სამშაბათი, აპრილი 29, 2025
29 აპრილი, სამშაბათი, 2025

რატომ ვერ ვწერთ?

0

დღევანდელი პოსტის თემაზე საკმაო ხანს ვფიქრობდი. არ მსურდა, არაარგუმენტირებულად მესაუბრა, თუ რატომ უჭირთ ქართული სკოლებისა და უმაღლეს სასწავლებლების დამთავრებულთა დიდ უმრავლესობას წერა, თუნდაც მარტივი განცხადების დაწერაც კი. რომ არაფერი ვთქვათ არგუმენტირებულად საკუთარი მოსაზრებების წერილობითი ფორმით გადმოცემაზე. მით უფრო იმ ფონზე როდესაც ამ კუთხით არც ერთ კვლევის შედეგებს არ გავცნობივარ. მომიწევს პირად გამოცდილებას დავეყრდნო და გავიხსენო იმ ლექტორთა საუბრები ვინც უნივერსიტეტში სხვადასხვა საგნების სახით აკადემიურ წერას მასწავლიდნენ. ჩემი მიზანი მხოლოდ საკუთარი მცირე გამოცდილების გაზიარებაა. ჩავთვალოთ ერთი ჭირვეული მოსწავლის ნაამბობია, რომელსაც სკოლაში საზეპიროების დაზუთხვა და ტექსტის მოკლე შინაარსის თხრობა უწევდა ხოლმე.

ყველაზე რთული სწორედ ის დავალებაა რომელსაც სწორი ფორმით არ გაწვდიან, მარტივი სიტყვებით არ გიხსნიან , თუ რა მოგეთხოვება და როგორ უნდა გაართვა თავი . პირველი ასეთი დავალება მესამე კლასში მივიღე . როდესაც მასწავლებელმა გაკვეთილის თხრობით მოყოლა დაგვავალა. სიტყვა თხრობითის ლინგვისტური მნიშვნელობა კი, ამ ასაკში არ მესმოდა. ამიტომ ჩავთვალე , რომ თუ აქამდე გაკვეთილს კითხვით გვაძლევდნენ, “თხრობითი” უფრო აღმატებული ფორმა უნდა ყოფილიყო და ამჯერად კარგად კითხვით მცოდნოდა . მახსოვს წამზომიც კი დავიდე წინ, ვცდილობდი რაც შეიძლება სწრაფად წამეკითხა ტექსტი, რომ მეორე დღეს პირველი ნიშანი მიმეღო. დღემდე არ დამვიწყებია უხერხულობის ის განცდა, როდესაც აღმოვაჩინე რომ ჩემი წინა დღის შრომა უშედეგო აღმოჩნდა. თხრობითი , სწრაფად კითხვით ნასწავლს არ ნიშნავდა.

სწორედ ასევე მოხდა მეხუთე კლასში, თემის დაწერა დამავალეს. იაკობ გოგებაშვილის “იავნანამ რა ჰქმნა”-ს მიხედვით. დავალება ამჯერადაც რთული მომეჩვენა, ტექსტი მოცულობითი იყო, მე კი მხოლოდ ერთ გვერდიანი თემა უნდა დამეწერა. ეს ყველაფერი კი ცურვის იმ მეთოდით სწავლას გავს როდესაც წყალში გაგდებენ და ცურვა ინსტინქტების მეშვეობით უნდა შეძლო. განათლება კი ყველაზე ნაკლებად სწორედ ინსტინქტებს უნდა ეყრდნობოდეს, მასწავლებელი უნდა ცდილობდეს მოსწავლეს სწორედ ის გზები და ხერხები ასწავლოს, თუ როგორ ხდება სწორად დასწავლა. რომ შემდგომში ტექსტის გააზრება შეძლონ და არგუმენტირებულად მსჯელობა ისწავლონ მის გარშემო.

სკოლას კი სამწუხაროდ მსგავსი ცოდნა არ მოუცია, იშვიათი გამონაკლისების გარდა. ახლა რომ ვუყურებ საკმაოდ უცნაურ მეთოდით მეჩვენება, ის ხერხები რის მიხედვითაც სასკოლო თემებს ვწერდი . კერძოდ მასწავლებლის მიერ წინასწარ მოცემული სათაურის გარშემო, ტექსტის მოკლე შინაარსი უნდა მომეთხრო (ალბათ ესეც თავისებური ხელობაა, გრძელი სიტყვის მოკლედ თქმის), კარგი შეფასებისთვის ე.წ საზეპიროებიც უნდა დამერთო . რომელსაც ასევე ხშირ შემთხვევაში თავად მასწავლებელი არჩევდა. გრამატიკული შეცდომების გასწორების შემდეგ კი საზეპიროებთან ერთად საკუთარი ნაწერიც უნდა დამეზუთხა . არასოდეს არ მესმოდა, რატომ ითვლებოდა “შპარგალკად” ის ქაღალდი, სადაც ჩემს მიერ დაწერილი თემა მეწერა, რომელიც მასწავლებელს ერთხელ უკვე წაკითხული ქონდა. საკონტროლო წერა, ნუთუ მხოლოდ გრამატიკულ შეცდომების გასწორებით შემოიფარგლებოდა. და არა ტექსტის ჩემს მიერ გააზრებით და ნაწარმოებში მოცემულ პრობლემებზე მსჯელობით. ცუდი იქნება, ეს პრობლემა ძირეულად თუ არ შეიცვლება სკოლებში. არ უნდა ჩავახშოთ მოსწავლეებში ნაწარმოების შესახებ მსჯელობის უნარი. ყურადღებას არ უნდა ვაქცევთ ტექსტის ზედმიწევნით ცოდნას, არამედ მოსწავლის მსჯელობას და თავისუფალ ინტერპრეტაციას ნაწარმოებში წამოჭრილი პრობლემების შესახებ, ერთმანეთის მოსმენის კულტურას და განსხვავებული აზრის მიღების უნარს. იქნებ, ბევრი იმ პრობლემის მთავარი მიზეზი, რაც ჩვენს დღევანდელ საზოგადოებას აწუხებს, ისიც იყოს, რომ “თხა და გიგო” არ გავარჩიეთ დაწყებით კლასებში, არ ვიმსჯელეთ თუნდაც, მარტივი სიტყვებით და მხოლოდ მასწავლებლის მოსაზრებებს ვუსმენდით.

ნახშირბადის ალოტროპები

0

ნახშირბადი პერიოდული სისტემის მე–2
პერიოდის მე–4 ჯგუფის ელემენტია. სხვა ელემენტებისაგან გამოირჩევა იმით, რომ ყველაზე
მეტი ალოტროპიული სახეცვლილება გააჩნია, რომლებიც თვისებებით ერთმანეთისაგან რადიკალურად
განსხვავდება. იგი შეიძლება იძლეოდეს ყველაზე რბილ და ყველაზე მაგარ მასალას, იყოს
გაუმჭვირვალე და გამჭვირვალე, გააჩნდეს აბრაზიული და საცხის თვისება, იყოს იაფი და
ერთ–ერთი ყველაზე ძვირი პროდუქტი. ალოტროპიული
სახეცვლილებები შედგება ამორფული: – ნახშირი (მური), ნანოქაფი და
კრისტალური – ალმასი, ლონდსდეილიტი, ფულერენი, გრაფენი, ნანომილაკები და ცერაფიტი
– ალოტროპებისაგან.

C–ის ალოტროპების კლასიფიცირებას
ახდენენ ატომებს შორის ქიმიური ბმის ტიპების მიხედვით. ესენია:

SP3 ფორმები – ალმასი
(კუბური), ლონსდეილიტი (ჰექსაგონალური ალმასი)

SP2 ფორმები – გრაფიტი,
გრაფენი, ფულერენი, ნანომილაკები, ნანობოჭკოები, ასტრალენები, მინანახშირბადი.

SP – ფორმები – კარბინი
(α – და β – კარბინი)

შერეული SP3 / SP2ფორმებს იძლევა:

ამორფული ნახშირბადი

ნახშირბადოვანი ნანოკვირტები. ნახშირბადის
ნანოქაფი.

კიდევ ერთი –– ფორმაა ნახშირბადი
C2 . ჩვენი მიზანია განვიხილოთ ნახშირბადის ის ალოტროპიული ფორმები, რომლებიც
სასწავლო ლიტერატურაში ნაკლებად ან საერთოდ არ არის განხილული.

ლონსდეილიტი

ლონსდეილიტის
ელემენტარული უჯრედი.

ლონსდეილიტი ანუ ჰექსაგონალური
ალმასი
P63/MMC – ნახშირბადის ერთ–ერთი ალოტროპიული სახეცვლილებაა.
პირველი პუბლიკაცია მის შესახებ 1967 წელს გამოჩნდა. იმავდროულად იგი აღმოჩენილ იქნა
ბუნებაში მეტეორიტულ კრატერში. ამერიკელი და ჩინელი მეცნიერების მიერ დადგენილია, რომ
სადღეისოდ სპეციალურად დამუშავებული ლონსდეილიტი ბუნებაში ყველაზე მტკიცე მასალას წარმოადგენს,
რომელიც ალმასს სიმტკიცით 58%–ით აღემატება.

აღნაგობა

ლონსდეილიტის ფენების
წყობა

ალმასს და ლონსდეილიტს 109028I 16II ტოლი ერთნაირი
სავალენტო კუთხეები აქვს. ბმის სიგრძე 0,1545 ნმ–ია, ხოლო კოორდინაციული რიცხვი – 4. ალმასის ელემენტარული უჯრედი ნახშირბადის
8 ატომს შეიცავს, ლონსდეილიტის კი – ოთხს.

ალმასის და ლონსდეილიტის კრისტალური
მესრები ერთმანეთისაგან შეფუთვის წესით განსხვავდება. ლონსდეილიტისათვის დამახასიათებელია
ორშრიანი შეფუთვა (…
ABAB…) ტიპით, სადაც ყოველი მომდევნო ტეტრაედრული ფენა
600–ით არის შებრუნებული წინა ფენის მიმართ. ალმასს სამფენოვანი შეფუთვა
აქვს. (…
ABCABC…), რომელშიც ყველა ფენა ერთნაირი კოორდინაციული ტეტრაედრისაგან
შედგება. ამით ალმასი ძალიან წააგავს, α – გრაფიტს, ოღონდ ალმასის სიბრტყე უფრო „გოფრირებულია”.

ალმასის ფენების
წყობა

ლონსდეილიტი მეტალოიდების ქიმიურ
კლასს მიეკუთვნება, ქიმიური ფორმულაა C, სიმკვრივე – 3,51 გ/სმ3, არ არის
რადიოაქტიური. ლონსდეილიტი – გამჭირვალეა,
გარდატეხის კოეფიციენტი იცვლება 2,40 – 2,41 დიაპაზონში.

თვისებები

ლონსდეილიტი ყველაზე მტკიცე ნივთიერებაა,
რომლის სიხისტე 58%–ით აღემატება ალმასის სიხისტეს. (ლონსდეილიტი უძლებს
152 გიგაპასკალ დატვირთვას, მაშინ როცა ალმასი – მხოლოდ 97 გიგაპასკალს). ამის
მიუხედავად, ლონსდეილიტს მიღების სირთულის გამო პრაქტიკული გამოყენება არ გააჩნია.

