საკმარისად დიდი დროა,  რაც სკოლების ტექნოლოგიური გაძლიერებისთვის საჭირო ადამიანურ თუ მატერიალურ კაპიტალში ჩვენი სახელმწიფო დიდ თანხებს იხდის, პირველკლასელებსაც უკვე წლებია,

ABC მოდელი და ქცევაზე მუშაობის დოკუმენტაცია[1] მოდელი, რომლის შესახებაც სტატიაში გვსურს საუბარი, შემუშავებულია ქცევაზე დაკვირვებისთვის და მოიცავს იმ სიტუაციური ფაქტორებისა

ეს ამბავი ზუსტად შვიდი წლის წინ იყო, როცა კლასში ბედნიერი უფლისწული შემოგვესტუმრა და სამუდამოდ ჩვენს გულებში აღიბეჭდა. იმ დღისთვის მეხუთე

თუ შენ ტიპური დირექტორი ხარ, ალბათ, გინდა სწრაფად მიაღწიო დიდ წარმატებას და აღიარებას, გინდა ყველასგან დაფასებული იყო, ყველა აღფრთოვანებით საუბრობდეს

წარმოიდგინეთ ბედნიერი შემთხვევა, როდესაც ტელევიზორს რთავთ და საინფორმაციო გადაცემა იწყება იმით, რომ PIZA-ს და PIRLS-ის მსოფლიო კვლევებით საქართველომ წიგნიერების უმაღლესი

დემოკრატიული კულტურის სარეკომენდაციო ჩარჩოში[1] მოსმენა დაკვირვების შემადგენელთან ერთად გვხვდება და განმარტებულია როგორც ნათქვამის, ქცევის აღქმისა და გაგების უნარი. იმის აღსაქმელად

წერილი ეძღვნება 15 წლის ლუკა სირაძის ხსოვნას. იგი პოლიციაში ფსიქოლოგიური ძალადობის გამო 2019 წლის 11 დეკემბერს   საცხოვრებელი კორპუსის მე-9 სართულიდან

„თავს როგორ გრძნობ?”, –  ვკითხე ჩემს ვაჟს, ვიდრე კბილის ექიმთან წავიყვანდი. „ცოტა ვნერვიულობ”. “რის შესახებ?” „ვწუხვარ, რომ ჩხვლეტა მეტკინება და

ჩვენს სკოლებსა და სასწავლო დაწესებულებებში არცთუ იშვიათია შემთხვევები, როდესაც ბავშვებს მეტყველების პრობლემები აქვთ, მაგრამ არასათანადო ინფორმირებულობის გამო სხვადასხვა იარლიყის მსხვერპლნი

ეს წერილი მხოლოდ იმათთვის არაა, ვისაც, უბრალოდ, სხვისი ამბების გაგება უყვარს.  ეს წერილი ყველასთვისაა, რადგან ის, რის მოყოლასაც ვაპირებთ, მეტ-ნაკლებად