ხუთშაბათი, ივლისი 3, 2025
3 ივლისი, ხუთშაბათი, 2025

დიანა ანფიმიადი

0

პროფესია მასწავლებელი

0

ამინმჟავები და ღრუბლის გემი

0

ჩემკენ
დიდი გემი მოცურავს… ჩუმად, უხმაუროდ. საცაა თავზე  წამადგება, მაგრამ ჯერ კიდევ მაქვს დრო
,ვუმზირო.  იალქნიანია… მოიცა,
დავითვალო… ერთი, ორი, სამი, ოთხი… უჰ, მეხუთე  იალქანი მო
ძვრა,
ცხვირიც ზედ მი
ყვა…
თვალსა და ხელს შუა
იშლება.

ჰამაკში
ვწევარ და ღრუბლიან ცას შევჰყურებ. გემიც ღრუბლის იყო. ახლა ტრანსფორმაციას
განიცდის და გაურკვეველ ფიგურას ქმნის. ჩემს ერთ ნაცნობს ღრუბლების ეშინია. ასე
ამბობს, შეგრძნება მაქვს, რომ ჩამოწვებიან და გამსრესენო. გაუნათლებელი არ
გეგონოთ, ნეტა მისნაირი ნაკითხი ბევრი იყოს, მაგრამ მოკალით და ღრუბლების ეშინია.

მოიცა…
გარდასახვა დასრულდა და… არა, ნამდვილად არ ვცდები თორმეტხელა ადამიანები დიდ
გრიფონს ეომებიან. იქვე ცალთვალა ციკლოპები ჩამომსხდარან და ბრძოლას გულგრილი
სახით შესცქერიან. გრიფონი მათი მტერი არ არის და არც ჩაერევიან. უკან კიდევ ორი
ბორცვი დგას, ზედ კონწოხზე უთავო ადამიანები დადიან… რანაირად ხედავენ? უჰ,
ასეთი რამ პირველად ვნახე, თვალები მხრებზე აქვთ…

ჰო,
ვიგონებ…  ამ ყველაფერს ღრუბლების
სამყაროში არ ვხედავ… უბრალოდ ჩემთვის წარმოვიდგინე. ახლა თქვენც წარმოიდგინეთ,
რა დაემართ
ებაპატარა ბიჭს, ეს ყველაფერი რომ წაიკითხოს? 21-ე საუკუნეში არაფერიც არ  დაემართება, ბევრს იცინებს, მაგრამ თუ შუასაუკუნეები და პატარა
ბიჭი, ინდოეთისა და ჩინეთის შესახებ, მარკო პოლოს და სერ ჯონ მანდევილის ჩანაწერებს კითხულობს? ისიც არ
დაივიწყოთ, ეს ბიჭი ქრისტეფორე კოლუმბია. რა დაემართება
-მეთქი? რა და
მოგზაურობის ჟინი შეიპყრობს.

დრო
გავა და ესპანეთის მონარქებისგან პროექტის დაფინანსებაზე დასტურს მიიღებს. მისი
ამალა სამი  კარაველისგან შედგება
„პინდა”,
„ნინია” და „სანტა მარია”. თავად კი ზღვისა და ოკეანის ადმირალი და ესპანეთის
სამეფო გვირგვინის წარმომადგენელი ხდება. 1492 წლის 3 აგვისტოს 86 მოხალისესთან
ერთად ესპანეთის სანაპიროს  დატოვებს.

წინ
დიდი გზაა და ის ათასგვარი ხიფათით არის სავსე. მეზღვაურები  ნერვიულობენ, მალე წყვდიადის წყლებში შევლენ
(სწორედ ასე ქვია ადგილს პტოლემეუსის მიერ შედგენილ რუკაზე. აქვე ისიც უნდა დავწერო, რომ პტოლემეუსის მიერ შედგენილ
რუკებს
,თურმე, მეფე
ვახტანგ მეექვსეც იცნობდა). გიგანტური წყალმცენარეები ოკეანის ზედაპირზე დაცურავენ
და გემებს ფსკერისკენ მიათრევენ. ადგილს, სადაც პტოლემეუსის თქმით, ასეთი ამბები
ხდებოდა სარგასოს ზღვას უწოდებენ. რეგიონი ჩრდილოეთ ატლანტის ოკეანის ცენტრალურ
ნაწილშია და დინებებით არის შემოსაზღვრული: დასავლეთით – გოლფსტრიმის, ჩრდილოეთით
– ჩრდილო
ატლანტიკური,
აღმოსავლეთით
კანარის,
სამხრეთით კი
ჩრდილო
ეკვატორული  დინებით. აქ წყალმცენარეები
მართლაც უხვადაა, ოღონდ არაფერსაც არ მიათრევენ ფსკერისკენ. თუმცა მაშინ
მეთხუთმეტე საუკუნეში, ლეგენდების და მითების სჯეროდათ.

33-დღიანი ცურვის
შემდეგ 11 ოქტომბრის ღამეს კუნძული გამოჩნდა. კოლუმბს ის ჩინეთი ეგონა. სახელიც
უბოძა
სან სალვადორი და
ესპანეთის საკუთრებად გამოაცხადა. ადგილობრივ აბორიგენებსაც გადახედ-გადმოხედა,
მიხვდა, რომ ალალი  და  დაუცველი ხალხი იყო… ჰოდა… ხომ იცით
, როგორც
ხდება ხოლმე… მათი დამონება განიზრახა. კოლუმბი დიდი მოგზაური კი იყო, მაგრამ
სული ერთი ჩვეულებრივი  ვაჭრისა
ჰქონდა  და ოქრო და დიდება აინტერესებდა.

თუ
პირველ მოგზაურობას შვიდი წლის განმავლობაში ამზადებდა, მეორის მომზადებას  მხოლოდ ხუთი თვე მოანდომა. ჰო, დამავიწყდა
მეთქვა, რომ ესპანეთში გმირად დაბრუნდა და ახალი აღმაფრენით, გაზრდილი
დაფინანსებითა და  17 გემისგან შემდგარი
ფლოტით  1493 წლის სექტემბერში ახალი
თავგადასავლებისკენ გაეშურა.

შემდეგ
იყო მესამე და  მეოთხე მოგზაურობა. კოლუმბი
აღარ იყო ადრ
ინდელიკოლუმბი. ამას ჯერ მხოლოდ თვითონ გრძნობდა და თავს უძალიანდებოდა, არ ეპუებოდა.

რამდენი
ადამიანია ასე…  დაღლილია და არ იმჩნევს.
რამდენი ადამიანი უკვე დაღლილი იღვიძებს, მაგრამ რაღაც უხილავი ძალის მეშვეობით
დგება და ჩვეულ მოვალეობებს ასრულებს.  ეს
უხილავი ძალა ვისთვის პასუხისმგებლობის გრძნობა და ვისთვის სტიმულია. ოღონდ ერთი
ეგ არის, გაჩერება არ შეიძლება
.რადგან,როგორც იტალიელმა ღვთისმსახურმა და ალქიმიკოსმა ალბერ მაგნუსმა დაწერა თავის
წიგნში –
დასვენების
სურვილი დამარცხების პირველი ნიშანიაო. ანუ, სანამ თქვენ ისვენებთ, ვიღაც მოძრაობს
და გაჯობებთო. ცხოვრება კიდევ შეჯიბრია და „თუ ერთი წამით თვალი მოუხუჭე, ისე
გაგთელავს, როგორც დიდოელი ლეკი ნაბადსა”
.

1747
წელს ფრანგმა ფიზიოლოგმა კენემ ახალი ტერმინი დაამკვიდრა „
albumineise” და 1751
წელს დიდრომ თავის ენციკლოპედიაში ცილა სწორედ ამ სახელით  ჩაწერა. 1803 წელს ჯონ დალტონი მარტივი ცილების
– ალბუმინის და ჟელატინის ფორმულებს აქვეყნებს და ნათელი ხდება, რომ ცილა აზოტს
შეიცავს. ამ დროს კი ფრანგი ქიმიკოსი გე-ლუსაკი ცილების (სისხლის ფიბრინის და რძის
კაზეინის) ქიმიურ ანალიზს აკეთებს და განცვიფრებულია
მათი
შემადგენლობის მსგავსებით. 1806 წელს ჯერ ლუი ვოკლენმა ამინმჟავა ასპარაგინი
გამოყო
.იგივე გააკეთა 1820 წელს ანრი ბრაკონომ გლიცინისა და ლეიცინის ცილისგან გამოყოფით.
შემდეგ იყო კოსელი, ფიშერი, სამნერი, პოლინგი, სინგერი… მოკლედ, ამ ბატონებმა
დაადგინეს, რომ ცილა ბიოპოლიმერია და ამინმჟავებისგან შედგება. ადამიანის
ორგანიზმში შემავალი ცილები 20 ამინმჟავას სხვადასხვა კომბინაციისგან არის
შექმნილი და ამ ამინმჟავებს პროტეინგენური ეწოდება. თუმცა გამოყო
ენ შეუცვლელ
და ცვლად ამინმჟავებს. შეუცვლელი ნიშნავს, რომ ჩვენს ორგანიზმში მათი სინთეზი არ ხდება,
არადა  გვჭირდება.

შეუცვლელი
ამინმჟავებია: ვალინი, იზოლეიცინი, ლეიცინი, ლიზინი, მეთიონინი, თრეონინი,
ტრიფტოფანი, ფენილალანინი, არგინინი, ჰისტიდინი.

ჩვენ
დღეს იზოლეიცინი გვაინტერესებს. ეს ის ამინმჟავაა, რომელიც  ენერგიაზე და ჰემოგლობინის კვლავ სინთეზზეა
პასუხისმგებელი. ეს ის ამინმჟავაა, რომლის მუდმივი ნაკლებობის დროსაც თავს მოშვებულად და დაღლილად ვგრძნობთ.  ენერგიას აწარმოებს მაშინ, როდესაც
ნახშირწყლების  დეფიციტია ორგანიზმში და ამ
პროცესს გლუკონეოგენეზი ეწოდება. თუმცა ოდნავ დავაკონკრეტებ… გლუკონეოგენეზი
ეწოდება არანახშირწყლოვანი ნაერთებიდან გლუკოზის ან გლიკოგენის ბიოსინთეზის
პროცესს. ამ პროცესს განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭება სისხლში გლუკოზის დონის
მუდმივობის შენარჩუნებაში საკვების მიღებებს შორის პერიოდში. ამ დროს
გლუკონეოგენეზი ერთადერთი პროცესია, რომლის საშუალებითაც  შესაძლებელი ხდება სისხლში გლუკოზის დონის
შენარჩუნება და ნერვული ქსოვილის და ერითროციტების მომარაგება გლუკოზით, რომელიც
მათი ფუნქციონირებისთვის აუცილებელი ენერგიის ერთადერთ წყაროს წარმოადგენს.
გლუკონეოგენეზის ინიცირება სხვა სუბსტრატებისგანაცაა შესაძლებელი. თუმცა დღეს
ყურადღებას
ამინმჟავებზე
ვამახვილებ.

