„ომს იგებენ დედები და მასწავლებლები“ მანანა ჯინჭარაძის ბლოგიდან მისი წიგნებივით შთამაგონებელ ერთ-ერთ გამოსვლაში დევიდ ბრუკსი  შოტლანდიელი ფილოსოფოსის, ალესტერ მაკენტაიერის

იმღერე და ღამის აღარ შეგეშინდებაო, ბავშვობაში მასწავლა მამაჩემმა.  თავიდან ცოტა ძნელი ამოცანა ჩანდა, მაგრამ მესამე ცდაზე უკვე კარგად გამომივიდა. უფრო

No Child Left Behind[1]  „არცერთი ბავშვი უყურადღებოდ!“  სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე მოსწავლის კოგნიტური, ანუ შემეცნებითი და აკადემიური უნარების შეფასება იქამდეა

დისტანციურ სწავლებაზე გადასვლამ ბევრი თავსატეხი გააჩინა. რა პლატფორმები და ინსტრუმენტები გამოვიყენოთ? რომელია მათგან ყველაზე ეფექტური? როგორ უნდა დავგეგმოთ და წარვმართოთ

იმედია, არ მეჩვენება, რომ ბოლო დროს ჩვენმა სიტყვებმა განსაკუთრებული ძალა შეიძინეს. განვითარებული მოვლენების  გამო, ბოლო დროს-მეთქი, ვწერ, თუმცა მანამდეც ყოველთვის

შესაძლებლობა საშუალებაა, რომელიც სამყაროს ნაირგვარი პოზიციიდან გვაჩვენებს და მთელი ძალით შეგვაგრძნობინებს. მაგრამ ზოგჯერ გვავიწყდება, რომ ალტერნატივის გარეშე ეს ძალა უძლურებაა.

საკმარისად დიდი დროა,  რაც სკოლების ტექნოლოგიური გაძლიერებისთვის საჭირო ადამიანურ თუ მატერიალურ კაპიტალში ჩვენი სახელმწიფო დიდ თანხებს იხდის, პირველკლასელებსაც უკვე წლებია,

ABC მოდელი და ქცევაზე მუშაობის დოკუმენტაცია[1] მოდელი, რომლის შესახებაც სტატიაში გვსურს საუბარი, შემუშავებულია ქცევაზე დაკვირვებისთვის და მოიცავს იმ სიტუაციური ფაქტორებისა

ეს ამბავი ზუსტად შვიდი წლის წინ იყო, როცა კლასში ბედნიერი უფლისწული შემოგვესტუმრა და სამუდამოდ ჩვენს გულებში აღიბეჭდა. იმ დღისთვის მეხუთე

თუ შენ ტიპური დირექტორი ხარ, ალბათ, გინდა სწრაფად მიაღწიო დიდ წარმატებას და აღიარებას, გინდა ყველასგან დაფასებული იყო, ყველა აღფრთოვანებით საუბრობდეს