,,მთაზე მიდის ორი ხბო, იქით-აქეთ მექცევა’’ ფეხსამცელში წყალი ჩამივიდა. ჭყაპუნობს. ქრონიკული სურდო მაქვს. მე და გელა და ნათია და თათუნა

ჩემი ადრეული მეხსიერების ერთი მთავარი ადგილი რაჭაა. სანამ საბჭოთა ამბები სულს ღაფავდა და მერეც, ვიდრე აფხაზეთის ომის დაწყებამდე, იქ დავდიოდით.

ბებიაჩემზე აქ ბევრჯერ დამიწერია. ერთხელაც და მოვრჩები. ის მნიშვნელოვანი ქალი იყო. უკვე ძალიან მოხუცი, ავიდა სოფელ სურებში და ქალთა საბჭო

საქართველოს დამოუკიდებლობის დღე იყო. ქალაქ ოზურგეთში ჯერ კიდევ არსებობდა ,,გადმოყვანილი დენის’’ არამიწიერი მადლი და მისი მომმატებელი ალქიკიმოსი ტრანსფორმატორი. ეს უკანასკნელი

ტეტააა, ტეტააა, აღდომა მოდის, აღდომა – ყვიროდა საქანელაზე შემომჯდარი ჩემი ნათესავი. სამზარეულოში, დიდ, თავდახურულ ქვაბში შეღებილი ათობით კვერცხი ეწყო და

ეს ობოლი მარგალიტი დავაცვი და დავაშადე, პირნი ჩემნი უსაზომო ამ საქმითა გავაშადე, სიბრძნე ჩემი, რიტორობა, მოვაწვივე, მოცავხადე მაგრამ ჩემთვის ამართული

ამას + ის = სიყვარულს. ეს იყო კლასიკური ფორმულა, რომლის კედლებზე წერაში ელემენტარული მათემატიკის გაკვეთილები ყველას დაგვეხმარა, ამ საგანში სრულიად