კოვიდპანდემიის პირობებში სკოლის ადმინისტრაციის პასუხისმგებლობა ერთი-ორად გაიზარდა. საგაკვეთილო პროცესის მუდმივ რეჟიმში გადაწყობა და შეზღუდული რესურსებით სკოლაში უსაფრთხო გარემოს შენარჩუნებაზე ზრუნვა

საქართველო მყარად ინარჩუნებს მოწინავე პოზიციებს მსოფლიოს ყველაზე საშიშ სტატისტიკაში. ასი ათას მოსახლეზე covid 19-ის ვირუსით ინფიცირების შემთხვევებითა და სიკვდილიანობის მაჩვენებლით

მე მშობელი ვარ, მშობელი ვარ და ვიცი, რომ შვილები დილით უნდა ვასაუზმო და ისე გავუშვა სკოლაში; ვიცი, სკოლიდან რომ დაბრუნდებიან,

სასკოლო ცხოვრებაში მშობელთა ჩართულობის შესახებ საქართველოში ეროვნული კვლევა არ ჩატარებულა. საკითხი, რომელიც მილიონ ორასი ათასამდე მშობელს, 67 ათასამდე პედაგოგს და

ვიყოთ რეალისტები! ყველაფერი, რაც დღეს მსოფლიოში და ჩვენ ირგვლივ ხდება, აისახება ბავშვებზე.  პატარა ადამიანებს კორონავირუსის პანდემიის შესახებ გავრცელებული ზღვა ინფორმაციის

„ნეტავი ხელს არ მიშლიდნენ და ჩართულობას ვიღა დაეძებს?!“ „სკოლაში მოვიდოდეს მშობელი და შვილის ამბავს იკითხავდეს, რაღა მინდა! ჩაერთონ, ვინ უშლით

მივეჩვიე, რომ გაზაფხული ჩემთვის იწყება შეკითხვით: „შეგიძლია, მირჩიო, რომელია კარგი სკოლა?“. შეკითხვის ავტორი, როგორც წესი, ახალბედა მშობელია, რომელიც პირველად დადგა

  დაწყებითი საფეხურის მოსწავლის მშობელი სამცხე-ჯავახეთიდან: „მე ვთვლი, რომ ბავშვისთვის აუცილებლია საშინაო დავალების მიცემა ყოველდღიურად, იმიტომ რომ,  რაც მან კლასში

ძალიან მოულოდნელად დადგა დრო, როცა ჩვენ ჩვენდაუნებურად ჩვეულებრივი პროფესიის ადამიანების შემჩნევა და დაფასება ვისწავლეთ. ეს ამბავი მადლიერების ტაშმა გამახსენა, რომელიც