ხშირად გამიგონია, თითქოს მასწავლებლები სხვა პროფესიის ადამიანებზე ნაკლებს შრომობენ, რადგან მათ გაცილებით დიდი არდადეგები აქვთ. მიუხედავად იმისა, რომ აკადემიური სასწავლო

ზაფხულის დადგომისთანავე  იწყება გაუთავებელი დისკუსია საზაფხულო დავალებების შესახებ – საჭიროა თუ არა, რას ემსახურება, როგორი ფორმის უნდა იყოს, რა ტიპის

უკვე ორი თვეა, რაც საგანმანათლებლო პროცესებმა სახლის კედლებში გადაინაცვლა. ქართულ სკოლას დისტანციურ ფორმატში მუშაობის გამოცდილება არ ჰქონია. აქედან გამომდინარე, სასწავლო

საშინაო სკოლა მასწავლებლებისა და მოსწავლეებისთვის უკვე ჩვეულებრივ მოვლენად იქცა. უკვე ერთი თვეა, რაც დისტანციურ ფორმატში ვასწავლი. ვატარებ ონლაინ შეხვედრებს, ვაგზავნი

21-ე საუკუნეში დისტანციური ფორმატით სწავლა-სწავლება თითქოს პრობლემას აღარ წარმოადგენს, თუმცა ონლაინლექციების თუ სესიების ჩანაწერების გამოყენება საუნივერსიტეტო სწავლების ორგანული ნაწილი უფროა,

  შინ სწავლა განათლების მიღების უძველეს გზას წარმოადგენს. თაობიდან თაობას ცოდნა უმეტესად დედების მხრიდან გადაეცემოდა, ისინი თავიანთ შვილებს ანბანს ასწავლიდნენ