მიღება

მეცნიერები ვარაუდობენ, რომ ლონსდეილიტი
წარმოიქმნება მეტეორიტის დედამიწასთან შეხების მომენტში მეტეორიტის შემადგენლობაში
შემავალი გრაფიტისაგან. ძალზე მაღალი ტემპერატურისა და წნევის პირობებში გრაფიტი ალმასის
მაგვარ სტრუქტურაში გადადის,თუმცა გრაფიტის ჰექსაგონალური მესერი უცვლელი რჩება. დიდი
ხნის განმავლობაში ლონსდეილიტს მხოლოდ გრაფიტიდან ღებულობდნენ უზარმაზარი წნევის ქვეშ;
მოგვიანებით ნაჩვენები იქნა, რომ „ჰექსაგონალური ალმასის” მიღება ტრადიციული კუბისებრი
ალმასიდანაც შეიძლება.

ლონსდეილიტი ნახშირბადის ამ კიდევ
ერთ ალოტროპიულ სახეცვლილება ირლანდიელი კრისტალოგრაფის – კეტლინ ლონსდეილის საპატივსაცემოდ
ეწოდა.

რომელი მჟავა უფრო ძლიერია?

0

მასწავლებელთა
სასერტიფიკაციო საგამოცდო საკითხებში ერთ-ერთი ამოცანა შეეხება
ორგანული
მჟავების განლაგებას
, მათი მჟავიანობის შემცირების მიხედვით .

მოცემული ამოცანის
შესახებ ინფორმაციის მიწოდება მთხოვეს
ქ, ქუთაისის ქიმიის მასწავლებლმა, მასწავლებლის სახლში ონლაინ ტრენინგის დროს. შევპირდი, რომ მათ დეტალურ ინფორმაციას მივაწვდიდი . აღნიშნული საკითხი ბუნებრივია სხვა პედაგოგებსაც აინტერესებთ. ამიტომ
გადავწყვიტე, მასწავლებლებელთა გაცილებით ფართო
აუდიტორისთვის მიმემართა და ამისათვის ინტერნეტგაზეთ
mastsavlebeli.ge“-ის
კედელი გამომეყენებინა.

ზოგადად ნაერთების
(მჟავების) მჟავიანობა დამოკიდებულია დისოციაციის ხარისხზე. ნაერთი რაც უფრო ადვილად
დისოცირდება, მით უფრო ძლიერი მჟავა თვისებით ხასიათდება. ცხადია, არსებობს ნაერთის
მჟავიანობის გაზომვის არაერთი ქიმიური (ინდიკატორები, გატიტვრა და სხვა) თუ ფიზიკურ-აპარატურული (მაგ.
pHმეტრები) მეთოდი. მაგრამ როგორ მოვიქცეთ მაშინ, როდესაც ჩვენს ხელთ არც
ერთი მათგანი არ გვაქვს? თან თუ საქმე ეხება ორგანულ მჟავეებს? ისინი ხშირად იმდენად
მცირედ განსხვავდებიან ერთმათისაგან მჟავიანობით, რომ ინდიკატორების მგრძნობიარობა
არ არის საკმარისი მათ შორის სხვაობის დასადგენად?

ცხადია, იმ მეთოდით,
რომელზეც ქვემოთ გვექნება საუბარი, შეუძლებელია
მჟავიანობის ზუსტი მნიშვნელობის გამოთვლა, მაგრამ შეგვიძლია თამამად გამოვიყენოთ ფარდობითი
მჟავიანობის გამოსათვლელად.

როგორც უკვე აღვნიშნეთ,
მჟავების მჟავიანობა დამოკიდებულია დისოციაციის ხარისხზე. შესაბამისად, რაც უფრო მოძრავია
მჟავური პროტონი, მით უფრო ძლიერი მჟავაა ნაერთი. ორგანულ მჟავებში მჟავური პროტონის
ძვრადობა პირდაპირპროპორციულ დამოკიდებულებაშია
კარბონილურ ნახშირბადატომზე ლოკალიზებულ მუხტთან. რაც უფრო დიდი დადებითი
ფარდობითი მუხტია ნახშირბადატომზე, მით უფრო მოძრავია პროტონი და შესაბამისად,
მით უფრო ძლიერი მჟავაა.

მაშასადამე, ჩვენი
ამოცანა – მჟავებში ფარდობითი მჟავიანობის გამოთვლის შესახებ – დადის კარბონილურ ნახშირბადატომზე
ფარდობითი მუხდის სიდიდის დადგენასთან. ზოგადად, კარბონილურ ნახშირბადატომზე ყოველთვის
ლოკალიზებულია დადებითი მუხტი, ვინაიდან ნახშირბადატომთან დაკავშირებულია მასზე უფრო
ძლიერი ელექტროუარყოფითი თვისებების მქონე ორი ჟანგბადის ატომი. ჟანგბადის ატომები
ინდუქციური ეფექტის გავლენით აღარიბებენ ნახშირბადატომის ელექტონულ სიმკვრივეს (თავისკენ
გადაქაჩავენ), რის შედეგადაც კარბონილურ ნახშირბადს უჩნდება ფარდობითი დადებითი მუხტი.

მაგრამ როგორ
დავადგინოთ მუხტის სიდიდე? ამისათვის განვიხილოთ რამდენიმე მაგალითი. შევადაროთ ერთმანეთს
სამი ნაერთი: ჭიანჭველმჟავა, ძმარმჟავა და ქლორძმარმჟავა. ცხადია, სამივე ნაერთი მოიცავს
COOH ჯგუფს, რომელშიც კარბონილურ ნახშირბადატომზე ჟანგბადის
ატომების გავლენა იქნება ერთნაირი – როგორც ზედა ნახაზზეა ნაჩვენები. მაგრამ კარბონილური
ნახშიბადატომზე კიდევ არის ჩანაცვლებული ჭიანჭველმავაში წყალბადი, ძმარმჟავაში – მეთილი,
ხოლო ქლორძმარმჟავაში კი – ქლორმეთილის ფრაგმენტი, რომლებიც ასევე ახდენენ გავლენას
კარბონილური ნახშირბადატომის მუხტის სიდიდეზე. რითი განსხვავდებიან ეს ჩამნაცვლებლები
ერთმანეთისაგან? წყალბადი და მეთილი ელექტრონოდონორია, ხოლო ქლორმეთილი – ელექტრონოაქცეპტორი.
შესაბამისად, ქლორმეთილი კიდევ უფრო გააღარიბებს ელექტრონულ სიმკვრივეს კარბონილურ
ნახშირბადატომზე და გაზრდის ფარდობით დადებით მუხტს. ელექტრონოდონირები კი პირიქით
მოიქცევიან – შედარებით შეამცირებენ მუხტს, მაგრამ ვინაიდან წყალბადი უფრო სუსტი ელექტრონოდონორია,
ვიდრე მეთილი, ნაკლებად მოახდენს ელექტრონებით გაღარიბებული ნახშირბადატომზე მუხტის
დეფიციტის კომპენსაციას.

აქედან გამომდინარე,
შეგვიძლია მოცემული ნაერთები მჟავიანობის შემცირების მიხედვით განვალაგოთ შემდეგ მწრკივში:

 

განვიხილოთ კიდევ
ერთი მაგალითი. შევადაროთ 3-ქლორპროპანმჟავას, 2-ქლორპროპანმჟავასა და 2-ფთორპროპანმჟავას
მჟავიანობა.

ჩვენ უკვე ვიცით,
აღნიშნული ტიპის ამოცანაში მოლეკულის მხოლოდ “მარცხენა” მხარეს განვიხილავთ
და ვადგენთ, იგი ელექტრონოდონორია, თუ ელექტრონოაქცეპტორი. მოცემულ კონკრეტულ შემთხვევაში
ჰალოგენის შემცველი ფრაგმენტები გვაქვს ჩანაცვლებული, ამიტომ ყველა მათგანი იქნება
ელექტრონოაქცეპტორი და შესაბამისად, სამივე ნაერთის მჟავიანობა იქნება უფრო მეტი, ვიდრე
ძმარმჟავის (თუ ძმარმჟავას “სტანდარტად” მივიჩნევთ). მაგრამ როგორ გადანაწილდება
მათ შორის მჟავიანობა? ცხადია, 2-ფთორპროპანმჟავა უფრო ძლიერი მჟავა იქნება, ვიდრე
ორი დანარჩენი, რადგან ფთორი უფრო ელექტროუარყოფითი ელემენტია, ვიდრე ქლორი. რაც შეეხება
ქლორპროპანმჟავას იზომერებს, უნდა გავითვალისწინოთ ქლორის მდებარეობა კარბონილურ ნახშირბადატომთან
მიმართებაში. გვახსოვდეს, ინდუქციური ეფექტი ვრცელდება მხოლოდ ერთ სიგმა ბმაზე. ამდენად,
3-ქლორპროპანმჟავაში ქლორის ატომის გავლენა ძალიან სუსტი იქნება, ვიდრე 2-ქლორპროპანმჟავაში.
შესაბამისად მჟავიანობა შემცირდება მწკრივში:

2-ფთორპროპანმჟავა >2-ქლორპროპანმჟავა > 3-ქლორპროპანმჟავა

დასასრულს დამატებით
მინდა შემოგთავაზოთ რამდენიმე რეკომენდაცია:

  1. ორფუძიანი
    მჟავები უფრო ძლიერი მჟავებია, ვიდრე ერთფუძლიანი მჟავები
  2. ოქსომჟავები
    უფრო ძლიერი მჟავებია, ვიდრე ერთფუძლიანი მჟავები
  3. ჰიდროქსი მჟავები
    უფრო ძლიერი მჟავებია, ვიდრე ერთფუძლიანი მჟავები
  4. ჰალოგენ მჟავები
    უფრო ძლიერი მჟავებია, ვიდრე ერთფუძლიანი მჟავები
  5. ჰალოგენმჟავებში
    მჟავიანობა მცირდება მწკრივში:
    F>Cl>Br>I,
    თუ ჰალოგენები ერთიდაიმავე მანძილზეა ჩანაცვლებული კარბინილური ნახშირბადატომიდან.
  6. პოლიჰალოგენმჟავებში
    მჟავიანობა მცირდება ჰალოგენის ატომების რაოდენობის შემცირებასთან ერთად.

