ბავშვებთან მუშაობისას მთავარია როგორც მასწავლებლის, ისე მოსწავლის შემოქმედებითობა. ამის გარეშე შეუძლებელია იმ ძალის ამოქმედება, რომელსაც მთების გადაადგილება შეუძლია. პოტენციური შესაძლებლობის

უცნაური ხალხი ვართ ქართველები. სხვა ქვეყნებში როგორ არის, არ ვიცი, მაგრამ ჩვენთან მოგვწონს ან არ მოგვწონს, ვემხრობით ან არ ვემხრობით

მინდა, საქართველოში ჩემი ერთთვიანი მოგზაურობის შესახებ მოგიყვეთ. მე 80-იანელი ვარ. გეოგრაფიულზე სწავლის პერიოდში პრაქტიკებზე თუ პირადი ინიციატივით მთელი საქართველო მოვიარე.

მსოფლიოს ყურადღება გარემოს დაცვისკენაა მიპყრობილი, არაერთი საერთაშორისო ორგანიზაცია მუშაობს დღეს ბუნების გადასარჩენად, მაგრამ რას აკეთებს თითოეული ჩვენგანი? ახალს არაფერს ვიტყვი,

კონსტრუქტივისტულ პრინციპზე აგებული გეოგრაფიის გაკვეთილი გულისხმობს მოსწავლეთა აქტიურობას, რათა მათ შეძლონ ფაქტების, მოვლენებისა და ცნებების ანალიზი, ინტერპრეტაცია. არსებობს მეთოდები, რომლებიც

სწავლის თანამედროვე მიდგომებით სწავლა ნიშნავს არა მარტო ინფორმაციის შეძენასა და დაგროვებას, არამედ უნარ-ჩვევებისა და დამოკიდებულებების განვითარებას. ეროვნულ სასწავლო გეგმის საგნობრივ

მე-20-ე საუკუნეში, როცა მხოლოდ ბიჰევიორისტული სწავლება იყო მიღებული და ინტერაქტიული გაკვეთილების შესახებ არავინ საუბრობდა, არც ამდენი რესურსი ჰქონდათ და არც

გთავაზობთ გეოგრაფიის ჩვეულებრივი გაკვეთილის გეგმას, რომლისთვისაც, გარდა სახელმძღვანელოსი და რვეულისა, არავითარი დამატებითი რესურსი არ არის საჭირო. გაკვეთილის დაგეგმვის ნიუანსებზე ყურადღებას

საქართველო მცირემიწიანი ქვეყანაა. მისი ტერიტორია (ტერიტორიული წყლების გარეშე) 69,7 ათასი კმ2-ია. აქედან 2005 წლის მდგომარეობით სასოფლო-სამეურნეო სავარგულების ფართობი 30,2 ათას