იზოლეიცინი
შეუცვლელია, ეს კი ნიშნავს, რომ ის საკვების მეშვეობით უნდა მივიღოთ. დღიური
მოთხოვნილება 3-4 გრამია, თუმცა მასსა და სხვა შეუცვლელ ამინმჟავას ვალინს და
ლეიცინს  შორის აუცილებელია პროპორციის
დაცვა. ერთ მილიგრამ იზოლეიცინზე 2-2 მგ ვალინი და ლეიცინი უნდა მოდიოდეს.

დღიურად
სულ 200 გრამი ნუშის მირთმევა დაგვჭირდება, რომ იზოლეიცინის
საჭირო რაოდენობა
მივიღოთ. ოღონდ ექიმები ნუშს ასე ხშირად და ამ რაოდენობით კატეგორიულად არ
გვირჩევენ.

სულ
100 გრამი ქათმის ხორცის მირთმევა

საჭირო
იზოლეიცინის კუთვნილი რაოდენობის მისაღებად.
ეს რაოდენობა ექიმებისთვისაც მისაღები ყოფილა.

120
გრამი თევზი
უნდა
მივირთვათ
, რომ იზოლეიცინის საჭირო რაოდენობა
მივიღოთ. რაც შეეხება
თევზს, ისე მიყვარს, რომ  თუ
მკითხავთ, ეს რაოდენობა ცოტაც კი არის და ამაში მგონი ექიმებიც დამეთანხმებიან.

გარდა
ამისა, ამ ამინმჟავას სხვადასხვა მარცვლეულსა და ხილში იპოვით, ოღონდ გაცილებით
მცირე რაოდენობით. ეს კი ნიშნავს, რომ მათი მირთმევა უფრო მეტი  მოგიწევთ.

მოდით
მარცვლეულში, ხილსა და ბოსტნეულში იზოლეიცინის აღმოჩენა ვცადოთ. ის არაპოლარული
ჰიდროფობური რადიკალის მქონე ამინმჟავაა.

ავდგეთ
და… საკვლევ მასას 3-4 მლ 95%-იან აცეტონის ხსნარში გახსნილი ნინჰიდრინის
1%-იანი ხსნარი დავუმატოთ. წყლის აბაზანაზე მოვათავსოთ
და ვურიოთ. ხსნარი
მოლურჯო-იისფერს მიიღებს, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ ხსნარი იზოლეიცინს (და სხვა
ალფა-ამინმჟავებს) შეიცავს.
 

პირველ
ეტაპზე ამინმჟავასა და ნინჰიდრინს შორის შიფის ფუძე წარმოიქმნება, რომელიც შემდგომ
გადაჯგუფებას განიცდის  და იხლიჩება, რის
შედეგადაც მიიღება ალდეჰიდი და ამინოდიკეტოჰიდრინდენი.

ეს
უკანასკნელი კონდენსირდება ნინჰიდრინის კიდევ ერთ მოლეკულასთან. წარმოქმნილი
ნაერთი ენოლიზაციის შედეგად შეიფერება და მას „რუემანის ლურჯი-იისფერი” ეწოდება.
რუემანი ის მეცნიერია, ვინც 1910 წელს ეს რეაქცია შეისწავლა.

ბუნებრივია,
ამ მარტივი ცდით ამინმჟავას რაოდენობას ვერ განსაზღვრავთ.  მისი მიზანია ფერის ცვლილებით დაგვიდასტუროს,
რომ საკვლევი მასა შესაძლოა იზოლეიცინს (ასევე სხვა არა არომატულ ალფა
ამინმჟავებს) შეიცავდეს.

ამინმჟავების
აღმომჩენი მსგავსი ფერადი რეაქციები
ბევრი ვიცით. უბრალოდ მათი მეშვეობით
იზოლეიცინს ვერ აღმოაჩენთ.

ცა
ლურჯია და ალაგ-ალაგ ღრუბლები დახეტიალობენ. ისევ მივშტერებივარ…  საოცარი
ბრძოლები  არ ჩანს… არც  გრიფონები არიან და არც გოლიათები…

ჩემკენ
კვლავ დიდი გემი მოცურავს…  გემი
ღრუბლისაა…  ერთ ჩემს ნაცნობს ღრუბლების
ეშინია.  მე კიდევ…

„ჩიტი
რომ ვიყო, ღრუბლის ქარავანს

არ
დავტოვებდი, მას ვდევდი მარტო,

ვაგლახ,
მხატვარი რატომ არა ვარ,

რომ
მხოლოდ თეთრი ღრუბლები ვხატო”

(შანდორ
პეტეფი. თარგმნა გრიგოლ აბაშიძემ)

 

 

 

წინასწარ განსაზღვრულობა

0
რამდენიმე დღის წინ უცნაურ სიტუაციაში აღმოვჩნდი. ერთ-ერთი გამოცემისთვის ახალ ავტორებს ვეძებდი. ათეულობით რეზიუმეს გაცნობის შემდეგ ყველაზე საინტერესო პრეტენდენტები გასაუბრებაზე დავიბარე. დიდი, მრგვალი მაგიდის გარშემო შეკრებილებმა აღმოვაჩინეთ, რომ არც ერთი ჩვენგანი არ იყო კმაყოფილი არჩეული პროფესიით და უმეტესობას ძნელად წარმოედგინა თავი იმის სპეციალისტად, რასაც სწავლობდა. ისინი მეტისმეტად ახალგაზრდები იყვნენ, უმეტესობა – ჯერ კიდევ სტუდენტი. მეც დაახლოებით ამხელა ვიქნებოდი, როცა მივხვდი, რომ ის, რასაც ვსწავლობდი, საინტერესო კი იყო, მაგრამ არც იმდენად, მთელი ცხოვრება მისთვის მიმეძღვნა. ცოტა უფრო დიდი ვიყავი, როცა ერთ შეცდომას მეორე დავუმატე და მაგისტრატურაში იმავე უნივერსიტეტში, მონათესავე სპეციალობაზე ჩავაბარე. მთავარი, რაც თითქმის ექვსწლიანმა სწავლის პროცესმა მასწავლა, ის არის, რომ თუ გინდა, რაიმე კარგად გააკეთო, სულითა და გულით უნდა შეიყვარო. სხვანაირად არაფერი გამოვა. სხვანაირად ადრე თუ გვიან აუცილებლად მოგწყინდება, ხალისი დაგეკარგება, ენთუზიაზმი გაგიქრება და ყველაფერი აუტანელ რუტინად გადაიქცევა.

 

ასეც ვუთხარი მათ, ვისაც ნაადრევად და გაუცნობიერებლად მოუწია ძალიან მნიშვნელოვანი არჩევანის გაკეთება, ვინც ახლა იწყებს მუშაობას, ვინც პირველ სამსახურს ეძებს. მგონია, რომ რაც მეტი ხალხი აირჩევს პროფესიას სიყვარულით, მით მეტი პროფესიონალი იქნება ჩვენ გვერდით, მეტი პროდუქტიული ადამიანი, მეტი კარგად გაკეთებული საქმე.

ჩვენს თაობაზე საუბრისას, როგორც წესი, ბნელ 90-იანებს, გადატანილ ომებს და მძიმე სოციალურ პირობებს ახსენებენ. იმ შეხვედრის შემდეგ ვიფიქრე, რომ მძიმე სოციალურ პირობებზე არანაკლებ ძნელად გადასატანი წინასწარ განსაზღვრული მომავალი, გაუცნობიერებლად გაკეთებული არჩევანი და ათასობით თავისი საქმისადმი გულგრილი სპეციალისტია, რომელთა ხელშიც მერე კიდევ უფრო მეტი ხალხის ბედი აღმოჩნდება ხოლმე.

ათი წლის წინ, სკოლას რომ ვამთავრებდი, წინასწარ განსაზღვრული მომავალი ასეთი იყო: ბიჭების უმეტესობა ეკონომიკურზე აბარებდა და დღეში ათი კაცისგან მაინც მოისმენდი ჯადოსნურ სიტყვათშეთანხმებას: „საბანკო-საფინანსო”; გოგოები ჟურნალისტობაზე ოცნებობდნენ და ჰუმანიტარული ფაკულტეტის ვარიაციებზე ნაწილდებოდნენ: უცხო ენები – ფილოლოგიური – საერთაშორისო ურთიერთობები. ეს ერთგვარი მემკვიდრეობაა ჩვენი მშობლების ყოფისა, სადაც კაცები ინჟინერ-ეკონომისტები იყვნენ, ქალები კი – ან დიასახლისები, ან ექიმები და პედაგოგები. მაგრამ მაშინ სხვა რეალობა იყო, საბჭოთა კავშირში არავის უწევდა სამსახურის ძებნა და უკეთესი მდგომარეობისთვისაც არც პროფესიონალიზმი გახლდათ მაინცდამაინც აუცილებელი. სისტემა ასაქმებდა და ინახავდა ყველას, ვისაც კონკრეტულ ადგილას ყოფნა შეეძლო. სისტემას ხელს აძლევდა მასზე დამოკიდებული ადამიანები მყარი საყრდენის, საკუთარი თავის რწმენისა და ამბიციების გარეშე. ალბათ ამიტომაც იყო, იმპერიის დაშლის შემდეგ ასე რომ გაუჭირდა ხალხს ვექტორების პოვნა – არ იყვნენ დამოუკიდებლად ცხოვრებას მიჩვეულები.

ისინი, ვისაც რამდენიმე დღის წინ შევხვდი, სრულიად სხვანაირები აღმოჩნდნენ: სისტემის გამოზრდილი ადამიანების დამოუკიდებელი შვილები. ახალგაზრდები, რომლებმაც შეძლეს და მალევე აღიარეს პროფესიის არჩევისას დაშვებული შეცდომები, რომლებიც ხედავდნენ განათლების სისტემაში არსებულ ხარვეზებს და უკმაყოფილონი იყვნენ ამა თუ იმ სასწავლო პროგრამით. ცალკე მცხოვრები და საკუთარი ჯიბის ფულისთვის მომუშავე თავისუფალი ადამიანები. მათ იციან, რომ თუ მოინდომებენ, მიზანს მიაღწევენ და ასე ნაბიჯ-ნაბიჯ მიიწევენ სასურველი რეალობისკენ: ზოგი საზღვარგარეთ სწავლის გაგრძელებას გეგმავს, ზოგი – მარტო ცხოვრებას, ზოგი – ფინანსურ დამოუკიდებლობას, ზოგიც – ახალი სპეციალობის შეძენას.