მასწავლებელთა განათლება გერმანიაში

0
გერმანიაში მასწავლებელი სახელმწიფო მოხელეა. ეს ფაქტი უკვე მეტყველებს იმაზე, რამდენად მნიშვნელოვანია სახელმწიფოსთვის მასწავლებელი და, საზოგადოდ, მასწავლებლის პროფესია. მასწავლებელს სახელმწიფო მოხელის სტატუსი მთელი სიცოცხლის მანძილზე აქვს. ეს იმას ნიშნავს, რომ სახელმწიფო მასწავლებელს მთელი სიცოცხლის განმავლობაში იცავს.
გერმანიის ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი გაზეთი “Zeit” 2010 წელს წერდა: “მეთოდიკა, დიდაქტიკა თუ სასკოლო რეფორმა ვერაფერს გახდება, თუ თავად მასწავლებელი არ იქნება ძლიერი პიროვნება” (Burmeisetr Simon, “ZeiT”, 2010). მასწავლებელთა განათლების პროგრამებს მრავალრიცხოვან მხარდამჭერთან ერთად არაერთი კრიტიკოსიც ჰყავს, მაგრამ ყველა ერთხმად აღიარებს სამ ძირითად პრინციპს:
. მასწავლებელმა ზედმიწევნით უნდა იცოდეს საგანი;
. მასწავლებელს უნდა შეეძლოს წარმატებული სასწავლო პროცესის წარმართვა;
. მასწავლებელი უნდა იყოს ძლიერი პიროვნება.
მესამე პრინციპი, რომელიც მასწავლებლის პიროვნებას ეხება, სიახლეა მასწავლებელთა მომზადების პროგრამაში და საგნის ცოდნასა და სწავლების მეთოდების ფლობასთან არის გათანაბრებული. უნივერსიტეტის დონეზე მასწავლებელთა მომზადების პროგრამებში მასწავლებელთა პიროვნული განვითარებისთვის მიმართულებათა მთელი წყებაა გათვალისწინებული: რიტორიკა, სტრესის დაძლევის მეთოდები, დროის მენეჯმენტი და ა.შ.
მიუხედავად სახელმწიფოს მხრიდან ხელშეწყობისა, გერმანიაში მასწავლებელთა ნაკლებობაა. მაგალითად, 2009 წელს მთელი გერმანიის მასშტაბით (16 დამოუკიდებელი მიწა, 85 მილიონი მოსახლეობა) დაახლოებით 100 000 გაკვეთილი გაცდა მასწავლებელთა უკმარისობის გამო.
გერმანიის განათლების სისტემის ერთ-ერთი თავისებურება და თანამედროვე გამოწვევაა ქვეყანაში მიგრანტთა სიმრავლე. დღევანდელ ბერლინში, მაგალითად, არის გერმანული სკოლები, სადაც გერმანული წარმოშობის არც ერთი მოსწავლე არ სწავლობს. ასევე არის ე.წ. შერეული ტიპის სკოლები. მასწავლებელთა სიმცირისა და მიგრანტთა ამგვარი დინამიკის გამო სახელმწიფომ მიიღო გადაწყვეტილება, მაქსიმალურად გამოიყენოს მიგრანტ მასწავლებელთა რესურსი და ჩართოს ისინი სასწავლო პროცესში, რისთვისაც შეიქმნა მასწავლებელთა კავშირი, რომელიც არაგერმანული წარმოშობის მასწავლებლებს აერთიანებს. მიგრანტ მასწავლებელთა მომზადებისა და პროფესიული განვითარების პროგრამაში ჩართული არიან როგორც განათლების, ასევე ინტეგრაციისა და სოციალური უზრუნველყოფის სამინისტროები.
“მე წარმატებული მასწავლებელი ვარ, შენც შეგიძლია გახდე ასეთი!” _ ამ დევიზით დაარსდა 2007 წელს მიგრანტ მასწავლებელთა კავშირი და იგი ერთ-ერთი საუკეთესო პროექტია გერმანიის განათლების სისტემაში.
“მასწავლებლები, რომლებიც ეროვნული უმცირესობებს მიეკუთვნებიან, საუკეთესო რესურსია ჩვენი სკოლებისთვის. ისინი განასახიერებენ ჩვენი საზოგადოების მრავალმხრივ კულტურას. ეს მასწავლებლები თავიანთი პროფესიული და კულტურული გამოცდილებით მნიშვნელოვან ხიდს წარმოადგენენ სკოლასა და ეროვნულ უმცირესობათა ოჯახებს შორის. მიგრანტი მასწავლებლები საუკეთესო მაგალითია იმისა, როგორ წარმატებებს აღწევენ ეროვნული უმცირესობების წარმომადგენლები გერმანიაში”, – ამბობს სილვია ლორმანი, ნორდრაინ-ვესტფალიის მხარის სკოლისა და პროფესიული განვითარების მინისტრი.
გერმანიის ეკონომიკაზე მიგრანტ მასწავლებელთა ასეთი დასაქმება დადებითად აისახა. რაც მეტი წარმატებული ეროვნული უმცირესობის წარმომადგენელი ჰყავს გერმანიას, მით უფრო იკლებს მათი სოციალური დახმარებისთვის გამოყოფილი თანხები; პირიქით, ისინი სახელმწიფოს უხდიან გადასახადებს და თავადაც კეთილდღეობაში ცხოვრობენ.
გერმანია 16 დამოუკიდებელ მიწად არის დაყოფილი და თითეულ მათგანს საკუთარი განათლების სამინიტრო და მასწავლებელთა მომზადების ინდივიდუალური პროგრამა აქვს, თუმცა ყველა მათგანი შედის ერთიან სისტემაში, სადაც სხვადასხვა მიწის განათლების სისტემები გამოცდილებასა და მიღწევებს ერთმანეთს უზიარებენ. დღესდღეობით გერმანიაში ყველაზე წარმატებულად მიიჩნევა ნორდრაინ-ვესტფალიის განათლების სისტემა, რომლის ცენტრი დიუსელდორფში მდებარეობს. ნორდრაინ-ვესტფალიაში 6500 სკოლა ფუნქციობს და 190 000 მასწავლებელია დასაქმებული.
“ჩვენთვის მხოლოდ ის როდია მნიშნელოვანი, რომ მასწავლებელთა მომზადების საუკეთესო მოდელი შევქმნათ; ჩვენი თავსატეხია ისიც, როგორ გავხადოთ მასწავლბელის პროფესია მომავალი თაობისათვის მიმზიდველი. თუ ასე არ მოხდა, მასწავლებელთა არსებული დეფიციტი უკეთესობისკენ არ შეიცვლება და სერიოზულ პრობლემებს შევეჯახებით”, – ამბობს სამინისტროს მასწავლებელთა განათლების დეპარტამენტის უფროსი, ბატონი ედვინ სტილერი. საუნივერსიტეტო განათლება არის ფუნდამენტი, საფუძველი საიმისოდ, რომ მასწავლებელმა წარმატებით განახორციელოს თავისი საქმიანობა, მაგრამ ეს მაინც მხოლოდ ფუნდამენტია; თუ მასზე მყარი კედლები არ აიგო, სახლი ვერ აშენდება. მასწავლებლის პროფესია პრაქტიკული პროფესიაა; შესაბამისად, მასწავლებელთა განათლების მთავარი ქვაკუთხედი სასკოლო პრაქტიკაა.
მასწავლებელთა მომზადების ახალი სისტემა, რომელიც ნორდრაინ-ვესტფალიის განათლების სისტემამ შეიმუშავა, უმთავრესად პრაქტიკაზეა ორინტირებული და რამდენიმე საფეხურისგან შედგება.
. სანამ აბიტურიენტი გადაწყვეტს, მასწავლებლის პროფესიას დაეუფლოს, იგი ვალდებულია სკოლაში გაიაროს ორკვირიანი შესავალი პრაქტიკა პროფესიაში. ამ პრაქტიკის დროს აბიტურიენტი აკვირდება სასწავლო პროცესს როგორც მოსწავლის, ასევე მასწავლებლისა და დირექციის პერსპექტივიდან, იღბს პირველ ინფრომაციას იმაზე, როგორ იგეგემება სასწავლო პროცესი. ორკვირიანი შესავალი პრაქტიკა სკოლის მიერ არ ფასდება; მას ერთადერთი მიზანი აქვს – დააწმუნოს აბიტურიენტი, რომ მისი გადაწყვეტილება, გახდეს მასწავლებლი, ჭეშმარიტია.
მასწავლებლის პროფესიის დაუფლებას ბევრი სტუდენტი ცდილობს, მაგრამ ამ გზას მხოლოდ ნაწილი მიჰყვება ბოლომდე. დანარჩენები ან უნივერსიტეტში სწავლის პერიოდშივე გადადიან სხვა ფაკულტეტზე, ანდა საქმიანობის დაწყებიდან სამი წლის განმავლობაში ანებებენ თავს მასწავლებლობას და სხვა მიმართულებას ეუფლებიან. სტუდენტთა ეს დინამიკა სახელმწიფოს საკმაოდ ძვირი უჯდება, საკმარისი რაოდენობის მასწავლებელი კი მაინც არ ჰყავს, ამიტომ იგი ხელს უწყობს სტუდენტს, თავიდანვე გააცნობიეროს, რას ნიშნავს მასწავლებლობა, რა სირთულეები ახლავს და რა სარგებლობა მოაქვს ამ პროფესიას. ასეთი პოლიტიკის მიზანია, სახელმწიფომ არა მარტო მოამზადოს მასწავლებელი, არამედ შეინარჩუნოს კიდეც.
. პრაქტიკის მოდმევნო ეტაპს მომავალი მასწავლებელი ბაკალავრიატში სწავლის დროს გადის. ეს პრაქტიკა ოთხ კვირას გრძელდება და მისი მიზანია, სტუდენტმა პირველი ორიენტაცია მიიღოს მასწავლებლის პროფესიის შესახებ. ამ პრაქტიკას აფასებენ მენტორ-მასწავლებელი და უნივერსიტეტის პროფესორი და გავლენას ახდენს სტუდენტის საბოლოო შეფასებაზე. პრაქტიკის განმავლობაში სტუდენტს საშუალება აქვს, ჩაატაროს მცირე მასშტაბის პრაქტიკული გამოკვლევა სკოლაში მენტორის ხელმძღვანელობით. პრაქტიკის შედეგები სტუდნტის პორტფოლიოში აისახება.
იმისთვის, რომ სტუდენტმა მასწავლებლობის უფლება მოიპოვოს, აუცილებელია მაგისტრის ხარისხი. მაგისტრატურაში სწავლის პირველივე სემესტრიდან მომავალი მასწავლებელი თითქმის ნახევარ დროს სკოლაში ატარებს. სამაგისტრო ნაშრომისთვის მას სკოლასთან მჭიდრო თანამშრომლობა სჭირდება. ამ დროისთვის სკოლას იგი თავის მომავალ სამუშაო ადგილად მოიაზრებს.
პრაქტიკის ყველა დონისთვის არსებობს მისაღწევი სტანდარტები და სტანდარტების შესრულების ინდიკატორები. მაგალითად, მაგისტრატურადამთავრებული სტუდენტის მისაღწევი სტანდარტი და ინდიკატორები ასეთია:
. სტანდარტი: სტუდენტს შეუძლია მოსწავლეთა ინდივიდუალური თავისებურებებისა და საჭიროებების დადგენა (მაგალითად, ასაკობრივი ჯგუფი, სოციალური მდგომარეობა) და მათ შესაბამისად მოქმედება.
. ინდიკატორები: სტუდენტი ატარებს სხვადასხვა ასაკის მოსწავლეთა გამოკითხვას მათი საჭიროებების დადგენის მიზნით.
სტუდენტი აკვირდება ცალკეული მოსწავლეების ქცევას სხვადასხვა სიტუაციაში სასწავლო პროცესის დროს და აკეთებს ჩანაწერებს მათზე.
სტუდენტი ეხმარება მოსწავლეებს დავალებათა შესრულების დროს თავჩენილი სირთულეების გადალახვაში.
მას შემდეგ, რაც სტუდენტი უნივერსიტეტში თეორიული ნაწილის შესწავლას დაასრულებს, მისთვის იწყება განათლების ახალი და დამამთავრებელი საფეხური. ეს არის მაძიებლობის პერიოდი. ნორდრაინ-ვესტფალიაში მომავალი მასწავლებელი 18 თვის განმავლობაში მუშაობს სკოლაში მაძიებლად და მხოლოდ ამის შემდეგ ეძლევა უფლება, დამოუკიდებელი მასწავლებელი გახდეს. განათლების რეფორმატორების ერთ ნაწილს მიაჩნია, რომ თვრამეტთვიანი მაძიებლობის პერიოდი ართულებს მასწავლებელთა მომზადების პროგრამას და ამის გამო შესაძლოა მრავალმა აბიტურიენტმა თქვას უარი მასწავლებლის პროფესიის დაუფლებაზე, მაგრამ ამ იდეის დამცველთა არგუმენტი არანაკლებ ძლიერია: იმისთვის, რომ მასწავლებელმა დამოუკიდებლად და, რაც მთავარია, მაღალკვალიფიციურად იმუშაოს ბავშვთან, აუცილებელია საფუძვლიანი მომზადება და ამ გზაზე ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი საფეხურია მაძიებლობა, როცა მომავალი მასწავლებელი საბოლოოდ დახელოვნდება პროფესიაში.

