სასწავლო პროცესში ბავშვების შემოქმედებითი, პროდუქტიული აზროვნების განვითარება ყოველი ჩვენგანის უმთავრესი ამოცანაა. შემოქმედება სიკეთე და სათნოებაა, თუმცა მისკენ სავალ გზაზე ადამიანს

პირველი ფილოსოფოფოსი, რომელმაც აზროვნების (νόησις–ის) შესახებ საკითხი წამოჭრა, იყო პარმენიდე და მის თანახმად,  გონის ამგვარი შრომის შედეგი შეიძლება იყოს როგორც

ვთქვათ, ისლანდიის სანაპიროზე ვიმყოფებით და ვხედავთ, როგორ მოჰყვება ოკეანეში მცურავ გემს მის თავზე ცაში თავდაყირა დაკიდებული მეორე ხომალდი. მათი ანძები

არც კი იცოდა ტალოსმა, ხერხის შექმნა თევზის ფარფლებმა რომ შთააგონა, ფარგალიც გამოიგონა, მისი მეშვეობით ხის ნაჭერზე წრე დახაზა, გამოთალა, გამოთლილ

წარმოვიდგინოთ, მეთოდოსი და ოდოსი დღესაც ძმები არიან. მეთოდოსს მამამ ასწავლა, რომ ალგებრასა თუ ქიმიაში ერთი ამოცანის რამდენიმე გზით ამოხსნა სავსებით

თავერა და ის რექტორი გახსოვთ? მეშვიდე თუ მერვე კლასში წავიკითხე „მზიანი ღამე“ და რა დავმალო? თავერა აღარ მახსოვდა. არადა, მთელი

„– კიდევ ბედავ მიმტკიცო, გაკვეთილი ვიციო? არაფერიც არ იცი! ერთი ამას დამიხედეთ, ისწავლა გაკვეთილი! ისწავლე? ზეპირად დაისწავლე არა?“ და ისე

სკოლებში ნიშნებით შეფასებაზე მსჯელობისას ვირტუალურ თუ პირად საუბრებში ბევრი კარგი პედაგოგი ღიად აცხადებს, რომ შეფასება მისი ყველაზე სუსტი წერტილი, აქილევსის