ჩვენი შეხვედრის შემდეგ ხშირად ვიხსენებ მათ და ვცდილობ გამოვიცნო, ვის ეკისრება პასუხისმგებლობა ჩვენს წინასწარ განსაზღვრულ რეალობაზე. გარემოზე, სადაც ძნელად თუ შეცვლი რამეს. მოძალადე სისტემებსა და ადამიანებზე, რომლებსაც უჭირთ ფეხზე მყარად დგომა, მყარი პოზიციის ქონა და მისი დაცვა. მარტივი ლოგიკის თანახმად, ვინაიდან პრობლემა რთული და კომპლექსურია, „დამნაშავეც” ბევრი უნდა იყოს და ალბათ არ იქნება ურიგო, თუ ყველა ვაღიარებთ ჩვენს წილ შეცდომას და ავიღებთ პასუხისმგებლობას, ისევე როგორც ამას ეს გოგო-ბიჭები აკეთებდნენ: საკუთარი თავის შეცვლით, ახლის ძიებით, პროფესიის გამოცვლით, დაუღალავი შრომით. ურიგო არ იქნება, თუ ახალგაზრდების მნიშვნელოვან გადაწყვეტილებებში უფროსები ნაკლებად ჩავერევით, გადამწყვეტ წუთამდე კი მათ რაც შეიძლება მეტ ინფორმაციას მივაწვდით, მეტ ალტერნატივას შევთავაზებთ, უფრო ფართო არჩევანს მივცემთ.

კითხვის უნარის გასაუმჯობესებელი სავარჯიშოები (ნაწილი I)

0

კითხვის უნარი მოიცავს ორ კომპონენტს: კითხვის ტექნიკურ მხარეს და კითხვის აზრობრივ მხარეს. კითხვის ტექნიკური მხარე გულისხმობს კითხვის უნარს, კითხვის ტემპს (სისწრაფეს), კითხვის გამართულობას, აზრობრივი კი გამომსახველობასა და წაკითხულის გააზრებას. 



კითხვის უნარი 



კითხვის უნარის დაუფლების საწყის ეტაპზე ყველა ბავშვი კითხულობს დამარცვლით, შემდეგ პატარა სიტყვების გადაბმულად კითხვას სწავლობს და მერეღა იწყებს რთული სიტყვების გადაბმას. მხოლოდ ამის შემდეგ იყენებს ის კითხვის სინთეზურ მეთოდს ანუ მთელ წინადადებებს კითხულობს. 



კითხვის უნარის გასაუმჯობესებლად შეიძლება გამოვიყენოთ შემდეგი განმავითარებელი სავარჯიშოები: 



1. ტექსტში სიტყვის მოძებნა 

ეს შეიძლება იყოს პატარა და ხშირად ხმარებული სიტყვების ძებნა: ის, ყველა, ან, ვინ და ა. შ., ასევე – აზრობრივად დაკავშირებული სიტყვების ძებნა. მაგალითად: „წაიკითხე სიტყვები და მოძებნე ბოსტნეულის აღმნიშვნელი სიტყვები” ან „მართალია თუ არა, რომ რიგით მეოთხე სიტყვა აღნიშნავს წელიწადის დროს?” 



2. ტექსტის კითხვა სიტყვის დაბოლოებებში გამოტოვებული ასოებით 



გზადაკარგუ… დავდივ… აი, დახედ… ჩემს სისხლი… ფეხსა – წყლ… დასალევ… რ… ჩავედი ხევ… , მაშ… ვიტკი… გული მიწუ… გუ… საბრა… დედაჩე…! 



3. ტექსტის კითხვა სიტყვაში ნებისმიერ ადგილას გამოტოვებული ასოებით 



სა…ლო …დაჩემი! მანამ დე… მყვ…და …ხალი, სულ ალერს… ვყვანდი 



4. ისეთი ტექსტის კითხვა, რომელშიც გამოტოვებულია მთლიანი სიტყვები 



დევმა კეცი ააცალა და ნაცარქექიაც ______ . ხმიადი გამოცხვა, ნანადირევიც ________ და ვახშამს შემოუსხდნენ. 



5. გისოსებთან მუშაობა

6. ისეთი ტექსტის კითხვა, რომლის სიტყვებშიც ასოებია არეული

იყო და არა იყო რავღისთ უკეთესი რა იქნებოდა!იყო ერთი დედილიბუ სამეფორომელსაცბრძენი და თლიარასამნი ხელმწიფე განაგებდა.

კითხვის ტემპი

კითხვის ტემპი (სისწრაფე) განისაზღვრება წუთში წარმოთქმული სიტყვების რაოდენობით. მოსწავლემ სასწავლო დატვირთვას რომ გაუძლოს, მისი კითხვის ტემპი მუდმივად უნდა იზრდებოდეს. ამას ხელს შეუწყობს შემდეგი სავარჯიშოები:

1. „დაეწიე”

მასწავლებელი ან მოსწავლე ტექსტს ხმამაღლა კითხულობენ, დანარჩენები ცდილობენ, გაუსწრონ მას (თავისთვის ჩუმად კითხულობენ და ეჯიბრებიან მკითხველს).

2. თითო წინადადების კითხვა წყვილებში ან ჯგუფებში

ვისი წყვილი (ჯგუფი) უფრო ადრე დაამთავრებს კითხვას. წყვილებში კითხვა ავარჯიშებს ყურადღებას და დადებითად მოქმედებს კითხვის უნარის განვითარებაზე.

3. დინამიკური კითხვა

დაფაზე ან ფურცელზე ჩამოწერილია 5-7 სიტყვა, რომლებშიც თანდათანობით იმატებს ასოების რაოდენობა.

4. ბინარული კითხვა

ორი მოსწავლე ერთდროულად კითხულობს ერთსა და იმავე ტექსტს.

5. „ბუქსირი”

მასწავლებელი კითხულობს ხმამაღლა და დროდადრო კითხვის ტემპს ცვლის. მოსწავლეები ცდილობენ, იკითხონ იმავე ტემპით.

6. „სატყუარა”

მასწავლებელი ან მოსწავლე ხმამაღლა კითხულობენ ნაცნობ ტექსტს და მასში ზოგიერთ სიტყვას სინონიმით ცვლიან.მოსწავლეები ეძებენ შეცვლილ სიტყვას.

7. „თავი და ბოლო”

მასწავლებელი იწყებს წინადადების კითხვას, მოსწავლეები პოულობენ მას ტექსტში და მასთან ერთად აგრძელებენ კითხვას.

8. „ვინ უფრო სწრაფად?

დაფაზე დაწერილია წინადადება, მოსწავლეებს დარიგებული აქვთ ტექსტები. მასწავლებლის ნიშანზე მოსწავლეები ცდილობენ, სხვაზე ადრე იპოვონ ტექსტში ეს წინადადება.

გამართული კითხვა.

ეს უშეცდომო კითხვაა – ბგერების, მარცვლების, დაბოლოებათა გამოტოვების, შეცვლის, დამახინჯების გარეშეამ უნარის ფორმირებისთვის სასარგებლოა ყურადღებისა და მეხსიერების განმავითარებელი სავარჯიშოები.

დავალება 1.

ყურადღებით დააკვირდი სურათს


– რამდენი „ა” ასოა ცხრილში?

 რომელი ასოა ზედა მარცხენა კუთხეში? ქვედა მარჯვენა კუთხეში? – სურათზე წერია თუ არა სიტყვა „დავა”რამდენჯერ წერიარომელი ასო უნდა დავამატოთ, რომ მივიღოთ სიტყვა „ბადე”?

– რომელი ასოა ყველაზე მეტი და დიდი სურათზე?

– რომელია მეტი: ხმოვანი თუ თანხმოვანი?

დავალება2.


უპასუხეთ კითხვებს და ჩასვით გამოტოვებული ბგერები. 

– რა ეწოდება საგანს, რომელსაც ვკითხულობთ?

– წელიწადის რომელი დროა ეს?

– რა ყვავილია ეს?

შენ შუბლს იხსნი და სიბნელეს ლეწავ

საქართველოს მოღრუბლულო ზეცავ

ნეტავ მალე აღმობრწყინდეს მნათი,

მალე სხივი მოეფინოს ნეტავ!

– რომელი სიტყვით შეიძლება შევცვალოთ სიტყვები: ზეცა? მნათი?

დავალება 3.

მარცხენა ცხრილში მოცემული ციფრების თანმიმდევრობით გადაწერე რვეულში ასოები მარჯვენა ცხრილიდან (გადაწერას იწყებ მარცხენა ზედა ციფრიდან ჰორიზონტალური მიმართულებით). სწორი პასუხის შემთხვევაში მიიღებ გამოცანას. იპოვე პასუხი გამოცანაზე.




* გახაზე სიტყვები, რომლებიც მარცვალიცაა და სიტყვაც

რძე ტანკი მზე ყვავილი ტყე პირამიდა ფუნთუშა სვე მინდორი ძროხა შრე

დავალება 4.

გაიმეორეთ მასწავლებლის ნათქვამი (მასწავლებელი წყვილებად ასახელებს ხმოვანებით მსგავს სიტყვებს)

დოლი – ბოლიღომი – ლომიტორი – ქორი.

* გაიმეორეთ ენის გასატეხიწინადადება, ტექსტი.

* ისწავლეთ ლექსი.

ასევე სასარგებლოა სიტყვების კითხვა, რომლებიც:

* განსხვავდება ერთი ასოთი;

* მსგავსფუძიანია;

* მსგავს პრეფიქს-სუფიქსიანია.


ასერტულობის კონცეფცია საგანმანათლებლო სისტემაში (ნაწილი III)

0
მარინე ჯაფარიძე, ლიკა ჭყონია
როგორც წინა სტატიაში დაგპირდით, გაგაცნობთ იმ საპილოტე კვლევის შედეგებს, რომელიც ეძღვნება მასწავლებელთა ასერტული ქცევისა და ემოციური გადაწვის საკითხს, კერძოდ, რამდენად ახასიათებთ მასწავლებლებს ქცევის ასერტული სტილი და რა კავშირია ასერტულობასა და ემოციურ გადაწვას შორის. კვლევაში მონაწილეობდა იმერეთის რეგიონის 91 მასწავლებელი – 84 ქალი და 7 მამაკაცი.