ქსელური ჩანაწერების გაკეთების ტექნოლოგიები

0

თანამედროვე სასწავლო სისტემას თან ბევრი სიახლე
ახლავს, რომელიც სწავლისა და სწავლების პრობლემების დაძლევაში გვეხმარებიან. ეს მექანიზმები
სასწავლო პრაქტიკისათვის უმნიშვნელოვანესია, რადგან მათი  გამოყენება არა მარტო დადებითად აისახება მოსწავლეთა
აკადემიურ მოსწრებაზე, არამედ სასწავლო პროცესის გაცილებით სახალისოდ და საინტერესოდ  წარმართვაში გვეხმარებიან.

ვრცლად

როგორ გავაუმჯობესოთ შეფასების პრაქტიკა: პირველი კლასიკური გიმნაზიის გამოცდილება

0

მეოთხე კლასიდან მეხუთე კლასში გადასვლის შემდეგ მკვეთრად უარესდება მოსწავლეთა შეფასება. ამ პრობლემას თითქმის ყველა ქართულ სკოლაში ვაწყდებით. სტატიაში მოთხრობილია, პრობლემის გადაჭრის რა ხერხებს მიაგნეს თბილისის კლასიკური გიმნაზიის მასწავლებლებლმა და ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის სტუდენტებმა და პროფესორებმა, 2010-2011 სასწავლო წელს განხორციელებული პრაქტიკული კვლევის შედეგად.

მოსწავლეების შეფასება სწავლა-სწავლების პროცესის გაუმჯობესების ერთ-ერთი მთავარი ბერკეტია. ამიტომ დიდი მნიშვნელობა ენიჭება სკოლაში მოსწავლეთა შეფასების სისტემის გამართულ და ეფექტიან მუშაობას. შეფასების მიზანია, გამოავლინოს მოსწავლის უნარები და შესაძლებლობები, აამაღლოს სწავლის მოტივაცია, დაეხმაროს მოსწავლეს სწავლის პროცესის წარმართვაში, მიაწოდოს მშობელს, მასწავლებელს და ადმინისტრაციას ინფორმაცია მოსწავლის მიღწევებზე სტანდარტთან მიმართებაში და დაეხმაროს მასწავლებელს სასწავლო პროცესის დაგეგმვაში.
საქართველოში, 2004 წლიდან, განათლების სისტემაში დაწყებული რეფორმების შედეგად, შეიცვალა ზოგად განათლებაში შეფასების სისტემა. ცვლილებები შეეხო დაწყებით საფეხურზე შეფასებას, რომლის თანახმად, I-IV კლასებში იწერება მხოლოდ განმავითარებელი შეფასება, ხოლო მეხუთე კლასიდან განმავითარებელთან ერთად _ განმსაზღვრელიც (ეროვნული სასწავლო გეგმებისა და შეფასების ცენტრი, 2009). განმსაზღვრელი შეფასება გვიჩვენებს, თუ რამდენად ახლოსაა მოსწავლე დასახულ მიზანთან, განმავითარებელი შეფასება კი აღწერს მიღწევებს და მიუთითებს გამოსასწორებელ ასპექტებზე.
სწორედ განმავითარებელი შეფასების შემოღებას უკავშირებენ მასწავლებლები მეოთხე კლასიდან მეხუთე კლასში გადასვლის შემდეგ მოსწავლეთა შეფასებაში მკვეთრ ვარდნას. დაბალი შეფასება, ბუნებრივია, მშობლების უკმაყოფილებასაც იწვევს.
თბილისის კლასიკურმა გიმნაზიამ ამ პრობლემაზე მუშაობა ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტს შესთავაზა. სკოლასთან ერთად, განათლების ადამინისტრირების სტუდენტებმა 2010-2011 სასწავლო წელს ჩავატარეთ პრაქტიკული კვლევა, რომლის მიზანიც ზემოთ წამოჭრილი პრობლემის გადაჭრა იყო.
პრაქტიკული კვლევა განსხვავდება ჩვენთვის ნაცნობი, ტრადიციული კვლევისგან. პრაქტიკული კვლევისას ორგანიზაციის თანამშრომლები უშუალოდ მონაწილეობენ კვლევის პროცესში და ის არ სრულდება პრობლემის შესწავლით ან რეკომენდაციების მიცემით. საკვლევ პრობლემას განსაზღვრავს სკოლა და შემდეგ, კვლევის შედეგების ანალიზის საფუძველზე, ცვლილების დაგეგმვის, განხორციელების და შედეგების შეფასების პროცესს სკოლაში ჩამოყალიბებული კვლევის კომისია მართავს. მკვლევრები, ჩვენს შემთხვევაში, ილიას უნივერსიტეტის სტუდენტები და პროფესორები, მხოლოდ ფასილიტატორების როლს ვასრულებდით. თბილისის კლასიკურ გიმნაზიაში კვლევის კომისია შვიდი პედაგოგისგან შედგებოდა.
კვლევის მთავარი კითხვა ჩამოყალიბდა შემდეგნაირად: რა არის დაწყებით საფეხურზე, კერძოდ, V კლასში განმსაზღვრელი შეფასების შემოღებით გამოწვეული პრობლემების მიზეზები? კითხვაზე პასუხის გასაცემად კვლევის ჯგუფმა მონაცემები შევაგროვეთ ჩაღრმავებული ინტერვიუების, ფოკუს ჯგუფების, მეორადი მონაცემების დამუშავების და ანკეტირების საშუალებით. კვლევის მიმდინარეობის პარალელურად კვლევის კომისია იკრიბებოდა, განიხილავდა პრობლემას და მსჯელობდა გადაჭრის გზებზე.
შეგროვებული მონაცემების ანალიზის შედეგად გამოიკვეთა კვლევის ძირითადი მიგნებები:
(1) მეხუთე კლასში შეფასების ვარდნა არ არის გამოწვეული განმავითარებელი შეფასების შემოღებით. პრობლემა არსებობდა განმავითარებელი შეფასების შემოღებამდე. XII კლასის მოსწავლეების IV და V კლასებში მიღებული შეფასებების ანალიზმა ანალოგიური ტენდენცია აჩვენა.
(2) გამოცდილების გაზიარების ნაკლებობა დაწყებითი საფეხურის პედაგოგებს შორის: მასწავლებლებთან ჩატარებული ინტერვიუებისა და საკითხის საკვლევი კომისიის სხდომებზე მიმდინარე განხილვისას გამოიკვეთა, რომ დაწყებითი საფეხურის მასწავლებლებს შორის არ ხდება ინფორმაციის ხშირი და სისტემატური გაცვლა. მასწავლებლები ინდივიდუალურად ცდილობენ სწავლების და შეფასების პროცესში წარმოქმნილი პრობლემების გადაჭრას, არ ხდება მიღებული გამოცდილების ერთმანეთისთვის გაზიარება და განხილვა.
(3) მკვეთრად განსხვავებული შეფასების სიმბოლოები და ტერმინოლოგია მეოთხე და მეხუთე კლასებში: მასწავლებლებთან ჩატარებული ინტერვიუებისა და საკითხის საკვლევი კომისიის სხდომებზე მიმდინარე განხილვისას ასევე გამოიკვეთა, რომ მეოთხე კლასის მასწავლებლებს ერთმანეთისაგან განსხვავებული შეფასების სისტემები აქვთ (მაგ.: მზე, ყვავილი, დროშა და ა.შ.). მეხუთე კლასის მასწავლებლები კი მათგან სავსებით განხვავებულ სიმბოლოებსა და ტერმინოლოგიას იყენებენ მოსწავლეთა შეფასებისას, რაც ბავშვებში დაბნეულობასა და გაურკვევლობას იწვევს.
(4) მეხუთე კლასის პედაგოგების შეუსაბამო მოლოდინები ბავშვების მიმართ: ამის მიზეზი შესაძლოა იყოს ის, რომ ისინი კარგად არ იცნობენ მეოთხე კლასის სასწავლო გეგმას (რეფორმის შედეგად სტანდარტში შეტანილი ცვლილებების გამო) და მოსწავლეთა ცოდნას და უნარებს მეოთხე კლასის ბოლოს.
(5) შეფასებისას მეოთხე კლასის მასწავლებლების ლმობიერი დამოკიდებულება ბავშვების მიმართ: როგორც ინტერვიუებიდან გაირკვა, მეოთხე კლასის მასწავლებლები მკაცრად არ აფასებენ საკუთარ მოსწავლეებს იმის გამო, რომ ბავშვები მტკივნეულად განიცდიან უარყოფით შეფასებებს. პედაგოგების მტკიცებით, ყოფილა შემთხვევები, როდესაც მშობელს დასჯის სხვადასხვა მეთოდი გამოუყენებია ბავშვის მიერ მიღებული დაბალი შეფასების გამო. ასევე, ბავშვების მიმართ ლმობიერი დამოკიდებულების მიზეზად დასახელებული იყო დაწყებითი კლასის მასწავლებლების ხანგრძლივი ურთიერთობა ერთსა და იმავე ბავშვებთან და მათ მიმართ განსაკუთრებით კეთილგანწყობილი დამოკიდებულება.
პრობლემის მიზეზების შესწავლის შემდეგ კვლევის კომისიამ განახორციელა შემდეგი ცვლილებები:
(1) მესამე კლასის მასწავლებლებისათვის მეხუთე კლასის საგნობრივი სტანდარტის გაცნობა: მესამე კლასის ორი პედაგოგი გაეცნო ეროვნულ სასწავლო გეგმაში მოცემულ ქართული ენისა და ლიტერატურის სტანდარტს. სტანდარტის გაცნობის მიზანი იყო, მასწავლებლებს მეოთხე კლასის სასწავლო გეგმის შედგენისას გაეთვალისწინებინათ მიღებული ინფორმაცია. მათ საკლასო აქტივობები ისე უნდა დაეგეგმათ, რომ მოსწავლეს მიეღო ისეთი ცოდნა და გამოემუშავებინა ის უნარები, რომლებიც მას მეხუთე კლასის პროგრამის დასაძლევად დასჭირდებოდა. საგნობრივი სტანდარტის გაცნობა ქართულ ენასა და ლიტერატურაში მესამე კლასის მასწავლებლებს საშუალებას მისცემდა, გაეთვალისწინებინათ და სიახლეები შეეტანათ შემდეგი სასწავლო წლის დაგეგმვაში.
