ბავშვთა ჯვაროსნული ლაშქრობა

ღალატს, ომებს, შინააშლილობებს, მკვლელობებს, ისტორიის ყველაზე საშინელ ფურცლებს, წარმოსახვას რომ მიფორიაქებდნენ და ღამ-ღამობით მშვიდი ძილის საშუალებას არ მაძლევდნენ, ერთ-ერთი მეშვიდე კლასში დაემატა, როდესაც 5-ე ჯვაროსნული ლაშქრობის, იგივე – ბავშვთა ჯვაროსნული ლაშქრობის შესახებ წავიკითხე.

იმ დღიდან მოყოლებული დღემდე მაშინებს იმის წარმოდგენა, რომ აღტკინებული, შეიარაღებული, სიტყვას თუ მოწოდებას ბრმად მინდობილი, ნახევრად მშიერი 12-13 წლის ბავშვები შორეულ ქვეყანაში გასამგზავრებლად მოემზადნენ, არც მეტი, არც ნაკლები ქრისტეს საფლავის ურჯულოებისაგან გამოსახსნელად.

ყველაფერი კი 1212 წელს დაიწყო საფრანგეთში, ერთ-ერთ სააბატოში, როცა გამოჩნდა 12 წლის ბიჭუნა, ეტიენი, რომელიც აცხადებდა რომ უფლის მიერ მიენიჭა უზარმაზარი მისია – ქრისტეს საფლავი გაეთავისუფლებინა. მას ათასობით ბავშვი და მოზარდი აჰყვა. ბავშვი ჯვაროსნების მეორე არმია გერმანიაში შეიქმნა, გერმანიიდან იტალიისკენ წამოსულმა ბავშვებმა ალპები დიდი წვალებით გადაიარეს.

დღეს ცოტა გიჟურად და წარმოუდგენლად ჟღერს, მაგრამ „დიდური” იდეებით შთაგონებულ ბავშვებს უფროსებმაც დაუჭირეს მხარი, ერთ-ერთი ვერსიით თვით პაპმაც კი.

ზღვასთან მისულ ბავშვებს ორმა ვაჭარმა შესთავაზა გემები, ბოლოს კი აღმოჩნდა, რომ ისინი მონებით მოვაჭრეებთან იყვნენ შეკრულები. მოტყუებული ბავშვების ნაწილი ზღვაში დაიღუპა, ნაწილი კი ალჟირში მონებად გაყიდეს.

მკვლევართა აზრი ამ ლაშქრობასთან დაკავშირებით იყოფა, ზოგიერთი მათგანი თვლის, რომ ჯარი არც ისე მცირეწლოვანთანან იყო შემდგარი, ზოგიერთი საერთოდ ეჭვქვეშ აყენებს ამ გამგზავრებას, მაგრამ ძალიან ბევრი ისტორიული წყარო მოგვითხრობს ბავშვთა ამ ლაშქრობის შესახებ.

მას მერე, რაც საბჭოთა კავშირი დაიშალა, რამდენიმე მთავრობა გამოვიცვალეთ. ზოგი ნებით, ზოგი ძალით, ზოგი ავირჩიეთ, ზოგი გადავაგდეთ… იყო სამოქალაქო ომები, დაპირისპირებები, გაუგებრობები, დაბნეულობები…

ამ ხნის მანძილზე, ნებისმიერი წინასაარჩევნო კამპანიის დროს, აუცილებლად მხვდებიან თვალთ სხვადასხვა ფერის, სხვადასხვა პარტიის ლოგოიან მაისურებში ჩაცმული ბავშვები. ბავშვები რომელიმე ლიდერის სარეკლამო კლიპში, ლენინს უყვარდა ბავშვები, სტალინსაც ჰყვარებია, ედუარდ შევარდნაძესაც, მიხეილ სააკაშვილსაც და ჩვენს ამჟამინდელ მთავრობასაც ძალიან უყვარს – მათი სხვადასხვა აქციაში გამოყენება, პიარისა და რეკლამისთვის, ამომრჩევლის კეთილგანწყობისთვის – ჩვეულზე ჩვეული გახდა.

ალბათ, ყველას გახსოვთ რამდენიმე ვიდეო, სადაც ბავშვები პოლიტიკაზე კამათობენ, ამა თუ იმ პარტიის ინტერესებს იცავენ და თანატოლებს პოლიტიკის გამო ეჩხუბებიან.

რომ გადახედოთ სხვადასხვა პარტიის პიარ აქციებს თუ წინასაარჩევნო კამპანიებს, აუცილებლად მოგხვდებათ თვალში აქტივისტი ბავშვები, ზოგი დროშას აფრიალებს, ზოგი საარჩევნო პლაკატს, პარტიის სახელს თუ დევიზს იძახის და არც „გაუმარჯოოს”-ში ჩამორჩება უფროსებს.

სკოლაში? არასოდეს შესწრებიხართ დასვენებაზე განხილულ პოლიტიკურ თემებს? სამწუხაროდ, ზოგჯერ მასწავლებლებიც მონაწილეობენ ამგვარ განხილვებში.

ბავშვებს აქვთ უფლება ისწავლონ, ითამაშონ, იკითხონ, მულტფილმებს უყურონ, საინტერესო თემებით დაინტერესდნენ, რა თქმა უნდა, პოლიტიკითაც – თუ ეს ინტერესი ნებაყოფლობითია, თუ უფროსები ან გარემო არ მოითხოვს ან განაპირობებს მათ ამ ინტერესს.

მათ აქვთ უფლება არ ჩაიცვან არცერთი პარტიის მაისური, არ იყვნენ არცერთი პოლიტიკური ძალის ინტერესის გამტარებელნი, არ დაიზეპირონ არცერთი პარტიის სლოგანი, არ გადაემტერონ თანატოლებს პოლიტიკურ ნიადაგზე, არ იყვნენ ვიღაცის გულის აჩუყების თუ ნდობის ამაღლებისათვის საჭირო მასალა.

დიახ, დიახ, სწორედ მასალა.

ბავშვებს აქვთ უფლება არ მიიღონ მონაწილეობა არცერთ ჯვაროსნულ ლაშქრობაში.

და ჩვენ, უფროსებს ყოველთვის უნდა გვახსოვდეს ეს.