პარასკევი, მარტი 29, 2024
29 მარტი, პარასკევი, 2024

უბრალო ბიჭების წარმატების საიდუმლო

ბევრი ფიქრობს, რომ სპორტში წარმატების მიღწევა ძირითადად სპორტსმენის თანდაყოლილ ტალანტზეა დამოკიდებული და ჩემპიონები მხოლოდ განსაკუთრებული ნიჭის მქონე ადამიანები ხდებიან. 
ოლიმპიური თუ მსოფლიოს ჩემპიონის მედლებით დახუნძლული ლეგენდარული სპორტსმენების აბსოლუტური უმრავლესობისთვის, სპორტი სიღარიბის დაძლევისა და თავის გადარჩენის ერთადერთი გზა იყო. ამ ადამიანების წარმატების საიდუმლო ხშირად სულსაც არაა განსაკუთრებულ ტალანტში. მათ მძიმე, აუტანელი ვარჯიშითა და შრომით მიაღწიეს წარმატებას და ძალიან სამწუხაროა, რომ დღეს მშობლები და მწვრთნელები  ახალგაზრდა ქართველი სპორტსმენების აღზრდისას ძალიან იშვიათად ცდილობენ მათთვის შრომისმოყვარეობის გამომუშავებას.
 
ვერავინ დამარწმუნებს, რომ კენიელი მორბენლების, ირანელი მოჭიდავეების, ან ურუგვაელი ფეხბურთელების უმეტესობა განსაკუთრებული სპორტული ნიჭით გამოირჩევიან. ეს სპორტსმენები ბავშვობიდან მიხვდნენ, რომ აფრიკის აუტანელი სიღარიბისგან თუ ირანის გაუსაძლისი ყოფისგან თავის დაღწევის ერთადერთი საშუალება სპორტულ დარბაზებსა და მინდვრებზე დაღვრილი რაც შეიძლება ბევრი სისხლი და ოფლია. 
ალბათ გინახავთ ოლიმპიადებზე მონაწილე კენიელი მორბენლების სახეები. სახეებზევე აწერიათ, რომ მათ მიერ სწრაფად გარბენილი თითოეული მეტრი სიკვდილ-სიცოცხლის თამაშია. მათი წარმატება და დამარცხება ზღვარია ნაირობში შეძენილ ფეშენებელურ ბინასა და გადაკარგულ აფრიკულ სოფელში შიმშილობას შორის. ისინი არა ტალანტები, არამედ ლუკმაპურის მაძიებელი გლადიატორები, ათლეტები არიან. ათლეტს კი ხშირად უამრავი ტალანტის დამარცხება შეუძლია. 
 
მწვრთნელს სპორტსმენისათვის ბევრი დავალების მიცემა უწევს. მათ შორის აუცილებელია გუნდის მოტივირება. ძალიან ძნელია მოტივაცია ჩაუნერგო ადამიანს, რომლისთვისაც სპორტი მხოლოდ გართობაა და მეტი არაფერი.
რონალდინიო ბრაზილიის ნაკრებში ერთადერთი  შავკანიანი ფეხბურთელი იყო,  რომელიც მატერიალურად ნორმალურ ოჯახში გაიზარდა. რობერტო კარლოსის ან რონალდოს მიერ გამოვლილი გასაჭირი უცხოა რონალდინიოსთვის. ამიტომაც არაა გასაკვირი, რომ რონალდინიო მოტივაციას ადრე თუ გვიან დაკარგავდა და როგორც ჩანს დაკარგა კიდეც. 
თუმცა შეუძლებელია მოტივაციის გარეშე დარჩეს სამუელ ეტოო. მისთვის აღებული ყოველი ხელფასი თუ პრემია, მისი აფრიკაში მცხოვრები ნათესავების შიმშილს გადარჩენილ თუნდაც ერთ ოჯახს უდრის. რონალდინიოსაგან განსხვავებით, სამუელისათვის სპორტი არასოდეს ყოფილა გართობა და სიამოვნების მიღების საშუალება.
 
ცდება ის, ვინც ამბობს, რომ ათლეტების დრო ელინისტური საბერძნეთის ეპოქას ჩაბარდა და ახლა სპორტის სახეობები სულ სხვა გზით ვითარდება. დღეს მთელ მსოფლიოში მილიარდობით ადამიანი სპორტით სწორედ იმიტომაა დაინტერესებული, რომ სპორტული ტრადიციები, შეხედულებები და, რაც მთავარია, გამარჯვების მოპოვების საშუალებები უცვლელი დარჩა. 
ასპარეზობებს ინტერესი, ინტრიგა და გადაჭედილი ტრიბუნები მეთუნუქის შვილმა ალან შირერმა, მწყემსმა გაბრიელ ბატისტუტამ, მეფუნთუშე მიხაელ შუმახერმა და მათმა მსგავსმა ადამიანებმა შეუნარჩუნეს. გლადიატორების ეპოქა სპორტში არასოდეს დასრულებულა და არც დასრულდება. სპორტი სწორედ მათთვის არსებობს.

კომენტარები

მსგავსი სიახლეები

ბოლო სიახლეები

ვიდეობლოგი

ბიბლიოთეკა

ჟურნალი „მასწავლებელი“

შრიფტის ზომა
კონტრასტი