(2) თანამშრომლობის გაღრმავება IV და V კლასების მასწავლებლებს შორის: ერთმანეთის გამოცდილების გაზიარების და შეფასების პროცესში არსებული პრობლემების ნათლად დანახვის მიზნით, მეოთხე კლასის მასწავლებელი და მეხუთე კლასის ქართული ენისა და ლიტერატურის მასწავლებელი დაესწრნენ ერთმანეთის გაკვეთილებს. თითოეული პედაგოგი აკვირდებოდა კოლეგის მიერ მოსწავლის შეფასების პროცესს და იწერდა შენიშვნებს. ინტერვენციის ამ მოდელის განხილვისას კომისიის წევრებმა მიზანშეწონილად მიიჩნიეს, რომ კომისიის თავმჯდომარეს მეოთხე კლასის მოსწავლეები, დაკვირვების მიზნით, შეეფასებინა მეხუთე კლასის საგნობრივი სტანდარტის გათვალისწინებით. ამ გადაწყვეტილების მიღების საფუძველს წარმოადგენდა ის ფაქტი, რომ ეს ინტერვენცია მაისში განხორციელდა. შესაბამისად, მოსწავლეები საკმაოდ მომზადებულები იყვნენ მეხუთე კლასისათვის. გაკვეთილს ესწრებოდა მეოთხე კლასის დამრიგებელი, კვლევის კომისიის წევრი, რომელიც შემდეგ მეხუთე კლასში ჩატარებულ ქართულის გაკვეთილსაც დაესწრო. ამის შემდეგ კომისიის თავჯდომარე საკუთარი ინიციატივით დაესწრო ქართული ენის გაკვეთილს პარალელულ მეოთხე კლასში, რათა შესაძლებელი ყოფილიყო ამ ორი კლასის მასწავლებლების მიერ მოსწავლეთა შეფასების პროცესის შედარება. მასწავლებლებმა შეძლეს უკეთ დაენახათ მსგავსებები და განსხვავებები, დაეახლოებინათ კრიტერიუმები და გაეაზრებინათ შეფასების პროცესში წარმოქმნილი სირთულეები. კვლევის კომისიის სხდომაზე მათ გამოთქვეს მოსაზრებები და გაუზიარეს ერთმანეთს შთაბეჭდილებები. განხილვისას ისინი დაეთანხმნენ კომისიის წევრებს, რომ საჭირო იყო მეოთხე და მეხუთე კლასებში გამოყენებული ყოფილიყო შეფასების მსგავსი კრიტერიუმები.
ინტერვენციის ამ ეტაპების დასრულების შემდეგ, კვლევის კომისიის წარმომადგენლებმა პრეზენტაცია გააკეთეს დაწყებითი კლასების კათედრის წევრებთან, კერძოდ, მესამე და მეოთხე კლასების მასწავლებლებთან. პრეზენტაციის მიზანი იყო მიღებული გამოცდილების გაზიარება და ინტერვენციის მომდევნო ეტაპზე გადასვლა. პედაგოგებმა განხილვისას აღნიშნეს, რომ მეხუთე კლასის შეფასების კრიტერიუმებიდან თითოეულის გამოყენება აუცილებელია მეოთხე კლასშიც და რაიმეს შეცვლა ამ კუთხით საჭირო არ არის. გადაწყდა, რომ მესამე კლასის მასწავლებლები და მეოთხე კლასის ის პედაგოგი, რომელსაც კომისიის თავმჯდომარე საკუთარი ინიციატივით დაესწრო გაკვეთილზე ერთი კვირის განმავლობაში, შეფასების ამ კრიტერიუმებს გამოიყენებდნენ საკუთარ მოსწავლეებთან.
(3) შეფასების კრიტერიუმების დაახლოება: მესამე, მეოთხე და მეხუთე კლასების მასწავლებლებმა ერთად განიხილეს ქართული ენისა და ლიტერატურის კათედრის მიერ მეხუთე კლასისათვის შემუშავებული შეფასების კრიტერიუმები. განხილვისას პედაგოგებმა აღნიშნეს, რომ ამ კრიტერიუმების გადატანა უცვლელად შეიძლებოდა მეოთხე კლასში მოსწავლეთა შეფასებისთვის. გადაწყდა, რომ მესამე და მეოთხე კლასების მასწავლებლები, ერთი კვირის განმავლობაში, საგაკვეთილო პროცესში უცვლელად გამოიყენებდნენ აღნიშნულ კრიტერიუმებს და დააკვირდებოდნენ შეფასების პროცესს.
იმის გათვალისწინებით, რომ კვლევითი ნაწილი მეორე სემესტრში დასრულდა, კვლევის კომისიის სხდომებზე წამოჭრილი ინიციატივების განხორციელება დროის სიმცირის გამო ვერ მოხერხდა. ასევე იყო ინიციატივები, რომელთა დასანერგადაც საჭირო იყო ადმინისტრაციის აქტიური ჩარევა.
აღნიშნულის გათვალისწინებით, კვლევის კომისიამ ადმინისტრაციისათვის შეიმუშავა რეკომენდაციები დაწყებით საფეხურზე შეფასების სისტემის გასაუმჯობესებლად. ადმინისტრაციის წარმომადგენლების განცხადებით, ისინი განიხილავენ კვლევის კომისიის მიერ შეთავაზებულ რეკომენდაციებს და გაითვალისწინებენ სასკოლო სასწავლო გეგმაში.
კვლევის კომისიამ აღნიშნული რეკომენდაციები შემდეგნაირად ჩამოაყალიბა:
1) საჭიროა თანამშრომლობის გაღრმავება პედაგოგებს შორის: (ა) თანამშრომლობა III, IV და V კლასების მასწავლებლებს შორის. შემუშავდეს III, IV და V კლასების მასწავლებლებს შორის რეგულარული სამუშაო შეხვედრების გრაფიკი; როგორც გოუერი და საფიერი აღნიშნავენ, კარგი შეფასების სისტემის ჩამოსაყალიბებლად აუცილებელია: „იმ მასწავლებელთა ჯგუფმა, რომლებიც ერთსა და იმავე კლასთან მუშაობენ, ან ერთსა და იმავე მასალას ასწავლიან (ან ორივე პირობას აკმაყოფილებენ), ერთად უნდა იმუშაოს შეფასების საერთო დავალებების/ამოცანების შექმნაზე” (გოუერი & საფიერი, 2010, გვ.415). (ბ) შეფასების ერთიან კრიტერიუმებზე შეთანხმება: IV და V კლასების მასწავლებლები შეთანხმდებიან კონკრეტულ საგანში შეფასების ერთიან კრიტერიუმებზე; (გ) მსგავსი ტერმინოლოგიის გამოყენება IV და V კლასებში, როგორც შეფასებისას, ასევე სწავლების შინაარსში; (დ) III და IV კლასების პედაგოგები გაეცნონ V კლასის საგნობრივ სტანდარტებს, სტანდარტში ცვლილებებს და პირიქით.
2) სასურველია, მეხუთე კლასში პედაგოგისა და მოსწავლეების მიერ ერთმანეთის გაცნობის და შეგუების მიზნით, პირველ სემესტრში, ერთი თვის განმავლობაში მასწავლებლებმა თავი შეიკავონ დაბალი ნიშნების წერისგან და ის მოსწავლეები, რომლებსაც სასწავლო პროცესში ხარვეზები აქვთ, შეაფასონ მხოლოდ განმავითარებელი შეფასებებით. მნიშვნელოვანია, სასკოლო სასწავლო გეგმაში ნათლად და დეტალურად იყოს ასახული დაწყებითი საფეხურის, კერძოდ კი, მეოთხე და მეხუთე კლასებისათვის კრიტერიუმების ჩამონათვალი, ანუ რა ცოდნა და უნარები უნდა მიიღოს თითეული კლასის ბოლოს მოსწავლემ. ასევე, უნდა შემუშავდეს ერთიანი სტანდარტი დაწყებითი საფეხურისთვის.
მეხუთე კლასის ქართული ენისა და ლიტერატურის საგნობრივი სტანდარტის გაცნობის შემდეგ, მესამე კლასის მასწავლებლებმა აღნიშნეს, რომ არსებობს გარკვეული განსხვავებები მეოთხე და მეხუთე კლასების კრიტერიუმებს შორის (მაგალითად, გრამატიკაში). ზოგიერთი მასწავლებელი, ამ განსხვავების აღმოსაფხვრელად, დამატებითი სახელმძღვანელოების დახმარებით მუშაობს. თუმცა, ამასთან დაკავშირებით, ყველა პედაგოგისთვის ერთიანი მოთხოვნა არ არსებობს. პედაგოგებმა ინტერვიუში აღნიშნეს, რომ შეეცდებიან, მეხუთე კლასის საგნობრივი სტანდარტის მოთხოვნები გაითვალისწინონ მეოთხე კლასის სასწავლო პროცესის დაგეგმვისას.
თბილისის კლასიკური გიმნაზიისა და ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის მიერ მიღებული გამოცდილების გამოყენება შეუძლიათ იმ სკოლებს, რომლებშიც ანალოგიური პრობლემა დგას და მისი გამომწვევი მიზეზებიც იდენტურია. კლასიკური გიმნაზია აგრძელებს ინტერვენციის განხორციელებას. თუმცა კვლევის პირველ ეტაპზე მიღებული შედეგები აჩვენებს, რომ მეოთხე კლასიდან მეხუთეში გადასვლისას შეფასებაში ვარდნა არ უკავშირდება განმავითარებელი შეფასების შემოღებას. ეს პრობლემა არსებობდა განმავითარებელი შეფასების შემოღებამდე. პრობლემის გადაჭრა შესაძლებელია (1) მეოთხე და მეხუთე კლასების მასწავლებლების ერთობლივად მუშაობის და (2) მეხუთე კლასში გადასვლის პირველ პერიოდში მხოლოდ განმავითარებელი შეფასების გამოყენებით.

