ჩვენს სკოლებსა და სასწავლო დაწესებულებებში არცთუ იშვიათია შემთხვევები, როდესაც ბავშვებს მეტყველების პრობლემები აქვთ, მაგრამ არასათანადო ინფორმირებულობის გამო სხვადასხვა იარლიყის მსხვერპლნი

ეს წერილი მხოლოდ იმათთვის არაა, ვისაც, უბრალოდ, სხვისი ამბების გაგება უყვარს.  ეს წერილი ყველასთვისაა, რადგან ის, რის მოყოლასაც ვაპირებთ, მეტ-ნაკლებად

ორი წლის წინ ერთ საინტერესო პოლონურ პროექტში ჩავერთე. პროექტი მიზნად ისახავს სერვისების დანერგვას საქართველოში სმენა-მხედველობადაქვეითებული და სმენა-მხედველობის არმქონე ადამიანებისთვის (განურჩევლად

შარლოტ დანიელსონის სწავლების ჩარჩო რამდენიმე ათეული წელია, ამერიკასა და დანარჩენ მსოფლიოში კარგად იცნობენ მასწავლებელთა ეფექტურობის სფეროში საერთაშორისო ექსპერტსა და განათლებაში

დისპრაქსიას (განვითარების კოორდინაციულ დარღვევას)1 ცენტრალური ნერვული სისტემის დისფუნქციასთან აკავშირებენ. იგი განიხილება სწავლის სირთულედ, რომელსაც მოტორული დეფიციტი განაპირობებს. დისპრაქსია კომპლექსურ სირთულედ

ქარტეხილებიანი მეოცე საუკუნის 20-იან წლებში პოლიტიკოსი და საზოგადო მოღვაწე მიხაკო წერეთელი ჰაიდელბერგის უნივერსიტეტის პროფესორს, კარლ ბეცოლდს  სწერდა: „ღრმად პატივცემულო საიდუმლო

თითქოს დღესავით ნათელია, რომ ენას – ადამიანის გამოცდილების უნიკალურ გამოხატულებას – მასზე მოსაუბრე თითოეული ინდივიდი ინახავს, უვლის და თაობიდან თაობას

თითქოს დღესავით ნათელია, რომ ენას – ადამიანის გამოცდილების უნიკალურ გამოხატულებას – მასზე მოსაუბრე თითოეული ინდივიდი ინახავს, უვლის და თაობიდან თაობას

თანამედროვე საკლასო ოთახებში მოსწავლეების უმრავლესობას ენა მხოლოდ მათ სახელმძღვანელოებში ჩაწერილი გრამატიკული წესების ცოდნა ჰგონია და ვერც კი წარმოუდგენია, რამდენი დრო,