გვინდა, ხაზგასმით აღვნიშნოთ, რომ მიღებული შედეგები მიზეზთა გამო (რომლებსაც სტატიის ფორმატში ვერ განვიხილავთ) განზოგადებას არ ექვემდებარება, მაგრამ განსაზღვრულ ტენდენციებს ასახავს და, ვფიქრობთ, ის შეიძლება სასარგებლო აღმოჩნდეს მკითხველისთვის. 

1. კვლევაში მონაწილე მასწავლებლების 23%-ს ახასიათებს ქცევის ასერტული სტილი, 77%-ს კი პასიური.

2. რაც უფრო მაღალ კლასებს ასწავლის მასწავლებელი, მით უფრო მეტად ამჟღავნებს ასერტულობას.

3. 60 წელს გადაცილებული მასწავლებლების საშუალო მაჩვენებელი 38 ქულაა, რაც პასიური ქცევის მოდელში თავსდება.

4. 40 წლამდე ასაკის მასწავლებლების საშუალო მაჩვენებელი 48 ქულაა, რაც ასევე ქცევის პასიური სტილის მაჩვენებელია, მაგრამ უახლოვდება ასერტული სტილის მაჩვენებელს.

5. 40-დან 60 წლამდე ასაკის მასწავლებლებს ყველაზე მეტად ახასიათებთ ასერტულობა.

6. კვლევაში მონაწილე მასწავლებლების 16% ემოციური გადაწვის რისკჯგუფშია, 33% კი ემოციურად გადამწვარია.

7. ემოციური გადაწვა დაუდასტურდა ასერტული მასწავლებლების 19%-სა და პასიური მასწავლებლების 31%-ს.

უნდა აღინიშნოს, რომ ჩვენ მიერ ჩატარებულ კვლევაში მასწავლებელთა ტესტირების მონაცემები არ სცილდება 60 ქულას (მაქსიმუმი 80 ქულაა). ჩვენი ვარაუდით, შეფასებაში ეს ერთგვარი სიფრთხილე შეიძლება აიხსნას იმ გარემოებით, რომ ძლიერ გამოხატულ ასერტულობას ზოგიერთი მასწავლებელი შესაძლოა აგრესიულ და, ამდენად, არასასურველ ქცევად მიიჩნევდეს და ასე გამოხატავდეს სოციალურად სასურველ პოზიციას. ამის გამო მიზანშეწონილად მიგვაჩნია, მოკლედ განვიხილოთ ასერტულობისა და აგრესიის ცნებათა ურთიერთმიმართება.
ყოველდღიურობაში აგრესიულობა უმეტესად განიხილება როგორც უარყოფითი, დესტრუქციული მნიშვნელობის ცნება. რასაკვირველია, მრავალი მეცნიერი ამას არ ეთანხმება. საზოგადოდ, აქტივობის პოზიციიდან აგრესიულობის განხილვა ეგზისტენციური ფილოსოფიიდან/ფსიქოლოგიიდან მომდინარეობს და თავისუფლების, პიროვნული ზრდის იდეებს ეფუძნება (ა. მასლოუ, კ. როჯერსი და სხვ.). მაგალითად, ე. ფრომის განმარტებით, აგრესიულობა პიროვნების აქტიურობის მთავარი პირობაა, რათა უშიშრად და უყოყმანოდ, შეუჩერებლად იაროს მიზნისკენ. მართალია, ისინი ასერტულობის ფენომენს არ შეისწავლიდნენ, მაგრამ მასლოუს, ფრომის, პერლსის, ოლპორტის და სხვათა ღრმა ფსიქოლოგიური ნაშრომები მკაფიო წარმოდგენას გვიქმნის ჯანმრთელი და აქტუალიზებული პიროვნების, შესაბამისად, ასერტულობის არსის შესახებ.

თანამედროვე ავტორთა აზრით, აგრესიულობა განსხვავებულ შეფერილობას იღებს მიზნის მიღწევის გზაზე პიროვნების სოციალური მიმართულობის, მისი ქცევის მოტივების, ღირებულებების შესაბამისად. 

ხომ არ შეიძლება, ეს ისე გავიგოთ, რომ ასერტულობა ერთგვარად აგრესიულობასაც გულისხმობს? დიახ, ეს ასეა და აქ იგულისხმება კონსტრუქციული აგრესია – აქტიური ქმედებისაკენ მიმართული არაძალადობრივი შინაგანი პოზიცია, რომელიც პიროვნებას საშუალებას აძლევს, სჯეროდეს საკუთარი თავის, ჰქონდეს პოზიტიური თვითშეფასება და, ამასთანავე, შეინარჩუნოს პარტნიორისადმი პატივისცემა და ამგვარად მაღწიოს დასახულ მიზანს. კონსტრუქციული აგრესიის დროს ადამიანი მებრძოლ პოზიციაშია, ასერტულობა კი პიროვნების არაძალადობრივ შინაგან პოზიციას გამოხატავს, თუმცა არ გამორიცხავს პირველს, პირიქით, მოიცავს მას. არაძალადობის ფილოსოფიის ერთ-ერთი პოსტულატი ხომ ასე ჟღერს: იბრძოლე არაძალადობისთვის!

ჩვენი კვლევის საგანი არ ყოფილა აგრესიულობასა და ასერტულობას შორის კორელაციის დადგენა, მაგრამ არსებობს სხვა ქვეყნებში ჩატარებული კვლევები, რომლებიც ადასტურებს, რომ ასერტულობა უარყოფით კორელაციაშია აგრესიულობის ისეთ კომპონენტებთან, როგორებიცაა ადამიანებისადმი იჭვნეული დამოკიდებულება და წყენინება (ანუ ნორმაზე მაღალი მტრობის ინდექსი), ხოლო დადებითში – პოზიტიურ ღიაობასთან, თავდაჯერებასთან, შეუპოვრობასთან და სხვა. ექსპერიმენტულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ კონსტრუქციული აგრესიულობა და ასერტულობა ასევე დადებით კორელაციაშია ალტრუისტულ ღირებულებებთან. ყველა ჩამოთვლილი თვისება აძლიერებს და ეფექტიანს ხდის ადამიანის პროსოციალურ აქტივობას. თავად სამყაროს შემეცნების პროცესი წარმოუდგენელია აგრესიულობის გარეშე. დაბალი აგრესიულობა აფერხებს აქტივობის პროცესს, მაღალი კი მნიშვნელოვანად ზრდის.

ასერტული ქცევის საზღვრების დასადგენად აუცილებელია მისი შედარებაც მანიპულაციურ ქცევასთან, რომელიც ასერტულობის საპირისპირო სტილია. მანიპულაციის მიზანია, მიიღოს სასურველი მეორე მხარის ინტერესების გაუთვალისწინებლად. როგორია მანიპულატორის ქცევა? მას ახასიათებს არამკაფიოდ გამოთქმული, ბუნდოვანი აზრები და მოთხოვნები, ემოციურად შეფერილი არგუმენტაცია, პარტნიორის „არასწორი” ღირებულებებისა და უზნეო ქცევის ხაზგასმა, მოვლენების განვითარებასა და შედეგებზე პასუხისმგებლობის სხვისთვის გადაბრალება და ა.შ. ასერტულობა ერთმნიშვნელოვნად უარყოფს მანიპულირების ყოველგვარ ფორმას – ის გულისხმობს მშვიდად, მაგრამ მტკიცედ გამოხატულ აქტიურ პოზიციას.

ყოველივე ზემოთქმულის გათვალისწინებით, გთხოვთ, ყურადღებით წაიკითხოთ დებულებები და შეაფასოთ შესაბამისი ქულით: 
1 ქულა – დიახ, ასეა.
2 ქულა – უმეტესად ასეა.
3 ქულა- იშვიათად ხდება ასე.
4 ქულა – არა, ასე არ არის.
1. როცა ნაცნობი მთხოვს სესხად ფულს, უარს ვერ ვეუბნები, მაშინაც კი, როცა ფინანსური მდგომარეობა ამის საშუალებას არ მაძლევს.

2. არ შემიძლია გავეცნო ადამიანებს, ველოდები, თავად როდის გადმოდგამენ პირველ ნაბიჯს.

3. როცა კოლეგები სადმე მეპატიჟებიან და ვგრძნობ, რომ ჩემი თანხმობა მნიშვნელოვანია, უარს ვერ ვამბობ, მაშინაც კი, თუ ეს ჩაშლის ჩემს გეგმებს.

4. როცა ვინმე ურიგოდ დგება ჩემ წინ, ვერ ვახერხებ მის წყენინებას, მაშინაც კი, როცა ამის დიდი სურვილი მაქვს.

5. სამსახურში დებატების დროს არ შემიძლია ვაწყენინო კოლეგას ან ადმინისტრაციის წარმომადგენელს, მაშინაც კი, როცა კამათს აზრი ეკარგება.

6. მაწუხებს, თუ კოლეგის თხოვნაზე უარის თქმა მიწევს.

7. არ შემიძლია საუბრის დასრულება, მაშინაც კი, როცა სადმე მეჩქარება ან თანამოსაუბრე და სასაუბრო თემა ჩემთვის ძალზე უინტერესოა.

8. საუბრისას არ შემიძლია, ვინმეს წინააღმდეგობა გავუწიო. მაშინაც კი, როცა მიმაჩნია, რომ ჩემი პოზიცია უფრო მართებულია, გაჩუმებას ვარჩევ.

9. მაშინაც კი, როცა რამე არ მესმის, არ მიყვარს ზედმეტი კითხვებით სხვისი შეწუხება.

10. სხდომებსა თუ შეკრებებზე ჩუმად ყოფნას ვამჯობინებ, რათა უხერხულ მდგომარეობაში არ აღმოვჩნდე.

11. როცა წინასწარ დაგეგმილი შეხვედრა მიზეზთა გამო შეუძლებელი ხდება, ვერ ვახერხებ, პირველმა მოვითხოვო მისი გადადება. ველოდები, როდის გააკეთებს ამას სხვა.

12. მე რომ ბრძანებების გაცემა მიწევდეს, ისინი რჩევა-დარიგებებს დაემსგავსებოდა.

13. როცა ახლობლები უსამართლოდ მექცევიან, არ ვაპროტესტებ. ვცდილობ არ შევიმჩნიო, რომ ნაწყენი ვარ.