მოქმედებს თუ არა უარყოფითად სტერეოტიპების შთაგონება მხოლოდ გოგონებზე?

0

როდესაც 2005 წელს ლარი სამერსმა, იმ დროისთვის ჰარვარდის პრეზიდენტმა, თავისი აზრი გამოთქვა „ბუნებრივი უნარების” შესახებ, როდესაც ის განმარტავდა ბიჭებისა და გოგონების განსხვავებულ მოსწრებას მათემატიკასა და სხვა ზუსტს მეცნიერებებში, ის დაადანაშაულეს ხსენებულ დისციპლინებში სწავლის გართულებულად წარმოდგენაში გოგონებისთვის, მაგრამ არ იქნა დადანაშაულებული ბიჭებისადმი მიკერძოებულ მიდგომაში.

ახალი კვლევების თანახმად, სივრცეზე ორიენტირებულ ამოცანებს ცუდად ასრულებენ გოგონები (ან ბიჭები) იმ შემთხვევებში, როდესაც წინასწარ ეუბნებიან, რომ ეს მათი ბუნებრივი უნარის ბრალია, როცა მათ მიერ ჩაბარებულ ტესტში მიღებული ქულები განსხვავდება საწინააღმდეგო სქესის წარმომადგენლების მიერ იგივე ტესტში მიღწეულ შედეგებთან შედარებით.
კვლევაში, რომელიც გამოქვეყნებულია ჟურნალ “Learning and Individual Differences”-ის თებერვლის გამოცემაში, ფსიქოლოგმა ანჯელიკა მოიმ სკოლის დამამთავრებელი კლასის (high school) 201 მოსწავლეს განუცხადა, რომ ისინი ჩააბარებენ ტესტს, რომლის მიხედვითაც შეფასდება წარმოსახვითი ობიექტების მენტალური მანიპულაციები. იმავდროულად მათ აუწყეს, რომ ამ სავარჯიშოს, რომელიც ცნობილია სახელწოდებით „მენტალური როტაციის ტესტი”, ბიჭები უფრო კარგად ასრულებენ, ვიდრე გოგონები. ამგვარი წინა-ტესტური კომენტარი წარმოადგენს შთაგონების სტანდარტულ გზას, რომელსაც ფსიქოლოგები „სტერეოტიპულ მუქარას” უწოდებენ.
როგორც გამოვლინდა, როდესაც ტესტის ჩამბარებლებს ახსენებენ, რომ ჯგუფები, რომლებსაც ისინი ეკუთვნიან, დაბალ ქულებს იღებენ, ისინი მართლაც ცუდად ართმევენ თავს დავალებას, ვიდრე იმ შემთხვევებში, როდესაც მსგავსი წინასწარი კომენტარები არ ესმით არავისგან. შიში იმისა, რომ ისინი ნეგატიურ სტერეოტიპს გაამართლებენ, ამცირებს მათი ქმედების პროდუქტიულობას.
მაგრამ ანჯელიკა მოიმ შემდეგი ნაბიჯი გადადგა: მან მოსწავლეები ოთხ ჯგუფად გაყო და თითოეულს კონკრეტული ახსნა შესთავაზა თუ რატომ აბარებენ გოგონები ცუდად აღნიშნულ ტესტს. პირველ ჯგუფს უთხრეს, რომ ეს გამოწვეულია გენეტიკური სხვაობით ბიჭებსა და გოგონებს შორის. მეორე ჯგუფს განუცხადეს, რომ პრობლემა დროითი შეზღუდვა იყო: ბიჭებს ისევე წარმატებით შეუძლიათ ამ ტესტის ჩაბარება, როგორც გოგონებს, მაგრამ ამ უკანასკნელებზე უფრო ძლიერად მოქმედებს ის გარემოება, რომ შეიძლება დროში ვერ ჩაეტიონ ტესტზე მუშაობისას. მესამე ჯგუფს მოახსენეს, რომ ამაში დამნაშავეა ზოგადად ადამიანებში არსებული სტერეოტიპული წარმოდგენები, რომ გოგონებს უფრო ნაკლები უნარი აქვთ ამ ამოცანის შესრულებისთვის, ვიდრე ეს სინამდვილეშია. მეოთხე ჯგუფს კი მარტივად მხოლოდ ის აუწყეს, რომ ამ ტესტს ბიჭები უფრო კარგად აბარებენ, ვიდრე გოგონები. ამის შემდეგ თითოეული ჯგუფი შეუდგა სამუშაოს.
შედეგები ასეთი იყო: გოგონებმა, რომლებსაც საკუთარი წარუმატებელი ტესტირების გარეგან მიზეზებზე მიუთითეს (დროითი შეზღუდვა ან სხვებში არსებული სტერეოტიპები), კარგად ჩააბარეს ტესტი. მაგრამ თუ მათ ამ წარუმატებლობის შინაგან მიზეზზე მიუთითებდნენ, – დეფექტური გენები, – ისინი ცუდად ასრულებდნენ ამ სავარჯიშოს. ამ ექსპერიმენტის ყველაზე გასაოცარი აღმოჩენა ის იყო, რომ ბიჭებიც ისევე ცუდად აბარებდნენ ტესტს, როდესაც მათ ეუბნებოდნენ, რომ სწორედ გენებია ამგვარი გენდერული სხვაობის ბრალი ტესტში მიღებული ქულების თვალსაზრისით.
აღმოჩნდა, რომ გენეტიკური ხასიათის ახსნები ამა თუ იმ სამუშაოს შესრულების წარმატება-წარუმატებლობის შესახებ, არ არის სასარგებლო არავისთვის: გოგონები დარწმუნებულნი არიან, რომ მათი უხარისხო გენები არ მისცემს მათ ბიჭებთან ძლიერი კონკურენციის გაწევის საშუალებას, ბიჭები კი იმაზე ნერვიულობენ, რომ ვერ გაამართლებენ იმ მაღალ მოლოდინს, რომელიც უკავშირდება Y ქრომოსომას. „აქ მნიშვნელობა არ აქვს ეს გენეტიკური ახსნა სიმართლეა თუ არა ან რა დოზით არის ის მართალი” – წერს მოი. „რაც რეალურად გავლენას ახდენს, არის იმის რწმენა, რომ მარცხი ან სირთულე წარმოიქმნება გენეტიკური ფაქტორით”.
თუკი ამგვარი გენეტიკური ახსნა სიმართლეა, ჩვენ პატივი უნდა ვცეთ მას, როგორც სოლიდურ სამეცნიერო მოწმობას. მაგრამ დაუსაბუთებელი საუბრები ამა თუ იმ უნარის გენეტიკური დეტერმინირებულობის შესახებ, – იქნება ის კოლეჯის პრეზიდენტების საჯარო გამოსვლებსა თუ საგაზეთო სტატიების სათაურებში, – გვარიანი ზიანის მიყენება შეუძლია ნებისმიერი ადამიანის აზროვნებასთვის, ქალი იქნება ის თუ კაცი.

მშობლებსა და მასწავლებლებს შეუძლიათ ასეთი ზიანის მომტანი საუბრების წინააღმდეგ მოქმედება გონების მოქნილ ბუნებაზე ხაზის გასმით ყოველი შესაძლებლობისას. მაგალითად, თუკი მიუთითებენ, რომ „მენტალური როტაციის ტესტის” მსგავსი ამოცანების შესრულების ხარისხი უმჯობესდება წვრთნითა და პრაქტიკით. ტესტის ჩამბარებლებს შეუძლიათ საკუთარ თავს შთააგონონ შემდეგი: „მე ამას წარმატებით გავართმევ თავს, თუ მაქსიმალურად შევეცდები კონცენტრაცირებას” ან „პრაქტიკასთან ერთად თანდათან უკეთესად შევასრულებ ამ ამოცანას”. ეს არ არის საკუთარი სიძლიერის მტკიცების იაფფასიანი მეთოდი, არამედ გონების იმგვარად მომართვაა, როდესაც მას მაქსიმალურის გაკეთება შეუძლია.

თარგმნა დავით თინიკაშვილმა

ქართული კინო და მასწავლებელი

0

მასწავლებლის პროფესიას კინემატოგრაფი ყოველთვის სწყალობდა. მასწავლებლებისა და მოსწავლეების ურთიერთობის თემაზე დღემდე არაერთი კინემატოგრაფიული შედევრი შექმნილა. იმ ფილმების გარდა, სადაც ამ საკითხს ცენტრალური ადგილი ეთმობა, მოზარდებზე გადაღებულ სურათებში რეჟისორები სკოლას გვერდს ვერ უვლიან.

