ლიტერატურა უკეთესი საზოგადოებისათვის

რთულია, დღევანდელი საქართველოს რეალობიდან გამომდინარე არ დაეთანხმო ზემოთმოყვანილ
აზრს. ჩვენ, ყველანი ვხვდებით ერთმანეთს ქუჩებში, ტრანსპორტში, ოთახებში და საღამოობით
ისევ სახლში დაბუნებულები უფრო მეტად გადაღლილი ვართ ერთმანეთით, იმ აგრესიით, მუდმივი
დაპირისპირებებით სხვადასხვა ჯგუფებს შორის, რაც ხდება ჩვენს რეალობაში. ტელეეკრანებისან,
ინტერნეტსივრციდან ვიღებთ ინფორმაციას, რომლის დიდი ნაწილი ნეგატიურია. რა თქმა უნდა,
ამის გამომწვევი მიზეზები ეკნომიკურ-პოლიტიკურ მწვავე მდგომარეობიდან იღებს სათავეებს,
მაგრამ მე მინდა სხვაზე გავაგრძელო წერა; რა როლი აქვს ლიტერატურას ბავშვის, მოსწავლის
ისეთ პიროვნებად ჩამოყალიბებაში, რომელიც პოზიტიურ როლს შეასრულებს თავისი სოციუმისათვის?..

ბაღის ასაკიდან მშობლები შვილებს უკითხავენ ზღაპრებს, შემდეგ უკვე თვითონ სწავლობს
ანბანს და იწყებს ალტერნატიული სამყაროების შემეცნებას. პირადი გაოცდილებიდან მახსოვს,
როგორ დავდგამდი ხოლმე სკამს, ავძვრებოდი, დავდგებოდი და წიგნის მაღალი თაროებიდან
გადმომქონდა ისეთები, რომელთა აზრსაც მაშინ ვერ გავიგებდი და სათაურიც კი რთული იყო
ჩემთვის, ან წაკითხვისთანავე მიყვარდებოდა, აქტი კი ერთი იყო, რომ რაც და როგორც არ
უნდა ყოფილიყო, ჩემმა მშობლებმა მოახერეს ის, რომ მე გამიჩნდა ინტერესი ლიტერატურის
მიმართ. მნიშვნელოვანია, რომ ამ ზემოთქმული ინტერესის გაღვივება ბავშვობაშვე მხდეს,
როცა მისი წარმოსახვა უსაზღვროა. ჩვენ ადამიანები ჰო ისე ვართ მოწყობილი, რომ ასაკის
მატებასთან ერთად ჩვენში იმატებენ აზრები და იდეები, მაგრამ მათ მაინც ის ჯიუტი დაჯერებულობა
აკლია, რაც ბავშვობაში გაგვაჩნდა. 

მხატვრული ლიტერატურა, რა ჟანრისაც არ უნდა იყოს ის, მაინც რატომღაც აკეთილშობილებს
ადამიანს. რატომ?.. იმიტომ, რომ ლიტერატურა მუდმივი ფიქრის ინსპირატორია, ის ადამიანი
კი, რომელიც ფიქრობს, რაიმეს განსჯის, თავის გულსა და გონებაში აყალიბებს და შემდეგ
იღებს გადაწყვეტილებებს, იწყებს მოქმედებას, ყოველთვის უკეთესია ხოლმე. ლიტერატურას
უყვარს უხეში, მოუქნელი, ან ჟიულიენ სორელის მსგავსი გმირების შექმნა და ესეც კი ამაღლებულია
იქ, მაგრამ ცხოვრებაში შეიძლება ყველაფერი პირიქით გადმოვიდეს. 

რა უნდა გააკეთოს მასწავლებელმა იმისთვის, რომ ყველა ჩვენი ეროვნული პრობლემა თავდათან
მოგვარდეს, რადგან ის ერთი სიტყვა – განათლება – უცხო არ იყოს?.. ლიტარტურა, პირველ
რიგში ის სასწავლო დისციპლინაა, რომელიც მოსწავლეს განსჯის, ფიქრის უნარს აძველს, რაც
უმთავრეს როლს ასრულებს პიროვნების ჩამოყალიბაბაში. მთავარია, რომ ეს ლიტერატურა სწორად
იყოს მიტანილი მოსწავლემდე, სწორად ახსნილი მათთვის, ვინც შემდეგ სამოქალაქო საზოგადოება
უნდა ააშენონ, ან განაახლონ.