14. შეხვედრის დანიშვნა საპირისპირო სქესის ადამიანთან, რომელიც მაინტერესებს (მაინტერესებდა), აღემატება (აღემატებოდა) ჩემს ძალებს.

15. როცა მაქებენ და კომპლიმენტებს მეუბნებიან, ვიბნევი, თავს უხერხულად ვგრძნობ.

16. თუ შეძენილი პროდუქტი უხარისხო აღმოჩნდა, მირჩევნია გადავაგდო, ვიდრე მაღაზიაში პრეტენზიებით დავბრუნდე.

17. იმის წარმოდგენაზეც კი მაკანკალებს, რომ უმუშევრობის შემთხვევაში შესაძლოა სოციალური დახმარების იმედად დავრჩე.

18. ისეთ ადამიანებთან საუბრისას, რომლებზეც დამოკიდებული ვარ, მნიშვნელოვან თემაზე აზრს ბუნდოვნად გამოვთქვამ, ზოგჯერ ენაც კი მებმის.

19. არ მიყვარს უცხოსთვის რამის თხოვნა.

20. არ მიყვარს თანამდებობით უფრო მაღლა მდგომ პირებთან საბარი, მაშინაც კი, როცა რამის შეტყობინებაა საჭირო.
თუ 50 ან უფრო ნაკლები ქულა მოაგროვეთ, პასიური, დამთმობი ქცევა გახასიათებთ. რაც უფრო ნაკლებია ქულა, მით მეტად.

51 ქულიდან, რაც უფრო მეტია ქულა, მით მეტად გახასიათებთ ასერტულობა.

დაწყვეტამდე დაჭიმული ნერვებით

0
ის დროა, ღამისთევებისგან გამოფიტული, უმოქმედობისგან დათრგუნულიც და გაბრაზებულიც, საკუთარ თავს ვაწყდები და ენაზე მომდგარ სიტყვას დაუმუშავებლად ვამბობ, აღარავის რიდი და დარდი აღარ მაქვს. 
ბევრი რამ შეიცვალა. აგერ, სულ რომ არ ველოდით და სულ რომ არ გვეგონა ისე, ომი მოხდა და რომ გვჯეროდა, უფრო შეგვკრავდა და გაგვაერთიანებდა, პირიქით – სამუდამოდ მიგვაჯაჭვა ჩვენ-ჩვენ სარდაფებსა და მიწურებს.
ომიდან წელიწადი იყო გასული, ცოტა მეტი. ქუჩაში შემხვედრ ხალხს რომ ვუყურებდი, მეგონა ისინიც კუჭის წყლულით, ნევროზითა და ჰაერის უკმარისობით იტანჯებოდნენ. ეს სამი მიზეზი სავსებით საკმარისია იმისათვის, მოსვენება რომ დაკარგო. მაგრამ ეს სამივე მიზეზი იმაშიც გეხმარება, სხვასაც დააკარგვინო მოსვენება.
მეც, როგორც ყველა აზრზე მოსული და გაბრაზებული ბიჭი, ვცდილობდი ჩემსავით სხვასაც არ სძინებოდა და მთელი ღამეები ათას სისულელეზე ველაპარაკებოდი მაიკოს. იშვიათად რამე ჭკვიანური. ყოველ შემთხვევაში – დღეს, აქედან ასე ჩანს. ყოველ ღამე თითქოს ის განცდა მეუფლებოდა, ორიოდე წლის წინ, ნაავარიევს, ტომოგრაფიის აკლდამაში შესვლისას რომ ჩამისახლდა გვამში და ვცდილობდი, ამ გაბრდღვიალებული წყვდიადიდან გამომეღწია. 
ერთ დღესაც მაიკოს ვურჩიე „აველუმი” წაეკითხა. „მწარე წიგნია” – მგონი ასე ვუთხარი და არც ახლა გადავთქვამ ამ სიტყვებს, „ყველაზე მწარე წიგნი ოთარ ჭილაძის რომანებიდან”. ვერ გეტყვით, რატომ „ყოველმან ჩემმან მპოვნელმან” არა, რომლის ფასიც იშვიათად დაწერილა ქართულ ლიტერატურაში. ეტყობა, განწყობამ და ხასიათმა თავისი გაიტანა.
რატომღაც მჯერა, რომ „აველუმი” დაწყვეტამდე დაჭიმული ნერვების კაცმა დაწერა, გულმოსულმა და იმ დროისათვის (ჯერ კიდევ დამოუკიდებლობის პირველი წლებია) უჩვეულოდ გულახდილმა, რომელმაც სხვებზე მეტი იცხოვრა („მაინც ვერავინ ვერ ცხოვრობს ჩემდენს”) და სხვებზე მეტი გამოგლიჯა ამ ცხოვრებას.
მაიკო დიდხანს, სვენებ-სვენებით კითხულობდა წიგნს და ჩვენ – მობილურ ტელეფონებზე ჩამოკიდებულები, ერთმანეთს საგრძნობლად დაშორებული ორი ქალაქიდან ვცდილობდით ჩავწვდომოდით „სიყვარულის იმპერიის” ოდისევსის – აველუმის ცხოვრებას; მის მიწყდომ-მოწყდომას ერთი სამყაროდან (ერთი ქალიდან) მეორისკენ, რომ ბოლოს ისევ თავის მიწას, თავის ითაკას, თავის მელანიას დაბრუნებოდა. მაიკოს, მახსოვს, ის ადგილი მოსწონდა განსაკუთრებით, მელანია რომ „ჩაჯდებოდა სავარძელში ტელევიზორის წინ, ცელოფანის პარკიდან ამოიღებდა რკინის ჩხირებსა და ძაფის გორგალს და, ვინ იცის მერამდენედ, გაუყვებოდა აველუმთან ერთად გამოვლილ გზას, ხან თავიდან ბოლომდე და ხან ბოლოდან თავამდე, რის გამოც, ძალაუნებურად, ნაქსოვიც მათ გზას ემსგავსებოდა – დაბლანდული, დახლართული, ბოლომდე გაურკვეველი, ჩხირების ნებაზე მიშვებული”.

…იმ დღის, 2009 წლის 1 ოქტომბრის საინფორმაციო გამოშვებებში ხშირად მოისმენდით, რომ ოთარ ჭილაძე სიცოცხლის ბოლო წლებში მძიმედ ავადმყოფობდა. იყო ბევრი ეპითეტი, ზოგან სრულიად სტანდარტული და ამაღლებულად შაბლონური, პათეტიკური ტექსტები, რომელიც უმალ საბჭოთა ენციკლოპედიიდან და „გუგლიდან” ამოკრებილ ინფორმაციებს ეყრდნობოდა, ვიდრე დიდი მწერლის ცხოვრებისა და შემოქმედების თუნდაც ზოგად ცოდნას.
შუადღისას ტელეფონის ეკრანზე ნაცნობი სახელი აციმციმდა. „გისამძიმრებ!” – მაიკო იყო, რამდენიმეწამიანი პაუზის შემდეგ კი: 
– უცნაური რამე მოხდა. წუხელ, რომ არ გამოჩნდი, გვიანობამდე შევყევი „აველუმს”. რაღაცები ხელახლა წავიკითხე. ის სიტყვები გახსოვს? თავში რომ ამბობს, ერთ ადგილას: „მოცლილო მკითხველო… არავინ იცის, რა მოხდება ხვალ. ხვალ კი არა, დღეს რა მოხდება, ის არ ვიცით, არ ვიცით, ერთი საათის მერე ცოცხლები ვიქნებით თუ არა საერთოდ…” ეს წავიკითხე მაშინ, მაგრამ თითქოს რა ისეთი განსაკუთრებული, შეიძლება ბევრმა გაიფიქროს ასე. ამ წუთას კი ინტერნეტში გადავაწყდი ინფორმაციას, – და მაიკომ ათრთოლებული ხმით, დამარცვლით წამიკითხა: „დღეს, გამთენიისას ქართველი მწერალი ოთარ ჭილაძე გარდაიცვალა. როგორც „ინტერპრესნიუსს” მწერლის შვილმა, ზაზა ჭილაძემ განუცხადა, ოთარ ჭილაძე გულისა და ფილტვების მწვავე უკმარისობით იყო ავად: „იგი საავადმყოფოში ორი კვირის განმავლობაში იწვა და დღეს გამთენიისას, დაახლოებით 03:30 საათზე გარდაიცვალა”. 
რამდენიმე წამი ჩუმად ვიყავი და აფორიაქებულის სიმშვიდით ვუცდიდი „მწარე და ძვირფასი” ამბის მაიკოსგან გამხელას:
– ზუსტად იმ დროს, როცა მე მის სიტყვებს ვკითხულობდი, გამთენიისას… ცოცხლები ვიქნებით თუ არაო… ზუსტად იმ დროს… ის კვდებოდა!
…თითქოს გუშინ იყო, არადა ხუთი წელი გასულა, რაც აველუმი აღარ არის.  

ერთხელ ავრანლოში

0
ამერიკის მთავრობის გაცვლითი პროგრამის, UGRAD-ის, გასაუბრებაზე ვთქვი, რომ თუ შტატებში ვერ წავიდოდი, აუცილებლად ვასწავლიდი ინგლისურს საქართველოს რომელიმე რეგიონში.

კონკურსის გავლის შემდეგ, სექტემბერში, განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს პრგორამამ „ასწავლე და ისწავლე საქართველოსთან ერთად” წალკის მუნიციპალიტეტის სოფელ ავრანლოში გამგზავნა. რა თქმა უნდა, მასწავლებლები შემთხვევითი შერჩევის პრინციპით გაგვანაწილეს და ასე მოვხვდი სკოლაში, სადაც 136 მოსწავლეა.
უკეთეს პირობებს ვერც ინატრებ. მთიანი აჭარიდან გადმოსახლებული ეკომიგრანტები და ბერძნები ერთად მულტიკულტურულ გარემოს ქმნიან – ენობრივად, ტრადიციებით, სარწმუნოებით.

მთელმა სოფელმა – არ ვაჭარბებ, უკლებლივ ყველამ – იცოდა, ვინ ჩავიდოდა, რამდენი წლისა, სადაური, „ვისი გორისა”, ზოგიერთმა სოციალურ ქსელშიც მეძება.

ორი დიდი ჩემოდანი, მინიავტობუსი… თურმე დიასახლისის ზარები მძღოლ მეუღლესთან – როგორი გოგო ვჩანდი, „პრეტენზიული თბილისელი” თუ არა მიშავდა რა. მეუღლე ამშვიდებდა, მხიარული გოგო ჩანსო.