წლების მანძილზე უცხოურ თუ ქართულ ფილმებში პედაგოგების სტერეოტიპული სახეებიც ყალიბდებოდა. მასწავლებლებს ხშირად საერთო მახასიათებლები აღენიშნებოდათ: გადაჭარბებული სიმკაცრე, საქმიანობის მიმართ გულმოდგინება, ძველმოდურობა და ა.შ. ბევრ შემთხვევაში, მათი პორტრეტები მკვეთრად შეფასებითი და ცალსახაა, სწორხაზოვნად დადებითი ან უარყოფითი. ამ მხრივ არც საბჭოთა ხანის ქართული კინოა განსხვავებული. პედაგოგების კარიკატურული სახეების შექმნა ჩვენს კინორეჟისორებსაც უყვარდათ, რადგან კომიკური სახე, მაყურებლისათვის პერსონაჟის და მთლიანად ფილმის დამახსოვრების საუკეთესო საშუალება იყო.
რა სარგებლობა უნდა მოჰქონდეს მამალს, გარდა იმისა, რომ “ბუნდღას” და ხორცს იძლევა? ამ კითხვაზე ნანა მჭედლიძის ფილმის, “იმერული ესკიზების” ყურებისას ალბათ ყველა დაფიქრებულა. მართლაც, რა უნდა ეპასუხა მოსწავლეს? თითქოს ყველაფერი ცხადი და მარტივია, მაგრამ განრისხებული პედაგოგისა და კუთხეში მიმჯდარი ბავშვის აწეული თითების დანახვისას მაინც გულიანად გვეცინება. უკმეხი მასწავლებელი გარეგნულადაც უშნოდ გამოიყურება. კუთხური სიტყვებით გაჯერებული ლექსიკა, დაჟინებით გამეორებული “კიდევ, კიდევ რა სარგებლობა მოაქვს…” და მზარდი ისტერიულობა კომიკურ სიტუაციას ქმნის. პედაგოგი ბოროტ ფურიად გადაიქცევა, უსამართლოდ დასჯილი ბავშვი კი _ დაჩაგრულ არსებად. ამგვარად, რეჟისორი მარტივად ახერხებს ჩაგრულისა და მჩაგვრელის კლასიკური მოდელის გათამაშებას, რამაც მაყურებელი (სავარაუდოდ, საკუთარი სასკოლო გამოცდილების გახსენების შედეგად) იოლად უნდა ააღელვოს.
“უჯიკე მაგას!”, “ჩინჩლავს, მასწავლებელო”, “ძაღლს ჯაჭვით აბამენ!” _ ნანა მჭედლიძის ფილმის მარგალიტებს საქართველოში დღემდე იმეორებენ. თუმცა სკოლასთან დაკავშირებული სხვა კინო-ციტატებიც ძალიან პოპულარულია. არცთუ იშვიათად ლიტერატურული ნაწარმოებიდან აღებულ მფრინავ ფრაზებს კინემატოგრაფი ყოველდღიურ ლექსიკაში უფრო მყარად ამკვიდრებდა. ასე მოხდა ნოდარ დუმბაძის რომანების ეკრანიზების შემთხვევაში. “მე ვხედავ მზეს”, “მე, ბებია, ილიკო და ილარიონი” _ ამ ფილმების მახვილსიტყვაობა პუბლიკამ იმთავითვე აიტაცა და დღემდე გაიგონებთ გამოთქმებს: “ხელის მოსაკიდებელი ადგილი არ იყო”, “მოხარშული წაბლის ჭამა არ გიყვართ, მასწავლებელო?”…
ლანა ღოღობერიძის ფილმში “მე ვხედავ მზეს” (1965) პატარა, სახასიათო ეპიზოდი გვხვდება, რომელიც საკლასო ოთახში ვითარდება. მასწავლებელი (გოგი გეგეჭკორი) სამხედრო საქმის სპეციალისტია, მოწოდებითა და “წარმოშობით” კი – ტანკისტი. პროფესიული ცხოვრების ამ დეტალს იგი ბავშვებს თავიდანვე განუმარტავს, აქაოდა მასწავლებლად არ დავბადებულვარო. პედაგოგს ბავშვები სერიოზულად არ აღიქვამენ, არც მაშინ, როდესაც ის საკლასო ოთახის კედელზე პლაკატს აკრავს: “სიკვდილი გერმანელ ოკუპანტებს!”. რაც უფრო მეტად მოითხოვს სამხედროს მასწავლებელი კლასში ისეთ სიჩუმეს, რომ ბუზის გაფრენის ხმაც კი ისმოდეს, მით უფრო ფრთებს ისხამენ ბავშვები. რაც უფრო მეტად ემუქრება იგი “ტყავის გაძრობით”, მოსწავლეები მით უფრო აბრაზებენ და ღიად დასცინიან. შუა გაკვეთილზე ისინი ჯგუფურ სიმღერასაც კი არ ერიდებიან.
ნოდარ დუმბაძის მოთხრობის მიხედვით გადაღებულ კიდევ ერთ ფილმში _ “მე, ბებია, ილიკო და ილარიონი” (რეჟისორი თენგიზ აბულაძე) _ განათლების თემას ერთ-ერთი მთავარი ადგილი უჭირავს. დილაობით სოფელში ზარის რეკვა გაკვეთილების დაწყების მაცნეა, ზურიკელა ვაშალომიძეს კი სწავლა სიკვდილივით ეზარება. თუმცა ქიმიისა და სხვა საგნების სიყვარულით არც მისი კლასელები გამოირჩევიან. ბავშვების უცოდინრობით გაღიზიანებული ქიმიის მასწავლებელი არაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ მათ სწავლის სურვილი გაუჩნდეთ. მხოლოდ დამსჯელის როლში გვევლინება: მისი ერთადერთი მიზანი კლასში წესრიგის დამყარებაა. სასურველი შედეგის მიღწევას სხვების ჩარევით ცდილობს, მაგალითად, სკოლაში ზურიკელას ბებიის (სესილია თაყაიშვილი) გამოძახებით. წერილების არევის ეპიზოდი კი ფილმს კომედიის ელფერს აძლევს.
მასწავლებლის განსხვავებულ სახეს გვთავაზობს გუგული მგელაძე ფილმში “ცისკრის ზარები” (1967). ახალგაზრდა ლადო იაშვილი (გრიგოლ წიტაიშვილი) სამუშაოდ სვანეთის სოფლის სკოლაში ჩადის. პირველი გაკვეთილის ჩატარებისთანავე ცხადი ხდება, რომ ის სხვა ტიპის მასწავლებელია. რეჟისორს არათუ მოსულელო პერსონაჟად არ გამოჰყავს ახალგაზრდა ქალაქელი პედაგოგი, არამედ მისგან პროფესიონალ, გაწონასწორებულ, ჭკვიან და წინააღმდეგობრივი ხასიათის მქონე მთავარ გმირს ქმნის. ის გულწრფელი და გახსნილია მოსწავლეებთან ურთიერთობაში. უფრო მეტიც, ეს ურთიერთობა პროფესიულ მოვალეობასაც კი სცდება. წინამორბედებისგან განსხვავებით, კლასში შესვლისთანავე ლადო ხმამაღალ სალამს არ მოითხოვს, მოსწავლეებსაც თანასწორებად აღიქვამს. თუკი დუმბაძის ეკრანიზაციებში მოზარდებს ერთი სული ჰქონდათ, გაკვეთილიდან გაქცეულიყვნენ, აქ პიქირით ხდება: როდესაც სევდიან მასწავლებელს უყურებენ, მათ საკლასო ოთახიდან გასვლაც არ უნდათ. ბავშვები ბოლომდე თანაუგრძნობენ ახალგაზრდა კაცს, რომელსაც დანიშნული ქალი შეუყვარდა. ბიბლიოთეკართან რომანის გაბმას სკოლის დირექტორი მასწავლებლის ავტორიტეტის შემლახავ მოვლენად აფასებს. მოსწავლეებსა და მასწავლებელს შორის აქამდე არსებული სუბორდინაცია კი ირღვევა და მეგობრობად გარდაიქმნება.
ლადო იაშვილი მოზარდების გულს თავიდანვე იგებს. “დღეს პირველ გაკვეთილს ვატარებ, შეიძლება რიგიანად ვერ გამომივიდეს,” _ საკუთარ თავში დარწმუნებული და ჯიუტად თავდაჯერებული მასწავლებლის იმიჯიდან სრულიად ამოვარდნილი ეს ფრაზა ქართული რეალობისთვის შეიძლება დღესაც უჩვეულო იყოს. გრიგოლ წიტაიშვილის პერსონაჟი გარემოს შეცვლას მხოლოდ სკოლაში კი არ ცდილობს, არამედ სოფლის ტრადიციულ საზოგადოებაშიც. ასეთი მოკრძალებული, მაგრამ უდრეკი რეფორმატორი მასწავლებელი ქართულ კინოში გამონაკლისი არ არის, მაგრამ საკმაოდ იშვიათია.
ლანა ღოღობერიძის ფილმში “როცა აყვავდა ნუში” (1971) მასწავლებელი მთავარ როლს არ ასრულებს, მაგრამ ცენტრალური პერსონაჟის ცხოვრებაში მნიშვნელოვნად ერევა. მთავარი გმირი დამამთავრებელი კლასის მოსწავლე ზურა მამაცაშვილია (ზურა ყიფშიძე). ეს ახალგაზრდა საკუთარ თავს რისკიანი ქმედებების უფლებას აძლევს, მაგალითად, მამის მეგობრის მანქანას გაიტაცებს. მოგვიანებით მისი მსხვერპლი უკვე ლექსო ხდება _ თანაკლასელი და მეგობარი. ზურას მამა შვილს ყურადღებას არ აკლებს და მის დაუსჯელობას ახლობლებისა თუ ნაცნობების დახმარებით უზრუნველყოფს. მისგან განსხვავებით, ზურას მასწავლებელი ფიქრობს, რომ “არის საკითხები, რომლებზეც ხუმრობა არ შეიძლება”. იგი სულ სამჯერ ჩნდება ეკრანზე: ფილმის დასაწყისში, ზუსტად შუაში და ბოლოს. რეჟისორმა მასწავლებლის ეკრანული ტრაექტორია სწორად გათვალა: ის მაშინ ჩნდება, როდესაც ზურას ცხოვრებაში რაღაც მნიშვნელოვანი ხდება. პედაგოგის ვიზუალური მხარე ამ ფილმშიც ტრადიციულია (სათვალე, ულვაშები და ა.შ.), მაგრამ იცვლება რაკურსი _ კამერა ქვემოდან იღებს პერსონაჟს, რაც მის მნიშვნელობას უსვამს ხაზს და უფრო პათეტიკურადაც წარმოაჩენს.
ფილმში არ ჩანს, რამდენად ერევა მასწავლებელი მოსწავლეთა პირად ცხოვრებაში. დასასრულს, ზურა ყიფშიძის პერსონაჟი პედაგოგთან სასაუბროდ მიდის. თითქოს მღვდელთან აღსარებაზე იყოს, მასწავლებელთან პირისპირ დარჩენილი ბიჭი დანაშაულს ინანიებს, თუმცა უსიტყვოდ. საკლასო ოთახში განვითარებულ რიტუალურ სცენაში კი ზურა პედაგოგის წინაშე მორალურ ვალს იხდის. მასწავლებლის უკანასკნელი დამოძღვრა _ “წადი, ზურა, კაცი მაინც იმითი იზომება, რამდენს იტვირთავს ცხოვრებაში” _ ფილმის ბოლო ფრაზაა და მის მორალს გამოხატავს.

ამდენად, საბჭოთა მასწავლებლის ქართული მოდელი არც ისე ცალსახაა, როგორც ერთი შეხედვით ჩანს. პერსონაჟების გალერეაში კომიკურ და არაკომპეტენტურ პედაგოგებს (“არაჩვეულებრივი გამოფენა”, “იმერული ესკიზები”, “მე, ბებია, ილიკო და ილარიონი”, “მე ვხედავ მზეს”), მორალისტებს და მოძღვრებს (“როცა აყვავდა ნუში”) საკუთარი ადგილი უკავიათ, ისევე როგორც მასწავლებლებს შედარებით თავისუფალი აზროვნებით (“ცისკრის ზარები”).

ნინო ძანძავა

რადგან გაზაფხული დაგვიანდა

0

პირველი ლირიკული
გადახვევა

ალბათ იფიქრეთ, რა კავშირშია ეს სათაური ბლოგთან , რომელსაც
ქიმიკოსი წერს. განსაკუთრებული არაფერი, მომინდა თქვენთვის ერთი ლამაზი ქიმიური ექსპერიმენტი
მეჩვენებინა, რომელიც ძალიან ჰგავს გაზაფხულს, რომელმაც დაიგვიანა.

მოდით, ჯერ შევხედოთ ამ ექსპერიმეტს, მისი სილამაზით
დავტკბეთ.

 

გინდათ, რომ
იგივე თქვენს ლაბორატორიაში ან ოთახში მოხდეს? ეს არ არის ძნელი და რაც ყველაზე მთავარია,
სრულებითაც არ მოითხოვს ქიმიის ცოდნას. მთავარია თქვენს არსენალში მოიძიებოდეს შემდეგი
მასალები: სუფრის მარილი, ნიშადურის სპირტი,
სარეცხი ლილა და წყალი. გარდა ჩამოთვლილი
“რეაქტივებისა” დაგჭირდებათ მუყაოს ქაღალდი, პატარა ჯამი, მაკრატელი და კულინარიული
საღებარი – სასურველია ვარდისფერი.

შევუდგეთ ექპერიმენტს. ამიღოთ პატარა ჯამი და ჩავასხათ 6 სუფრის კოვზი
წყალი და დავამატოთ 6 სუფრის კოვზი მარილი,
1 სუფრის კოვზი ნიშადურის სპირტი, 6 სუფრის კოვზი ლილა (თხევადი). კარგად მოვურიოთ. შემდეგ შევუდგეთ მუყაოსაგან ხის
გამოჭრას. შევეცადოთ, რომ მუყაო არ იყოს ძალიან მაგარი მასალისაგან დამზადებული და
მას ჰქონდეს სითხის “ამოწოვის” უნარი. ქიმიკოსები ამას ოსმოსს ვუწოდებთ.
მუყაოს ფორების წყალობით უნდა შეეძლოს სითხის შეწოვა “ფესვებიდან” და
“კენწერომდე” ატანა. ეს ძირითადაც ფორების ზომაზე დამოკიდებული. ამდენად
მუყაო საგულდაგულოდ უნდა შევარჩიოთ.

მისი შერჩევის შემდეგ დავხაზოთ იგი და გამოვჭრათ განიერი
ვარჯის მქონე ხის ფორმით. ასევე გავითვალისწინოთ, რომ მას დამოიკუდებლად “დგომაც”
უნდა შეეძლოს. იმედი მაქვს ამას დამოუკიდებლადაც მოახერხებთ.

თუ უკვე დავამზადეთ მუყაო, მაშინ ჩამუშვათ იგი უკვე
მომზადებულ ხსნარში და … დაველოდოთ… 24 საათი. მოერე დღეს თქვენს ოთახში ალუბლის
ხე აყვავდება.

 

მეორე ლირიკული
გადახვევა

და რადგან, გაზაფხულმა დაიგვიანადა თბილიამინდების ნაკლებობაცაა, ყვავილობიდან პირველ ქიმიური რეაქციასმივადგეთ.

რამდენიმე წლის წინ მწერალმა და მთარგმნელმა დათო აკრიანმა
გამოსცა წიგნი, რომელსაც სახელად „დაბადება”
ერქვა. მის გარეკანზე დატანილია ფოტო, მასზე
ფოტოგრაფის მიერ კაცობრიობისათვის ორი საშიში
სტიქიის – ვულკანის ამოფრქვევისა და მეხის ჩამოვარდნის – შერწყმაა დაფიქსირებული. და კიდევ ერთი, წიგნის გარეკანზე, რომელიც უკვე ფოტომონტაჟს წარმოადგენს, ფოტოზე დამატებულია პეგასი, რომელიც ვულკანის კრატერიდან
ლამობს აფრენას…

რამ გამახსენა ამ წიგნის გარეკანი და სახელი? ან რა კავშირშია იგი დღევანდელი წერილის სათაურთან?

კითხვას პირდაპირ ვუპასუხებ: წვა პირველი ქიმიური რეაქციია,
რომელიც ადამიანმა განახორციელა!

მაგრამ როგორ ისწავლა ადამიანმა ამ რეაქციის ჩატარება?
ცხადია, იგი მართლა პრომეთეს ან ამირანს არ მოურთმევია ჩვენთვის. თუმცა თვით ის ფაქტიც, რომ დედამიწაზე ცეცხლის
„ჩამოტანა” არაერთი ქვეყნის მითოლოგიაშია აღწერილი, მიუთითებს მის მნიშვნელობას.

