მწერენ, რომ ღამით შენი იო-იოებიანი პიჟამოს ნაცვლად ჩემს მაისურებს იცვამ, დღისით კი სულ ჩემზე ლაპარაკობ. ნაძვის ხესთან ჩამუხლული კი ჩემს ნაჩუქარ ვერცხლისფერ ბურთულას ხელის კანკალით კიდებ და საერთოდაც, ისეთი ნოსტალგიური ხარ, თითქოს ცხრა მთასა და ცხრა ზღვას იქით ვიყო. ნუ დარდობ. ჩვენ ყოველთვის შეგვიძლია, გვყავდეს ერთმანეთი. მაშინაც კი, როცა სკოლის ფანჯრიდან გადაიხედავ და გაგახსენდება, რომ შენს წასაყვანად დღესაც არ მოვალ. მაშინაც კი, როცა მე რომელიმე მორიგი ქვეყნიდან ჩემს სახლში დავბრუნდები, რომელიც სინამდვილეში სულაც არაა ჩემი და ზუსტად მეცოდინება, რომ იქ არ დამხვდები. მიუხედავად იმისა, რომ წელსაც ერთად ვერ მოვრთეთ ნაძვის ხე.
ახალ წელს გილოცავ. ყველაზე დიდი ბედნიერება საკუთარ თავად დარჩენაა, მაგას გისურვებ. 2016 წელსაც შენ იყავი. ამას წინათ, სრულიად ჩვეულებრივი დღის სრულიად ჩვეულებრივ საღამოს შუა ქუჩაში ვიგრძენი, რომ მე ვიყავი. რომ ღმერთო ჩემო, ნამდვილად მე ვიყავი. რომ ეს ხორცი, ეს სისხლი, ეს კანი, ეს ჩემებური ცხვირი და თვალები სულ მთლად ჩემი იყო, რომ ღმერთო ჩემო, რა მაგარია გყავდეს შენი ნამდვილი თავი. მინდა, რომ ეს ხშირად იგრძნო. იგრძნო, რომ უნიკალური ხარ და ისიც არ დაგავიწყდეს, როგორი უნიკალურები და ერთადერთები არიან სხვები. ხანდახან ისე გაგიჭირდება საკუთარ თავად დარჩენა, ხანდახან, იქნებ, დაგავიწყდეს კიდეც, რამხელა ქონების პატრონი ხარ, ხანდახან ისე გადაიყვარებ შენს ძვირფას თავს, ხანდახან ისე მოგინდება სხვის ქერქში შეძრომა. სხვისი ქურქები და სხვისი ქერქები არასდროს მოგერგება, ყველა საკუთარ თარგზეა გამოჭრილი, უბრალოდ, ზოგმა ეს საერთოდ არ იცის.
ბევრ სიყვარულს გისურვებ, ტომი. შენ ის ბიჭი ხარ, ვინც ბავშვის სახელით სიმძიმეებს არ გაექცა. ლამაზი ტყუილები ჩვენც არ აგიშენეთ, იქნებ, მართლები არ ვიყავით, იქნებ სხვებივით უნდა გვეცრუა და გვეთქვა, რომ მამა წავიდა და როცა ჩამოვა, ათას სასუსნავს ჩამოგიტანსო. თუ ფიქრობ, რომ სიმართლე უნდა გადაგვემალა, გვაპატიე, თუ ფიქრობ, რომ ძალიან გატკინეთ, გვაპატიე. მაგრამ რადგან შენ ახლა უკვე ყველაფერი იცი, ასე სახალხოდ გეუბნები: არ იდარდო! არ იდარდო, რადგან შენ ყოველთვის შეგიძლია, გყავდეს მამა. რადგან გახსოვს, ე. ი. გყავს. ხედავ, როგორი უნიკალურები ვართ?! ხედავ, რამდენი რამ შეგვიძლია?! ამაზე ჯადოსნური რა შეიძლება იყოს, ტომი, საყვარელო.
ბევრ თავგადასავალს გისურვებ, ტომი. შენ შეგიძლია, გქონდეს ყველაზე ამაღელვებელი, ყველაზე სახიფათო და ყველაზე დაუჯერებელი თავგადასავალი მანდაც კი, საკუთარ ოთახში. წიგნები ბევრი რამისთვის იწერება, განსაკუთრებით კი – ახალი ნაცნობობისთვის. რას აღარ გეტყვიან, როგორ ჩახლართულად, როგორი განსწავლულობით და მედიდურობით აღარ აგიხსნიან წიგნის როლსა და ფუნქციებს, მაგრამ შენ არ შეშინდე: წიგნებს კრძალვითა და ცახცახით არ ეხებიან. თუმცა ისინი ხშირად კრძალვითა და ცახცახით იწერებიან. ყველა წიგნი ისე უნდა გადაშალო, თითქოს საკუთარი სახლის კარს აღებდე.