ცხრა თვის შემდეგ ჩემი მასპინძელი ოჯახის ბიჭებმა გამახსენეს, მთელი დღეს თქვენს ოთახში იჯექით და დედაჩვენს ვეუბნებოდით, შეიხედე, ხომ არ მოკვდაო.

მახსოვს პირველი რეაქცია, როდესაც თეფში ავსწია (ჩვენებურად – ავწიე) და ნიჟარაში ჩავდე – ეს იყო თბილისელ გოგონებზე შექმნილი სტერეოტიპის უნებლიე მსხვრევა. და აი, როცა ერთ დღეს ჭურჭელიც დავრეცხე, სტერეოტიპები ინტერნეტმიმოწერაში გავრცელებული გაცეცხლებული „ღიმილივით” გაწითლდა და ნაკუწებად იქცა.
ხუთი თვის შემდეგ დიასახლისმა მითხრა, რძლის შემოსვლისა აღარ მეშინია, მგონი, მის შეყვარებას შევძლებო.

დღეს ავრანლოში მეორე ოჯახი მაქვს, სადაც კი არ მივდივარ, მივქრი (დედაჩემი ეჭვიანობს).

მე, საბა და მახარე (ჩემი მასპინძელი ოჯახის შვილები) შინ მეგობრები ვიყავით, სკოლაში – მასწავლებელი და მოსწავლეები. ჩემი მასწავლებლური სახელი „ელისო მასწსა” და „ელისო თიჩერს” შორის ვარირებდა.

არასოდს მისწავლებია სკოლაში. მყოლია კერძო მოსწავლეები, მაგრამ სკოლა სულ სხვა სამყაროა. დედაჩემი მასწავლებელია და, რაღა დაგიმალოთ, მინდოდა, მისგან მოსმენილი შთაბეჭდილებები – კლასში პირველად შესვლისას თავიდან ფეხებამდე რომ ცახცახებდა – არ გამემეორებინა. მე ხომ NGO-ების, ბევრი ახალგაზრდული პროექტის თაობა ვარ და ჩემს თინ-ასაკში თვითონაც გავძღოლივარ ბავშვების სხვადასხვა სიმულაციურ თამაშს.

ღამით უბრალოდ ვიფიქრე გასაცნობ თამაშებზე და ასე შევედი საკლასო ოთახში, ყოველგვარი ნერვიულობის გარეშე, ღიმილით. არაჩვეულებრივად ჩაიარა იმ დღემ.

ნელ-ნელა გავერკვიე წიგნებში, სილაბუსებში, თემატურ გეგმებში, ჟურნალის შევსებაში და შევუდექი მასწავლებლობას.

თუმცა მე, მასწავლებელი, მაინც მოსწავლედ ვრჩებოდი. ბავშვებივით ყოველდღე ვამზადებდი გაკვეთილებს და დიდი ზურგჩანთით დავდიოდი. ჩემი ყვითელი ჩანთა სავიზიტო ბარათი იყო, რომლითაც კილომეტრზე მცნობდნენ.

გაკვეთილის დაგეგმვისას ერთი პრინციპი მქონდა: გაკვეთილმა უნდა გაიაროს ისე, რომ არავინ დახედოს საათს. ყოველ საღამოს ვჯდებოდი წიგნებთან და ვფიქრობდი: მე რომ მოსწავლე ვყოფილიყავი, როგორ გაკვეთილზე შევიდოდი ხალისით, რა აქტივობები მომეწონებოდა.

ვიზუალურმა მასალამ საკანცელარიო ნივთების მასწავლებლად მაქცია. ვხატავდი, ვჭრიდი, ვაწებებდი ბავშვებთან ერთად და ასე ვხსნიდით და ვიმახსოვრებდით გრამატიკულ საკითხებს.

მახსოვს, მონიტორინგზე ჩამოვიდნენ და დირექტორს უთხრეს, ეს გოგო გაკვეთილის ახსნისას თვითონაც სიამოვნებას იღებსო.

ყოველ შაბათ-კვირას მავიწყდებოდა, რომ მასწავლებელი ვიყავი, ორშაბათიდან კი ხელახლა განვიცდიდი ჟურნალის (რომელიც საშინლად არ მომწონს) და ცარცის გემოს.

ეს ღია ეთერში გასვლას ჰგავდა.

ცხრათვიანი სწავლების განმავლობაში ხმისთვის არასოდეს, არასოდეს ამიწევია (მახსოვს მერვეკლასელმა გოგონამ მომწერა: „მას, ნუთუ არასდროს არაფერზე ნერვები არ გეშლებათ და წონასწორობიდან არ გამოდიხართ?”). ისე გამეცინებოდა, როცა საკუთარ თავს გაცოფებულს წარმოვიდგენდი, რომ ვფიქრობდი, არაფრით არ უნდა მივსულიყავი ამ ზომამდე. ერთხელ ყური მოვკარი – ადამიანმა რომ იცოდეს, გაბრაზებული რა საშინლად გამოიყურება, აქამდე არასოდეს მივიდოდაო.

სკოლის დირექტორმა მითხრა: „პროფესიით მასწავლებელი არ ხარ, მაგრამ მასწავლებლის კრიტერიუმებს ათიანზე აკმაყოფილებ: 1) უანგაროდ გიყვარს ბავშვები; 2) შეყვარებული ხარ შენს საგანზე; 3) ბავშვებს შეაყვარე ინგლისური”.

ავრანლომ შემიყვარა მე, მე – ის. ჩვენ ერთმანეთი 30°-იან ყინვაში გამოვცადეთ.

მოსწავლე სასწავლო პროცესის მრავალფუნქციური რესურსია

0
მასწავლებელთა საერთაშორისო კონფერენციაზე ერთ-ერთმა მომხსენებელმა გამოსვლა იმით დაიწყო, რომ მადლობა გადაუხადა იმ მოსწავლეებს, რომელთაც პრობლემები ჰქონდათ სწავლაში. მან კონფერენციაზე წარმოდგენილი, დაპატენტებული მეთოდური ინოვაცია სწორედ ასეთი მოსწავლეების სწავლის ხელშესაწყობად მოიფიქრა.

 მასწავლებელი მოსწავლეთა სწავლის გასაუმჯობესებლად ყველა ხელმისაწვდომ რესურს იყენებს.პრაქტიკოსი მასწავლებლები და განათლების სპეციალისტები, პრაქტიკასა და კვლევებზე დაყრდნობით, არგუმენტირებულად ასაბუთებენ, რომ მოსწავლე სასწავლო პროცესში შეუცვლელი მრავალფუნქციური რესურსია.

ნინო და მარი ერთ სკოლაში მუშაობენ. მარი დაწყებითი კლასების მასწავლებელია, ნინო კი ქართულ ენასა და ლიტერატურას ასწავლის მეხუთე- მეექვსე კლასებში. ისინი სამშაბათ დღეს მეოთხე გაკვეთილზე სამასწავლებლოში ხვდებიან. ამ დროს არც ერთს არა აქვს გაკვეთილი. ერთ დღეს აღმოაჩინეს, რომ მათ მოსწავლეებს პრობლემები აქვთ კითხვაში.

მარი: მე, უბრალოდ, დრო არ მრჩება, რომ კითხვაში პრობლემების მქონე მოსწავლეებს დავეხმარო. ვიცი, რაც სჭირდებათ: დრო და პატარა ჯგუფებში მუშაობა, სადაც ყველას ინდივიდუალურად დავეხმარებოდი, მაგრამ ჩემს კლასში 28 მოსწავლეა და როდესაც ზოგიერთს დამატებით დროს ვუთმობ, სხვების წინაშე თავს დამნაშავედ ვგრძნობ.

ნინო: ვიცი, რასაც განიცდი… ჩემს პრობლემას მოსწავლეთა რაოდენობა არ წარმოადგენს. ეს მოტივაციის ნაკლებობაა. მე მეხუთე და მეექვსე კლასებთან ვმუშაობ. მათთვის გულის აცრუება ძალიან ადვილია. ვერც კი წარმოუდგენიათ, რომ რაღაცის გაკეთება შეუძლიათ.

მარი: იქნებ გამოსავალი ერთად მოვძებნოთ?

ნინო: შევეცადოთ, ისეთი მეთოდოლოგია შევიმუშაოთ, რომ ჩვენს მოსწავლეებს დავეხმაროთ, დაძლიონ პრობლემები.

მარის და ნინოს ამ საუბრიდან ერთი კვირა გავიდა. ნინოს უკვე ჰქონდა შეთავაზება: მან პრაქტიკული პედაგოგიკის წიგნი გადაიკითხა და გაუჩნდა იდეა, მას და მის კოლეგასმოსწავლეთა ურთიერთდახმარებისმეთოდოლოგია დაემუშავებინათ და დაენერგათ. N

კოლეგებმა ამ საკითხზეიმსჯელეს.პირველ რიგში, მათ ურთიერთდახმარებისა და ურთიერთსწავლების თემაზე მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნის მაგალითები გაიხსენეს:

*მოსწავლეთა ურთიერთდახმარების იდეა ახალი არ არის. ჯერ კიდევ ძველიბერძნები და რომაელები იყენებდნენ ტუტორებს (მეწყვილე-მეურვე მოსწავლე);

*XIX ს-ის ინგლისში, სადაც 400-500 მოსწავლეზე ერთი მასწავლებელი მოდიოდა, მასწავლებელი ჯერ ასწავლიდაუფროს მოსწავლეებს, ხოლო შემდეგ ეს მოსწავლეები ეხმარებოდნენუმცროსკლასელებს;

*მასწავლებლებს ამერიკის ერთკლასიან სკოლებშისხვადასხვა ასაკის მოსწავლეები ჰყავდათ, რომლებშიც უფროსი ან უფრო მაღალიშესაძლებლობების მქონე მოსწავლეები სხვა მოსწავლეებს ეხმარებოდნენ.

ამის შემდეგ კოლეგები მეთოდურ ლიტერატურას გაეცნენ მეწყვილეთა სწავლების ისეთი ფორმების შესახებ, როგორიცაა:

1.სხვადასხვა ასაკის მეწყვილეთა სწავლება;

2.ერთი და იმავე ასაკის მეწყვილეთა სწავლება.

სწავლების პირველი ფორმასხვადასხვა ასაკისმეწყვილეთა სწავლებაა, რდესაც უფროსკლასელებიეხმარებიან დაბალი კლასების/უმცროსი ასაკის მოსწავლეებს. ამ ფორმით სწავლებისას დადებითი შედეგის საფუძველია მომზადებული მეწყვილე-ტუტორის ცოდნა დაუნარ-ჩვევები. მაგრამ სწავლების ამ ფორმას ახლავს სირთულე: იგი ლოჯისტიკურად ძნელად სამართავია გაკვეთილების ცხრილის კოორდინაციასთან დაკავშირებული სიძნელეების გამო.