მაინც რა მოხდა რამდენიმე ათასი წლის წინ? რას ნიშნავს
მისი „ზეციდან”ან მაღალი მთებიდან ჩამოტანა?

ცეცხლის პირველი კერები დედამიწაზე მეხის (ზეციდან)
ჩამოვარდნის ან ვულკანის ამოფრქვევის (მაღალი მთებიდან) შედეგად მოხდა.

მეხის ჩამოვარდნას თან ახლდა დიდი ენერგიის გამონთავისუფლება. ტყეში ჩამოვარდნის
შემთხვავაში იგი ხშირად ცეცხლის გაჩენის მიზეზი ხდებოდა. მეორე ვერსიის თანახმად, ვულკანის
ამოფრქვევის შემდეგ გადმოღვრილ ლავას ადამიანი ჯოხით შეეხო. ლავის მაღალი ტემპერატურის
შედეგად ჯოხს ცეცხლი მოეკიდა… ცხადია, პირველი რეაქცია შიშის მომგვრევლი და განსაცვიფრებელი იქნებოდა,
მაგრამ ცეცხლის გაჩენის თანამდევი პროცესები
სითბო და სინათლე, იმდენად მიმზიდველი და „მაცდუნებელი” იყო, რომ ადვილად გადაილახა
შიშის გრძნობა და ადამიანმა ხელი მიჰყო მის გამოყენებას…

ვულკანებს ყველა შიშის თვალებით ვუყურებთ, თუმცა ქიმიკოსებს შეგვიძლია ვულკანი თავად
გავაჩინოთ და ხელის გულზეც მოვითავსოთ. ამისათვის მხოლოდ ამონიუმის ბიქრომატი გვჭირდება.
მის დაშლას, როგორც წესი, ფაიფურის ჯამში ატარებენ, მაგრამ ამ შემთხვევისათვის უარი
ვთქვათ კლასიკურ ქიმიურ ჭურჭელზე. ნუ დავიზარებთ
და ეს მოწყობილობა თავად შევქმნათ. პატარა
ქვები ისე შევაწებოთ ერთნათს ბეტონით ან სხვა რაიმე საშუალებით, რომ მთის იმიტაცია მივიღოთ. მთა კი ისე „ავაგოთ”,
რომ თავზე კრატერი – ჩაღრმავება – ჰქონდეს. კრატერში ჩავყაროთ 10-15 გრამი ამონიუმის ბიქრომატი.
შევეცადოთ, იგი კონუსური ფორმით დავყაროთ. ფრთხილად მივუახლოვოთ ანთებული ასანთის ღერი
ამონიუმის ბიქრომატის „მთის” წვეროს. გაჩნდება პირველი ნაპერწკლები და შევნიშნავთ,
რომ დაიწყება დაშლის რეაქცია. მოვაცილოთ ასანთის ღერი და… დავტკბეთ პროცესის მსვლელობით…

ამონიუმის ბიქრომატის დაშლის პროცესი თავისთავად წარიმართება.
მას აღარ სჭირდება ჩვენი ჩარევა. რაც დრო გავა, მით უფრო გაძლიერდება და ერთხანს მთელი
სიმძლავრით იგიზგიზებს ცეცხლი, შემდეგ ნელ-ნელეა შესუსტდება და ბოლოს ჩაქრება. ამავდროულად
ვნახავთ, რომ „ვულკანის აქტიურობის” პერიოდში „მთის” პერიმეტრი იფარება მწვანე ფერის
ნავლით, გარკვეული რაოდენობა კი ატმოსფეროშიც გამოირტყოცნება. ვერაფერს იტყვით, ვეზუვიც ასე იქცეოდა ერთდროს.
სხვაობა მხოლოდ მასშტაბებსა და გამოტყორცნილ ნივთიერებათა რაოდენობაშია.

მოცემული ექსპერიმენტი ვიზუალურად შეიძლება შემდეგი
ვებ-მისამართზე ვიხილოთ:
https://www.chem-toddler.com/redox-reactions/chemical-volcano.html

მცირეოდენი გართობის შემდეგ მოდით ახლა საკლასო ოთახს
დავუბრუნდეთ. რაში შეიძლება გამოვიყენოთ იგი? ამ ერთი შეხედვით უმარტივესი ექპერიმეტიდან რა დასკვნების გაკეთება შეიძლება? ამ სულ რამდენიმე
წუთიანი ცდის პერიოდში ჩვენს თვალწინ არაერთმა ქიმიურმა მოვლენამ ჩაიქროლა. ქიმიის
ცოდნა სწორედ ცოტა ხნის წინ ჩვენს თვალწინ მიმდინარე მოვლენების აღწერა და საკუთარი სახელის მინიჭებაა. შევეცდები
სრულად ჩამოვთვალო ეს მოვლენები: წვის რეაქცია,
დაშლის რეაქცია, მოცულობის გაფართოვება, ეგზოთერმული პროცესი, ფერის ცვლილება, აქტივაციის
ენერგია და ა.შ. კიდევ უფრო მრავლადაა კითხვები, რითაც შეიძლება აუდიტორიას მივმართოთ:

რა არის წვის რეაქცია? რა არის დაშლის რეაქცია? ყველა დაშლის რეაქცია წვის რეაქციაა? რატომ არ იშლება
ბიქრომატი თავისთავად? რატომ სჭირდება თავიდან გაცხელება? რა არის აქტივაციის ენერგია?
რატომ აღარ სჭირდება გაცხელება რეაქციის დაწყების შემდეგ? რა ნივთიერებები წარმოიმნებიან
რეაქციის შედეგად? რატომ იცლის ნალექი ფერს? როგორ ვადასტურებთ, რომ ეს პროცესი ქიმიური
მოვლენაა? რატომ ილექება მწვანე ნალექის დიდი რაოდენობა ზედაპირზე, ხოლო ზოგიერთი მათგანი
ჰაერში „დაფრინავს”? და ა.შ. ასეთი კითხვების
რაოდენობა და მათი ფორმულირება ჩვენს „ქიმიურ” ცოდნასა და ფანტაზიაზეა დამოკიდებული.
რაც უფრო მეტად შემოქმედებითად მივუდგებით, მით უფრო საინტერესო იქნება ეს კითხვები
და შესაბამისად მათზე პასუხის გაცემაც სახალისო და შემეცნებითი.
ასეთ პროცესებშიმერწმუნეთ, გაკვეთილის დუღილის ტემპერატურაც არ განელდება.

კიდევ ერთხელ დავუბრუნდეთ ჩვენს ჩატარებულ ექსპერიმენტს.
გავიხსნოთ როგორ ენერგიულად მიმდინარეობდა ჩვენი ჩარევის გარეშე. შეგვეძლო კიდეც ჩავრეულიყავით
ამ პროცესში, შეგვეძლო იგი უფრო „ნელა” წარმართულიყო
ან საერთოდ გაგვეჩერებინა, როცა მოგვინდებოდა. რეაქციის სადავეებზე შემდეგ წერილში
ვისაუბროთ.

 

”ბავშვი და სამართალი”

0

“ბავშვები არ არიან პატარა ადამიანები პატარა უფლებებით; ბავშვები დაუცველი არსებები არიან, მათ მეტი და არა ნაკლები დაცვა ესაჭიროებათ; ყოველგვარი ძალადობა ბავშვის მიმართ გაუმართლებელია; ბავშვების მიმართ ყოველგვარი ძალადობის თავიდან აცილება შესაძლებელია; ბავშვების დაცვა მოითხოვს სტრატეგიულ მიდგომას; ბავშვთა უფლებები გვეხება ყველას; ბავშვთა უფლებები ევროპის განვითარების საწინდარია” – ეს ევროსაბჭოს შვიდი მთავარი დევიზია, რომელიც ბავშთა უფლებების დაცვას ეძღვნება და რომლის დაცვაც ამ ორგანიზაციაში გაწევრიანებული ყველა ქვეყნისთვის, მათ შორის საქართველოსთვისაც სავალდებულოა.

თუმცა, ისევე როგორც ზრდასრულმა ადამიანებმა, არასრულწლოვანებმაც უნდა იცოდნენ სად გადის მათი თავისუფლების ზღვარი. ბავშვებმა სკოლის ასაკიდანვე უნდა იზრუნონ საზოგადოების უსაფრთხო და მოწესრიგებულ თანაარსებობაზე, დაიცვან შესაბამისი წესები და ყურადღება მიაქციონ სახელმწიფოეს მიერ დაწესებულ აკრძალვებს. ისწავლონ კანონი, რომ შეძლონ საკუთარი და სხვისი უფლებების დაცვა.

წიგნი ”ბავშვი და სამართალი” პირველი მცდელობაა საქართველოში მოზარდის კანონთან დასაახლოვებლად. ამ წიგნის დახმარებით მოსწავლეები მათთვის გასაგებ ენაზე წაიკითხავენ და გაიგებენ, რომ საქართველოში ყველა ბავშვის უფლება დაცულია , როგორც ქვეყნის უმაღლესი კანონმდებლობით -კონსტიტუციით და ნორმატიული აქტებით – სისხლის სამართლის და საპროცესო კოდექსებით, ასევე იმ საერთაშორისო აქტებით, რომელსაც მიერთებულია საქართველო.

ალბათ ბევრმა მოსწავლემ არც კი იცის, რომ ქართული კანონმდებლობის თანახმად, არასრულწლოვანს 14 წლის ასაკიდან უფლება აქვს მიმართოს სასამართლოს და დაიცვას საკუთრი უფლებები. მაგრამ მოზარდს ისიც უნდა ახსოვდეს, რომ კანონის წინაშე ყველა თანაბარია და დანაშაულის შემთხვევაში მასაც დაეკისრება თავისი წილი პასუხისმგებლობა. საქართველოში არასრულწლოვანი 14 წლის ასაკიდენ აგებს პასუხს საკუთარ დანაშაულზე.

რა შემთხვევაში ისჯება მოზარდი, და რა სანქციებია გათვალისწინებული ამა თუ იმ დანაშაულისთვის, რა შემთხვევაში ეკისრება არასრულწლოვანს მსუბუქი სასჯელი და რა შემთხვევაში აწესებს კანონი მოზარდისათვის სასჯელის უმაღლეს ზომას – თავისუფლების აღკვეთას, ამ და სხვა თემებს მოსწავლე წაიკითხავს ”ბავშვი და სამართალში”. თუმცა, წმინდად სამართლებრივი საკითხების გარდა, ქართველი მოზარდებიამ წიგნში მცირე ექსკურს გაივლიან ქართული სამართლის წარმოშობის ისტორიაშიც და გაიგებენ იმ სამართლებრივ ნორმებს, რომლებსაც ევროპის განვითარებული ქვეყნები საკუთარ მოზარდებს იწესებენ.

”ბავშვი და სამართალი” არის წიგნი მოზარდებისთვის, მათი მშობლებისთვის და მასწავლებლებისთვის, რადგან კანონის ცოდნა ადამიანს გარკვეულწილად იცავს და უადვილებთ ცხოვრებას.

 

img_news_line (5)

ვიდეობლოგი

მასწავლებლის ბიბლიოთეკას ახალი წიგნი შეემატა- სტატიები განათლების საკითხებზე

ჟურნალ „მასწავლებლის“ თითოეული ნომრის მომზადებისას, ცხადია, ვფიქრობთ მასწავლებელზე და იმ საჭიროებებზე,რომელთა წინაშეც ის ახლა დგას. ვფიქრობთ მასწავლებელზე, რომელიც ჩვენგან დამოუკიდებლადაც ფიქრობს, როგორ მოემზადოს გაკვეთილისთვის, რა...