ას წელზე მეტი გავიდა მას შემდეგ, რაც საქართველოს პირველი რესპუბლიკა შეიქმნა   და ასი წელი იმის შემდეგ, რაც ამ რესპუბლიკამ დამოუკიდებლობა

„რა კარგი ვქენი, დღეს გაკვეთილზე რომ შევედი, ილია ჭავჭავაძეზე გავიგე. ყველაზე საინტერესო გაკვეთილი იყო, რაც ქართულში მქონია” – თქვა ერთ

ერთ დღესაც ეს ყველაფერი დამთავრდება, ხანგრძლივი იზოლაციის შემდეგ ბავშვები სკოლებში დაბრუნდებიან ახალი გამოცდილებით, მნიშვნელოვანი ცოდნითა და დანაკლისით, გაზრდილები, დამფრთხალები და

ტრეისი ბიკერი 10 წლის გოგოა, ბავშვთა თავშესაფარში ცხოვრობს, რომელსაც „ბავშვთა ნაგავსაყრელს” ეძახის. ხშირად ჩხუბობს და აბუჩად იგდებს სოციალურ მუშაკებს, რომლებიც

თავიდან ვფიქრობდი, რომ ეს ყველაფერი ძალიან ჰგავს მშობიარობის შემდეგ დეპრესიას – როცა არც შენი განწყობები და არც შენი სხეული დიდად

პანდემია დაიწყო თუ არა, იმთავითვე ცხადი გახდა, რომ წინ ხანგრძლივი და დამღლელი პერიოდი გველოდა. შიშის, მარტოობის, უსუსურობის და გაურკვევლობის, ახალი

ყველაფერი კარგად არის მანამ, სანამ ჩემი შვილები მიყვებიან, რა ახარებთ და რა აბრაზებთ, რა მოსწონთ და რა არა. რა ხდებოდა

იმაზე მსჯელობისას, მივცეთ თუ არა ბავშვებს დავალებები არდადეგებისთვის, ჩემი სკოლის პირველი წლებიდან სულ ორი რამ მახსენდება:   მეორე კლასში რომ

ზღვაზე დასვენებისას ბავშვები გონიოს ციხეში წავიყვანე. ვიფიქრე, რომ ამაზე კარგ ადგილს რომაელებზე, ბიზანტიის იმპერიაზე, წყალგაყვანილობის სისტემებზე, არქეოლოგიასა და საბრძოლო იარაღებზე

პანდემიისას მივხვდი – როცა კრიზისი იწყება, ყველა გაუკეთებელი საქმე და არსებული პრობლემა თავს გახსენებს და მძიმე ტვირთად გაწვება. პანდემიისასვე განსაკუთრებით