სწავლების მეორე ფორმა ერთი და იმავე ასაკისმოსწავლეთა წყვილების სწავლებაა. ამ შემთხვევაში დადებითი შედეგის საფუძველია მისი გამოყენების შესაძლებლობა ჰეტეროგენურ კლასში, რომელშიც მოსწავლეებიგანსხვავდებიან სწავლის დონის მიხედვით.

მეწყვილეთა სწავლება, როგორც თავად ტერმინი მიგვანიშნებს, გულისხმობსმოსწავლეების მიერ მოსწავლეების სწავლებას. ეს საინტერესო დეტალია და ორისპეციფიური დადებითი შედეგი აქვს:

პირველი: რადგან სწავლება მიმდინარეობს ერთი ერთზე, ის ინდივიდუალიზებულია, რაც ეფექტურია ყველასიტუაციაში, განსაკუთრებით უნარ-ჩვევების სწავლისას;

მეორე: მეწყვილეთასწავლება მოტივაციის წყაროს წარმოადგენს როგორც მეწყვილე ტუტორისთვის, ისე მეორე მოსწავლისთვის. სწავლაში დახმარება ტუტორისთვის შინაგანი მოტივატორია, რადგან მეწყვილესთან მუშაობის დროს მას უჩნდება საკუთარი კომპეტენციის შეგრძნება(Slavin, 1995). კმაყოფილების გრძნობა აქვს მეორე მოსწავლესაც, რადგან მან ისწავლა, რაც არ იცოდა ან დაეუფლა იმას, რაც არ შეეძლო მანამდე (Brophy,2004).

მეწყვილეთა სწავლების პროცესს აქვს ორი ფაზა: დაგეგმვა და დანერგვა.

მეწყვილეთა სწავლების დაგეგმვა

1.თემის განსაზღვრა: მეწყვილეთა სწავლება შესაძლებელია ნებისმიერ საგანში გამოვიყენოთ, რომლის თემაც შეიცავს კონვერგენტულ ინფორმაციას. შეგვიძლია ვასწავლოთ მეწყვილეთა სწავლების სტრატეგიით, მაგალითად:

·მათემატიკური უნარ-ჩვევები, როგორიცაა ორნიშნა რიცხვის გამრავლება ერთნიშნაზე;

·ენის კონცეპტები, როგორიცაა ზედსართავი და ზმნიზედა;

·სხვადასხვა ადგილის გრძედის და განედის პოვნა.


2.სწავლებისთვის აუცილებელი მასალების მომზადება.

კონვერგენტული თემა საშუალებას აძლევს მასწავლებელს,შეიმუშაოს სპეციფიკური პრაქტიკა და სავარჯიშოები, რომლებიც სწავლებისსტრუქტურასქმნიან.ამისშედეგად ტუტორები ფოკუსირებულნი არიან პრობლემაზე, ხოლო სავარჯიშოები_მასალაზე.

3.მეწყვილის შერჩევა მოსწავლისთვის: მეწყვილეთა სწავლებისას მასწავლებელს შეუძლია აირჩიოს ორი ალტერნატივიდან ერთ-ერთი. პირველი გულისხმობს მაღალი მიღწევების მქონე მოსწავლის დაწყვილებას დაბალი მიღწევების მქონე მოსწავლესთან და სწავლების წარმართვას მაღალი მიღწევების მქონე მოსწავლის მიერ. მეორე ალტერნატივაამეწყვილეთა ურთიერთსწავლება, რომელშიც ორივე წევრი თანაბარი უნარებისაა და ისინი რიგრიგობით ასრულებენ ტუტორის როლს. ასეთი დაჯგუფების დროს მოსწავლეები უბრალოდ ერთად მუშაობენ.

მეწყვილეთა სწავლების აქტივობების დანერგვა

მეწყვილეთა სწავლების აქტივობების დანერგვისას ექსპერტები გვთავაზობენ ზოგად რეკომენდაციას: გააცანით და ასწავლეთ შინაარსი ისე, როგორც ამას ჩვეულებრივ აკეთებთ. ეს მნიშვნელოვანია, რადგან ქმნის სწავლების კონცეპტუალურ საფუძველს, რასაც მოსდევს მასალის გაგება და ლექსიკური მარაგის ზრდა.

1.მოსწავლეთა დანაწილება წყვილებად: მიეცით მოსწავლეებს სამუშაო ფურცლები, რომლებიც გამიზნულია თემის განმტკიცებისთვის;განსაზღვრეთ სამუშაოსთვის მიცემული დრო და ნათლად ჩამოაყლიბეთ თქვენი მოლოდინები.

2.მონიტორინგის განხორციელება: იმოძრავეთ მერხებსშორის, რათა უპასუხოთ კითხვებს და დარწმუნდეთ, რომ მუშაობა სათანდაოდმიმდინარეობს; შეეცადეთ უპასუხოთ მხოლოდ პროცედურულ კითხვებს; შინაარსთან დაკავშირებულ შეკითხვას მხოლოდ მაშინ უპასუხეთ, თუ ტუტორს ეს არ შეუძლია. ეს მეწყვილეთა ჯგუფებს მეტ პასუხისმგებლობას დააკისრებს. შეამოწმეთ სამუშაო ფურცლები, რათა განსზღვროთ, თუ რა საკითხები უჭირთ მოსწავლეებს და რაზე უნდა გაამახვილოთ ყურადღება.

3.მეწყვილეების შეფასება: თუ მეწყვილეები ერთად ვერ მუშაობენ, მაშინ მოსწავლეები უნდა გადააჯგუფოთ. მეწყვილეთა სწავლების ერთ-ერთი დადებითი მხარე და მოტივაციის მიმცემი ის ფაქტია, რომ მოსწავლეები ეცნობიან სწავლების სხვადასხვა სტილს; ამით რომ ვისრგებლოთ, მოსწავლეები პერიოდულად უნდა გადავაჯგუფოთ.

4.აზრების გამოხატვის სტიმულირება; ასწავლეთ ტუტორს, უბიძგოს მოსწავლეს ხმამაღალი მსჯელობისკენ. ეს მიმდინარე კოგნიტურ ოპერაციაზე დაკვირვების კარგი შესაძლებლობაა.

ეფექტური მეწყვილე ტუტორების მომზადება


მოსწავლეთა ჩამოყალიბება ეფექტურ მეწყვილე-ტუტორებად მასწავლებელს შეუძლია მიზანმიმართული მუშაობით (Alexander, 2006; Chi, Siler, & Jeong, 2004; Slavin, 1995).გაუწვრთნელი ტუტორი ხშირად თავისი მასწავლებლის ყველაზე ცუდ თვისებებს იმეორებს.

მეწყვილე ტუტორს უნდა შეეძლოს:


მახასიათებელი

საკითხის განმარტება

მიზნის ახსნა

სწავლების დასაწყისში ტუტორმა უნდა ახსნას სასწავლო კონცეპტი ან უნარ-ჩვევა, რათა მიაპყროს მოსწავლის ყურადღება მთავარ საკითხს.

ამოცანაზე ორიენტირება

როდესაც გარეშე საკითხი წამოიჭრება, ტუტორმა უნდა შეახსენოს მოსწავლეს მიზნის შესახებ და მისი ყურადღება უნდა მიაპყროს დარჩენილ გვერდებს, საფეხურებსა თუ მაგალითებს.

ემოციური მხარდაჭერა

ასწავლეთ ტუტორებს დამაკვალიანებელი კომენტარების გაკეთება არასწორი პასუხის შემთხვევაში, მაგალითად: “არა, ასე არაა. ოდი, კიდევ ერთხელ ვცადოთ. პირველად რა უნდა გააკეთო?”

აზრების გამოხატვის სტიმულირება

ასწავლეთ ტუტორს, უბიძგოს მოსწავლეს ხმამაღალი მსჯელობისკენ. ეს მიმდინარე კოგნიტურ ოპერაციაზე დაკვირვების კარგი შესაძლებლობაა.


მეწყვილეთა სწავლება წარმატებით გამოიყენებასსსმ მოსწავლეებთან (Fuchs, Fuchs, &Thompson, 2001). როდესაც სსსმმოსწავლეებთან მეწყვილეთასწავლებას ვიყენებთ, ექსპერტები გვირჩევენ, მივცეთ მათ პროცედურებისთვის აუცილებელი ქცევების მაგალითი საკუთარი ქმედებით და ავუხსნათ, თუ რა წვლილი შეაქვთ მათ სწავლაში(Vaughen et al., 2006). სხვა კვლევების მიხედვით, მეწყვილეთა სწავლება ეფექტურია, როდესაც ასევე ვცდილობთ სოციალური ინტერაქციის გაბმას და დადებითი დამოკიდებულებების განვითარებას სსსმ მოსწავლეების მიმართ (Fuchs, Fuchs, Mathes, Simmons, 1997; Elbaum,Vaughn, Huges, & Moody, 1999; Saddler & Graham, 2005).

კოლეგებმა საკითხის დამუშავების და მოსაზრებების გაზიარების შემდეგ გარკვეული სიახლეები დანერგეს თავიანთ პედაგოგიურ პრაქტიკაში.

მარი მასწავლებელმა მეორე კლასში ქართულის გაკვეთილებზე ასეთი სიახლე დანერგა: კლასი დაყო 14 წყვილად, მათგან 7 წყვილი იყო ტუტორი-მოსწავლე, ხოლო 7 წყვილი _ თანაბარი შესაძლებლობის მქონე მოსწავლე. წყვილებს კვირის დასაწყისში აძლევდა 1 ავთენტურ ტექსტს (ლექსიკური მარაგის, შესაძლებლობის, თემატიკის და ა.შ. გათვალისწინებით). კვირის ბოლოს ქართულის გაკვეთილზე დარიგებულ ტექსტებს მოსწავლეები წყვილში კითხულობდნენ. ეს პროცესი მთელი სემესტრის განმავლობაში გაგრძელდა. ამ ხნის მანძილზე მან ორჯერ შეცვალა წყვილების შემადგენლობა. სემესტრის განმავლობაში ის თავისთვის აკეთებდა ჩანაწერებს პროცესის მიმდინარეობის შესახებ და საბოლოო შედეგით ძალიან კმაყოფილი იყო.

