი კბილები ჩაასონ”.

ფამუქი ფიქრობს, რომ სწორედაც მკითხველი უბიძგებს მწერალს შურისძიებისკენ. მას სურს ცხოვრებისეული უსამართლობა მხატვრულმა სიტყვამ გადალახოს და დაძლიოს: „ისინი ელიან, რომ ხელოვანი ყოველთვის შურს იძიებს ბოროტებაზე”.

სწავლება და შეფასება

0

scavleba_shefaseba

სასწავლო და პროფესიული გარემო

0

sascavlo_garemo

პროფესია მასწავლებელი

0

ვიდეობლოგი

მასწავლებლის ბიბლიოთეკას ახალი წიგნი შეემატა- სტატიები განათლების საკითხებზე

ჟურნალ „მასწავლებლის“ თითოეული ნომრის მომზადებისას, ცხადია, ვფიქრობთ მასწავლებელზე და იმ საჭიროებებზე,რომელთა წინაშეც ის ახლა დგას. ვფიქრობთ მასწავლებელზე, რომელიც ჩვენგან დამოუკიდებლადაც ფიქრობს, როგორ მოემზადოს გაკვეთილისთვის, რა...