ყველას გამოგვივლია ბავშვობისა და მოზარდობის მძიმე წლები, როცა წარმოდგენა არ გვქონდა, როგორი იყო სამყარო, რას გვიმზადებდა მომავალი, სად ვიპოვიდით სიმშვიდეს

„მე ყველა ერთნაირად მიყვარხართ“, „მე არ გამოგარჩევთ“, „ყველა ერთი ხართ ჩემთვის“, – ეს ის ფრაზებია, რომლებსაც ძალიან ხშირად იყენებდნენ მასწავლებლები

ნახევარი წლის წინ ჩემს ხუთი წლის ძმისშვილს მამა გარდაეცვალა და ერთ-ერთი პირველი საგანგაშო კითხვა, რომელიც იმ კრიტიკულ დღეებში დაისვა, იყო,

ყველა ადამიანს ცხოვრებაში ერთხელ მაინც დაუსვამს საკუთარი თავისთვის კითხვა, რას შეცვლიდა, წარსულში დაბრუნება რომ შეეძლოს. ერთხელ მაინც უფიქრია, რას გამოასწორებდა,