ნინო მასწავლებელმა მეხუთე კლასში საშინაო დავალების კუთხით დანერგა სიახლე: კლასი დაყო 12 წყვილად, მათგან 7 წყვილი იყო ტუტორი-მოსწავლე, ხოლო 5 _ თანაბარი შესაძლებლობის მქონე მოსწავლე. წყვილებს კვირის დასაწყისში ეძლეოდათ ავთენტური ტექსტები და გააზრებული კითხვის ხელშესაწყობად _ წყვილში შესასრულებელი საშინაო დავალება, რომელიც კვირის ბოლოს უნდა წარმოედგინათ. ტუტორი-მოსწავლის 7 წყვილი მიცემული ტექსტების მიხედვით ავსებდა სქემას: მოვლენა – მიზეზი _ შედეგი, ხოლო თანაბარი შესაძლებლობის მქონე მოსწავლეთა წყვილები წერდნენ მიცემული ტექსტების ერთაბზაციანრეზიუმეებს. ყოველ პარასკევს იმართებოდა საშინაო დავალების პრეზენტაციები. ეს პროცესი მთელი სემესტრის განმავლობაში გაგრძელდა. ამ ხნის მანძილზე მან ერთხელ შეცვალა წყვილების შემადგენლობა. მთელი სემესტრი ის თავისთვის აკეთებდა ჩანაწერებს პროცესის მიმდინარეობის შესახებ და საბოლოო შედეგით ძალიან კმაყოფილი იყო.

ნინომ და მარიმ საბოლოო მიღწევები შეაჯერეს და გააკეთეს დასკვნა: მეწყვილეთა სწავლება ამართლებს, რადგან იგი მოსწავლეს აქტიურ როლს ანიჭებს და სწავლების პროცესის ინდივიდუალიზაციას ახდენს. მისი ერთ-ერთი დადებითი მხარე ისაა, რომ მისი კომბინირება შესაძლებელია პირდაპირი სწავლების მეთოდთან.

კვლევები ადასტურებს და ექსპერტები ასაბუთებენ, რომ შედეგის გაუმჯობესება ურთიერთთანამშრომლობით, მხარდაჭერით, აზრების გაცვლითა და ერთმანეთისგან რჩევების მიღებით შეიძლება. მასწავლებელთა თანამშრომლობა ცალკეული პედაგოგის ან პედაგოგების ინიციატივა კი არ უნდა იყოს, არამედ სკოლებში უნდა დაინერგოს თანამშრომლობის პრაქტიკა, რომელსაც სკოლის ადმინისტრაცია დაუჭერს მხარს. სკოლაში მკაფიოდ უნდა ჩამოყალიბდეს თანამშრომლობის მიზნები, ერთობლივი მიზნების განსაზღვრის, კომუნიკაციისა და კოორდინაციის მექანიზმები, რაც ხელს შეუწყობს პედაგოგთა პროფესიულ ზრდასა და ცოდნის გაღრმავებას.

ჩემი პედაგოგიური მწარმსინაწილი მეოთხე. მეთოდის ბუნება

0

მე მჯერა, რომ საბოლოო ჯამში, მეთოდური საკითხი ბავშვის ინტერესებისა და შესაძლებლობების განვითარების საკითხამდე დაიყვანება. მასალასთან მოპყრობის და მისი წარმოდგენის წესი თავად ბავშვის ბუნების ნაწილია. სწორედ ამიტომ, მე მჯერა, რომ წინამდებარე დებულებები უდიდესი მნიშვნელობის და იმ სულისკვეთების მატარებელია, რომლითაც განათლება წინ მიიწევს:

1.მე მჯერა, რომ ბავშვის ბუნების ჩამოყალიბების პროცესში აქტიური მხარე ჯაბნის პასიურს, გამოხატვა წინ უსწრებს ცნობიერ აღქმას, კუნთების განვითარება უსწრებს სენსორულ განვითარებას, ცნობიერ შეგრძნებებს წინ უძღვის მოძრაობები. მჯერა, რომ გაცნობიერება არსებითად მოტორული ან იმპულსურია და რომ ცნობიერი მდგომარეობები ასახვას მოქმედებაში ჰპოვებენ.
მე მჯერა, რომ ამ პრინციპის უგულებელყოფა სასკოლო საქმიანობაში მეტწილად დროისა და ძალების ფლანგვის მიზეზია. ბავშვის მდგომარეობა პასიურ ათვისებასა და მიმღებლობას ემყარება. შეუსაბამო პირობები მას საშუალებას არ აძლევს მიჰყვეს საკუთარი ბუნების წესს; შედეგი არის წინააღმდეგობა და ამაო ხარჯვა.
 
მე მჯერა, რომ იდეები (ინტელექტუალური და რაციონალური პროცესები) მოქმედების საფუძველზე ქცევის უკეთესი მართვის მიზნით ყალიბდება. ის, რასაც ჩვენ გონებას ვუწოდებთ, პირველ რიგში ქცევის თანმიმდევრულად და ეფექტურად წარმართვის წესია. ორგანიზების გარეშე განსჯისა და გონებრივი უნარებისა განვითარების მცდელობა ჩვენი ამჟამინდელი მიდგომების ძირეული შეცდომაა. შედეგად, ჩვენ ბავშვს პირობითად შერჩეული სიმბოლოებით ვამარაგებთ. გონებრივი განვითარებისთვის აუცილებლობას წარმოადგენს სიმბოლოები, მაგრამ მათ, როგორც ძალისხმევის დაზოგვის საშუალებებს, თავიანთი ადგილი აქვთ. მიმართების გარეშე ისინი უშინაარსო და უსაფუძვლო იდეების მასას წარმოადგენენ, რომლებიც გარედან ძალით არიან თავს მოხვეული.
2.მე მჯერა, რომ სურათ-ხატი სწავლების საუცხოო ინსტრუმენტია. ის, რასაც ბავშვი მისთვის შეთავაზებული თითოეული საგნიდან იღებს, არის უბრალოდ ხატები, რომლებსაც ის ამ საგანებთან მიმართებაში თავისთვის აყალიბებს.
მე მჯერა, რომ იმ ენერგიის ცხრა მეათედი, რომელიც ბავშვისთვის კონკრეტული საგნის სწავლებისკენაა მიმართული, ბავშვის მიერ სათანადო ხატების ფორმირებაზე რომ დახარჯულიყო, სწავლების კუთხით სამუშაო გაცილებით შემსუბუქდებოდა.
მე მჯერა, რომ იმ დროის უდიდესი ნაწილი, რომელიც გაკვეთილების მომზადებასა და წარმოდგენას ეთმობა, შეიძლებოდა უფრო გონივრულად და სასარგებლოდ მიმართულიყო ბავშვის წარმოსახვის ვარჯიშსა და იმ საგნების ზუსტი, ცოცხალი და განვითარებადი ხატების შემუშავებაზე, რომლებთანაც ბავშვს გამოცდილების მიღებისას აქვს შეხება.
3.მე მჯერა, რომ ინტერესები შესაძლებლობების ზრდის ნიშნები და სიმპტომებია. მჯერა, რომ ისინი უნარების განვითარების საფუძველია. შესაბამისად, ინტერესებზე მუდმივ და გულმოდგინე დაკვირვებას უდიდესი მნიშვნელობა აქვს მასწავლებლისთვის.
მე მჯერა, რომ ამ ინტერესებს უნდა განიხილავდნენ, როგორც ბავშვის მიერ განვითარების მიღწეული დონის მაჩვენებლებს.
მე მჯერა, რომ ზრდასრულ ადამიანს მხოლოდ ბავშვების ინტერესებზე მუდმივი დაკვირვებით შეუძლია შეაღწიოს ბავშვის სამყაროში და დაინახოს, რისთვის არის ის მზად და რა მასალასთან იმუშავებს ის უფრო ნაყოფიერად და მეტი მზაობით.
მე მჯერა, რომ არ შეიძლება ამ ინტერესთა არც მიშვება და არც შეზღუდვა. ინტერესის შეზღუდვა ნიშნავს, ბავშვის ზრდასრულად აღქმას და ამგვარად მისი ინტელექტუალური ცნობისმოყვარეობის დაჩლუნგებას, მისი სიმხნევის ჩაახშობას, ინიციატივისა და ინტერესების ჩაკვლას. ინტერესის მიშვება ნიშნავს მუდმივის გარდამავალით ჩანაცვლებას. ინტერესი ყოველთვის მისი რაღაც მიღმიერი შესაძლებლობის ნიშანია; ძალიან მნიშვნელოვანია ამ შესაძლებლობის აღმოჩენა. ინტერესთა მიშვება მის ზედაპირულ გააზრებას ნიშნავს, რისი უეჭველი შედეგიც ჭეშმარიტი ინტერესის კაპრიზითა და ახირებით ჩანაცვლებაა.
4.მე მჯერა, რომ განცდები ქცევათა ანარეკლია.
მე მჯერა, რომ განცდების მათი შესაბამისი აქტივობებისგან განყენებულად აღძვრის მცდელობა არაჯანსაღი და ავადმყოფური გონებრივი მდგომარეობის წახალისებაა.
მე მჯერა, რომ თუკი ჩვენ ყოველივე დადებითთან, ჭეშმარიტთან და მშვენიერთან კავშირში, ქცევისა და აზროვნების ჩვევების გამომუშავებას შევძლებთ, ემოციები საკუთარ თავს თავად მიხედავენ.
მე მჯერა, რომ სიყრუესა და სიჩლუნგესთან, ფორმალიზმსა და რუტინასთან ერთად, ჩვენი განათლება სენტიმენტალიზმის არანაკლები ბოროტებითაა შეპყრობილი.
მე მჯერა, რომ ეს სენტიმენტალიზმი მოქმედებისა და გრძნობის ერთმანეთისგან გამიჯვნის მცდელობის აუცილებელი შედეგია.

My Pedagogic Creed
by John Dewey
School Journal vol. 54 (January 1897), pp. 77-80
ARTICLE ONE. WHAT EDUCATION IS

თარგმნა გიორგი მელიქაძემ

ვიდეობლოგი

მასწავლებლის ბიბლიოთეკას ახალი წიგნი შეემატა- სტატიები განათლების საკითხებზე

ჟურნალ „მასწავლებლის“ თითოეული ნომრის მომზადებისას, ცხადია, ვფიქრობთ მასწავლებელზე და იმ საჭიროებებზე,რომელთა წინაშეც ის ახლა დგას. ვფიქრობთ მასწავლებელზე, რომელიც ჩვენგან დამოუკიდებლადაც ფიქრობს, როგორ მოემზადოს გაკვეთილისთვის, რა...